ความคิดเห็นที่ 1 "จดหมายจากเมืองไทย"  งานของคุณโอโม่ซัง มีส่วนคล้าย...."จดหมายรักจากเกาหลี" พ๊อคตเก็ตบุ๊คของผมในตอนต้นเรื่องนิดหน่อยครับ ผมไม่รู้ว่ามีนักเขียนจากถนนนักเขียน ลงเรื่องนี้ไว้ เพราะไม่ได้เข้ามานาน หลังจากที่ผม ลงเรื่อง "นางสาวสวยลากไส้กับรักใสใสของนายเดี่ยว" หลังจากนั้นก็เล่นที่เฉลิมไทยเป็นหลัก ผมไดด้มีโอกาสอ่านงานเขียนเรื่อง "จดหมายจากเมืองไทย"  ของคุณโอโม่ซัง  จึงรู้สึกว่า มันมีบางอย่างคล้ายๆกันในแง่ของโครงเรื่อง ซึ่งคิดว่า นักเขียนทุกท่าน ที่สร้างสรรค์งานออกมา ด้วยตัวเอง จะจำลายสือ ลายมือ เนื้อหาของตัวเองได้ดี แม้จะมีการเปลี่ยนแปลงบริบทไปบ้าง ผมได้อ่านเรื่องและลิงค์"จดหมายจากเมืองไทย" จนทราบว่า ผู้เขียน คือคุณโอโม่ ได้ยอมรับว่า มีส่วนด้านพล๊อตคล้ายกับงานพ๊อตเก็ตบุ๊คผมจริง ดังเนื้อหาที่ คุณโอโม่โพสไว้ต่อไปนี้ "สื่อรัก -จดหมายจากเมืองไทยฉบับตะลุยโรงเกลือ" เกริ่นกันก่อน!! จากที่ไม่มีความรู้ด้านขีดๆเขียนๆ นอกจากใช้จินตนาการของตัวเองเล่าเรื่องล้วนๆ แต่สะกิดใจผู้เขียนดังนี้ 1. ชื่อเรื่อง ได้ตรงกับนักเขียนนวนิยายชื่อดังของคุณ"โบตั๋น" ราวกับถ่ายเอกสารแล้วปั้มตรายางว่า "สำเนาถูกต้อง"อย่างไรก็อย่างนั้นเลย นั่นคือชื่อนิยายว่า "จดหมายจากเมืองไทย" แม้ผมจะไม่เคยได้อ่านก็ตาม แต่ผมได้อ่านความคิดและความในใจบางอย่างของคุณโบตั๋น จากการสัมภาษณ์ลงนิตยาสารฉบับหนึ่ง พร้อมลงรูปของคุณโบตั๋นประกอบ ดูแล้วศรัทรามากๆ ดูอบอุ่นมากๆ จึงไม่กล้าที่จะเทียบชั้น อาจเอื้อมใช้ชื่อเดียวกับผลงานของคุณโบตั๋น จึงขออนุญาตเปลี่ยนชื่อเรื่องจาก "จดหมายจากเมืองไทย" เป็น "สื่อรัก" ซึ่งยังคงตามเนื้อหาของเรื่องราวที่เขียนไว้เหมือนเดิมครับ 2. พล็อตเรื่อง ดันไปเหมือนกับ "จดหมายรักจากเกาหลี" (ซึ่งชื่อเรื่องก็คล้ายกันอีก) เรื่องนี้ผมเคยอ่านครับ และดูเหมือนว่าจะเป็นโชคดีในความโชคร้าย โชคดีนั่นคือ ได้มีโอกาสสนทนากับเจ้าของเรื่อง"จดหมายจากเกาหลี" หลังจากที่เรื่องของผมพิมพ์ลงถนนนักเขียนไปแล้ว ไม่ก็ยืนยันว่ามิได้มีเจตนารมณ์ลอกเลียนแต่อย่างใด เพราะเรื่องของผมมันมีการเล่าเรื่องและดำเนินเรื่องด้วยเนื้อหาในตัวของมันเอง ที่สำคัญผู้เขียนจดหมายรักจากเกาหลี กล่าวชมว่า จดหหมายรักจากเมืองไทย(ปัจจุบันเปลี่ยนชื่อเป็น"สื่อรัก"แล้วจ้า)ว่าสนุกและน่าติดตามมากกว่า ไม่รู้ว่าแกล้งยอกันหรือเปล่าครับ?   ก็ขอโทษด้วย ณ ตรงนี้หากมีความคล้ายคลึง แต่เรื่องราวของสื่อรัก ก็ยังคงดำเนินต่อไปตามทิศทางของ"หัวใจ"โอโม่ซัง ปรารถนา ...คริ-คริ ตอนนี้ก็กำลังเข้มข้นเชียว จึงนำมาลงต่อ หวังเพียงความคิดเห็นติชม-จากพี่ๆในวงการนักเขียนชั้นเซียนช่วยวิจารณ์แต่แนะนำก็จะเป็นกำลังใจและขอบคุณมา ณ โอกาสนี้เช่นกันครับ จากคุณ : โอโม่ซัง - [ 22 ก.ค. 51 10:32:13 A:203.152.25.69 X: TicketID:181299 ] http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W6819895/W6819895.html (กระทู้ที่มา) จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ 25 ก.ค. 51 11:06:43 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จากคำที่ คุณโอโม่เขียนไว้ว่า "ไม่ก็ยืนยันว่ามิได้มีเจตนารมณ์ลอกเลียนแต่อย่างใด เพราะเรื่องของผมมันมีการเล่าเรื่องและดำเนินเรื่องด้วยเนื้อหาในตัวของมันเอง ที่สำคัญผู้เขียนจดหมายรักจากเกาหลี กล่าวชมว่า จดหหมายรักจากเมืองไทย(ปัจจุบันเปลี่ยนชื่อเป็น"สื่อรัก"แล้วจ้า)ว่าสนุกและน่าติดตามมากกว่า ไม่รู้ว่าแกล้งยอกันหรือเปล่าครับ? ...  ก็ขอโทษด้วย ณ ตรงนี้หากมีความคล้ายคลึง ผมถือว่าคำกล่าวนี้ ที่แสดงเจตนา  "ขอโทษ" ตัวผมเองสึกว่าเป็นการละเมิดเกินไปที่จะขอโทษ ผมอยากให้ "ขอนุญาต" เสียก่อน แล้วอีกอย่าง แม้งานชิ้นนี้จะออกมาจากผม แต่ลิขสิทธิ์ก็ขายขาดให้สำนักพิมพ์ไปแล้ว ผมจึงคิดว่า การที่จะมาหยิบจับพ๊อตเรื่อง ของนิยายที่ตีพิมพ์ไป มาใช้เป็นพ๊อตตัวเองแล้วมาบอกว่า "มันดันไปคล้ายกัน และขอโทษด้วย"  ผมว่าเป็นสิ่งที่ไม่สมควร และอีกอย่างข้ออ้างที่ คุณโอโม่บอกว่า ได้คุยกับคนเขียนจดหมายรักจากเกาหลี และมีการชื่นชมงานเขียนของโมโม่นั้น.....ผมงงมาก ใครแอบอ้างเอ่ย?!!!! ผมได้อ่านงานของคุณโอโม่ จึงพยายามติดต่อหลังไมค์ และ เอ็มเอ็สเอ็นคุยกัน จนได้ติดต่อกันทางโทรศัพท์ เมื่อเช้า คือวันนี้ 25 กรกฏาคม แต่การสนทนาไม่สู้ราบลื่น มีความเห็นไม่ลงตัวนิดหน่อย ผมจึงอยากชี้แจงผ่านทางกระทู้   งานสองเรื่องนี้จะคล้าย หรือใกล้เคียงโดยบังเอิญหรือไม่ ผมมีเนื้อหาด้านใน ให้เหล่านักเขียนทุกท่าน ลองเปรียบเทียบกันดังต่อไปนี้ V V จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ 25 ก.ค. 51 11:17:10 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เปรียบเทียบ ย่อหน้าต่อย่อหน้า ระหว่าง "จดหมายจากเมืองไทย" กับ "จดหมายรักจากเกาหลี" "จดหมายจากเมืองไทย " ตอนแรก(เปิดเรื่อง) ของ คุณโอโม่...โพสไว้ ๘ กค. ๕๑ "จดหมายจากเมืองไทย" “มีคนกล่าวไว้ว่า ทุกชีวิตที่เกิดมาจะมีด้ายสีแดงผูกติดอยู่ปลายนิ้วก้อยข้างซ้ายไว้ จะไม่มีใครมองเห็นด้ายสีแดงนั้นด้วยตาเปล่า แต่ต้องใช้หัวใจในการมองเห็น ปลายด้ายสีแดงเส้นนี้จะผูกติดกับนิ้วก้อยของอีกคนหนึ่ง ที่เราเชื่อกันว่าคนๆนั้นคือ เนื้อคู่ของเรานั่นเองหากชีวิตของคนๆหนึ่งเกิดมาเพื่อตามหาจุดสิ้นสุดของด้ายสีแดงนั้น จะผ่านความสุขบ้าง ทุกข์บ้าง คละเคล้ากันไป บางครั้งคนเราก็ยินดีที่จะมีความสุขทั้งที่น้ำตานองหน้า หรือหัวเราะอย่างบ้าคลั่งเพื่อเก็บซ่อนน้ำตาไว้ ยากแท้ที่มนุษย์จะอ่านใจกันได้ แม้แต่หัวใจของตัวเอง เราก็ยังไม่อาจเข้าใจได้ จึงไม่แปลกอะไรที่บางครั้ง คนๆนั้นอาจใช้เวลาทั้งชีวิต เพื่อค้นหาหัวใจของตัวเอง ” “Ohayo” “โอ_ฮา_โย” ผมพยายามถอดความหมายจากข้อความที่ได้รับ ด้วยความรู้สึกแปลกใจและตื่นเต้นจากข้อความที่อยู่ในโปรแกรมแชทยอดนิยมขณะนี้อยู่ไม่น้อย ที่แปลกใจเพราะเจ้าของประโยคนั้นเป็นนิคเนมที่ผมไม่เคยรู้จักมาก่อนและไม่ได้แอดชื่อไว้ในโปรแกรมแชท จู่ๆก็เข้ามาทักทายเรียกความสนใจให้กับผมไม่น้อย ส่วนอาการตื่นเต้นของผมนั้นเพราะเป็นภาษาอังกฤษที่อ่านออกเสียงเป็นภาษาญี่ปุ่น ซึ่งเป็นไปได้ว่าผมอาจจะโดนเพื่อนแกล้ง หรือไม่ก็อาจจะเป็นการแอดเมลล์ผิดก็ได้ ถ้าเป็นอย่างหลังผมคงหัวเราะไม่ออกแน่ เพราะภาษาอังกฤษนี่ไม่กระดิกเลย ยิ่งถอดคำเป็นภาษาญี่ปุ่นยิ่งแล้วใหญ่ จากคุณ : โอโม่ซัง - [ 8 ก.ค. 51 16:46:55 A:203.152.25.69 X: ]              ________________________________________ "จดหมายรักจากเกาหลี" ตอนแรก(เปิดเรื่อง) ของผมที่เป็พ๊อตเก็ตบุ๊ค ตีพิมพ์ปี๔๙ "จดหมายรักจากเกาหลี" "บางครั้งสิ่งที่เราคิดว่ามันคือ...ความรักและต้องการจะยึดมั่นและถือไว้ในคำสัญญากลับกลายเป็นแค่เพียงร่องรอยขงความทรงจำที่ปลิดปลิวหายไปกับสายลม" "Oan Yonh ha sea yo!?( : ) " "อัน ยอง ฮาเซโย" ผมพยายามถอดประโยคจากภาษาอังกฤษที่ได้รับจากหน้าจอคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คสีดำเครื่องใหม่ของผม ให้เป็นไทยได้ความหมายว่า "สวัสดีครับ" เที่ยงคืนกว่าๆในคืนนั้นที่ผมกำลังสนทนาอยู่กับคนๆหนึ่ง เราสนทนาเป็นภาษาไทยแต่จับใจความได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ก็พอจะเข้าใจได้ในระดับหนึ่ง "มาแล้วเหรอรอนานมาก" "วันนี้ยุ่งทั้งวันแล้วนายเป็นไงบ้าง" ใช่สิ...นี่ก็เกือบสองเดือนแล้วที่มกับ ดองจี(Dong -G) เราสองคนคุยกันโดยที่ไม่รู้เลยว่าหน้าตาของกันและกันเป็นยังไง แม้แต่โทรศัพท์ก็๋ไม่ได้ยินผมไม่มีจิตนาการของเขาอยู่สมองแล้วก็คงเช่นเดียวกัน เขาเองก็ไม่มีจิตนการขอผมอยู่ในสมอง ผมรู้แต่ว่า ดองจีเป็นลูกครึ่งไทย-เกาหลี เรารู้จักกันโดยบังเอิญที่แอดอีเมล์ผิด.... แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 51 11:32:02 จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ 25 ก.ค. 51 11:30:43 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมคงไม่ต้องคัดทุกช็อต แต่เท่านี้ผมก็พอทราบว่างาน ฝาแฝดกันมาก ในส่วนปูตอนต้นเรื่อง....และส่วนของตัวเองกสนทนากันทางแชท "จดหมายจากเมืองไทย"...ตัวละครชื่อ  "ออมสิน" กับ" ปีเตอร์" ลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น "จดหมายรักจากเกาหลี" ตัวละครชื่อ "กัน" กับ" เคดองจี" ลูกครึ่งไทยเกาหลี ด้วยเจ้าตัวก็ยอมรับว่า คล้ายกัน  ผมเพียงอยากให้เจ้าของเรื่องแสดงความรู้สึกต่อการหยิบจับโครงเรื่องนี้มาใช้ในงานของตัวเอง เท่านั้นว่า มันควรหรือไม่  และยิ่งเขามาโพสในห้อง"ถนนนักเขียน" ซึ่งมีนักเขียนมากมายเข้ามาเล่นมาแชร์ผลงาน  เขาทำไมไม่กังวลว่า เจ้าของผลงานตัวจริงเขาจะเข้ามาดูมาอ่าน ...ผมไม่อยากได้แค่การ"ขอโทษ" ผมแค่ต้องการ"จิตสำนึก" ของคนที่จะคิดเป็นนักเขียน" ว่า จะก๊อบยังไง จะลอกยังไง ที่จะไม่ให้เจ้าของงานต้นฉบับเขาจับได้ ด้วยความเคารพอย่างสูง จาก...พระนายไวยวงศา จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ 25 ก.ค. 51 11:41:57 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ปูเสื่อครับ จากคุณ : ปฤษณะ - [ 25 ก.ค. 51 16:47:06 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ปูเสื่อนอนรอฟังด้วยคนค่ะ จากคุณ : เด็กแนวแถวชายแดน - [ 25 ก.ค. 51 19:23:50 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตายเร้ววว งานเข้า จากคุณ : Cryptomnesia - [ 25 ก.ค. 51 20:01:57 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เข้ามามุง จากคุณ : ratta - [ 25 ก.ค. 51 21:07:19 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ทุกอย่างมันบังเอิญเหมือนครับ ทุกท่านโปรดเข้าใจว่า....."บังเอิญเหมือนมาก"   ................................................................................................. จดหมายจากเมืองไทย" ของคุณโอโม่ซัง หรือ ออมสิน(ไตตั้น) V V “ ..” ปลายนิ้วมือทั้งห้าของผมกดแช่ค้างที่แป้นพิมพ์ ไม่ใช่ว่ากำลังคิดหาเรื่องจะคุยอะไรกับอีกฝ่ายหนึ่ง แต่เพราะหลังจากได้อ่านประโยคที่ปีเตอร์พยายามสื่อสารตอบกลับมานั้น ทำให้สมองส่วนหนึ่งของผมหยุดทำงานในทันที จริงหรือ?ที่ปีเตอร์บอกว่าเรารู้จักกันช้าเกินไป ดูเหมือนว่าผมเป็นคนสำคัญของปีเตอร์เช่นกัน แม้มันจะเป็นความคิดเข้าข้างตัวเองบ้างก็ตาม แต่เวลานี้ผมก็ได้รู้จักกับนายแล้วไม่ใช่หรือ ปีเตอร์? นายจะคิดมากทำไมกับเวลาที่ผ่านพ้นไปแล้ว เราอยากให้นายคิดเพียงแค่ว่าต่อจากนี้เราจะรักษาสัมพันธภาพอย่างไรให้ยาวนาน “เราอยากให้นายมาอยู่ที่นี่กับเราจัง” ประโยคคำบอกเล่าของปีเตอร์ประโยคนี้เขาจะรู้ไหม?ว่ามันทำให้อีกฝ่ายหวั่นไหว และรู้สึกแปลกๆและที่ปีเตอร์ยังบอกต่ออีกว่าดอกซากุระที่ญี่ปุ่นร่วงโรยหมดแล้วและเขาจะรู้หรือไม่ว่าที่เมืองไทยดอกไม้ชนิดหนึ่งกำลังงอกงามในหัวใจท่ามกลางความรู้สึกที่สับสน “โอโม่ซัง คุยกับเราอยู่หรือเปล่า?” ปีเตอร์เขย่าที่หน้าจอของผม เรียกสติของผมกลับคืนมา ผมรีบตอบกลับไปทันที ไม่รู้ว่าเสียมารยาทหรือเปล่า?ที่ปล่อยให้ปีเตอร์รอนาน “ถ้านายอยากเห็นดอกซากุระ เราจะส่งไปให้ดูที่เมืองไทย แต่เป็นดอกซากุระที่เราเก็บไว้นะ” “ได้สิ ไม่ว่าจะเป็นดอกสดหรือดอกแห้งมันก็คือดอกซากุระที่นายตั้งใจส่งมาให้เรา” และผมก็บอกที่อยู่ในการจัดส่งไปให้ปีเตอร์ ผมอดตื่นเต้นไม่ได้ที่จะได้เห็นดอกซากุระของจริงเสียที มันคงมีกลิ่นหอมน่าดู ที่สำคัญมันเป็นของขวัญชิ้นแรกที่ผมได้รับจากปีเตอร์ ผมเฝ้ารอคอยการมาถึงของดอกไม้จากแดนไกลด้วยความรู้สึกใจจดใจจ่อ จากคุณ : โอโม่ซัง - [ 10 ก.ค. 51 11:25:01 A:203.152.25.69 X: ] ........................................................................................ จดหมายรักจากเกาหลี (งานพ๊อตเก็ตบุ๊คของผม) นามปากกา  ฤดูร้อนอันอบอุ่น "............................." ปลายนิ้วที่สำผัสแป้นพิมพ์กดแช่อยู่นาน คิดแล้วคิดอีกอยากจะสื่อสารกันยังไงให้อีกฝ่ายหนึ่งได้รับทราบ แม้จะสนทนาเป็นภาษาไทยถูกๆผิดๆ แค่ก็พอจะสื่อความหมายกันได้บ้าง แต่ถ้าจะพูดภาษาอังกฤษผมเองบก็งูๆปลาๆและที่สำคัญคนเกาหลีส่วนใหญ่ไม่ใช้ภาษาอังกฤษ ซึ่ง ดองจี ก็เป็นหนึ่งในนั้น ผมคุยกับดองจีแบบไม่เห็นหน้านอกจากการพิมพ์ข้อความซึ่งผมเองก็ยอมรับว่า ในระยะแรกขี้เกียจจะนั่งคุยกับเขาเพราะว่ากว่าจะส่งข้อความได้ในแต่ละครั้งนั้นต้องรอนานมากอาจจะเป็นเพราะว่าเขาคิดนานว่าจะพิมพ์ข้อความอะไรลงไปที่จะสื่อให้ผมรับทราบได้ว่าเขาต้องการอะไร "คิดถึง และรู้สึกดีเวลาคุยกับนาย" เขาคิดถึงผมและรู้สึกดีกับผม ผมเองก็ดีใจนะที่มีคนรู้สึกอย่างนั้นกับผม เกือบสองเดือนที่เราคุยกัน ผมเองก็ยอมรับว่าจะเริ่มรู้สึกแบบเดี่ยวกันกับที่ดองจีเขียนมา ผมไม่กล้าคิดอะไรมากหรอก เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของโลกไซเบอร์ แต่ยิ่งคุยกับดองจีก็ยิ่งสนุกยิ่งอยากคุย จนผมกลัวว่าผมจะชอบดองจีขึ้นมาจริงๆในไม่ช้า "ผมส่งโป๊สการ์ดไปให้ได้รับหรือยัง" ดองจีพิมพ์ข้อความตอบกลับ เขาหมายถึงโป๊สการ์ดใบที่สอง ที่เป็นรูปหิมะโปรยปรายท่ามกลางทิวสนที่ "เกาะนามิ" "ได้แล้ว ที่จริงไม่ต้องส่งมาก็ได้" "อยากให้นายมาอยู่กับเราที่เกาหลีจัง ถ้านายมาเกาหลีโป๊สการ์ดทุกใบที่เราส่งไปให้....