ความคิดเห็นที่ 1 นั่นสิ เริ่มหายากจนเกือบนึกภาพผู้ชาย " ดีดี " ไม่ออกแล้ว จากคุณ : จริง - [ 20 ก.ค. 51 23:08:43 ]

ความคิดเห็นที่ 2 นั่นสินะ เดี๋ยวนี้เป็นอะไรไปกันหมด ผู้หญิงกลายเป็นวัตถุทางเพศที่ผู้ชายจะโขกสับยังไงก็ได้ แถมยังมีข้อแก้ตัวสวยหรู (แต่ดูเลวในจริยธรรม) ว่าความรัก เฮ้อ.... ทำไมหนอ ทำไม จากคุณ : waidhaya - [ 20 ก.ค. 51 23:13:59 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แหม แต่อิฉันชอบเขียนให้พระเอกเป็นคนดีนะคะ แนวตบจูบแล้วปล้ำซ้ำนี่ไม่ถนัดเลยจริงๆ โดยส่วนตัวแล้วคิดว่ามันโหดร้ายสำหรับลูกผู้หญิงเกินไป แล้วมันก็ตอกย้ำมายาคติที่ว่า 'ผู้หญิงลองถ้าตกเป็นของใครแล้วก็จะต้องอยู่กับคนนั้น' มากไปหน่อยน่ะค่ะ (ผู้หญิงดูไม่มีสิทธิเลือกเลยเนาะ) เพราะงั้นที่ถามว่าจำเป็นไหม? สำหรับอิฉันคงไม่จำเป็น เพราะไม่ชอบ แหะๆ (แต่ถ้าวันไหนอิฉันเขียนฉากนั้นขึ้นมา ก็จะมาขอเปลี่ยนคำตอบ -*-) ส่วนที่ว่าละครหรือนิยายแนวตบจูบ พระเอกปล้ำนางเอกนี่ทำไมเยอะจัง...คำตอบสำเร็จรูปก็น่าจะเป็นเพราะมันขายได้แหล่ะเนาะ เห็นมีมาแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว หาทางออกไม่ได้ปล้ำเสียเลย (ผู้ชายไทยนี่สิ้นลายกันขนาดนั้นเลยเหรอ?) จริงๆ อิฉันเคยเรียนเรื่องจิตวิทยามาบ้าง เขาว่ากันว่า ผู้หญิงเราส่วนใหญ่มีจินตนาการอยากถูกข่มขืนแบบแฟนตาซีกันอยู่แล้ว (ข่มขืนแบบแฟนตาซีนะคะ ไม่ใช่แบบอาชญากรรม) เพราะงั้น ฉากพระเอกปล้ำนางเอกในนิยายจึงเป็นเรื่องที่ 'รับได้' (ถ้ามีเหตุผลเพียงพอ) และอาจจะกลายเป็นขนบของละครไทยไปแล้วก็ได้ เอ...ว่าแต่ที่อิฉันว่ามานี่ เกี่ยวกับเรื่องที่คุณ ตัว (Z) ถามไหมคะ? จากคุณ : ชญาลี - [ 20 ก.ค. 51 23:55:51 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผู้ชายดี ๆ มีอยู่ในนิยายจริงครับ... เพียงแต่ว่าเขาไม่ใช่พระเอก เขาคือ แต่น แตน แต้นนนน "พระรอง" ใครจะรักนางเอกได้เท่าพระรอง ใครจะดีกับนางเอกได้เท่าพระรอง ใครจะอ่อนโยน ปลอบใจ เป็นคนที่แสนดี ดีแล้วดีเล่าได้เท่าพระรอง ไม่มีอีกแล้ว แต่แล้วทำไมเล่า นางเอกจึงไม่เลือก? เพราะดีมากไป ? เพราะไม่เร้าใจ ? ก็สุดแล้วแต่จะกล่าวกันไป บทสรุปของผู้ชายดี ๆ คิดได้เชิงตรรกะดังนี้ พระรอง ทำดีกับนางเอกครั้งที่ 1 ทำดีกับนางเอกครั้งที่ 2 ทำดีกับนางเอกครั้งที่ 3 ทำดีกับนางเอกครั้งที่ 4 ฯลฯ นางเอก อืม! เค้าดีเป็นปกติกับเรานะ จากข้างบนจะเห็นได้ว่า ไม่มีความเปลี่ยนแปลงใด ๆ กับพระรองเลย หมอนี่ดีตลอด และนั่นก็ไม่ได้สร้างความเปลี่ยนแปลงใด ๆ กับนางเอกด้วย นั่นจึงทำให้นางเอกรู้สึกเฉย ๆ มาดูอีกข้อหนึ่ง พระรอง ทำดีกับนางเอกครั้งที่ 1 ทำดีกับนางเอกครั้งที่ 2 ทำดีกับนางเอกครั้งที่ 3 พลาดทำเลว 1 ครั้ง นางเอก หลงคิดว่านายเป็นคนดีมาตั้งนาน ที่แท้นายเป็นคนเลว >_< เหตุการณ์นี้มักจะเกิดตอนที่พระรองกำลังจะแต่งงานกับนางเอก แต่... ไม่... มันไม่ใช่ มันต้องไม่เป็นอย่างงั้น นี่ "พระรอง" นะ จึงมีบางสิ่งบางอย่างทำให้มีอุปสรรคอย่างใดอย่างหนึ่งทำให้นางเอกเผลอเห็นเข้า และมันได้ลบล้างความดีทั้งหมดที่เขาทำ ความดีทั้งหมื่นร้อยจึงมลายสิ้น เรามาดูข้อต่อไป พระเอก ทำ "เลว" กับนางเอกครั้งที่ 1 ทำ "เลว" กับนางเอกครั้งที่ 2 ทำ "เลว" กับนางเอกครั้งที่ 3 สุดท้ายด้วยความเห็นอกเห็นใจหรืออะไรบางอย่าง ทำให้พระเอกทำดีกับนางเอกครั้งหนึ่ง นางเอก อืม! ในจิตใจลึก ๆ แล้วเขาเป็น "คนดี" นะ ซะงั้น! ชั่วชีวิต ทำดีกับนางเอกครั้งเดียว ดันเห็นค่า... และได้แต่งงานกันตอนอวสานของละครบทนี้... เจ้าพระรองทำดีแทบตาย สุดท้าย มคปดห ซะแล้ว... ท้ายสุดบทสรุปของผู้ชายดี ๆ มันก็เป็นคนละเรื่องของผู้ชายที่เธอรักไป บทสรุปมาจาก "รัก" คำเดียว จะเป็น "คนดี" "คนเลว" มันเป็นคนละเรื่องกับ "คนรัก" ไป ก็... ขอจบบทของผู้ชายดี ๆ มีแต่ในนิยายลงด้วยประการฉะนี้แล จากคุณ : {``-_-}{-``-}{-_-``} - [ 20 ก.ค. 51 23:57:09 ]

ความคิดเห็นที่ 5 5555555555 ชอบ คห.ข้างบน ^^ เพื่อนเคยพูดๆ ให้ได้ยินเหมือนกันว่า คนดีไม่จำเป็นต้องเป็นคนที่เรารัก แล้วเราก็ไม่จำเป็นต้องรักคนดีเสมอไป "ไม่งั้นโจรจะมีเมียเหรอ?" เออ จริงของมัน... จากคุณ : ชญาลี - [ 21 ก.ค. 51 00:09:01 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ^ ^ แต่เราคนนึงล่ะ ที่ไม่อยากเป็น "เมียโจร" แอบคำความคิดเห็นคุณสมจ๊อด เออ จริงอย่างที่คุณเขาว่าจริงๆ ด้วย = =' เฮ้อ... หนูไม่อยากเห็นพระเอกเป็นอาชญากรอ่ะ ทำไงดี >.< จากคุณ : waidhaya - [ 21 ก.ค. 51 00:26:43 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านคคห.ที่ 4 ของคุณสมจ๊อดก็อดขำไม่ได้ (ขำทั้งน้ำตา ฮา) หรือจะจริงอย่างที่พี่เบิร์ดว่าไว้ว่า... "เป็นคนดีแล้วไม่มีใคร(เอา)" -*- อิชั้นไปเป็นเมียโจรดีมั้ยเคอะ พี่โน้ง 555+ จริงๆ ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมชอบเขียนให้พระรองแสนดี ส่วนพระเอกนี่เลวเหลือใจ แต่ยัยนางเอกก็ดันไปรักพระเอกเสียนี่ เออ จะว่าไปก็ดีเหมือนกันนะคะ ผีเน่ากะโลงผุควรอยู่คู่กัน ส่วนคนดีๆ อย่างพระรองก็ควรได้ผู้หญิงดีๆ ฉลาดๆ มากกว่านางเอกโง่ๆ อ่ะ แต่ว่า... มันจะเป็นเทรนด์พระเอกเลวกันไปหมดทุกเรื่องเลยเหรอ -*- จากคุณ : ตัว(Z) - [ 21 ก.ค. 51 00:27:46 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สั้นๆ ก่อน สงสัยว่าไอ้ ห ใน มคปดห นี่มันอะไรอะ แหม สมจ๊อด นานๆ มาที ก็ยังคม+ขำเหมือนเดิมเลยน้า โอ้ ข้าพเจ้าเพิ่งเข้าใจว่าทำไมตูเชียร์พระรองมันทุกเรื่องเลย แต่ไม่ค่อยเชียร์พระเอกเท่าไหร่ เป็นเพราะเดี๋ยวนี้พระเอกมักไม่ดี แต่พระรองดีเหลือเกิน (หลงคิดว่าตัวเองเป็นพวกชอบ bad boy มาตั้งนาน อิอิ) จากคุณ : scottie - [ 21 ก.ค. 51 01:19:55 ]

ความคิดเห็นที่ 9 color=#e0e0e0>กำลังบ่นเรื่องนี้กับเพื่อนๆอยู่พอดีเลยค่ะ ว่านิยายสมัยนี้มันเป็นยังไง (โดยเฉพาะในเวบที่เป็นที่นิยมของเด็กๆ) เรื่องที่ติดอันดับ พระเอกจะต้อง หล่อ รวย เจ้าชู้ นอนกับผู้หญิงมากมาย แต่ไม่เคยจริงจัง มาเจอนางเอกไม่เล่นด้วย แค้น ปล้ำนางเอก ทำร้ายสารพัด แต่นางเอกก็ใจอ่อนรักพระเอกซะงั้น แล้วตอนจบก็แต่งงานกัน บางเรื่องไม่พูดพร่ำทำเพลงเลยค่ะ เปิดเรื่องมาพระเอกเจอนางเอกสวยถูกใจ บังคับจูบซะดื้อๆยังงั้น หรือไม่ก็ลากไปปล้ำเลย ยังสงสัยอยู่เลยว่านางเอกทำไมโง่ได้ขนาดนั้น ทำไมไม่ร้องให้คนช่วย หรือแจ้งตำรวจฟะ ยิ่งมีฉากเรท หรือวงเล็บว่าต่ำกว่า 18 ปีห้ามอ่าน ยิ่งเรตติ้งกระฉูดเลยค่ะ ส่วนตัวเองแก่แล้ว อ่านได้ทุกประเภทค่ะ แต่หลังๆมาเนี่ยยังเอียนแนวนี้มากๆเลยค่ะ เหมือนกลายเป็นค่านิยมสำหรับเด็กสมัยนี้ไปแล้ว ที่นิยายต้องมีฉากเรทด้วยถึงจะดัง เป็นห่วงค่านิยมในสังคมตอนนี้จังเลย แล้วก็อยากจะฝากบอกเด็กๆทั้งหลายด้วยนะคะ ว่าการข่มขืนเป็นอาชญากรรม ไม่ได้ทำให้ผู้หญิงเกิดอารมณร่วมหรือมีความสุขได้ มาเปลี่ยนค่านิยมที่ให้พระเอกข่มขืนนางเอกแล้วมารักกันให้หมดไปดีกว่าค่ะ ขอโทษนะคะ บ่นนอกเรื่องไปซะยาว ส่วนที่ว่าผู้ชายดีๆไม่มีแม้แต่ในนิยายนี่เห็นด้วยมากๆเลยค่ะ ที่บอกว่ามีแต่เป็นพระรอง คงเพราะเดี๋ยวนี้ค่านิยมของสังตมเราเปลี่ยนไปแล้วมั้งคะ ผู้หญิงส่วนใหญ่จะชอบผู้ชายที่ หน้าตา แล้วก็ฐานะมากกว่า ความดี พระเอกของเราเลยมีแต่แบบหล่อและรวย แล้วต้องเลวด้วย ไม่งั้นมันจะไม่มีฉากเรท สารภาพกับคุณตัว(Z) ด้วยเลยค่ะ ว่าอ่านบอกได้มั้ยว่าไม่ใช่รักไป ภาวนาไป ว่าอีตาโทนีคงไม่เลวถึงขนาดลวนลามหนูนา แล้วหนูนาก็ยอมแล้วก็ใจอ่อน มาเจอกระทู้นี้แล้วดีใจค่ะ ว่าต้องไม่ใช่แน่ๆเลย จากคุณ : มด - [ 21 ก.ค. 51 01:53:34 A:129.11.13.24 X: TicketID:175963 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ในชีวิตจริงเป็นคนมองว่าผู้ชายมีเสน่ห์ตรงที่ให้เกียรติ พระสงฆ์ เด็ก สตรี ผู้พิการ และผู้ชรา แต่ในนิยายบางกรณีก็ยอมรับพระเอกเลวได้เหมือนกันค่ะ ที่สำคัญจะต้องเป็นความเลวแบบมีที่มาที่ไป มีเบื้องหลัง มีพื้นฐานที่ชัดเจนและเข้าใจได้ว่าทำไมถึงเลว แต่ที่ไม่เข้าใจก็ตรงนางเอก ถ้าถูกลากไปข่มขืนแล้วลงท้ายกลับไปรักเขา แสดงว่ามีความบกพร่องทางจิต (จากการวิเคราะห์ผู้หญิงที่มีความโน้มเอียงไปหลงรักฆาตกรนะคะ) พออ่านเรื่องที่ทั้งพระเอกและนางเอกมีปัญหาทางจิต มันก็ทำให้สงสัยต่อไปว่า เอ๊ะ! แล้วเรามีปัญหาเหมือนกันหรือเปล่าถึงได้ทนอ่านนิยายประเภทนั้นหรือทนดูละครที่มีตัวนำลักษณะนั้นได้ มีนักวิจารณ์วรรณกรรมคนหนึ่งเคยพูดไว้ว่า นิยายก็คือภาพสะท้อนของผู้เขียน คือตัวตนส่วนหนึ่งของผู้เขียนที่ถูกถ่ายทอดออกมาโดยที่เขาจะรู้สึกตัวหรือไม่ก็ตาม ถ้าผู้อ่านชอบเรื่องราวลักษณะนั้น มันก็คงเป็นภาพสะท้อนของผู้อ่านได้เหมือนกันนะคะ ทีนี้ถ้ามองในอีกแง่มุม ถ้าเรื่องราวแบบพระเอกซาดิสต์ นางเอกมาโซคิสต์ เป็นที่นิยมในช่วงเวลาใด มันสะท้อนให้เห็นความเป็นไปของสังคมนั้นในช่วงเวลานั้นได้หรือเปล่า ว่าไปซะไกลเลยค่ะ ตอนแรกเพียงคิดว่าจะเข้ามาอ่านความคิดเห็นของใครต่อใครเท่านั้นนะคะเนี่ย จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 21 ก.ค. 51 02:12:52 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตามพี่กุลธิดามาอ่านค่ะ  เห็นด้วยกับหลายๆความคิดเห็นด้านบนเลยค่ะ ไม่เคยเขียนนิยายเลยค่ะ มีเพียงแต่หัดเขียนเรื่องสั้น ไม่รู้เป็นไงพระเอกของดิฉันดีไปหมดเลยค่ะ จากคุณ : teansri - [ 21 ก.ค. 51 02:54:11 ]

ความคิดเห็นที่ 12 จะนอนก็ไม่หลับ มาตอบดีกว่า สรุปว่าคำถามคือ "จำเป็นมั้ยที่ต้องเขียนให้พระเอกรังแกนางเอก" แหม อยากจะเสริมต่อว่า "แล้วจบมีความสุข" ขอวิเคราะห์การอ่านของตัวเองก่อนนะ เป็นคนที่ตอนเด็กๆ ไม่ได้อ่านนิยายรักของไทย มาอ่านก็เฉพาะที่ถนนนักเขียนหลายปีให้หลังนี่เองแหละ สมัยเติบโตทางความคิด น่าน .. ฟังดูหรูจัง (ตอนนี้ตกผลึกแล้ว เพราะดื้อด้านไม่ยอมเปลี่ยนแล้ว) ก็อ่านเรื่องแนวสังคมเป็นหลัก ดังนั้นคำถามที่ว่า "จำเป็นมั้ยที่ต้องเขียนให้พระเอกรังแกนางเอก" "(แล้วจบมีความสุข)" ตัวเองตอบว่าไม่จำเป็น ไม่ใช่ปฏิเสธฉากนี้ แต่รู้สึกว่านิยายหลายเรื่องเขียนให้มีกรณีแบบนี้ โดยไม่สมแก่เหตุที่ควร ฝ่ายชายก็ให้เหตุผลว่าที่ทำเนี่ย เพราะรัก ฝ่ายหญิงก็ยอมให้กระทำซะงั้น ไม่ตอบโต้ เนื่องจากเรื่องที่ลงที่ถนนฯนี้ มักจะเป็นเรื่องรัก ไม่ใช่เรื่องแนวสังคม จึงรู้สึกว่าการจะมีฉากรังแกกัน ต้องมีพื้นให้คนอ่านอ่านแล้วพอจะเข้าใจการกระทำของตัวละคร (เข้าใจ ไม่ใช่ยอมรับนะ) สิ่งที่พบมากในระยะหลังคือแนวที่ทำให้คนอ่านอย่างตัวเองรู้สึกว่า คนเขียนอยากจะเขียนซะอย่าง ก็เลยอ่านแล้วรับไม่ได้ เพราะส่วนมากคือปูทางให้ตัวเอกดิบดีมาก พระเอกต้องหล่อ รวย ดี มีแต่คนชื่นชมทุกๆ เรื่อง แต่ถ้าขัดใจเมื่อไหร่ พ่อจูบ หรือรุนแรงกว่านั้น รักแล้วต้องรังแกเมื่อขัดใจด้วยหรือไง ไม่เข้าใจ การรักไม่ได้ให้ความชอบธรรมในการรังแกคนอื่นเสียหน่อย ปัญหาเกิดขึ้นเพราะนี่ไม่ใช่เรื่องแนวสังคม ซึ่งถ้าคนทำไม่ดี เรื่องก็สะท้อนให้เห็นบทเรียน หรือไม่ก็ทิ้งคำถามให้คนอ่านคิดเกี่ยวกับสังคม ประเด็นคือ นี่เป็นเรื่องรัก แต่กลับทิ้งปัญหาสังคมไว้ต่างหาก อันที่จริงการที่ตัวละครจะทำไม่ดี(ในเรื่องรัก)นั้น เป็นเรื่องที่เขียนให้ดีได้นะ คือทำแล้วควรจะได้รับบทเรียน ไม่ว่าจะเป็นผลตอบแทนที่สาสม หรือการได้เรียนรู้แล้วปรับปรุงตัว แต่สิ่งที่มักจะเกิดขึ้น คือจบมีความสุขโดยไม่ต้องได้รับบทเรียนที่ควรเท่าไหร่ต่างหาก ส่วนตัวอยากเห็นคนดีที่คู่ควรได้ลงเอยกับนางเอกที่ช่างดีแสนดี จนเข้าข่ายโง่ที่ยอมถูกกระทำขนาดนั้น แต่จนแล้วจนรอด เชียร์ไม่ขึ้นซักเรื่อง พอจะเข้าใจว่าเรื่องรัก ก็ควรจะจบแบบที่พระเอกลงเอยกับนางเอกนะ (แปลกที่เรื่องไทย เขียนทีไรรู้ทู้กทีว่าใครเป็นพระเอกนางเอก การให้น้ำหนักตัวละครหลายตัวเท่ากัน เผื่อทางสำหรับการเป็นตัวเอก เจอในน้อยเรื่องมากๆ อย่างน้อยก็ที่ถนนนี้) แต่ว่าก็ช่างลงเอยกันได้อย่างง่ายดายผิดกับการกระทำไม่ดีจริงๆ ผิดไหม ไม่ผิดหรอก แต่ควรไหม .. ขึ้นอยู่กับว่าคนเขียนอยากให้งานเขียนของตนมี"คุณค่า"ไหม พอดีว่าส่วนตัวเป็นพวกอยากเห็นงานเขียนเป็นสื่อที่ดี ให้แง่คิดกับผู้อ่านได้ หรืออย่างน้อย ก็ไม่สื่อทัศนคติที่ไม่ควรออกไป (จึงทำให้ไม่อ่านงานบางประเภท เช่นเรื่องรักของเด็กนักเรียน) บางคนอาจให้เหตุผลว่าก็นี่เรื่องรัก ไม่เห็นต้องเอาจริงเอาจัง เครียดอะไรกันแบบนี้ ส่วนตัวก็คิดว่ามันอยู่ที่ว่า คนเขียนอยากสร้าง"คุณค่า"ให้งานของตนหรือเปล่านั่นแหละ พี่ตอบตรงประเด็นปล่าวอะ จากคุณ : scottie - [ 21 ก.ค. 51 02:59:08 ]

