ความคิดเห็นที่ 1 ทว่า...ความตั้งใจของมาธวีเรื่องการสงบใจต้องพังทลาย เมื่อคนที่กระทำการอันร้ายกาจแก่หัวใจของเธอโผล่หน้ามาตั้งแต่วันรุ่งขึ้น และเขาก็มาหาเธอทุกวันนับจากนั้นเป็นต้นมา โชคดีที่ธีมาไม่ทำอะไรให้ใจหายใจคว่ำเหมือนเช่นวันนั้น      “ธีม ไม่มีงานเหรอ พักนี้มิวไม่เห็นธีมไปถ่ายแบบหรือถ่ายรูปที่ไหนนาน ๆ เลย” วันหนึ่งความสงสัยจุกอกเธอ จึงถามเขาออกไป      “ไม่ เราพักอยู่” ธาวีกำลังนอนอ่านหนังสือบนโซฟาตัวยาว เขาตอบเธอโดยไม่เงยหน้าขึ้นมา      “งั้นทำไมธีมถึงไม่ไปเที่ยวล่ะ ชวนเอมี่ไปสิมาขลุกอยู่ที่นี่ทุกวัน แฟนธีมเขาจะว่าเอานะ”      “เอมี่ไม่ว่าหรอก แล้วเราก็อยากอยู่กับมิวที่นี่ด้วย” ธีมายังคงไม่ละสายตาจากหนังสือยามตอบเธอ ตอนนี้มาธวีนั่งอยู่กับพื้นเอาโน้ตบุ๊ควางไว้บนโต๊ะรับแขกมุมของเธออยู่ตรงข้ามกับเขา ตอนนี้เธอเท้าคางเอียงคอร่างที่ทอดยาวตรงหน้า ยามธีมาอ่านหนังสือเขาจะใส่แว่น ดูบุคลิกเปลี่ยนไปอีกแบบ      “เบื่อแย่เลย” เธอบอก สิ้นคำเธออีกฝ่ายปิดหนังสือแล้วขยับตัวหันมามองเธอ      “เราบอกว่าเราเบื่อเหรอ มิวต่างหากที่ทำเหมือนเบื่อเรา หรือว่าต้องการจะไล่ให้เราไปไกล ๆ “      “หืม..อย่ามาหาเรื่องกันสิธีม เรากลัวธีมเบื่อจริง ๆ ที่ต้องมาจับเจ่าอยู่ที่นี่ พักทั้งทีนี่เราก็ติดงานด่วนต้องทำให้เสร็จ ไม่งั้นเราก็จะชวนธีมไปทะเลแล้ว”      “มิวอยากไปทะเลกับเราจริงๆ  เหรอ” ธีมาตื่นเต้นเกินกว่าที่เธอคาดไว้ มาธวีส่ายหัวพลางหัวเราะเล็กน้อยเมื่อธีมากระเด้งตัวลุกขึ้นนั่งสีหน้าแช่มชื่นทันที      “อือ ทำไมล่ะนาน ๆ ไปเที่ยวกันก็ดีนี่ ธีมจะชวนเอมี่ไปด้วยก็ได้นะ” เธอบอก แต่อีกฝ่ายส่ายหน้าก่อนที่จะกลับมายิ้มกว้างเขาขยับลงมานั่งบนพื้นอีกฝั่งของโต๊ะตรงข้ามกับเธอ      “หยุดพูดถึงเอมี่สักที แล้วเมื่อไหร่มิวจะทำงานเสร็จ เราจะได้ไปทะเลด้วยกัน” ธีมาเอ่ยอย่างกระตือรือร้น      “อ้าว แปลกคนพูดถึงแฟนธีมทำไมไม่ได้ นี่ถามจริงเถอะ...มีปัญหาอะไรหรือเปล่า ตั้งแต่คราวก่อนที่ธีมบอกว่าจะแต่งงาน มิวยังไม่เห็นธีมพูดถึงเอมี่เลย มีปัญหาอะไรปรึกษามิวได้นะ” เธอเอามือเท้าโต๊ะแล้วมองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าจริงจัง แต่ธีมากลับทอดสายตาหวานใส่เธอ ทำเอามาธวีต้องเก้อไม่รู้ว่าจะยิ้มหรือว่าทำอย่างไรดี      “คือที่จริงแล้ว...” ธีมาพูดแล้วก็ลุกมานั่งฝั่งเดียวกับเธอ หลายวันมานี้เขามีความสุขเหลือเกิน ที่จริงเขาหยุดรับงานไม่ใช่เพราะว่าเหนื่อยอย่างเดียวเท่านั้น การที่เจอโลเลที่ห้องนี้ก็เป็นสาเหตุหลักอันนึงด้วย      ธีมา...รู้สึกหลอนว่าเขาจะห่างเธอ แล้วไอ้หนุ่มที่มาทีหลังเขานั่นจะคว้าเธอไป เขาไม่อยากจะเสียเซลฟ์ที่อุตส่าห์รู้จักกับมาธวีมาตั้งแต่จำความได้แล้วยังไม่สามารถเป็นคนซึ่งเธอรักที่สุดรองจากครอบครัวเธอได้  ยิ่งกว่านั้นธีมาไม่อยากจะต้องโทษที่รู้ใจตัวเองช้าไปหน่อย เมื่อตอนที่เขาไปเมืองนอกใหม่ๆ ทั้งที่ก่อนจะไป คนที่เขาบอกให้รอคือเอมี่ แต่คนที่เขากลับคิดถึงที่สุด เป็นอีกคนหนึ่งเขาเฝ้าฝันแต่ก็หยุดความคิดตัวเองไว้เพียงเพื่อน      มาธวียังไม่รู้ว่าระยะทางเป็นอุปสรรคสำหรับเขากับเอมี่ไปตั้งแต่ปีที่สองของชีวิตในต่างแดนของเขาแล้ว