ความคิดเห็นที่ 1 ขณะที่ยืนคิดอะไรเพลิน ๆ ไปถึงอดีตเก่า ๆ ฉันก็ต้องละความสนใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า เพราะคนรักเรียกให้เข้าไปภายในบ้าน และก็ไม่ลืมที่จะฝากคำไว้ให้เจ้านกน้อยสองตัวผัวเมียด้วย “เจ้านกน้อย ห้ามอึใส่บ้านฉันนะ ไม่งั้นเห็นดีกัน” จะว่าเป็นคำสั่งก็ไม่ใช่ จะว่าเป็นคำขู่ก็ไม่เชิง เพราะฉันก็พูดออกไปอย่างนั้นเพราะหวังว่ามันคงจะฟังภาษาฉันรู้เรื่องบ้าง ในแต่ละวันทั้งเช้าและเย็นที่ฉันออกมารดน้ำผักหน้าบ้าน ฉันก็มักจะแวะมาดูรังนกอยู่เสมอ และก็มักจะถามคนรักอยู่เรื่อย ๆ “ที่รักค่ะ คุณว่ามันวางไข่หรือยังคะนี่” เพราะเห็นนกบินไปมา ในบางเช้าก็เห็นอยู่ในรัง ส่วนในบางวันก็เงียบหายไป “น่าจะกำลังวางไข่ครับ” แฟนตอบรับพลางรดน้ำผักไปด้วย “แล้วทำไมมันไม่อยู่ล่ะ หรือว่ามันโกรธที่ฉันขู่มันเอาไว้ว่า ห้ามอึใส่บ้านเด็ดขาด” แฟนอมยิ้มนิดหนึ่ง “มันก็คงไปหาอาหารมั้ง ก็เหมือนกับเราสองคนที่ไปซื้อกับข้าวในตอนเย็นยังไงล่ะครับ” ฉันพยักหน้าอย่างเข้าใจกับคำบอกเล่าของคนรัก และก็เฝ้ามองดูรังนกได้ทุก ๆ วันเหมือนกับคอยลุ้นอะไรบางอย่าง ฉันไม่เคยเอาบันไดปีนไปดูรังนกแต่อย่างใดว่ามันวางไข่หรือยัง ทุก ๆ อย่างยังคงเป็นความคาดหวังอยู่เรื่อย ๆ นับว่าโชคดีที่เจ้านกน้อยยังน่ารักไม่เคยอึลงมาหน้าประตูบ้านแต่อย่างใด จนอยู่มาวันหนึ่ง ฉันออกไปรดน้ำผักเหมือนเคย คราวนี้เห็นอึเจ้านกน้อยอยู่สองสามจุดตรงประตูทางเข้าบ้าน ฉันรีบย้ายพรมเช็ดเท้าทันที “บอกแล้วยังไงว่าห้ามอึ! ถ้าไม่หยุดอึ จะไม่ให้อยู่ทีนี่แล้วนะ ฉันจะไปหาซื้อบ้านให้เจ้าอยู่ในเร็ว ๆ นี้” และฉันก็เป็นเหมือนเดิม แม้จะไม่พอใจเจ้านกน้อยที่อึใส่ประตูบ้านด้านหน้า แต่ก็ไม่หยุดที่จะข่มขู่และออกคำสั่งมันเหมือนเคย สองวันถัดไปฉันและคนรักไปหาซื้อต้นแอปเปิ้ลมาปลูก โทรไปเช็คทุก ๆ ร้านค้าก็ไม่มีที่ไหนมีขาย จะมีก็แต่ต้นไม้ประดับบ้านธรรมดา ๆ ทั่วไป ที่จริงฉันเป็นคนที่รักการทำสวนตลอด ไม่ว่าจะปลูกผัก ปลูกต้นไม้ฉันทำได้ไม่เคยเบื่อ และด้วยความที่ถือคติอย่างหนึ่งว่า ถ้าจะปลูกต้นไม้ ก็จะปลูกไม้ผลที่พอจะกินได้บ้าง เฉกเช่นบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองที่เมืองไทยซึ่งล้อมรอบไปด้วย ต้นมะม่วงและผลไม้ชนิดอื่น ๆ ที่เก็บผลกินได้ทุก ๆ ปี เมื่อไม่มีต้นแอบเปิ้ลและต้นผลไม้ชนิดอื่น ๆ ที่พอจะปลูกได้ ฉันก็ปล่อยทุกอย่างไว้เหมือนเดิม ไม่ได้ไปแสวงหาต้นไม้มาปลูกแต่อย่างใด เย็นวันหนึ่งฉันออกไปรดน้ำผักเหมือนเดิม โดยที่มีคนรักตามมาช่วยทุก ๆ วัน “วันนี้รังเจ้านกน้อยเงียบจังเลย ไม่เห็นมีนกสักตัวเลย” พูดจบก็ก้มมองพื้นด้านล่าง “ที่รัก.....