ความคิดเห็นที่ 1 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 51 12:17:29 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 51 16:56:05 จากคุณ : ออมสิน (ออมสินไตตั้น) - [ 26 ก.ค. 51 16:48:25 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เข้าใจว่าคุณออมสินคงเข้าไปอ่านในกระทู้ของคุณพระนายฯ แล้ว ใจจริงอยากให้คุณออมสินเข้าไปตอบในกระทู้โน้นด้วยนะคะ ประการหนึ่ง คือ เป็นเรื่องของความเหมาะสม อีกประการหนึ่ง คือ ถ้าต่างคนต่างพูดกันคนละกระทู้แบบนี้ แทนที่จะเป็นการทำความเข้าใจกัน มันก็จะยิ่งไปกันใหญ่ ไม่จบง่าย ๆ เข้าใจว่า คำพูดของคุณพระนายฯ อาจทำให้คุณออมสินไม่สบายใจ แต่การชี้แจงด้วยอารมณ์และด้วยสำเนียงอย่างนี้ไม่ดีหรอกค่ะ อย่างน้อย ๆ ตอนนี้ เท่าที่อ่านจากระทู้นั้น คุณพระนายฯ ก็ใจเย็นลงมากแล้ว ต่างคนต่างร้อนเข้าใส่กัน คนที่มองดูเหตุการณ์ก็ไม่อยากออกความเห็น เพราะออกความเห็นแล้วไม่ได้ประโยชน์ มีแต่จะหมางใจกันไปเปล่า ๆ อยากให้ชี้แจงด้วยเหตุผลไปเลยมากกว่า ว่าที่ไม่ได้ลอกเลียนนั้น ไม่ได้ลอกเลียนอย่างไร ป.ล. การนำเนื้อหาของเรื่องส่วนตัวที่คุยกันระหว่างคนสองคนมาเปิดเผย โดยที่ไม่ได้รับอนุญาตหรือไม่ได้รับความเห็นชอบจากอีกฝ่าย ไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่หรอกค่ะ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 26 ก.ค. 51 17:13:16 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาอ่านอีกคนด้วยค่ะ..อย่างที่คุณปิยะรักษ์บอกนะคะ ถ้าเป็นกระทู้เดียวกันจะอ่านสะดวกมากขึ้นเลยค่ะ คุณโอโม่ซังก็เป็นคนสุภาพดีนะคะ จากกระทู้เก่าๆ ที่ดิฉันอ่านผ่านตา  คิดว่าน่าจะคุยกันด้วยเหตุผลได้กับ คุณพระนายฯค่ะ  ถ้าทั้ง 2 ฝ่ายยินดีคุยกันอย่างมิตรค่ะ จากคุณ : teansri - [ 26 ก.ค. 51 17:22:43 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อยากให้คุณออมสินไปชี้แจงกระทู้โน้นมากกว่าค่ะ คาดเดาว่าตอนนี้คุณอาจกำลังเรียบเรียงอยู่ ค่อยๆ เรียบเรียง ตอบข้อสงสัยของเขาก่อน ถ้าคิดว่ามีข้อเสนอใดๆ ที่จะลดข้อขัดแย้งลงได้ ก็เสนอมาด้วย แล้วถ้ามีประเด็นอื่น (เช่น ส่วนที่เกี่ยวกับความรู้สึก) ก็ค่อยมาว่ากันอีกเรื่อง ดิฉันอยากเป็นคนเข้าใจผิดที่ลงความเห็นเกี่ยวกับคุณไปบางส่วนแล้ว ถ้าเข้าใจผิด ก็พร้อมจะขอโทษคุณค่ะ แต่ขอเป็นที่กระทู้นั้นเถอะนะคะ ใจร่มๆ (บอกทั้ง 2 ฝ่าย) ที่นี่ยินดีต้อนรับทุกคนค่ะ เพิ่มเติม ตอนนี้คุณพระนายไวยวงศาสรุปข้อที่ตัวเขาสงสัยแล้ว คุณออมสินน่าจะชี้แจงได้ง่ายขึ้นแล้วล่ะค่ะ แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 51 17:33:51 จากคุณ : scottie - [ 26 ก.