เอมี่มีคนใหม่ แล้วเขาก็ไม่เจ็บเท่าไหร่ ธีมาไม่แปลกใจก็เพราะว่าตลอดเวลาเขาคิดถึงคนอื่นไม่ใช่เอมี่แม้แต่น้อย ที่สนามบินเอมี่มารับเขาเพียงเพราะความสัมพันธ์อันดีฉันท์เพื่อนเท่านั้น ที่จริงแล้วเขาอยากจะกอดคนที่แสนจะคิดถึงนาน ๆ ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยได้คุยกับเธอ โทรศัพท์ เอ็มเอสเอ็น อีเมล์ หรือแม้กระทั่งเว็บแคม ก็เป็นเครื่องมือสื่อสารชั้นยอดที่ช่วยบรรเทาความคิดถึงลงไป แต่ธีมารู้ว่ามันไม่เหมือนกัน ความรู้สึกตอนที่แค่ได้ยินเสียง เห็นแค่ภาพ ไม่เหมือนกับตอนที่เขาได้กางแขนแล้วโอบกอดเธอเอาไว้สักนิด ตอนนั้นเขารู้สึกมากกว่าที่จะบรรยายเป็นคำพูดได้หมด...รู้เพียงแค่ว่ากลิ่มหอม ๆ ของมาธวี ทำให้เขา..ชื่นใจ..จนบอกไม่ถูก      ตอนนั้นเขาไม่กล้าพูดหรือแสดงกริยาอะไรไปมากกว่านั้น เกรงว่าครอบครัวจะตำหนิ ทั้งเกรงว่ามาธวียังไม่สามารถรับความรู้สึกนี้ได้ เหนืออื่นใดก็กลัวว่าเธอ..จะมีคนของเธออยู่แล้ว แม้ธาวีจะแน่ใจในความรู้สึกของตัวเอง แต่เขาก็ไม่อยากให้เรื่องมันถลำไปจนยากจะแก้ไขได้ หากจะหยุด...เขาก็ควรหยุดที่หัวใจตัวเองมากกว่า แต่แล้วเขาก็เริ่มดีใจเมื่อเห็นว่ามาธวีไม่มีใคร มีสัญญานดีๆ หลายอย่างจากเธอที่ทำให้เขา อดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ แต่ก็ยังกลัวอยู่ดีว่ามันจะทำให้เธอตระหนก จนความเป็นเพื่อนมันเปลี่ยนแปลงไป      นึกถึงความเขินอายของเธอ ท่าทางที่พยายามอธิบายเหล่านั้น เธอแคร์เขาไม่ต้องสงสัย แล้วถ้าหูเขาไม่ได้ฝาดไปน้ำเสียงที่ออกจะสั่น ๆ เมื่อตอนที่เธอถามเขาว่าถามคนที่จะแต่งงานด้วยหรือยัง ว่าชอบการตกแต่งไหม เธอคงไม่รู้ว่าที่เขาเงียบไปตอนนั้น เพราะกำลังยิ้มเหมือนคนบ้าอยู่ เขาตอบเธอว่า... “เราถามแล้ว เขาชอบมาก” ...แน่นอนก็เพราะว่าคนที่เขาอยากจะแต่งงานด้วยไม่ใช่ใครอื่น แต่เธอยังไม่รู้...บางทีตอนนี้น่าจะถึงเวลาแล้ว ธีมาตั้งใจว่าจะรออีกสักพักจริง ๆ ซึ่งถ้าไม่ติดว่าเขาได้เห็นหมอนั่น...เพื่อนชื่อพิลึกของเธอ ระยะเวลาก็คงทอดยาวไปอีก ไม่รู้ว่าเธอไปคบคนที่ชื่อแบบนั้นได้อย่างไร...โลเลชื่อไม่เป็นมงคลเสียเลย      “มิว เรามีอะไรจะบอก” เขายิ้มพลางสะกิดเธอให้หันมามองทางเขา      “หือ..ว่าไง” อีกแล้วเธอน่ารักอีกแล้ว ธีมาสงสัยทุกครั้งที่เธอยิ้มว่าทำไม เขาถึงได้ทนไม่คว้าเธอมากอดได้      “คือเรากับเอมี่น่ะ เรา../เดี๋ยวนะธีม ใครมาไม่รู้”  ธีมาเป่าปากเมื่อเห็นเธอลุกขึ้นไปเปิดประตู เสียงสัญญานขัดจังหวะ ทำไมต้องเป็นเวลานี้ด้วย เขาอุตส่าห์ตัดสินใจได้แล้ว      “โลเล..” ธีมาหูผึ่งทันทีที่ได้ยินชื่อนั้น เขาลุกขึ้นทันได้เห็นภาพที่โลเลกอดและหอมมาธวีอีกครั้ง เขารีบตรงไปแล้วแทรกกลางระหว่างทั้งคู่แล้วถามอย่างหาเรื่อง      “มาทำไม”      “เอ่อ ผมเอาขนมมาฝากมิว เผอิญไปต่างจังหวัดมา” ทีแรกโลเลเห็นอีกฝ่าย เขานึกว่าจะได้ทักอย่างสบายใจ เพราะคิดว่าเพื่อนของเขาคงทำความเข้าใจกับธีมา หรืออย่างน้อยคงอธิบายไปแล้วว่า คนอย่างโลเลไม่มีรสนิยมชอบผู้หญิง      “ขอบใจ หมดธุระก็กลับไปได้แล้ว” ธีมารับถุงขนมมาถือไว้ เขากันคนตัวเล็กที่อยู่ด้านหลังไม่ให้โผล่หน้าออกมา