ความคิดเห็นที่ 1 ชิน........  หอบสัมภาระกึ่งลากไอ้บ้าคนนึงที่ครึ่งหลับครึ่งตื่นไปขึ้นรถเข้าคุนหมิงเที่ยวแรก เพราะเมื่อคืนตีตั๋วไว้แล้ว สภาพรถเป็นรถกึ่งสมัยพระเจ้าเหายังทรงพระเยาว์ เพราะมันเก่ามั่กๆ ย้ำนะครับว่าเก่ามากกกกกก     บนรถคนแน่นมาก พวกเราตีตั๋วนอนไว้ เป็นที่นอน 2 ชั้น ชินต้องระเห็จไปนอนชั้น 2 เพราะจนป่านนี้ ไอ้บ้าแชมป์ยังไม่เลิกงัวเงียอีก   คนที่นี่จะมีนิสัยแปลกมากๆ อยู่ข้างล่างมาชาติกว่า ไม่ทำอะไรกัน แต่พอขึ้นรถเท่านั้นแหละ พวกเล่นอัดบุหรี่กันมันส์หยด แล้วก็ไม่เปิดหน้าต่างด้วยนะครับ สูบกันควันโขมงเต็มรถ ทรมานมากๆ รู้งี้หัดสูบตั้งแต่ไอ้วัฒน์ชวนตอนอยู่ ม.ปลายก็ดีหรอก จะได้ไม่ทนเหม็นอย่างนี้ พอรถจอดกลางทางแวะให้กินข้าว บรรดาพี่เจ๊กทั้งหลายก็เก็บบุหรี่กันเป็นแถว  ไม่เห็นจะสูบกันเลย ชินปลุกแชมป์ให้ลงไปกินข้าว มันก็ไม่ลง นอนต่อครับท่าน มันนอนตั้งแต่เที่ยงคืนยันตี 5 มานอนต่อบนรถ 6 โมงถึงเที่ยง นี่ถ้ามีแข่งนอนมาราธอน มันคงได้เหรียญทองไปแล้วชัวร์ เพราะคงไม่มีใครทำได้ นอกจากมัน หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว ก็เดินทางต่อ บรรดาอาเฮียทั้งหลายก็บรรเลงมะเร็งเข้าปอดกันต่อ สงสัยจังเลยว่า ทำไมตอนรถจอดอยู่ บรรดาเฮี่ย เอ๊ย!!บรรดาเฮียทั้งหลายถึงไม่สูบกัน     เดินทางอีกไม่นานก็ถึงคุนหมิงแล้วครับ   ไชโย!!! และแล้ว การเดินทางสุดพิสดารจากหัวคิดตื้นๆ  แต่เจ้าเล่ห์ของไอ้แชมป์ก็ได้จบลง การเดินทางครั้งนี้หมดเงินไป 2พันกว่าบาท ประหยัดงบเดินทางที่ได้มาฟรีๆไปหมื่นหก แต่ที่เหลือแชมป์มันก็เก็บเรียบ  ชินไม่เห็นซักบาท แต่ช่างหัวมันเถอะ เพราะตอนนี้ ทุนที่ได้มาคนละแปดหมื่นยังนอนอุ่นอยู่ที่ไชน่าแบงค์     แล้วเจอกันที่หยุนหนานต้าเสีย คุนหมิงครับ........................ จากคุณ : เจิ้นเสี่ยวฟง - [ วันเข้าพรรษา 11:34:28 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คุนหมิง............... แชมป์...  หนีห่าว..หวินหนานต้าเสีย..  ถึงคุนหมิงซะที หลังการเดินทางทรหดกว่า 3 วันได้สิ้นสุดลงเมื่อเช้า เราเข้ารายงานตัวกับทางมหาวิทยาลัยหวินหนานต้าเสียเมื่อเช้าครับ (ต้าเสีย - แปลว่ามหาวิทยาลัย) ( ที่นี่เขาออกเสียงว่าหวินหนาน ไม่ใช่หยุนหนาน)หรือเรียกสั้นๆว่า หวินต้า หวินหนานต้าเสียเป็นมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของมณฑลหยุนหนาน เนื้อที่ทั้งหมดของมหาวิทยาลัยก็ประมาณ รามคำแหง+เกษตรศาสตร์กำแพงแสนรวมกัน  