ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 5 เหตุผลของฉัน เม็ดเหงื่อเล็กๆ ผุดขึ้นตรงหน้าผากแม้ว่าอุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศภายในห้องจะต่ำจนเย็น เยียบ การแก้ปัญหาเฉพาะหน้าเป็นทักษะหนึ่งที่วิศวกรควรจะมี สถานการณ์เช่นนี้เป็นเรื่องยากที่จะรับมือ โธ่เอ๋ย! ฉันจะจัดการต่อไปอย่างไรดี ...ความวัวยังไม่ทันจะหารือ ความกระบือก็ดันเข้ามาแทรก... พยายามตั้งสติให้มั่น ฉันจะต้องฟันฝ่าอุปสรรคครั้งนี้ไปให้ได้ มันต้องมีวิธีใดวิธีหนึ่งที่จะเอาตัวรอด หัวสมองคิดประเมินอีกฝ่ายอย่างจับผิด ใครจะไปคิดว่าจะเจอ 'เขา' ต่อหน้าบุคคลที่สาม ในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้ ฉันใกล้จะผ่านพ้นการสมัครงานไปได้แล้วแท้ๆ เขาจำฉันได้ ยังจดจำได้อย่างแม่นยำแม้นรูปลักษณ์ภายนอกจะเปลี่ยนแปลงไปมากเพียงใด มิฉะนั้นคงไม่เรียกชื่อออกมา ฉันมั่นใจ! "เข็มปัทม์...ใช่เราจริงๆ ด้วย" เสียงของเลขานุการหนุ่มเรียกฉันให้ตื่นจากภวังค์ เขาเริ่มขึ้นมาแล้ว ฉันจะปล่อยไว้ไม่ได้ "รุ่นพี่! ดีใจจังเลยที่ได้เจอ" ฉันพยายามทักทายให้เป็นธรรมชาติที่สุด ยังคงทำตัวไม่ถูก สมองกำลังประมวลผลหาทางออกอย่างหนัก "ไอ้เราก็นึกว่าใคร พี่ภาณุนี่เอง" "อ้าว รู้จักกันด้วยรึ...ภาณุ" แทรกถามขึ้นทันใดด้วยน้ำเสียงธรรมดาทว่าทรงอำนาจ ดวงตาของจักรินทร์จับจ้องไปยังบุคคลทั้งสองที่เพิ่งทักทายกันสลับไปมาอย่างแปลกใจ "ครับ" ผู้อยู่ในตำแหน่งต่ำกว่าพยักหน้ารับ แล้วหันมาทางฉัน "พี่แปลกใจมากที่เจอเราที่นี่ ไม่นึกว่าจะเป็นวิศวกรคนใหม่ ว่าแต่นึกพิเรนทร์อะไรถึงได้แต่งตัวอย่างนี้ล่ะ แล้วยัง..." ในวินาทีนั้นเองที่นึกออก ฉันรีบโพล่งขัดจังหวะก่อนที่พ่อเจ้าประคุณจะทำเสียเรื่อง "โชคดีจริงๆ ที่เลขาฯ คือพี่ภาณุ ไหนว่าจะสอนงานไงล่ะ ไม่รีบเดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก นี่ก็บ่ายแก่แล้ว เราไปกันเลยดีกว่านะ" ฉันพูดยาวยืดโดยหลีกเลี่ยงคำว่า 'ครับ' และสรรพนามแทนตัว พลางออกแรงดันร่างของรุ่นพี่คนดีออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางสีหน้าอันงงงันของเจ้าตัวและเจ้านายมาดโหด รอดไปที! <<< มีต่อค่ะ >>> แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 51 21:54:04 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 51 20:35:14 จากคุณ : ก่องปิลันธน์ (kagali) - [ วันอาสาฬหบูชา 20:13:57 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “นี่มันอะไรกันน่ะเข็ม” คนที่ยอมให้ดันตัวออกมาจนสำเร็จเอะอะโวยวายทันที ฉันส่ายหน้าอย่างเหน็ดเหนื่อยแล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก ตอนนี้เราสองคนยืนอยู่ภายในห้องฝั่งตรงข้ามของประธานบริษัท ซึ่งเป็นห้องทำงานห้องใหม่ของฉันนั่นเอง สองตาทำการสำรวจพื้นที่ทั้งหมด ห้องสี่เหลี่ยมขนาดกะทัดรัด ไม่คับแคบหรือกว้างขวางจนเกินไป