จนกระทั่งอีกฝ่ายทนไม่ไหว เธอหยิกแขนเขาจนต้องร้องลั่น      “มิวทำอะไรเราล่ะ”      “เกเรดีนักต้องเจอแบบนี้ ไปไล่เพื่อนมิวได้ไง โลเลเข้ามาก่อน” เธอว่าเขาแล้วหันไปเชื้อเชิญเพื่อน แต่โลเลยืนนิ่งมองสองคนสลับไปมา แล้วคนนอกที่ใช้เวลามองความรู้สึกของธีมาและมาธวีออกภายในเวลาแค่ไม่กี่นาทีก็กอดอก ถอนหายใจ ตบท้ายด้วยส่ายหน้า พลางคิดว่าทำไมคนเราถึงได้งี่เง่ากันถึงขนาดนี้นะ จากคุณ : เมเปิ้ลสีขาว - [ 13 ก.ค. 51 00:12:06 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “นี่มิวยังไม่ได้ปรับความเข้าใจกับเขาอีกเหรอ” โลเลถามอย่างเป็นการเป็นงานทันที      “ปรับความเข้าใจ อะไรเหรอ” ...ได้ยินคำตอบเพื่อน ประโยคที่วาบเขามาในหัวของโลเลก็คือ...ว่าแล้วเชียว      “นี่แสดงว่าสองคนยังไม่รู้เหรอว่า ต่างคนต่างชอบกัน” โลเลทำหน้าประหลาดใจ มองสองคนพลางกรีดนิ้วไปชี้ไปมาระหว่างมาธวีและธีมา      “โลเลพูดอะไรน่ะ” มาธวีตกใจเธอปรายตามองไปทางธีมากลัวว่าเขาจะรู้ความลับของเธอ แต่โลเลนี่ก็น่านักไม่รู้ทำไมถึงอ่านความรู้สึกเธอออก แต่เรื่องนั้นเธอไม่ว่าหรอกจะว่าก็เรื่องที่พูดมากไปนั่นแหละ      “นี่คุณโลเล คุณคงไม่ได้หมายความตามนั้นจริง ๆ หรอกใช่ไหม” ธีมาเอ่ยเสียงจริงจัง มาธวีคิดว่าเขาโกรธเธอตั้งท่าจะดึงเพื่อนออกห่างเกรงว่าจะเกิดการลงไม้ลงมือกันขึ้น      “เปล่า ผมหมายความตามนั้นจริง ๆ ผมมองคุณออกนะว่ารู้สึกยังไง ตั้งแต่คราวที่แล้วที่เห็นท่าทาง ก็คิดว่าจะอาการโมโหหึงของคุณจะทำช่วยงัดปากพวกคุณสองคนได้”      “คุณที่เชี่ยวชาญความรักดีนะ” ธีมาพูดกลับไป      “ก็ผมเคยมีประสบการณ์มากก่อน เรื่องอ้ำๆ อึ้งๆ ไม่กล้าบอกน่ะ ผมรู้ดีว่ามันอึดอัดแค่ไหน พวกคุณทำหน้าเหมือนผมตอนนั้นไม่มีผิด ลับหลังกันก็มีสายตาโหยหา ต่อหน้ากันก็แสร้งตีหน้าว่าปกติ” โลเลยักไหล่ ดูเหมือนเหตุการณ์จะดีขึ้นแล้ว ทุกคำพูดของโลเลคงจะอธิบายความสัมพันธ์อันไม่เกินเลยของเธอกับเขาให้ธีมาเข้าใจได้      “คุณคงต้องใช้ความกล้าที่จะบอกเธอมากเลยสินะ” คราวนี้ธีมาพูดราวกับว่าเป็นคนหัวอกเดียวกัน มาธวีที่จับใจความยังไม่ค่อยทัน เห็นสถานการณ์ดีขึ้นก็เริ่มที่จะคิดตามอีกครั้ง      “ใช่ ผมต้องใช้ความกล้ามากเลย แต่คุณผิดแล้วไม่ใช่ “เธอ” หรอก “เขา” ต่างหาก” โลเลพูดแล้วก็หัวเราะออกมาเมื่ออีกฝ่ายทำหน้าเหวอ      “ผมไปล่ะ คราวต่อไปหวังว่าผมทักทายมิวแบบนี้คุณจะไม่หึงหน้ามืดอีกนะ” โลเลบอกลาธีมาก่อนหันมาทางเพื่อน เขายิ้มล้อเลียนแล้วบอกว่า “โลเลไปนะจ้ะมิว ไว้ว่างกินข้าวกัน” ใบหน้าที่โน้มต่ำลงมาของโลเลชะงักเล็กน้อย เขาปรายตามองธีมาแล้วก็หัวเราะในลำคอเมื่อเห็นธีมาโคลงศีรษะกับความจริงที่เพิ่งได้รู้...ไม่มีทีท่าหึงหวงอีกต่อไป โลเลเอาแก้มแตะแก้มของมาธวีพร้อมกับกระซิบว่า...เราบอกแล้วไงว่าเขาหึง นี่มิวไม่เข้าใจคำว่าหึงเหรอ...โลเลดึงตัวออกเขายักคิ้ว โบกมือลาแล้วปิดประตูห้องให้เธอ      ตอนนี้มาธวีเข้าใจแล้วว่าเรื่องเป็นยังไง แต่ก็ไม่ทั้งหมดเธอรู้แล้วว่าความหมายของโลเลคืออะไร อารมณ์ฉุนเฉียวที่ไม่ทราบสาเหตุ ธีมาที่ใจดีกลายเป็นคนเกเรแบบผีเข้าผีออก ทั้งหมดนั้นเพราะอะไร...      “ทำไมมิวไม่บอกเราว่า โลเลชอบผู้ชาย” เสียงกระซิบที่ดังข้างหูทำเอาเธอสะดุ้ง มาธวีลูบหูตัวเองทั้งที่ใบหน้ายังแดงอยู่      “ก็เรานึกว่ามันไม่สำคัญนี่” เธอตอบ ธีมาถอนหายใจหนัก      “สำคัญสิ รู้ไหมเราแทบบ้าที่เห็นเขาทำแบบนั้นกับมิว มันเลยทำให้เราทำไม่ดีกับมิวไปเลย” เขาเอ่ย      “ก็เราบอกธีมแล้วว่าโลเลกับเราเป็นแค่เพื่อนกัน อีกอย่างเราก็เคยบอกแล้วนี่ว่าโลเลมีแฟนแล้ว” เธอย้อนเขากลับไป      “ก็จริง แต่เราก็ยังไม่รู้นี่ว่าแฟนของเพื่อนมิวเป็นผู้ชาย หลงคิดว่ามันมาแต๊ะอั๋งมิวของเราตั้งนาน” มาธวีถึงใจเต้นเมื่อได้ยินคำว่า “มิวของเรา” จากปากเขาอีกครั้ง      “แต่เพื่อนมิวนี่ฉลาดนะ มองปราดเดียวก็รู้ว่าเรารู้สึกยังไง” เขาอมยิ้มกรุ้มกริ่ม มาธวีไม่รู้จะทำอย่างไรเธออายและคิดว่าถอยไปตั้งหลักหน่อยจะดีกว่า แต่ธีมาไม่ปล่อยให้เธอทำเช่นนั้น เขาดันเธอไปที่ประตูแล้วกางแขนคร่อมร่างเธอไว้      “เราไม่ปล่อยให้มิวเดินหนีไปตอนนี้หรอก ไหน ๆ แล้วเพื่อนมิวอุตส่าห์เปิดทางให้ขนาดนี้ มิวก็อย่าหนีเราเลยนะ ทนๆฟังเราหน่อย บางทีเรื่องมันอาจจะดีกว่านี้” เขาเอ่ยดวงตาสีสนิมอยู่ใกล้เธอ ตอนนี้มาธวีหัวใจแทบจะระเบิด แต่เสียงของเขาก็ทำให้เธอใจชื้น บางทีสิ่งที่เขาพูดอาจจะทำให้เธอหายอาการไข้ใจ เธอพยักหน้าตอบเขาเป็นสัญญานว่าเธอจะรับฟัง      “เมื่อกี้เราจะบอกว่าเรากับเอมี่เลิกกันแล้ว ตั้งแต่ตอนที่เราอยู่เมืองนอก” เขาแวะยิ้มเมื่อเห็นสายตาตกใจปน     โล่งอกจากเธอ      “รู้ไหมตอนนั้นเราไม่มีน้ำตาเลย เพราะว่าเราคิดถึงแต่มิว...” ธีมาถ่ายทอดเรื่องราวและเหตุผลทั้งหมดให้เธอฟัง ว่าทำไม เพราะอะไรเขาถึงทำเช่นนั้น ทั้งการพาตัวเข้ามาใกล้ชิดเธอ เป็นคนเกเรเมื่อเห็นเธออยู่กับผู้ชายอื่น พาเธอไปดูคอนโด...เรื่องพาไปดูคอนโดนั้นเขาชอบสีหน้าเธอที่สุด เพราะมันแดงเหมือนลูกมะเขือเทศ แบบว่ายังแดงได้อีก เขากลัวเธอจะเป็นลม แต่..มาธวีนี่น่ารักจริง ๆ      “มิวถามเราใช่ไหม ว่าถามคนที่จะไปอยู่หรือยังว่าชอบคอนโดเราไหม” ธีมาดันตัวเข้าไปใกล้เธออีกนิด เขาชื่นชมเธอที่ข่มความอายจ้องหน้าเขาไม่เบือนหน้าหนีไปก่อน      “เราถามแล้ว เขาบอกว่าชอบมาก เราดีใจจริงๆ  เพราะที่จริงแล้วความรู้สึกที่เรามีให้กับเขาตลอดเวลามันแทบจะล้นใจเราแล้วตอนนี้” ธีมาทอดสายตาอ่อนโยน และคำสุดท้ายที่เขาตั้งใจจะบอกก็คือคำว่ารัก      “มิวเรา รัก..” ทว่าก่อนที่จะบอกไปเขาจะพูดจบ ฉากสำคัญที่เขาควรจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ก็โดนคนขโมยซีนไปซะได้ ดวงตาที่เบิกโพลงยามนี้ไม่ใช่ของมาธวี แต่เป็นของเขาต่างหาก ริมฝีปากอุ่นของเธอปิดคำพูดเขาเสียสนิท เขาอยากจะว่าเธอ..แต่แบบนี้ยกโทษให้ก็ได้  แต่มาธวีร้ายกาจที่เขาคิด...เธอผละออกแล้วจ้องหน้าเขาเขม็ง แล้วเธอก็แลบลิ้นใส่เขา      “สมน้ำหน้า ทำให้คนอึดอัดอยู่ตั้งนาน” แล้วเธอก็มุดตัวลอดแขนเขาออกไป ธีมากลอกตาแขนทั้งสองข้างทิ้งลงข้างลำตัว ก่อนหมุนตัวตามอีกฝ่ายไป      “นี่เล่นมาขโมยฉากเด็ดกันอย่างนี้ได้ไงน่ะ มิวต้องรับผิดชอบด้วย นั่นมันบทของเรา” เขาโอดครวญ แต่อีกฝ่ายทำเหมือนไม่ได้ยิน มาธวีเปิดตู้เย็นดึงถาดขนมออกมา เธอจัดใส่จานฮัมเพลงอย่างคนอารมณ์ดี      “นี่...