ความคิดเห็นที่ 1 ใช้เวลานั่ง ๆ นอน ๆ ดูคุณแม่ ซึ่งกลายเป็นเด็ก เล็ก ๆ ต้องคอยให้ พาไป ประคองไป สั่งให้ถ่ายหนัก ถ่ายเบา แล้วพาไปเดินเล่นข้างบ้านพี่ชาย ซึ่งตัวเขาไม่อยู่ ไปต่างจังหวัด  หมดไปหนึ่งคืน  พอเที่ยงข้าพเจ้าก็ฝากแม่ ไว้กับพี่ชายที่สอง แล้วบอกว่า ต้องไปปรึกษาเรื่องทำงานธุรกิจกับเพื่อนไม่รู้ ว่าจะได้กลับมาค้างให้อีกหรือเปล่า  แล้วข้าพเจ้าก็ออกไปพบเพื่อนตามนัด            จนดึก ก็ขับรถกลับบ้าน ทิ้งข้าวของอีกกองสองกองไว้ในห้องคุณแม่ อย่างนั้น ชีวิตข้าพเจ้าก็คล้าย ๆ พวกยิปซี มาแต่ไหนแต่ไร  ชีพจรลงเท้าเร่ร่อน นอนเป็นนกขมิ้นอย่างนี้ไม่เคยหาย วันรุ่งขึ้น รื้อข้าวของหน้าบ้าน เพื่อจะจัดระเบียบให้ของใหม่ท้ายรถ ลงที่  มีหนังสือเก่าตั้งใหญ่หน้าบ้าน ที่ลูกหอบมาสองครั้งก่อน และ ข้าพเจ้า ไม่ได้ เปิดอ่านมาเป็นปี !! เป็นความแปลกอีกอย่างหนึ่ง ซึ่งเมื่อก่อนนี้ แย่งกับอ่านระหว่าง คุณแม่,ข้าพเจ้า , และ ลูกสาว  เฝ้าคอยทุกวันอังคาร  แต่นับจากข้าพเจ้า ย้ายมาเรือนนนท์นี้   ข้าพเจ้าไม่ค่อยได้อ่านหนังสือเหล่านั้น และ กองที่อยู่ ตรงหน้าข้าพเจ้า มีอะไรบ้างเล่า ? บ่ายนั้น ข้าพเจ้าจึงนั่งอยู่ที่โต๊ะเหล็กวางกระจกแผ่นกว้างใหญ่ซึ่ง เป็นโต๊ะที่ลูกค้าแต่งบ้านท่านหนึ่ง ท่านบริจาคให้มา เพราะเห็นเราใช้โต๊ะอะไร ไม่รู้ นั่งทำงาน   ข้าพเจ้านั่งจนถึงทุ่มกว่า หน้าบ้าน อ่านนิยายเรื่องใหม่เรื่องหนึ่งซึ่ง บังเอิญ เปิดอ่านเอาตอนกลาง ๆ แล้ว รู้สึกสนุก ลึกลับซับซ้อน เพราะมือเขียน ระดับพระกาฬอย่าง 'แก้วเก้า'   หรือนัยหนึ่งเป็นอีกฉายาของนักเขียนใหญ่ เขียนเรื่องใด ก็ ต้องเป็นละครทุกที อ่านไปทั้งหมด  ได้สัก สิบเล่ม  เป็นเรื่อง "จงกลกิ่งเทียน"  ข้าพเจ้า อ่านไป  สรรเสริญเธอไปเพราะเขียนได้สนุกน่าอ่านเหลือเกิน  แต่แล้วต้องวาง ไว้ก่อน หอบฉบับก่อนหน้าขึ้นไปเป็นตั้งไปชั้นบนบ้าน  แล้วก็ทำกิจกรรมอื่นอัน ไม่เกี่ยวกับหนังสือ   ไปอ่านต่อรอบดึกได้อีกหลายเล่ม                เช้าวันรุ่งขึ้น ข้าพเจ้าพบ ซองพลาสติคสำหรับใส่เอกสารเอสี่อยู่ชั้น บนเป็นตั้ง ข้าพเจ้าจึง ตัดเรื่องดังกล่าวออกจากหนังสือ  และ เริ่มทำเป็นหนังสือ ในมือเฉพาะเรื่อง   หนังสือทั้งหมดตั้งแต่ปลายปี ๒๕๔๘-๔๙ มา จนถึง ฉบับก่อน เดือน กรกฎาคม ๒๕๕๑  ตั้งเป็นกองไว้บนโต๊ะกระจก  หาอะไรปิดไว้กันฝน  แล้วข้าพเจ้า ก็เริ่มกิจกรรม อ่านไป ตัดออกไปมาเก็บใส่ซองพลาสติก ซึ่งยังต้องวางไว้ตอนค่ำ เพราะนัดเพื่อนไปคุยธุรกิจต่อ พอห้าทุ่มก็๋แวะไปค้างกับคุณแม่อีกรอบ  แต่ยังหอบ หนังสือดังกล่าวไปนั่งอ่านข้างเตียงคุณแม่ด้วย  เดี๋ยวนี้ ท่านไม่อ่านหนังสือเพราะ ทานเป็นอัลไซเมอร์ ไม่มีใครมาแย่งข้าพเจ้าอ่านแล้ว เช้านี้ ข้าพเจ้ากลับมาเรือนนนท์  หอบหนังสือทั้งหมด ลงเรียงอีกรอบ ในซองพลาสติกใส เสร็จเอาตอนเย็น  ถึงแม้จะมีงานอื่นให้ทำอีกมาก แต่สำหรับ เรื่อง จงกลกิ่งเทียน นี้ เป็นเรื่องที่มีเสน่ห์ชวนติดตาม เพราะการวางพล็อตเรื่อง เชียวชาญ รายละเอียดงานชั้นครู สำนวนไพเราะเพราะพริ้งเหลือหลาย บอกถึง คุณค่าของเรื่องซึ่งข้าพเจ้าควรเก็บ เย็น ๆ บ่าย  ๆ ข้าพเจ้าโทรศัพท์ถามบริษัทผู้ผลิตซองพลาสติกดัง กล่าว ว่าเขาจะขายยกล็อตใหญ่ ๆ ราคาพิเศษ ไหม ? หนังสือ "สกุลไทย" ถือเป็นเพื่อนเก่า ซึ่งข้าพเจ้ายุ่งจนลืมจับขึ้นมาดู ปกติ ข้าพเจ้าจะ  'ตัดคอลัมน์ดีๆ เก็บเข้าแฟ้ม'  อยู่เป็นประจำ ย้ายมาเรือนนนท์ ใหม่ ๆ ยกแฟ้มดังกล่าวให้เด็กดูแลคอนโตไปทั้งแฟ้ม ไม่รู้ว่าเธอเอาไปทิ้งหรือ เปล่า มันเป็น คอลัมน์ที่มีคุณค่าทั้งนั้น                  ในที่สุด ข้าพเจ้าก็ได้เพื่อนเก่าคืนมาอีกครั้ง  เป็นหนังสือที่รวบรวม นักเขียนชั้นครูไว้ที่นั่น และ ข้าพเจ้าถือ ว่า เรื่องที่ตัดเก็บไว้เป็นครูนิยายดีเด่นของ ข้าพเจ้า...ขอบคุณนะเพื่อนเก่า ที่เธอได้มีโอกาสกลับมาเป็นประโยชน์แก่เราอีก ครั้ง                                           tiki_ทิกิ                                     บันทึกไว้ ณ เรือนนนทบุรี สยามราชอาณาจักรไทย จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 24 ก.ค. 51 17:11:55 ]

ความคิดเห็นที่ 2 .....โชคดีนะครับ....ที่มีแม่ ? จากคุณ : สวนดอก - [ 24 ก.ค. 51 17:13:44 ]

ความคิดเห็นที่ 3 โชคดีที่มีโอกาสได้ดูแลคุณแม่ค่ะ   ดิฉันเสียอีกเป็นพยาบาลแต่ไม่มีโอกาสได้ดูแลพยาบาลแม่ของตัวเองเลย มัวแต่มาดูแลฝรั่ง  ว่าไปแล้วก็เศร้านะคะ จากคุณ : teansri - [ 24 ก.ค. 51 18:04:45 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาอ่านค่ะ ซื้อซองพลาสติกเป็นล็อตใหญ่ๆ ได้ :) จากคุณ : scottie - [ 24 ก.ค. 51 19:26:07 ]