มันอึแล้วด้วย” และก็รีบวิ่งไปบอกคนรักให้ทราบ เหมือนกับเห็นสิ่งแปลกประหลาดที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน ในตอนนั้นฉันนึกหมั่นไส้นิสัยของเจ้านกน้อยอยู่บ้าง แต่แปลกอีกใจหนึ่งกลับรู้สึกสงสารมันเสียอย่างงั้น คนรักหันมาปลอบใจ “มันคงจะท้องเสียมั้งที่รัก” และก็รดน้ำผักเหมือนเคย “ที่รักค่ะ คุณเห็นด้วยไหม เรารอให้มันวางไข่ให้หมด แล้วมีลูกเสียก่อนแล้วเราค่อยหาบ้านให้มันอยู่ ส่วนบ้านหลังนี้เห็นทีเราจะต้องทำลาย เพราะถ้าขืนให้มันอยู่อย่างนี้ หน้าบ้านเราคงจะเต็มไปด้วยอึนกแน่นอน” ฉันเจ้าคิดเจ้าการตามเคย “ก็ดีเหมือนกันครับ” นิสัยคนรักมักจะเห็นด้วยทุกอย่างกับฉันเสมอ “ฉันไม่อยากไล่มันตอนนี้ มันคงจะเศร้านะ ถ้ามันต้องจากไข่ของมันไป” แท้จริงแล้วฉันก็นึกถึงบุญกรรมอยู่ตลอด แม้จะอยากไล่เจ้านกออกไปแต่ก็มิกล้าที่จะทำ แต่ถ้าเป็นสมัยเด็ก ๆ เจ้านกน้อยตัวนี้อาจจะถูกฉันทอดกรอบก็ได้ นับตั้งแต่ที่ฉันจากบ้านนามาอยู่เมืองกรุง บางสิ่งบางอย่างที่ฉันเคยทำตอนเด็ก ๆ พอโตขึ้นฉันก็ไม่กล้าแตะอีกเลย โดยเฉพาะการฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ฉันไม่ยอมทำเลยสักครั้ง แม้จะเป็นการฆ่าเพื่อประกอบอาหารก็ตามแต่ ฉันเลือกที่จะให้อดข้าวเสียดีกว่าที่จะฆ่าไก่สักตัวมาปรุงอาหาร ซึ่งนิสัยตรงนี้ก็คงเหมือนพี่สาวของฉัน ที่แอบปล่อยกบทุกครั้งที่พี่เขยไปจับมาได้ เมื่อใดที่พี่เขยบอกให้พี่สาวเอากบที่จับมาได้ไปทำกับข้าว พี่สาวก็แอบปล่อยกบเข้าป่าไปทุกที จนมีอยู่วันหนึ่ง แม่พี่เขยจับได้ พี่สาวก็โดนตำหนิไปต่าง ๆ นา ๆ ถึงจะโดนตำหนิและด่าแค่ไหน พี่สาวก็ไม่ยอมฆ่ากบและสัตว์อื่น ๆ เลยสักครั้ง และก็เลือกที่จะนั่งร้องไห้อยู่อย่างนั้น ยอมให้เขาว่ากล่าวทุกอย่างดีกว่าที่จะฆ่ากบทำกับข้าว และนี่แหละคือความเหมือนอีกมุมหนึ่งของฉันและพี่สาว ชีวิตในบ้านหลังใหม่ฉันและคนรักมีความสุขมาก แต่ก็ไม่รู้ว่าเจ้านกน้อยที่มาพักพิงขออาศัยในบ้านของเราจะมีความสุขหรือเปล่า ทุก ๆ ครั้งที่มาสังเกตการณ์ก็มักจะเห็นอึเจ้านกน้อยเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งเพื่อนฝูงทุกคนที่แวะมาเยี่ยมต่างก็ตกใจ “ระวังนะ เจ้านกจะยึดครองบ้านเสียก่อน” เสียงเพื่อนคนหนึ่งพูดหยอกพูดแซว ทำให้ฉันได้แต่ยิ้มอย่างขบขำ “รอให้มันมีลูกและบินได้ก่อน แล้วจะหาที่อยู่ใหม่ให้มัน” ฉันตอบรับไปตามประสา และมันก็เป็นจริงอย่างที่เพื่อนคนนี้พูด ทุก ๆ วันเจ้านกน้อยก็อึใส่หน้าบ้านเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ไม่ว่าจะเป็นอึสด ๆ หรืออึแห้ง ๆ ที่เป็นสีขาว สีน้ำตาล สีดำปะปนกัน ต่างก็กองอยู่ตรงประตูทางเข้าบ้านตลอด