หยุดก่อนให้เราบอกก่อนสิ เรายังไม่ได้บอกคำสำคัญเลยนะ” ธีมาจับแขนเธอไว้ให้หยุดสิ่งที่เธอกำลังทำทั้งหมด      “เรารัก เออ..” คำสุดท้ายอู้อี้เพราะว่ามาธวียัดช็อกโกแลตทรัฟเฟิล เข้าไปเต็มปากเขาเธอหัวเราะเสียงใส เขามองเธออย่างคาดโทษก่อนที่จะไอเมื่อขนมติดคอ ธีมาหันไปเปิดตู้เย็นแล้วดื่มหลายเขาไปหลายอึก เขาถอนหายใจแล้วรู้สึกว่ามีมือเล็ก ๆ ยื่นมาสะกิด ธีมาหันกลับไปอีกฝ่ายก็เจออีกฝ่ายขโมยประโยคเด็ดของเขา เธอพูดว่า      “ธีม..มิวรักธีมนะ” เขาถอนหายใจ อะไรกันทำไมมาธวีถึงเป็นฝ่ายเกเรเขาได้      “ก็ได้ๆ สรุปว่าเราใจตรงกัน” เขาพูดแสร้งทำสีหน้าไม่พอใจ มาธวียิ้มหวานให้เขา ให้ตายเถอะ...แบบนี้จะให้โกรธลงได้ไง  ธีมาค่อย ๆ เดินเข้าไปใกล้เธอ ค่อย ๆ มองท่าทีเธอ แล้วก็ค่อย ๆ ยื่นมือไปจับเอวเธอ เขายิ้มกว้างเมื่อได้กอดมาธวีสมใจ ธีมาเกยคางไว้ที่ไหล่เธอ      “นี่ อยากไปอยู่คอนโดกับเราไหม” เขาถาม      “คอนโดเรามีอยู่แล้ว ทำไมต้องไปอยู่กับธีมด้วยล่ะ” เธอเล่นแง่      “นี่ เราว่าเลิกงี่เง่ากันก่อนดีกว่า เล่นตัวก็ไม่เอา มิวก็รู้ว่าชวนไปอยู่คอนโดของเราหมายความว่าไง” ธีมาจ้องใบหน้าด้านข้างเธอ มาธวีปรายตามองเขา เธอทำท่าครุ่นคิดก่อนเอ่ยว่า      “ก็ได้ แต่ว่าคนที่จะอยู่ด้วยกันเขาต้องรักกันไม่ใช่เหรอ” เธอกลอกตาอีกครั้ง ไม่ได้ใช้ความคิดแต่ผลักภาระให้อีกคนคิดแทนต่างหาก      “โธ่ ก็บอกแล้วว่าอย่าขโมยบทเรา สุดท้ายก็อยากฟังเราพูดอยู่ดี”      “แล้วจะพูดไหมล่ะ บอกบทให้ขนาดนี้แล้ว” เธอถาม เขาหัวเราะแน่นอนธีมาต้องพูดอยู่แล้ว      “ธีมรักมิว” เขาพูดช้า ๆ ชัด ๆ ข้างหูเธอ ...ใบหูเธอแดง ไม่ใช่สิ แดงไปทั้งหน้าเลยด้วยซ้ำ แก้ม คอ มือก็สั่น เขาจับมือเธอมันเย็นเฉียบ แต่เธอยังยิ้มอย่างยินดี แล้วเธอก็ทำให้เขาดีใจเมื่อเป็นฝ่ายเปิดปากเล่าความรู้สึกของตัวเองบ้าง ว่าเธอทุกข์ใจแค่ไหนกับการที่แอบรักเขา เห็นเขามีคนอื่น แล้วต้องเห็นแก่คำว่าเพื่อนคั่นกลาง...ถ้าเช่นนั้นตลอดเวลา เธอกับเขาก็ใจตรงกันมาตลอด      “มิวทำไมเรารู้สึกเหมือนตัวเองโง่ ๆ” เขาถามเมื่อคลายอ้อมกอดจากเธอ ...เธอยิ้มแล้วบอกกับเขาว่า “ความรักทำให้คนดูโง่เสมอแหละธีม”      ใช่...ทั้งโง่ ทั้งงี่เง่า ไม่รู้ว่าอะไรบังตา แม้กระทั่งรอยยิ้มก็ยังดูโง่ ๆ ได้เลย แต่บางทีความโง่นั่นก็ทำให้เรามีความสุขมากขึ้นได้ เมื่อเราฉลาดขึ้น เมื่อหัวใจเปิดออก เมื่อปัญหาได้คลายลง ความรู้สึกอิ่มเอมจะพุ่งเข้าชน มันจะมากกว่าคำว่า “เฮ้อ โธ่เอ๋ยแค่นี้เอง” ซึ่งมันจะเปลี่ยน “ยิ้มโง่ ๆ” นั้นให้กลายเป็น ยิ้มกว้าง ๆ ...กว้าง...กว้างจนเราคาดไม่ถึงเชียวล่ะ .................................................. จบแล้วค่ะ จากคุณ : เมเปิ้ลสีขาว - [ 13 ก.ค. 51 00:12:28 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อืม รักก็รักนะคนเขียน แต่ไม่ถึงกับบ้า แค่สติเกือบแตก จากคุณ : tamar (tamar) - [ 13 ก.ค. 51 00:33:24 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อ่านแล้ว "รัก คนเขียน เป็น บ้า" เลยค่ะ จากคุณ : ลูกแม่เล็ก - [ 13 ก.ค. 51 00:50:56 ]