ผนังโดยรอบทำด้วยไม้อัดเคลือบน้ำยาอย่างดี ชุดโต๊ะเก้าอี้สำหรับทำงานดูแข็งแรงทนทาน มีโต๊ะอีกตัวหนึ่งตั้งเยื้องด้านข้างถัดไปทางขวามือใช้วางเครื่อง คอมพิวเตอร์ และอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์พร้อมสรรพ ด้านหลังที่นั่งยังมีตู้สำนักงานขนาดกะทัดรัดสำหรับเก็บสิ่งของและแฟ้ม เอกสาร ยังมีชุดโซฟายาวรับแขกอยู่อีกมุมหนึ่ง เป็นบรรยากาศที่เหมาะสมกับการทำงานเสียจริง! “บอกพี่มาเดี๋ยวนี้นะ นี่หมายความว่าเราปลอมตัวเป็นผู้ชายเพื่อทำงานเป็นวิศวกรที่นี่ใช่ไหม” ริมฝีปากหยักเม้มแน่นอย่างคาดคั้น เขาเป็นคนฉลาดมาแต่ไหนแต่ไร และฉันไม่แปลกใจที่จะยินคำถามตรงประเด็นเช่นนี้ “ใช่ค่ะ” ฉันผินตัวมาเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย มือทั้งสองข้างเท้าแขนกับโต๊ะทำงานไปด้านหลัง “แต่เข็มมีเหตุผลนะคะ เข็มต้องการเก็บสะสมเงินก้อนหนึ่ง และบริษัทนี้ก็จะเป็นบริษัทเดียวที่ตอบสนองความต้องการเข็มได้” ภาณุ เป็นรุ่นพี่ของฉันตั้งแต่สมัยเรียนชั้นมัธยมฯ และเราก็รู้จักกันอย่างสนิทสนมเรื่อยมา จนเมื่อสามปีที่แล้วที่ชายหนุ่มต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ เราก็ไม่ได้ติดต่อหรือไปมาหาสู่กันอีกเลย ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลก ให้เราสองคนต้องมาพบกันอีกครั้ง ณ บริษัทแห่งนี้ ในสถานการณ์แบบนี้ ทำไมโลกถึงได้กลมขนาดนี้กันนะ “ก็จริงที่บริษัทเราให้เงินเดือนพนักงานสูงกว่าที่อื่น” ร่างหนาเปรย “พี่เองก็พอเข้าใจ แต่คงไม่ใช่แค่นั้น คงเป็นเพราะอาเข็มทิศด้วยใช่ไหม” “คุณพ่อบอกเสมอให้เข็มมาทำงานที่นี่” เมื่อพูดถึงประโยคนี้ฉันก็รู้สึกจุกในอก ความเศร้าหมองเข้ามาครอบงำหัวใจ “ท่านย้ำไม่รู้กี่ครั้ง เข็มเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม” “ท่านคงอยากให้เข็มได้งานดีๆ มีหน้ามีตาในสังคม” “อาการของคุณพ่อไม่ดีขึ้นเลย ค่ารักษาพยาบาลก็ต้องจ่ายตลอด เงินเก็บของคุณแม่ก็ร่อยหรอลงเรื่อยๆ เข็มก็เลยต้องทำงาน และต้องทำแบบนี้เพื่อคุณพ่อ เข็มเสียแม่ไปคนนึงแล้ว เข็มไม่อยากเสียพ่อไปอีกคนค่ะ” ฉันเล่าให้อีกฝ่ายฟังอย่างไม่คิดปิดบัง “คุณอาคงจะช็อกมากที่จู่ๆ บริษัทที่กำลังรุ่งเรืองต้องมาล้มละลายไปต่อหน้าต่อตา” เขาเหม่อมองออกไปที่หน้าต่าง คงจะนึกสังเวช เป็นความจริงที่บิดาของฉันรับไม่ได้กับความล้มเหลวจนเส้นโลหิตในสมองแตก “เข็มเข้มแข็งมากนะที่ต่อสู้มรสุมช่วงนั้นมาได้” ฐานะครอบครัวที่เคยมั่งคั่งต้องมีอันเป็นไป เข็มทิศ...บิดาผู้เป็นหัวหน้าครอบครัวต้องป่วยหนัก ต่อมาไม่นาน นิลปัทม์...