ความคิดเห็นที่ 13 โอ้ อู้งานตอนดึกๆ มาแวะดูกระทู้ คุณมดคะ พูดถึงเรื่องเว็บที่เด็กนิยมเข้า ส่วนตัวเองก็แอบเข้าไปจดๆ จ้องๆ อยู่เป็นบางครั้ง พอเข้าไปแล้วก็ส่ายหัว แต่ถึงกระนั้นก็เข้าใจว่า เด็กมันวัยอยากรู้อยากเห็น ประกอบกับอยากให้ นิยายของตัวเองมีคนอ่านมากๆ ถึงได้เขียนเรื่องออกมาแนวๆ เดียวกัน พล๊อตเดียวกัน เผลอๆ ฉากเข้าพระเข้านาง (หรือหลายๆ คนเรียกว่าฉากเรท NC-17 นั่นแหละ) ก็อาจจะเป็นแพทเทิร์น เดียวกันหมดเสียด้วยซ้ำ แล้วก็ถ้ายิ่งเรื่องไหนมีฉากนั้นมาก ความนิยมก็สูงขึ้นด้วย ส่วนสาเหตุที่ทำให้เกิดพฤติกรรมการ อ่านแบบนี้นั้น ขอละไว้ไม่กล่าวในที่นี้ เพราะอาจจะทำให้นอกประเด็นสัมมนา จากที่กล่าวมาทั้งหมด ขอสรุปด้วยความเข้าใจส่วนตัวเลยว่ามันเป็นพฤติกรรม 'เลียนแบบ' ในการ เขียนนิยายค่ะ ไม่ใช่ว่าลอกนิยายนะคะ แต่หมายถึง การเลียนแบบทิศทางและเนื้อเรื่องที่สื่อ เสนอความรุนแรงโดยไร้เหตุผล ซึ่งเรื่องแบบนี้ยิ่งดูว่าร้ายแรง คนอ่านก็ยิ่งชอบ ยิ่งอยากเข้าไป อ่าน จึงทำให้นิยายรุ่นใหม่หลายๆ เรื่องเขียนออกมาในทำนองนี้กันหมด เพื่อที่จะได้เรียกเรตติ้ง คนอ่านเยอะๆ และเรื่องของตัวเองจะได้ดังด้วย ส่วนนิยายของตัวเอง... ขอละเอาไว้ไม่เอามากล่าวในที่นี้ก็แล้วกันนะคะ เพราะประเดี๋ยวจะหาว่า มาตั้งกระทู้โปรโมทงานตัวเอง 555 คุณกุลธิดา เห็นด้วยกับที่ว่าพระเอกถึงจะเลวในบางกรณีก็พอรับได้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น มันก็ต้องมีการปูพื้นเนื้อเรื่องให้มีน้ำหนักมากพอที่คนอ่านจะพอเข้าใจ (เหมือนอย่างที่พี่สก๊อตตี้ บอกแหละค่ะ เข้าใจ ไม่ใช่ ยอมรับ) ได้ว่าการกระทำของพระเอกแบบนี้มันเกิดขึ้นเพราะเหตุใด แต่ถึงกระนั้น เราก็น่าจะมองในตรรกะของความเป็นจริงที่ว่า คนดีทำดีก็ต้องได้ดี ไม่ใช่ คนดีทำดี แล้วไม่ได้ดี ส่วนคนชั่วทำชั่วแต่ได้ดี พอเป็นอย่างนี้แล้วเหมือนกับตรรกะมันเบี้ยวไปใช่ไหมคะ? หรือบทลงโทษของตัวละครที่ทำตัวชั่วช้ามาทั้งเรื่องอย่างเช่น การไปยืนตากฝนทั้งคืนเพื่อง้อนาง เอกจนตัวเองเป็นไข้นอนซม หรือ กินเหล้าเมาโวยวายพร่ำเพ้อพรรณนาจนนางเอกใจอ่อน หรือแม้แต่กระทั่งเกิดเหตุการณ์อะไรบางอย่างที่ทำให้นางเอกหันมาใจอ่อนยอมรับรักพระเอกได้ (ทั้งที่ก่อนหน้านี้ทั้งข่มขืน ทำร้ายร่างกาย ทำร้ายจิตใจมาสารพัด หรือแม้บางเรื่องก็ยังปอกลอก ครอบครัวนางเอกจนหมดเนื้อหมดตัวเพื่อแก้แค้น ฯลฯ) มันก็เหมือนกับว่า คำตอบของนิยายที่ให้ แก่สังคมนั้นมันไม่ใช่ข้อเท็จจริงที่จะยอมรับได้นะคะ แต่บางทีมันอาจจะเป็นภาพสะท้อนของสังคมอย่างที่คุณกุลธิดาได้กล่าวไว้ข้างต้นก็ได้ค่ะว่า ยุคสมัยหนึ่งบ้านเมืองเราอาจจะยกย่องผู้ดีมีเงินเอาเสียมากจนกระทั่งทำอะไรก็ถูกไปเสียหมด ส่วนคนจนๆ อย่างเราก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตาทำมาหากินกันไป ทั้งที่จริงๆ แล้วเราถูกเอารัดเอา เปรียบโดยคนที่รวยกว่าเราเป็นร้อยเท่าอยู่อย่างไม่รู้ตัวก็ได้มั้งคะ (แหม ว่าจะตอบสั้นๆ หนูลากซะยาวเลย) คุณteansri ก็แค่ชวนพูดคุยกันนิดๆ หน่อยๆ แค่นั้นแหละค่ะ พอดีเกิดข้อสงสัยขึ้น มาเลยอยากรู้ว่าคนอื่นๆ นอกจากตัวเองคิดเห็นเป็นเช่นไรเท่านั้นเองค่า ^ ^ พี่สก๊อตตี้ เรื่องผิดเรื่องถูก หนูก็ไม่อยากจะฟันลงไปนะคะว่าใครถูกใครผิด แล้วก็ไม่มี เจตนาจะไปหาเรื่องใครด้วย (อย่านะ หนูไม่อยากมีเรื่อง ฮาาาา) แต่มันน่าสงสัยตรงที่ว่า ทำไมเราต้องสร้างพล็อตเรื่องที่ไม่ว่าเขียนยังไงก็เหมือนกับนิยายสมัยก่อนยังไงยังงั้น แม้ว่าองค์ประกอบโดยรวมจะแตกต่างไปบ้าง แต่แกะ ยังไงก็ต้องออกลูกมาเป็นแกะอยู่วันยังค่ำ แล้วทำไมเราถึงไม่มีความคิดริเริ่มที่จะก้าวเท้าออกจากที่เดิมแทนที่จะย่ำอยู่กับที่ให้แผ่นดินมัน สึกเล่นล่ะคะ ส่วนตัวมีแนวคิดที่ว่า ถ้าหากมัวแต่ตามรอยเท้าของคนอื่น ก็คงจะหาความเป็นตัวของตัวเอง ไม่เจอค่ะ :) จากคุณ : ตัว(Z) - [ 21 ก.ค. 51 03:34:49 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านมาถึง คห. สี่ คำก๊ากเลยค่ะ เห็นด้วยมาก ๆ ค่ะ และก็เห็นด้วยหลาย ๆ ท่านค่ะ แต่สงสัยเหมือนคุณ Scottie มคปดห....แปลว่าอะไรคะ? งงค่ะ ^ - ^ โดยส่วนตัวเป็นคนที่เขียนนิยายแนวนางเอกถูกข่มขืนค่ะ (กำลังเขียนอยู่ค่ะ) หวาดเสียวอยู่เหมือนกันว่าจะโดนแบน...แต่รอดค่ะ ยีนส์ว่าถ้านิยายที่นักเขียนบางท่านหยิบยกมาเขียนนั้น ถูกอ้างอิงมาจากประสบการณ์จริงและผสมจินตนาการเข้าไป ก็คงจะสะท้อนให้เห็นสังคมได้หลายแบบ อย่างน้อย ๆ คนอ่านได้รู้ว่าโลกนี้ไม่ได้สวยงามไปหมด แน่นอนคนที่ไม่ดี จิตใจไม่งดงาม ย่อมจะมีจุดจบที่ไม่ดีค่ะ คนเขียนสามารถเขียนให้คนเหล่านี้มีจุดจบที่แตกต่างไป ตามผลกรรมที่ได้กระทำเอาไว้ค่ะ...หักมุมได้สุด ๆ ค่ะ นิยายเก่า ๆ ยีนส์เคยเขียนพระเอกเป็นผู้ชายที่ดีกับนางเอกมาก ๆ ค่ะ คอยช่วยเหลือนางเอกกับเพื่อน ๆ สารพัดอย่าง แต่เบื้องหลังเป็นเสือผู้หญิงค่ะ....กว่านางเอกจะรู้ตัวก็สายไปเสียแล้ว (อันนี้จะว่านางเอกโง่ก็ไม่ใช่ เพราะบางครั้งคนเราไม่รู้...ก็คือไม่รู้จริง ๆ ค่ะ) เนื้อหาบางตอนเพื่อนนางเอกถูกเรียงคิว เพราะความไว้ใจเพื่อนชายมากเกินไป จุดตรงนี้ก็ให้ประโยชน์แก่เด็กสาวที่ใสซื่อ ได้ระมัดระวังป้องกันตัวเองมากขึ้นค่ะ อย่าไว้ใจใครง่าย ๆ ...เพราะอันตรายรอบด้าน แต่จุดจบก็มีเหตุผลของมันเอง..คือให้เห็นว่าทุกชีวิตมีส่วนผิดพลาด พระเอกอาจจะทำลงไปเพราะความคึกคะนอง พอมาคิดได้ก็ตอนที่มีเรื่อง ทั้งนี้ทั้งนั้นนิยายสามารถหักมุมให้พระเอกดูดีได้เสมอค่ะ ^ - ^ ไม่ว่าจะผ่านเรื่องเลว ๆ มาสักกี่ครั้งกี่ครา ส่วนตัวร้ายก็รับกรรมไป...อาจจะติดคุกหรือตายก็ได้ค่ะ ^ - ^ ชีวิตจริงสำหรับคนเรานั้น....หักมุมไม่ได้เหมือนนิยายหรอกค่ะ...ใครทำอะไรไว้ก็เตรียมรับกรรมไปเต็ม ๆ ค่ะ ไม่ชาตินี้ก็ชาติหน้า...หนีไม่พ้นค่ะ สำหรับพระเอกรอง ก็เห็นด้วยว่าดีมาก ๆ ค่ะ อ่านจากนิยายดูในละคร หรือแม้แต่ชีวิตจริงของคนเรา ....พระเอกรองล้วนแต่ดีเสมอต้นเสมอปลายกับนางเอกค่ะ แต่เขาถูกกำหนดให้เป็นแค่ส่วนเติมแต่งในชีวิตนางเอก เป็นผู้ช่วย เป็นพระรอง เขาก็ไม่สามารถที่จะเป็นคนที่อยู่เคียงข้างนางเอกได้ ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด ๆ แม้แต่ในชีวิตจริงพระเอกรองก็เป็นได้แค่...เพื่อนที่ดี พี่ชายที่แสนดีเท่านั้นค่ะ ^ - ^ (น้อยนักที่จะมารักกับนางเอกได้....หรือจะมาแต่อาจจะมาเป็นคนทีหลัง...ขึ้นอยู่กับคนเขียนและหญิงคนนั้นค่ะ) ถ้าจะให้คิดแง่บุญกรรมก็คือ...นางเอกอาจจะบุญไม่ถึงจึงไม่ได้รักและแต่งงานกับพระเอกรองค่ะ ^ - ^ ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับคนเขียนค่ะ ต้องการสื่ออะไรออกมา คนอ่านได้รับอะไรจากนิยายตัวเองบ้าง นิยายของตัวเองให้อะไรกับสังคมบ้าง สอนอะไรให้คนอ่านบ้าง สารพัดที่คนเขียนต้องการสื่อในตัวอักษรที่ถ่ายทอดออกไป หมายเหตุ: ถ้าพระเอกในนิยายไม่ดี...ในชีวิตจริงไม่ดี....นางเอกอยู่ครองโสดดีไหมคะ จากคุณ : roslita - [ 21 ก.ค. 51 03:39:32 ]

ความคิดเห็นที่ 15 จริงค่ะ การกระทำรุนแรงของพระเอกที่แสดงต่อผู้หญิงไม่ใช่ความถูกต้อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการข่มขืนนะคะ นั่นคือคดีอาญาชัดๆ ที่ว่ารับได้ หมายถึงเข้าใจว่าทำไมผู้ชายคนนั้นทำไมจึงทำอย่างนั้น ถ้ามีการปูพื้นตัวละครตัวนั้นไว้ดีพอ ไม่ได้หมายความว่าเป็นการกระทำที่ถูกต้องและสังคมควรยอมรับค่ะ ผู้ชายที่ข่มขืนหรือกระทำรุนแรงกับผู้หญิงคือคนที่มีสภาพจิตผิดปกติ และไม่สมควรอยู่ร่วมกับคนปกติในสังคม ที่อยู่ของคนแบบนั้นคือไม่คุกก็โรงพยาบาลที่จะช่วยบำบัดโรคทางจิตของเขา ไม่ใช่มาเป็นพระเอกในนิยายค่ะ ตอนที่เขียนข้างต้น พอเขียนเลยไปถึงว่าไม่เข้าใจว่าทำไมนางเอกในเรื่องถึงยอมให้ในตอนท้ายเรื่องเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน ก็เลยออกนอกทางไปนิดค่ะ เป็นแบบนี้ประจำ นิยายทำนองนี้ที่คิดว่าน่าวิตกที่สุดคือการที่เด็กๆเป็นคนเขียนและเป็นคนอ่านนี่แหละค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 21 ก.ค. 51 06:18:36 ]

ความคิดเห็นที่ 16 55 เพิ่งเขียนจบไปเรื่องค่ะ เอาพระรองมาเป็นพระเอก แล้วเอาประมาณลากกระชากจูบแบบนายหัวหฤษ(เขียนผิดขออภัยนะคะ จำไม่ได้อ่ะ) มาเป็นตัวโกง สะใจมากเลยฮี่ๆ ส่วนตัวแล้ว ชอบพระเอกดีก็ดีไปเลย ถ้าเลว ก็เลวแบบมีเหตุผล แต่ไม่ใช่เอะอะอะไรก็จับกดจับปล้ำ รู้สึกง่ายเกินไปค่ะ เป็นค่านิยมที่ผิด และเริ่มเบื่อมากมาย เห็นทั้งละครทีวีที่มีเยอะมากๆ และนิยายที่หลงซื้อมาอ่านก็ไม่น้อย แค้นแล้วต้องข่มขืน ไม่ว่าญาติพี่น้องเพื่อนฝูงฝ่ายไหนของพระเอกตาย เขาจะต้องแค้นนางเอก ต้องมาลงที่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ฐานะจนกว่ามากๆ เป็นเครื่องมือระบายอารมณ์โกรธแค้นของตัวเอง (ทำไมไม่เคยคิดจะโทษตัวเองบ้าง โทษแต่นางเอกยันเตเลยลูกผู้ชายบ้านไหนเขาทำกัน) ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษทำเลวเล้วเลวกับนางเอกที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ แทนที่พี่แกจะได้รับกรรมบ้าง ทั้งเรื่องเห็นพี่แกรังแกนางเอกทั้งเรื่อง จนใกล้จบนิดนึง นางเอกจะงอนให้พี่แกง้อ แล้วก็จบอย่างมีความสุข โดยส่วนตัวเอง เคยมีเพื่อยุให้เขียน ใส่ฉากเลิฟซีนตบจูบเยอะๆ มีฉากปล้ำกันเลยยิ่งดี แต่บอกไว้เลยว่า เขียนไม่ได้ค่ะ ตบจูบ ตบฯลฯอะไรนี่พอได้ แต่ปล้ำเลยนี่ไม่ไหว ทนไม่ได้ (แต่ในอนาคตอาจจะทนได้นะคะ ฮี่...) ก็ได้แต่เลือกอ่านเลือกดูเอาเองค่ะ เพราะอย่างนี้มั้งคะ หนังเกาหลีถึงครองใจคนดูได้มากกว่าละครไทย ^^ พระเอกเกาหลีน่ารักกกกกกกกกกก แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 51 18:23:18 จากคุณ : พิมพ์นรา - [ 21 ก.ค. 51 07:58:10 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เข้ามาแอดบุ๊คมาร์คไว้ก่อนค่ะ เดี๋ยวมีเวลาแล้วจะมาร่วมเสวนาด้วย เรื่องน่าสนใจดีอย่างนี้นะ จากคุณ : BestChild - [ 21 ก.ค. 51 08:51:33 ]

ความคิดเห็นที่ 18 color=#e0e0e0>อย่างที่พี่ก๊อตตี้บอกว่า หนมจีนเองก็อยากเห็นหนังสือเป็นสื่อที่ดี พอๆกับที่อยากหาหนังสือนิยายที่อ่านแล้วตัวเองรับได้ ไม่ใช่อ่านแล้วสงสัยว่า... ทำไมมันเป็นอย่างนี้ไปได้(วะ) -''- ด้วยความเคารพต่อความคิดของผู้แต่งนิยายทุกท่านนะคะ หนมจีนเห็นด้วยว่าตัวละครในนิยายจะให้ดีไปหมดทุกคนก็ไม่ได้ พระเอกก็ไม่จำเป็นต้องเป็นคนดีเลิศเลอเสมอไป และบางครั้ง คนจะเลวก็เลวได้ด้วยอารมณ์และการกระทำโดยไม่ต้องมีเหตุผลรองรับ แต่สิ่งที่หนมจีนสงสัยคือการตอบรับจากคนรอบตัวของตัวละครนั้นๆต่างหาก ยกตัวอย่างเรื่องใกล้ๆตัวก่อน ถ้าตัวละครจะมีนิสัยชอบการดื่มสุราเป็นอาจิณ แถมเมาแล้วขับ ก็อาจจะไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เพราะปฏิเสธไม่ได้ว่าคนที่มีลักษณะแบบนี้มีให้เห็นในชีวิตจริงเสมอ แต่การที่ตัวละครทุกตัวในเรื่องเห็นเป็นเรื่องปกติไปด้วย และยอมนั่งรถที่คนคนนั้นขับหลังจากดื่มไปถึงขนาดที่ตัวเองก็ยอมรับว่า 'มึน' อันนี้ต่างหากที่แปลก ตัวอย่างต่อไปคือการทำร้ายเพศตรงข้าม ทั้งการกระทำและวาจา (เน้นว่าเพศตรงข้ามนะคะ เพราะเดี๋ยวนี้หนมจีนเห็นนอกจากตัวละครชายจะชอบทำร้ายผู้หญิงแล้ว ตัวละครหญิงเองก็ถนัดเหลือเกินในการใช้วาจาก้าวร้าวอีกฝ่าย)ถามว่าผู้ที่ถูกกระทำควรจะรู้สึกยังไง? คนรอบข้างที่ได้เห็นหรือได้รับรู้การกระทำอย่างนั้นจะปฏิบัติตัวอย่างไร? พูดง่ายๆ ถ้านิสัยพระเอกเป็นที่รับรู้กันโดยทั่วไปว่าเป็นเสือผู้หญิงบ้าง เสเพลบ้าง โหดร้ายบ้าง แต่ยังมีคนมากมายยินดีคบหาพระเอกอย่างสนิทชิดเชื้อหรือยอมให้เข้าไปรู้จักกับน้องสาวพี่สาวตัวเองบ้าง อย่างนี้แปลว่าคนเขียนต้องการสื่อให้คนอ่านเห็นว่าการกระทำแบบนั้นเป็นเรื่องที่ยอมรับได้ ไม่ใช่เรื่องผิดอะไรใช่หรือไม่? อย่างถ้าพระเอกข่มขืนนางเอกแต่เพื่อนนางเอกกลับหันมาเชียร์พระเอกเสียอย่างนั้น ต่อให้นางเอกเป็นมาโซฯด้วยเอ้า หนมจีนก็ยังไม่เข้าใจและรับไม่ได้อยู่ดี เพราะถ้าเป็นหนมจีนคงได้ยุให้แจ้งตำรวจจับกันไปข้างแน่ๆ แล้วค่อยไปพิสูจน์รักแท้กันผ่านซี่ลูกกรงทีหลังแล้วกัน เรื่องการทำร้ายกันนี่น่าเป็นห่วงจริงๆค่ะ หนมจีนเห็นนักเขียนหลายคนเขียนให้การทำร้ายกันเป็นเรื่องธรรมดา มีการออกตัวก่อนเริ่มต้นนิยายว่าพระเอกเรื่องนี้เจ้าเล่ห์มากมาย ฟังแล้วดูน่ารักน่าชัง แต่หนมจีนอ่านแล้วรู้สึกว่านี่มันไม่ใช่เจ้าเล่ห์ มันเจ้าเล่ห์และ....แล้ว -''- ย้ำอีกครั้งว่าหนมจีนไม่ได้อยากอ่านนิยายประเภทแสงสว่างที่ปลายถ้ำ หนมจีนแค่อยากอ่านนิยายที่ไม่ได้ทำร้ายสังคมไปมากกว่าที่มันเป็นอยู่เท่านั้นค่ะ จากคุณ : หนมจีน - [ 21 ก.ค. 51 09:06:56 A:58.41.36.145 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาประกาศตัว ว่าไม่เห็นด้วยกับคุณตัว Z อย่างยิ่งครับ เดี๊ยววววว อย่าเพิ่งมองผมแบบน้าน แหะๆๆ  คือจะบอกว่า กระทู้นี้ ไม่ผิดที่ผิด ทางเลย มีคุณค่ามาก และสมควรที่จะเก็บไว้ในคลังกระทู้เก่า เพื่อการศึกษา และเป็น(เกียรติ)ประวัติแห่งถนนนักเขียนยิ่งนัก กระทู้นี้ไม่ใช่แค่การคุยมโนสาเร่ แบบชุมช้นชุมชนธรรมดา แต่เป็นการแลก เปลี่ยนอย่างวิเคราะห์วิจารณ์ สะท้อนทิศทางการพัฒนางานเขียน ซึ่งเป็น จุดมุ่งหมายหลักของการตั้งถนนนักเขียนขึ้นมาของพันทิป และเป็นเหตุที่ ทำให้ทางพันทิปสละพื้นที่ (มหาศาล) ในคลังกระทู้ให้กับงานเขียนในถนนฯ มาตั้งแต่แรกเริ่มด้วย และตั้งในหมวด "งานประพันธ์อื่น" ก็เหมาะสมแล้ว  ข้อเขียนในนี้ แม้อยู่ใน รูปแบบของการคุยแลกเปลี่ยน แต่สาระนั้น เข้าขั้นบทความ และเป็น "บทความร่วมกันเขียน" เสียด้วย  ขอยืนยันในคุณค่าของกระทู้ และขอโหวต ด้วยครับ และขอบอกกล่าวว่า เห็นด้วยและชื่นชมกับความเห็นของเพื่อนหลายท่านข้างต้น (ยกเว้นเรื่องระเบิดเวลาของคุณตัว Z ฮ่าๆๆ)  แต่ถ้ากล่าวเป็นรายคนเดี๋ยวจะยาว ขอบอกไว้รวมๆ แบบนี้แทนนะครับ ทีนี้เข้าเรื่อง วันนี้คุณพีทขอคุยในฐานะคนเขียนนะครับ  (เวลาเป็นทั้งคนเขียนและคนอ่าน ในพื้นที่เดียวกันแบบนี้ บางทีก็สับสนตัวเองนะเนี่ย - -") ในฐานะคนเขียน ผมเองก็มีปัญหานี้ต้องเผชิญเหมือนกันครับ แต่ก่อนจะไปถึง ตอนนั้น ขอเล่านิดนึงก่อนว่า ผมชอบอ่านตำราการเขียนนิยาย (ภาษาอังกฤษ ภาษาไทยหาไม่ได้กั๊บ) ก็เจอเนื้อหาในประเด็นนี้อยู่บ้างเหมือนกัน  ผมขอ อนุญาตคัดลอกสิ่งที่ผมได้รับทราบและคิดต่อยอดจากการศึกษาตำรา เหล่านั้น ซึ่งได้ไปแสดงความเห็นไว้ในกระทู้ของเพื่อนนักเขียนท่านอื่น เอา มาลงตรงนี้ (เพราะขี้เกียจเขียนใหม่ กร๊าก)   หมายเหตุ ขอคัดลอกเฉพาะส่วนเนื้อหาในประเด็นศึกษานะครับ ส่วนที่พาดพิง ถึงงานของเพื่อนท่านนั้นจะขอหั่นทิ้งไป เพราะไม่ได้มีเจตนาจะกล่าวถึงงาน ชิ้นนั้นในที่นี้ ที่คัดมาเพราะความขี้เกียจโดยแท้จริง แหะๆ + - + - + - + ...คนเราจริงๆ มีทั้งส่วนที่ดีและส่วนที่แย่  การสร้างตัวละครให้มีลักษณะ "สมจริง" คือมีทั้งส่วนที่ดีและเลว เป็นการเขียนที่ดีครับ ผมยอมรับตรงนี้ แต่ถ้าเราพูดถึงตัวละคร "ฝ่ายดี" (เช่นพระเอกนางเอก) ผู้เขียนก็จำเป็นต้อง มีความระมัดระวังเป็นพิเศษ ที่จะต้องไม่ไต่เส้นแบ่งระหว่าง "ข้อบกพร่อง" ที่ทำให้ตัวละครที่เป็นคนดี "สมจริง" กับ "ความเลวของตัวร้าย" ครับ ... เหตุผลในเชิงเทคนิคการเขียนคือ "พระเอก" สามารถทำผิดพลาดได้ ไม่จำเป็น ต้องดีพร้อมทุกอย่าง แต่ในการทำ "ผิดพลาด" นั้น ต้องมีแรงจูงใจที่ สมเหตุ สมผล ที่คนอ่านทำความเข้าใจได้ และการทำผิดพลาดนั้น ต้องไม่เกิดจาก "ความเลวในเนื้อแท้ของจิตใจ" ... ปัญหาอาจจะไม่ใช่พล็อตหลัก เพราะพล็อต "แก้แค้น" มีมาทุกสมัย เขียนให้ดีได้ เขียนให้เหมาะแก่ยุคสมัยปัจจุบันได้ ปัญหาอาจจะอยู่ที่ความ "คมชัด" ในประเด็นที่จะแก้แค้น และการสร้างบุคลิกตัว ละครที่ชัดเจน และ "วิธีคิด" ของตัวละคร ซึ่งผมอยากจะบอกว่า ตรงนี้เป็นเรื่องยาก ที่จะทำให้ตัวละครมีเนื้อแท้เป็นคนดี แต่ถูกกดดันมากเพียงพอ ที่จะตัดสินใจทำ อะไร "ขัดแย้ง" กับ "มโนสำนึกพื้นฐานของตัวเอง" และแปรออกมาเป็นการกระทำ ที่ไปส่งผลร้าย บีบบังคับ "เหยื่อ" (ในที่นี้คือนางเอก) มากเกินกว่าที่ตัวเองตั้งใจ ไว้ และทำให้ "นางเอก" น่าสงสารได้ โดยที่ "พระเอก" ยังเป็นพระเอกจริงๆ ไม่ ต้องข้ามฝั่งไปเป็นผู้ร้าย + - + - + - +  ที่ผมเขียนไว้ยืดยาวในกระทู้ของเพื่อนท่านนั้น ส่วนหนึ่งเพราะผมเอง ก็กำลังประสบกับปัญหานี้อยู่เหมือนกันครับ  คือผมกำลังเขียน "พระเอก" ของ นิยายอีกเรื่องนึงอยู่ (อันนั้นเป็นผู้ใหญ่นะคร้าบ พี่ก๊อตตี้ ไม่ใช่เด็กนักเรียน แหะๆ)   และ "พระเอก" คนนั้น กำลังจะต้องทำอะไรที่ "เลวมากๆ" ในความรู้สึกของผม การกระทำที่ "เลวมากๆ" นั้น ผมตั้งใจไว้ว่าจะเป็นส่วนสำคัญในการผลักดัน พล็อตเรื่องไปข้างหน้า ไม่ใช่เพราะคนเขียนหื่น (...แต่เพียงอย่างเดียว เอิ๊ก) ผมเลยมาเจอกับหน้าผาสูงชันที่ (ในฐานะคนเขียน) ต้องปีนข้ามไปให้ได้ ไม่ตก หน้าผาตายซะก่อน นั่นคือ ผมจะต้องปีนข้ามปัญหาที่พูดถึงไว้ในย่อหน้าสุดท้ายข้างต้น ผมจะต้องปู พื้นฐานของ "พระเอก" (ที่กำลังจะเป็นผู้ร้าย) ของผมอย่างไร ให้เนื้อแท้ข้างใน ยังเป็นคนดีอยู่ (เพราะผมยังอยากให้มันเป็นพระเอกนี่นา งื้ด) แต่ในขณะเดียวกัน ก็ต้องถูกกดดันมากพอ (โอ้ ยาก คุณพีทเขียนอะไรกดดันๆ ไม่เป็น เป็นแต่ฮาๆ หวิวๆ) และเมื่อถูกกดดันแล้ว เขาจะต้องตัดสินใจทำอะไรอย่างหนึ่ง ซึ่งแม้จะ "เลวมากๆ" แต่ต้องไม่มากจน "ล้ำเส้น" คือก้าวข้ามระหว่าง "ข้อบกพร่องของคนดี" ไปสู่ "ความเลวของตัวร้าย" (เพราะผมยังอยากให้มันเป็นพระเอกอยู่นี่นา งื้ดอีกที TT) ซึ่งทำไม่เป็นง่ะ ไม่เคยทำ รู้สึกว่ามันยากมากๆ แต่ก็จะพยายามทำ และผมก็วาดหวังไว้กับคนอ่าน (เรื่องนั้น) มากๆ ว่าจะเป็น ผู้สะท้อนให้ผมได้รู้ ว่าผมล้ำเส้นไปหรือเปล่า ผมจะได้หาทางแก้ไขเปลี่ยนแปลง เพราะผมยังอยากมีพระเอกอยู่จริงๆ นะ (งื้ดครั้งที่สาม)  ที่พร่ำเพ้อมาข้างต้น เป็นการระบายความรู้สึกในฐานะคนเขียน ที่เขียน เรื่อง "ไต่เส้น" เป็นส่วนใหญ่  ไม่ได้เจตนาจะแก้ตัวแต่อย่างใด  ถ้าตรงไหนทำผิด ผมก็พร้อมที่จะยอมรับและรู้สึกสำนึกผิดกับมัน ทุกวันนี้ที่เขียนก็เขียนแบบเสียว สันหลังพอสมควร เอิ๊ก  แต่ก็พยายามประคองตัวเองให้อยู่บนเส้น ไม่ถลาลงไป ผิดข้าง (ซึ่งเพื่อนนักอ่านช่วยได้มากๆๆๆ จริงๆ ขอยืนยัน) ผมเห็นด้วยกับคุณก๊อตตี้มากๆ ที่ว่า ประเด็นนี้มัน "สำคัญ" และละเอียด อ่อนขึ้นมา เพราะนิยายที่เราพูดถึงเป็น "นิยายรัก" ไม่ใช่ "นิยายสะท้อนสังคม" ซึ่งมีจุดเน้น และส่งผลต่อ "ความรู้สึก" และ "ความประทับใจ" ตลอดจน "ค่านิยม" ของคนอ่านที่ต่างกัน "นิยายรัก" ทุกเรื่อง มีส่วนที่เป็น "แฟนตาซี" ตัดขาดจากโลกแห่งความเป็นจริงทั้ง นั้น ชีวิตจริงไม่หวานแบบนั้น(โดยส่วนใหญ่) โลกไม่กลมแบบนั้น(โดยส่วนใหญ่) อาจไม่มีคู่แท้ข้ามภพข้ามชาติแบบนั้น และไม่ได้จบลงด้วยการสมหวัง แต่งงานกัน ลั้นลา แบบนั้น แต่ "แฟนตาซี" ไหน ที่อยู่ในระดับปลอดภัย และแฟนตาซีไหนที่อยู่ในระดับน่า เป็นห่วง  แต่ละคนอาจมีมาตรวัดไม่เท่ากัน และมีประเด็นเป็นห่วงที่ต่างกัน คุณชญาลีเขียนไว้ใน คคห 3 ว่า "อิฉันเคยเรียนเรื่องจิตวิทยามาบ้าง เขาว่ากันว่า ผู้หญิงเราส่วนใหญ่มีจินตนาการอยากถูกข่มขืนแบบแฟนตาซีกันอยู่แล้ว (ข่มขืน แบบแฟนตาซีนะคะ ไม่ใช่แบบอาชญากรรม)" ผมอ่านพบข้อมูลเดียวกันเลยครับ (ของฝรั่งนะ)  เขาไม่ได้บอกว่าส่วนใหญ่หรือ เปล่า แต่เป็นการศึกษาประวัติศาสตร์งานในเชิงอิโรติก ซึ่งนักเขียนยุคแรกๆ เป็น ผู้ชาย และมักเขียนให้ผู้หญิงเป็นวัตถุทางเพศอย่างน่ากลัว  แต่ปรากฏว่า นักเขียน อิโรติกยุคใหม่ๆ ที่เป็นผู้หญิง (รวมถึง สนพ ที่เขียนให้ผู้หญิงอ่านโดยเฉพาะ ไม่ใช่เขียนขายผู้ชาย) ก็เขียนแนวนี้เหมือนกัน แม้จะไม่ทั้งหมด แต่ถ้าเป็นแนวโรมานซ์ (ทั้งแบบเล่มบาง ปกไม่เปลือย และเล่มหนา ปกหนุ่มล่ำ เปลือยอก สาวในชุดนอนบางใส) สนพ ใหญ่ๆ บางแห่งเขาจะมีไกด์ไลน์สำหรับ นักเขียนเอาไว้ และข้อหนึ่งบอกไว้เลยว่า "การข่มขืน" สมัยนี้ "ตกยุค" ไปแล้ว   ฉากร่วมรักต้องเกิดจากความยินยอมของฝ่ายหญิงเท่านั้น แม้จะเป็นการเผลอใจ ก็ได้ แต่ถ้าพระเอก "ขืนใจ" นางเอกล่ะก็ ตกไปเลย ไม่รับพิจารณา เหตุผลของเขาคือ คนอ่าน (เกือบทั้งหมดเป็นผู้หญิง) เปลี่ยนความนิยมไปหา ผู้หญิงเก่ง ผู้หญิงสู้ชีวิต ผู้หญิงที่พึ่งตัวเอง  แม้จะมีความอ่อนแอได้ แต่ต้องไม่โง่ และไม่ปล่อยให้ตัวเองตกเป็น "ทาส" อย่างนิยายโรแมนซ์บางเล่มสมัยก่อน ขอเพิ่มเติมข้อความหมายเหตุคร้าบ - อ้างถึง คคห 22 ข้อความตัวเอียง ข้างล่างไปจนจบ คคห นี้ คุณพีทคุยเข้ารกเข้าพงไปแล้ว สามารถอ่านข้ามได้ครับ จะได้ไม่ขยายประเด็นให้มันหลายเรื่องเกินไป  ขอโต้ดงับ ทีนี้ ขอไต่ประเด็นหวาดเสียวสักเล็กน้อย คุณพีทอาจโดนรุมตื้บได้ แหะๆๆ แต่ขอบันทึกไว้สักนิด เพื่อความสบายใจที่ได้แสดงจุดยืน คือเรื่องของ "เด็ก" ทั้งเด็กที่เขียน เด็กที่อ่าน และเด็กที่ไม่ได้เขียนไม่ได้อ่าน ที่ออสเตรเลียนี่ ทั้งภาครัฐและเอกชน จัดทำหนังสือ ภาพสีสวยก็หลายเล่ม สำหรับ วัยรุ่นโดยเฉพาะ  เกี่ยวกับความรักและเซ็กส์ ในแง่มุมต่างๆ หนังสือเหล่านี้ นอกจากจะมีภาพวาดอวัยวะสืบพันธุ์ทั้งภายนอกภายใน แบบที่สมัย ผมเรียนตอน ม.ต้น แล้ว ยังครอบคลุมถึงประเด็นการวางตัว การคบเพื่อนต่างเพศ กระบวนการตัดสินใจ (ว่าจะเลือกหรือ "ยอม" สัมผัสกันได้แค่ไหน รวมไปถึงขั้นการ มีเพศสัมพันธ์)  ไม่ได้เน้นการบอกคำตอบสำเร็จรูป แต่พูดถึงการสร้างทักษะวิธีคิด วิธีตัดสินใจ (หนังสือบางเล่ม อธิบายครอบคลุมไปถึงเรื่องการช่วยตัวเอง เซฟเซ็กส์ ทั้งในแง่การ ตั้งครรภ์ และการป้องกันโรคด้วย แต่อยู่นอกเหนือประเด็นของกระทู้นี้) อยากบอกว่า ผมเห็นหนังสือเหล่านี้ เมื่อสองปีที่แล้ว ในห้องสมุดประชาชนที่นี่แล้ว น้ำตาจะร่วง ในประเทศไทยเรา เมื่อประมาณปีที่แล้ว นักการศึกษาเคยเสนอขึ้นไปในกระทรวง ว่าควรจะมีการใส่เนื้อหาวิชาเพศศึกษาเข้าไปในหลักสูตร  แล้วก็ถูกปฏิเสธลงมา ประมาณห้าหกปีที่แล้ว องค์กรสาธารณสุขหลายแห่ง ร่วมกันจัดทำ "คู่มือวัยใส" เพื่อให้ความรู้แก่วัยรุ่นอย่างรอบด้าน ปรากฏว่าโดนโจมตีอย่างหนัก ในหน้าที่พูดถึง การช่วยตัวเอง  (อืม ไม่ให้ช่วยตัวเอง แล้วจะให้เด็กมันไปทำจริงๆ ใช่มั้ยครับ - -") เด็กสมัยนี้ จึงไม่ได้เรียนรู้เรื่องเพศจากผู้ใหญ่ที่เป็นห่วงและเปิดใจ เข้าใจ (เพราะ คนเป็นห่วงมีเยอะ แต่คนที่เปิดใจ เข้าใจ มีน้อยกว่ามาก)  แต่ได้เรียนรู้เรื่องเพศ จากนิยายติดเรท การ์ตูนติดเรท และคลิปวิดีโอ ส่วนตัวผมไม่โทษเด็ก แต่รู้สึกอยู่เสมอว่า สังคมเราอ่อนแอ ดูแลเด็กไม่ได้ เด็กไม่ได้เรียนรู้ว่า "ความรัก" กับ "เซ็กส์" มันสัมพันธ์กันตรงไหน อย่างไร ผมเห็นว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับประเด็น "พระเอก" ข่มขืนนางเอก แล้วสุด ท้ายก็ได้ดี (คือได้นางเอก แฮปปี้เอ็นดิ้ง เอวัง) เพราะสังคมเราขาดการ "ใส่ใจ" ในเรื่องของการแสดงออกซึ่งความรัก "ที่เหมาะสม" มาตั้งแต่ขั้นการปลูกฝังใน วัยรุ่นแล้ว  ทุกอย่าง (ที่ควรสอนหรือปลูกฝัง) ถูกปิดเป็นเรื่องความลับ แต่ละคร ทีวีหลังข่าว ผู้ชายก็เอาเปรียบผู้หญิงออกหน้าจออยู่เป็นประจำ และเป็นมานานหลายปี จนวัยรุ่นเก่าๆ โตเป็นผู้ใหญ่กันไปถึงไหนๆ แล้ว เหมือนหิมะก้อนเล็กที่กลิ้งลงมาจากยอดเขา ระหว่างทางก็สะสมเติบโตไปเรื่อยๆ ตอนนี้ลูกบะเร่งเลย การที่นิยายสมัยใหม่เลือก "ขาย" จุดนี้ (พระเอกข่มขืนแล้วได้ดี พระเอกไม่ให้ เกียรติผู้หญิง ถึงแม้จะเป็นนางเอกคนเดียวก็เถอะ) มันสะท้อนทัศนคติและ "ความเชื่อลึกๆ" อะไรบางอย่าง ของคนในสังคมยุคปัจจุบัน ซึ่งอาจจะเกินเลย ไปกว่า "แฟนตาซี" ในนิยายรักธรรมดา  หลังจากคุณพีทหาเรื่องใส่ตัวแล้ว (เป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ในรอบหนึ่งเดือน) ก็ย่องออกจากกระทู้ ไปโม่นิยายต่อครับ ^^ แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 51 17:12:02 จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 21 ก.ค. 51 09:34:01 ]