เราจะพานายเที่ยวให้ครบ ถ้าเราเที่ยวครบทุกๆที่ตามโป๊การ์ดแล้วนายไม่พอใจที่จะคบหาเรา เราจะให้นายบินกลับเมืองไทยได้เลย แต่.... " "แต่อะไร" "คิดคำพูดก่อน พิมพ์ช้าเข้าใจด้วย" "ค๊าบบ จะรอพิมพ์มาเร็วๆนะ รออยู่" พอรอดองจีพิมพ์ตอบกลับมาเกือบนาทีก็ได้รับข้อความที่กระท่อนกระแท่น จับใจความได้ว่า ".....ผมจะส่งโป๊สการ์ดหานายเพียง หกใบ เดือนละฉบับ ครบหกใบเมื่อไหร่ นายไม่มาหาเราเราจะเลิกวุ่นวายกับนาย และให้นายตอบโป๊สการ์ดใบสุดท้ายที่เราจะเขียนคำถามลงไป " ................................................................................................. แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 51 21:57:35 จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ 25 ก.ค. 51 21:31:38 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อิอิอิ แอบขำสำเนียงคุณ Cryptomnesia เราก็นึกว่ามาดคงแบบนักวิทยาศาสตร์ - -" ล้อเล่นฮับ อ่อ เข้ามาฟังด้วยคน หุๆๆๆ จากคุณ : X RoBiN - [ 25 ก.ค. 51 22:44:19 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คุณ พระนายเจ้าคะ         ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องนี้ เลย แต่พอดี คนที่คุณพูดถึงนี้ เขา เข้าหลังไม้ มาหาแต่ต้น บอกว่า ช่วยอ่านเรื่องนี้หน่อย แล้วเม้นท์ให้ทีเหมือนที่เคยเม้นท์ เรื่องคุณ พระนาย ??          ก็ ไปอ่าน แล้วบอกว่า อ่านแล้ว ทำนองนี้แหละค่ะ   เฮ้อ   ยังนึกว่าเป็นลุกน้องคุณพระนายฯ มาเขียนด้วยนะเนี่ย   แล้วนี่มันเป็น ความจริงว่าไม่รู้จักกันจริง ๆ เหรอคะ กลุ้มเลย จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 25 ก.ค. 51 23:52:38 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอแสดงความคิดเห็นในฐานะที่เคยมีปัญหาเรื่อง บทความที่ตนเองเขียนโดนก๊อปไปทั้งดุ้น ไปแปะไว้ที่บล๊อกคนอื่น จนมีกระทู้ร่ายยาวที่ห้องไกลบ้านมาแล้วค่ะ ดิฉันเคยอ่านผ่านตา ทั้งงานเขียนของคุณพระนายฯ ที่เอามาลงในห้องถนนฯ (แต่ไม่ใช่เรื่องนี้) และของคุณ โอโม่ซัง  เม้นท์บ้างไม่ได้เม้นท์บ้าง จาการอ่าน เปรียบตอนต่อตอน ที่คุณพระนายฯเอามาให้ดู ดิฉันก็ไม่เห็นดีเห็นงามด้วยอย่างแน่นอนค่ะ เพราะเป็นการลอกเลียน ที่เหมือนมากๆ แม้จะไม่ทั้งดุ้นอย่างกรณีของดิฉันก็ตาม ดิฉันคิดว่า ท่านผู้อ่านทุกๆท่านในห้องนี้ รักความยุติธรรม และเป็นมิตรกับทุกคนค่ะ...อาจจะมีคนเข้ามาแสดงความคิดเห็นน้อย เพราะติดช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ค่ะ  ที่สำคัญอยากให้คุณพระนายฯคิดว่า พ็อกเก็ตบุ๊ค เรื่องนั้นของคุณก็วางจำหน่ายแล้วไม่ใช่เหรอคะ   คนอ่านคงแยกแยะออกค่ะ  และที่หลายๆท่านอ่านของคุณโอโม่ซัง แล้วมิได้ทักท้วงอะไร เพราะอาจจะไม่เคยอ่านเรื่องของคุณ ที่วางจำหน่ายแล้วก็ได้นะคะ จากคุณ : teansri - [ 26 ก.ค. 51 00:17:35 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ไม่เคยอ่านเรื่องที่คุณคุณพระนายไวยวงศาตีพิมพ์ มีโอกาสได้อ่านเรื่องที่จขกท.อ้างถึงบ้างช่วงแรกๆ จากข้อมูลที่จขกท.ยกตัวอย่างมา ก็เห็นด้วยว่ารายละเอียดเหมือนกันค่ะ แต่ถ้าจะพูดถึงว่าเป็นการลอกโครงเรื่องมั้ย เฉพาะที่ให้ตัวอย่างมา ส่วนตัวรู้สึกว่ายังไม่เพียงพอนะคะ คือรู้สึกว่างานเขียนสักเรื่อง มันยังมีรายละเอียดอีกเยอะ อยากเห็นคุณโอโม่ซังออกมาชี้แจงด้วยค่ะ อาจจะมีคนอื่นส่งข้อความหลังไมค์ให้คุณโอโม่ซังแล้ว แต่ว่าคนนี้ไปทิ้งข้อความในกระทู้ของเขาข้างล่างแล้ว เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้ออกมาอธิบายตรงนี้ด้วยก็แล้วกันนะคะ สำหรับคุณโอโม่ซัง ถ้าคุณมีอะไรอื่นที่จะล้มล้างข้อสังเกตของจขกท.นี้ได้ ก็แจ้งมา แต่ถ้าได้รับอิทธิพลมาจริง ขอแนะนำให้ตอบตรงไปตรงมาค่ะ ควรคิดเสียว่าคุณคุณพระนายไวยวงศาหวังดี ถึงได้ออกมาตั้งคำถามแต่เนิ่นๆ แบบนี้ ปล.นามแฝงจขกท.ยาวมาก จากคุณ : scottie - [ 26 ก.ค. 51 01:12:39 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผ่านมาอ่าน...   จากคุณ : ชายยอดนักทดลอง - [ 26 ก.ค. 51 09:46:17 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ทักทายสมาชิกชาวนักเขียน ทุกท่านด้วยความเคารพ โดยส่วนตัวผมไม่รู้จักกับคุณ "ออมสิน"  มาก่อนเลย เพราะหลักๆผมจะเล่นอยู่ห้อง "เฉลิมไทย "  ผมชอบเข้ามาสนทนากับกลุ่มนักดูละคร พูดคุยถึงละคร วิเคราะห์ และตามข่าวสารด้าน ดารา นักแสดง ความเคลื่อนไหวแวดวงบันเทิงเป็นหลัก ขณะเดียวกันก็ออกผลงานทางด้านหนังสือ พ๊อตเก็ตบุ๊คบ้าง   และวันหนึ่งพวกเรา สมาชิกในเฉลิมไทยอยากให้มีมิตติ้งเหลิมไทย ผมเลยตั้งกระทู้ๆหนึ่งมาก นั่นคือ "กระทู้คั่วไก่"   http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A6789036/A6789036.html หลังจากนั้นผมจึงได้รับการหลังไมค์จากคุณออมสินเข้ามาทักทาย และสนับสนุนการจัดการเรื่องมิตติ้งที่เหลิมไทย หลังจากนั้นก็คุยกันผ่านหลังไมค์และ MSN ได้สองสามวันครับ พอดี เขาบอกว่าเขาเขียนจดหมายจากเมืองไทย ผมเลยลิ้งค์ลองอ่าน แต่พออ่านได้นิดเดียวก็รู้ครับว่าว่า "คนเขียนจดหมายจากเมืองไทยต้องอ่านจดหมายรักจากเกาหลีมาแน่นอน"  ทีนี้ผมก็เลยถามตรงๆว่าคุณออมสินเคยอ่าน จดหมายรักจากเกาหลีมั้ย  เขาก็บอกว่าเคยอ่าน แต่ไม่ประทับใจเรื่องมันไม่โดนใจเขา  ผมเลยบอกว่า ผมเป็นคนเขียนเรื่องนั้น เขาก็เลยแปลกใจ ไม่เชื่อว่าพระนายไวยวงศา คือ คนเขียนจดหมายรักจากเกาหลี   ผมพยายามกลับไปอ่าน ในตอนต้นเรื่อง...จึงรู้สึกว่า แน่นอนแล้ว ว่าเจ้าของผลงาน "จดหมายจากเมืองไทย" เอาพ๊อตเรามาเขียนแน่ๆ ด้วยเหตุนี้ จากการที่คุณออมสิน ได้คุยกับผม (คุณพระนายไวยศา) จนวันที่๒๒ กรกฏาคม  เจ้าของผลงานจดหมายจากเมืองไทย จึงโพสกระทู้ชี้แจง เรื่องพ๊อตว่าเหมือนจดหมายรักจากเกาหลี http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W6819895/W6819895.html ขึ้นมา  หลังจากที่เขาเริ่มลงเรื่องนี้ตั้งแต่วันที่แปด กรกฏา แล้ว และในเนื้อหากระทู้นั้นเจ้าตัวก็ยอมรับว่าคล้ายกัน แต่ในการขอโทษของเขาว่า มันคล้ายกันโดยบังเอิญ  แต่ผมรู้สึกว่า "ไร้สามัญสำนึก"  เพราะหลายๆส่วนในงานของเขานั้นมันเหมือนงานผมเกินไป  ผมไม่ซีเรียสเรื่องใครจะเอาโครง เอาพ๊อตใครไปใช้ แต่ต้อง พยายาม หาเอกลักษณ์และ รูปแบบงานเขียนตัวเองให้ชัดเจน การโทรศัพท์ไปชี้แจงกับคุณออมสิน เกิดอารมณ์กันนิดหน่อย เลยสนทนากันไม่สู้ดี ผมรู้สึกว่า หากจะมีใครใช้โครงเรื่องที่มาจากผลงานเรานั้น ผมไม่ว่า....แต่อยากให้เขียนเหมือนสำนึก หรือ ยอมรับ หน่อย ว่าได้รับแรงบันดาลใจ หรือ ใช้โวหารที่น่าฟังมากกว่าแบบนี้ 2. พล็อตเรื่อง ดันไปเหมือนกับ "จดหมายรักจากเกาหลี" (ซึ่งชื่อเรื่องก็คล้ายกันอีก) เรื่องนี้ผมเคยอ่านครับ และดูเหมือนว่าจะเป็นโชคดีในความโชคร้าย โชคดีนั่นคือ ได้มีโอกาสสนทนากับเจ้าของเรื่อง"จดหมายจากเกาหลี" หลังจากที่เรื่องของผมพิมพ์ลงถนนนักเขียนไปแล้ว ไม่ก็ยืนยันว่ามิได้มีเจตนารมณ์ลอกเลียนแต่อย่างใด เพราะเรื่องของผมมันมีการเล่าเรื่องและดำเนินเรื่องด้วยเนื้อหาในตัวของมันเอง ที่สำคัญผู้เขียนจดหมายรักจากเกาหลี กล่าวชมว่า จดหหมายรักจากเมืองไทย(ปัจจุบันเปลี่ยนชื่อเป็น"สื่อรัก"แล้วจ้า)ว่าสนุกและน่าติดตามมากกว่า ไม่รู้ว่าแกล้งยอกันหรือเปล่าครับ?   ก็ขอโทษด้วย ณ ตรงนี้หากมีความคล้ายคลึง แต่เรื่องราวของสื่อรัก ก็ยังคงดำเนินต่อไปตามทิศทางของ"หัวใจ"โอโม่ซัง ปรารถนา ...คริ-คริ ตอนนี้ก็กำลังเข้มข้นเชียว จึงนำมาลงต่อ หวังเพียงความคิดเห็นติชม-จากพี่ๆในวงการนักเขียนชั้นเซียนช่วยวิจารณ์แต่แนะนำก็จะเป็นกำลังใจและขอบคุณมา ณ โอกาสนี้เช่นกันครับ จากคุณ : โอโม่ซัง - [ 22 ก.ค. 51 10:32:13 A:203.152.25.69 X: TicketID:181299 ผมอ่านดูแล้วเหมือนเขาไม่มีจิตสำนึก และเหมือนไม่ยอมรับความจริง ทั้งๆที่ตัวเองก็อ่านเรื่องจดหมายรักจากเกาหลีมา แถมยังบอกว่าอ่านแล้วไม่ประทับใจเรื่องจดหมายรักจากเกาหลีเลย  แต่....เนื้อหาดันเหมือนจดหมายรักฯ อย่างมาก  แถมมาบอกว่า เจ้าของเรื่อง...ชมงานเขาอีกว่างานของเขาสนุกกว่าจดหมายรักจากเกาหลี  ผมเลยรู้สึกว่า นอกจากไม่ยอมรับ แล้ว ยังมั่นใจในตัวเองมากอีกของคุณออมสิน ซึ่งเขาคงคาดไม่ถึงว่า เจ้าของผลงานจดหมายรักจากเกาหลี(ฤดูร้อนอันอบอุ่น)  ได้แฝงตัวเล่นที่เหลิมไทย และ ห้องถนนนักเขียน ในพันทิปมาโดยตลอดนานกว่าสมาชิกพันทิปบางคนเสียอีก  กรณีนี้ผมตั้งกระทู้เพื่อให้เป็นตัวอย่างแก่นักเขียนรุ่นใหม่ นี่เป็นโลกไซเบอร์ไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นใคร เวลาจะสร้างผลงานตัวเองสักชิ้น ต้องเป็นผลงานกำเนิดใหม่ ไร้ข้อครหา ในการอ้างอิงหรือขัดแย้งว่าไปละเมิดไอเดียของใคร หากสักวันหนึ่งเจ้าของผลงานเขามาเจอ มันจะต้องชี้แจงให้ปวดตับวุ่นวาย ดั่งกรณีนี้ครับ และเรียนคุณสก๊อต.scottieว่า ...สำหรับคนที่เป็นนักเขียนนั้น เมื่อเราเป็นนักเขียน เป็นเจ้าของผลงาน เราชอบอ่าน ชอบศึกษางานเขียนของคนอื่นด้วย  เราอ่านเรื่อง อ่านเนื้อหาป๊วดเดียว เราจะทราบทันทีว่ามีอะไรเหมือนไม่เหมือน งานเรา หรือ เหมือนไม่เหมือน ซ้ำไม่ซ้ำกับงานของนักเขียนท่านใดที่เราเคยอ่านผ่านตา เชื่อว่านักเขียนทุกคนมีวิจารณญาณในข้อนี้ เราคงไม่ออกมาชี้อแจงถ้าหากว่า งานนั้นมันไม่ใช่ส่วนเหมือนงานเรา  เราต้องอับอายขายหน้ามากๆเพราะถ้าเราจะไปโมเมกล่าวหาคนอื่นว่าไปใช้บางส่วนของงานเรา  ไม่มีใครทำกันแน่นอน   และสำหรับงานเรื่อง "จดหมายจากเมืองไทย" และ "จดหมายรักจากเกาหลี"  เหมือนกันในช่วงต้นเท่านั้นครับ ไม่ใช่ทั้งเรื่อง แค่ส่วนเปิดตอน ตัวเอกเจอกัน คือคนฝั่งไทย กับฝั่งญี่ปุ่น  รูปแบบการนำเสนอ มันคล้าย รวมทั้งบางช่วงในการดำเนินเรื่อง โดยเฉพาะตอนต้นเรื่อง มันเหมือนมาก ที่เปิดหัวแบบเดียวกัน จึงคิดว่าเพียงพอแล้วกับการเชื่อว่าเขาใช้พ๊อตเราจนเหมือนเกินไปครับคุณสก๊อต สำหรับจิตสำนึกของนักเขียน ผมขอยกตัวอย่าง กรณีคุณ อาริตา...กับนักเขียน บางคน(ไม่ขอบอกชื่อแล้วกันว่าใคร) ที่ไปใช้พ๊อตของคุณอาริตา นั่นก็เป็นอีกประเด็น ที่คุณอาริตาต้องชี้แจงกับคนที่ก๊อบงานคุณอาริตา  จนในที่สุดนักเขียนจอมก๊อบท่านนั้นก็ต้องยอมและเก็บเรื่องนั้นออกจากร้านหนังสือจนเกลี้ยงแผง   หรือกรณีของนิยายเรื่อง...".สะใภ้คาเฟ่"  ผลงานของคุณอริตา ที่ช่องสาม ซื้อไปทำเป็นละครโทรทัศน์ แต่ช่องเปลี่ยนเป็น " สาวน้อยคาเฟ่" จอยศิริลักษณ์ ผ่องโชคนำแสดง  แม้ว่านั่นจะเป็นจุดเริ่มจากบทประพันธ์ของคุณอริตา แต่คุณอริตา ก็ไม่ประสงค์จะขอรับเงินค่าลิขสิทธิ์ เพราะเธอบอกว่า "มันไม่ใช่งานของเธอ"  เพราะว่า ช่องได้เอา"สะใภ้คาเฟ่" มาเปลี่ยนเป็น" สาวน้อยคาเฟ่" จนไร้ร่องรอยงานเขียนของอริตา   นี่ต่างหากคือความจริง จิตสำนึกขงนักเขียน ที่พึงมี ว่า เนื้องานตัวไหน อักษรไหน บันทัดไหน ใจความไหน เป็นของเรา หรือไม่ใช่....นักเขียนย่อมรู้ดีอยู่แก่ใจ พอๆกับ คนที่นำเนื้องานเรามาใช้มาแก้ไขปรับเปลี่ยน นั่นก็เช่นกัน เขาคงทราบและรู้ดีแก่ใจ ยากที่คนอื่นจะเข้าใจตาม ปล.....ชื่อ"คุณพระนายไวยวงศา" ถึงจะยาวไปหน่อย แต่อ่านง่าย เข้าใจง่ายจริงใจ และเป็นมิตรกับทุกท่าน  อยากรู้ภูมิหลังการเล่นพันทิป ให้เสริ์ซ จากสมาร์ทเซิร์ซนะครับ  จะได้รู้ตัวตนในการเล่นพันทิปของผมว่าผมนิสัยอย่างไร แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 51 10:51:40 จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ 26 ก.ค. 51 10:32:41 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เจ้าของผลงานแน่นอนย่อมไม่อยากเห็นงานตัวเองถูกลอก แล้วก็บอกแล้วอย่างที่เขียนข้างต้นว่าเห็นว่าเหมือนกันมาก จะใช้คำว่าลอกก็คิดว่าได้ค่ะ แต่ว่าจะบอกว่าลอกพล็อต ซึ่งหมายถึงโครงสร้างของเรื่อง เท่านี้ก็ยังบอกว่าไม่ใช่ ที่ลอกมาคือรายละเอียด ลอกจริง แต่น้อยเกินไปกว่าจะบอกว่าลอกพล็อตมา คนละประเด็นนะคะ (อย่าเพิ่งเอาไฟคุณมาลวกดิฉันด้วยน้า ชาวถนนจริงจังกับเรื่องลอกมากๆ ค่ะ แต่ว่าท่าทีของคุณแรงจนคนขยาด ไม่งั้นคงมาช่วยกันเรียกร้องเยอะกว่านี้แล้ว) ปล. แค่บอกว่านามแฝงยาวเฉยๆ ไม่ได้สนใจที่มาค่ะ ไม่คิดว่าต้องไปตามค้นเพื่อให้รู้นิสัยของเจ้าของนามแฝงด้วย ขออภัยนะคะ แหะๆ ปล. 2 ต่อไปขอติดตามแบบห่างๆ ค่ะ คิดว่าในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของชุมชน ก็ทำในสิ่งที่คิดว่าจะทำได้แล้ว คือเปิดโอกาสและไปตามอีกฝ่ายมาชี้แจง เรียนคุณโอโม่ซังอีกที นี่เป็นโอกาสในการชี้แจง อธิบาย หรือยอมรับ และเสนอทางออกที่คู่กรณีจะยอมรับกันได้ มีชาวถนนเป็นพยาน ถ้าออกมาชี้แจงได้ดี คนก็จะนับถือน้ำใจคน ถ้าผิด ก็พร้อมจะให้อภัย ถือเป็นตัวอย่างค่ะ จากคุณ : scottie - [ 26 ก.ค. 51 11:26:48 ]