มารดาก็ตรอมใจจนเสียชีวิต ญาติพี่น้องล้วนตีจากครอบครัวพิทักษ์ภักดีเมื่อทุกอย่างจบสิ้นลง มีเพียงทนายประจำตระกูลคนเดียวที่ยังซื่อสัตย์ภักดีไม่มีบิดพลิ้ว เขา คือ อรรณพ ผู้เปรียบเสมือนเพื่อนเก่าแก่ของบิดาคนหนึ่ง ให้การดูแลฉันเรื่อยมาจนมีวันนี้ ต้องขอบพระคุณลุงคนนี้จริงๆ “ภาระต่างๆ ที่เข็มต้องรับผิดชอบเพียงลำพังนั้นมันหนักเหลือเกิน แต่ก็ยังไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากใคร” “ก็เพราะเจอมรสุมมามาก เข็มถึงต้องเข้มแข็งไงคะ” ตั้งแต่วันนั้น ฉันได้สาบานกับตัวเองไว้ว่าจะต้องเอา ‘พิทักษ์ภักดี’ กลับคืนมาให้ได้ ถึงเรื่องมันจะผ่านมาถึงห้าปีแล้ว ฉันก็จะไม่ยอมแพ้ โชคดีที่แม่ได้ทิ้งเงินเก็บจำนวนหนึ่งไว้ให้ มิฉะนั้นฉันอาจจะเรียนหนังสือไม่จบ เงินก้อนนี้มีจำนวนมากพอที่จะใช้เป็นค่ารักษาพยาบาล และส่งเสียฉันให้มีความเป็นอยู่อย่างไม่ลำบากมาโดยตลอด ทว่าบัดนี้ทรัพย์สินของแม่เริ่มจะไม่เพียงพอให้ฉันตั้งตัวเสียแล้ว ฉันคิดคำนวณเผื่ออีกหลายปีข้างหน้าด้วย น่าตลกสิ้นดี คนที่มองภายนอกอาจจะเห็นว่าฉันเป็นผู้หญิงที่เพอร์เฟ็กต์ แต่มันก็แค่รูปร่างหน้าตาเท่านั้น  เพราะความจริงแล้ว ชีวิตของฉันไม่ได้เพอร์เฟ็กต์เลยสักนิด <<< มีต่อค่ะ >>> แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 51 21:56:34 จากคุณ : ก่องปิลันธน์ (kagali) - [ วันอาสาฬหบูชา 20:16:34 ]

ความคิดเห็นที่ 3 “พี่อยากช่วยเหลือเข็มบ้าง แต่เราไม่เคยยอมรับเลย พยายามทำตัวให้ร่าเริงตลอดเวลา ทั้งๆ ที่มีเรื่องขนาดนั้นแท้ๆ เราอาจไม่ต้องการแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น แต่ยังไงก็น่าจะปล่อยความทุกข์ออกมาบ้าง เก็บสิ่งต่างๆ ไว้คนเดียวมันทรมานนะ...” ชายหนุ่มกล่าวเรื่อยๆ พลางเดินมาจับบ่าฉันเบาๆ เขาสบตาฉันอย่างอ่อนโยน “...ถึงตอนนี้เข็มไม่ต้องการพี่ก็ไม่มีสิทธิ์จะบังคับ แต่เมื่อไรที่เข็มอยากร้องไห้ล่ะก็...พี่ยินดีจะรับฟังเสมอนะ” “ขอบคุณนะคะ” ด้วยความซาบซึ้งจากก้นบึ้งของหัวใจ ฉันต้องการเป็นคนที่ร่าเริงอย่างนี้ต่อไป แม้ชีวิตจะต้องพบกับโศกนาฏกรรมอันน่าเศร้า ทว่าไม่มีประโยชน์ที่จะต้องแบกโลกอมทุกข์ตามไปด้วย พยายามทำตัวให้มีความสุขคงจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุด ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน สรรพสิ่งในโลกนี้ล้วนไม่จีรัง เราไม่สามารถบังคับให้ใครเกิดหรือหยุดยั้งความตายได้ หากสิ่งสำคัญคือการก้าวต่อไปข้างหน้า คนเรามีเรื่องหลายร้อยพันที่จะต้องพบเจอ และมีหนทางอีกยาวไกลมากมายนัก สักวันหนึ่งจะต้องเป็นของเรา...ฉันเชื่ออย่างนั้น “แต่ตอนนี้ เข็มมีเรื่องให้พี่ช่วยแล้วล่ะค่ะ คือ...เรื่องที่เข็มปลอมตัวมานี่ อยากให้พี่เก็บเป็นความลับได้ไหมคะ ไม่อย่างนั้นเข็มคงได้โดนไล่ออกแน่ๆ” “ได้ครับ ผมรับปาก ผมยินดีช่วยเหลือคุณเข็มปัทม์เต็มที่อยู่แล้ว” ภาณุยกมือเลียนแบบท่าทำความเคารพของทหารอย่างล้อเลียน ส่งผลให้ฉันหัวเราะตามมาอย่างหยุดไม่อยู่ ไม่ว่าเมื่อไร ผู้เปรียบเสมือนพี่ชายคนนี้ก็ทำให้ฉันยิ้มได้เสมอ ความตึงเครียดทั้งหลายก่อนหน้านี้มลายลงไปในพริบตา “ว่าแต่ทำไมจู่ๆ พี่ถึงมาเป็นเลขาฯ ของอีตานั่นได้ละคะ” เมื่อผ่อนคลายลงฉันก็เริ่มซักถาม