การเรียนที่นี่จะมี 3 ภาค คือ ภาคเช้า บ่าย ค่ำ ตอนเข้าไปสังเกตว่าเขากำลังจัดงานอะไรซักอย่างหนึ่ง    ได้รับการต้อนรับจากทางมหาวิทยาลัยดีมาก ก็เลยทราบว่า ที่เห็นเขาจัดงานอยู่นั้น ก็คืองานเลี้ยงต้อนรับนักเรียนทุนจาก 5 ประเทศในเครือข่ายของกองทุนบริติช  ซึ่งพวกเรามาถึงที่นี่ เป็นประเทศที่ 4 เหลือบัลแกเรียอีกหนึ่งประเทศซึ่งจะมาถึงตอนเย็น  เจออาจารย์คนไทยคนนึงครับ เป็นอาจารย์สอนภาษาไทยที่นี่ มาจากมหาวิทยาลัยแม่โจ้ ชื่ออาจารย์สุรีรัตน์ เวลาอาจารย์พูดกับเราจะไม่พูดภาษาไทย แต่จะพูดจีนกลาง เพราะอาจารย์บอกว่า ภาษาไทยเป็นภาษาของเรา เราคงไม่ลืมกำพืดของตัวเองหรอก แต่ภาษาที่เราต้องใช้ ณ.วันนี้ คือภาษาจีนกลาง จะต้องสื่อสารกับเจ้าของภาษาให้รู้เรื่อง    บทเรียนแรกกับการอยู่ต่างบ้านต่างเมืองก็คือ หาที่พักกับที่กิน (อย่างหลังนี่สำคัญมากสำหรับชูชกกลับชาติมาเกิดอย่างผม) พวกเราฝากสัมภาระไว้ที่หวินต้า แล้วตระเวนหาที่พัก  ซึ่งที่จริงแล้ว ทางหวินต้าก็มีที่พักให้ แต่เป็นหอพักนักศึกษาแบบรวม 1 ห้องพักกัน 8 คน ห้องน้ำ ห้องครัวรวม ซึ่งผมก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอก พักที่ไหนก็ได้ แต่พี่ชินสิครับ อย่างที่บอกว่า แกเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูง อารมณ์ศิลปินเต็มขั้น แกก็เลยต้องการความสงบ เลยต้องหาที่พักใหม่ ได้ที่พักใกล้กับมหาวิทยาลัยนั่นแหละ เป็นห้อง 4 เตียง มีห้องน้ำในตัว เตียงนอนแบบมีเครื่องทำความร้อนในตัว เครื่องซักผ้า ทีวี  ค่าเช่าเดือนละ 1200 หยวน ก็ประมาณ 6000 บาท มารู้อีกทีว่า ปกติที่นี่คนเช่าเดือนละ 800 หยวนเท่านั้น เสียรู้คนจีนอีกแล้วครับท่าน   มีเรื่องบังเอิญเรื่องนึงอยากเล่าให้ฟัง ตอนที่เรามาหาห้องเช่าที่นี่นั้น เจอเพื่อนที่ได้ทุนบริติช จากเกาหลีใต้ 2 คน ก็มาหาห้องเช่าที่นี่เหมือนกัน พี่ชินก็เลยเจรจาให้มามาพักอยู่ด้วยกัน เพราะห้องที่นี่ กว้างมาก ที่สำคัญ มี 4 เตียงพอดี  อาตี๋เกาหลีก็ตกลงเฉยเลย เพราะแกพูดจีนกลางไม่คล่อง ขี้เกียจเจรจากับเจ้าของห้อง ก็เลยได้พักร่วมกัน แชร์ค่าห้องแล้ว เหลือเดือนละ 400 หยวน จากคุณ : เจิ้นเสี่ยวฟง - [ วันเข้าพรรษา 11:35:54 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อมโนราห์ชาตรีปะทะกับลิเก ชิน.... หลังจากรายงานตัวเรียบร้อยแล้วก็หาที่พัก ได้ที่พักแห่งนึงใกล้ๆหวินต้านั้นแหละ เพราะหอพักที่หวินต้าจัดให้นั้น มีแต่คนสูบบุหรี่ และก็เสียงดังทั้งวัน ชินคงอยู่ไม่ได้ เลยหาที่พักใหม่ โชคดีได้เพื่อนร่วมห้องอีก 2 คน เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมจากกองทุนเดียวกันจากเกาหลีใต้ ชื่อ เชน  ฮวอง กับ นัมกุงเรียน ฌอน (ชื่ออ่านยากมากๆ) มีเวลาว่างอีก 1 วัน พวกเราก็เลยพากันตะลุยคุนหมิงซะทะลุไปเลย  เรียกว่าพวกเราก็ไม่ถูก  เพราะชินอยู่จัดห้อง ส่วนแชมป์ก็ออกไปเอกซเรย์คุนหมิงซะทั่ว ไม่ได้ไปคนเดียวด้วย เพราะฌอนก็ขอตามไปด้วย ชินพยายามห้ามแล้วแต่ก็ไม่ฟัง ฮึ. เดียวก็รู้สึก ว่าไปเที่ยวกับไอ้แชมป์น่ะ ไม่สนุกอย่างที่คิด เพราะมันจะทำตัวเป็นนักสำรวจโลก สำรวจไปทั่วทุกตรอกซอกซอย แล้วก็จริงด้วยครับ หายไปครึ่งวัน พวกมันก็เดินเหงื่อตกกลับมา ได้ของมาเต็มมือ แต่!!!ฌอนมันไม่เข็ดครับ ยังบอกอีกว่า คราวหลังถ้าแชมป์จะไปอีกอย่าลืมชวนมัน เออ! ดี! บ้ากับซาดิสต์มาเจอกัน อะไรมันจะเกิดขึ้น วันนี้เรียนรู้ภาษาเกาหลีด้วย ได้มาคำนึง  ซารางเฮวียน กอง ซุนเด ซุก โด แปลว่า ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่   ---------------------------------------- ชิน...    วันนี้เป็นวันต้อนรับนักเรียนทุนจาก 5 ประเทสของหวินต้า จัดงานใหญ่มาก อธิการบดีคณะของหวินต้า มากันทุกคน ที่หลังเวที พวกเรา 10 คน ที่เป็นนักเรียนทุนจาก 5 ประเทศ ก็ขมักเขม้นเตรียมตัวโชว์วัฒนธรรมประจำชาติที่เตรียมมา  โชคดีมากๆที่ประเทศไทยเป็นการแสดงชุดสุดท้าย ก็เลยไม่กดดันเท่าไหร่ เป็นที่น่าสังเกตว่านักเรียนทุนที่ได้ทุนครั้งนี้ มีแต่ผู้ชาย ไม่มีผู้หญิงซักคนเดียว นี่ก็เป็นการหักปากกาเซียนของนิตยสารไทม์ครั้งใหญ่ ที่บอกว่า ผลสำรวจพบว่า ผู้หญิงฉลาดกว่าผู้ชาย ซึ่งไม่เป็นความจริง!!!    ประเทศบัลแกเรีย ได้แสดงวัฒนธรรมของประเทศเค้าก่อน เห็นว่าเป็นประเพณีพื้นเมืองของประเทศเค้า ก็เป็นการทำพิธีอะไรสักอย่างหนึ่ง ซึ่งมีการต่อตัวพ่นไฟ ก็น่าทึ่งดี ว่าเค้าอมไฟไว้ ในปากได้ แล้วขาก็เอาวิธีการทำโยเกิร์ตมาโชว์ โดยใช้เวลาแค่ 15  นาทีก็ทำนมสดให้เป็นโยเกิร์ตเปรี้ยวๆได้   ถัดมาเป็นการแสดงของสองหนุ่มกิมจิ ซึ่งก็เอาวิธีการทำกิมจิ อาหารขึ้นชื่อของประเทศเกาหลีมาโชว์วิธีการทำ แล้วก็เอาเพลงพื้นเมืองมาร้องโชว์ด้วย แถมยังแต่งตัวเป็น แด จัง กึม อีกต่างหาก ก็ตลกดี      หลังจากนี้เป็นยังไงให้แชมป์มันเล่าบ้างดีกว่า เพราะชินเล่าเรื่อง รู้สึกว่ามันน่าเบื่อ ไม่มีลูกเล่นอะไร จากคุณ : เจิ้นเสี่ยวฟง - [ วันเข้าพรรษา 11:37:06 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แชมป์...   