ความคิดเห็นที่ 20 คุณพีทค้า เรื่องรักในวัยเด็ก แปะไว้ก่อนน้า ไว้จะมาแลกเปลี่ยนด้วยใหม่ เดี๋ยวจะมีคุยกันหลายเรื่องเกินไป จากคุณ : scottie - [ 21 ก.ค. 51 11:47:16 ]

ความคิดเห็นที่ 21 จริงๆไม่ใช่แค่หนังสือเท่านั้นนะคะ ละครทีวีเองก็มีฉากแบบนี้เยอะมาก เข้าใจค่ะว่าคนเรามีร้ายมิติ ผิดได้ ร้ายได้ แต่อ้างว่ารักเลยต้องข่มขืน ในมุมมองของบัวแล้วต้องเรียกว่าเห็นแก่ตัวมากกว่าไม่ใช้รักหรอก   พูดตามตรงนะคะเป็นห่วงเด็กๆมากกว่าค่ะ ยิ่งเรื่องแบบนี้มีมากเท่าไรก็ยิ่งปลูกฝังความคิดที่ว่า ข่มขืนคนรักไม่ผิด ทั้งที่จริงแล้วมันผิดกฎหมาย ที่สำคัญถ้าทำในจริงชีวิตคุณอาจเสียคนรักไปมากกว่าที่จะจบอย่างมีความสุข   ความรักไม่ใช่ข้ออ้างในการที่ทำร้ายผู้หญิงแล้วทำให้การทำร้ายนั้นถูกต้องขึ้นมาหรอกนะคะ ไม่ว่าจะมีเหตุผลที่ดีอย่างไรการข่มขืนก็คือการข่มขืนค่ะ แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 51 13:28:18 จากคุณ : pimnida - [ 21 ก.ค. 51 13:25:15 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คุณก๊อตตี้ที่รัก - นั่นจิตัวเอง เราก็คุยเข้ารกเข้าพงไปเลย ฮึ่ม... ตะแรก คิดว่าจะไปลบทิ้งดีมั้ย จะได้ไม่พาไขว้เขว  แต่เคยมีคนเปรย ว่าคุณพีท ชอบเล่นบทพระเอก (จริงๆ อยากเล่นผู้ช่วยพระเอก ฮ่าๆๆ) เลือกเขียน แต่อะไรดีๆ คิดดังนั้นแล้ว ก็คงข้อความไว้ตามเดิมดีกว่านิ  เพื่อเป็นการ แสดงว่า คุณพีทเล่นบทไม่พระเอกก็เป็นนะเออ  แต่เดี๋ยวไปแก้เติม ข้อความหน่อยดีกว่า ว่าตรงนี้เข้าป่า ข้ามได้ เอิ๊ก จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 21 ก.ค. 51 17:01:15 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คิดว่าประเด็นหลัก ๆ ที่น่าเป็นห่วง คือ ทำไมการที่พระเอกกระทำรุนแรงต่อนางเอก โดยเฉพาะการข่มขืน แล้วเรื่องจบลงด้วยความสุข คือ นางเอกยกโทษให้ แต่งงาน จบ ถึงเป็นสิ่งที่ยอมรับได้ และเป็นสิ่งที่เหมือนจะกลายเป็นเรื่องธรรมดา ทั้งที่การข่มขืนเป็นความผิดอาญา และผิดต่อศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์น่ะค่ะ เห็นด้วยกับคุณกุลธิดาในเรื่องของผู้ชายที่ข่มขืนผู้หญิงนั้น ไม่ใช่คนที่มีสภาพจิตปกติ เพราะเคยถามเพื่อนผู้ชายอยู่เหมือนกันว่า ข่มขืนเพราะความรักนี่เป็นไปได้ไหม ซึ่งคำตอบก็คือ คนรักกันเขาไม่ข่มขืนกันหรอก คนที่ข่มขืนผู้หญิงที่ไม่สมยอม ไม่เต็มใจได้ คือ พวกที่หน้ามืดจัด ๆ ทั้งนั้น มีคนปกติที่ไหนบ้าง ที่จะมีอะไรกับคนที่ร้องไห้ ดิ้นรนหนีได้ลงคอ คำพูดที่ว่า ข่มขืนเพราะรักนั้น เป็นแค่ข้ออ้างปัดผิดให้พ้น ๆ ตัวไป ถ้าใครมาบอกว่าข่มขืนเพราะรักนี่ อย่าเชื่อเลยว่า ทำเพราะรักจริง ๆ ถามว่า ในกรณีที่ผู้ชายเป็นซาดิสต์และผู้หญิงเป็นมาโซคิสต์ ซึ่งสามารถใช้ชีวิตคู่อยู่ร่วมกันได้ เป็นความพึงพอใจของทั้งสองฝ่ายล่ะ ตรงนี้ คิดว่าเป็นไปได้ในความเป็นจริง แต่เป็นเรื่องที่ไม่เหมาะจะเอามาเล่า หรือใช้เป็นข้ออ้างสำหรับการกระทำหรือให้ความชอบธรรมในทุกเรื่อง แล้วก็จะทำให้คำถามใหม่ขึ้นมาอีกว่า ตกลงพระเอก-นางเอกแต่ละเรื่องที่ตบจูบ ข่มขืน รุนแรงใส่กันแล้วรักกันได้ เป็นพวกซาดิสต์-มาโซคิสต์กันไปหมดเหรอ... มันก็แปลก ๆ อยู่นะคะ - -' การหาความสมเหตุสมผลในการกระทำของพระเอกที่ทำรุนแรงกับนางเอก แล้วนางเอกก็ยังเป็นนางเอ๊ก นางเอกให้เขากระทำอยู่ได้นี่ หากดูตามความเป็นจริงและสิ่งที่ควรจะเป็น ก็เป็นเรื่องที่ยากอยู่มาก ถามอีกว่า เรื่องที่ไม่มีตบจูบ ไม่มีการข่มขืน หรือการทำรุนแรงต่อกัน เป็นเรื่องที่ไม่สนุกเลยใช่ไหม ตอบในฐานะคนอ่านหนังสือมาเยอะพอสมควรว่า สนุกค่ะ เรื่องที่คนเขียนวางพล็อตมาดี เขียนภาษาน่าอ่าน ไม่จำเป็นต้องมีฉาก การใช้ความรุนแรง หรือขายตบจูบ เลิฟซีน เซ็กซ์ซีน หรือเซอร์วิสก็สนุกได้ หรือเรื่องนั้นต้องการตีแผ่ด้านมืดของสังคม มีฉากความรุนแรงบ้าง แต่มีที่มาที่ไป เขียนได้สมเหตุสมผล น่าเชื่อถือ และมีศิลปะในการเขียน ก็ต้องชมคนเขียนที่สามารถเขียนเรื่องออกมาได้ดี และจุดประกายบางอย่าง ให้คนมองเห็นปัยหาผ่านการกระทำนั้นได้ และจะยิ่งดีที่สุด ถ้าเรื่องนี้มีคำตอบ มีบทสรุปที่มีคุณค่า เป็นการให้ข้อคิดแก่คนอ่านด้วย แต่ปัญหามันอยู่ที่พักหลัง ๆ มานี่ มันขายฉากเซอร์วิส แล้วมาอ้างว่า เป็นการตีแผ่ปัญหาสังคม ก็คนในสังคมมันเป็นอย่างนี้ ที่บ่น ๆ มานี่ไม่ยอมรับความจริงหรือว่า คนเรามีดีมีเลว... ซึ่งมันไม่ใช่ เป็นการเข้าใจประเด็นที่คนอ่านติงมาคลาดเคลื่อนไปมากกว่า ในขณะที่มีคำพูดว่า นิยายเป็นเครื่องสะท้อนสังคม แล้วทำไมจะทำให้นิยายเป็นตัวสร้างบรรทัดฐานดี ๆ ให้สังคมบ้างไม่ได้ มีตัวอย่างจากซีรี่ส์เกาหลี ซึ่งน่าสนใจมาก ๆ ประเด็นหนึ่ง คือ ผู้ชายในนิยายเกาหลีเป็นคนน่ารักมาก แต่ผู้ชายในความเป็นจริงอาจไม่ใช่ แต่เมื่อผู้ชายในละครได้รับการยอมรับ ชื่นชม ผู้ชายในชีวิตจริงก็เริ่มปรับเปลี่ยนพฤติกรรมไปในทางดีขึ้น เพื่อให้ตัวเองได้รับคำชื่นชม มีคนมาปลื้มอย่างผู้ชายในละครบ้าง ก็เลยอดคิด (เพ้อ ๆ นิดหน่อย) ว่า ในเมื่อเขาทำได้ แล้วเราล่ะ จะไม่ทำอะไรดี ๆ กันหน่อยเหรอ ถ้าผู้ชายดี ๆ ในนิยายทำให้ผู้ชายในชีวิตจริงอยากเป็นคนที่ดีขึ้นบ้าง มันก็น่าจะดีเนอะ ป.ล. ถึงเจ้าของกระทู้ ถ้าแกลุกขึ้นมาเขียนนิยายตบจูบละก็ มีเคืองกันแน่! จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 21 ก.ค. 51 17:48:42 ]

ความคิดเห็นที่ 24 หนูว่าปัญหาอีกข้อหนึ่งก็คือ พอมีการแนะนำในบางประเด็นอย่างที่เรามาเสวนากันอยู่นี้ จะมีคนบางกลุ่มชอบอ้างว่า "ก็มันเป็นแค่เรื่องแต่งขั้น (นิยาย ละคร ภาพยนตร์ ฯลณ ) ไม่ใช่เรื่องจริงสักหน่อย จะเดือดร้อนอะไรกันหนักหนา" เจอแบบนี้บางทีก็ถึงกับอึ้งกิมกี่เหมือนกันนะเนี่ย = =' (ให้ความรู้สึกเหมือนโดนคนปิดประตูใส่หน้า เวลาไปเก็บตังค์ค่าแชร์) จากคุณ : waidhaya - [ 21 ก.ค. 51 18:15:24 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อ๊ะ เพิ่งเห็นความคิดเห็นของส้ม เห็นแล้วอยากเสริม ว่าทำไมละครไทย ถึงไม่ยอมเหมือนละครเกาหลีสักที อาจจะเป็นเพราะว่า แพทเทิร์นพระเอกนิยาย (ละคร) ไทยในสมัยก่อน ส่วนใหญ่จะได้รับอิทธิพลความคิดอุดมคติแบบโบราณๆ ที่สื่อผ่านวรรณคดี หลายๆ เรื่องที่อธิบายพฤติกรรมของตัวเอกฝ่ายชายว่าทำอะไรก็ไม่ผิด ถ้าหากเขาเป็นผู้มีฐานะ หรือมีอำนาจวาสนา (คนชนชั้นนำ) เช่น พระลอ (ตามไก่ตัวเดียวได้ถึงสอง) อิเหนา (คนนี้ไปเมืองไหน "ถึง" เมืองนั้น) ขุนแผน (คนนี้สุดยอดแห่งคำบรรยาย) นอกจากนี้พระเอกมักจะได้ดีโดยไม่ต้องทำอะไร แล้วในเนื้อเรื่องมักจะ บรรยายสรรเสริญชื่นชมคนชั้นนำ หรือมีฐานะร่ำรวยว่า มีบุญวาสนา ไม่ต้องใช้ความพยายามมากนักก็ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการแล้ว ซึ่งก็มีอิทธิพลมาถึงนวนิยายในสมัยต่อๆ มา (จนถึงปัจจุบัน) ที่พระเอก ผู้มีวาสนา อยู่ในฐานะร่ำรวย ไม่ต้องใช้ความพยายามในการจีบนางเอก หรือชนะใจด้วยการทำสิ่งดีๆ ให้นางเอกมากนัก ถ้าแม่คุณเล่นตัวมากก็ ฉุดไปทำมิดีมิร้าย หรือไม่ก็มอมยาเอาเสียเลย ง่ายดี  แล้วก็อ้างเหตุผล ว่าทำไปเพราะความรัก ความหึงหวง ส่วนนางเอกก็ต้องยอมให้อภัยด้วยนะ จะเห็นได้ว่าเรื่องที่พระเอกกระทำการรุนแรงต่อนางเอกนั้นจะเป็นผู้ลาภมากดี มีฐานะชนิดที่ว่ารวยล้นฟ้า หรือไม่ก็อาจจะเคยรวย แล้วหาทางแก้แค้น ผู้ปกครองของนางเอกที่ทำให้ครอบครัวตัวเองล่มสลาย หรือต้องสูญเสีย บุคคลสำคัญไป (หรือเข้าใจผิดคิดไปเองทั้งเพ) ฯลฯ และสุดท้ายด้วยความเห็นใจจากนางเอก (ด้วยการง้อนิดๆ หน่อยๆ หรือไม่ ก็ส่งคนสนิทไปพูดกรอกหูนางเอกทุกๆ วัน) และแต่งงานกันไปอย่างมีความสุข แนวคิดแบบนี้มันสะท้อนให้เห็นถึงความคิดของคนในสังคมที่มองเงินเป็น พระเจ้าหรือเปล่า? ไม่ใช่ว่าละครเกาหลีไม่มีเรื่องที่พระเอกรวย นางเอกฐานะปานกลางถึงลำบาก หรอกนะ แต่พระเอกของเกาหลีจะดูมี "ความเป็นคน" มากกว่าละครไทยพักหลังๆ หลายๆ เรื่องที่สามารถแปลงสภาพพระเอกจากคน ไปเป็นสัตว์ได้เลยด้วยอารมณ์ ชั่ววูบ = =' (แรงไปไหมเนี่ย? แต่ในหัวคิดแบบนี้จริงๆ นะคะ) จากคุณ : waidhaya - [ 21 ก.ค. 51 18:43:17 ]

ความคิดเห็นที่ 26 นึกขึ้นมาถึงอีกลักษณะนึงครับ คือไม่ถึงขั้นข่มขืน ปล้ำ หรือตบจูบ แต่เป็น ลักษณะที่ "ฉวยโอกาส" แต๊ะอั๋งนางเอกอยู่ตลอดเวลา (แล้วอ้างว่ารัก เหมือนกัน)  ที่คนอ่านหลายคนเห็นว่าเข้าข่าย sexual harassment อันนี้ ก็พอเห็นเหมือนกันนะ ข้อสงสัยผมคือ กรณีแบบนี้ ถือว่ามันร้ายแรงหรือเปล่า หรือว่ายังอยู่ในขั้นที่ ยอมรับได้ครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 21 ก.ค. 51 19:06:48 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เพิ่งตื่นนอนสะลึมสะลือมาเปิดคอมดูปรากฏว่ากระทู้ติดโหวตไปแล้ว O_o ถ้าทุกท่านเห็นว่ากระทู้นี้เป็นประโยชน์และมีสาระก็ยินดีค่ะ ^ ^ พูดถึง sexual harassment (แบบว่าหนูการศึกษาน้อย เลยแปลเอาแบบ มั่วๆ ว่าล่วงละเมิดทางเพศ) มันต้องดูบริบทเนื้อเรื่องด้วยหรือเปล่าคะว่ามัน เหมาะสมหรือไม่ เช่น ตัวผู้หญิงมีใจให้กับผู้ชายแล้วหรือยัง แล้วเหตุผลของ การกระทำนั้นเกิดจากการดำเนินเนื้อเรื่องมาถึงจุดๆ หนึ่งที่สามารถแสดงความรู้สึกออกมาได้ ซึ่งก็อาจจะถือว่าไม่ผิดแปลกอะไร (แต่ประเภทฉวย โอกาสมั่วซั่วแบบส้มหล่นนี่ก็รับไม่ได้เหมือนกันค่ะ) แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็ขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของผู้เขียนว่าเห็นควรเหมาะสมที่จะใส่ ฉากไหนเข้าไปบ้าง อย่างตัวเองก็ค่อนข้างระวังในเรื่องนี้อยู่พอสมควรค่ะ :) จากคุณ : ตัว(Z) - [ 21 ก.ค. 51 19:33:07 ]

