ความคิดเห็นที่ 1
บทที่ 39
ราวกับความสิ้นหวังทั้งหลายในโลกจะถาโถมเข้าสู่จิตใจ สาวน้อยธารนทีโดนพิษสงของมนตรามายาปิศาจเล่นงานจนตั้งตัวไม่ติด ห้วงเวลาที่อุตส่าห์วางแผนจนได้เปรียบในเกมไล่ล่าสุดแสนอันตรายกลับถูกย้อนกลับไปก่อนหน้า ! เช่นนี้แล้วใครเล่าที่จะสามารถรอดพ้นจากเกมมรณะนี้
ไม่มีทางเป็นไปได้ ?
น้ำสะบัดศีรษะเพื่อไล่ความท้อแท้ออกจากสมอง เธอบอกกับตัวเองว่าความหวังยังคงไม่หมดสิ้นเสียทีเดียว เหตุที่ยังมั่นใจนั่นก็เพราะร่างสุนัขที่ปรากฏกายครั้งใหม่นั้น คราวนี้มันปรากฏตัวในระยะห่าง ที่สำคัญดูเหมือนมันกำลังพยายามเดินหลบหลังที่กำบังในลักษณะเช่นเดียวกับดวงไฟกระสือ
ความหวังสุดท้ายยังอยู่ในมือ
ปืนลูกซองที่เสมือนเครื่องป้องกันชิ้นสุดท้าย ... หากถือมันไว้ ปิศาจร้ายที่เคยรับรู้พิษสงคงไม่กล้าบุ่มบ่ามเข้ามาใกล้
และนั่นเป็นโอกาสของธารนที
ทว่าความหวังพลันเริ่มสั่นคลอน สุนัขทมิฬค่อยๆโผล่ออกมายืนกลางแจ้ง ท่าทางมันไม่เกรงกลัวปืนลูกซองอีกต่อไป
แม้ธารนทีจะไม่เข้าใจพฤติกรรมของปิศาจแต่เด็กสาวก็รีบประทับปืนขึ้นบ่า เด็กสาวเพียงแต่เล็งไว้ เนื่องเพราะระยะห่างที่มากจนเกินไป หากยิงแล้วไม่ถูกจะทำให้ไม่สามารถรับมือผีร้ายทั้งสองตัวได้
ขี้โกงนี่ ไหนว่าหนึ่งต่อหนึ่งไง !? ธารนทีตะโกนเพื่อทวงถามสัญญา เนื่องเพราะเธอเคยได้รับรู้ว่าต้องเผชิญหน้ากับวิญญาณแบบตัวต่อตัว ... แต่ตอนนี้ไม่ใช่ !
ไม่มีคำตอบจากปิศาจ มันเดินวนไปมาคล้ายหาจังหวะ ทว่าเด็กสาวก็ไม่ยอมเปิดโอกาสให้ เธอคงประทับปืนในท่าเตรียมพร้อมพลางส่ายปลายกระบอกไปตามทิศทางที่สุนัขปิศาจก้าวเดิน และเมื่อดูเชิงได้สักพัก คราวนี้ผีหมาดำหยุดยืนนิ่งในระยะที่ไม่เข้ามาใกล้ ประกายตายังวาววับจับจ้องที่ร่างของเด็กสาว
ฉับพลันอย่างไม่ทันตั้งตัว ปิศาจร้ายกระโจนเข้ามาแบบซิกแซกสลับซ้ายขวาด้วยความเร็วสูง เป็นความเร็วที่ธารนทีไม่อาจจะวาดปากกระบอกปืนตามได้ทัน
กว่าที่จะรู้ตัว หมานรกก็เข้าประชิดร่างเสียแล้ว !
มันพุ่งชนร่างของธารนทีอย่างจัง ด้วยแรงปะทะทำให้เด็กสาวกระเด็นไปไกล เมื่อตั้งสติได้เธอจึงรีบข่มความเจ็บปวดบริเวณชายโครงขวาที่ถูกกระแทกจากนั้นจึงพยายามลุกขึ้นยืนให้เร็วที่สุด
ปืนลูกซองไม่ได้อยู่ในมือ !?
