ถึงผมจะเปนคนบ้านนอก แต่ผมเปนคนฉลาด ขยัน และก้อเก่งมากในหลายๆเรื่อง ไม่ว่าจะ การงาน ดนตรี กีฬา และยังหาเงินสร้างเนื้อสร้างตัว จนมีทั้งเงิน เกียรติยศ และศักดิ์ศรี เด่ยว นี่ยังไม่นับรางวัลมากมายที่มีคนมาประเคนให้ในภายหลังอีก
แต่ตอนนี้ ผมนั่งอยู่ที่สถานีสูบน้ำของหมู่บ้านของผม ที่ตอนนี้น้ำท่วมถึงเ้ข่าแล้ว ผมมองดูตุ่มที่อยู่ข้างๆผมอย่างหมดหวัง ผมชื่อ รวินท์
ตุ่มใบนี้มันเกี่ยวกับผมยังไงน่ะหรอ ก้อตั้งแต่เมื่อวานนี่เอง ผมงัวเงียเดินออกมาเปิดประตูบ้าน ตั้งแต่เช้าตรู่เพราะเสียง รบกวนจาก กริ่งหน้าบ้าน และต้องตกตะลึงเมื่อพบกับ พระเกจิชื่อดัง ท่านมาพร้อมกับ ไอ่ตุ่มนรกนี่ พระรุปนั้นบอกว่า ให้ผมช่วยเติมน้ำใส่ตุ่มให้ เต็มหน่อยโดยที่ผมจะต้องเติมมันด้วยตัวเอง แล้วท่านจะกลับมาเอาใน เช้าวันรุ่งขึ้นพร้อมด้วย พรจากพระเจ้าที่จะทำให้ คนแก่ อย่างผมได้ พบกับควมสุขจิงๆ ซักที
คุณอาจจะคิดว่ามันโง่ แต่สำหรับคนที่ชีวิตมีทุกอย่างแล้ว แต่กลับใช้ชีวิตโดยไม่รู้จักความสุข หรือสงบเลย แถมยังต้องมาทนเจ็บออดๆแอดๆ เรื่อยมาด้วยความชรา ที่กัดกินผมอยู่ทุกวัน จนผมแทบจะไม่รู้แล้วว่ามีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร นี่จึงเปนเหมือนความหวังสุดท้ายของผมจิงๆ เปนแสงสว่างจากพระเจ้า ท่านทรงเหนผมแล้ว ผมรู้ทันที ว่า นี่คือ สิ่งที่ผมรอคอยมานาน และมันช่างง่ายแสนง่ายจิงๆ
ผมเดินเข้าห้องน้ำตักน้ำแล้ว เทลงตุ่มทันที คิดถึงแต่เรื่องของวันพุ่งนี้ เวลาผ่านไป 2 ชม. โดยไม่รู้ตัว ผมมักจะเปนอย่างงี้เสมอ สามารถนั่ง ปล่อยความคิดให้เลื่อนลอยได้เปนวันๆ
น้ำในตุ่ม ยังไม่เต็มซักที น่าแปลกจิงๆ ผมคิดในใจ เลยเปลี่ยนเปน ต่อน้ำผ่านสายยาง ลงไปแทน แล้วผมก้อนั่งกอด มันพร้อมฝันถึงสิ่งที่ จะเกิดขึ้นพุ่งนี้ต่อ จนเลยเที่ยง ผมเริ่มรู้สึกหิว เลยลุกขึ้นยืนดู แต่น้ำก้อยังคงไม่เต็ม ผมจึงลากตุ่มออกไป หน้าบ้าน แล้วขอต่อน้ำจากบ้านข้างๆเพิ่มเข้าไปอีก จึงไปกินข้าว สังสรร กับเพื่อนบ้าน ด้วยอารมที่ดีเปนพิเศษ จนใครๆ ก้อทัก
ตกเย็น ผมจึงเดินออกมาดู ก้อดีใจ ที่เหน น้ำมันใกล้เต็มตุ่มแล้ว จึงเข้าบ้านนั่งดูทีวี พร้อมกับตื่นเต้นกับสิ่งที่กำลังจะมาถึง ในอีกไม่กี่ชม. ข้างหน้านี้ ความฝัน และความหวังของผมจะเปนจิงซักที
เกือบเที่ยงคืนแล้ว ผมเริ่มง่วง จึงคิดว่าน่าจะออกไปปิดน้ำ จะได้เข้านอนซักที