ความคิดเห็นที่ 28 มาร่วมด้วย ผู้ชายดีๆๆๆ ก็พอมีอยู่บ้างแต่ก็น้อยเต็มที ยอมรับนะคะว่าก็เหมือนผู้หญิงแหล่ะค่ะ ที่จะหาแบบแม่พลอย(สี่แผ่นดิน) อะไรแบบนี้ก็ไม่มีแล้ว(หรือแทบไม่เห็น) มันก็คงต้องปรับเปลี่ยนตามยุคสมัยไปเนอะ แต่สิ่งที่รับไม่ได้เหมือนกันก็คือ ที่ชอบใช้กำลัง ข่มขืน ทารุณ ดูแล้วมันโหดไปอ่ะ (ถึงจะชอบดูก็เถอะ) แล้วให้มาเป็นพระเอก ส่วนตัวร้ายแค่เกาะแกะพระเอกก็ว่าว่าเป็นตัวร้ายล่ะ เอาเอะละคนไทยต้องปรับอีกมาก ต้องใส่เหตุผลเข้าไปไม่ใช่เอาแต่อารมณ์ของทั้งคนเขียน ตัวละคน(แล้วก็คนดูอย่างครีมเป็นต้น) เอาเถอะ พอละ สรุปเขียนแล้วก็งงตังเองเหมือนกัน จากคุณ : PoPcream - [ 21 ก.ค. 51 19:52:21 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เข้ามาแบบสองจิตสองใจ แล้วก็ ขอสักเล็กน้อย พระเอกดีๆ ในนิยายยังมีอยู่ค่า อยู่ในเล่มใดเล่มหนึ่งนี่ล่ะ (แต่ต้องหานานหน่อย) ตามอ่านมาส่วนใหญ่จะไปเน้นที่ฉากข่มขืนควรมีในนิยาย หรือเปล่าใช่ไหมคะ กับพระเอกทำไมเลวกว่าพระรอง อันนี้สองประเด็นนะคะ ถ้าพระเอกแสนดี พระรองจะเลวค่ะ หากพระเอกร้าย พระรองจะดีขึ้นมาทันตา คิดว่าคงเป็นตัวเลือกสำหรับนางเอกมั่งคะ (ส่วนตัวไปอ่านรื่องไหน เชียร์พระรองทุกเรื่อง แง่ม เพราะพระรองไม่มีคู่ค่ะ คนอ่านพอมีหวังฝันหวานได้) ฉากเรท ฮือม์ อันนี้คิดว่าที่เห็นออกมามาก คงด้วยเหตุผลทางการตลาด มันขายได้ พอสักพัก ออกมามากๆ ก็จะหยุดไปเองตามกลไกตลาดเองค่ะ สำหรับฉากเรทแบบเถื่อนๆ แต่นักเขียนน่าจะกรองสักนิดหากผลงานได้ออกไปสู่ที่สาธารณะโดยไม่อาจควบคุมได้นะคะ ปล.งดพูดเรื่องงานตัวเอง แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 51 20:12:56 จากคุณ : pajan (pajan) - [ 21 ก.ค. 51 20:11:55 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ก็เห็นด้วยนะค่ะว่าผุ้ชายที่ดีๆ เรามักจะเจอแต่ในนิยาย ในโลกของความเป็นจริง ถ้ามีก็คงมีน้อยล่ะค่ะ แต่เราชอบนะที่เขียนให้พระเอกเป็นขอดีอ่ะ อ่านแล้วจะได้มีความสุข และจินตนาการตามไปด้วยว่าฉันเป็นนางเอกนะ ป.ล. ชีวิตจริงยังไม่มีขอแค่ได้คิดผ่านตัวหนังสือก็ยังดี อิอิ จากคุณ : fordear (fordear) - [ 21 ก.ค. 51 20:39:41 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เกรงว่ากว่ากลไกตลาดจะช่วย คนอ่านโดยเฉพาะเด็กและเยาวชนจะได้รับค่านิยมผิดๆไปจนแก้ยากแล้วน่ะสิคะ ดูอย่างเหล้า บุหรี่ นี่ก็เป็นกระแสมาจากหนัง ละคร นิยาย พระเอก นางเอกเค้าดื่มเค้าสูบ เอามั่ง ไหนๆก็ทำหน้าให้หล่อสวยเท่าเค้าไม่ได้แล้ว ขอทำตามอย่างอื่น เสื้อผ้า ทรงผม จะได้โก้ เก๋ เท่ห์ สาวมากรี๊ดกร๊าด หนุ่มๆมาตามจีบ ......กว่าจะรณรงค์ให้เลิกได้...ป่านนี้ยังไม่ค่อยสำเร็จสักเท่าใหร่เลยอะค่ะ เลยคิดว่าถ้ารู้ว่ามันผิดมันไม่ดี แล้วคนเขียนเองช่วยปลูกฝังอะไรที่มันถูก มันควรให้คนอ่านได้ ก็น่าจะช่วยเริ่มๆกันทำแต่เนิ่นๆน่ะค่ะ เห็นด้วยมากๆว่า การข่มขืน เป็นอาชญากรรมเท่านั้น ไม่สามารถแปลความเป็นอย่างอื่นได้เลย โดยเฉพาะความรัก จากคุณ : จริง - [ 21 ก.ค. 51 21:32:53 ]

ความคิดเห็นที่ 32 แหม มีละครไทยที่สอนได้เหมือนซีรี่ส์เกาหลีที่ยกตัวอย่างมาคงดีนะ เมื่อคืนเข้านอนพร้อมกับความคิดว่าเรื่องพวกนี้เป็นวัฏจักรหรือเปล่า ไม่รู้ว่าเกี่ยวมั้ยว่าพอละครแนวไหนออกมาแล้วดัง นิยายใหม่ๆ ก็จะออกมาแนวนั้นด้วย เหมือนช่วงนึงแนวแฮร์รี่เยอะจริงๆ อันนั้นอิทธิพลจากหนังสือ แต่บ้านเรา ละครหลังข่าวมีผลมาก นี่ถ้ามีละครแนวปริศนาออกมาแล้วโดนใจอีก ก็อาจจะได้อ่านนิยายพีเรียดกันเยอะ เหมือนรู้สึกว่าประเด็นตัวเอกชายรังแกผู้หญิงโดยไม่ควรนั้น พบในนักเขียนหน้าใหม่นะ (เขียนมากกว่า 1 เรื่องไม่ได้หมายความว่าไม่ใหม่นา) บางคนสำนวนภาษาไม่เลวเลย แต่การให้ที่มาที่ไปที่ทำให้คนอ่านไม่กังขากับการกระทำของตัวละคร ยังอ่อนด้อยอยู่มาก มันน่าเป็นห่วงคนอ่านบางส่วน ที่อาจถูกกล่อมให้คิดว่านี่เป็นเรื่องธรรมดาจริงๆ ส่วนเรื่องที่ว่าก็แค่นิยาย จะเอาอะไรนักหนานั้น ก็คงตอบไปแบบที่เขียนแหละ ว่าอยากให้เรื่องมีคุณค่าหรือไม่ เรื่อง sexual harassment นี่  เจอเยอะจริงๆ แหละ วันนี้ก็เพิ่งเจอเรื่องนึง งือ ส่วนที่ว่าถ้าเป็นคนรักกัน ถึงเวลาจะแสดงออกซึ่งความรักกัน อันนั้นไม่เข้าข่ายล่วงละเมิดหรอกนะ ที่จริง สำหรับความเป็นนิยายรัก มีฉากแบบนี้บ้าง คนอ่านก็ชุ่มชื่นดี ส่วนถ้ารักกัน แต่กำลังเคืองกันอยู่ ต้องง้องอนด้วยฉากกุ๊กกิ๊ก แต่อีกฝ่ายก็ยังโกรธไม่หาย คิดว่าก็น่าจะเป็นการล่วงละเมิดเหมือนกัน เพราะไม่เต็มใจ (เคยอ่านเจอว่าภรรยาแจ้งว่าถูกสามีข่มขืนได้ หากภรรยาไม่เต็มใจ รอนักกฎหมายมายืนยันค่า) สังคมเราไม่ค่อยชอบเป็นข่าว ประเด็น sexual harassment หลายๆ กรณีเลยไม่เป็นข่าว ก็เลยทำให้หลายคนไม่รู้ว่าการกระทำแบบนี้ไม่ควร หลายๆ ประเทศเอาจริงเอาจังกับเรื่องนี้มาก โดยเฉพาะในที่ทำงานและสถานศึกษา คงจะเพราะมีเคสฟ้องร้องเยอะด้วยแหละ (ผู้ชายก็ถูกล่วงละเมิดได้นะ ทั้งโดยหญิงและชาย) เอ เราควรจะเคลื่อนต่อไปข้างหน้าดีมั้ยคะ เท่าที่อ่านความเห็นมา ก็สอดคล้องกันอยู่ ถ้าอย่างนั้น ในฐานะที่พวกเราก็เป็นส่วนหนึ่งของชุมชนถนนนักเขียน ควรทำอย่างไรเมื่อเจอกรณีการรังแกกันทางเพศโดยไม่ควร จากคุณ : scottie - [ 21 ก.ค. 51 23:34:56 ]

ความคิดเห็นที่ 33 รู้สึกว่าประเด็นนี้จะถูกพูดถึงบ่อยๆในเด็กดีนะ พระเอกเรื่องผมก็น่าจะดีนะ ดีจนใครๆก็พูดว่ามันจืดจางเหลือเกิน เลยไม่เป็นที่นิยมซะ อย่างคู่กรรมพระเอกก็ดีแสนดี ตอนหลังก็ปล้ำนางเอกจนได้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็ชอบอ้างว่าเมา แต่เพื่อนที่ชอบกินเหล้าบอกให้ฟัง ว่าเวลาเมาแล้วมันไม่ขึ้นน่ะ ไม่รู้จะเป็นแบบนี้ทุกคนหรือเปล่า ถ้าเป็นนิยายกำลังภายในก็อ้างว่าถูกพิษ แล้วก็ต้องอาศัยพลังหยินเข้าแก้ เอาเข้าจริงแล้ว ผมว่าคงเป็นเพราะคนอ่านชอบฉากติดเรท(ละมั๊ง) มันเลยเหมือนจะเป็นซีนบังคับ จะให้นางเอกเสียตัวกะตัวโกงก็กระไรอยู่ ครั้นถ้าพระเอกเป็นึคนดีก็คงไม่ปล้ำนางเอก หรือจะให้นางเอกปล้ำพระเอกหก็คงไม่งาม สุดท้ายก็หาทางออกง่ายๆ ให้พระเอกมันเลวนี่แหละ จากคุณ : masked v - [ 21 ก.ค. 51 23:43:42 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ก็กะว่าจะมาร่วมเสวนาวิชาการ แต่เพิ่งสำนึกตัวได้ว่าสะกดคำว่า "วิชาการ" ได้แต่ไม่สามารถใช้ได้จริง งั้นก็เล่าไปลุ่นๆ เลยละกัน ละครหรือนิยายแนวตบจูบ/ข่มขืนจนได้ดี โดยส่วนตัวนะคะ (ออกตัวไว้ว่าส่วนตัวก่อนเลย) แทบไม่เคยดูละครประเภทพระเอกข่มขืนนางเอกอะไร ทำนองนี้เลย มีดูในอดีตสมัยเด็กๆ ที่บ้านเขาดูกันก็ดูตาม เรื่องที่เพิ่งมาทำใหม่ใส่ดาราดังที่จบไปไม่นาน มานี้อะค่ะ แต่ตอนนั้นสมัย แซม-มนฤดีโน่นน่ะ จะมาเทียบกับสมัยนี้ก็ไม่ได้ เพราะไม่ได้ดูอย่างที่บอก เลยไม่แน่ใจว่ามันเรทติ้งดีตรงไหน อันที่จริงมันน่าจะล้าสมัยไปแล้วไม่ใช่หรือ? สำหรับนิยายที่มีบทอย่างนี้ บอกตรงๆ ว่าเป็นพวกชอบลอง ลองอ่านมันทุกแนว แถมควักกระเป๋าซื้อ มานั่งอ่าน นอนอ่าน ที่บ้านด้วย มีทั้งประเภทตบจูบป่าเถื่อนเกลื่อนนิยายไปด้วยตอนอย่างว่า -"- และรวมไปถึงประเภทคอนเซอร์เวชั่นนิสม์ชนิดแค่คุณพระเอกเอาปลายนิ้วก้อยมาสะกิดขนแขน นางเอกก็ผิดผีแล้ว มันสุดโต่งทั้งสองด้านเลย ทั้งสองแบบนิยายนี้จะอ่านทีเดียวแล้วยัดเข้าซอกตู้ ลืมดับไป แต่ที่อยู่ตรงกลางระหว่างสองแนว ตัวเองจะอ่านได้มากกว่าหนึ่งครั้ง บางเรื่องอ่านแล้ว อ่านอีก อ่านจนปกเยินก็ยังอ่านอยู่ ทั้งที่ไม่จำเป็นต้องมีตบจูบ ข่มขืนจนท้องก็ยังสนุกสนานได้ดีไม่มีเซ็ง ส่วนแบบที่นางเอกกลัวเสียนวลถึงขั้นมือไม้ไม่ให้แตะนั่นก็ไม่ใช่ว่าไม่ดี แต่บอกตามตรงว่าอ่านแล้ว ขัดใจ จะอะไรนักหนา ถ้าไม่ได้อ่านเรื่องสมัยคุณยายยังเด็กก็น่าจะพออนุโลมได้บ้าง ให้พระนางเขา ได้สวีทกันมั่ง เดี๋ยวพระเอกอกแตกตาย อิทธิพลกับเด็กในเรื่องแบบนี้ ไม่รู้จะคิดผ่าเหล่าหรือเปล่า จะเอาตัวเองมาเป็นบรรทัดฐานก็ไม่ได้ คือไม่คิดว่าจะมีผลมากนักนะคะ อย่างที่บอกว่าเด็กๆ ก็ดูเรื่องแบบนั้นมาบ้างกับที่บ้าน แต่ก็ไม่ได้ฝังใจอยากถูกข่มขืนหรือมีจิตพิสวาส การทารุณทางเพศอย่างนั้นนะ บางทีอาจต้องอาศัยคนรอบข้างที่นั่งดูอยู่กับเด็กๆ ไอ้ครั้นจะให้หันไปบอกลูกว่า ลูกจ๋า...อย่างนี้ไม่ดี ไม่เอา นะลูกนะ คิดว่าเด็กคงไม่หัวอ่อนเชื่อง่ายๆ หรอก แต่ที่ดีคือผู้ใหญ่ที่ดูไม่ควรออกท่าออกทางเชียร์ให้ นางเอกเสียตัวไวๆ หรือให้พระเอกสำเร็จความใคร่ในสภาวะที่ผู้หญิงเขาไม่สมยอม แต่หากสมยอมทั้งคู่ ก็อีกเรื่องนึง ถึงแม้ว่าควรจัดให้ไปอยู่ในประเภท AV ก็เหอะ (ซึ่งอย่างนั้นผู้ใหญ่ที่ไหนก็คงไม่อยาก ให้เด็กมานั่งดูด้วยหรอกเนอะ) ประเด็นฉวยโอกาสเล็กๆ น้อยๆ อ่า...แค่ไหนเรียกว่ามาก ว่าน้อยดีล่ะนี่ ประเด็นนี้ไม่ค่อยกล้าเล่าเดี๋ยวเข้าตัว แหะ แหะ คือคิดว่านะคะ หากไม่ได้ทำแบบจาบจ้วงล้วงไส้และฝ่ายหญิงมีใจก็น่าจะพอทำได้โดยไม่เข้าข่าย Sexual Harrassment (เขียนผิดเปล่าไม่รู้) แต่เกิดมีฉากอย่างนั้นขึ้นมาก็น่าจะแสดงออกไปว่ามัน เป็นสิ่งไม่ถูกไม่ควร ไอ้คนทำมันต้องได้รับผลไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ส่วนประเด็นฝ่ายหญิงฉวยโอกาสฝ่ายชายขอไม่พูดถึง เสียวสันหลังค่ะ มันหวะอยู่ (จึ๋ยยยย...) สุดท้ายคิดว่าคนอ่าน/คนดู น่าจะกระหายความหวานมากกว่าการลวนลามนะคะ เอ๊ะ...รึเปล่าหว่า? จากคุณ : BestChild - [ 21 ก.ค. 51 23:45:41 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เพิ่งมาเห็นประเด็นที่คุณ scottie เปิดไว้ในประโยคสุดท้าย อ้างถึง คห 32 "ควรทำอย่างไรเมื่อเจอกรณีการรังแกกันทางเพศโดยไม่ควร" ไม่แน่ใจว่าตัวบทกฎหมายทั้งไทยและเทศมีระบุเรื่องนี้ไว้ยังไง แต่หากเป็นพวกบริษัทที่มีกฎเคร่งครัด เกี่ยวกับ Sexual Harassment แล้วล่ะก็ ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร เป็นบุรุษที่หนึ่ง บุรุษที่สอง บุรุษที่สาม หรือว่าจะเป็น nobody ใครไม่รู้แค่บังเอิญเดินผ่านมาเห็น คุณมีสิทธิ์แจ้งฝ่ายบุคคลได้เสมอ ทางฝ่าย บุคคลจะต้องดำเนินการสวบสวนทุกฝ่ายทันทีที่มีการแจ้ง เป็นกฎใหญ่เลยค่ะ โทษของการล่วงละเมิดทางเพศก็จะขึ้นอยู่กับระดับความผิดด้วย และหากสอบสวนว่าฝ่ายหญิงสมยอม (รวมทั้งการหลอกจับมือ ถือแขนก็สามารถแจ้ง sexual harassment ได้นะ) ก็อาจจะไม่เอาความ แต่อย่างน้อยต้องมีการบันทึกไว้ด้วย เอาง่ายๆ ว่าหากมีสามีภรรยาคู่หนึ่งอยู่ที่ทำงานเดียวกัน แล้วแสดงความรักเกินงามคนที่แอบหมั่นไส้ยังเอาไปแจ้งได้เลยด้วยสาเหตุที่ว่าคนคู่นี้ทำให้เกิดความ ไม่สบายใจในเรื่องทางเพศ! นั่น...เอากะเขาสิ อันนี้เป็นเรื่องของบริษัทที่ตัวเองทำงานอยู่ค่ะ เคยคุยรายละเอียดกับทางฝ่ายบุคคลแล้ว นี่เป็นข้อมูล ที่เขาเล่ามาทั้งหมด ศึกษาไว้ตั้งแต่เข้ามาทำงานใหม่ๆ เลย เผื่อวันไหนไม่เป็นตัวของตัวเองไปทำอะไรใครเข้าจะได้หา ทางหนีทีไล่ได้ ฮ่วย... จากคุณ : BestChild - [ 22 ก.ค. 51 00:05:04 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ^ ^ ไม่ใช่นักกฏหมาย แต่พอรู้บ้างค่ะ ประเด็นที่คุณ Scottie อ้างถึงว่าภรรยาสามารถแจ้งจับสามีได้หรือไม่ หากมีการล่วงละเมิดขึ้น ตอบในทางกฏหมายแล้วได้ค่ะ แต่ในปฏิบัติสำหรับประเทศไทยที่กฎหมายของเราช่างแข็งแกร่งประดุจ...นั้นขอสงวนไม่ออกความเห็นนะคะ อยากจะเสวนาด้วยแต่พักหลังๆ ไม่ค่อยได้อ่าน 'นิยายผู้หญิง' สักเท่าไหร่ (สมัยเรียนม.ปลาย บ้ามากขอบอก) และเลิกดูละครหลังข่าวมานานแล้วค่ะ (มะใช่อะไรหรอก กลับบ้านไม่ทันน่ะ ฮี่...ฮี่...) เชิญจอมยุทธ์ท่านอื่นมาสำแดงดีกว่า จากคุณ : run (run saya) - [ 22 ก.ค. 51 00:07:09 ]

ความคิดเห็นที่ 37 คุณPoPcream อันที่จริงก็อยากจะชี้ประเด็นนี้แหละค่ะว่า บางเราการที่คนเขียนนิยายเขียนอะไร ในแบบตามใจตัวเองชนิดที่ว่า เขียนเอาสะใจเข้าว่า โดยไม่คำนึงถึงหลักความเป็นจริงจนบางที อ่านแล้วคนอ่านยังส่ายหน้า อย่างนี้โดยส่วนตัวคิดว่า คนเขียน 'ไม่มีความรับผิดชอบต่องาน ของตัวเอง' ค่ะ คุณpajan พี่จริง พูดถึงผลการตลาด มองตรงนี้มันก็น่าละเหี่ยใจเหมือนกับร้านโชห่วยที่ขายบุหรี่ ให้กับเด็กนักเรียนแหละค่ะ มันต้องขึ้นอยู่กับ 'จิตสำนึก' ของผู้ผลิตหนังสือว่าจะเห็นผลกำไร ส่วนตัว หรือผลกระทบทางสังคมดีกว่ากัน ซึ่งถ้าเราปลูกฝังจิตสำนึกของเด็กและเยาวชนให้ดีพอ การสร้างฉากข่มขืน หรือ พฤติกรรมการล่วงละเมิดทางเพศของตัวละครที่เอาไว้เป็นจุดขายของ เรื่องก็จะไม่เกิดขึ้นค่ะ และคนที่เป็นคนเขียนนิยายเองก็ควรจะมีส่วนร่วมในการสร้างค่านิยม ที่ดีด้วย ไม่อย่างนั้นมันก็จะยากเหมือนเลิกเหล้างดบุหรี่นี่แหละ พี่สก๊อตตี้ หนูอยากให้นักเขียนนิยายหน้าใหม่หลายๆ ท่านได้มาอ่านความคิดเห็นของพี่จัง เพราะเดี๋ยวนี้คล้ายกับว่าใครๆ ก็สามารถเขียนนิยายได้ ก็ไม่เห็นยากอะไร ก็เขียนให้พล๊อตมัน คล้ายๆ กับละครนี่แหละ ง่ายดี เติมฉากปล้ำ ฉากตบจูบ เรียกเรตติ้งหน่อยก็ดังแล้ว แต่คำถาม ก็คือ นิยายเรื่องนั้นมี 'คุณค่า' ในงานของตัวเองหรือเปล่า เคยมีนักหัดเขียนหลายคนบ่นแกม ประชดเวลาหนูท้วงติงในประเด็นนี้อยู่ก็หลายครั้งด้วยประโยคคลาสสิกว่า "จะเอาอะไรกันนักหนาล่ะพี่ ใครเขาก็รู้ว่ามันเป็นแค่นิยาย ไม่มีใครโง่ทำตามอย่างหรอก" เจอคำพูดแบบนี้เข้าไปก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงดีเพราะเขาปิดประตูรับความคิดเห็นของเราไปเสีย แล้ว หนำซ้ำ บางคนถึงกับเลือกอ่านแต่เฉพาะคำคอมเม้นท์ที่ชื่นชมแต่ผลงานตัวเองโดยไม่ใยดี ต่อข้อติติงเสียด้วยซ้ำ เห็นอย่างนี้ก็เศร้าใจค่ะ เพราะส่วนตัวแล้วคำติติงนี่มีค่ายิ่งกว่าทองเลย เพราะเราสามารถนำมันไปปรับปรุงและแก้ไขพัฒนาตัวเองได้ ดีกว่าเสียเวลามานั่งแก้ตัวด้วย เหตุผลข้างๆ คูๆ เยอะเลยค่ะ ส่วนเรื่องของการแก้ปัญหาเรื่อง sexual harassment นี่ คนเขียนควรจะตระหนักให้ดีก่อนที่จะ ใส่ฉากเหล่านั้นเข้าไปว่ามันสมเหตุสมผลแล้วหรือยังที่ตัวละครในเรื่องจะต้องปฏิบัติต่อกันแบบนั้น อันนี้คงต้องเป็นการบ้านให้แก่นักเขียนที่อาจจะเผอิญมาอ่านกระทู้นี้ลองกลับไปคิดดูล่ะค่ะ คุณmasked v อย่างที่บอกแหละค่ะว่าเราจะต้องปลูก 'จิตสำนึก' ระหว่างคนเขียนและคนอ่าน เสียใหม่ ว่านิยายที่สนุกไม่จำเป็นจะต้องให้พระเอกกับนางเอกได้เสียกันเสมอไปหรอกนะคะ ส่วนเรื่องซีนบังคับว่าให้พระเอกปล้ำนางเอกนั้นดิฉันไม่เห็นด้วยอย่างที่สุดค่ะ คนเขียนสามารถ สร้างทางออกของเรื่องราวความรักได้มากเป็นร้อยเป็นพัน แต่ไม่จำเป็นที่จะต้องลากนางเอกเข้า ห้องแล้วจบลงที่เตียงเสมอไปหรอกค่ะ ส่วนเรื่องคู่กรรมเอง ดิฉันก็ไม่ได้ปลื้มโกโบริสักเท่าไหร่ แต่ดันไปชอบ กลินท์ ลูกชายของโกโบริ ในคู่กรรมภาคสองมากกว่าเสียอีก คุณเบสต์ เรื่องการฉวยโอกาส ขอลอกคำตอบที่ตอบพี่สก๊อตตี้มานะคะว่า มันต้องมองถึงความ เหมาะสมและจังหวะในเนื้อเรื่องด้วยค่ะ แต่ถ้าจะให้ตอบแบบกำปั้นทุบดินไปเลยก็คงจะประมาณว่า เขียนได้ มีได้ แต่ไม่ให้ดูน่าเกลียดมากจนกลายเป็นพวกมือปลาหมึกไป ล่ะมั้งคะ :) *แก้ไขนิดหน่อยเพราะลืมใส่ไข่ดาวค่ะ 5555 แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 51 01:07:20 จากคุณ : ตัว(Z) - [ 22 ก.ค. 51 01:06:23 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ว่าจะมาตอบเรื่องกฎหมาย มีคนตอบแทนไปซะละ มายืนยันให้อีกทีค่ะ ว่าตามกฎหมายอาญาที่ได้รับการแก้ไขใหม่ สามีไม่สามารถข่มขืนภรรยาได้ เพราะมีการเปลี่ยนจากเดิมว่า 'ข่มขืนกระทำชำเราหญิงอื่นซึ่งมิใช่ภรรยาตน' ซึ่งถูกตีความว่า ถ้าเป็นภรรยา ถูกสามีข่มขืน เอาผิดสามีฐานข่มขืนฯ ไม่ได้ มาเป็น 'ข่มขืนกระทำชำเราผู้อื่น" ซึ่งมีความครอบคลุมมาก กล่าวคือ ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถข่มขืนใครได้ทั้งนั้น ไม่ว่าหญิงกับชาย สามีภรรยา หรือแม้กระทั่งหญิงกับหญิง หรือชายกับชาย การพิสูจน์ทางเทคนิคในบางกรณีอาจทำได้ยาก และดูน่าขำสำหรับบ้านเรา เช่น กรณีหญิงข่มขืนชาย แต่ประเด็นสำคัญของการมีกฎหมายนี้ คือ การปกป้องคุ้มครองสวัสดิภาพและความปลอดภัยทางร่างกายและจิตใจ ของทุกคนจากการถูกทำร้ายทางเพศ ซึ่งการคุ้มครองลักษณะนี้ ในต่างประเทศใส่ใจมานานแล้ว อย่างที่คุณ scottie บอก และตัวเองก็ยืนยันได้ว่า เขาใส่ใจกับเรื่องนี้จริง ๆ เพราะตอนไปเรียนก็มีปฐมนิเทศน์เรื่องนี้ อยู่เป็นชั่วโมง มีการทำแบบทดสอบเพื่อทบทวนความความเข้าใจด้วย ในฐานะคนเรียนกฎหมาย อยากชี้แจงเสริมคุณ run นิดนึงค่ะ ปัญหาการบังคับใช้กฎหมายที่มีอยู่ทุกวันนี้ ไม่ใช่เพราะกฎหมายอ่อนไป หรือกฎหมายขาดความศักดิ์สิทธิ์ แต่เป็นเพราะองค์ประกอบหลาย ๆ อย่างมารวมกัน ประการหนึ่งและเป็นประการสำคัญ คือ คนที่อยู่ใต้กฎหมายไม่รู้ หรือไม่เห็นความสำคัญของการดำเนินการตามกฏหมาย หรือ ถูกมองว่าเป็นพวกหัวหมอ หรือ ปัจจัยอื่น ๆ เช่นความอับอาย ทำให้คนที่คิดใช้กฎหมายเพื่อจัดการกับคนกระทำความผิดไม่สามารถทำได้ ทำให้ตัวเองถูกลิดรอนสิทธิที่พึงมีพึงได้ไป โดยเฉพาะในกรณีความผิดทางเพศ ที่คนหลายคนคิดว่า เมื่อเสียตัวไปแล้ว ให้ผู้ชายรับผิดชอบเสียก็จบ ๆ ไป ทำให้คนที่กระทำความผิดฐานข่มขืนฯ ไม่ถูกนำเข้ากระบวนการยุติธรรม ซึ่งตรงนี้ ยากที่จะปฏิเสธได้ว่า นิยายบางเรื่องได้ส่งสารดังกล่าวออกมา และหลายท่านในที่นี้ก็เห็นตรงกันว่า ควรจะทำอะไรสักอย่างกับ ความคิดแบบนี้ที่ส่งผ่านงานเขียนออกมาสู่สาธารณะ เพราะเป็นห่วง ไม่อยากให้มองการข่มขืนของพระเอก-นางเอก รวมถึงการล่วงละเมิดทางเพศในรูปแบบต่าง ๆ เป็นเรื่องปกติ ที่ใคร ๆ ก็เขียนหรือทำกัน ส่วนเรื่องจะทำอย่างไรกับกรณีการรังแกกันทางเพศโดยไม่ควร ในที่นี้หมายถึง กรณีของในนิยายใช่ไหมคะ คุณ scottie คิดว่าน่าจะเตือนคนเขียนกันบ้าง ถ้าเห็นว่าชักจะเลยเถิดเกินไปหน่อย หรือเป็นการกระทำที่ขาดเหตุผลรองรับที่สมควร หรือเข้าใจได้น่ะค่ะ รู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ไม่น่าปล่อยผ่านแบบเลยตามเลย สะกิดให้คิดในมุมใหม่กันบ้าง สร้างบรรทัดฐานใหม่บ้าง วงการวรรณกรรมเราอาจจะก้าวไปในทางที่ดีขึ้น :) อ้าว แปะชนกับ จขกท. นิ แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 51 01:16:41 จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 22 ก.ค. 51 01:15:16 ]