คิดถึงเจ้านายคนใหม่แล้วก็ให้หมั่นไส้ยิ่งนัก “พี่กับคุณจักรเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ครอบครัวของพี่ได้รับความช่วยเหลือจากวิจักษ์กานต์มาตลอด จึงรับใช้ตระกูลนี้อย่างจงรักภักดีมาหลายชั่วอายุคนแล้ว...” สิ่งที่เขาเล่าให้ฟังทำให้ฉันถึงกับตาโตด้วยความตกตะลึง “พี่เองก็เหมือนกัน คุณจักรให้ความไว้วางใจพี่มาก มันเป็นหน้าที่ที่พี่ต้องคอยดูแลและรับใช้เขาไปจนวันตายนั่นแหละ” ฉันว่าชีวิตของฉันน้ำเน่าแล้ว เรื่องของเขายุงชุมยิ่งกว่า ไม่น่าเชื่อว่ายังมีเรื่องแบบนี้อยู่ในโลก ชีวิตคนเราจริงๆ แล้วมิได้ต่างจากละครเลยแม้แต่น้อย “โอ้โฮ เรื่องอย่างนี้ก็มีด้วยเหรอคะ ยังงี้พี่ก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำงานอย่างอื่นเลยน่ะสิ” “ไม่หรอก คุณจักรเขาใจดี” ภาณุปฏิเสธด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “เขาให้สิทธิพี่ที่จะทำอย่างอื่นได้ แต่พี่ยังเลือกที่จะทำงานช่วยเหลือเขาด้วยความเต็มใจ” ฉันเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้ทันทีที่ได้ยิน นึกภาพไม่ออกว่าความเมตตาของคนแบบนั้นมีรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร พี่ภาณุคงมองคนผิดไปเสียกระมัง “ว่าแต่เราเถอะ ถึงจะได้เข้าทำงานที่นี่แล้ว ก็อย่าประมาทเชียว คุณจักรน่ะ เขาไม่ได้ใจดีกับทุกคนหรอกนะ เราต้องระวังตัวให้มากๆ ล่ะ รู้มั้ย” ร่างหนาตักเตือน สายตาที่มองมาเปี่ยมไปด้วยความห่วงใย “เจ้าค่ะ” ฉัน รับคำเจือหัวเราะ เห็นคิ้วหนาที่ขมวดเป็นปมของอีกฝ่ายแล้วก็นึกขำ “ต่อหน้าคนอื่น เข็มจะทำตัวเป็นผู้ชายนะคะ พี่ภาณุก็ช่วยรับมุกให้ดีๆ ด้วยล่ะ” เสร็จไปอีกเรื่อง...ฉันลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่แล้วก็ต้องกุมขมับเมื่อภาณุหยิบแฟ้มเอกสารหลายชิ้นจากตู้ด้านหลังมากอง ไว้บนโต๊ะ คงเป็นงานทั้งหมดที่ฉันจะต้องศึกษาให้เสร็จภายในวันนี้ เหลียวมองหน้าปัดนาฬิกาที่บอกเวลาบ่ายสามโมงเย็นแล้วก็ต้องทำใจ เห็นทีเย็นนี้คงจะต้องกลับล่วงเวลาเสียแล้ว กริ๊ง... เสียงโทรศัพท์ดังระงม ฉันมองหาอยู่นานจึงพบว่าต้นเสียงอยู่ภายในห้องทำงานของตัวเอง   “ครับ...” ฝ่ายชายลุกไปรับสายให้ บทสนทนาดำเนินไปพร้อมกับสีหน้าของเขาที่แปรเปลี่ยนไปเป็นเคร่งเครียด ปลายสายเป็นใครกัน ทำไมถึงติดต่อมายังห้องของผู้ช่วยในเวลาเช่นนี้ “คุณจักรน่ะเข็ม” ภาณุชี้แจงทันทีที่วางหูโทรศัพท์ “เขาบอกว่าหัวหน้าโปรเจกต์ของเราประสบอุบัติเหตุเมื่อเช้า ตอนนี้อาการหนักมาก ต้องนอนโรงพยาบาลอีกหลายเดือน คงไม่สามารถทำหน้าที่นี้ได้อีกต่อไป” “หมายถึงเจ้าของโปรเจกต์งานที่เข็มจะต้องทำใช่ไหมคะ” คำอธิบายของคู่สนทนายังไม่ชัดเจนพอ จนฉันต้องยืนยันอีกครั้ง ไม่เข้าใจว่าการป่วยของบุคคลที่กล่าวถึงเกี่ยวข้องอะไรกับตัวเอง “ใช่ครับ คุณพัทธ์ป่วยแบบนี้ คงต้องหาคนมาแทน เราจะรอช้าไม่ได้ เพราะงานเฉพาะกิจชิ้นนี้จะต้องส่งให้ทันการประมูลครั้งต่อไป” “แล้วใครจะมาแทนละคะ”         “จะมีประชุมด่วนคัดเลือกหัวหน้าโปรเจกต์ในวันพรุ่งนี้ เข็มต้องเข้าร่วมด้วย” ประชุมตั้งแต่วันแรกของการทำงาน! ความกดดันเพิ่มเป็นทวีคูณ เพราะนั่นหมายความว่า ฉันจะต้องใช้พลังสมองทั้งหมดที่มีรีบเรียนรู้งานให้เสร็จเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ “ถ้าอย่างนั้น พี่ภาณุก็เริ่มสอนงานเข็มเถอะค่ะ จะได้ทันการประชุม” ฉันจัดแจงขอคำชี้แนะจากคนสนิทของประธานบริษัทในทันที “เสียเวลากันมามากละ ขออนุญาตพูดอย่างเป็นทางการนะขอรับ” ในเวลาที่จำกัดเช่นนี้ พี่ชายแสนดีก็ยังมิวายล้อเลียนหยอดอารมณ์ขัน “คุณเข็มปัทม์ครับ วิศวกรคอมพิวเตอร์ที่ทำงานที่นี่มีอยู่หลายคนด้วยกัน แต่ตอนนี้เรากำลังคิดค้นโปรเจกต์พิเศษ จึงต้องอาศัยหลายคนร่วมมือกัน สองสามเดือนที่ผ่านมา บริษัทเราเปิดรับสมัครตำแหน่งนี้เพิ่มเพื่อรับพลังความคิดใหม่ๆ เข้ามา เขาเหล่านั้นได้รับการสอนงานและฝึกฝนมาเป็นอย่างดีแล้ว เราจะทำงานเป็นทีมเพื่อทำงานชิ้นนี้ให้สำเร็จ” นอกเหนือจากฉัน ยังมีวิศวกรคอมพิวเตอร์น้องใหม่คนอื่นๆ มาทำงานอยู่ก่อนล่วงหน้าแล้วอย่างนั้นหรือ นับว่าจักรินทร์ใจป้ำน่าดู ที่กะเกณฑ์คนเข้ามาเพื่อรับงานเฉพาะกิจนี้ โปรเจกต์นั่นคงต้องอาศัยแนวความคิดจากคนหนุ่ม(สาว) รุ่นใหม่ไฟแรงจึงจะสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้ เขาคงคิดอย่างนั้นสินะ ... ตำแหน่งวิศวกรคอมพิวเตอร์ของคุณและคนอื่น มีความสัมพันธ์กับงานทางด้านการตลาดด้วยและงานชิ้นนี้มีผลโดยตรงต่อบริษัท คุณเป็นคนล่าสุดที่เข้ามาในช่วงนี้จึงต้องทำงานใกล้ชิดกับท่านประธาน งานของคุณจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับ... คนตัวโตยื่นแฟ้มโปรเจกต์ให้ฉันอ่านพร้อมกับสรุปใจความสำคัญไปด้วย เขาคงเคยทำอย่างนี้กับวิศวกรคนอื่นมาแล้วถึงได้ดูคล่องแคล่วไม่มีติดขัด ท่าทางการสาธิตก็เหมือนศึกษามาแล้วอย่างดี ฉันตั้งใจฟังอย่างเต็มที่ พยายามทำความเข้าใจและจดจำในทุกๆ คำพูด กระทั่งภาณุชี้แจงงานอย่างละเอียดจนเสร็จ เขาจึงพาฉันออกไปชมบริษัท คราวนี้ฉันมีไกด์นำทาง คงจะไม่ทะเล่อทะล่าหลงทางอีกแล้ว... <<< มีต่อค่ะ >>> แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 51 20:48:43 จากคุณ : ก่องปิลันธน์ (kagali) - [ วันอาสาฬหบูชา 20:17:49 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ดูโอ โปรดักชั่น เป็นบริษัทที่ใหญ่โตสมคำร่ำลือ การตกแต่งและโครงสร้างของตัวอาคารมีความคล้ายคลึงกับสาขาอื่นของเครือวิ จักษ์กานต์กรุ๊ป ประกอบไปด้วยแผนกต่างๆ มากมายรายล้อมไปด้วยพนักงานนับพัน ทุกคนดูจะยุ่งวุ่นวาย และทำงานกันอย่างขะมักเขม้น ฉันก้าวตามชายหนุ่มคนนำทางไปเรื่อยๆ ไม่ว่าใครก็ดูเหมือนจะรู้จักเขาเป็นอย่างดี ผู้ที่รั้งตำแหน่งเลขานุการของประธานบริษัทก็เปรียบเสมือนมือขวาของเขา