ความคิดเห็นที่ 17 @@@จดหมายจากเมืองไทย@@@(โอโม่ซัง) ................................................. “คิดถึง” “คิดถึงเมืองไทยเหรอ?” “เปล่า? เราคิดถึงนาย” "................." จ๊าก!!บ้าไปหรือเปล่า? ใครคนนั้นที่ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยเห็นหน้าคร่าตากันมาก่อนจะคิดถึงกันได้อย่างไร? แล้ว แล้วนายปีเตอร์เป็นผู้ชายนะครับ ผมก็เป็นผู้ชาย แบบว่ามันรู้สึกแปลกๆขึ้นมาพิกล แม้จะตกใจอยู่บ้าง แต่คำพูดประโยคสั้นๆนั้นก็ทำให้ผมหุบยิ้มที่มุมปากไม่ลงเลยทีเดียว เฮ๊ย!!เป็นอะไรมากหรือเปล่าเนี้ย? ผมเงยหน้าขึ้นไปอ่านข้อความนั้นอีกครั้ง อยากหยุดวันเวลาตอนนี้ไว้เหลือเกิน ผมยอมรับว่ารู้สึกดีนะ มันอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ปีเตอร์เป็นคนที่สองที่บอกว่าคิดถึงผม คนแรกนั้นก็เป็นคูก้าที่บอกคิดถึงผมทุกๆวันอยู่แล้ว “Omosan นายมีแฟนหรือยัง?” ดูเหมือนว่าปีเตอร์จะเป็นคนหนึ่งที่ทำให้ผมตกใจและคาดไม่ถึงกับคำถามของเขาอยู่บ่อยๆ รอยยิ้มของผมค่อยๆเจือจางลงช้าๆ ใช้เวลานานแค่ไหนไม่รู้ที่ผมพิมพ์ตอบกลับไปเพียงแค่ข้อความสั้นๆ “ยัง!!” “ไม่เคยมีความรักเลยเหรอ? ลองเล่าให้ฟังบ้างสิ?" อีกฝ่ายยังคงยิงคำถามไม่ยอมปล่อยให้ผมตั้งตัวได้ง่ายๆ “อยากฟังจริงๆเหรอ? ความรักของเรามันไม่ได้สวยงามอย่างที่คิดหรอกนะ ฟังแล้วอาจจะเลิกคุยกับเราเลยก็ได้” ดูเหมือนความคิดของผมจริงจังขึ้นมา “ ความรักของนายน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?” แล้วภาพความหลังก็ผุดขึ้นมาในนโนภาพอีกครั้ง ที่จัดลำดับถ่ายทอดให้อีกฝ่ายได้รับรู้ มันเป็นการระบายความรู้สึกแย่ๆของผมให้ใครคนหนึ่งได้ฟัง ก็ดีเหมือนกันที่คนๆนั้นอยู่ไกลถึงต่างแดน ก็ดีเหมือนกัน ที่คนๆนั้นยินดีรับฟังเรื่องราวของผม #################################### @@@ จดหมายรักจากเกาหลี@@@@ .......................................... “คิดถึง” ประโยคนั้นฟ้องขึ้นมาอีกครั้งผ่านโปรแกรมแชท ผมอ่านแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้านิดหน่อย “บ้าหรือเปล่า เรายังไม่เคยเห็นหน้ากันเลย จะมาคิดถึงกันได้ยังไง” ”รู้สึกดีเวลาได้คุยกับนาย” ผมมองไม่ผิด ดองจีพิมพ์อย่างนั้นจริงๆ "ผมยินดีมากที่ได้เป็นเพื่อนนาย” ประโยคนี้มาจากเกาหลี “ผมก็ยินดีที่ได้รู้จักนาย I m glad to meet u” “Man na so pan ka vo yo “ “มาน  นา  ซอ พัน  กา วอ โย?!!!” ผมไม่เข้าใจคำที่ดองจส่งมา “แปลว่า ดองจียินดีที่ได้รู้จักคุณ” แม้จะสื่อสารกันลำบากแต่ดองจีก็พยายามที่จะสื่อสารกลับมา ในช่วงวันที่ผมยุ่งยากกับเรื่องงานไม่ได้ออนไลน์หลายวันหรือเป็นอาทิตย์ พอผมเข้าเมล์ ก็จะเห็นข้อความที่ดีจีส่งมาให้ พร้อมกับภาพโปสการ์ดสวยๆ ของสถานที่สำคัญๆในเกาหลี กว่าตีหนึ่ง..ขณะที่เวลาที่เกาหลีห่างจากเวลาในไทยสองชั่วโมง ผมปิดโปรแกรมแชท ทันทีเมื่อข้อความจบลง ผมทยอมรับว่าผมไม่รู้รายละเอียดเกี่ยวกับเขามากมายนักแต่ใจของผม มันกลับอยากเจอเขามากเช่นกัน แปลกที่ผมมีความรู้สึกกับดองจี มันเป็นความอ่อนโยนอย่างประหลาดที่ผมได้รับแต่ผมก็ไม่กล้ายอมรับว่าความรู้สึกในขณะนั้นเป็นความรู้สึกประเภทใด.....ความหนาวเย็นของอากาศในค่ำคืนนั้นถึงแม้ว่าจะไม่มากนักแต่มันก็กรีดลึกลงไปในหัวใจของผู้ชายอย่างผมจนรู้สึกเหงา มันเกาะกุมอยู่ข้างในและความเหงานี่แหละที่ทำให้จิตใจของผมมันอ่อนไหวมาก บางครั้งเราก็อยากจะได้ใครสักคนที่มาคอยห่วงหา ภาพในอดีตครั้งหนึ่ง พยายามจะผุดขึ้นมาอีก ผมพยายามไล่ความหลังครั้งนั้น กับคนๆหนึ่งให้หลุดออกไป เพราะมันทำให้จิตใจของผมย่ำแย่มากๆ ในขณะที่อยู่ในอารมณ์เหงาๆแบบนี้ ผมมองไปข้างล่างผ่านระเบียงโรงแรม ผุ้คนมากมายเดินขวักไขว่แต่ผมกลับต้องอยู่คนเดียวในห้องสี่เหลี่ยมกับไวน์ปีแปดศูนย์ ที่ติดกระเป๋ามาด้วยที่กรุงเทพ ว่ากันว่าคนเราเมื่ออกหัก...ให้แบกกระเป๋าแล้วเดินทางไปให้ไกลที่สุด ไกลจากสถานที่แห่งความเจ็บปวด จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ 26 ก.ค. 51 11:48:33 ]