ความคิดเห็นที่ 39 แวะมาอ่านอีกรอบ อ่ะแอ้ม กระทู้ไม่น่าโดนลบนะคะ ถึงผิดห้องไปหน่อยก็เถอะ แต่ตั้งถูกห้องคนมาอ่านค่า ^___^ กรณี ล่วงเกิน นิดๆ หน่อยๆ จนไปถึงมาก ในที่ทำงาน อันนี้ค่อนข้างเจอบ่อย ทั้งในการทำงานจริง ที่อยากจะร้องว่า มันอะไรกันนักกันหนา (ม่ะช่ายหนูผู้มีหน้าตาเป็นอาวุธนะคะ) จนเสร็จกันไปหลายคู่ (ให้รับผิดชอบกันไปหรือเปล่า...) เท่าที่พบเห็นก็แตะนิดแตะหน่อย ถ้าสาวดุหน่อยการลองเชิงก็จะหายไป ตอนนี้ที่มาแรงเห็นจะเป็นทอมค่ะ...แต่โชคดีที่ยังไม่ค่อยเจอในนิยายบ่อย ส่วนในนิยาย เพิ่งไปซื้อหนังสือนิยายไทยมา อ่ะอันนี้ พระเอกจูบนางเอกด้วยความโมโห ในวันแรกที่เจอ อ่านๆ ต่อ อ่านไปอีก...ถ้าในชีวิตจริงต้องร้อง ลาออก ตรูต้องลาออก แต่นี่มันในนิยาย แล้ว อ่านมามันก็พระเอกนางเอก อ่านต่อไป แต่ถ้าคิดอีกแง่ หากมีหนังสือที่เขียนแบบนี้ออกมาเยอะๆ จนคนอ่านคิดว่าเป็นเรื่องธรรมดาล่ะ นักศึกษาที่จบออกมาเข้าทำงาน คิดว่าเป็นเรื่องไม่ผิดล่ะ...อะไรจะเกิดขึ้นบ้าง อยากให้คนที่เขียนกรองผลงานของตัวเองค่ะ อย่าเพียงคิดว่า ก็มันเป็นนิยาย เพราะจะมีคำท้วงตามมาว่า อ้าวก็นิยายมันไม่ได้เขียนมาจากเรื่องจริงหรือ... โดยส่วนตัวเป็นคนชอบอ่านหนังสือ อ่านมาตั้งแต่ถุงกล้วยแขก (น่าเสียดายมากที่ตอนนี้ไม่มีแล้ว เคยอ่านสนุก จนเดินกลับไปซื้อบ่อยๆ (เพราะกล้วยแขกแกอร่อย และจะได้อ่านนิยายหน้าต่อไป) การ์ตูน นิยายกำลังภายใน นิยายไทย นิยายแปล ตำราเรียนของคนอื่นก็เอามาอ่าน รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างก็อ่าน สิ่งหนึ่งที่ได้คือประสบการณ์ของคนอื่นที่ถ่ายทอดผ่านผลงานมาแล้วเราเอามาเรียนรู้โดยไม่ต้องผ่านประสบการณ์จริง...ดังนั้น อย่าคิดว่า...จะเอาอะไรมากกับนิยาย...เลยนะคะ แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 51 06:06:31 จากคุณ : pajan (pajan) - [ 22 ก.ค. 51 06:04:32 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เห็นด้วยกับความเห็นต่างๆ ของเพื่อนข้างบนครับ  ไม่กล้าออกเสียงมาก เพราะเป็นอีกคนที่หวะอยู่เหมือนคุณเบสต์ เอิ๊ก (แต่หวะคนละประเด็น อิๆ) ประเด็นคำถามต่อยอดของคุณก๊อตตี้     ควรทำอย่างไรเมื่อเจอกรณีการรังแกกันทางเพศโดยไม่ควร ส่วนตัวผมเห็นเหมือนคุณตัว Z ครับ ว่าคำติติง สะกิดเตือนของคนอ่าน มีค่า มากๆ  เวลาอ่านเจออะไรแบบนี้ ผมก็ประเภทปากไว มือไว เขียนใส่กระทู้ ไปทุกที (จนจะโดนหมายหัวอยู่แล้ว ฮ่าๆๆ)  ยิ่งช่วงหลังๆ นี่ นับแล้วก็หลาย เรื่องเหลือเกิน (เกรงใจคนเขียนจริงๆ กลัวโดนโกรธ) ถามว่าคนอ่านควรจะเขียนสะกิดเตือนหรือเปล่า ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ถ้าสะกิดแล้ว คนเขียนโกรธ คนอ่านก็ตกกระป๋องไป  แต่ถ้ากล้า ผมว่าก็น่า จะดี  ถ้าคนเขียนใจกว้าง เขาก็จะรับฟังเรา และคุยอธิบายกับเราอย่างใจ เย็น (แถมยังขอบคุณเสียอีก นี่ก็เพิ่งเจอมาเร็วๆ นี้เหมือนกัน)  เราก็จะได้ รับฟังเขาด้วย  บางทีอาจจะไม่ใช่ว่าเขาไม่คิด แต่เขาคิดแล้ว ชั่งน้ำหนัก แล้ว และตัดสินใจให้เป็นไปในทางนั้น เราก็จะได้มีโอกาสรอฟัง รออ่าน แล้วตัดสินเมื่อเห็นงานทั้งชิ้นสมบูรณ์ ในฐานะคนเขียน ผมบอกในกระทู้อยู่เสมอ ว่าไม่ชอบตรงไหน (เช่น หวิวไป) ก็อยากให้คนอ่านบอกกล่าว  (มีประเด็นหวะๆ เยอะ คุณพีทเนี่ย)  เราจะได้ รู้ ว่าเราตั้งใจเขียนแบบนี้ แล้วพอสื่อไปถึงคนอ่าน สารมันออกไปในลักษณะ ไหน ถ้าตรงก็แล้วไป (คือคิดแล้ว) แต่ถ้ามันไม่ตรง มันพลาด มันทำให้เกิด ความรู้สึก "เอาเปรียบ" แทนที่จะ "อ่อนหวาน"  อันนี้ผมจะได้หาทางแก้ไข ป.ล. ขำคุณตัว Z ลืมไข่ดาว อิๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 22 ก.ค. 51 06:56:41 ]

ความคิดเห็นที่ 41 มาต่ออีกนิดยามเช้า ขอไข่ดาวฟอง (เห็นคุณตัวซีมีเยอะ) เรื่องที่พระเอกโมโหแล้วจูบนี่เคยคิดหลายหน ถ้าโกรธไม่ตบหรือต่อยไปสักตูมเลยล่ะ จูบทำไม? ยิ่งมาแนวกูเกลี๊ยดกูเกลียดด้วยนะ ยิ่งไม่น่าจะอยากจูบใหญ่ แปลกดี หรือต้องถามผู้ชาย เขาเป็นแบบนั้นกันเหรอ? คุณพีทคะ เรามาเบี่ยงประเด็นกรณีหวะเราออกไปดีไหม ยิ่งคุยยิ่งเข้าตัวนิ หุ หุ จากคุณ : BestChild - [ 22 ก.ค. 51 08:23:43 ]

ความคิดเห็นที่ 42 คุณเบสต์ แบบว่าผมมาโซคิสต์หน่อยๆ ง่ะ ฮ่ะๆๆ ป.ล. เรื่องนั้นยังรออยู่นะเออ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 22 ก.ค. 51 08:49:25 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ไม่ไหวเหมือนกันนะคะ พระเอกเลวๆ เนี่ย ปกติไม่ชอบอ่านนิยายแนวว่าพระเอกมีอำนาจเหนือน่ะค่ะ ไม่ว่าจะเพราะรวย เป็นเจ้าหนี้ เป็นผู้มีพระคุณ หรืออะไร อ่านแล้วหมั่นไส้อ่ะ ชีวิตจริงอาจจะกรี๊ดผู้ชายเถื่อนๆ ไปบ้าง แต่ก็เอาแค่เถื่อนค่ะ อย่าถึงกับถ่อย กันเลย ถ้าถึงกับข่มขืน อันนี้ไม่ใช่พระเอกแล้ว แค่ "มนุษย์" ยังเป็นไม่ได้ ไอ้แบบฉวยโอกาสแต๊ะอั๋ง อย่างที่คุณพีทว่า ก็ไม่ปลื้มค่ะ เพราะถ้าอยากแต๊ะ จะแต๊ะเอง(อ้าว) ไม่ต้องมาแต๊ะฉานนน ยิ่งนิยายแนวตบจูบ ข่มขืนแล้วมารักกันที่หลังนี่ ไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆ ค่ะ แต่เข้าใจว่า ที่นางเอกในนิยายพวกนี้ มาหลงรักพระเอกได้ทีหลัง เป็นเพราะ หนึ่ง มีใจอยู่แล้ว จริงๆ ก็แอบรักเค้าใช่มะล่ะ กิ๊วๆๆ สอง แบดบอย เลวกับเรามาเยอะ พอมาดี คะแนนมันเลยพุ่งพรวด ไม่เหมือน กู๊ดกาย ที่มันดีเสมอต้นเสมอปลาย คะแนนไม่เพิ่มไม่ลด ไม่ตื่นเต้น ไม่เร้าใจ (รู้สึกอย่างแรงกับเรื่องของขวัญวันวาน แม้จะปลอบตัวเองว่า พระเอกกับนางเอก เค้าเป็นเนื้อคู่กานนนนนนนน แต่ก็ทำใจให้ชอบพระเอกเท่า อีกคน ไม่ได้ จริงๆ) (แต่ของขวัญฯ พระเอกม่ะได้เลว แค่เป็นเด็กมีปัญหาเฉยๆ เนาะ ไม่ได้ตบจูบ) ((สปอยล์นิ)) ทำให้ชอบอ่านงานแนวอาจารย์วินิตาอะค่ะ เพราะพระเอกมักจะไม่ถ่อย และนางเอกไม่ค่อยโง่และทำตัวน่าสงสารมากนัก เป็นแบบไม่ใช่สูตรสำเร็จ แบบที่พระเอกรวย นางเอกเป็นเบี้ยล่างเพราะอะไรซักอย่าง ฯลฯ จากคุณ : โยษิตา - [ 22 ก.ค. 51 09:01:07 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ผู้ชาย เดี๋ยวนี้ดูยากอ่ะ ยิ่งผู้ชายดี-ดี ยิ่งยากใหญ่ ฮ่าๆๆๆ จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 22 ก.ค. 51 11:09:39 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เกิดมายังไม่เคยอ่านนิยายแนวตบจูบ และข่มขืนเลยสักครั้ง แต่เคยดูเฉพาะในละครทีวีเท่านั้น ก็เลยไม่รู้ว่าทั้งในละคร และนิยายความอิน+ลึกซึ้งมันแตกต่างกันยังไง แต่ถ้างานเขียน....ยอมรับว่าตัวเองเขียนนิยายแนวนี้จริง ๆ เขียนไปตามที่อยากจะเขียน..มิอาจรู้ได้ว่าเหมือนจริงหรือไม่เหมือน แต่ก็ยอมรับฟังความคิดเห็นของคนอ่านทุกคนเสมอ โดยส่วนตัวไม่ค่อยซีเรียสกับเรื่องแบบนี้มากนัก บางจุดรับได้ บางจุดรับไม่ได้ แต่ทุกอย่างก็มีเหตุผลของตัวมันเอง ในนิยายและละครนั้น....พระเอกอาจจะผิดพลาดและเลวบ้าง แต่ถ้ามีเหตุผล+มีน้ำหนักที่พอจะฟังได้..ก็ไม่เป็นไร...ให้อภัยเสมอ เราสามารถสร้างบทให้พระเอกดีขึ้น...ปรับปรุงตัวเองใหม่ และมีบทบาทที่ทำให้สังคมยอมรับและเห็นใจได้ด้วย ยีนส์เชื่อว่าในนิยายและละครแทบทุก ๆ เรื่อง...ที่เกี่ยวกับการตบจูบ ขืนใจ นางเอกส่วนใหญ่...ก็ต้องมีใจให้พระเอกบ้าง ถ้าคนที่ไม่มีความรู้สึก ไม่มีหัวใจให้กันเลย นิยายและละคร...จะจบลงแบบรักกันอย่างแฮปปี้เอ็นดิ้ง ก็คงเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว แต่ถ้าในกรณีที่อาจจะเป็นพระเอกหรือตัวร้าย ที่บังคับขืนใจนางเอก ...โดยที่นางเอกไม่เคยรักมาก่อน ไม่ว่าจะในชีวิตจริง...หรือโลกนิยายหรือแม้แต่ในละคร ต่อให้อยู่ด้วยกันสักกี่ปี...นางเอกพยายามที่จะรัก...แค่ไหน หากคนนั้นมีความเลวอยู่ในตัว....ที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง หัวใจของนางเอกก็ไม่สามารถรักได้อยู่แล้ว และก็ไม่มีวันที่จะอยู่ด้วยกันได้หรอก เพราะความแตกต่าง...มันแยกคนสองคนได้เสมอ ส่วนในชีวิตจริงของคนเรา...ไม่รู้ว่ามีส่วนคล้ายคลึงกับนิยายมากน้อยแค่ไหน ผู้หญิงบางคนอาจจะชอบความรุนแรง....แต่บางคนชอบความอ่อนโยน ถ้าจะให้ผู้ชายที่ชอบความรุนแรง อยู่คู่กับผู้หญิงอ่อนโยน ก็ไปกันไม่รอดอยู่แล้ว แต่ถ้าจะให้ผู้ชายอ่อนโยน อยู่คู่กับผู้หญิงปากร้ายและรุนแรง ผู้ชายร้อยทั้งร้อย...ก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน ความเหมาะสมกลมกลืนมันมีตัวประกอบของมันเอง ไม่ต้องหาตัวเชื่อมหลายอย่างมาแต่งเติม แต่มันจะผสมผสานกันเองโดยธรรมชาติ ผู้หญิงมีความละเอียดอ่อน...และอ่อนโยนอยู่ในตัว ผู้ชายก็มีความลึกซึ้งที่เป็นสุภาพบุรุษอยู่ในหัวใจ จะปรับปรุงส่วนไหนให้เข้ากัน...ก็ขึ้นอยู่กับคนสองคน ส่วนอารมณ์โมโหของผู้ชาย....ที่ลงโทษผู้หญิงด้วยการจูบ...ก็อาจจะมีบ้าง ผู้ชายแต่ละคนมีวิธีการจัดการกับผู้หญิงที่ทำให้โกรธได้หลายวิธี บางคนใช้ความเงียบ....ก็ทำให้ผู้หญิงทุรนทุรายได้เหมือนกัน (ดีไม่ดี...พวกเธอชอบวีนแตก...พอไม่ได้ผลก็อาจจะอ่อนลงโดยปริยาย ^ - ^) บางคนใช้คำพูดที่สุภาพอ่อนโยน...ก็ทำให้ผู้หญิงอ่อนได้ง่าย (ร้อยทั้งร้อย....ตายยังเขียด ^ - ^) บางคนแรงและแรงต่อกัน...ก็สามารถหยุดกันได้เหมือนกัน (เชื้อเพลิงและไฟอันร้อนรน...สุดท้ายก็เหลือเพียงผงธุลีที่คู่กัน ^ - ^) ส่วนผู้หญิงที่ใช้วิธีจัดการหลายอย่างแล้ว....แต่ไม่ได้ผลสักที เธอยังปากร้าย ปากจัด วีนแตก ไม่มีเหตุผล อะไร ๆ ก็ด่าลูกเดียว วิธีเดียวที่จะหยุดเธอได้ดีที่สุด...ก็คือจูบเท่านั้น (ห้ามตบนะคะ....ผู้หญิงประเภทนี้ไม่ชอบความรุนแรง...แต่เธอชอบความนุ่มนวลมากกว่า ^ - ^) จูบแล้วอย่าลืมบอกรักเธอด้วย...หรือไม่ก็ชมเธอสักหน่อย อาทิ เช่น...ที่รักครับ...เวลาคุณโมโหนี่....น่ารักน่าจูบชะมัดเลย ^ - ^ (กรณีนี้ใช้เฉพาะคู่รัก...และสามีภรรยาเท่านั้น มิควรใช้กับหญิงที่ไม่มีใจให้คุณค่ะ) ทั้งนี้ทั้งนั้น...ก็เป็นเพียงความคิดเห็นของยีนส์ค่ะ อาจจะไม่ตรงกับคนอื่นมากนัก...แต่ก็เป็นความรู้สึกที่ถ่ายทอดจากใจ ถ้าคนจะเลว...ทำอะไรก็เลววันยังค่ำ สิ่งที่ดีที่สุดก็คือ การเอากฏหมายมาควบคุมดีที่สุด ****ขอเพิ่มอีกนิดค่ะ **** ยีนส์เชื่อว่า...ในโลกนี้มีผู้ชายในชีวิตจริงและในนิยายที่ดี ๆ หลายคน แต่คุณจะพบเจอแบบไหน...ก็ขึ้นอยู่กับสิ่งที่คุณค้นหา...และโชคชะตากำหนดให้เจอค่ะ ถ้าคุณดี..คุณก็ต้องพบเจอคนดี ๆ ไม่ว่าจะยาวนานแค่ไหน....คุณก็ต้องเจอสักวันหนึ่ง...แต่ถ้าคุณไม่ดี...คุณก็ต้องพบเจอสิ่งไม่ดีเหมือนกัน ก็เหมือนกับผู้หญิง...ที่มีดีอยู่ทุกที..ไม่ว่าจะในนิยายหรือในละคร หรือแม้แต่ชีวิตจริง ....อยู่ที่คน ๆ นั้นจะค้นหาและมีวาสนาแค่ไหน ยังไงก็แล้วแต่...คู่ชีวิตทุกคู่....ถูกสร้างมาเพื่อคู่กัน...จะเป็น..คู่รัก คู่ทุกข์ คู่ยาก หรือคู่กรรม..ไม่สามารถบอกได้ชัดเจน...เป็นเรื่องราวของคนสองคนที่ต้องผจญด้วยกันค่ะ ^ - ^ แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 51 12:10:22 แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 51 11:52:16 จากคุณ : roslita - [ 22 ก.ค. 51 11:45:23 ]

ความคิดเห็นที่ 46 แหม...หากฝ่ายหญิงชอบรุนแรงต้องเจอโจรป่าบ้ากามค่ะ คงอร่อยกันน่าดูมาโซคิสเจอซาดิสม์ ส่วนผู้ชายหากแสนดี๊ แสนดีเกินไปอาจไม่ถูกใจแม่ค้า อาจโดนด่าว่าง่าวได้ให้นางร้ายปั่นหัว ทำไปทำมาชักคันปากอยากคุยเรื่องโลกแห่งความจริงไม่อิงนิยาย แต่มันอาจกลายเป็นประเด็นร้อน หลุดออกไปก็ได้ งั้นดึงเข้ามาสู่ผู้ชายในนิยายดีกว่าเนอะ ส่วนใหญ่เห็นที่มาออกความคิดเห็นกันนี่จะเป็นนักเขียน+นักอ่าน (สองคนในร่างเดียว), นักเขียน และ นักอยากเขียน แต่อยากเห็นนักอ่านที่เป็นแฟนพันธุ์แท้นิยายไทยอะไรแบบนี้ (นอกเหนือไปจากคุณ scottie) ลองมาให้ความเห็นกันบ้างน่ะค่ะ คือ รู้สึกยังไงกับพระเอกนิยายที่รักความรุนแรงก่อนที่จะรักจริง (ตบจูบ) กับพระเอกที่เป็นสุภาพบุรุษที่สุดในปฐพี เอาเป็นว่าจินตนาการดูนะว่าหากตัวเองได้เป็นนางเอกสักเรื่อง อยากเจอพระเอกแบบไหน? จากคุณ : BestChild - [ 22 ก.ค. 51 12:15:17 ]

ความคิดเห็นที่ 47 จากประเด็นต่อยอดของคุณสก๊อตตี้นะคะ ในฐานะคนอ่าน ถ้าเจอเรื่องทำนองนี้ที่มากเกินขีดจำกัดของตัวเองก็คงจะต้องติงคนเขียนค่ะ ติงเพื่อบอกคนเขียนว่า ไอ้ประเด็นตรงนี้มันดูจะมากเกินไปนิดไหม ขาดเหตุผลรองรับไปไหม และอีกเหตุผลแฝงของการติง คือ เป็นการสะกิดบอกคนอ่านท่านอื่นด้วย(เผื่อมีเด็กๆมาอ่าน) ว่าประเด็นที่อ่านเจอในเรื่องไม่ใช่สิ่งที่ควรทำตาม มันไม่ดีนะ อย่าเลียนแบบ ปล. แต่มันมีปัญหาตรงไม่ค่อยมีเวลาว่างๆอ่านอะไรนี่สิ T-T จากคุณ : จริง - [ 22 ก.ค. 51 12:22:05 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เพราะค่านิยม(ใช้คำนี้ถูกไหมเนี่ย) ในบางช่วงอย่างที่พี่scottieว่ามาหรือเปล่าคะ ที่ช่วง แฮรี่พ็อตเตอร์ดัง ก็มีแฟนตาซี พ่อมดแม่มดออกมากันเยอะ หลังๆมานี่ละครหลายเรื่องที่ดังๆเรตติ้งดีๆ ออกแนวตบจูบนี้ทั้งนั้น เลยส่งผลมาถึงงานเขียนด้วยหรือเปล่า ทำให้กระแสพระเอกเถื่อนๆนิยมความรุนแรงมาแรง ส่วนตัวแล้วรับได้นะคะ ถ้ามีเหตุแห่งการกระทำเพียงพอและไม่เกินเลยผิดมนุษย์ไปนัก คนเลวต้องได้รับผลกรรมบ้าง อาจไม่ตลอดไปแต่ก็ต้องทุกข์ทรมานกับการกระทำของตนเองพอสมควร ปล. เคยได้ยินข่าวเหมือนพี่scottie ช่วงที่มีการแก้กฎหมายนะคะ ว่าสามารถเอาผิดสามีที่ข่มขืนภรรยาตนเองได้ เคยมีข่าวคุณยายไปแจ้งความเรื่องถูกสามีจะขืนใจด้วย จำรายละเอียดแน่ชัดไม่ได้แต่เรื่องถึงสน.เพราะกรณีนี้ เพิ่งได้อ่านคคห.ของคุณrun และคุณปิยะรักษ์มาตอบเรื่องข้อมกฎหมายค่ะ ขออ่านต่อดีกว่า เยอะมาก แต่สาระมากตาม แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 51 12:56:52 จากคุณ : อุณากรรณ - [ 22 ก.ค. 51 12:45:21 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ห้องถนนนักเขียนนี่เวลาแสดงความเห็นกัน แบบว่ายาวมากๆเลยครับ ^_^ ขอตอบก่อนที่จะขึ้นไปอ่านความเห็นบนๆเพื่อไม่ให้ความเห็นท่านอื่นมีอิทธิพลต่อความเห็นของผมนะครับ ในความคิดของผม พระเอก เป็นตัวดำเนินเรื่องที่สำคัญของนิยาย ดังนั้นพระเอกจึงควรมีพฤติกรรมน่าลุ้น น่าเอาใจช่วย ให้ผู้อ่านคอยติดตามว่าสุดท้ายจะ Happy ending (หรือจะ Bad ending) กับนางเอกหรือไม่ ซึ่งก็ไม่มีข้อบังคับใดๆกล่าวว่า พระเอก ต้องเป็นคนดี แต่การที่พระเอกเป็นคนดี ทำให้ผู้อ่านเอาใจช่วยพระเอกได้ง่ายกว่า เพราะคนเราย่อมสนับสนุนคนดีมากกว่าคนเลว (ถูกไหมครับ) ผู้เขียนอาจแต่งให้พระเอกเป็นคนเลวได้ในเบื้องต้น ถ้าอิงตามชีวิตคนเราแล้ว คนเราทุกคนมีดี-เลวปะปนกันไป ไม่มีใครดีพร้อมสมบูรณ์ไปทุกอย่าง บางครั้ง...การแต่งให้พระเอกเป็นคนดีเกินไป อาจจะกลับทำให้ผู้อ่านรู้สึกไม่อินไปกับนิยาย มองว่าดูไม่เป็นธรรมชาติ หรือพลอยหมั่นไส้ตัวละครก็เป็นได้ หากแต่ความเลวของพระเอกนั้น ควรมีเหตุมีผลรองรับ มีที่มาที่ไป เช่น ถ้าถูกเลี้ยงดูมาด้วยโจร หรือพ่อแม่เป็นคนไม่ดี เป็นต้น ก็อาจจะทำให้ผู้อ่านพอยอมรับได้ และเห็นอกเห็นใจในตัวละคร คอยลุ้นว่า สุดท้ายตัวละครจะกลับมามีสำนึกดีหรือไม่ การกลับมามีสำนึกดีของพระเอกนั้น ก็ต้องมีเหตุมีผล และมีความเพียรพยายาม อุตสาหะ มิใช่ว่านึกจะดีก็ดี เสียใจอยู่ชั่ววูบและทุกคนก็หันมาให้อภัย ตามความเห็นของผม คนเขียนมีอิสระในการแต่งนิยาย แต่งอย่างไรก็ได้...ไม่มีกฎบังคับ แต่สิ่งที่สำคัญคือ เหตุและผล ทั้งที่มาที่ไปและจุดจบของตัวละคร แต่นิยายสมัยนี้ก็ไม่เป็นเช่นนั้น... หลายครั้งอ่านนิยายที่คนรุ่นใหม่เขียน สังคมนี้เป็นอะไรไปแล้ว พระเอกนี่ซาดิสต์ชัดๆ ไม่มีที่มาที่ไป ทำไมเป็นคนแบบนี้ก็ไม่เข้าใจ ชาติตระกูลก็สูงส่ง กระทำย่ำยีนางเอกสาระพัด นางเอกหรือก็ยอมรับชะตากรรม สุดท้ายพระเอกสำนึกผิด นางเอกก็ยอมให้อภัยอย่างง่ายดาย... ซ้ำร้าย นิยายแบบนี้คนอ่านกันเต็ม! ผมคงหัวโบราณไปแล้วกระมัง ;-) ไม่ทราบว่าตรงประเด็นหรือเปล่า แต่ก็ประมาณนี้ เดี๋ยวขอตัวไปอ่านความเห็นบนๆก่อนนะครับ... จากคุณ : Cryptomnesia - [ 22 ก.ค. 51 12:53:25 ]

