คืนนี้ ฝนตก
เหมือนเมื่อคืน ก่อนหน้านี้
และ ก่อนหน้านี้ อีกหลาย หลายวัน
ตาม ฤดูกาล
ผมเพิ่งกลับจาก ธุระ ในยามดึก. . .
. . .
02:23 A.M.
. . .
เปนเวลาที่ผมกำลังก้มลงดูนาฬิกาที่ข้อมือ
แล เปนเวลาที่
ผมกำลังรอรถเมล์เที่ยวสุดท้าย
ที่จะได้กลับบ้าน
ผมกำลังรอรถเมล์ อยู่ที่ ป้ายรถเมล์
ฅนเดียว
ไม่มีใครเลย
ที่จะมา เปนเพื่อนผม
นอกจาก ยุง
ที่บินว่อน
แลกำลังสนุกสนานกับเลือดเนื้อของผม
ฉะนั้น
ฝนตก หนักมาก. . .
แล จู่ จู่
ก็มี สาวน้อย ฅนหนึ่ง
กางร่ม เล็ก เล็ก
เสมือน เฉพาะตัว
วิ่งออกมาจากรั้วของวิทยาลัย
ที่อยู่ตรงหลังป้ายรถเมล์นั้น พอดี
ฝนยังตก หนักอยู่
เธอกำลังจะวิ่งเข้ามาอาศรัยที่พัก
ใต้หลังคากระเบื้อง
ของ ป้ายรถเมล์นั้น
แต่
เธอ ชะงัก
เมื่อมองมาแล้ว
ในป้ายรถเมล์
อาจเพราะ
มี ฅน นั่งอยู่ เพียง ฅนเดียว
เปน ตาแก่
ไว้หนวดเครารุงรัง
สะพายย่ามขอทาน
สวมหมวกปีก หลุบหน้า
เธอ (คง)
ตัดสินใจ
ยืนกางร่มอยู่
น อ ก ชายคา
ป้ายรถเมล์นั้น
กลางสายฝน
ที่กำลังตกหนักอยู่
ไม่น้อยเลย
เวลาผ่านไป
ราว ห้า นาที
ตาแก่ฅนนั้น
ซึ่งมองเห็นเหตุการณ์อยู่
จึงตระโกนไปด้วยเสียงดัง ดัง
ว่า
หนู
เข้ามาหลบฝนที่นี่เหอะลูก
ลุงไม่ใช่ผู้ร้ายดอก
เธอหันมามอง วิบ นึง
แล้ววิ่งฝ่าฝนมาทั้งร่มคันนั้น
เข้ามานั่งเปียกปอนอยู่ข้าง ข้าง ตาแก่
แล้วหุบร่ม
พลางหันมายิ้มให้กับตาแก่
พร้อมกับพูดว่า
ขอบคุณค่ะ คุณลุง.
ดังนี้ ขอรับ.
แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 51 12:19:17
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
20 ก.ค. 51 03:35:03
]
คืนฝนตก