ความคิดเห็นที่ 18 @@@จดหมายจากเมืองไทย@@@(โอโม่ซัง) ................................................. เกือบสัปดาห์แล้วที่ผมกับปีเตอร์สื่อสารข้ามพรมแดนกันอย่างราบรื่น และเป็นไปอย่างดี ระยะหลังๆผมอดไม่ได้ที่จะจินตนาการรูปร่างหน้าตาของปีเตอร์เล่นๆ ภาพในจินตนาการของผมก็ประมาณว่าปีเตอร์เป็นผู้ชายผิวขาวเหลือง หุ่นผอมๆ ส่วนสูงราวๆ 177 น้ำหนักที่ 60 ไว้ผมยาวรากไทรประบ่าตาตี่ๆสีดำเข้ม คิ้วบางๆขับให้ใบหน้าดูขาวมากขึ้น จ๊าก!! นี่ยิ่งกว่าผู้ชายในฝันของสาวๆเลยนะครับ ขนาดบอกตัวเองว่าไม่ใช่เกย์ ยังจินตนาการซะหล่อเชียว เชื่อผมเถอะครับ!! ผมไม่ใช่เกย์ ปีเตอร์ไม่เคยถามเรื่องอายุของผม และผมก็ไม่เคยถามอายุของปีเตอร์เช่นกัน อาจเพราะมารยาทด้วยมั๊ง รู้เพียงว่าปีเตอร์ทำงานแล้ว แต่ไม่รู้ว่าทำงานอะไร จากที่คุยกันผ่านโปรแกรมแชทก็มีบ้างที่พูดคุยกันทาง E-Mail และข้อความต่อไปนี้ก็เป็นอีกหนึ่งฉบับที่ปีเตอร์ส่งมาถึงผม “ Omosan, Konnichiwa เราเพิ่งได้รับเมลล์ของนายเมื่อช่วงเที่ยง ก็รีบตอบกลับเลย วันศุกร์แล้วสินะ ผ่านไปเร็วจังเลย แต่ก็ดีนะ พรุ่งนี้ก็วันหยุดของเราแล้ว แล้วนายล่ะโอโม่ซังหยุดหรือเปล่าครับ? ฉบับนี้เราส่งรูปจากที่นี่ให้ดูเล็กน้อยแล้วกัน เพราะเราก็ไม่ค่อยได้ออกไปไหนหรอก เป็นคนติดบ้าน (ไม่ใช่หรอก ไปไม่ค่อยเป็นน่ะครับ กว่าจะพูดกับคนญี่ปุ่นรู้เรื่องก็เล่นเอาเมื่อยมือ ฮ่าๆ ถึงจะเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นแต่ก็มีความเป็นไทยสูงนะคร๊าบ) รูปที่ส่งมานี่ อัพเดทแล้วนะครับ เป็นช่วงซากุระบานอย่างที่นายอยากเห็น เราถ่ายไว้เมื่อกลางเดือนมีนาคม ปีนี้เอง( ช่วงเดือนเกิดของผมเองแหละ ดีใจชะมัด เพราะบรรยากาศดีสุดๆ) เดือนกรกฎาคมนี้ จะไปฮอลิเดย์ที่เมืองไทยแล้วครับ จะเที่ยวให้หายคิดถึงกันไปเลย เย้!! ปล. ขอบคุณมากครับ สำหรับฟิคสยามแห่งรัก ตอนที่ 4 สนุกมาก เข้าใจเลยว่าความเหงาของมิวเป็นอย่างไร? นายบรรยายละเอียดจนเราเห็นภาพเลย ปลื้มนะรู้ไหม? มีมิวกับโต้งที่ไหน ?ที่นั่นย่อมมีเราเสมอ หิวข้าวแล้วล่ะ!! ขอตัวไปหาอะไรกินก่อนนะ นายก็อย่าปล่อยให้ท้องว่างหล่ะ!!ดูแลตัวเองด้วย ########################################### @@@ จดหมายรักจากเกาหลี@@@@ .......................................... “ร่างนั้นดูสูงโปร่ง ผมยังไม่อ้วนและไม่ผอมจนเกินไป กับความสูง178 หนัก 68  กิโลกรัม ยังพอมีกล้ามเนื้อหน้าท้องและหน้าอกอยู่บ้าง ผมถอดบ๊อคเซอร์ตัวนั้นออกจน ทั้งตัวผมไม่มีอะไรปกปิดสักชิ้น  นี่แหล่ะคือชีวิตขงเรา ไม่มีใครรักเราได้เท่าตัวเรา ผมมองดูตัวเองในกระจก “บ้าไปแล้วทำไมเรา ต้องมายืนยิ้มที่หน้ากระจกคนเดียว             ......................................................... สำหรับผมกับดองจี ดองจี อายุ 26 เกิดวันที่ 14  กุมภาพันธ์ เสียด้วย  ซึ่งเท่าที่ผมคุยก็สมัผัสได้ถึงความโรแมนติกของดองจีพอสมควร ส่วนผม อายุ 25  เกิดราศรีกันย์ และชื่อของผมก็เรียกตามชื่อราศรีนั่นแหล่ะ โป๊สการ์ดวิวหิมะโปรยปรายท่ามกลางทิสนขนาดใหญ่ ที่สุดสูงลิบลิ่วเสียดฟ้า ทาทับด้วยปุยหิมะสีขาวที่เกาะนามิในประเทศเกาหลี มันช่างดูเหงาๆและอบอุ่น ให้ความรู้สึกสองย่างบนโป๊สการ์ด ยิ่งมองก็ทำให้ผมอดถึงคนส่งมาให้ไม่ได้ เกือยสองเดือนที่ผมรู้จักดอดงจี มันคงไม่พัฒนาอะไรมากมายไปกว่าคำว่าเพื่อน โป๊สการ์ดเหล่านั้นเหมือนจะทักทายแทนผู้ส่ง “On Yong Ha Sae Yo , อันยองฮาเซย์โย” “ผมจะส่งโป๊สการ์ดหานายทุกเดือน จนครบหกฉบับ” “ทำไมจะต้องส่งมาทุกเดือนจนครบหกฉบับล่ะ” ผมนั่งทบทวนข้อความของดองจี และก้ไม่เข้าใจที่เขาส่งมา มันคงเป็นการยากเหมือนกันที่จะรู้จักกับผู้ชายที่อยู่กรุงโซลคนนี้ได้อย่างสนิทใจ แต่บางครั้งผมก็อยากรุ้จักเขามากกว่านี้เหมือนกัน กับสิ่งที่ผมอยากรู้มากที่สุดคือเขาเป็นคนอย่างไร และคิดยังไงกับผม เพราะตั้งแต่คุยกันมากนั้น เราคุยกันด้วยความเป็นเพื่อนและรู้สึกดี แบบที่คนๆหนึ่งในประเทศหนึ่งจะมอบให้กัน มันเป็นเพียงมิตรภาพข้ามของฟ้าเท่านั้น แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 51 12:25:59 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 51 12:01:14 จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ 26 ก.ค. 51 12:00:06 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อ่านทู้นี้มาตั้งแต่วันแรกครับ แต่ไม่ได้เขียนข้อความแสดงความคิดเห็น อะไร ส่วนหนึ่งเพราะยังรอดูข้อมูลเพิ่มเติม และหวังอยากเห็นการพูด คุยกันฉันมิตร เพราะส่วนตัวยังเชื่อในน้ำใจไมตรีของคนเดินถนนฯ อยู่ อีกส่วนหนึ่งเพราะผมได้มีโอกาสคุยกับทั้งคุณพระนายฯ และคุณออมสิน ทางหลังไมค์/เมล/เอ็มอยู่บ้าง  ความเห็นอะไรที่อยากบอก ก็ได้บอก ทั้งสองท่านไปหมดแล้ว ไม่รู้จะมาเขียนเพิ่มเติมอะไรตรงนี้อีก วันนี้ขอมาเขียนความเห็นเพิ่มเติมสักเล็กน้อย ต่อเนื่องจาก คคห 16 ของคุณก๊อตตี้นะครับ (1) จากตัวอย่างที่คุณพระนายฯ คัดมาให้ดู ผมเห็นด้วยว่า มีความ คล้ายคลึงกันมากจริงๆ (แต่ผมขอเว้นที่จะออกความเห็นว่าลอกหรือ ไม่ลอก ผมยังไม่มีนิยามคำนี้ชัดๆ และยังไม่เห็นข้อมูลพอจะตัดสินใจ) (2) แต่ส่วนที่คล้ายคลึงกันมากที่ว่านั้น ไม่ใช่ "พล็อต" หรือโครงเรื่อง ซึ่งผมเห็นตรงกับที่คุณก๊อตตี้ได้กล่าวไว้ครับ "พล็อต" นั้นคือ เค้าโครงของ "ทั้งเรื่อง" หรือความเป็นไปที่สะท้อนถึง ความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครหลักของเรื่องนั้น และการดำเนินไปสู่เป้า หมายของตัวละครหลักในเรื่อง สิ่งที่คุณพระนายฯ ชี้แจงว่าคล้ายกันนั้น ยังไม่ใช่พล็อตครับ แต่เป็น รายละเอียดการดำเนินเรื่อง หรือกลวิธีที่ใช้ในการเล่าเรื่องมากกว่า เช่น วิธีการเปิดเรื่อง เทคนิคการใช้ข้อความแช็ตในการเล่าเรื่อง และลำดับ ขั้นตอนที่ใช้ในการเล่า (3) แต่ผมไม่ได้เจตนาจะแย้งคุณพระนายฯ ในประเด็นที่ว่าคล้ายหรือ ไม่คล้ายนะครับ (ขอย้ำอีกที และคุณก๊อตตี้ก็เขียนตรงนี้ชัดเจนแล้ว ด้วย)  คือคล้ายน่ะใช่ แต่ส่วนที่คล้ายคืออะไร ขออนุญาตแยกแยะให้ ชัด เพื่อให้ผู้อ่านกระทู้ท่านอื่นได้พิจารณาด้วย  เดี๋ยวจะเข้าใจคลาด เคลื่อนแตกต่างกันไปมากมาย (4) ความคล้ายในประเด็นรายละเอียดที่ว่านั้น ส่วนตัวผมเห็นว่าเป็นไป ได้ทั้งสองทาง คือ (ก) บังเอิญจริง หรือ (ข) เจตนา "เดินตามรอย" งานเขียนคนอื่นจริง กรณีนี้ ผมเองก็ยังรอคอย อยากได้ฟังได้อ่านคำอธิบายในส่วนของ คุณออมสินอยู่ด้วยเหมือนกันครับ (5) อยากแลกเปลี่ยนกับคุณพระนายในประเด็นข้างล่างนี้นิดเดียวครับ "เชื่อว่านักเขียนทุกคนมีวิจารณญาณในข้อนี้ เราคงไม่ออกมาชี้อแจง ถ้าหากว่า งานนั้นมันไม่ใช่ส่วนเหมือนงานเรา  เราต้องอับอายขายหน้า มากๆเพราะถ้าเราจะไปโมเมกล่าวหาคนอื่นว่าไปใช้บางส่วนของงานเรา   ไม่มีใครทำกันแน่นอน" ฟังดูสมเหตุสมผลดีครับ แต่ในความเป็นจริง ก็เกิดขึ้นแบบนั้นไปแล้ว จริงๆ เมื่อช่วงปีที่แล้วนี่เอง  ใครเดินถนนฯ ช่วงนั้นก็คงจำได้ดี มีนัก เขียนหญิงท่านหนึ่ง "ตั้งข้อสงสัย" ว่านิยายที่ได้รับการตีพิมพ์ของ นักเขียนชายอีกท่าน "ลอก" งานของตัวเองไป  และได้แจกแจงตีแผ่ ข้อมูลออกมาอย่างละเอียดยิบ ชื่อตัวละครเทียบกันตัวต่อตัว และความ สัมพันธ์ว่าใครเป็นพ่อแม่พระเอก ใครหลงรักใคร รวมถึงแจงรายละเอียด ในส่วนที่เหมือนกันออกมาเป็นสเต็ปมากมาย นักเขียนชายท่านนั้นใช้เวลาจำนวนหนึ่ง (ไม่กี่วัน) เขียนคำชี้แจงอย่าง ละเอียดส่งไปทางสำนักพิมพ์ และสำนักพิมพ์ได้นำมาเปิดเผยให้คน อ่านได้ทราบและช่วยกันพิจารณา ความเห็นโดยส่วนร่วมคือ นิยายสองเรื่องนั้นมี "บางส่วน" ที่คล้ายกัน จริง แต่ไม่มีเหตุให้น่าเชื่อว่าเกิดจากการ "ลอกเลียน" อย่างที่นักเขียน หญิง "มั่นใจ" ดังนั้น ประเด็นที่ว่า ถ้าไม่มั่นใจจริง คงไม่กล้าออกมาโมเมกล่าวหา ไม่งั้นจะต้องอับอายขายหน้านั้น  มันยังมีมุมกลับอยู่ด้วยครับ คือถึง เจ้าตัวจะ "มั่นใจ" แล้ว แต่ถ้าไม่เปิดรับฟัง รับข้อมูลเอาเสียเลย โอกาส ที่จะเข้าใจผิดพลาดเพราะความขัดเคืองใจ ก็มีไม่น้อยเหมือนกัน (6) ผมไม่ได้บอกว่าการออกมาตั้งคำถามแบบนี้ของคุณพระนายฯ ไม่ ถูกต้องนะครับ  ส่วนตัวผมสนับสนุนการตั้งคำถามในลักษณะนี้ เพราะ มันเป็นสิทธิ์และหน้าที่ ที่นักเขียนทุกคนจะต้องรับผิดชอบ ปกป้องงาน และการสร้างสรรค์ของตัวเอง แต่ผมสนับสนุนการออกมาตั้งคำถาม หรือบอกเล่าชี้แจงอย่างเป็นมิตร ไม่ค่อยนิยมการแสดงท่าทีแข็งกร้าวรุนแรงเท่าไหร่  เพราะในฐานะคน นอก การจะตัดสินใจอะไรได้ ต้องอาศัยข้อมูลจำนวนมาก  ถ้าใครสัก คนออกมาแสดงท่าทีที่แข็งกร้าวมาก คนนอกอย่างผมหลายคน ก็จะ ขยาดกลัว  และเกรงไปว่า ถ้าแสดงความเห็นอย่างเป็นกลาง (แบบคุณ สก๊อตตี้) บางทีอาจจะไม่ถูกใจคนที่กำลังร้อนแรงก็ได้ นี่คือความเห็นเพิ่มเติมครับ  ผมเขียนขึ้นมาตอนที่คุณพระนายฯ ยังไม่ ได้แสดงข้อมูลเพิ่มใน คคห 17  ผมดูคร่าวๆ แล้วเข้าใจว่าอาจจะยังมี ข้อมูลเพิ่มเติมตามมาอีก ผมขอส่ง คคห นี้ไปก่อน บนพื้นฐานของ ข้อมูลก่อนหน้านี้นะครับ  ถ้ามีความเห็นเพิ่มเติมในเรื่องของ "สิ่งที่คล้าย กัน" แล้วผมจะมาเขียนสารภาพผิดอีกที อิๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 26 ก.ค. 51 12:01:26 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ผมขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาแสดงความคิดเห็นในกระทู้นี้นะครับ ในขณะเดียวกันที่ผมได้ตั้งกระทู้นี้ขึ้นแค่เห็นว่างานมันคล้ายแล้วอยากให้เจ้าของผลงานออกมาชี้แจงบ้าง จึงได้ตั้งกระทู้นี้ @@ผมขอบคุณคุณสก๊อตตี้ และคุณพิธันดรมากนะครับที่ช่วยตักเตือนและชี้แนะ ผมยินดีมากๆที่นักเขียนรุ่นพี่ ได้แนะนำนักเขียนรุ่นน้อง เรียนคุณสก๊อตตี้นะครับ เรียกพี่ก็แล้วกันนะครับ หวังว่าพี่สก๊อตตี้คงไม่ถือสาน้อง  พระนายแค่แสดงทรรศนะลงไปตามความรู้สึก อาจจะลืมนึกว่าในคำเหล่านั้นมันมีความหมายที่ไม่น่ารักเท่าไหร่   ยังไงก็ต้องขอโทษพี่สก๊อตตี้ด้วยนะครับ  ยังยินดีและดีใจ ที่พี่สก๊อตตี้ เข้ามาอ่าน และเสนอแนะเตือนผม   อย่าได้ถือสาน้องนุ่งเลยนะครับ  อันนี้จากใจจริง  ส่วนเรื่องชื่อล๊อคอินผมก็แค่แสดงความจริงใจว่าผมไม่เคยที่จะไปแสดงความห่าม ความคิดรุนแรงใดๆ  ยังไงผมจะรับฟังพี่ๆในถนนนักเขียน ชี้แนะทุกอย่าง ถ้ามันจะเกิดปัญหา มากมาย ผมก็ยินดีการปล่อยวางและชี้แจงไกล่เกลี่ยกันไป ตามที่พี พิธันดร แนะนำน้องมา   ส่วนผมที่แสดงกระทู้นี้ ก็เพราะ ผมรู้สึกไม่ดีที่งานเรามีคนใช้ใครงใกล้เคียงกัน  มันเป็นความรู้สึกไม่ดีในระดับต้นเท่านั้น  ส่วนข้อแนะนำของคุณพีทคุง ผมรับทราบและรับฟัง จึงเรียนมาด้วยความเคารพ พี่ๆบนถนนนักเขียนทุกท่าน รวมถึงพี่ๆน้องๆ ความคิดเห็นข้างบนทุกท่านด้วย เราคงต้องใช้ถนนเส้นนี้เดินทาง เราอยากเป็นมิตรมากกว่าสิ่งอื่น ถ้าหากผิด หรือพลั้งไป ช่วยชี้แนะหรือ....ตักเตือนได้ตลอดนะครับ ถือว่าเป็นพี่น้องร่วมเดินทางบนถนนเส้นเดียวกัน  แต่..ผมก็อยากให้ เจ้าของเรื่องจดหมายจากเมืองไทย มาชี้แจงด้วย เผื่อว่าผมจะเข้าใจอะไรผิด ถ้าหากผมเข้าใจอะไรผิดผมก็ยินดีขอโทษ ผมจึงอยากให้คุณโอโม่ซังเข้ามาชี้แจงให้สมาชิกบนถนนแห่งนี้รับทราบเช่นกัน ด้วยความเคารพอย่างจริงใจครับ.... แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 51 13:03:27 จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ 26 ก.ค. 51 12:47:37 ]