ความคิดเห็นที่ 50 มีความเห็นแย้งกับคุณยีนส์นิดหน่อยค่ะ คนรักกันจริงๆ ทำไมต้องขืนใจกันด้วยอ่ะ ทำไมผู้ชายถึงไม่ให้เกียรติคนรัก ตัวเองที่เขาอุตส่าห์สงวนเนื้อตัวเอาไว้สำหรับวันสำคัญ แต่ตัวเองดันทำลาย เกียรติของคนที่ตัวเองรักเสียเอง อย่างนี้มันดูลักลั่นย้อนแย้งไปหน่อยไหม? (กฎหมายว่าไว้ว่า พรหมจรรย์ของหญิงสาว มีค่าเทียบเท่าชีวิต) --------------------------------------------- เรามองว่าปัญหาไม่ได้เกิดขึ้นที่ว่า รัก หรือไม่รัก แล้วถ้าพระเอกปล้ำนางเอก (ซึ่งก็รักกันดีทั้งคู่แต่ฝ่ายหญิงอาจจะไม่พร้อม หรืออะไรก็ตามแต่) แต่ปัญหาอยู่ที่ว่า ถ้าหากฝ่ายหญิง "ไม่ยินยอม" ไม่ว่ามองมุมไหนก็เป็น อาชญากรรมทั้งนั้นแหละค่ะ --------------------------------------------- ส่วนเรื่องตบแล้วทำไมต้องจูบ หรือปล้ำเป็นการลงโทษ ส่วนตัวคิดว่า อาจจะเป็นการตอบโต้ด้วยการสำแดงอำนาจที่เหนือกว่าอย่างหนึ่ง ให้ฝ่ายหญิงรู้ว่าตัวเองเป็นฝ่ายที่เหนือกว่าฝ่ายหญิงอยู่เสมอ โดยใช้กลไกของธรรม ชาติเป็นตัวแสดง (sex) เพราะหากจะใช้ความรุนแรงด้วยการใช้กำลังทำร้าย (แต่การ ใช้ sexual harassment ก็ไม่ได้แตกต่างกันเท่าไหร่)ก็คงจะดูไม่เป็นลูกผู้ชายมากนัก --------------------------------------------- ส่วนเรื่องค่านิยมอย่างที่พี่ๆ หลายๆ คนพูดไว้ เห็นด้วยว่าถ้าหากค่านิยมที่มีอยู่ในปัจจุบัน ไม่ค่อยเหมาะสมสอดคล้องกับจริยธรรมและสามัญสำนึกเท่าไหร่นั่น เราก็ควรที่จะ ช่วยกันสร้างค่านิยมที่ดีๆ ขึ้นมา แทนที่จะปล่อยให้ค่านิยมที่ผิดๆ ฝังรากลึกลงไปใน สังคม ซึ่งถ้าหากมารู้ตัวทีหลังแล้วก็ยากที่จะแก้เหมือนเหล้า บุหรี่ การพนัน ค่ะ :) จากคุณ : waidhaya - [ 22 ก.ค. 51 13:03:30 ]

ความคิดเห็นที่ 51 นอกเรื่องหรือเปล่าไม่รู้ แต่ผมรู้สึกว่าคนอ่านและคนดูละครชอบดูฉากเลิฟซีนจริงๆ นั่งดูละครเกาหลีกับพี่สาว คุณเธอบ่นพระเอกละครออกมาๆดังๆ ว่า ทำไมพระเอกมันไม่ปล้ำนางเอกสักที(วะ) นี่แม่ยกสั่งลุยเต็มที่ แต่ถ้าเป็นการยินยอมพร้อมใจทั้งสองฝ่า ฃยแบบหนังฝรั่ง คนไทยเรามาดูก็จะบ่น ว่าผู้หญิงฝรั่งนี่ใจง่ายวุ๊ย ฉะนั้น ในแง่ของละครหรือวรรณกรรม ผมว่ากรณีพระเอกข่มขืนนางเอกนั้น กลับกลายเป็นฝ่ายชายต่างหาก ที่ตกเป็นเหยื่อของจารีต(ไม่เกี่ยวกับทางสังคมนะ) คือผู้ชายถูกยัดบทให้ร้าย เพื่อจะให้ผู้หญิงดูดี รักนวลสงวนตัว แต่ที่แน่ๆก็คือ คนดู(และอ่าน) ชอบดูฉากเลิฟซีน จากคุณ : masked v - [ 22 ก.ค. 51 14:02:46 ]

ความคิดเห็นที่ 52 บ่ายนี้รอแล็บห้าชม. ว่างปานจะไปทำผม ทำเล็บ อบไอน้ำได้อยู่แล้ว -*- ฉะนั้นเลยขอกลับมาอ่านทู้นี้อย่างละเอียดอีกทีค่ะ หนุกดีๆ ^^ ความจริงก็ไม่ได้ชอบพระเอกแบบพระเอ๊กพระเอก เกิดมาก็หน้าตา กิริยาเป็น พระเอกกกกกกกก แบบอ้าปากพูดก็รู้ว่าพระเอก อบอุ่น แสนดี อ่อนโยน เกิดมาไม่เคยทำร้ายใคร ในหัวมีแต่ความสะอาดสะอ้าน คิดร้ายกับใครไม่เป็น โอ๊ว นี่ก็น่าหมั่นไส้ไปอีกแบบค่ะ รู้สึกว่าตัวละครมันแบน มีด้านเดียวเกินไป และต่อให้ในความจริงมีคนแบบนี้ ก็อยู่ในโลกนี้ยากค่ะ บริสุทธิ์เกินไป ภูมิต้านทานต่ำ ย่อมเป็นอันตรายได้ง่าย เหมือนลูกคนรวยที่เท้าไม่แตะดิน ป่วยง่ายกว่าเด็กชนบทมอมๆ แมมๆ ที่คลุกฝุ่นอยู่ทุกวันนั่นแหละค่ะ ชอบตัวละครที่กลม มีรอบด้าน ทั้งดีเลวปนกันอย่างมนุษย์ปุถุชน ที่ยังมี กิเลสตัณหา พระเอกหรือนางเอกอาจจะเห็นแก่ตัว ไม่ลุกให้คนแก่นั่งบนรถเมล์ ปากเสียซ่อมไม่ได้ ชอบแผ่นซีดีเถื่อน ชอบพูดโกหก ขี้นินทา ชอบไถเงินพ่อแม่ ชอบเตะหมา ชอบคุยโทรศัพท์ในโรงหนัง ชอบยืมนิยายคนอื่นแล้วไม่คืน ฯลฯ แต่เหล่านี้ ต้องมีที่มาและที่ไป ว่าพระเอกหรือนางเอกคนนั้นไยจึงชอบเตะหมา ไยจึงมีนิสัยคุยโทรศัพท์ในโรงหนังโดยไม่สะทกสะท้านต่อเสียงด่าพ่อล่อแม่ ตอนเด็กๆ แม่อาจจะรักหมามากกว่าเจ้าตัว เลยแค้นหมาทุกตัวในโลก ก็เป็นได้ หรืออาจจะเคยเห็นคนที่หล่อประมาณพี่โดมพี่เคน คุยโทรศัพท์ในโรงหนัง ทำให้อยากทำตาม คิดว่าจะเท่บ้าง ก็เป็นสาเหตุของความเลวได้ และมีผลของการกระทำนั้นๆ ตามมา เช่น ตายด้วยโรคพิษสุนัขบ้า หรือ โดนดักยิงทิ้งตายคาที่หน้าโรงหนัง ก็ว่ากันไป คือสรุปตัวละครก็เลวได้ค่ะ ไม่งั้นมันจะเป็นนิยายที่น่าเบื่อ และไม่สมจริงเอามากๆ แต่มันต้องเป็นความเลวบนพื้นฐานของความเป็นมนุษย์ ไม้ใช่เกินมนุษย์ พระเอกอาจจะเจ้าชู้บ้าง พยายามจะล่วงเกินนางเอกบ้าง ไม่ใช่เอาแต่สำรวม ไม่แตะกระทั่งปลายนิ้ว อันนี้ก็อยากอัญเชิญขึ้นหิ้งเอาไว้กราบไหว้เหมือนกัน แต่ไม่ใช่เดี๋ยวจูบ เดี๋ยวกอด โมโหหนักๆ เข้า ก็หน้ามืดข่มขืน ไม่ไหวนะคะ อันนี้เรียกว่าเลวเกินมนุษย์ การข่มขืนมันไม่ใช่แค่ทำร้ายกันทางกาย แต่เป็นการทำลายทางจิตใจที่รุนแรงที่สุด ในเมื่อทุกคนมีความภูมิใจในตัวเอง ในศักดิ์ศรีที่เป็นคนเต็มคน เท่าเทียมกับคนอื่นทั่วไป แต่เมื่อมีคนๆ หนึ่ง มา แสดงความมีอำนาจเหนือ ย่ำยีศักดิ์ศรีของความเป็นคนด้วยการข่มขืน คิดดูก็แล้วกันค่ะว่าคนที่โดน จะตายทั้งเป็น และเสียความภูมิใจในตัวเองอย่างไร ในนิยาย ถ้าพระเอกนางเอกรักกันมากกกกอยู่แล้ว และเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น คือ พอโมโหก็ปล้ำซะเลย ปล้ำเสร็จก็รักกันเหมือนเดิม อย่างนี้ก็พอเข้าใจได้นะคะ (แต่มันก็ไม่ดีอยู่ดีแหละ อะไรจะความยับยั้งชั่งใจต่ำปานนั้น คนนะคะ ไม่ใช่สัตว์เดรัจฉาน จะได้นึกจะทำอะไรก็ทำ "มนุษย์" แปลว่าผู้มีจิตใจสูง ต่างกับสัตว์เดรัจฉานก็ตรงที่สามารถสั่งสอน ให้มีจิตใจและการกระทำที่ดีงาม มีความอดทนอดกลั้น เคารพต่อกฏระเบียบของสังคม และทำนองคลองธรรม มิใช่ทำตามสัญชาตญาณดิบอย่างเดียว ถ้าทำไม่ได้ ก็อย่าเรียกตัวเองว่ามนุษย์เลย) แล้วก็ยิ่งไม่ใช่จู่ๆ ก็ไปข่มขืนเค้า ทั้งที่ยังห่างเหินกันอยู่เลย ผู้หญิงเค้ารัก รึเปล่าก็ไม่รู้ สำคัญตนผิดไปว่าเค้ารักอีก เลยข่มขืนซะ ง่ายดี เด๋วชีก็หลงตูเอง คิดอย่างนี้ ทำอย่างนี้ มันต่างจากไอ้หื่นฆ่าข่มขืนตามหน้าหนังสือพิมพ์ตรงไหนคะ คุณพระเอก? อันนี้พูดถึงนิยายรักนะคะ ถ้าเป็นนิยายแนวสังคม จิตวิทยา ตัวเอกก็อาจจะ เป็นฆาตกรต่อเนื่อง ฆ่าข่มขืนร้อยศพ อันนั้นก็โอเคค่ะ แต่มันต้องไม่ใช่ว่า ไอ้ฆ่าข่มขืนร้อยศพนี่ สุดท้ายดันมีเหยื่อที่ตัวเองข่มขืนไปมาหลงรัก คือมันก็เป็นได้ ถ้าเรื่องนั้นมันเป็นนิยายแนวจิตวิทยา ตีแผ่ด้านมืดในใจคน ไรงี้ แต่คงไม่ใช่ในนิยายรักมั้งคะ คนอ่านน่าจะเกิดความรู้สึกต่อต้านน่ะ อีกอย่าง สิ่งที่กลุ่มคนอ่านนิยายรักต้องการจากนิยาย คงไม่ใช่ด้านมืดในใจพระเอก มั้งคะ? แต่จะพูดอีกที ถ้าพูดถึงว่าจะเขียนนิยายให้สะท้อนความเป็นจริงในสังคม ก็พอจะกล่าวได้อยู่ค่ะ เพราะในความจริง พวกชั่วๆ เนี่ย ได้ดีถมไป คนดีๆ ไม่ค่อยมีที่ยืน เพราะคนชั่วมันมากกว่าไงคะ จากคุณ : โยษิตา - [ 22 ก.ค. 51 14:48:31 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ขอบคุณ คุณ waidhaya มากนะคะ ที่ร่วมแสดงความคิดเห็นด้วยกัน ขอบคุณมาก ๆ ที่หยิบยกเหตุผลในส่วนของคุณมาแชร์กันค่ะ ตัวอย่างที่ยีนส์หยิบยกมานั้น เป็นเพียงส่วนความคิดของยีนส์ค่ะ และก็ขอตอบในมุมมองของยีนส์อีกครั้งนะคะ คนรักกันจริงๆ ทำไมต้องขืนใจกันด้วยอ่ะ ทำไมผู้ชายถึงไม่ให้เกียรติคนรัก ตัวเองที่เขาอุตส่าห์สงวนเนื้อตัวเอาไว้สำหรับวันสำคัญ แต่ตัวเองดันทำลาย เกียรติของคนที่ตัวเองรักเสียเอง อย่างนี้มันดูลักลั่นย้อนแย้งไปหน่อยไหม? (กฎหมายว่าไว้ว่า พรหมจรรย์ของหญิงสาว มีค่าเทียบเท่าชีวิต) ***ถ้าพูดไปตามหลักของหนังสือและละครนั้น เป็นเรื่องของนักเขียนและผู้กำกับละครค่ะ ถามว่าทำไมต้องขืนใจด้วย ในเมื่อทั้งคู่ก็รักกันอยู่ดี *** ยีนส์ก็ขอตอบว่า...คนเขียนและผู้กำกับเจาะจงให้เนื้อเรื่องเป็นอย่างนั้นค่ะ ...ทุกอย่างก็ต้องเป็นแบบนั้น ...มันอาจจะเป็นเรื่องที่ดูไม่ค่อยดี...แต่ก็ยอมรับว่าเป็นค่านิยมหรือเป็นจุดขายของตลาดบันเทิง/หนังสือค่ะ.....ถ้าจะหยุดปัญหาก็ต้องหยุดที่ผู้เขียนและผู้กำกับ ซึ่งก็ไม่รู้จะทำได้หรือไม่ อันนี้ต้องรอผู้ใหญ่ที่มีส่วนเกี่ยวข้องพิจารณากันอีกที**** ***แต่ถ้าในชีวิตจริง มิอาจบอกได้ว่าทำไมผู้ชายต้องทำแบบนั้น อันนี้ก็ต้องมีการทำแบบสอบถามหรือสัมภาษณ์ผู้ชายที่เคยกระทำอย่างนั้นมาก่อน...ถึงจะได้รู้กัน....เพราะยีนส์เองก็ตอบไม่ถูกค่ะ....ในชีวิตยังไม่เคยขืนใจผู้ชายคนไหนเลยค่ะ ^ - ^ **** ***สำหรับมุมมองของยีนส์ ไม่ได้มองผู้ชายเลวร้ายไปหมด ไม่เคยสนับสนุนผู้ชายประเภทนี้ค่ะ ถ้าเหตุการณ์แบบนี้เกิดกับคนที่ยีนส์รักสักคน...มันก็ต้องคุยกับผู้หญิงเป็นอันดับแรก....ถ้าเขาไม่ได้รักกันและยืนยันจะดำเนินคดี... ก็ต้องดำเนินคดีตามกฏหมาย....แต่ถ้าทั้งสองรักกัน และผู้ชายรับผิดชอบ ผู้หญิงให้โอกาสผู้ชาย ด้วยหัวใจที่รักกันอยู่แล้ว ก็คงจะปล่อยให้เขาสองคนตัดสินใจและเลือกเส้นทางชีวิตด้วยกัน*** แต่โดยส่วนใหญ่ที่ยีนส์เคยพบเจอ ในสังคมเล็ก ๆ สังคมหนึ่ง ผู้ชายที่ขืนใจผู้หญิงที่ตนเองรัก...และผู้หญิงก็มีใจให้ผู้ชายด้วย ยีนส์ไม่เคยเห็นผู้ชายติดคุกเลยสักคน ทุกคนต่างก็แต่งงานกัน อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข มีลูกหลานหน้าตาน่ารักเชียว อันนี้ขอบอกว่า...ยีนส์ไม่ได้สนับสนุนผู้ชายประเภทนี้นะคะ....แต่ก็ยอมรับว่า.....ความจริง....ในโลกความจริง....ที่ตัวเองพบเห็นนั้น..มันเป็นแบบนี้จริง ๆ   บางทียีนส์ก็มีคำถามกับตัวเองว่า...ทำไมฝ่ายหญิงไม่แจ้งความ....ทำไมไม่เอาเรื่องให้ถึงที่สุด .....คำตอบก็คือไม่....ไม่เพราะอะไร? ก็เพราะผู้หญิงรักผู้ชายอยู่แล้ว จะมีผู้หญิงสักกี่คนที่ยอมให้คนที่ตนเองรักติดคุกติดตาราง นอกจากคุณไม่แคร์และไม่สนใจผู้ชายคนนั้นจริง ๆ คุณถึงจะเอาผิดกับผู้ชายคนนั้นไปตามกฏหมายได้...ส่วนลึก ๆ นั้นจิตใจของผู้หญิงแต่ละคนไม่เหมือนกันค่ะ ^ - ^  ส่วนใหญ่ที่เคยเห็นก็พากันทำงานเก็บเงินเก็บทอง ผู้ชายยินดีรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด และก็แต่งงานอยู่กินด้วยกันอย่างมีความสุข...มีน้อยคนนักที่จะเอาผิดกันจริงๆ แต่ถ้าในกรณีที่ผู้หญิงไม่ได้รัก...ต่อให้ขืนใจและอยู่กันกินด้วยกัน...และด้วยเหตุผลบีบบังคับอะไรก็ตามแต่ ..ซึ่งไม่ได้เอาผิดกับผู้ชายแต่อย่างใด เช่น เหตุผลทางครอบครัวและค่านิยมของสังคม ๆ นั้น ๆ บีบบังคับ  ทำให้ฝ่ายหญิงจำใจยอมตกอยู่กับสภาพนั้น ...การอยู่กินกับคนที่ไม่มีพื้นฐานของความรัก...ไม่ว่าจะยาวนานแค่ไหน..ก็ไม่มีวันที่จะอยู่ด้วยกันได้แน่นอน...จุดตรงนี้จะมองว่าฝ่ายหญิงโง่ก็ไม่ได้...บางทีผู้หญิงก็ฉลาด....แต่เขาไม่มีโอกาสและทางเลือกมากนัก โดยส่วนตัวไม่สนับสนุนผู้ชายประเภทนี้ แต่ก็ใจกว้างกับหลาย ๆ เรื่องค่ะ สำหรับเรื่อง sexual harassment นั้น ก็ประสบพบเจอมาบ้าง (ที่อเมริกา)  และก็ยอมรับว่าต่อสู้จนถึงที่สุด จนผู้ชายคนนั้นกล้าที่จะมาขอโทษและยอมรับผิดทุกอย่างต่อหน้าผู้บริหารหลายคน ถึงจะแลกกันด้วยน้ำตาแต่มันก็คุ้มที่เราทำให้ผู้ชายคนหนึ่งและหลาย ๆ คนทั้งบริษัทได้รู้จักผู้หญิงไทยอย่างเรามากขึ้น  แค่นี้ยีนส์ก็พึงพอใจเป็นที่สุดแล้ว โดยส่วนตัวจะเป็นคนที่ใจกว้างและกล้าให้โอกาสคน ไม่คิดว่าถ้าเราล้มเขาได้แล้ว เราจะเหยียบซ้ำเติมเขาให้จมไปกับดิน ยีนส์ไม่เคยมีนิสัยอย่างนั้น กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ยีนส์ไม่คิดจะเอาผู้ชายคนนั้นติดคุกติดตารางแต่อย่างใด แค่อยากให้เขาขอโทษและยอมรับผิดเท่านั้น ให้ทุก ๆ คนรู้ว่าเขาผิดจริง ๆ แค่นี้ก็พอใจมากแล้วค่ะ เพราะถ้ายีนส์เอาเขาติดคุกติดตาราง ลูกเมียก็พลอยเดือนร้อน ดีไม่ดีกลายเป็นเราตัดอนาคตของเด็กด้วย เดี๋ยวก็ได้มีเวรกรรมติดตัวกันไปอีก..มันก็คงจะไม่ดีมาก ๆ   บางครั้งยีนส์ก็มองว่า....การให้อภัยคนที่ทำร้ายเรา...เป็นการแก้แค้นที่เจ็บปวดที่สุด ถ้ายีนส์ขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในโลกนี้ได้ ยีนส์ก็อยากให้ผู้ชายและผู้หญิงทุกคนในโลกนี้เป็นสุภาพบุรุษ/สตรี เป็นคนดีที่น่ารักของทุก ๆ คน ให้เกียรติกันและกัน เคารพการตัดสินใจของกันด้วย หลายอย่างที่อยากให้เป็น แต่ก็คงได้แค่ฝัน เพราะยีนส์ก็ไม่สามารถบอกให้ทุกคนเป็นอย่างที่ต้องการได้ ดังนั้นเการมีกฏหมายเข้ามาควบคุมคอยดูแลจุดตรงนี้ถือว่าเป็นสิ่งที่สำคัญไม่น้อยค่ะ ยังไงก็แล้วแต่...ต้องรอพี่ ๆ เพื่อน ๆ คนอื่น ๆ มาแสดงความคิดเห็นอีกนะคะ อย่างน้อย ๆ ยีนส์ก็อยากเห็นมุมมองของผู้ชายหลาย ๆ คนด้วยค่ะ ^ - ^ แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 51 15:25:04 จากคุณ : roslita - [ 22 ก.ค. 51 15:07:52 ]

ความคิดเห็นที่ 54 อันนี้มาถามเอาความรู้เพิ่มเรื่องกฎหมายค่ะ อาจไหลออกนอกเรื่องเล็กน้อย ขออภัยค่ะ อ้างถีง คห50 คุณ waidhaya "(กฎหมายว่าไว้ว่า พรหมจรรย์ของหญิงสาว มีค่าเทียบเท่าชีวิต)" หมายความว่าโทษข่มขืนเทียบเท่าโทษฆ่าคนตายหรือเปล่าคะ? คือไม่รู้จริงๆ ค่ะ ประโยคที่ capture มานั่นก็เพิ่งเคยรู้เหมือนกัน จากคุณ : BestChild - [ 22 ก.ค. 51 17:03:25 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ใช้เวลาพักเที่ยงพิมพ์ยาวมากครับ  แต่จู่ ๆ คอมก็รีสตาร์ท  T^T เอาเป็นว่าเห็นด้วยกับทุกคนล่ะกันนะครับ  (ง่ายดี  อิอิ) ส่วนผมในฐานะคนที่เขียนนิยายตบจูบอยู่เรื่องหนึ่ง  ก็จะออกมาบอกเหตุผลในฝั่งของคนเขียน 1. เพราะมีคนอ่าน 2. เพราะอยากทำอย่างนั้นหรือถูกกระทำอย่างนั้น  เอ้าพูดจริง ๆ นะ  ผมเคยจินตนาการแบบแฟนตาซีว่าโดนข่มขืน  นี่จะมีใครยอมรับว่าโรคจิตได้หน้าชื่นตาบานเท่าผมอีกมั้ยเนี่ย? 3. เพราะอยากต่อต้านกับความดีงามทั้งหลายทั้งปวงไม่ว่าในตนเองในสังคมหรือในโลก แต่...ผมก็ไม่เคยเขียนฉากข่มขืนสักที  เพราะพอนางเอกจะข่มขืนพระเอกเมื่อไหร่ (ท่านฟังไม่ผิดหรอกครับ  นางเอกจะข่มขืนพระเอกแน่แท้เลยเชียว)  ไอ้พระเอกมันก็ดันสมยอมทุกที  แหะแหะ โคตรเห็นด้วยกับคุณเฮียพีทเรื่องคู่มือวัยใส  แม๊จริยธรรมมือถือสากปากอมครกของประเทศเทยนี่สุด ๆ ไปเลย  (ค้นคว้าข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับประเทศเทยได้ที่ไร้สาระนุกรม) จุดที่น่าสนใจอีกจุดหนึ่งที่หลายท่านได้นำเสนอขึ้นมา  เช่นคุณมาร์ควี  ที่กล่าวว่า  ผู้ที่ตกเป็นวัตถุทางเพศอาจจะไม่ใช่ผู้หญิงแล้วก็ได้  ดูน่าสนใจดีเหมือนกันนะครับ  เพราะในฐานะที่ผมเป็นผู้ชายแล้ว  เวลาอ่านฉากร่วมรักในนิยายที่ปกหวาน ๆ ใส ๆ ทีไร  ขออภัยเถอะครับ..ของไม่ขึ้นนะครับ  งั้น ๆ อ่ะ  ไปเปิดหนังเอวีดูยังจะมันส์กว่า  ก็เลยรู้สึกตงิด ๆ ว่าเป้าหมายทางการตลาดของฉากนี้อ่ะ  คือกลุ่มผู้ชาย..หรือผู้หญิงกันแน่  อิอิ วางระเบิดแล้วไป  ฟิ้ว!!! จากคุณ : ปฤษณะ - [ 22 ก.ค. 51 17:12:41 ]

