กับเหตุการณ์ที่ได้พบกับตัวเอง
ตอนเพลงสรรเสริญขึ้น แถวด้านหน้า มากันเป็นกลุ่มใหญ่ มีเด็กที่เรียกว่ารู้ความสองคนนั่งอยู่ตรงกลางกลุ่มผู้ใหญ่
เด็กยังคงนั่งเล่นอย่างไม่รู้ประสา โดยไม่มีผู้ใหญ่คนไหนเตือนว่าควรลุกขึ้นยืน
ผู้ใหญ่ที่นั่งข้างๆก็ยังคงเล่น เย้าแหย่เด็กที่นั่งเล่นกันอยู่คิกคัก
บอกไม่ถูกความรู้สึกตอนนั้นเป็นอย่างไง แต่ทำให้รู้สึกถึงเรื่องที่เคยได้ยิน ได้อ่านเรื่องราว การแสดงความเคารพก่อนหนังฉาย ที่เป็นข้อถกเถียงกัน
เสียใจนิดๆ นี่คือคนรุ่นหลัง คนที่จะเติบโตขึ้น โดยไม่มีรู้สึกอะไร
เคยได้ยินคนอ้างเรื่องเสรี สิทธิที่ใครจะทำอะไรก็ได้ โดยไม่เดือดร้อนใคร
หลายๆสิ่ง หลายๆอย่าง เป็นในเรื่องของการปลูกฝัง คือธรรมเนียม คือสิ่งที่แสดงถึงอดีตที่เราเป็น
ธรรมเนียมประเพณีไม่ใช่เรื่องล้าหลัง เป็นส่งที่แสดงตัวตนเรา เป็นรากฐาน ที่ทำให้เราเป็นเราจนทุกวันนี้
หากคุณไม่มีความเชื่อ ศรัทธา เราคงห้ามไม่ได้ เพราะเป็นเรื่องของบุคคล
แค่รู้สึกเศร้าเล็กๆ กับสิ่งที่ได้เจอ พูดไม่ออก
หลายคนมักเปรียบเทียบสิ่งที่เราทำ กับคนอื่น กับคนชาติอื่น
คุณคงไม่รู้หรอกว่า มีหลายคนที่อิจฉากับสิ่งที่เรามี ทั้งๆที่ในบางครั้งเราไม่เห็นค่า
จากคุณ :
xyzjung 
- [
15 ก.ค. 51 12:37:28
]
กับเหตุการณ์ในโรงหนัง