เจอพี่ชินบังคับให้เล่าเรื่องการแสดงเมื่อคืน เอาละสิครับ ก็ผมเห็นพี่ชินง่วนอยู่กับโน้ตบุ๊คของแก ผมก็นึกว่าแกจะบันทึกเรื่องการแสดง  ผมก็เลยสนุกอย่างเดียว ไม่ได้จำอะไร ที่ไหนได้ ดันยกหน้าที่นี้ให้ผมอีก    ผมเล่าเท่าที่จำได้นะครับ เพราะไม่ค่อยสนใจจำเท่าไหร่ เนื่องจากว่าเมื่อคืนสนุกมากๆ การแสดงที่เข้าตาที่สุด น่าจะเป็นเกาหลีใต้ครับ เพราะไอ้หนุ่มกิมจิทั้ง 2 คน แกเล่นแต่งตัวเป็น แด จัง กึม มาร้องเพลงพื้นเมืองของเค้า ตลกมากๆ หลังจากนั้นก็ถึงคิวของประเทศนิวซีแลนด์ ออกมาเทศน์อะไรก็ไม่รู้ซะหนึ่งชุด ฟังไม่รู้เรื่อง แต่ก็ตลกดี ประเทศออสเตรเลียก็เป็นประเทศหนึ่งที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว โชว์การเต้นโดยใช้สองมือยันกับพื้น คล้ายๆการเล่นหกสูง แต่สองคนนี้ยืนด้วยมือได้นานมาก นี่ก็เป็นการแสดงพื้นเมืองของ ออสเตรเลียเหมือนกัน นี่ก็เป็นความรู้ใหม่ครับ ไม่ว่าประเทศใดในโลก ต่างก็มีหลายเชื้อชาติ หลายชนเผ่า    หลังจากนี้ พี่ชินก็ขึ้นไปบนเวทีด้วยชุดมโนราห์ชาตรี อธิบายนิดนึงนะครับ ว่ามโนราห์ชาตรี เป็นการแสดงของผู้ชายครับ ไม่ใช่โนราห์ที่นุ่น วรนุชแสดง อันนั้นคือโนราห์ ซึ่งดนตรีนั้นก็เป็นดนตรีที่บันทึกเสียงเรียบร้อยแล้ว แค่ใส่เครื่องเล่นดีวีดีก็ใช้ได้ นอกจากนี้ ประเทศไทยยังเป็นประเทศเดียวที่ แสดงไม่พร้อมกัน คือประเทศอื่นจะขึ้นไปแสดงร่วมกัน แต่ของพี่ไทยผมให้พี่ชินตายเดี่ยวก่อน ผมค่อยตายตาม พี่ชินรำมโนราห์ได้ดีมากๆ คนดูเงียบกันทั้งฮอลล์เลยครับ แกร้องมโนราห์ด้วยเสียงสดๆได้น่าทึ่งมาก หลังจากนั้น พี่ชินก็ประกาศว่าแกจะโชว์เป่าขลุ่ย แล้วขออาสาสมัคร 3 คน ว่าอยากฟังเพลงอะไร แกจะเป่าให้ฟัง  หน่วยกล้าตายคนแรกกระโดดขึ้นเวที เป็นอาตี๋ชาวจีนครับ แกบอกว่าอยากฟังเพลงอะไรซักอย่าง ชื่อเป็นภาษาจีน เอาละสิครับ พี่ชินงงเต้ก ไม่รู้ว่าเพลงอะไร แต่แกมีความเป็นมืออาชีพสูงมาก ขอให้หน่วยกล้าตายคนนั้นร้องให้ฟังเที่ยวนึง แล้วแกก็จับทำนองเป่าได้จนจบเพลง ซึ่งน่าทึ่งมากๆ เพลงที่ 2 เป็นเพลง เถียนมีมี่ ของเติ้งลี่จวิน ซึ่งสบายมาก แกเป่าได้พลิ้วทีเดียว ส่วนเพลงที่ 3 อาจารย์สุรีรัตน์ขอให้เป่าเพลงค้างคาวกินกล้วย ซึ่งเพลงนี้ถือเป็นไม้ตายของพี่ชิน ที่รู้กันกับอาจารย์มาก่อน ซึ่งก็ได้ผลครับ สะกดคนทั้งห้องประชุมให้เงียบกันเป็นแถบๆ จากคุณ : เจิ้นเสี่ยวฟง - [ วันเข้าพรรษา 11:38:50 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แชมป์...    