และมันก็กองเยอะขึ้นทุกวัน ฉันกับคนรักไม่คิดจะล้างอึเจ้านกเพราะตั้งใจจะล้างตอนที่มันย้ายไปอยู่ที่อื่นทีเดียว เย็นวันหนึ่งฉันและคนรักออกไปรดน้ำผักเหมือนเคย ทุกครั้งที่เดินออกไปรดน้ำผักฉันมักจะเดินมาดูหน้าบ้านเป็นประจำ เพื่อที่จะสังเกตดูพฤติกรรมของเจ้านก และก็ต้องร้องเรียกคนรักเมื่อเห็นอะไรบางอย่างอยู่ที่รังน้อย ๆ “ที่รักค่ะ มันมีลูกแล้ว” ฉันตะโกนร้องเรียกคนรักให้มาดูลูกนกด้วยความตื่นเต้น ความน่ารักของมันทำให้ฉันนึกเอ็นดูเป็นที่สุด ถึงขนาดอยากปีนไปดูใกล้ ๆ เสียด้วยซ้ำ “น่ารักดีเน๊าะ แต่อีกไม่นานมันก็คงบินได้ เราสองคนคงจะได้ล้างบ้านกันเสียที ดูสิอึมันเต็มไปหมดเลย” คนรักหันไปมองเป้าหมายนิดหนึ่ง ก่อนที่จะส่ายหน้ากับภาพอึของเจ้านก “มันน่ารักเน๊าะ รอให้มันบินได้ก่อน แล้วเราค่อยหาบ้านให้มันดีกว่า” ฉันยังคงชื่นชมถึงความน่ารักของเจ้านก มิเพียงเท่านั้นยังเพ้อรำพันนึกถึงเรื่องบ้านของนกเสียด้วย ซึ่งฉันและคนรักเคยไปเดินหาซื้อที่ห้างแต่ก็หาที่ถูกใจไม่มีเลย อยากมีต้นไม้สูง ๆ รอบบ้านจะได้ซื้อบ้านนกไปติดไว้ให้นกทั้งหลาย แต่น่าเสียดายที่บ้านฉันไม่มีต้นไม้ใหญ่ ๆ ปลูกไว้เลย ซึ่งก็ต้องปลูกเอง กว่ามันจะโตก็คงอีกหลายปี ในเช้าวันหนึ่งฉันตื่นมาแต่เช้า และตั้งใจจะไปรดน้ำผักเหมือนวันก่อน ๆ แต่เพราะคนรักทำงานอยู่ก็เลยเดินออกไปประตูบ้านด้านหน้าตรงที่มีรังนกอยู่ พอเปิดประตูปั๊บ บางสิ่งบางอย่างก็หล่นใส่เสื้อทันที พอหันไปดู “ยี้.............เจ้านกบ้า! ทำกันได้นะ ใจร้ายที่สุดเลย” สรุปแล้วฉันไม่ได้ไปรดน้ำผักเหมือนที่ตั้งใจ แต่ต้องกลับมาอาบน้ำล้างอึเจ้านกออกให้หมด ในใจก็นึกโกรธเคืองไม่น้อย แต่พออาบน้ำเสร็จก็นึกสงสารมัน คิดเข้าข้างว่าเจ้านกน้อยคงไม่ตั้งใจทำ พอวันหลัง ๆ ฉันก็เลือกที่จะออกไปรถน้ำผักโดยใช้ประตูหลังบ้าน เวลาเข้าออกบ้านฉันและคนรักก็ไม่เคยใช้ประตูบ้านอันใหญ่เลย แต่จะเข้าออกบ้านโดยใช้ประตูหลังบ้านและประตูที่โรงเก็บรถมากกว่า สี่วันต่อมาฉันออกไปรดน้ำผักแต่เช้า และก็ไม่ลืมแวะไปดูเจ้านกน้อย “มันหายไปไหนนี่ เมื่อวานยังอยู่ครบเลย” ฉันบ่นพึมพำเมื่อไม่เห็นเจ้านกน้อย ความรู้สึกในตอนนั้นเหมือนกับข้าวของบางสิ่งบางอย่างในบ้านขาดหายไป และก็รู้สึกเศร้าและหดหู่ไปอีกแบบ ฉันไม่รอช้ารีบเดินไปบอกคนรักให้มาดูเจ้านก “ที่รักค่ะ ไม่มีเจ้านกอยู่หน้าบ้านเราแล้ว” คนรักมองหน้าฉันนิดหนึ่งก่อนที่จะลุกพรวดพราดวิ่งมาดู “มันคงจะโตกันหมดแล้ว ถึงพากันบินไปหาบ้านหลังใหม่” “งั้นเราก็ทำความสะอาดบ้านได้แล้วสิคะ” พูดพลางก้มมองดูอึของเจ้านกที่กองอยู่บนพื้นตรงหน้า ซึ่งกองหนาสูงทีเดียว “ครับ ผมว่าเราทำความสะอาดบ้านวันนี้เลยดีกว่า