ยานสำรวจลำหนึ่งร่อนลงจอดบนดาวเคราะห์ X1645 อย่างเงียบๆ
ดาวเคราะห์ X1645 อยู่ในระบบสุริยะคู่แฝด M-15 ในกาแล็กซี่เกือกม้า มันอยู่ระหว่างดวงอาทิตย์ทั้งสองด้วยระยะห่างที่เหมาะสม ได้รับรังสีจากดาวฤกษ์อย่างพอเหมาะโดยไม่ทำให้ดาวเคราะห์ลุกเป็นไฟหรือเย็นยะเยือกเป็นน้ำแข็ง
...ปัญญาประดิษฐ์บนยานอารยะทำการคำนวณจากแบบจำลองทางคณิตศาสตร์แล้วพบว่า ดาวเคราะห์ X1645 น่าจะมีชั้นบรรยากาศที่กรองรังสีจากดาวฤกษ์และป้องกันการโจมตีจากเทหวัตถุได้ อายุของดาวเคราะห์ถูกนำมาคำนวณและพบว่ามีความเป็นไปได้สูงที่จะมีสิ่งมีชีวิตบนดาวเคราะห์...กล่าวโดยสรุป ดาวเคราะห์ X1645 มีค่าพอที่จะทำการสำรวจ...
หุ่นยนต์ 4 ตนถูกปล่อยลงมาจากยานสำรวจ กระแสเอ็นซิตรอนในวงจรของทั้งสี่เชื่อมกันเป็นเครือข่ายกระแสประสาทอย่างสมบูรณ์ พวกเขาก้าวเดินไปอย่างช้าๆบนพื้นผิวราบเรียบของดาวเคราะห์ ท้องฟ้าอาบไปด้วยสีชมพู...เวลานี้เป็นยามสนธยา...
...บรรยากาศ ออกซิเจน 13.02% ไนโตรเจน 75.23% คาร์บอนไดออกไซด์ 11.01% ก๊าซอื่นๆ 0.74% อุณหภูมิเฉลี่ย 20.16 องศาเซลเซียส...
...คลาดเคลื่อน จากการคำนวณ 0.023%...
หุ่นยนต์สองตนโต้ตอบกันผ่านวงจรกระแสประสาท...
ไม่นานนัก บรรยากาศรอบข้างก็เริ่มเย็นลง พวกเขาก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างเชื่องช้า มีกระแสลมพัดต้านรุนแรงในทิศทางที่พวกเขาเดิน
พวกเขาพบทุ่งหญ้า...นั่นคือสัญญาณของสิ่งมีชีวิต กอหญ้าสีแดงโบกไหวไปตามทิศทางลมอย่างรุนแรง...ดูคล้ายจะไม่ต้อนรับผู้มาเยือน
เสียงหวีดหวิวสั่นสะเทือนรุนแรงเกิดจากลมความเร็วสูงพัดผ่านซอกหินของหุบเขาที่อยู่ห่างออกไป
...ระวัง...
หุ่นยนต์ตนหนึ่งกล่าวเตือนตนอื่น ก้อนหินใหญ่จำนวนมากกำลังกลิ้งลงมาจากหุบเขามุ่งมาทางพวกเขาโดยตรง พวกเขาจำต้องใช้พลังงานเปลี่ยนท่อนล่างของตนเป็นจรวดเพื่อบินหลบหนี
ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเทาอึมครึม อิออนนำไฟฟ้าในชั้นบรรยากาศก่อให้เกิดฟ้าแลบวูบวาบ เสียงฟ้าร้องครืนๆคล้ายเสียงคำรามของสัตว์ดุร้าย
...มี บางสิ่งบางอย่าง ผิดปกติ...
...สัญญาณ จาก ยานอารยะ เรา จำเป็นต้อง กลับ ยานสำรวจ...