นาทีสำคัญสำหรับผมมาถึงแล้วครับท่านผู้มีเกียรติ หลังจากพี่ชินลงมาจากเวทีแล้ว ผมก็สั่นเป็นเจ้าเข้าเลยอ่ะ กลัวสุดๆ ยิ่งกว่าตอนคัดเลือกที่เมืองไทยเสียอีก หันซ้ายหันขวา หันไปเจออาตี๋กิมจิทั้ง 2 คน หันมากำหมัดให้ ไม่ได้ท้าต่อยนะครับ ประมาณว่าพวกกูให้กำลังใจเมิง เหลียวดูเพื่อนๆ ทุกคนหันมามองผมเป็นจุดศูนย์กลางไปหมด สั่นยิ่งกว่าเดิมอีก  กว่าจะตั้งสติได้แทบแย่  ผมก้าวขึ้นเวทีด้วยความมั่นใจ   แต่ร้องรำลิเกด้วยความประหม่าที่สุด ร้องไปปากสั่นไป ถึงแม้ว่าผมจะเล่นลิเกมาตลอด เจอคนดูมาเยอะก็ตาม แตผมไม่เคยเล่นให้คนดูเยอะขนาดนี้ คือทั้งหอประชุม 500กว่าคน แต่กลอนลิเกที่ผมร้องในวันนี้ มีความพิเศษตรงที่เป็นภาษาจีน ซึ่งได้รับความกรุณาจากอาจารย์สุรีรัตน์ช่วยแปลให้ คือเอื้อนกลอนลิเกเหมือนเดิมทุกอย่าง เพียงแต่บิดคำร้องให้เป็นภาษาจีน โดยเมโลดี้เพลงยังเหมือนเดิม ซึ่งก็รอดตัวไป   ช็อตเด็ดปิดท้ายอยู่ตรงนี้ครับ หลังจากร้องลิเกเสร็จแล้ว  ก็ถึงเวลาร้องเพลงลูกทุ่ง ซึ่งก็ได้รับความกรุณาจากอาจารย์ชยพล จากมสธ. ที่ส่งแดนเซอร์จากเมืองไทยไปคุนหมิง 6 คน เพื่องานนี้โดยเฉพาะ อลังการมากๆด้วยชุดขนนกตามแบบฉบับหางเครื่องลูกทุ่ง ผมร้องไป 2 เพลงครับ คือ สมหวังนะครับกับ หนุ่มโคราช เป็นเพลงของก็อต จักรพรรณ์ แต่แล้วระหว่างที่เพลงจบนั้น  ก็มีอาหมวยคนนึง กระโดดขึ้นเวที แล้วมาขอให้ผมร้องเพลงตามหาสมชายให้ฟัง ผมงงมากครับ ว่าทำไมเขารู้จักเพลงตามหาสมชาย ซึ่งจะว่าไปแล้ว เพลงนี้ คนไทยบางคนยังไม่รู้จักด้วยซ้ำ มารู้ตอนหลังว่า ที่คุนหมิงรับสัญญาณรายการชุมทางเสียงทอง ซึ่งเป็นรายการเพลงลูกทุ่งได้ เพราะที่คุนหมิง จะมีเคเบิลทีวีที่รับสัญญาณจากไทยได้ คนที่นี่ชอบดูชุมทางเสียงทอง มากๆ ถึงแม้จะฟังไม่รู้เรื่องก็ตาม เขาบอกว่าชอบดูมิวสิควีดีโอของรายการ ถึงขนาดซื้อคาราโอเกะไว้ฟังเอง แล้วอาหมวยคนนั้นก็เอาคาราโอเกะมาเปิด ให้ผมร้อง โดยไม่สนว่าเมิงจะร้องได้หรือไม่ มัดมือชกประมาณว่า เพลงประเทศเมิง เมิงต้องร้องได้ โดยไม่สนว่ามันเป็นเพลงผู้หญิง      วันนั้นผมก็ได้แปลงร่างเป็นแมงปอ ชลธิชา ตามหาสมชายซะมันส์หยด ถึงขนาดที่ว่า คนที่นั่งดูอย่างเรียบๆร้อยมา 4 ชั่วโมง ทนไม่ได้ลุกขึ้นมาเต้นกันทั้งหอประชุม หางเครื่องที่มาจากเมืองไทยก็ใส่กันซะขนไก่กระจาย        ยังไม่พอครับ มีคนเอาคาราโอเกะของไทยมายื่นให้ผมร้องเพลงในนั้น ผมรับมาแบบงงๆ ปรากฏว่า เป็นเพลงหางเครื่องสามช่าของ คัฑลียา มารศรี . พ่อเมิง!!ผมจะบ้าตาย ลำพัง แมงปอ ชลธิชาก็เกือบตายแล้ว นี่ยังมีคัฑลียา มารศรีอีก จะไม่ร้องก็ไม่ได้ เพราะมีคนโห่ตลอดเวลา ไม่รู้ว่าโห่ไล่หรือโห่ให้ร้อง แต่พอร้องแล้วพวกก็เต้นกันไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม     เล่นอาเหงื่อตกกันถ้วนหน้า ผมกล้าท้าได้เลยว่า วันนั้นในหอประชุม ถ้ามีใครไม่ลุกขึ้นเต้น ผมให้ถีบยอดหน้าได้เลย เพราะไม่เว้นแม้แต่คณบดีของหวินต้า ยังลุกขึ้นโยกเลยครับ เเละขอบอกว่า ถ้าใครมาเมืองจีน ไม่ต้องกลัวนะครับว่า ท่าเต้นเราจะบ้านนอก เพราะว่าคนที่นี่เขาจะมีท่าเต้นที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว และขอบอกว่า บ้านนอกกว่าบ้านเราหลายขุม อย่างเช่น อาซิ้มคนนึง เดาว่าคงเป็นอาจารย์ที่นี่นะครับ เพราะนอกจากคนในหวินต้าแล้ว ก็ไม่มีคนนอกอีก  อาซิ้มคนนี้แกก็จองสัมปทานพื้นที่รอบตัวแกไว้หนึ่งเมตร โดยการหมุนรอบตัวพร้อมกับกางเเขนออกไปจนสุด หมุนอย่างนี้นานมากๆ มือแกก็พยายามเป็นงู เลี้อยไปให้ยาวที่สุดเท่าที่จะยาวได้ อีกคนก็เป็นอาจารย์เหมือนกัน อาแปะแกถ่างขาออกจากกัน 45 องศา แล้วหุบขาเข้าแล้วก็อ้าออก หุบๆอ้าๆอยู่อย่างนั้นแหละจนจบเพลง แถมมือก็ประสานกับขาดีมาก เวลาหุบขาเข้ามือก็อ้าออก เวลาอ้าขาออก แขนก็หุบเข้า เฮ้อ . เวรกรรม  ลองหันมาดูนักศึกษาที่นี่บ้าง ไม่ให้น้อยหน้าอาจารย์เหมือนกัน อาตี๋คนนึง ชูมือขึ้นสุดแขน รวบนิ้วเข้าหากัน เหลือนิ้วชี้ไว้นิ้วเดียว เหมือนกำลังชี้อะไรซักอย่างบนฟ้า ส่วนมืออีกข้าง ก็กำไว้แล้วแนบที่อก เหมือนเด็กกำลังทำท่าอุลตร้าแมนยังไงยังงั้น แล้วก็ส่ายเอวไปมา คงจะมั่นใจกับท่าเต้นของแกน่าดู แต่ละคนท่าก็ไม่ซ้ำกันซักท่าเดียว  แถมไม่อายใครอีกต่างหาก ดูๆแล้วผมว่าคนไทย เต้นมีแบบแผนกว่าคนจีนเยอะ  สรุปวันนั้น ผมร้องตามหาสมชายไป 5 รอบ หางเครื่องสามช่าอีก 5 รอบ ยังมีสมหวังนะครับอีก 2 รอบ  มันส์มากๆ ใครที่อยู่แถวๆนั้นคงคิดว่ามีนักร้องที่ไหนมาเปิดคอนเสิรต์แน่ๆ เลิกงานต้อนรับนักเรียนทุนบริติช  ประมาณตี 1   แดจังกึมจากเกาหลีใต้ 2 คน กับ จน จัง กู จากเมืองไทย 2 คนเดินกลับห้องด้วยความเหนื่อยแทบขาดใจ หลับเป็นตายกันทุกคน ตื่นอีกทีก็บ่ายโมง ขนาดพี่ชินที่เป็นคนนอนน้อยยังตื่นทีหลังผมเลยอ่ะ ได้พักอีก 1 วันครับ ก่อนที่พรุ่งนี้จะเริ่มเรียนกันแล้ว จากคุณ : เจิ้นเสี่ยวฟง - [ วันเข้าพรรษา 11:42:17 ]