ความคิดเห็นที่ 56 เกลียดพระเอกที่ปล้ำนางเอกมากๆเลยค่ะ เคยบอกแม่ตอนแม่ดูสวรรค์เบี่ยงว่า... ถ้าเปนหนูหนูแจ้งตำรวจให้จับพระเอกแล้ว แม่ตอบ... อย่าจริงจัง ละครเค้าให้ดูเพื่อผ่อนคลาย จบข่าว เหอๆ จากคุณ : thezircon (thezircon) - [ 22 ก.ค. 51 17:20:50 ]

ความคิดเห็นที่ 57 มาตอบแทนเพื่อนร่วมวงการค่ะ คุณเบสต์ จริง ๆ แล้วไม่มีกฎหมายไทยฉบับไหนบัญญัติไว้ว่า "พรหมจรรย์ของหญิงสาว มีค่าเทียบเท่าชีวิต" หรอกค่ะ เหมือนจะเป็นประโยคในคำพิพากษาฎีกาสักเรื่องหนึ่งหรืออะไรนี่แหละ น่าจะเป็นการให้เหตุผลในการวินิจฉัยคดีในฏีกาเก่าพอสมควรแล้ว โทษของการข่มขืนกระทำชำเราผู้อื่นที่มีอายุกว่า 15 ปี มีระวางโทษจำคุกตั้งแต่ 4 ปีถึง 20 ปี แต่ถ้าการข่มขืนกระทำชำเราเป็นผลให้เกิดอันตรายสาหัส ก็อาจได้รับโทษถึงขั้นจำคุกตลอดชีวิต แล้วถ้าผู้เสียหายถึงแก่ชีวิต ผู้กระทำก็อาจได้รับโทษจำคุกตลอดชีวิต หรืออาจได้รับโทษถึงขั้นประหารชีวิต "พรหมจรรย์ของหญิงสาว มีค่าเทียบเท่าชีวิต" ประโยคนี้มีความหมายว่า พรหมจรรย์ของหญิงสาว เป็นสิ่งที่มีค่ามาก เป็นศักดิ์ศรี เป็นสิ่งที่ผู้หญิงรักษาไว้เท่าชีวิต ดังนั้นการข่มขืนให้ผู้หญิงเสียพรหมจรรย์ก็ไม่ต่างจากการฆ่าให้ตายทั้งเป็น ค่านิยมนี้เป็นเรื่องที่จริงจังมากสำหรับผู้หญิงสมัยก่อน ถึงค่านิยมนี้จะคลายลงไปบ้างในปัจจุบัน แต่ก็ยังมีคนถือเรื่องนี้อยู่ไม่น้อย ซึ่งในที่นี้ ไม่ได้หมายความว่า การข่มขืนมีโทษเทียบเท่าฆ่าคนตาย มันก็เป็นฉะนี้แล ไหน ๆ ก็มาแล้ว ขอเพิ่มเติม(นอกเรื่อง) อีกเรื่องนะคะ เรื่องที่ผู้เขียนหลายรายมักจะลงโทษคนร้ายฝ่ายหญิงด้วยการให้ เธอคนนั้นถูกรุมโทรมหรือถูกข่มขืน ซึ่งคนอ่านบางคนก็สะใจด้วย เลยนึกถามขึ้นมาว่า แล้วนางร้ายไม่ใช่ผู้หญิงหรอกเหรอ จะถูกตำรวจจับ ติดคุก ประสบอุบัติเหตุพิการ หรืออะไรก็ว่าไป ทำไมจะต้องให้เธอคนนั้นถูกทำร้ายตอบด้วยการข่มขืนหรือรุมโทรมด้วย นอกเรื่องไปหน่อยแต่แอบอึดอัดกับเรื่องนี้อยู่นานแล้วค่ะ ดึก ๆ จะแว้บมาอ่านอีกทีนิ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 22 ก.ค. 51 17:41:22 ]

ความคิดเห็นที่ 58 มาลบเพราะซ้ำกับข้างบนค่ะ ไม่ได้ตั้งใจแถม แต่ตะกี้]เน็ตเวิร์กมีปัญหาค่ะ ^ ^" แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 51 17:50:10 จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 22 ก.ค. 51 17:43:42 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ขอแจมบ้าง ในมุมมองของตัวเองและในฐานะคนอ่านอย่างเดียวค่ะ (ไม่สามารถเขียนเองได้) เพราะเราเป็นคนหนึ่งที่อ่านนิยายมามากและติดตามวงการงานเขียนออนไลน์มานาน จึงรู้สึกเป็นห่วงกับปริมาณงานเขียนแนวตบ-จูบที่เพิ่มมากขึ้นอย่างน่าสยดสยอง... อย่าเอาถึงขั้นปล้ำเลยค่ะ แค่พระเอกตวาดนางเอกปาวๆ หรือนางเอก(ทางนางเอกนี่ก็ด้วย) กรี๊ดๆ โวยวายใส่พระเอก...เป็นกิจวัตร อย่างไม่มีเหตุผล เราก็แอบๆเซ็งแล้วค่ะ งงว่าเอ๊... ทำไมคนเราต้องใช้อารมณ์ใส่กัน พูดกันดีๆไม่ได้เหรอ ยิ่งตัวละครบางตัว โหหหห บ้านผู้ดี๊ผู้ดี คุณหญิงแม่เอย แม่นมเอย ต่างพูดจาไพเราะเสนาะหู การศึกษาหรือก็สูงส่ง แต่เหตุไฉนจึงไปเอานิสัยกรี๊ดกร๊าด โวกเหวกมาได้ เอ๊ะ หรือจะเพราะดูละครมากไป... อย่างกรณีนี้ คิดว่าไม่สมเหตุสมผลค่ะ เพราะองค์ประกอบแวดล้อมตัวดีหมด แต่ตัวพระเอก-นางเอกออกมาเป็นอีกอย่าง ถามจริงๆ ไปเอายีนต์ไม่ดีมาจากไหนเนี้ยยยย โดนส่วนตัว ย้ำ ว่าส่วนตัวม๊ากมาก คิดว่านิยายดีๆ สนุกๆ ไม่จำเป็นต้องมาฉากอย่างว่า (และไม่สนับสนุนด้วย) ตัวละครก็ไม่จำเป็นต้องหยาบคายใส่กัน มีนิยายดีๆจากผู้แต่งหลายๆท่าน (ขอกราบขอบพระคุณนักเขียนเหล่านั้นไว้ ณ ที่นี้) อาศัยสำนวนที่ดี พล็อตเรื่องที่ดี สามารถดำเนินเรื่องได้อย่างสุภาพ มีแง่คิดและสนุกสนานมากมาย...และบางเรื่องก็ไม่ได้มีความรักแบบชายหญิงมาเกี่ยวข้องด้วยซ้ำ!!! สาธุ ขอให้มีผู้ชาย(และผู้หญิง)ดีๆทั้งในนิยายและโลกความจริงเยอะๆเถิดดดดด เพี้ยงงงง จากคุณ : ความรักมีวันหมดอายุ - [ 22 ก.ค. 51 17:53:38 ]

ความคิดเห็นที่ 60 มาแก้ไขความเข้าใจเรื่องที่ตัวเองก่อ = =' (เดือดร้อนเพื่อนต้องมาแก้ไขให้) ไอ้ประโยคที่ว่า "พรหมจรรย์ของหญิงสาว มีค่าเทียบเท่าชีวิต" นั้น เป็นส่วนหนึ่งในคำพิพากษาฎีกาฉบับหนึ่งค่ะ เป็นคดีที่เกี่ยวกับการป้องกันตัวของหญิงสาวคนหนึ่งที่จะถูกผู้ตายข่มขืนกระทำชำเรา สาวเจ้าจึงป้องกันตัวด้วยการใช้อาวุธยิงไปที่ผู้ตายจนเป็นหตุให้ผู้ตายเสียชีวิตศาลได้ให้ คำพิพากษาว่า การกระทำของหญิงสาวผู้นั้นได้รับการยกเว้นโทษ และไม่เป็นการป้องกัน เกินกว่าเหตุอันสมควร อันเนื่องมาจากผู้ตายมีเจตนาชั่วร้าย หมายจะย่ำยีพรหมจรรย์ของ หญิงผู้นั้น ซึ่งศาลมีความเห็นว่า "พรหมจรรย์ของหญิงสาว มีค่าเทียบเท่าชีวิต" จึงเป็นเรื่องที่สมควรแล้ว ที่หญิงสาวจะป้องกันตัวเองเช่นนั้น ด้วยเหตุนี้ การป้องกันตัวจนเป็นเหตุทำให้ผู้ตายถึงแก่ความตายนั้น หญิงสาวคนนั้นจึงไม่ ต้องรับผิดฐานฆ่าคนตาย เพราะเป็นการป้องกันตัวนั่นเอง จำได้เลาๆ เท่านี้แหละค่ะ ยังไงต้องกลับไปเปิดเลคเชอร์วิชากฎหมายอาญา อีกที = =' เพื่อนส้ม แกจำได้ไหมอ่ะ ว่าเลขฎีกาที่เท่าไหร่ ฉันจำเนื้อหาได้เลาๆ แต่จำเลขฎีกาไม่ได้ว่ะ แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 51 18:25:08 จากคุณ : waidhaya - [ 22 ก.ค. 51 18:23:11 ]

ความคิดเห็นที่ 61 เคยอ่านนิยายประเภท ตบจูบ ดูละครมาก็เยอะ ถามว่า ในชีวิตจริงมีเรื่องอย่างนี้มั้ย??? ตอบว่ามีค่ะ   เพราะตามที่ดิฉันทำงานกับคนไข้เยอะแยะ ได้รับฟังหลายเรื่องหลายราว  ทำให้เข้าใจอะไรมากขึ้น และบางครั้งก็เข้าใจว่า นิยาย ก็ดัดแปลงมาจากเรื่องในชีวิตจริงค่ะ  แถมคนที่เขียนนิยาย อาจจะเป็นคนกลุ่มนั้นที่โดนกระทำก็ได้นะคะ ขอยกตัวอย่างกรณีที่ว่ามาข้างต้นดังนี้ค่ะ มีผู้หญิงหลายคนที่เคยถูกลักพาตัวไปกักขัง หน่วงเหนี่ยว ถูกข่มขืน  โลกภายนอกพ่อแม่ ตำรวจตามหากันจ้าละหวั่น  แต่ผลสุดท้ายเมื่อตามตัวเจอ ซึ่งอาจจะเป็นหลายปีต่อมา ปรากฏว่า เธอไม่ยอมกลับบ้าน   เธอรู้สึกรัก และเห็นใจผู้ชายคนนั้นขึ้นมา จากการที่อยู่ร่วมกันนานๆ รวมทั้งสภาพจิตใจในตอนนั้น ..ไม่มีใครเลยนอกจากผู้ชายที่ข่มขืนเธอ  ทำให้เธอเริ่มมองเห็นความดีจากคนชั่ว ความจริงแล้วผู้ชายที่ชั่วๆ(ในความคิดเห็นของคนทั่วไป) อาจจะชั่วกับเธอเพียงแค่ 1 หรือ 2 ครั้ง  แต่ ผลสุดท้าย การที่ผู้หญิงเหล่านั้นไม่มีใครในตอนนั้น  ทำให้เธอรู้สึกเกิดความผูกพันกับเขาขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้... กรณีข้างต้น แน่นอนว่า มีเรื่องของภาวะจิตใจเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ถามว่า ถ้ากรณี ผู้หญิงถูกข่มขืน ถูกลักพาตัวไปจริงๆ ตั้งหลายปี ทำไม ไม่คิดจะหลบหนี ??? ทำไมถึงกลับกลายมารัก พวกผู้ชายเลวๆเหล่านั้น   มีเพียงแต่เธอเหล่านั้นเท่านั้นที่ตอบได้..ว่าทำไม...เจ็บป่วยด้านจิตใจมั้ย??? ดิฉันทำงานมาหลายปี เลยพอจะเข้าใจว่าต้นตอมันมาจากไหน  และโดยส่วนตัวแล้ว เกลียดมากด้วยกับเรื่องแบบนี้  แม้ว่าจะเป็นในนิยายก็เถอะ.. แต่อย่างที่ตามหลายความคิดด้านบนบอกว่า ถ้าบทพระเอก ข่มขืนนางเอก แบบมีที่มาที่ไป  เช่นพระเอก เก็บกดเรื่องความหลัง แล้วนางเอกก็แอบสมยอมนิดๆ ก็รับได้ค่ะ เพราะพยายามทำความเข้าใจว่า มันเป็นแค่นิยาย แค่ละคร...แต่ถ้ามีผลต่อเยาวชนที่อ่าน..อันนี้ก็อยากให้คนเขียนลดเรทลงมาหน่อยค่ะ  แต่ก็พยายามเข้าใจนะคะว่า ถ้าเขียน พระเอกดีหมด สุภาพตลอด อาจจะไม่เร้าใจคนอ่านอีกหลายๆคน ดิฉันเข้ามาเสนอความคิดเห็นเข้าประเด็นกับเค้าบ้างมั้ยคะเนี่ย??? เข้ามาอีกรอบเพื่อจะบอกว่า เห็นด้วยกับความเห็นของน้องโรสลิต้า ที่ 53 ค่ะ การถูกข่มขืนที่มีที่มาที่ไป อย่างนั้น  มีให้เห็นทั่วๆไปค่ะ ทั้งในชีวิตจริงและนิยาย ถ้าคนที่(พยายาม)ข่มขืนเราเป็นคนที่เราไม่รักไม่ชอบ แน่นอนว่าต้องเอาเรื่องกัน จนถึงที่สุด....แต่ถ้าเป็นคนที่เรามีใจด้วย ก็คงยอมๆกันไป แต่ถามว่า สนับสนุนวิธีการนี้มั้ย  .............ไม่เห็นด้วยและไม่สนับสนุนให้ใครข่มขืนใครทั้งนั้นค่ะ.. (...แอบขำที่น้องโรสลิต้าบอกว่า  ไม่เคยขืนใจใครมาก่อน อิอิ ) แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 51 18:39:13 จากคุณ : teansri - [ 22 ก.ค. 51 18:28:01 ]

ความคิดเห็นที่ 62 มาอัพเดทคำถามตัวเองอีกที ขอบคุณคุณปิยะรักษ์และคุณ waidhaya หลายๆ ที่มาไขความมึนของเบสต์นะคะ อ่าน คห61 คุณเทียนสีแล้วก็ให้อึ้ง มิน่าเล่าเลยมีนิยามออกจากปากหญิงสาวบ่อยๆ ว่า "เพราะคุณดีเกินไป" จากคุณ : BestChild - [ 22 ก.ค. 51 18:36:54 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เจอประเด็นนี้ขึ้นมา เลยมานั่งคิดค่ะ เพราะตัวเองเป็นคนที่อ่านนิยายไทยมาตั้งแต่มัธยมต้น (ตอนนี้จบตรีมาจะสิบปีแล้ว)  ยอมรับว่าเพิ่งมารู้สึกถึงแนวคิดที่ว่าพระเอกปล้ำ(หรือข่มขืน?)นางเอกนี่มันดูแปลกๆก็ในช่วงสามสี่ปีหลังมานี้เอง จึงมานั่งวิเคราะห์ตัวเองว่า  แล้วทำไมแรกๆเราถึงอ่านมันมาได้เรื่อยๆโดยไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจมาก่อนหน้านี้นะ  เลยขอสรุปความคิดตัวเองแบบยกตัวอย่างนิยายประกอบนะคะ  เอาเรื่องที่ทุกคนน่าจะรู้จักแล้วกัน "คู่กรรม" ทุกคนคงทราบว่าในเรื่องนี้ โกโบริได้ ...(ละไว้ในฐานที่เข้าใจ)อังศุมาลิน จะเห็นได้ว่าช่วงก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์นั้น  ได้มีการปูพื้นเรื่องให้ผู้อ่านคล้อยตามในระดับหนึ่งแล้วว่านางเอกเองก็เริ่มมีใจให้พระเอกอยู่บ้าง  แต่ติดที่นิสัยเธอมันปากแข็งแกมหยิ่ง  จนพระเอกน้อยใจและเริ่ม...เอ่อ เก็บกด ฝ่ายคนอ่านก็เฝ้าแต่ลุ้นให้คู่นี้เข้าใจกันสักที ลองคิดว่าตัวเองเป็นคนแต่งนิยายเรื่องนี้  จะหาทางออกยังไงคะ ให้นางเอกเป็นฝ่ายแบไต๋ (พูดแบบชาวบ้านๆก็คือ ให้ท่า) พระเอกอย่างนั้นรึ มันจะเป็นไปได้อย่างไร  ในเมื่อปูพื้นเรื่องมาตั้งแต่ต้น  นางเอกไม่ได้มีแนวโน้มทั้งนิสัยและความคิดไปในทางนั้นเลยแม้แต่นิด  ไม่ต้องพูดด้วยซ้ำว่ามันขัดกับความเป็นกุลสตรีที่ถูกสั่งสอนมาในตัวผู้หญิงไทยทุกคน  เพราะฉะนั้นคนอ่านรับไม่ได้แน่ๆ ครั้นจะให้พระเอกเป็นฝ่ายเข้าไปหาดื้อๆ  ด้วยนิสัยนางเอกย่อมเซย์โน  แม้ใจจะเอนเอียงไปในทางตรงกันข้ามขนาดไหน  พระเอกคงเสียหน้า  ผู้อ่านก็เสียใจเพราะคาแร็กเตอร์พระเอกที่รักต้องมาถูกปฏิเสธ  เผลอๆจะพาลเกลียดนางเอก  หาว่าปากอย่างใจอย่างไปซะอีก จึงลงเอยด้วยฉากนั้น  แก้ตัวให้พระเอกนิดนึงว่าเหล้าเข้าปาก  ความยับยั้งชั่งใจจึงบินออกทางหน้าต่าง  เพื่อให้คู่พระนางลงเอยกันได้เสียที   ที่คิดอย่างนี้เพราะตัวเองเคยลองเขียนนิยายดูบ้างเหมือนกันค่ะ  และรู้สึกว่าการหาทางออกให้ตัวเอกทั้งสองที่ผิดใจกันมาตลอดได้มาเข้าใจกันเป็น "ครั้งแรก" อย่างสมเหตุสมผลนั้นมันยากมาก สรุปว่าตัวเองไม่สนับสนุนฉากแบบนี้  แต่ถ้าคนแต่งสามารถโน้มน้าวใจจนเราเคลิ้มตามไปได้  ก็จะยอมรับและขอชื่นชมว่าคนแต่งเก่ง (แถมท้าย)  แต่นิยายในเว็บวัยรุ่นสมัยนี้นี่มัน...เอ้อ  ไม่ขอพูดดีกว่เพราะหลายท่านพูดได้ตรงใจเรามากกว่าที่เราจะบอกเองซะอีกค่ะ จากคุณ : ไว้พบกันวันหลัง - [ 22 ก.ค. 51 19:16:49 ]

ความคิดเห็นที่ 64 เฮ้อออออออออออออออออออ, ไม่ต้องเอาในนิยายหร๊อกค๊า ผู้ชายตัวเป็นๆในชีวิตอิช้าน ยังจับ เอ๊ย หาไม่ได้เล๊ยยยยย ฮื่อๆ แอบมาป่วนกระทู้ ก่อนจะโดน จขกท.ตื้บตายคาตีน จากคุณ : ฮิปโปร้อยฝัน - [ 22 ก.ค. 51 20:06:25 ]

ความคิดเห็นที่ 65 เอิ่ม ขอจริงจังอีกรอบ.... เวลาที่อยากจะเขียนพระเอกเนี่ย จะนึกไปถึงบุคลิกที่นู๋ชอบอ่ะค่ะ (แอบเห็นแก่ตัวนะเนี่ย) อยากตอบว่า ที่เขียนให้พระเอกนิสัยไม่ดี แล้วกลับมาดีทีหลังเนี่ย อาจจะเป็นอีกสีสัน ของเนื้อเรื่องมั้งคะ ถ้าดี ดี ดี ไปตลอด เรื่องก็ อาจจะเฉยๆ น่าเบื่อ อย่างงี้ละมั้ง จากคุณ : ฮิปโปร้อยฝัน - [ 22 ก.ค. 51 20:10:50 ]

ความคิดเห็นที่ 66 เข้ามาเสริมความรู้ ตามที่คุณ teansri ว่าในคห.61 เป็นอาการทางจิตอย่างหนึ่งเรียกว่า Stockholm syndrome เป็นอาการที่มีอยู่จริง กล่าวคือ ผู้ถูกกักขังหน่วงเหนี่ยวเกิดความเห็นอกเห็นใจผู้ร้ายที่กักขังตน เนื่องจากภาวะกดดันที่ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับคนร้ายเป็นระยะเวลาหนึ่ง The syndrome is named after the Norrmalmstorg robbery of Kreditbanken at Norrmalmstorg, Stockholm, Sweden, in which the bank robbers held bank employees hostage from August 23 to August 28 in 1973. In this case, the victims became emotionally attached to their victimizers, and even defended their captors after they were freed from their six-day ordeal. The term Stockholm Syndrome was coined by the criminologist and psychiatrist Nils Bejerot, who assisted the police during the robbery, and referred to the syndrome in a news broadcast. Source: Wikipedia มีอีกกรณีศึกษาหนึ่งที่น่าสนใจ ลูกสาวเศรษฐีนางหนึ่งถูกลักพาตัวไปเสียนาน พบตัวอีกครั้งกลายเป็นเมียโจรปล้นธนาคาร (ที่ลักพาตัวเอง) ไปเสียแล้ว ใครอยากอ่านรายละเอียดเพิ่มเติม ลองใช้ keyword search ดูนะครับ แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 51 20:12:41 จากคุณ : Cryptomnesia - [ 22 ก.ค. 51 20:11:51 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้าเน็ท โชคดีจังยังอุตส่าห์บังเอิญเจอกระทู้ที่ถามได้ตรงใจ โดยส่วนตัวถามตัวเองด้วยคำถามนี้บ่อยมากค่ะเวลาเพื่อนมาคุยเรื่องละครสมัยนี้ด้วยอารมณ์มาโซสุด ๆ ไอซ์ก็ได้แต่มองตาปริบ ๆ อยากอ้าปากถามนักว่าให้แกไปเป็นนางเอกเอาไหม แต่กลัวโดนมันยกเท้ามาจูบหน้าด้วยความรักจึงหุบปากดีกว่า ที่จริงไอซ์ว่าผู้ชายเลว ๆ ก็มีเสนห์นะคะ แต่ต้องเลวอย่างมีที่มา มีความน่าสงสารซ่อนอยู่ให้เห็นน่ะค่ะแล้วในความเลวนั้นก็ต้องมีส่วนดีที่ทำให้รู้สึกรักได้ไม่ใช่ว่าเอะอะอะไรก็เห็นนางเอกเป็นเครื่องระบายอารมณ์ หนูไอซ์รับไม่ได้ค่ะ ยิ่งถ้าเลวมาก ๆ โดยไร้เหตุผลล่ะก็ไอซ์ว่าถ้าไอซ์เป็นนางเอกคงขอเปลี่ยนจากแนวตบจูบเป็นเป่าแล้วไม่ต้องจูบ(เป่าทิ้งไปเลยง่ายดี ผู้ชายเลว ๆ เก็บไว้ทำไมให้ผืนดินจมทะเล เอิ้ก...โหดร้ายไปหรือเปล่านะหนูไอซ์) สรุปแล้วไอซ์ว่าพระเอกไม่จำเป็นต้องเลวหรอกค่ะ เพราะพระเอกในดวงใจของใครหลาย ๆ คนเช่นตัวไอซ์เองก็ยังเป็นชายหนุ่มแสนดี อ่อนโยน น่ารัก ฯลฯ ที่แม้จะมีส่วนเลวอยู่บ้างก็ขอให้มีเนื้อแท้ที่ดีอยู่ในตัวให้พอมองเห็นและอยู่ในขอบเขตที่พอรับได้ เพราะคนเราก็มีทั้งข้อดีข้อเสียใช่ไหมล่ะคะ คงไม่มีใครดีหรืเลวไปทั้งหมด จากคุณ : Argent - [ 22 ก.ค. 51 20:32:12 ]