แขกไปใครมาเห็นบ้านเราจะได้ดูดีขึ้น” จากนั้นฉันและคนรักจัดการหาสบู่และแปรงขัดล้างเตรียมพร้อมให้เรียบร้อย และก็ถอนหายใจนิดหนึ่ง “อย่าโกรธฉันเลยนะเจ้านก ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายเจ้าเลย แต่ฉันไม่อยากให้เจ้าอึใส่คนรักและคนอื่น ๆ ที่มาเยี่ยมบ้านฉัน ฉันขอโทษนะ” ฉันยกมือไหว้รังนกก่อนที่จะจัดการล้างและทำความสะอาดบ้าน แม้ในใจจะกลัวบาปแต่ก็จำใจต้องทำลงไป หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ฉันกับแฟนก็พากันไปหาซื้อบ้านนกมาติดไว้ที่รั้วด้านหลังบ้าน แต่แปลกไม่มีนกตัวไหนมาพักอาศัยอยู่เลย ส่วนจุดที่เคยมีรังนกน้อยอาศัยอยู่นั้น ก็ไม่มีนกตัวไหนมาทำรังอีกเลย ฉันได้แต่ภาวนาว่าเจ้านกน้อยคงไม่โกรธกับสิ่งที่ฉันได้ทำลงไป ได้แต่หวังว่ามันคงเข้าใจฉันบ้าง และอภัยให้กับฉัน ผู้หลงรักและสงสารมัน (แต่ไม่ชอบอึของมัน)...อย่างจับใจ เที่ยงคืน วันที่ 25 กรกฏาคม 2551 ณ บ้านหลังน้อย ๆ รัฐ Oklahoma **************************************************************** ความเรียงเหล่านี้เป็นความทรงจำดี ๆ ที่เจ้านกน้อยฝากไว้ให้ค่ะ เลยเก็บมาเขียนเล่าสู่กันฟังค่ะ ^ - ^ ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่แวะเข้ามาอ่านค่ะ ติชมได้เต็มที่ค่ะ ^ - ^ ขอบคุณภาพประกอบจากเวบ http://www.kudson.com/magz/images/column/5/1004/1.jpg มากค่ะ ยีนส์ขอยกเครดิตให้เจ้าของภาพทั้งหมดค่ะ _/\_ แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 51 14:26:48 แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 51 14:22:05 แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 51 12:22:29 จากคุณ : roslita - [ 25 ก.ค. 51 12:19:57 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เรื่องราวน่ารักจังคะคุณยีนส์ อ่านแล้วก็ยิ้มตาม มองเห็นภาพบ้าน สวนผัก ชัดมากๆในจินตนาการ ขอบคุณสำหรับ เรื่องเล่า-ความเรียง ดีๆที่นำมาแบ่งปันกัน ^ _ ^ จากคุณ : sandhurst - [ 25 ก.ค. 51 17:31:02 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เรื่องนกอึนี่  มีบ่อยค่ะ ไม่ใช่ที่บ้านนะคะ ที่ลานจอดรถที่ทำงานค่ะ พี่เป็นคนชอบจอดรถใต้ต้นไม้ เพราะร่มเงาทำให้รถไม่ร้อนมากเวลาขับ  แต่ผลที่ได้คือ นกอึใส่ตลอด   เวลาขับรถกลับบ้าน คนก็มอง คงสงสัยว่า ทำไม พยาบาลคนนี้ ไม่รักษาสุขอนามัยเสียเลย ...ช่วงหลังๆขี้เกียจล้างรถทุกวัน เลยทนร้อนเอาหน่อย รถก้ดูสะอาดสะอ้านดี ไมมีเจ้านกน้อยที่ไหนมาละเลงศิลปะ ศิลเปรอะให้อีก จากคุณ : teansri - [ 25 ก.ค. 51 18:34:29 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ชอบครับ เพราะผมก็เป็นนกเหมือนกัน นกโรบิ้นตัวน้อยอ้วนกลม :) จากคุณ : X RoBiN - [ 25 ก.ค. 51 23:05:00 ]

