ผมมีสิ่งที่อยากทำอยู่หลายอย่าง ผมอยากเปิดร้านกาแฟ อยากเปิดร้านหนังสือ
อยากอยู่สงบๆ อยากเที่ยวไปทั่วโลก อื่นๆอีกมากมาย
คืนก่อนผมคุยโทรศัพท์กับรุ่นน้องที่คณะคนหนึ่ง จากแรกๆที่คุยกันเรื่องวิชาเรียน
อนาคต การงาน คุยไปคุยมาอีท่าไหนไม่รู้ น้องเค้าก็บอกว่าอยากเปิดร้านขนม
อยากทำขนม แล้วเล่าจินตการให้ผมฟัง ด้วยน้ำเสียงที่ต่างจากตอนพูดถึงวิชาเรียนลิบลับ
น่าอิจฉาคนมีความฝัน มันเหมือนมีความสุขแล่นไปทุกอณูของร่ายกาย
และดูเหมือนจะแล่นผ่านสายโทรศัพท์เผื่อแผ่มาถึงผมด้วย
ผมฟังแล้วก็มีความสุข เหมือนกำลังใช้ต่อมใต้สมองร่วมกัน
สารกระตุ้นความสุขไหลเวียน หัวใจเต้นแรงขึ้นอีก 1.2 ริกเตอร์
เคยมีคนถามผมว่าผมมีความฝันไหม อยากทำอะไร
"อยากเลิกอ้าง" เป็นคำตอบของผม
สังเกตุได้จากคิ้วของคนถามขมวดเป็นรูปเครื่องหมายคำถาม
ผมจึงสำเหนียกได้ว่าผมควรจะอธิบายต่อ
ผมชอบบอกกับตัวเองว่าไม่มีเวลา
อยากไปเที่ยว แต่ไม่มีเวลา
อยากเปิดร้านกาแฟ จะเอาเวลาที่ไหนไปทำ
น่าสงสารเวลา
ผมสำนึกอยู่ตลอดว่าเวลาของทุกคนมีเท่ากัน
แต่พยายามเก็บไว้ในก้นบึงของสมอง
เพื่อสามารถนำมาใช้ปลอบใจว่า "ไม่มีเวลา" ได้ เมื่อไม่ได้ทำอะไรตามที่ฝัน
ดูเหมือนเวลาจะเป็นแพะรับบาปของคนแช่แข็งความฝัน
จิงๆแล้ว เราควรจะให้เวลากับสิ่งที่เรารัก เราฝัน
สิ่งที่ทำให้เรามีความสุขมากที่สุดไม่ใช่หรือ
"ไม่มีเวลา" จึงเป็นข้ออ้างสำหรับผม
ผมอยากเลิกอ้าง
ผมหันไปดูนาฬิกา ผมเห็นเวลาหรือเห็นแพะ
เปล่า...ผมเห็นนาฬิกา จะให้เป็นเวลาหรือเป็นแพะอยู่ที่ผมจะเลือก
ขณะนี้เวลา 2 นาฬิกา 20 นาที...
แก้ไขเมื่อ 20 ก.ค. 51 02:21:31
จากคุณ :
torprc 
- [
20 ก.ค. 51 02:21:10
]
..แพะ..