จึงเป็นบุคคลสำคัญคนหนึ่งของที่นี่ จวบจนมาถึงแผนกพิเศษบนชั้นสิบสามของตึก ฉันจึงได้มีโอกาสเห็นหน้าเพื่อนร่วมงานเป็นครั้งแรก WAPPS Project ตัวอักษรบนป้ายที่แขวนไว้ข้างหน้าประตูบ่งบอกอย่างชัดเจน ฉันสังเกตได้ว่าทุกอย่างที่เป็นแผ่นสี่เหลี่ยมติดฉลากจะต้องทาทาบด้วยสีทอง เสมอ เป็นเอกลักษณ์หนึ่งของบริษัทแห่งนี้ไปเสียแล้ว ทว่าฉันกลับรู้สึกได้ ว่าสีที่ใช้มิได้ต้องการให้แค่ความสวยงามเพียงภายนอกเท่านั้น หากแต่ยังเสริมความสง่างามให้กับตัวอักษรบนนั้นอันจารึกคุณค่าของคำที่เกิด จากการเรียงร้อยของมันไปด้วย "สวัสดีครับ คุณภาณุ" เสียงหนึ่งทักขึ้นเมื่อเราสองคนเข้าไปในแผนกเป็นที่เรียบร้อย เขาเป็นผู้ชายรูปร่างสูง ด้วยความผอมบางแทนที่จะงามสง่ากลับทำให้ร่างนั้นดูสูงชะลูดและเก้งก้าง ดีที่เขาเป็นคนผิวขาวจัดบวกกับการแต่งกายด้วยชุดสูททางธุรกิจ จึงทำให้ร่างสูงดูภูมิฐานและจัดว่าเป็นผู้ชายหน้าตาดีชวนมองคนหนึ่ง อากัปกิริยาของเขาแสดงออกอย่างชัดเจนเหมือนคนอื่นถึงความอยากรู้อยากเห็นว่า บุคคลที่มากับเลขานุการหนุ่มเป็นใคร "สวัสดีครับ วันนี้ผมพาน้องใหม่มาให้ทุกคนรู้จัก" สายตาทุกคู่จับจ้องมายังฉันเป็นตาเดียว "นี่คุณเข็มปัทม์ พิทักษ์ภักดี เขาเป็นวิศวกรคอมพิวเตอร์ที่จะมาร่วมในทีมเดียวกับพวกคุณครับ" "ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมรุจน์" เพื่อนร่วมงานคนใหม่ยื่นมือมาพร้อมรอยยิ้ม ทำให้ฉันต้องจำใจรับไมตรีนั้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ถ้าไม่นับสายตาล้อเลียนที่เขาใช้มองมา ก็นับว่าผู้ชายคนนี้ดูเป็นมิตรมากทีเดียว ทว่าฉันก็ยังไม่ถูกชะตาอยู่ดี! <<< มีต่อค่ะ >>> แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 51 16:09:56 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 51 16:08:39 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 51 20:38:51 จากคุณ : ก่องปิลันธน์ (kagali) - [ วันอาสาฬหบูชา 20:19:25 ]

ความคิดเห็นที่ 5 หลังจากทำความรู้จักกับสมาชิกในทีมงานจนครบ ฉันก็แทบจะต้องเดินลากขา การเรียนรู้งานในวันนี้ทำให้เรี่ยวแรงถูกใช้ไปจนหมดสิ้น ภาณุบอกว่านอกเหนือจากทำหน้าที่ผู้ช่วยประธานจอมเก๊กนั่นแล้ว ฉันจะต้องเข้ามาแผนกเพื่อทำวิจัย Laboratory ร่วมกับคนอื่นๆ ของในโปรเจกต์นี้ด้วย ด้วยค่าจ้างที่สูงไม่แปลกที่ฉันจะต้องทำงานหนัก ขนาดวันที่สมัครงานยังต้องหอบแฟ้มเป็นปึกกลับไปทำการบ้านคืนนี้ จะได้ไม่ต้องไปปล่อยไก่ให้เสียหน้าในการประชุมที่จะมาถึง พลั่ก! ฉันชนเข้ากับบุรุษนามหนึ่งที่ห้องโถงชั้นล่าง เป็นครั้งที่สองจากความซุ่มซ่ามของตัวเอง ผู้ชายคนนี้แต่งชุดนักธุรกิจมาดเนี้ยบ หน้าตาหล่อเหลาเอาการ บุคลิกลักษณะก็ดึงดูดความสนใจ ทว่าเขาไม่มีป้ายชื่อติดอกเหมือนพนักงานทั่วไป "ขอโทษครับ ผมทำให้คุณเจ็บตรงไหนรึเปล่า?" เขาพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้มน่าฟัง