ความคิดเห็นที่ 5 นกบางประเภทจะทำรังเฉพาะตอนออกไข่เท่านั้นค่ะ จากคุณ : scottie - [ 25 ก.ค. 51 23:39:01 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เปลี่ยนบรรยากาศมาแต่งความเรียงเหรอครับ แปะไว้ก่อน เดี๋ยวมาอ่านครับ ^_^ จากคุณ : Cryptomnesia - [ 26 ก.ค. 51 18:15:20 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ใช่ตัวนี้มั้ยคะที่อึเก่ง น้องยีนส์  หรือว่าตัวข้างล่าง? จากคุณ : teansri - [ 27 ก.ค. 51 06:46:08 ]

ความคิดเห็นที่ 8 * จากคุณ : teansri - [ 27 ก.ค. 51 06:46:40 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณ คุณ sandhurst  ที่แวะมาอ่านงานเขียนของยีนส์ค่ะ พอดียีนส์รู้สึกอยากผ่อนคลายบ้างค่ะ บ่อยครั้งที่เขียนแต่นิยาย ก็รู้สึกว่าอยากทำอย่างอื่นบ้าง บางเรื่องที่เราผ่านพบก็อยากเขียนเล่าค่ะ เหมือนเราได้นั่งพูดคุยเรื่องราวให้เพื่อน ๆ ฟังกันคะ พอดีเพิ่งย้ายมาอยู่รัฐใหม่ เลยไม่มีเพื่อนเลยค่ะ อาศัยเพื่อนทางเน็ตเท่านั้น คิคิ พิเศษสุดก็ห้องถนนนักเขียนฯ นี่แหละค่ะ เข้ามาบ่อยที่สุดค่ะ ขอบคุณพี่เทียนสีมาก ๆ ที่แวะมาอ่านงานเขียนของยีนส์ค่ะ เรื่องนกเกิดขึ้นทุกที่เลยนะคะ บ้านที่ยีนส์อยู่มีนกบินผ่านไปมาตลอดค่ะ ไม่รู้ว่าบ้านคนอื่นนกมาทำรังหรือเปล่า แต่บ้านยีนส์นกมาอยู่ก่อนเจ้าของบ้านเสียอีกค่ะ เลยยกอภิสิทธิ์ให้อยู่จนลูกเต้าโตจนบินได้ค่ะ ยีนส์ใจดีนะคะ ยังไม่เรียกเก็บค่าเช่าเลย ไม่งั้นน้องนกเสร็จแน่ค่ะ คิคิ ขอบคุณ คุณ X RoBiN ที่แวะมาอ่านงานเขียนของยีนส์ค่ะ นกโรบิ้นตัวน้อยอ้วนกลมคงจะน่ารักน่าดูเลยนะคะ ไม่รู้ทานเก่งไหมหนอ (หยอกเล่นค่ะ ) ขอบคุณ คุณ Scottie มาก ๆ นะคะ ที่ติดตามอ่านงานเขียนของยีนส์ตลอดค่ะ นกตัวนี้คงจะเป็นเหมือนที่คุณ Scottie บอกค่ะ เพราะตั้งแต่มันบินไป มันก็ไม่กลับมาอีกเลยค่ะ หายจ้อยไปเลยค่ะ ทำให้เจ้าของบ้านซึม ๆ เหงา ๆ ไปสักพักค่ะ ขอบคุณ คุณ Cryptomnesia ที่แวะเข้ามาทักทาย แม้จะแปะโป้งไว้ก่อนไม่เป็นไรค่ะ การเขียนความเรียงแต่ก่อนเป็นเรื่องปกติของยีนส์คะ คือจะเขียนสลับกับนิยายไปเรื่อย ๆ ค่ะ แต่มาพักหลัง ๆ ไม่ค่อยไหวค่ะ รู้สึกว่าตัวเองอ่อนล้าไปหน่อยค่ะ ก็เลยปั่นนิยาย ตอนนี้ก็เลยเขียนความเรียงนาน ๆ สักครั้งหนึ่งค่ะ พี่เทียนสีค่ะ นกที่เอามาทั้งสองรูปน่ารักจังเลยค่ะ แต่ไม่ใช่นกที่บ้านยีนส์เลยค่ะ บ้านยีนส์ตัวเล็กนิดเดียวค่ะ แต่พุงใหญ่เชียวค่ะ สงสัยพุงใหญ่แข่งกับเจ้าของบ้านนะคะ จากคุณ : roslita - [ 28 ก.ค. 51 12:28:48 ]