ความคิดเห็นที่ 5 บทจะง่าย ก็ง้ายง่าย นายธีมน่ารักมากเลยคะ จากคุณ : chocolate-gateau - [ 13 ก.ค. 51 01:47:24 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอยกมือ "รักคนเขียน เป็นบ้า" ด้วยคนค่าาา ขยันแต่งเรื่องน่ารักๆ ให้อมยิ้ม (แป้นมาก ถึงมากที่สุด) เป็นประจำเลยค่ะ จากคุณ : Dazzling girl (Dazzling girl) - [ 13 ก.ค. 51 01:59:32 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อยากบอกแค่ว่า 'รักโค ตะ ระ เป็นบ้าเป็นหลัง' เลยค่ะ เรื่องนี้น่ารักมากจริงๆ รอตั้งแต่สี่โมงเย็นของเมื่อวานแน่ะ แต่ก็คุ้มค่ากับที่รอเลย ขอบคุณ คุณ W, Maple ที่นำเรื่องดีๆมาให้อ่านกันนะคะ ^^ จากคุณ : ลลลา - [ 13 ก.ค. 51 03:45:23 A:58.9.108.105 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 ยินดีด้วยกับเรื่องสั้นค่า .. รักเป็นบ้า เลยล่ะค่ะ แบบว่าอมยิ้มได้ตลอด เป็นกำลังใจให้เรื่องต่อไปน๊า ^^V จากคุณ : alkira (alkira) - [ 13 ก.ค. 51 04:13:26 ]