ท่าทางก็สุภาพดีหรอก แต่เมื่อสบสายตาฉันก็พบว่ามันมีประกายประหลาด อย่างกับมีรังสีวิบวับชวนขนลุกยังไงไม่ทราบ! "ไม่เป็นไรหรอกครับ" คนที่ตอบมิใช่ฉัน หากแต่เป็นเสียงของภาณุ "ผมต้องขออภัยคุณฉัตรชัยในความไม่สะดวกด้วยครับ มาหาคุณจักรินทร์เหรอครับ" "ใช่ครับ เพื่อนก็ต้องมาหาเพื่อนเป็นเรื่องปกติ ผมขอตัวล่ะครับ" พูดตัดบท ท่าทางของคนที่ชื่อ 'ฉัตรชัย' จะหัวเสียไม่น้อยที่คู่สนทนาเป็นอีกคนที่ไม่ใช่ฉัน แต่ก่อนที่ร่างสูงสง่าจะเดินจากไปก็ยังไม่วายหันมาส่งยิ้มให้ด้วยริมฝีปาก ที่หยักขึ้นอย่างมีเลศนัย ฉันไม่รู้จะทำตัวเช่นไร เลยหันไปยิ้มเจื่อนๆ กับคนข้างตัว ดูเขาจะรู้สึกกระอักกระอ่วนใจไม่แตกต่างกันนัก ด้วยประกายตาที่มองมาอย่างเป็นกังวลมากกว่าฉันหลายเท่า ฉันกดโทรศัพท์มือถือประจำตัว หมุนหมายเลขต่อสายไปยังเพื่อนรัก เพื่อถ่ายทอดเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้มินตรารับรู้ เจ้าหล่อนคงจะดีใจไม่น้อยหากรู้ว่าคนหนึ่งที่จะช่วยเหลือฉันในบริษัทนี้ คือ ภาณุ... ในระหว่างที่บอกลาเจ้าตัวแล้วรีบเดินออกไปจากบริษัทนั้น ฉันก็เห็นแผ่นหลังของบุรุศปริศนาเมื่อสักครู่อยู่ไกลๆ นี่ฉันคงไม่ได้เข้าใจผิดหรอกใช่ไหม...   ท่าทางแบบนี้ กิริยาแบบนี้ หมอนี่คงเป็นเกย์อย่างไม่ต้องสงสัย! ที่สำคัญ เขาเป็นเพื่อนกับจักรินทร์ คนที่บอกว่าไม่ชอบทำงานใกล้ชิดผู้หญิงอีกต่างหาก หรือฉัตรชัยจะเป็นคู่ขาของอีตาขี้เก๊กนั่น!!! ลมแทบจับ...ยิ่งนึกภาพก็ยิ่งสยอง ฉันคิดถูกคิดผิดกันที่ย่างกรายเข้ามาสู่ดินแดนพิลึกพิลั่นแห่งนี้ วันๆ ต้องเจอเรื่องปกติซะที่ไหน ชีวิตของฉันจะมีแต่เรื่องลึกลับ (ซับซ้อน ซ่อนเงื่อน เพื่อนทรยศ) หรือไงนะ!?! /(^0^)/----(^0^)----/(^0^)/----(^0^)----/(^0^)/----(^0^)----/(^0^)/ โปรดติดตามตอนต่อไป... แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 51 20:37:57 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 51 20:34:20 จากคุณ : ก่องปิลันธน์ (kagali) - [ วันอาสาฬหบูชา 20:20:17 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ที่เห็นอาจจะเป็นเสือผู้หญิงก็ได้ จากคุณ : scottie - [ วันอาสาฬหบูชา 20:33:57 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ฉัตรชัย จะมาเกาะแกะเข็มปัทม์รึเปล่า? ฉัตรชัย...อืมๆ เข้าใจตั้งชื่อนะ จากคุณ : ชญาลี - [ วันอาสาฬหบูชา 20:58:01 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ฉัตรชัยอาจจะรู้ว่าเข็มปัทม์เป็นผู้หญิงก็ได้น้าเข็มตอนที่ชนกันน่ะคิกๆๆ จากคุณ : mimny (mimny) - [ วันอาสาฬหบูชา 23:11:55 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สรุปฉัตรชัยเป็นคู่ Y กับพระเอก หรือ เป็นเสือผู้หญิงกันนะ? อืม....น่าคิดแฮะ อี่ตานี่ จากคุณ : ปุงปิง - [ วันอาสาฬหบูชา 23:36:05 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ฉัตรชัย...