โลกใบนี้คือเวทีอันยิ่งใหญ่
ทุกคนได้บทบาทตามสร้างสรรค์
มีทั้งสุขเหงาเศร้าคลุกเคล้ากัน
สร้างสีสันให้เวทีแห่งมายา
บทของฉันบนละครแห่งชีวิต
ฉันลิขิตมันด้วยปรารถนา
ในบางครั้งจะผิดหวังจนอ่อนล้า
ทุกข์จนมีน้ำตาหลั่งลดใจ
ในวันนี้ม่านเวทียังเปิดอยู่
แต่ไม่รู้ฉันจะทนได้นานไหม
ยังมีบทที่ต้องทนแสดงไป
ด้วยร่างกายที่ไร้แรงพลัง
อยากจะปิดม่านลงที่ตรงนี้
ทิ้งชีวีที่ทุกข์ใจไว้เบื้องหลัง
ลาแล้วหนอชีวิตที่ภินท์พัง
อยากจะฝังร่างลับกับพื้นดิน
26 กรกฎาคม 2551 06.13 น.
วันที่เหงา เศร้า และผิดหวัง อยากร้องไห้ แต่ไร้น้ำตา
แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 51 09:46:02
จากคุณ :
leonnoom 
- [
26 ก.ค. 51 09:45:38
]
ละครแห่งชีวิต