ปืนที่เป็นอาวุธสุดท้ายบัดนี้ตกอยู่ในปากของสุนัขผี เป็นภาพที่ธารนทีไม่อยากเชื่อนั่นเพราะมันใช้ปากกัดลำกล้องที่ผลิตจากเหล็กกล้าจนงอโค้ง
ไวเท่าความคิด เด็กสาวรีบวิ่งไปที่ร้านขายปืนเพื่อหยิบปืนกระบอกใหม่ทันที
ทว่า ... ความไวของมนุษย์ช่างเชื่องช้าเหลือเกินเมื่อเทียบกับสัตว์นรก
พริบตาที่น้ำขยับจะวิ่ง สุนัขดำก็กระโจนขวางที่ปากประตูทางเข้าร้านเสียแล้ว
โบร๋วววววววววว เสียงโก่งคอหอนจากปากของมัน เสียงที่ดังอย่างรุนแรงเกือบทำให้แก้วหูของธารนทีแตก
หลังจากการหอนยาว สุนัขปิศาจหันไปมองดวงไฟกระสือที่แอบอยู่หลังที่กำบัง ดวงไฟสีส้มแดงตรงดิ่งเข้ามาหาเธออีกครั้ง ราวกับแสดงตนว่าหน้าที่ในการล่าเหยื่อเป็นของมันแต่เพียงผู้เดียว
วาบความคิดในสมอง ธารนทีรับรู้ว่าการที่ต้องเผชิญหน้ากับผีร้ายแบบ หนึ่งต่อหนึ่ง นั้นเป็นภาวการณ์ทั่วไปๆ หากแต่เมื่อใดที่ผีร้ายในเกมไล่ล่าเกิดเพลี่ยงพล้ำ ผู้ช่วยที่น่าสะพรึงกลัวก็จะออกมาช่วยเหลือพวกของมัน ผู้ช่วยที่ว่านั้นมีรูปร่างเหมือนสุนัขสีดำ โดยมันจะไม่ทำการล่าเหยื่อโดยตรงแต่จะเปิดโอกาสให้แก่เหล่าวิญญาณร้ายเสียมากกว่า
ยิ่งไปกว่านั้นถึงแม้จะหนีรอดได้จนอรุณรุ่ง แต่สุนัขปิศาจที่สามารถย้อนเวลาด้วยมนตร์ดำอันน่าพรั่นพรึงนั้น ... หากมันย้อนเวลากลับไปก่อนพระอาทิตย์ขึ้น หรือแม้แต่ย้อนกลับไปเรื่อยๆตราบเท่ามนุษย์คนใดคนหนึ่งในเกมไม่อาจต่อกรกับผีร้าย
และหากใครคนใดคนหนึ่งเสียชีวิต ... ก็หมายถึงเกมที่ล้มเหลว ... และวิญญาณของทุกคนจะตกเป็นเครื่องสังเวย !
ถ้าเช่นนั้นเกมนี้ก็ไม่เคยมีใครทำสำเร็จมาก่อน !?
ดุจดั่งความสิ้นหวังที่แท้จริง ... เป็นความท้อถอยที่ยิ่งใหญ่กว่าที่ผ่านมา สมองอันชาญฉลาดของธารนทีกำลังประจักษ์ถึงความจริงของเกม ความจริงที่เป็นกับดักโดยใช้วิญญาณเพื่อนรักเป็นเหยื่อล่อ มันเป็นกับดักที่ร้ายกาจที่สุด กับดักที่ปิดหนทางชนะในทุกด้าน
ประตูที่เปิดกว้างรอเธอและเพื่อนอยู่มีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น ... ประตูแห่งความพ่ายแพ้ !
จากคุณ :
Luckard  
- [
15 ก.ค. 51 16:36:25
]
|
|
|