มีหล่อสามคนแล้ว (ไม่นับรวม'นาย'เข็มปัทม์นะ) WAPPS Application? จากคุณ : BestChild - [ วันเข้าพรรษา 14:25:59 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สงสัยเหมือนคุณ mimny เลย เข็มปัทม์ไปชนตรงไหนเข้ารึเปล่าครับ อิๆ โอ้ออออออ ปลื้มพี่ภาณุมากๆ หลงซะแล้ว เอิ๊ก จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ วันเข้าพรรษา 15:57:56 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ่านคอมเม้นของคุณ BestChild แล้วนึกขึ้นได้ ก่องปิลันธน์พิมพ์ชื่อโปรเจกต์ผิด 555 WAPPS Project นะเคอะ ไม่มีคำว่า Application /me วิ่งไปแก้ไขข้อความ ขอบพระคุณคุณ BestChild มากเลยก๊ะ จากคุณ : ก่องปิลันธน์ (kagali) - [ วันเข้าพรรษา 16:27:38 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ง่า อ่านทีเดียว 3 ตอนรวดแหะๆ ไปอ่านคอมเมนท์ในตอนที่ 3 มา เพิ่งจะได้รู้ว่าคุณก่องปิลันธน์ให้เราเม้นท์ด้วย อิอิ เพิ่งจะอ่านที่คุณก่องปิลันธ์ตอบคอมเมนท์ว่าเรียนคณะนี้ แหะๆ แบบว่ามาถึงก็อ่านเนื้อเรื่องเลย (กำลังนึกอยู่พอดีเลยว่าคุณก่องปิลันธ์ต้องเรียนคณะนี้อยู่แน่เลย แบบว่ารู้ลึกดี อิอิ) เราว่านะวิศวะคอมก็เรียนยากจริงๆน่ะแหละ กว่าเราจะผ่านมาได้ก็เกือบแย่เหมือนกัน โดยเฉพาะวิชา Microprocessor เนี่ย แบบว่าเข้าใจยากสุดๆ แถมยังต้องไปเรียนวิชาของภาคไฟฟ้าด้วย เหอๆ แล้วอาจารย์แต่ละวิชาก็เขี้ยวชะมัด (ขอบ่น 555+) แต่ในเรื่องนี้ สงสัยเดี๋ยวได้มีกรณี มะรุมมะตุ้มรุมรักหนูเข็มแน่เลย อิอิ แต่ฉัตรชัยนี่สงสัยอยู่สองอย่าง ไม่เกย์ ก็เสือผู้หญิง หรือว่าไบ เง้อๆๆๆๆ แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 51 08:28:25 แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 51 08:20:19 จากคุณ : บุปผาหยกไร้ใจ - [ วันเข้าพรรษา 20:15:05 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผ่านมาอ่าน...   จากคุณ : ชายยอดนักทดลอง - [ วันเข้าพรรษา 20:15:50 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เป็นดินแดน Y ไปเลยคราวนี้ จากคุณ : chocolate-gateau - [ 22 ก.ค. 51 20:45:15 ]

ความคิดเห็นที่ 16 I'm back ka.yep i'm not in Thailand so I'm sorry for writting in English naka. I'm curious to know about Kempat's family.It migt be associated with Jakrin,right?coz her dad really want her to work there. ...I don't know ..just guess naka. จากคุณ : Tyra - [ 24 ก.ค. 51 08:33:34 ]

ความคิดเห็นที่ 17 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 24 ก.ค. 51 08:41:45 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ทำมัยยังไม่เขียนเรื่องราวตอนที่ 6 ต่อไปหรือจ๊ะ  อ่านกำลังสนุกเลย รีบ ๆ ลงนะจะติดตามตอนต่อไป จากคุณ : น้องไก่ขาว (แขน) - [ 30 ส.ค. 51 14:31:33 ]