ค. 51 17:29:04 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 51 12:17:58 จากคุณ : ออมสิน (ออมสินไตตั้น) - [ 26 ก.ค. 51 17:35:54 ]

ความคิดเห็นที่ 6 "ทำไมต้องคิดว่าผมจะโปรโมทสินค้า"ครับ ผมไม่เข้าใจเลย ลองคุยกันดีๆ  กว่านะครับ ผมอยากให้พี่ออมสินอธิบายเฉยๆ พี่ๆหลายท่านในถนนนักเขียนก็รฟัง ผมบอกไปแล้ว ถ้าหากเข้าใจกันผิด ผมก็จะขอโทษ และยังเป็นเพื่อนพี่ น้องกับ พี่ออมสิน และทุกคนในห้องนี้ แต่ทำไมต้องมาเปลี่ยนประเด็นเป็นโฆษณาแฝงขายหนังสือ ผมว่าเป็นการเปลีย่นประเด็น งานเรื่องนี้ตีพิมพ์ไปกว่าสองปีแล้ว ผมไม่ขายอีก สนพ.เรียกเก็บคืนหมดแล้ว นะ...แล้วอีกอยาก พระนายโทรไปหาคุณออมสินแล้ว แต่มันไม่เคลียร์ จะโทรไปอีก ก็เกรงใจเพราะคุยกันไม่สู้ดีนัก   พี่ๆนักเขียน ช่วยบอกผมหน่อย ว่าผมควรจะคุยในกระทู้นี้  หรือ ไปคุยกันกระทู้อีกอันหนึ่ง ถ้าหาก ความเห็นว่าควรจะคุยที่กระทู้ไหน ผมจะ คุยในกระทู้นั้น เพื่อการติดตามที่ง่ายขึ้น จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ 26 ก.ค. 51 17:51:09 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จะให้บอกไหม?ว่าคุณเผาใครบ้างให้ผมรู้ตื้นลึกหนาบางของนักเขียนเหล่านั้นนี่หรือสิ่งที่ยกตัวว่าเป็น"นักเขียน"ที่ดี จิตใต้สำนึกสูงส่ง มันควรแล้วหรือเอาเพื่อนพ้องวงการเดียวกันมาพูดในทางเสียหาย ท่านทำได้เนียนมาก ในหน้ากากของ"นักเขียนผู้มีผลงาน"และการ"อยู่ในห้องยาวนาน" แต่มันคนละส่วนกับการควรหรือไม่ควร ^ ^ จากข้อความนี้ ผมว่าพี่ออมสิน คงไม่อธิบายอะไรแน่ๆ เพียงแค่ต้องการที่จะ เบี่ยงประเด็น และ กำลังจะดริสเครดิสผมหรือเปล่า ผมอยากให้เอาสิ่งเหล่านั้นที่ พี่ออมสินพูดมาโพสเลยครับ ผมยินดีที่จะเผชิญ ว่าผมพาดพิงใครเสียหายมากน้อย ผมก็อยากรุ้เช่นกันว่า ผมไปดิสเครดิตเพื่อนๆพี่ๆนักเขียนท่านไหน  แต่ขอเป็นประเด็น เรื่อง งานก่อนดีมั้ย แต่ถ้ามันจะร้อนไปกว่านี้ ผมก็ ต้องพยายามนิ่งขึ้น ผมพยายามที่จะคุย จะทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้นแล้วนะพี่พีท พี่สก๊อตตี้ และจะพยายามต่อไปครับ  โปรดชี้แนะด้วย จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ 26 ก.