ความคิดเห็นที่ 68 มารายงานตัวครับ ว่าถึงจะไม่ได้เขียนความเห็นเพิ่มเติม แต่ก็ตามอ่านทุกวัน รีเฟรชวันละหลายครั้งด้วย  ลั้นลา จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 22 ก.ค. 51 21:00:40 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ว่าจะตอบตั้งนานแล้วบังเอิญกระทู้ด๋อยซะก่อน ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงเพราะตัวเองก็เขียนพระเอกค่อนข้างเลวเหมือนกัน...แหะๆ งั้นก็ใช้มุกclassic ผู้หญิงชอบคนดี เป็นแฟนกับคนเลว แต่งงานกับคนรวย ผู้หญิงเป็นเพศที่อ่อนหวาน...มั้ง เลยชอบผู้ชายที่ดูเป็นผู้ชายดุดัน...ออกแนวแบดบอย แต่สุดท้ายแล้วถ้าให้เลือกแต่งงานด้วย ผู้หญิงจะเลือกผู้ชายอีกประเภทหนึ่ง...นั่นคือความเป็นจริงค่ะ แต่ที่น่าบ่นก็คือความไม่มีที่มาที่ไปของตัวละคร(ตัวเองก็เป็น) ว่าทำไมถึงเลวร้าย ยิ่งว่านั้นนางเอกก็เลวร้ายกว่าที่ดันไปหลงรัก... อีกอย่างบางเรื่องฉากอย่างว่ามันก็มากไป เข้าข่ายยั่วยุเลยนะเนี่ย เล่นอธิบายหมดอย่างนี้มันก็ไม่ต้องจินตนาการกันพอดี บ่นนะคะ...แค่บ่น(บ่นตัวเองด้วยนั่นแหละ) จากคุณ : จโกระ&ลาชา - [ 25 ก.ค. 51 15:59:28 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ขอแสดงความเห็นในฐานะคน(ชอบ)อ่านนิยาย(มากๆ) และยังไม่ได้อ่านความเห็นของท่านอื่นๆด้านบนนะคะ ส่วนตัวจะไม่ชอบพระเอกที่ออกแนว รวย หล่อ มีชาติตระกูล เป็นเจ้าของกิจการอะไรต่อมิอะไร ใหญ่คับฟ้า มีพร้อมทุกอย่าง แต่ซาดิสม์ ไร้เหตุผล เอาแต่อารมณ์ นึกอยากจะทำอะไรก็ทำ มีคนรองมือรองเท้า ออกปากทีเดียว หรือตะโกนสั่งทีเดียวได้หมดทุกอย่าง ไม่ว่าจะมีมือขวาเก่งๆคอยรับคำสั่ง หรือมีคนเก่าแก่(หญิง)ประจำตระกูลมาคอยดูแลตามคุมนางเอก หรือแนวตบ-จูบ กักขังหน่วงเหนี่ยว ทำทารุณกรรมร่างกายและจิตใจ ซึ่งเดี๋ยวนี้มีเกร่อมาก และมากเกินไปจนกลายเป็นสูตรไปแล้ว อ่านร้อยเรื่องเป็นแนวแบบนี้สัก 80 เรื่อง จะไม่เอียนยังไงไหวคะ สำหรับพระเอกที่เป็นคนดีก็........ดีนะคะ แต่ไม่ใช่ว่าดี๊ดี เพอร์เฟคไปทุกอย่าง ไม่ทำอะไรผิดพลาดเลย แสนดีเกินไป แบบนั้นก็ไม่ไหวค่ะ อ่านแล้วไม่อินเหมือนกัน ที่ชอบจริงๆ คือพระเอกที่เป็นคนธรรมดาๆ แต่มีเสน่ห์ มีอารมณ์และความคิดซับซ้อน มีทั้งด้านสว่างและด้านมืด หรือเป็นพวกมีปมในใจ มีสิทธิ์ที่จะทำผิดบ้างถูกบ้าง ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจตัวเองและคนรอบข้างบ้าง ตามประสาของคนที่ยังมีกิเลสอยู่ แต่ที่แน่ๆในความไม่ดีนั้น มันควรจะมีความดีอะไรสักอย่างอยู่ แต่ในกรณีแบบนี้ไม่อยากให้คนเขียนอธิบายตรงๆนะคะ เจอหลายเรื่องเลยที่คนเขียนอธิบายเองหมดเลย ว่าพระเอกเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ คิดอย่างนั้นอย่างนี้ รู้สึกอย่างนั้นอย่างนี้ ที่ทำอย่างนั้นเพราะอย่างโน้น บอกทุกเม็ด ละเอียดทุกอณู ซึ่งมันโจ่งแจ้งเกินไป อ่านแล้วก็อืม... ไม่ต้องบอกหมดแบบนี้ก็ได้นะตัวเอง เค้าอยากคิดเองบ้าง แทนที่จะอินกลับไม่อินไปเลย อยากให้คนเขียนเขียนพฤติกรรมที่พระเอก (รวมทั้งนางเอกด้วย)แสดงออกมามากกว่า แล้วให้คนอ่านคิดเอาเองว่าตกลงตอนนั้น ที่พระเอกหรือนางเอกทำแบบนั้น พวกเขาคิดอะไร รู้สึกอะไรอยู่ ถึงได้ทำแบบนั้น ถ้ากลัวคนอ่านหลงทาง อาจจะสอดแทรกอะไรบางอย่าง เพื่อบอกเป็นนัยๆสะกิดใจบ้างเพียงเล็กน้อย เพราะอะไรๆที่ถูกเปิดเผยกางอ้าออกมาหมดเลย มันจะไม่สนุกค่ะ ถ้ามีอะไรให้สงสัย ให้ติดใจสักหน่อยบ้าง จะรู้สึกดีกับมันหลังอ่านจบค่ะ และในกรณีที่พระเอกทำผิดมากจนคนอ่านรับไม่ไหว ก็อยากให้ได้รับผลตอบแทนตามสมควรในตอนท้ายเรื่อง ไม่จำเป็นต้องจบแบบมีความสุข ลงเอยด้วยดีกันทุกฝ่าย และไม่จำเป็นต้องจบแบบเศร้าโศกรันทดบีบหัวใจ แบบว่ามีใครคนใดคนหนึ่งตายอะไรแบบนั้น ทางเลือกอื่นที่ไม่ได้จบ 2 แบบนี้มีอีกมากมาย อยากได้อะไรแบบนี้บ้างค่ะ โดยเฉพาะเรื่องที่มันก็ดูเหมือนจะสุดแล้ว แต่ทำไมเราถึงรู้สึกว่ามันยังไม่สุด หลังจากอ่านจบแล้ว แม้จะรู้สึกดีกับมัน แต่มันบอกไม่ถูกว่าจริงๆแล้วรู้สึกยังไงกันแน่ บรรยากาศของเรื่องที่อ่าน ยังพยายามลอยวนเวียนป้วนเปี้ยนรบกวนจิตใจนิดๆยังไงบอกไม่ถูก ไม่ยอมออกไปจากสมองหรือออกไปจากใจสักที จนอยากจะกลับไปอ่านใหม่อีกสักรอบให้รู้แล้วรู้รอด แล้วก็คุ้มที่จะเสียเวลาในรอบที่สอง ป.ล. สำหรับเรื่องฉากอย่างว่านะคะ เท่าที่อ่านๆมาหลายๆเรื่อง นิยายที่อ่านแล้วให้ความรู้สึกประทับใจ ประทับนาน มักจะไม่มีฉากอย่างว่าทั้งนั้นเลยค่ะ และจะปลื้มคนเขียนมากขึ้นไปอีก ที่เขียนได้ดีจนทำให้เรารู้สึกประทับใจได้ รู้สึกได้ถึงความรักความผูกพันของตัวละครในเรื่อง โดยไม่จำเป็นต้องใส่รายละเอียดของฉากแบบนั้นลงไป จากคุณ : Sherre - [ 25 ก.ค. 51 17:52:02 ]

ความคิดเห็นที่ 71 เคยนั่งวิเคราะห์เล่น ๆ นะคะ  ว่าทำไมนิยายผู้ชายโหดถึงได้รับความนิยม คำตอบที่ได้จาดความคิดเล่น ๆ ก็คือ  เพราะว่าลึก ๆ ในใจของมนุษย์ก็ยัง มีสัญชาตญาณดิบด้วยกันทั้งนั้น กระบวนการของการสืบเผ่าพันธุ์มักจะเลือกจากเพศผู้ที่แข็งแรง ความกร้าวร้าวก็เป็นการแสดงออกในแนวนั้นตามธรรมชาติ ผู้ชายลักษณะนี้จึงอาจจะไปกระตุ้นความรู้สึกส่วนลึกของผู้หญิงขึ้นมา มันจึงเป็นเหตุผลเดียวกันว่า  ทำไมเพื่อนผู้ชายเกเรสมัยมัธยม จึงมีเด็กผู้หญิงไปกรีดกราดมากมาย ครั้นพอเราได้รับการศึกษา  มีวุฒิภาวะกันในระดับที่สามารถกดสัญญาตญาณ แบบนี้เอาไว้ได้  จึงมานั่งแปลกใจว่า  ผู้ชายเลว ๆ แบบนี้มีคนชอบได้อย่างไร เพราะเราเลือกใช้เหตุผลกันมากกว่าอารมณ์ไงคะ จากคุณ : ตอกะจอ - [ 25 ก.ค. 51 21:49:55 ]

ความคิดเห็นที่ 72 มาดีใจ ที่กระทู้กลับมาแล้ว TT จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 25 ก.ค. 51 22:32:14 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เอ๋ มาเมนท์ไว้แล้วนา คืนก่อนที่กระทู้จะพังไป ยังจำได้เลยว่าเป็นคคห. ที่ 69 ยังหัวเราะหุๆอยู่ในใจเลย (หัวเราะทำม้ายยย) พอกระทู้พังไป พึ่งเข้าได้วันนี้ อ่าว หายไปกับสายลมซะงั้น แหง่ววววววววววววว ไม่รู้ว่าเจอคำต้องห้าม หรือโดนกดลบไป(?)หรือเปล่า แหะๆ ความคิดเห็น(ฟุ้งซ่าน)ส่วนตัวนะคะ คือคิดไปคิดมาชักสงสัยว่า การที่พระเอกข่มขืนนางเอกเนี่ย มันสื่อให้คนอ่านรู้สึกว่านางเอกเป็นเบี้ยล่างจริงหรือเปล่า เพราะเห็นส่วนใหญ่เมื่อพระเอกจัดการนางเอกแล้ว สถานภาพพระเอกจะตกอยู่แทบเท้านางเอกทันที คนอ่านก็จะยึดถือไปเลยว่า ต่อไปนี้พระเอกต้องง้องอน ยอมนางเอกทุกอย่างโดยไม่มีเงื่อนไข(ไม่ว่าจะไร้เหตุผลแค่ไหนก็ตาม) ตกเป็นทาสทางใจ (ไม่ทำอย่างงั้นก็ไปเป็นตัวร้ายสิ) อาจจะเป็นสาเหตุที่อธิบายได้ว่า ทำไมผู้หญิง(ที่ควรจะรับไม่ได้กับการข่มขืนที่สุด)เชียร์ปาวๆกันให้พระเอกปล้ำนางเอกเสียที เพราะเค้าไปโฟกัสที่สิ่งที่จะตามมาหลังจากนั้นรึเปล่าอ่ะคะ (คือมีพระเอกมาสยบแทบเท้า 555) ปล. ว่าแต่หนูนากับโทนี่ไม่ตบจูบแน่นา อิอิ ปล2. ชอบคคห.คุณสมจ๊อดด้วยอ่ะค่ะ แบบใช่เลย ใช่เลย นั่นแหละๆ 555 เฉียบคมปนอารมณ์ขันสมเป็นคุณสมจ๊อดจริงๆ จากคุณ : TSURUGI - [ 25 ก.ค. 51 22:41:48 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ว้าว ทีมงานพันทิปเจ๋งมากที่กู้กลับมาได้ คนช่างเซฟด้วยที่ช่วยทำให้มีข้อมูลให้กู้กลับมา อ่านคคห.ที่ 70 ของคุณ Sherre แล้วอยากแจมด้วย ขอนิดนึง แม้จะนอกเรื่อง อยากเห็นคนบรรยายนางเอกแบบ "ร่างหนา นัยน์ตาตี่ รอรถเมล์" มั่ง เห็นเขียนถึงนางเอกเป็น ร่างบาง ขนตางอน ตากลมโตทั้งนั้นเลย ขอแบบธรรมดาบ้างได้มั้ยอะ อีกอย่าง อภิมหาเศรษฐีอยู่บนถนนฯเพียบ รวมความรวยของตัวละครที่นี่ คาดว่าจะสูงกว่างบประมาณกองทัพสหรัฐ จากคุณ : scottie - [ 26 ก.ค. 51 00:28:42 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ผู้ชายดีๆกลับมาแล้ว Y^Y หนมจีนชอบความเห็นของหลายๆท่านข้างต้นนะคะ แต่ที่สะดุดใจที่สุดเห็นจะเป็นคห.51 ของคุณ masked v นั่นสิคะ ที่จริงแล้วผู้ชายอาจจะเป็นฝ่ายที่ถูกป้ายสีก็ได้ว่า เวลาโกรธต้องจูบต้องปล้ำ เพราะฝ่ายหญิงถูกกดดันให้รักนวลสงวนตัว อย่างที่เห็นนิยายที่มีให้เกร่อตลาด พระเอกทำร้ายนางเอกต่างๆนานา สมัยก่อนเห็นเป็นนักเขียนชายเสียมาก แต่เดี๋ยวนี้ เห็นนักเขียนหญิงเขียนเองซะเยอะ หรือจริงๆแล้วเป็นความต้องการของผู้หญิงเองที่ต้องการเจอคนไม่ดี เพื่อสุดท้ายจะได้ภูมิใจว่า ความรักของตัวเองเปลี่ยนผู้ชายคนนึงได้? เอ.... ยังอยู่ในประเด็นรึเปล่าน้อ? ^^a จากคุณ : หนมจีน - [ 26 ก.ค. 51 00:30:16 A:58.41.38.161 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 76 เย้ๆ กระทู้กลับมาแย้ววววว T-T ขอเน้นย้ำประเด็นที่จะสนทนากันอีกครั้งว่า เฉพาะ 'ในนิยาย' เท่านั้นนะค้า ส่วนผู้ชายในโลกแห่งความเป็นจริงคงมิสามารถลากเข้ามาเป็นประเด็น ได้มากเพราะจะทำให้กระทู้มันยืดยาวไปเสียก่อน ^ ^' ตอนนี้ความต้องการของ จขกท. ก็คือ อยากเห็นนิยายไทยที่สนุก คนชอบ + ตามอ่าน ได้โดยไม่ต้องมีฉากข่มขืน กักขังหน่วงเหนี่ยว แบบเหนือสามัญสำนึก (อีประเภทแค่เดินชนกันแล้วไม่ ขอโทษถึงขั้นลากไปปล้ำไรงี้) แค่นั้นเองค่ะ ^ ^ เดี๋ยวนึกออกว่าจะเขียนอะไรเพิ่มเติมจะมาต่อเน้อ ปล. ทั้งนี้ทั้งนั้น ขอบคุณพันทิปที่กู้กระทู้ให้ค่ะ (แอบวุ่นวายกะ จนท. ของพันทิปมากมาย 555) จากคุณ : ตัว(Z) - [ 26 ก.ค. 51 01:10:13 ]

ความคิดเห็นที่ 77 กระทู้กลับมาแล้ว ดีจัง :) ยกความดีให้คนที่เซฟกระทู้ไว้กับทีมงานพันทิปด้วยค่ะ แวะมาเพิ่มเติมเรื่อง Stolkholm Syndrome จากของคุณ Cryptomnesia "The Stockholm Syndrome :The Mystery of Loving an Abuser" เป็นบทความที่ค่อนข้างละเอียด แต่น่าสนใจ Stockholm Syndrome เป็นกลุ่มอาการที่เกิดได้กับเหยื่อของสถานการณ์ การจับตัวประกัน กักขังหน่วงเหนี่ยว หรือถูกทำร้าย เช่น เด็กที่ถูกทำร้าย ผู้หญิงที่ถูกกระทำความรุนแรง เหยื่อของความสัมพันธ์ทางสายเลือด มีการวิเคราะห์ออกมาว่า ความผูกพันทางอารมณ์นี้เป็น กลวิธีในการรักษาชีวิตรอดของเหยื่อ (Strategy for survival for victim of abuse and intimidate) ปัจจัยในการเกิด Stockholm Syndrome ก็มีข้อพิจารณาหลายอย่าง เช่น - ความรู้สึกทางบวกที่เหยื่อมีต่อผู้กระทำ / ผู้ควบคุม - ความรู้สึกเชิงบวกที่ผู้กระทำ / ผู้ควบคุมมีต่อเหยื่อ - ข้อสนับสนุนเหตุผลและพฤติกรรมของผู้กระทำ (นอกเรื่องนิด - ข้อนี้ไม่ค่อยเห็นในนิยายแนวพระเอกร้ายสักเท่าไหร่นิ) และมี "Small Kindness" Perception คือ เหยื่อสัมผัสได้ว่าผู้กระทำแสดงไมตรีจิตเล็ก ๆ น้อย ๆ ต่อตน ซึ่งการแสดงออกดังกล่าวเป็นสัญญาณของความหวังในสถานการณ์คับขัน และทำให้เห็นด้านที่อ่อนโยนของผู้กระทำบ้าง และรู้สึกดี ซึ่งมันแอบเข้ากับความคิดเห็นของคุณสมจ๊อดแฮะ ^ ^" (แต่เป็นคนชอบคนดี ก็เลยออกจะรักพระรองสมัยนี้มากกว่า ฮา) บทความนี้ยาวมาก ลองอ่านฉบับเต็มได้ที่นี่ค่ะ http://www.womensaccounts.com/loving_an_abuser_stockholm_syndrome.html จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 26 ก.ค. 51 01:32:06 ]

ความคิดเห็นที่ 78 หูย..ยาววววววววววววววววววววววว ว่าจะเข้ามาอ่านตั้งแต่เมื่อวันก่อนแล้ว แต่กระทู้เดี้ยงซะก่อน เพิ่งเข้าได้วันนี้ ยังไล่อ่านคห.แต่ละคนไม่หมดเลย แต่มาบอก จขกท. ก่อนว่าตั้งกระทู้ได้โดนใจมากจ๊ะ กำลังอยากเขียนพระเอกแนวเย็นชาอยู่เลย เขียนไปๆ ชักปวดหัว โอ๊ย..หมั่นไส้พระเอกง่ะ อยากโดดเข้าไปถีบ 55 นี่ขนาดพระเอกของพี่ไม่มีตบจูบ ลากไปขัง ทำเค้าท้องแล้วตามง้ออย่างสูตรสำเร็จนะ แค่ปอมอนิดๆ เหอๆ คือ ส่วนตัวชอบอ่านเวลาซีนอารมณ์ที่พระนางไม่เข้าใจกัน เหมือนอย่างพระเอกของป้าทมทั้งหลาย อาทิ นายหัวศักดิ์สิทธิในสายใจ หรือนายอารุมในอุบัติเหตุ อ่านไปก็อินไปประหนึ่งว่าช้านเป็นนางเอก คิดว่าการเขียนแบบนี้มันมี "ชั้นเชิง" มากกว่าเอะอะก็ปล้ำเยอะเลยจ๊ะ อ้อ หวัดดีพี่ๆ น้องๆ ข้างบนทั้งหลายด้วยจ้า ^^ จากคุณ : วิวิธวินท์ - [ 26 ก.ค. 51 02:47:43 ]

ความคิดเห็นที่ 79 เย้ กลับมาแล้ว (เม้นท์ไม่ทันมาทีแล้ว) แต่จริงๆก็ไม่ค่อยจะมีอะไรมาเม้นท์เท่าไร (อ้าว) เอาเป็นว่า รู้สึกว่าช่วงนี้ พระเอก ถ่อย จะเยอะขึ้นผิดหูผิดตา ในเวบเด็กนั่น เข้าไปบ้าง แต่บางทีอ่านแล้ว อ่านต่อไม่ได้ เพราะมันไม่มีอะไรดึงดูดให้ติดตามเลย แต่จะว่าเขามากก็ไม่ได้ เพราะก็อยู่ในช่วงหัดเขียนกันทั้งนั้น ที่อยากจะบ่นมากกว่า กลับเป็นบรรดามืออาชีพมากกว่า ทั้งคนทำหนังสือ คนทำละคร ที่สนใจแต่อุปสงค์ อุปทาน จนลืมเรื่องอื่นไป พวกที่ไร้ฝีมือ อ่าน/ดูแล้วไม่สมเหตุสมผลนี่ไม่เท่าไรหรอก เดี๋ยวก็เบื่อกันแล้ว แต่คนที่มีฝีมือทำให้สมเหตุสมผลนี่สิน่ากลัวกว่า ที่อ่านทั้งดูซ้ำไปซ้ำมาจนแทบจะสร้างมาตรฐานใหม่ในใจคนได้เลยทีเดียว ปล พระเอกแสนดี ยุคเก่า ที่เพรียบพร้อมทุกประการ ทั้งกาย วาจา ใจ อาจจะไม่เข้ายุคสมัย และไม่น่าจะเอาตัวรอดได้ในสังคมยุคนี้มังคะ เลยเรตติ้งตก จากคุณ : Deckard - [ 26 ก.ค. 51 04:57:04 ]

ความคิดเห็นที่ 80 คคห. 78 สวัสดีและคิดถึงด้วยครับ และเห็นด้วยว่า "ชั้นเชิง" ในการเล่าเรื่อง สำคัญกว่าฉากเข้าพระเข้านาง เสียอีก แต่เดี๋ยวนี้ไม่รู้เป็นอะไร เรื่องไหนๆ (ไม่ว่าละคร นิยาย การ์ตูน) มักมีฉาก เข้าพระเข้านางเป็นท่าบังคับไปเสียหมด (ไม่ว่าจะเป็นกับตัวร้าย หรือตัวไม่ ร้าย) เฮ้อ จากคุณ : waidhaya - [ 26 ก.ค. 51 08:34:23 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ไปอ่านบทความเกี่ยวกับ Stockholm Syndrome มาแล้ว อ่านต้นๆ ก็นึกถึงชีวิตคู่ เออ ใช่เลย ท่าทางเราจะไม่เหมาะกับวิธีเถาเลื้อย น่าจะส่องโป้งมากกว่า แต่สำหรับคนไทย คนที่ถูก abusive มีอาการนี้เยอะจริงๆ นะ คงเพราะ social beliefs ด้วย ส่วนในนิยาย บริบทมันยังน้อยไปกว่าที่ฝ่ายหญิงจะเกิดอาการนี้นา จากคุณ : scottie - [ 26 ก.ค. 51 13:14:29 ]

ความคิดเห็นที่ 82 Stockholm Syndrome สามารถนำไปเป็นวัตถุดิบในการเขียนนิยายได้ครับ ^_^ แต่ผู้อ่านต้องทำการบ้านมากๆ ต้องสร้างภาวะกดดันให้กับตัวละครระดับหนึ่ง (นิยายน่าจะกลายสภาพเป็นนิยายดราม่าแทนที่จะเป็นรักโรแมนติก) เพราะมันจัดเป็นอาการทางจิตที่ซับซ้อนทีเดียว ไม่ใช่ข่มขืน 1-2 ทีแล้วก็หลงรักกันง่ายๆ... แบบนั้นคงมีแต่ในนิยายละครับ (แบบที่คุณสก๊อตตี้ว่า) จากคุณ : Cryptomnesia - [ 26 ก.ค. 51 18:20:31 ]

ความคิดเห็นที่ 83 เอ่อ พิมพ์ผิดครับ edit ไม่ได้ -*- edit แต่ผู้เขียนต้องทำการบ้านมากๆ จากคุณ : Cryptomnesia - [ 26 ก.ค. 51 18:21:54 ]

ความคิดเห็นที่ 84 พระเอกในนิยายมันเหลือแต่พวกเน่าๆครับ พระเอกดีๆขายไม่ออกหรอก ตอนนี้อพยพมาอยู่นอกจอหมดแล้วครับ ก็ใครจะอยากอ่านบทในชีวิตจริงต่อไปนี้ เธอ: นี่คุณ วันนี้เราไปช้อปปิ้งกันดีไหม? (ปากถามว่าดีไหม แต่ตาจ้องเขม็ง) เขา: ครับ ดีครับ เธอ: วันนี้มีใบเรียกเก็บเงินบัตรเครดิตมา คุณไปซื้ออะไรนักหนาตั้งแปดพัน? เขา: ครับ ครับ ผิดไปแล้วครับ เธอ: วันเสาร์นี้ลูกชายเพื่อนฉันแต่งงาน คุณว่างพอขับรถไปส่งได้ไหม? เขา: ครับ ครับ ได้ครับ อะโห ความจริงที่เศร้ากว่านิยาย จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด - [ 26 ก.ค. 51 21:10:53 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ^ ^ หนูพยายามหามาหลายปี แต่ยังไมเจอเลยค่ะคุณแอ๊ด อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะคะ แบบว่าแถวๆ ปากเกร็ดแบบนี้หน้าตาพอใช้ได้สักคนสอง คนไหมคะ? :P จากคุณ : waidhaya - [ 26 ก.ค. 51 23:49:44 ]

ความคิดเห็นที่ 86 good man hide themself  . Well ,you can find badman oops!  batman instead haa Chana  hi to you all from Italy chana with porChai @ work @ sea ha จากคุณ : chana Chai wa ja dok...tor (heyChana) - [ 27 ก.ค. 51 05:09:22 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ว่าแต่ละคร หรือนิยายไทยเรื่องไหนที่เข้าข่าย Stockholm Syndrom บ้าง? เท่าที่นึกๆ ออกมีเรื่องแนว จำเลยรัก, อุ้งมือมาร (อาเปี๊ยกเป็นพระเอก) ประมาณนี้อ่ะมั้ง = =' แต่แอบเห็นด้วยกับพี่สก็อตตี้ว่า น้ำหนักและเหตุผลในบางเรื่องมันยังไม่หนัก แน่นพอที่จะทำให้เกิดอารมณ์ sympathetic ได้ จากคุณ : waidhaya - [ 27 ก.ค. 51 13:02:06 ]

ความคิดเห็นที่ 88 เข้ามาเล่าประสบการณ์จริงค่ะ สมัยเป็นเด็กสาวรุ่นๆ มีผู้ชายคนหนึ่งมาชอบ ดีกับเราทุกอย่าง ปกป้องเราทั้งต่อหน้าและลับหลัง เพราะเพื่อนมาเล่าให้ฟังว่า มีคนว่าเราแล้วเขาเถียงแทน จนคนว่าไม่กล้าว่าอีกต่อไป ตอนนั้น ไม่ได้รักใคร แต่ก็ไม่ได้ชอบเขาอย่างที่เขาชอบเรา ให้ได้เฉพาะความเป็นเพื่อน ครั้งหนึ่ง เราทะเลาะกัน เขาโมโหเรา ปล้ำจูบที่ปาก แต่ไม่สำเร็จค่ะ เพราะเราสะบัดหลุดเสียก่อน เหมือนในหนังที่เคยดู และในนิยายที่เคยอ่าน เรายกมือขึ้นตบหน้าเขาไปอย่างแรงโดยอัตโนมัติ ไม่แน่ใจว่า เป็นสัญชาตญาณหรือเป็นเพราะอิทธิพลจากการอ่านนิยายมาก ตบจริงๆ จนเขาชะงัก และนับแต่นั้น ความเป็นเพื่อนก็สิ้นสุดลง แม้เขาจะเป็นคนดีเพียงไร เราก็รับไม่ได้ หรือเพราะเขาไม่ใช่พระเอกก็ไม่รู้สิคะ จากคุณ : Wanalee (wanalee) - [ 27 ก.ค. 51 18:59:28 ]

ความคิดเห็นที่ 89 เริ่มออกทะเลกันไปแล้ว... ขอชิงแตกประเด็นก่อนจะแจวกันไปไกลมากกว่านี้ค่ะ = =' จากคุณ : ตัว(Z) - [ 28 ก.ค. 51 01:56:28 ]