ความคิดเห็นที่ 21 @@@จดหมายจากเมืองไทย@@ ฉบับที่ สอง (ของโอโม่ซัง) “ Omosan ,Ohayo ,gozaimasu ” กำลังคิดอยู่เลยว่าวันนี้จะได้คุยกับปีเตอร์อีกหรือเปล่า? ทันทีที่มาถึงสำนักงานผมก็รีบกางโน๊ตบุ๊คและเปิดเครื่องเชื่อมกับเนตทันที เพียงไม่นานปีเตอร์ก็เข้ามาทักทาย “Ohayo gozaimasu. Petersan,O-genki desu ka.” ผมตอบเป็นภาษาญี่ปุ่น ความหมายว่า “สวัสดีตอนเช้า คุณปีเตอร์ สบายดีหรือเปล่าครับ?” แหม!!ดูเป็นทางการไปเลยใช่ไหมล่ะ? ผมยิ้มคนเดียวหน้าจอโน๊ตบุ๊คอย่างภาคภูมิใจ “Hai genki desu, Omosan Mo- O-genki desu ka” ปีเตอร์ตอบกลับมาแล้ว เป็นภาษาญี่ปุ่นเช่นกัน เป็นศัพท์ง่ายๆที่ปีเตอร์เคยสอนผมเมื่อหลายวันก่อน ปีเตอร์บอกกับผมว่าเขาสบายดี แล้วย้อนถามผมว่าสบายดีเหมือนกันหรือเปล่า? ผมอมยิ้มเมื่อแปลความหมายได้ อยากจะตอบกลับไปเหลือเกินว่าหากตอนนี้ถึงผมป่วยก็จะถอดสายน้ำเกลือแล้วลุกมานั่งแชทกับเขาอย่างแน่นอน แต่น่าเสียดายที่ไม่เก่งภาษามากขนาดนั้น ########################################### @@@@จดหมายรักจากเกาหลี@@@@@@ “Oan Yong ha Sae Yooooo!!!!” ทันทีที่ผมออนไลน์เอ็มเอสเอ็ม  คำๆนี้ก็โชว์หราในโปรแกรมแชทผมทันที “Oan Yong ha Sae Yo” ผมพิมพ์ตอบกลับไป แปลกใจอยู่บ้างที่เห็นดองจีออนไลน์ตอนกลางวัน แต่ก็ยังยินดีอยู่มากที่ผมได้คุยกับขา เพราะว่าตอนนี้ดองจีกำลังเป็นคนที่ผมคิดถึงยู่พอดี “ไม่ได้คุยกันหลายวันนะ” ผมทัก “ใช่ นานหลายวันมากผมยังรอนาทุกวัน” “รอผม!??” “ ครับ รอมาสามวันแล้วนายไม่สบายใช่มั้ย” การสนทนาครั้งแรกแบบภาษาคาราโอเกะจนเขาพยายามดั้นด้นที่จะหาแป้นพิมพ์ไทย เพื่อจะพิมพ์ข้อความให้ผมได้เข้าใจมากที่สุด ทั้งหมดนี้ดองจีเป็นคนพยายามแทบทั้งนั้นแม้ว่าผมจะไม่มีจินตนาการของเขาในขณะนี้บ้างก็ตาม แต่เวลานี้ภาพของดองจีเริ่มชัดเจนมากขึ้นทุกขณะ เหมือนกำลังอยู่ตรงหน้าสัมผัสกันได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ 26 ก.ค. 51 14:40:49 ]