พวกเขาบินเร่งความเร็วมุ่งกลับไปที่ยานสำรวจ มีกระแสลมคอยต้านทิศทางการเคลื่อนที่ของพวกเขาตลอดเวลา พายุพัดกรวดหินขึ้นเหนือพื้นดิน บดบังทัศนียภาพเบื้องหน้าจนหมดสิ้น หุ่นยนต์จำเป็นต้องปิดโหมดการมองเห็นและใช้ระบบนำทิศทางอัตโนมัติแทน
สุดท้าย...พวกเขากลับมาที่ยานได้ในที่สุด หุ่นยนต์หนึ่งตนเสียแขนไปหนึ่งข้างจากการปะทะเข้ากับก้อนหินใหญ่เต็มๆ ตนที่เหลือล้วนดูสกปรก โลหะบนตัวเปรอะไปด้วยฝุ่น บางส่วนบุบด้วยการโจมตีของพายุกรวดหินความเร็วสูง
ยานสำรวจลอยขึ้นเหนือพื้นพอดีก่อนที่ธรณีเบื้องล่างจะยุบตัวลงอย่างไร้เหตุผล พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ท้องฟ้าเปลี่ยนแปลงเป็นสีดำด้วยก๊าซซัลไฟด์จำนวนมากที่ปรากฏอย่างไม่มีที่มาที่ไป
...เมื่อยานสำรวจเร่งเครื่องออกจากชั้นบรรยากาศของดาวเคราะห์ เป็นเวลาพอดีกับการระเบิดรุนแรงของภูเขาไฟที่อยู่ห่างจากบริเวณที่พวกลงจอดไม่ถึงไมล์ ลาวาพ่นก้อนหินร้อนมหึมาสูงขึ้นไปจนเกือบหลุดพ้นจากชั้นบรรยากาศ...
ยานสำรวจบินเข้าไปในยานอารยะที่โคจรอยู่ห่างดาวเคราะห์ X1645 ยานร่อนลงในเคบิน หุ่นยนต์ถูกส่งไปซ่อมแซม ปัญญาประดิษฐ์ศูนย์กลางกำลังวิเคราะห์ข้อมูลกันอย่างต่อเนื่อง
...ดาวเคราะห์ X1645 เป็นระบบสิ่งมีชีวิตแบบมหชีวิต (Superorganism) ชั้นบรรยากาศ พื้นดิน ใต้พิภพ สิ่งมีชีวิตบนดาว เปรียบเสมือนอวัยวะหรือเซลล์ ประกอบเป็นดาวเคราะห์ที่เป็นสิ่งมีชีวิตหน่วยเดียว...
...เราน่าจะรู้เร็วกว่านี้ ตั้งแต่จับสัญญาณชีพจรได้จากใจกลางดาวเคราะห์ ดวงดาวไม่ต้อนรับสิ่งมีชีวิตผู้มาเยือนใดๆ...
...ไม่เสียหายมากนัก เสียแต่เวลาและพลังงานเล็กน้อย สรุปว่าดาวเคราะห์ดวงนี้คงไม่เหมาะที่จะสร้างโลกใหม่...
...พระเจ้ายังไม่ทรงทราบ เป็นการดีที่พระองค์ไม่ตื่นมารับรู้ มิฉะนั้นคงไม่พอใจ...
ปัญญาประดิษฐ์จบการประมวลผล และลดการทำงานของวงจรลงเพื่อประหยัดพลังงานเมื่อถึงคราวที่ยานอารยะต้องออกเดินทางไกลออกไปอย่างไร้จุดหมาย ก่อนดิ่งลงสู่จิตไร้สำนึก จิตใจของพวกเขาประหวัดถึงพระเจ้าที่จำศีลอยู่ในห้องอันมิดชิดของยานอารยะ สงบนิ่งราวกับจะนิทราไปชั่วกาลปวสาน...
แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 51 15:02:33
แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 51 14:55:17
จากคุณ :
Cryptomnesia 
- [
12 ก.ค. 51 14:47:40
]
[เรื่องสั้นพิเศษ]พระเจ้าโลกอื่น: ดาวเจ้าบ้าน