ความคิดเห็นที่ 9 จะว่าไปก็โง่มาทั้งเรื่องนะตาธีมเนี่ย วุ้ย! พระเอกแบบนี้ไม่ปลื้มว่ะยุ้ย โง่เหมือนพระเอกนิยายเราตอนนี้เลย (อ้าว ยังไงวะ 555) แต่อย่างว่า ฉลาดเกินหญิงไม่ชอบ กร๊ากกกกก จากคุณ : ตัว(Z) - [ 13 ก.ค. 51 05:51:09 ]

ความคิดเห็นที่ 10 บริโภคของหวานแต่เช้าเลยแฮะเรา เบาหวานจะกินมั๊ยน้อ จากคุณ : BestChild - [ 13 ก.ค. 51 07:45:04 ]

ความคิดเห็นที่ 11 น่ารักดีค่ะ .. อ่านแล้วมีความสุข จากคุณ : ฌาฎา - [ 13 ก.ค. 51 09:10:51 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อิอิ ในที่สุดก็ลงเอย นางเอกอุตส่าห์รอมาตั้งหลายปี น่าจะแกล้งเล่นตัวซะให้เข็ด ^^ จากคุณ : ชญาลี - [ 13 ก.ค. 51 12:16:35 ]

ความคิดเห็นที่ 13 รัก (คนเขียน) เป็นบ้าจริงๆ ค่ะ ชอบๆๆ อ่านแล้วยิ้มๆ ได้ตลอดทั้งเรื่องเลยค่ะ จากคุณ : เด็กแนวแถวชายแดน - [ 13 ก.ค. 51 12:56:26 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผ่านมาอ่าน...   จากคุณ : ชายยอดนักทดลอง - [ 13 ก.ค. 51 13:01:12 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อย่างที่คนเขียนบอกจริงๆ ด้วย เรื่องนี่น่ารักเป็นบ้าเลย...ชอบสุดๆ จากคุณ : mooda (mooda) - [ 13 ก.ค. 51 13:16:20 ]