ความคิดเห็นที่ 6 55555 อยากไปร่วมคอนเสิร์ตนี้มั่งจังแฮะ ฮาสุดๆๆๆๆ จากคุณ : กริชครับผม - [ วันเข้าพรรษา 14:17:14 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาอ่านเรื่องราวผจญภัยของท่านสองจอมยุทธ์ต่อ เล่าได้ฮาดีค่ะ คอนเสริตท่าจะมันแฮะ ปล. ซารางเฮวียน กอง ซุนเด ซุก โด ค่ะ ^^ จากคุณ : Life's for Rent - [ วันเข้าพรรษา 15:07:46 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ค่าห้องแพงมากจังครับ โดนจีนต้มซะแล้ว .... ลองหันมาดูนักศึกษาที่นี่บ้าง ไม่ให้น้อยหน้าอาจารย์เหมือนกัน อาตี๋คนนึง ชูมือขึ้นสุดแขน รวบนิ้วเข้าหากัน เหลือนิ้วชี้ไว้นิ้วเดียว เหมือนกำลังชี้อะไรซักอย่างบนฟ้า ส่วนมืออีกข้าง ก็กำไว้แล้วแนบที่อก เหมือนเด็กกำลังทำท่าอุลตร้าแมนยังไงยังงั้น แล้วก็ส่ายเอวไปมา คงจะมั่นใจกับท่าเต้นของแกน่าดู แต่ละคนท่าก็ไม่ซ้ำกันซักท่าเดียว แถมไม่อายใครอีกต่างหาก... *** อยากจะบอกว่านี่มันก็ท่าเต้นประจำตัวผมเหมือนกันนะคร๊าบ... จากคุณ : โอโม่ซัง - [ วันเข้าพรรษา 15:45:44 A:203.152.25.69 X: TicketID:181299 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แมงปอ ชลธิชา ^^" จากคุณ : Cryptomnesia - [ วันเข้าพรรษา 18:24:16 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ไม่เคยได้ยินเพลงนี้เหมือนกัน แต่ว่าร้องเพลงซ้ำเยอะขนาดเลยหรอ จากคุณ : scottie - [ วันเข้าพรรษา 20:30:45 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เฮ่ย ฮาจริง ๆ  ด้วย ผมเองเป็นคนชอบเต้นอ่ะ เมื่อก่อนโคตรขี้อายเลย แต่เด๋วนี้นะ เป็นไงเป็นกัน ฮ่า ๆ ๆ รู้สึกชอบคนเขียนจิงครับ ประทับใจ ๆ จากคุณ : แบทแมน น้อย (X RoBiN) - [ วันเข้าพรรษา 22:55:36 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อยากเห็นอาซิ้มแกเต้นจังครับ... จากคุณ : ไม้ไผ่โย่ง - [ 19 ก.ค. 51 12:12:56 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แกะรอยตามจอมยุทธเจิ้นฯ มาจนเจอ ฮา... อย่างแรง สนุกจริงๆคะ งานนี้มี "อำ" มั๊ย 555 .......... ^__^ จากคุณ : sandhurst - [ 24 ก.ค. 51 14:08:52 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขำดีค่ะคุณเจิ้น รออ่านภาคต่อไปนะ จากคุณ : Gueese - [ 28 ก.ค. 51 17:09:30 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านไปนึกไปจะทำไงดีหว่า ให้ตัวอักษรมันลอยออกมาเป็นคอนเสิรต์ จากคุณ : toriyoru - [ 14 ส.ค. 51 22:58:59 ]