ความคิดเห็นที่ 22 @@@@จดหมายจากเมืองไทย@@@@@(โอโม่ซัง) และนั่นก็เป็นการเริ่มต้นพูดคุยกันเรื่อยมา วันละหลายๆครั้งและใช้เวลาค่อนข้างนานอยู่ไม่น้อย ผมยอมรับว่ารู้สึกดีๆกับปีเตอร์ ทุกๆวันปีเตอร์จะเข้ามาทักทายผมก่อนเสมอๆก่อนที่ผมจะลงมือทำงาน ผมจะเชคเมลล์ของปีเตอร์ และวันไหนที่ปีเตอร์ไม่ได้เมลล์มาคุยด้วยผมจะรู้สึกไม่ดีและถามหาปีเตอร์กับตัวเองว่า “เขาไปไหน?” อย่าเพิ่งคิดว่าผมเป็นเกย์นะ แต่ผมยอมรับอย่างไม่อายว่าการที่ผมมีเพื่อนเป็นลูกครึ่งไทย –ญี่ปุ่นนั้น มันเท่ห์มากและผมอยากรักษาสัมพันธภาพนี้เอาไว้ให้นานที่สุด ผมอาจจะมีเพื่อนไม่มาก และเพื่อนเหล่านั้นก็ไม่มีใครเป็นลูกครึ่งหรืออยู่ต่างประเทศเลย ปีเตอร์จึงเป็นเพื่อนคนแรกของผมที่อยู่ต่างแดนและเป็นลูกครึ่ง “ปีเตอร์ เราขออะไรอย่างหนึ่งได้ไหม?” ผมพิมพ์ข้อความผ่านโลกไร้พรมแดนไป ไม่นานปีเตอร์ก็ตอบกลับมา “อะไรล่ะ!!ว่ามาเลยถ้าไม่ใช่ดาวกับเดือนเราจะหามาให้นายเอง” โห!!ไม่เสียทีที่มีสายเลือดคนไทยอยู่ครึ่งหนึ่ง วาจาคารมของปีเตอร์ช่างน้ำเน่าจริงๆ นี่ถ้าไม่ติดว่าอยากมีเพื่อนเป็นลูกครึ่งหรือเพื่อนต่างแดนไว้คุยอวดเพื่อนๆล่ะก้อ คงต้องรีบบายก่อนแน่ๆ ขืนคุยต่อมีหวังถูกนายปีเตอร์หว่านเสน่ห์จีบด้วยตัวอักษรแน่แท้ “เราอยากเห็นดอกซากุระ ส่งของจริงมาให้เราดูหน่อยสิ?” “ได้สิโอโม่ซัง!! เราอยากให้นายมาอยู่ที่นี่กับเราจัง รู้ไหม?ว่าตอนนี้ที่ญี่ปุ่นอากาศดีมากๆเพราะเป็นฤดูใบไม้ผลิ แต่น่าเสียดายที่เรารู้จักกันช้าไป ดอกซากุระร่วงโรยหมดแล้วล่ะ เมื่อเดือนที่แล้วเราไปเดินชมดอกซากุระคนเดียว ความสวยงามของซากุระที่บานสะพรั่งขาวเต็มต้นทุกหนแห่ง ช่วยบรรเทาความเหงาของเราได้มากทีเดียว โดยเฉพาะที่ศาลเจ้าเฮย์อัน ถือว่าเป็นสถานที่ชมซากุระที่สวยงามมากๆ และจะผลิดอกบานเพียงแค่ 1-2 สัปดาห์เท่านั้นเอง” ######################################### @@@@@ จดหมายรักจากเกาหลี @@@@@ ผมไม่ได้คิดไปเองแต่นี่มันคือความอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกในวันเหงาๆและหนาวเหน็บที่บ้านเชิงดอยแห่งนี้  ผมมองดูข้อความที่หน้าจอ ยังมีคำถามซ้ำๆของดองจี เหมือนต้องการคำตอบ “ยังไง จะให้ผมรู้สึกอะไรอีกเหรอ” “ผมไม่รู้ไม่กล้าคิดเพราะกลัวจะไม่ใช่” ผมตอบเลี่ยงๆ “แต่ผมรู้ว่านายกำลังคิดอะไรนะกัน” “ผมต้องการเพื่อน” “สำหรับผู้ชาย การแชทคุยกันเขาจะไม่ได้ต้องการแค่หาเพือนคุย” “นายคงคิดว่าผมเป็นเกย์” ผมพิมพ์กลับไป “ผมรู้ตั้งแต่วันที่นายคุยกับผมวันแรกแล้ว” “ผมอยากจะบอกว่าผมเป็นผู้ชาย เป็นผู้ชายที่ชอบผู้ชาย” “ครับผมเชื่อว่านายไม่ได้เป็นเกย์ แต่เป็นผู้ชายที่ชอบผู้ช่ายเท่านั้น” ผมอมยิ้มทันที ที่ได้อ่านข้อความนั้น นี่เป้นครั้งแรกจริงๆที่ผมได้คุยกันลงลึกในรายละเอียดนั้นจริงๆ “แล้วยังอยากจะให้ผมไปหาที่เกาหลีมั้ย” “ยิ่งรู้รายละเอียดเกี่ยวกับนายมากมายแบบนี้ผมก็ยิ่งอยากให้นายมาหาผมที่เกาหลีไวๆ” “ผมอยากให้นายมาอยู่กับผมที่บ้านเชิงดอยนี่จังเลย อากาศหนาวและยิ่งได้มีคนรักอยู่ใกล้ๆ มันคงทำให้อบอุ่นที่สุดโดยไม่จำเป็นต้องมีแสงแดดเลย” “ผมอยากเห็นบ้านนายจัง”ดองจีพูด “นายมาเมืองไทย ที่นี่สวยและน่าอยู่มาก” “ขอบคุณมาก....กันครับ ที่บ้านผมกำลังมีสิ่งวิเศษเกิดขึ้น” “อะไรเหรอครับ” “หิมะตกแล้วครับ” จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ 26 ก.ค. 51 15:05:08 ]