ความคิดเห็นที่ 16 งานนี้โลเลเป็นพระเอก แต่พูดจริงๆ ถึงโลเลจะชอบผู้ชาย รู้สึกว่าการมาหอมแก้มเพื่อนหญิงทุกครั้งเหมือนทักทายนี้ ก็เกินไปนิดค่ะ โอกาสพิเศษก็อีกอย่างนะ (ถ้าธีมาไม่สะดุดเลย ก็แสดงว่าโลเลไม่แสดงออกชัดเจนมาก) จากคุณ : scottie - [ 13 ก.ค. 51 13:33:29 ]

ความคิดเห็นที่ 17 น่ารักที่สุด....อ่านไปยิ้มไป  ขอบคุณนะคะที่เขียนเรื่องน่ารักๆ ให้อ่าน ....รัก เป็น บ้า เลย ค่ะ.... จากคุณ : ดาด๊าดา - [ 13 ก.ค. 51 14:35:16 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คน เขียน น่า รัก เป็น บ้า เลย เอิ๊กกกก ส่วนเราก็อ่านไปยิ้มไป ยังกะคนบ้า ฮา จากคุณ : BinChon (BinChon) - [ 13 ก.ค. 51 19:11:41 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เพื่อนเราก็คล้ายๆ โลเลอ่ะนะ เวลาไม่แสดงออกนี่ไม่รู้เลย แถมเวลาอยู่กะเราก็ดูไม่ค่อยเหมือนชอบผู้ชายเลยด้วย ชอบเก๊กแมนดูแลเราตลอด  ..เหมือนมีสองภาคน่ะค่ะ แหม... เรื่องนี้น่ารักจริงๆ เลย ไม่ตามบทกันเลยสักนิดนึง (แต่โลเลก็นะ อะไรจะมั่นอกมั่นใจจนกล้าขโมยซีนได้ขนาดนั้นล่ะเนี่ย) ขอบคุณค่า ที่เอาเรื่องน่ารักๆ แบบนี้มาให้อ่านกัน จากคุณ : The SoVo - [ 13 ก.ค. 51 21:00:09 ]

ความคิดเห็นที่ 20 Part I http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W6783597/W6783597.html Part II http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W6789019/W6789019.html *** "รักเป็นบ้า " อิอิ จากคุณ : อุณากรรณ - [ 13 ก.ค. 51 21:37:17 ]

ความคิดเห็นที่ 21 กร๊าก สะใจ มิวขโมยซีนครับ ฮ่าๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 14 ก.ค. 51 09:43:31 ]

ความคิดเห็นที่ 22 รัก รัก รัก รัก รัก รัก ค่ะ จากคุณ : PiN.VE - [ 14 ก.ค. 51 10:22:37 ]

ความคิดเห็นที่ 23 มาอ่านค่ะ พอเห็นตอนจบเลยไปเก็บตอน 1 กะ 2 มาอ่าน สนุกค่ะ จะรอติดตามอีกนะคะ จากคุณ : นันทนีย์ - [ 14 ก.ค. 51 11:24:56 A:124.157.248.129 X: TicketID:103865 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ชอบค่ะชอบ เอาอีกค่ะเอาอีก จากคุณ : Ardita - [ 14 ก.ค. 51 21:56:32 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ตามมาอ่านตอนจบค่ะ ชอบมาก อ่านไปยิ้มไป ติงนิดนึงค่ะ พระเอกชื่อธีมาใช่มั้ยคะ ทำไมบางครั้งกลายเป็นธาวีไปได้ จากคุณ : goldensun - [ 14 ก.ค. 51 22:35:35 ]

ความคิดเห็นที่ 26 มาอ่านสามตอนรวดเลยค่ะ น่ารักจัง อ่านไปยิ้มไป ^___^ ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆ นะคะ ^^ จากคุณ : โยษิตา - [ 15 ก.ค. 51 21:49:51 ]

ความคิดเห็นที่ 27 น่ารักมากค่ะ ชอบ จากคุณ : tinglew (tinglew) - [ 17 ก.ค. 51 09:07:09 ]

ความคิดเห็นที่ 28 "รัก-เป็น-บ้า" จังค่ะ.... รอเรื่องต่อไปอยู่ค่ะ 555+ ....ยังหวานได้อีก....^_____^ จากคุณ : lonely_moon - [ 17 ก.ค. 51 15:43:18 ]

ความคิดเห็นที่ 29 น่ารักดีค่ะ  อิอิ จากคุณ : รวิษฎา - [ วันอาสาฬหบูชา 19:29:34 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านจบแล้วค่ะ ประทับใจมาก ชอบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ชอบคนแต่งมาก ทั้งการเดินเรื่อง การบรรยาย สนุกมากค่ะ ทำให้มองเห็นเลยค่ะว่าชีวิตจริงก็เป็นแบบนี้ ประมาณเส้นผมบังภูเขาอ่ะค่ะ มาอีกบ่อย ๆ นะคะ จากคุณ : alanta - [ 25 ก.ค. 51 08:15:56 A:203.146.222.67 X: TicketID:163932 ]

ความคิดเห็นที่ 31 คุณ goldensun เจอ 2 ชื่อ อ่านไปอ่านมาพระเอกมี 4 ชื่อ ธีม ธีมา ธาวี ธามี ลักไก่ ธีม กะ ธีมา เป็น 2 ชื่อ อื่นๆ สนุกค่า จากคุณ : river (ริเวอร์) - [ 25 ก.ค. 51 23:40:13 ]