แต่แล้ว ผมก้อพบว่า มีเพียงสายยางของผมเท่านั้น ที่ยังมีน้ำไหลอยุ่ ของเพื่อนบ้านนั้น ปิดไปหมดแล้ว และน้ำในตุ่ม ก้อเหือดแห้งไป เหลืออยู่ไม่ถึงครึ่ง ไอ่พวกขี้งก ผม สบด ออกมาเสียงดังด้วยความแค้น
อีกไม่กี่ชม. ก้อจะเช้าอยู่แล้ว แต่น้ำก้อยังไม่เต็มเลย ผมจะเสียเวลา อีกไม่ได้แล้ว และผมก้อไม่สนใจแล้วด้วย ว่าใครจะต้องมาเดือดร้อนเพราะผมหรือไม่
ผม ลากตุ่มไปตามทางเดินเปียกแฉะ อาจจะเปนเพราะฝนตกตอนหัวค่ำละมั้ง ผมไม่ได้ใส่ใจ ผมเดินไปตามทางของหมู่บ้าน ไปจนถึง สถานี สูบน้ำของหมู่บ้าน ผมตรงเข้าไป ที่ วาร์ลที่ต่อกับท่อภายนอกทันที แล้วก้อตัดท่อนั้นทิ้ง แล้วน้ำสาดเข้าตุ่มทั้งหมด ตุ่มของผมจะต้องเต็ม มันจะเต็มแน่นอน เพราะด้วยตุ่มแค่นี้ไม่มีทางที่มันจะเติมไม่เต้มได้ ผมนั่งที่บันได เหม่อคิดเรื่อยเปื่อยถึงชีวิตที่ผ่านมา ปีแล้วเล่า ที่ผมทำงาน ขวนขวายให้ได้ เงินทอง เกียรติยศ มา ทำงานหนัก กว่าจะมาถึงวันนี้ สุดท้าย มันก้อยังไม่พออยู่ดี ผมต้องการเวลามากกว่า สุขภาพที่แข็งแรงเหมือนเดิม เพื่อผมจะได้ ทำต่อไป และต่อไป
ผมมารู้ตัวตอนที่ ขาผมจมลงไปในน้ำแล้ว ตอนนี้ น้ำท่วมไปหมดทั้งหมดบ้าน แล้ว แต่ตุ่มนรกนี่ กลับยังไม่เต็ม ผมจนปัญญาแล้ว หรือว่าตุ่มใบนี้จะเปน ตุ่มวิเศษที่ไม่มีวันเติมให้เต็มได้ ผมหมดหวัง เดินลาก ตุ่มกลับบ้าน พร้อมเสียง กร่นด่า จากเพื่อนบ้าน ที่ทำให้น้ำท่วม ไปทั้งหมู่บ้านแบบนั้น แต่ผมไม่ได้ยินหรอก ชีวิตของผมหมดหวังแล้ว
เมื่อถึงบ้าน ก้อพบพระท่านนั้น ยืนรออยู่แล้ว ผมโมโหมาก เดินตรงเข้าไปด่าทอ ท่านทันที ท่านมันโกหก หลอกหลวง จอมปลอม ตุ่มที่ไม่มีวันเต็มแบบนี้ ใครจะไปเติมได้ ท่านจงใจจะแกล้งคนแก่ที่สิ้นหวังแล้วอย่างข้า ถ้าคิดจะดูถูกกัน ท่าน....
พระท่านนั้นยิ้มแล้วพูดแทรกขึ้นมาว่า
" ตุ่มนี้มันมีรูรั่ว เพียงแต่ท่านอาจจะไม่ได้สังเกต ยิ่งท่านใช้มันมาก รูที่ว่าก้อยิ่งกว้างขึ้นๆ จนในที่สุดตอนนี้มันไม่มีก้นแล้วด้วยซ้ำ เช่นเด่ยวกับใจของท่าน ซึ่ง..."
ยังไม่ทันจบประโยค ผมก้อเหนท่านลงไปนอนจมกองเลือดในน้ำแล้ว เพราะผมเอาตุ่มที่ว่านั่นทุบหัวท่านไปเรียบร้อย ผมไม่ได้ยินที่ท่านพูดด้วยซ้ำ
ตอนนี้ผมกำลังนั่งเหม่ออยู่ในห้องขัง....
จากคุณ :
ToBeJazz 
- [
24 ก.ค. 51 12:30:00
]
ตุ่มของ รวินท์ [หักมุม]