ความคิดเห็นที่ 23 มาบอกว่าแอบอ่านมาซักพักแล้วค่ะกระทู้นี้ แปลกใจนิดๆ ที่มันเงียบมาก เห็นปกติกระทู้แนวนี้ชาวถนนฯ มักจะให้ความสนใจน่ะค่ะ ^^'' อาจเป็นเพราะคุณโอโม่ซังยังไม่ออกมาชี้แจง คนอ่านเลยยังงงๆ กันอยู่เนาะ ช่วยออกมาคุยกันเถอะค่ะ จะได้เข้าใจกันทุกฝ่าย คุณพระนายไวยวงศา ใจเย็นๆ ก่อนนะคะ ยังไงซะ ความจริงก็เป็นสิ่งไม่ตายค่ะ ปล.ชื่อคุณทำให้เราอยากอ่านเรือนมยุราอีกรอบเลยล่ะค่ะ อิอิ ช่วยโหวตกระทู้ให้ละกันค่ะ ^^ จากคุณ : โยษิตา - [ 26 ก.ค. 51 15:54:57 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เข้ามาดูตั้งแต่วันแรกเหมือนกันค่ะ แต่ยังไม่อยากออกความเห็นอะไรมาก (ส่วนหนึ่งก็เพราะกลัวจะกลายเป็นกระทู้ร้อนไปด้วยแหละ) เข้ามาวันนี้ก็ค่อยสบายใจหน่อยที่อุณหภูมิลดลงมาแล้ว ในส่วนประเด็นสำคัญ ๆ ทั้ง คุณscottie และคุณพีท ได้ชี้แจงไว้ชัดเจนแล้ว สำหรับตัวเองอ่านเทียบกันแล้ว คิดว่า กลวิธีการเล่าและลำดับการดำเนินเรื่องมีส่วนที่คล้ายคลึงกันมาก แต่ในส่วนรายละเอียดปลีกย่อยมีความแตกต่างกันพอสมควร และสำหรับพล็อต หรือโครงเรื่องโดยรวมทั้งหมดนั้น ยังไม่แน่ใจค่ะ เพราะไม่ทราบว่าโครงเรื่องของทั้งสองเรื่องเป็นอย่างไร ข้อมูลที่ได้มาทำให้ยังไม่สามารถตัดสินได้ว่า เป็นการลอกเลียน หรือไม่ ในทางวิชาการ การพิจารณาว่าเป็นการทำซ้ำหรือดัดแปลงงานอันมีลิขสิทธิ์หรือไม่ มีข้อพิจารณาหนึ่ง คือ ต้องเป็นการกระทำในส่วนที่เป็นสาระสำคัญของงาน (Substantive part) แต่ในส่วนการนำเอาแนวคิด (idea) จากงานอันมีลิขสิทธิ์ของบุคคลอื่นมาใช้ ยังไม่ถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์นะคะ เพราะยังไม่ถือว่าเป็นการกระทำต่อเนื้อหาของงาน (content) โดยตรง สำหรับการยกเอาเนื้อหาของสองเรื่องมาเปรียบเทียบกันอย่างที่ทำอยู่ อาจจะยังไม่ชัดเจนเพียงพอ และยังพิจารณาตามหลักไม่ได้ค่ะ ถ้าไม่รบกวนและไม่ทำให้คุณพระนายฯ เสียเวลามากเกินไปละก็ อยากให้คุณพระนายฯ ลองเรียบเรียงเนื้อหาของกระทู้นี้ขึ้นใหม่อีกรอบ ชี้แจงเป็นประเด็น ๆ ไปว่า มีจุดไหนที่ต่าง ที่คล้ายกันบ้าง มีสาระสำคัญเหมือนกันตรงไหน และทำไมคุณพระนายฯ ถึงรู้สึกแบบนั้น อย่างที่คุณพีท (คคห. 19) แนะนำเอาไว้ เพราะจะทำให้คนที่เข้ามาอ่านเข้าใจความคิด ความเห็นคุณพระนายฯ ได้มากขึ้น ชัดเจนขึ้น และเข้าใจตรงกันว่าประเด็นคืออะไร และอีกด้านหนึ่ง ในกรณีที่อีกฝ่ายมาตอบ เขาจะได้สามารถ ชี้แจงในประเด็นต่าง ๆ เป็นข้อ ๆ เรื่อง ๆ ไปได้ตรงกันค่ะ การพูดคุยกันอย่างอย่างมีเหตุมีผล และมีประเด็นชัดเจนนั้น มีข้อดีตรงที่คนตั้งข้อสงสัย คนถูกถาม และไทยมุง (เช่น ข้าพเจ้า เป็นต้น) สามารถออกความเห็นได้แบบตรงประเด็น ตรงตามจุดประสงค์ของ จขกท. เพราะยิ่งตั้งโจทย์ชัดเจนเท่าไหร่ ก็จะยิ่งได้คำตอบชัดเจนมาขึ้นเท่านั้น (ที่คนไม่อยากออกความเห็น คงเพราะยังงง ๆ ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดีด้วยส่วนหนึ่ง) นอกจากนี้ยังช่วยสร้างบรรยากาศที่ทำให้ทุกฝ่ายรู้สึกวางใจที่จะเข้ามาคุยกันด้วย สำหรับคำชี้แจงของคุณออมสินที่คุณพระนายฯ ได้ยกมาไว้ใน คคห. 18 นั้น อาจเป็นคำชี้แจงที่ฟังดูไม่ดีนัก แต่ก็ยังไม่อยากให้คิดในทางร้ายนะคะ การตั้งป้อมใส่กันตั้งแต่ต้น แทนที่จะเรียกให้เขาเข้ามาให้คำตอบ มันก็อาจจะผลักเขาให้เลือกที่จะอยู่ห่าง ๆ เรามากกว่า ซึ่งไม่สมประโยชน์ด้วยกันทั้งสองฝ่าย ใจเย็น ๆ คุยกันดี ๆ ดีกว่าเนอะ :) ป.ล. เห็นชื่อคุณพระนายฯ บ่อย ๆ ในเฉลิมไทย เคยอ่านความเห็นเกี่ยวกับละครของคุณอยู่บ้าง และรู้สึกว่าน่าสนใจดีค่ะ ป.ล. (อีกที) รอฟังคำชี้แจงจากคุณออมสินอยู่นะคะ * แก้คำผิดค่ะ แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 51 16:38:29 จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 26 ก.ค. 51 16:28:37 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เอามาแปะเฉยๆ no comment http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W6833521/W6833521.html ปล อยู่ในกระทู้เดียวกันดีกว่าน่อ จะได้ตั้งร้านขายปลาหมึก เอ๊ย คุยกัน ในกระทู้เดียว จากคุณ : Deckard - [ 26 ก.ค. 51 16:49:24 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ต้องขอบคุณคุณพิธันดร และคุณสก๊อตตี้ ที่ทำให้แนะนำให้กระทู้นี้ลดองศาลง และขอบคุณคุณปิยะรักษ์มากครับที่ช่วยชี้นะเกี่ยวกับประเด็น หรือส่วนที่ผมคิดว่าเหมือนกันให้แยกเป็นข้อๆ ตามที่ผมเห็นว่ามีประเด็นใกล้เคียงกันนะครับ พอจะสรุปและเรียบเรียงได้ดังนี้ (เอาข้อที่เหมือนแล้วกันนะครับ) ๑.ชื่อเรื่อง จดหมายจากเมืองไทย มีเชื่อเรื่อง ใกล้เคียง กับ จดหมายรักจากเกาหลี (จากชื่อเรื่องที่ใกล้เคียงกัน มันจึงเป็นแรงกระตุ้นให้อยากเข้าไปอ่าน เลยทำให้ผมลองเข้าไปอ่านในเนื้องาน จนเริ่มสะดุด) ๒)  การเปิดเรื่อง    “จดหมายจากเมืองไทย”  มีการ มีการเปิดเรื่องที่เหมือนกัน “จดหมายรักจากเกาหลี” ตั้งแต่ส่วนการเกริ่น หรือโปรยคำมาก่อนแต่เพียงใช้ ถ้อยคำที่เปลี่ยนไป   แล้วก็เริ่มเข้าสู่ การเปิดเรื่อง โดย นำเข้าแบบการสนทนาทางการแช็ต  โดย การทักทายกันเป็นภาษาของตัวละครอีกตัว  จดหมายจากเมืองไทย ทักทาย แบบภาษาญี่ปุ่น  จดหมายรักจากเกาหลี  ทักทาย เป็นภาษาเกาหลี (แต่จุดเริ่มการเจอกันของตัวละครหลักทั้งสองเรื่องจะมีที่มาคนละแบบ ) ๓) แนวเรื่อง  จดหมายจากเมืองไทย และ จดหมายรักจากเกาหลี เป็นแนว ผู้เขียนเป็นคนเล่าเรื่อง ที่ให้คนอ่านจินตนาการคล้ายๆเป็นเรื่องจริง เหมือนกัน และ จัดอยู่ใกล้เคียงแนว วาย ทั้งสองเรื่องที่ใกล้เคียงกัน ๔)ตัวละคร  จดหมายจากเมืองไทย มีตัวละครหลักที่ใกล้เคียงกับ จดหมายรักจากเกาหลี คือ...ตัวละครที่หนึ่ง เป็นตัวเล่าเรื่อง  และ ตัวละครที่สองเป็น ตัวละครชาย ลูกครึ่ง เหมือนกัน แต่ จดหมายจากเมืองไทย เป็นลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น ขณะที่ จดหมายรักจากเกาหลี เป็นลูกครึ่งไทย เกาหลี และมีการพูดคุยกันด้วยความรู้สึกอย่างที่ผมได้ยกงานมาเปรียบเทียบกันไป ๔) กระบวนการเล่าเรื่องในช่วงแรก จดหมายจากเมืองไทย เล่าเรื่องใกล้เคียงกับจดหมายรักจากเกาหลี  ภาษาบางช่วง อย่างที่ชี้แจงไว้ก่อนหน้านี้  แม้ถ้อยคำบางคำ ที่เหมือนกับจดหมายรักจากเกาหลี(บังเอิญเหมือนหรือไม่ก็ไม่ทราบ) ๕)การสื่อสารของตัวละคร ที่จดหมายจากเมืองไทย สื่อสารสารสำคัญ โดยการใช้จดหมาย  แต่ จดหมายรักจากเกาหลี สื่อสารเนื้อหาที่เป็นไคล์แมกซ์ของเรื่องโดยการใช้โปสการ์ด ๖) มูดแอนด์โทนของเรื่อง  มีความใกล้เคียงกัน ผมสรุปได้ประมาณนี้ครับ   แต่ เนื้องานข้างใน เราอ่านแล้วใกล้เคียง อาจจะเหมือนกันโดยบังเอิญก็เป็นได้ นักเขียนอาจจะคิดเหมือนกัน แต่พอผมเห็นว่ามันคล้ายกัน ผมจึงต้องคำถามขึ้นมา และรอฟังความคิดเห็นของเจ้าของเรื่อง "จดหมายจากเมืองไทย"   ทั้งหมดไม่สามารถที่จะคัดแยกลายละเอียดอะไรได้มากมายไปกว่านี้ นอกจาก ให้อ่านเปรียบเทียบ ซึ่งผมก็ไม่อยากให้มันเป็นประเด็นเท่าไหร่ เพียงแค่รบกวนคุณ ออมสิน มาชี้แจง เพื่อความสบายใจ เมื่อเคลียร์กันได้ ก็ไม่ติดใจ อย่างที่บอกถ้าเป็นเรื่องเข้าใจกันผิด ก็ยินดีจะขอโทษอย่างบริสุทธิ์ใจ ครับ   และขอเป็นเพื่อนกันไป อย่าได้ถือสาหาความกัน แต่ก็ยังรอคุณโอโม่ซัง ออกมาอธิบายอยู่ ครับ  ส่วนความเหมือนที่แตกต่างัน ยังมีอีกหนึ่งจุด ก็คือ ส่วนที่คุณโอโม่พึ่งลงกระทู้ด้านบนมันคล้ายคลึงกันอีก  ผมจะเอามาเทียบกันในทีหลัง แต่ อย่าได้มองมันเป็นเรื่องราวตรึงเครียดเลยนะครับ  เอาเป็นว่า คุยกันอย่างดี  ถ้าหากพี่ๆน้องๆ เห็นว่ามันไม่เหมือน หรือ คล้าย หรือไม่คล้าย ผมก็ ยินยอมที่จะปิดประเด็น แต่รอให้คุณโอโม่เข้ามาอธิบายก่อน เผื่อจะมีอะไรที่ผมคิดผิดไป  จึงคาดหวังว่าคุณออมสินจะเข้ามาบ้าง ขอบคุณทุกท่านนะครับที่ช่วยกันตักเตือน อย่างไรก็ตามยังขอฝากเนื้อฝาก ตัวและหัวใจไว้บนถนนนักเขียนให้พี่ๆเพื่อนๆน้องๆทุกคนคอยชี้นำด้วย ปล. ถึงคุณโอโม่ซัง ผมเห็นคุณโอโม่ลงกระทู้อีกครั้ง แต่ก็ยังไม่มีเวลาเข้ามากระทู้นี้   ถ้าหากคุณโอโม่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ อย่าพึ่งซีเรียสหรือตำหนิผมนะครับ  อยากให้คุณโอโม่เข้ามาอธิบาย บางทีผมอาจจะเข้าใจผิด ยังไงผมยังรอคุณโอโม่อธิบายให้ทราบแค่นั้นครับ ด้วยความเคารพจริงๆ ด้วยความเคารพอย่างสูง จาก...พระนายไวยวงศา ครับ จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ 26 ก.ค. 51 17:15:32 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เอ่อ กลับมาอีกทียาวมากๆ -*- ขอให้คุยกันอย่างใจเย็นนะครับ จากคุณ : Cryptomnesia - [ 26 ก.ค. 51 18:24:01 ]