ความคิดเห็นที่ 5 นิยายเรื่องใหม่ของอาจารย์วินิตาใช่ไหมคะ ได้นิยายของอาจารย์อีกเรื่องที่เตรียมซื้อเมื่อรวมเล่มอีกแล้วค่ะ เป็นแฟนผลงานของอาจารย์อย่างเหนียวแน่นค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 25 ก.ค. 51 02:38:00 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เคยเข้าไปอ่านในเวบสกุลไทย มีนักเขียนที่มีชื่อบางคน มีผลงานเรื่องสั้นตีพิมพ์ อาศ้ยอ่านที่นั่นเป็นประจำค่ะ คุณทิกิน่ารักมาก ๆ ค่ะ ได้ดูแลคุณแม่ด้วย คุณโชคดีกว่ายีนส์เยอะเลย คุณแม่ของยีนส์เสียตั้งแต่เด็ก ๆ คนที่ยีนส์รักมากที่สุดก็คือพี่สาวค่ะ เพราะเขาเลี้ยงดูและดูแลยีนส์มาตลอด ยีนส์มักจะแบ่งปันไปให้ทุกครั้งที่มีโอกาสค่ะ สิ่งดีๆ ๆ ที่เราทำไว้ มักจะส่งผลดีให้เราเสมอค่ะ ^ - ^ จากคุณ : roslita - [ 25 ก.ค. 51 04:32:37 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คุณ : สวนดอก   คะ คิดอย่างนั้นเหมือนกันค่ะเวลาไปดูท่าน แต่ทั้งเดือนกว่าสองเดือนที่ผ่านมา เรายุ่งเรื่องการเสนองาน ใหม่ ลูกค้าใหม่ จนไม่มีเวลาแวะไปดูท่านเลยค่ะ คุณ : teansri  คงเหมือนตัวเองตอนวุ่น ๆ อยู่แถวคอนโดกับงานตัวเอง ที่ร้าน มังคะ  ไม่ได้ไปดูท่านนานหลายเดือน จนคุณแม่กลายเป็นไม่รู้เรื่อง ก็เศร้ามากค่ะ คุณ : scottie   คะ แบบว่า ถามเฉย ๆ ค่ะ ยังไม่ซื้อหรอกค่ะ คงซื้อเป็น แพ็คละ 20 ซอง อย่างเดิม แต่หลายแพ็คหน่อยน่ะคะ ไม่ค้มหรอกค่ะถ้าจะ ซื้อเยอะ ๆ อย่างนั้น คุณ : กุลธิดา (kdunagin)  คะ เป็นเรื่องที่เริ่มปี 50 มังคะ แล้วไล่มา ถึง เดือนนี้ ดูเหมือนตอนที่ 54 ค่ะ เป็นเรื่องที่วางพล็อตซับซ้อนน่าสนใจ มากค่ะ  แต่วิธีเขียนของท่าน สนุกน่าอ่านมาก เดินเรื่องได้น่าสนใจดี คุณ : roslita  คุณยีนส์คะ   ไม่ค่อยได้เข้าเว็บสกุลไทยหรอกค่ะ นาน ๆ ที่ เวลาจะดูข้อมูลเลาะวัง ของคุณ จุลลดา ภักดีภูมินทร์ สมัยก่อน ก็เข้าไปดูค่ะ         ไม่น่ารักดอกค่ะ เพราะไม่ค่อยได้ไปดู ถ้าพี่ชายไม่โทร ฯ มาจี้ ๆ ก็ไม่ไป ยิ่งกำลังทำต้นฉบับหนังสือ ซึ่งต้องเครียดมาก ยิ่งไม่อยากไปเลยค่ะ แต่ก็จำเป็นต้องไป  ไปแล้ว ก็ งื้ด งื้ด จะกลับบ้านอยู่เรื่อยเลย แย่จังเรา             ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามามาอ่านเรียงบ่น ๆของเรานะคะ        ตอนนี้ กำลังเก็บ  เรื่อง  คลีโอพัตรา  กับ เบื้องหลังราชวงศ์อังกฤษ ในสกุลไทยนั่นแหละค่ะ            ปกติ อ่านแล้วเก็บรวบรวมไว้หลายหน้า เช่น วิธีจัดดอกไม้ วิธี ทำ อาหาร วิธีเย็บปักถักร้อย   แต่เด็ก ๆ ก็มีหน้านิทาน นิยาย คอลัมน์ของเด็ก หลายหน้าด้วยค่ะ         เดี๋ยวจะแย่งซีนนิยายพันทิปมากไป ไว้แค่นี้ก่อนค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 26 ก.ค. 51 00:02:22 ]