ความคิดเห็นที่ 28 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 51 12:21:34 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 51 12:20:16 จากคุณ : ออมสิน (ออมสินไตตั้น) - [ 26 ก.ค. 51 22:02:23 ]

ความคิดเห็นที่ 29 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 51 12:22:05 จากคุณ : ออมสิน (ออมสินไตตั้น) - [ 26 ก.ค. 51 22:03:15 ]

ความคิดเห็นที่ 30 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 51 12:23:30 จากคุณ : ออมสิน (ออมสินไตตั้น) - [ 26 ก.ค. 51 22:03:46 ]

ความคิดเห็นที่ 31 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 51 12:24:26 จากคุณ : ออมสิน (ออมสินไตตั้น) - [ 26 ก.ค. 51 22:04:50 ]

ความคิดเห็นที่ 32 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 51 12:24:05 จากคุณ : ออมสิน (ออมสินไตตั้น) - [ 26 ก.ค. 51 22:05:27 ]

ความคิดเห็นที่ 33 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 51 12:23:48 จากคุณ : ออมสิน (ออมสินไตตั้น) - [ 26 ก.ค. 51 22:05:59 ]

ความคิดเห็นที่ 34 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 51 12:24:47 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 51 12:19:13 จากคุณ : ออมสิน (ออมสินไตตั้น) - [ 26 ก.ค. 51 22:07:25 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เห็นว่า ข้อความนี้มันติดกันเกินไปเลยย้ายข้อความไปอีก คห.หนึ่ง และได้เขียนความเห็นนั้นขึ้นก่อนที่โอโม่จะโพส  ยังไงก็ขอบคุณโอโม่ที่มาอธิบายครับ อ่านความคิดเห็นผมได้ด้านล่าง ขอบคุณทุกอย่างครับ แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 51 23:13:52 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 51 22:37:26 จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ 26 ก.ค. 51 22:32:36 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เพิ่งตอบกระทู้คุณออมสินไป แต่หลังจากที่คุณออมสินมาตอบไว้แล้ว เลย ตามมาอ่านครับ  ตอนนี้ที่นี่ตีหนึ่งครึ่ง ผมอ่านไปแล้วทุกคำ แต่สารภาพว่า ยังไม่สามารถประมวลผลทั้งหมดได้ แต่เสียดายเหลือเกิน ที่คุณออมสินลงท้ายแบบนั้นในทุกหัวข้อ แล้วยังใน บทสรุปสุดท้ายอีก การใช้ท่าทีเหน็บแนมแกมประชดแบบนี้ ไม่ดีเลยครับ  ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ว่า คุณพระนายฯ "ยังคิดว่าลอกหรือเปล่า" เพราะคำว่า "ลอก" มันเป็นนามธรรม นัก ในประเด็นร้อนเมื่อปีก่อน คนหลายสิบก็จะตีกันตาย เพราะมีนิยาม มีเส้น แบ่งไม่เหมือนกัน การที่คุณออมสิน "ยอมรับว่าลอก" ส่งๆ ถ้ายังมีคน "คิดว่าลอก" ทำให้ถ้อย คำของคุณออมสินลดค่าลงไปอย่างน่าใจหาย  คนอ่านรู้สึกขัดใจครับ  คุณ ออมสินเขียนแบบนี้ เหมือนไม่ให้ความสำคัญกับวิจารณญานของคนมาอ่าน เลย  เหมือนบอกว่า (ขอโทษนะครับ แค่เปรียบเทียบให้ฟัง) "เธออยากจะ ให้ฉันลอกนักใช่มั้ย ด๊ายยยย ฉันจะบอกว่าฉันลอก เธอจะได้สบายใจ" เสียใจเหมือนกันครับ  คุณออมสินบอกว่า     "รักผู้อ่าน เคารพทุกความคิดเห็น รับผิดทุกประเด็นอย่างลูกผู้ชายครับ" การใช้ท่าทีในการตอบแบบนี้ ไม่แสดงว่าเคารพคนอ่านเลย และการ "รับผิด ทุกประเด็น" แบบปัดไปส่งๆ แบบนี้... ไม่เกี่ยวกับความเป็นลูกผู้ชายเลยครับ ตอนแรกผมเห็นคุณออมสินมาอธิบายตามหัวข้อแล้ว ก็นึกดีใจ คิดว่าคงจะ มีข้อมูลเพิ่มเติม และคนอ่านจะได้พิจารณากันด้วยเหตุด้วยผล  นึกละอาย ตัวเอง ว่าด่วนส่งข้อความในกระทู้คุณออมสินไปเสียก่อน ไม่ได้มารีเฟรช กระทู้นี้ตรวจสอบดูอีกที ตอนนี้ผมได้อ่านแล้ว แม้สมองจะบี้จนเก็บรายละเอียดไม่ได้ทั้งหมด เลยคิด ว่าข้อความที่ผมเขียนไว้ในกระทู้คุณออมสิน คงไม่ไร้ค่าเสียเลยทีเดียว ยัง มีอีกหลายประเด็นเหลือเกิน ที่ผมอยากขอ (ในฐานะเพื่อนร่วมทางคนหนึ่ง) ให้คุณออมสินลองกลับไปอ่านและพิจารณาอีกที ผมจะก๊อปข้อความนี้ไปลงไว้ที่กระทู้นู้นด้วยนะครับ  (จะตีสองแล้ว ไปนอน ด้วยความรู้สึกหดหู่จัง) จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 26 ก.ค. 51 22:46:43 ]

ความคิดเห็นที่ 37 @@ ความคิดเห็นนี้ผมได้เขียนขึ้นก่อนที่คุณออมสินจะโพสคำอธิบายของเขา@@ เรียนเพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกท่าน ที่ร่วมเดินทางบนถนนเส้นนี้ ผมกลับมาทบทวนการกระทำอะไรหลายๆอย่างอีกรอบ คิดว่า คุณโอโม่ซังคงไม่มาอธิบายอะไรหรอก ผมก็โทรศัพท์ไปคุยเรื่องนี้ตั้งแต่วันตั้งกระทู้ใหม่ๆ แต่ก็คุยกันไม่สู้ดีนัก จึงได้มาตั้งกระทู้ด้วยอารมณ์ร้อนไปหน่อย   สำหรับคำอธิบาย ...ผมคิดว่าไม่ต้องดีกว่า   และถึงอธิบายไป จะผิด จะถูกมันก็คงไม่ได้อะไร  ผมมาคิดอีกที เราจะเอาผิด เอาถูกทำไม แม้ว่าผมจะรู้สึกว่า งานเขียนของคุณโอโม่ซัง กับ  จดหมายรักจากเกาหลีของผม ได้มีบางอย่างคล้ายๆกัน แต่เอาเถอะ  คิดอีกมุม บางที มันอาจจะเหมือนกันโดยบังเอิญ ไม่ได้ตั้งใจเหมือน หรือแรงบันดาลใจอะไรที่ใกล้เคียงกัน พอผมอ่านงานคุณโอโม่เสร็จ หลายๆช่วงผมกลับรู้สึกแค่ว่าเราอยากได้ความจริง และคำอธิบาย และเข้ามาคุยกับคุณโอโม่ทาง MSN จนคุณโอโม่คิดว่าผมหลอกเอามิตรภาพ แต่บางครั้ง ความจริง และ คำอธิบาย  มันก็ไม่มีผลหรือความสุข ถ้าหากเราเกิดความทุกข์ใจ ทั้งฝ่ายรอคำอธิบาย และ ให้การอธิบาย  ....ผมไม่อยากทำร้ายหรือ"ฆ่า" ใครอย่างที่คุณโอโม่ซังว่าผม   ผมว่า....ผมอาจจะคาดคั้นอะไรเกินไปในการตอบคำถามจนพี่ๆและเพื่อนๆถนนนักเขียนเตือนๆให้ร่มๆ ไว้ใจเย็นๆ ในเวลานี้ ผมอยากให้ ทุกอย่างปิดประเด็น ใช้ชีวิตกันอย่างมีความสุขกันไป การตั้งประเด็นแบบนี้ผมก็ใช่จะสะใจหรือมีความสุขหรอก  ปมก็ไม่สบายใจเหมือนกัน  ตอนแรกอารมณ์ร้อนจริง แต่พอทุกท่านเตือนสติ ก็เข้าใจและยอมรับที่จะปฏิบัติตาม   แม้ถนนนักเขียน จะเป็นโลกไซเบอร์ เป็นบอล์ดเล็กๆ  แต่มันก็เป็นสังคมๆหนึ่งที่ควรจะสงบ ไม่สมควรที่ผมจะมาทำให้มันร้อนหรือวุ่นวาย  ใครผิด ใครถูก ไม่ใช่สาระสำคัญอีกต่อไปแล้วล่ะครับ   มานึกอ่านคำของโอโม่ซังในกระทู้ชี้แจงข้างบน ผมก็สะท้อนใจอยู่เหมือนกัน "บนถนนนักเขียนนี้ คืออะไร? ถ้าท่านมี "น้ำใจ" มากกว่า"น้ำหมึก" ท่านคงมี "จิตสำนึก" นะครับว่าควรทำอย่างไร (ขอโทษนะครับที่ขอยืมคำนี้ของท่านมาใช้กับตัวท่านบ้าง)" บางทีผมต่างหากที่ขาด "จิตสำนึก" เองก็ได้เพราะงานของโอโม่ซังเป็นงานที่โพสเล่าอ่านกันสนุก หาใช่เชิงการตลาด ค้าขายเป็นเงินเป็นทอง เป็นการได้หรือเสียผลประโยชน์ ทำไมผมต้องด่วนแตกประเด็นในเรื่องการลอกงาน ซึ่งก็ยอมรับว่าอาจจะดูกล่าวหาเกินไป ทั้งที่มันแค่ใกล้เคียงในลำดับเรื่องบางส่วนอย่างที่ผมเรียนไปข้างต้นหาใช่รายละเอียดทั้งหมดทั้งดุ้นไม่ เอาเป็นว่าเรื่องของผมกับคุณโอโม่ให้ผ่านๆไปดีกว่านะครับ ผมไม่อยากให้ถนนของเรามันขรุขระเพราะผมมาขุดหลุมบนถนนแห่งนี้  ประเด็นจะเหมือนหรือไม่เหมือน  คล้ายหรือไม่คล้าย ผมไม่เอาความจริงแล้วล่ะ...อย่างน้อยหนังสือเล่มนั้นก็ตีพิมพ์ไปแล้ว และงานของโอโม่ก็ไม่ได้ทำในการค้าขาย ใดๆทั้งสิ้น ขอขอบคุณพี่ๆทุกท่านที่ช่วยชี้แนะ วิธีออมชอมกัน และสละเวลาเข้ามาร่วมสนทนา และขอโทษคุณโอโม่นะจครับที่ทำให้เสียใจนะ อย่างน้อย บนถนนแห่งนี้ มิตรภาพสำคัญกว่าผลงาน อย่างที่คุณว่าจริงๆ เพราะถนนนักเขียน วางผลงานโดยไม่ได้ต้องการหาผลประโยชน์   เขียนต่อไปเถอะ อย่ากังวล ผมยังชื่นชมคนที่เริ่มขีดๆเขียนๆ สนุกบ้าง ไร้สาระบ้าง(อย่างงานบางเรื่องของผม)  ร่วมเดินทางบนถนนเส้นนี้กันต่อไปก็แล้วกันครับ แค่นี้เราก็เหนื่อยมาพอแล้วอย่าเหนื่อยใจกันอีกเลย(เนอะ) ด้วยความเคารพอย่างจริงใจครับ จากพระนายไวยวงศาครับ แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 51 11:05:24 จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ 26 ก.ค. 51 23:05:43 ]

ความคิดเห็นที่ 38 #36 เห็นด้วยกับคุณพีททุกประการครับ จากคุณ : Cryptomnesia - [ 27 ก.ค. 51 12:12:36 ]

ความคิดเห็นที่ 39 อ่า.. เข้ามาอ่านอย่างมึนๆ ค่ะ จากคุณ : ลั่นทมสีแสด - [ 27 ก.ค. 51 12:56:37 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ออมสิน ลบข้อความของตัวเองออกแล้ว(แต่ผมก๊อบไว้หมดแล้วตั้งแต่มะคืนนี้ เอาไว้เป็นที่ระลึก ) ปล. ขอบอกออมสินนะ ถ้ายังอยากคุยกับผมส่วนตัว คุยหลังไมค์ ได้ผมก็ยินดี จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ 27 ก.ค. 51 14:51:21 ]

ความคิดเห็นที่ 41 กะว่าจะรอเม้นท์หลังได้อ่านคำตอบของคุณโอโม่...มาไม่ทันซะนี่ แต่ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณพระนายฯ นะคะ ถึงแม้จะไม่ได้รับการชี้แจง แต่ดิฉันเชื่อว่าคุณได้อะไรดีๆ ติดไม้ติดมือกลับไปอีกเยอะเลยค่ะ... อย่างน้อยก้อได้รู้ว่ายังมีเพื่อนนักเขียนดีๆมากมายคอยดูแล เกื้อกูลซึ่งกันและกัน ไม่ว่าจะเป็นคุณพีท คุณสก๊อตตี้ และคนอื่นๆอีกหลายคนนะคะ จากคุณ : Dazzling girl (Dazzling girl) - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 04:29:58 ]

ความคิดเห็นที่ 42 Dazzling girl (Dazzling girl) ขอบคุณมากๆครับ กำลังใจครับ รู้สึกว่าห้องถนนนักเขียนนี่ อบอุ่นจริงๆ ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวอีกห้องด้วยนะครับ ผมก็เล่นที่เหลิมไทยทุกวัน ยังไงก็แวะไปแถวๆนั้นบ้างก็ได้นะครับ ขอบคุณทุกท่านนะครับทุกกำลังในและคำแนะนำ จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ 30 ก.ค. 51 19:16:06 ]