ค. 51 17:57:15 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณออมสิน เข้าใจค่ะ ว่ากำลังเสียใจ เข้าใจค่ะ ว่าการถูกกล่าวหามันสะเทือนใจ พักให้ใจเย็นๆนิดนึงนะคะ กรณีนี้ คุณพระนายฯเปิดประเด็นมาประเด็นใหญ่ประเด็นเดียว ตอนนี้ก็เรียบเรียงจุดที่เขาสงสัยไว้เรียบร้อยแล้ว ในกระทู้โน้น การตอบข้อกล่าวหา ก็ตอบไปตามนั้น ความจริงเป็นอย่างไร ก็ตอบไปอย่างนั้น ถามในที่สาธารณะ ก็ตอบในที่สาธารณะ พี่ๆน้องๆในนี้ก็พร้อมที่จะรับฟังทั้งสองฝ่าย การเอาอารมณ์และความรู้สึกมาปนในการโต้ตอบ นอกจากจะไม่ทำให้เรื่องกระจ่างแล้ว ตัวคุณเองก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นด้วย พักก่อนนะคะ ออกไปเดินเล่นให้สบายใจ แล้วค่อยเข้ามาตอบก็ได้ค่ะ จากคุณ : Deckard - [ 26 ก.ค. 51 17:59:12 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อืม...     ตามอ่านอยู่ครับ นักเขียนต้องใจกว้าง ใช่ครับ  ต้องใจกว้างเรื่องการถูกวิจารณ์ผลงาน แต่ไม่ใช่ใจกว้างเรื่องการให้คนอื่นมาลอกผลงานครับ "ลอก"  หรือ  "ไม่ลอก"   ยังไม่ยอมทำให้กระจ่าง กลับเบี่ยงเบนและสร้างประเด็นใหม่ว่า  โฆษณาสินค้า+นักเขียนใหม่โดนรังแกไปซะงั้น คนอ่านกำลังรอผลเรื่องนี้อยู่กันหลายคนครับ จากคุณ : แก้มอ้น - [ 26 ก.ค. 51 18:04:45 ]

ความคิดเห็นที่ 10 น่าจะยืนยันความบริสุทธิ์ด้วยการตอบข้อสงสัยตามข้อเท็จจริง ไม่ใช่น้อยใจ เสียใจ แล้วยกธงขาวยอมแพ้ ไม่งั้นมันจะยิ่งแย่สำหรับคุณเอง จากคุณ : ratta (ratta) - [ 26 ก.ค. 51 22:18:27 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คุณออมสินครับ  ผมเคยคุยกับคุณออมสินเป็นการส่วนตัวไว้บ้างแล้ว เห็นคุณออมสินออกมาพูดคุยแบบนี้ ผมก็รู้สึกยินดีที่จะเป็นจุดเริ่มต้น ของการคุยกันนะครับ ที่จริง การตั้งกระทู้ใหม่แทนที่จะไปพูดคุยประเด็นเดียวกันในกระทู้เดิม ที่ถนนฯ นักเขียนนี่ไม่นิยมครับ  จำนวนกระทู้ที่มีจำกัดและมีค่า เราจึง พยายามช่วยกันประหยัด นั่นเรื่องหนึ่งล่ะ  อีกเรื่องหนึ่งคือ มันทำให้การ "คุยกัน" เป็นไปด้วยความยากลำบาก  เหมือนต่างฝ่ายต่างต้องการ กระบอกเสียงของตัวเอง  คนอ่านก็ลำบาก ต้องคุยทางนู้นทีทางนี้ที ไม่เป็นวิธีการที่ดีเลยครับ  แล้วในแง่ของการแสดงความจริงใจที่จะร่วม ชี้แจง ก็ถือว่าพร่องไปมาก เสมือนหนึ่งไม่สนใจที่จะร่วมวงคุยกัน แต่ก็นั่นแหละครับ ที่ผมเขียนข้างต้น คือหลักการทั่วไป  ในกรณีนี้ โดย ส่วนตัวผมเห็นว่า (1) คุณออมสินยังใหม่กับพื้นที่นี้ ยังไม่คุ้นเคยกับวิธี การและธรรมเนียมท้องถิ่นเท่าไหร่ และที่สำคัญคือ (2) ผมยอมรับว่า เข้าใจได้ ถึงความรู้สึกผิดหวัง และ "เสียใจ" อย่างที่คุณออมสินระบาย ออกมา และพอเข้าใจได้ว่า คุณออมสินอาจจะอยากมีพื้นที่ของตัวเอง ที่เขียนบอกเล่าชี้แจงจากมุมของตัวเอง ก็เอาล่ะ เรื่องที่คุณออมสินมาตั้งกระทู้ใหม่ แทนที่จะไปคุยที่เดียวกัน ผมก็จะเว้น ไว้ก่อนแล้วกันนะครับ  มาคุยเรื่องสำคัญกันก่อนดีกว่า ในกระทู้นี้ของคุณออมสิน พยายามจะบอกเล่าสองเรื่องไปพร้อมๆ กัน นั่นคือ (1) ตอนช่วงต้น (ช่องสีฟ้า) คุณออมสินชี้แจง และอธิบายเกี่ยว กับความคล้ายคลึงกันที่เกิดขึ้น สั้นๆ และ (2) ช่วง คคห ที่ 1 และที่ 5  คุณออมสินได้ระบายความรู้สึก ที่มี การตั้งคำถามในความคล้ายคลึงกันเรื่องนี้ออกมา  ซึ่งโดยสรุปคือ จาก เหตุการณ์การพูดคุยก่อนหน้า เรื่อยมาจนถึงการตั้งกระทู้ของคุณพระ นายฯ ทำให้คุณออมสินรู้สึกว่า มิตรภาพและความจริงใจที่คุณออมสิน ให้ไป ถูกตอบแทนด้วยการเจตนาทำร้ายกัน ขออนุญาตคุยทีละเรื่องนะครับ แต่ขอขึ้นต้นด้วยเรื่องที่สอง เพราะเป็น เรื่องที่ใช้พื้นที่ในกระทู้นี้มาก และเป็นเรื่องที่ทำให้เพื่อนๆ ท่านอื่น เป็นห่วงกันไปด้วย คุณออมสินครับ อย่างแรกที่ผมอยากให้คุณออมสินตระหนักคือ แม้คน ที่คุยกันเห็นหน้า มีเวลาเถียงกันยาวๆ ยังไม่เข้าใจ หรือเข้าใจผิดกันได้ ถมไป  การที่คุณออมสินสื่อสารกับคุณพระนายฯ ที่ผ่านมา ด้วยสื่อที่ จำกัดมาก คือหลังไมค์ และเอ็ม และโทรศัพท์ไม่กี่ครั้ง  มันเป็นช่องว่าง มหาศาล ที่ทำให้เราคิดจินตนาการ ตีความเกินเลย และใช้อารมณ์ใน การตัดสินข้อมูลได้มาก ผมไม่ได้รู้จักคุณพระนายฯ เป็นการส่วนตัว คนอื่นในที่นี้ก็เหมือนกัน คง ไม่มีใครสามารถยืนยันแทนใครได้ ว่าคนผู้นั้นไม่ได้มีเจตนาถึงฆ่าแกง กันให้ล้มหายตายจาก อย่างที่คุณออมสินรู้สึก แต่ผมอยากให้คุณออมสินลองทำใจให้เป็นกลาง แล้วค่อยๆ นึกดูว่าถ้า ตัวเองเป็นคนอื่น ไม่ใช่คุณออมสิน หรือให้ดีกว่านั้น ให้นึกดูว่าถ้าตัวเอง ต้องประสบอะไรอย่างที่คุณพระนายฯ รู้สึกว่าประสบ จะมีท่าทีอย่างไร คุณออมสินกับคุณพระนายฯ คุยอะไรกันเป็นการส่วนตัวไว้บ้างนั้น พวก เราไม่อาจรับรู้ และอาจไม่จำเป็นต้องรู้  แต่ผมอยากชี้ประเด็นคร่าวๆ ให้ คุณออมสินเห็นดังนี้คือ (1) ไม่ว่ากรณีนี้ จะมีการลอกกันจริงหรือไม่ หรือจะมีการเดินตามแบบ ของงานเขียนคนอื่นหรือไม่ก็ตาม  หากใครรู้สึกว่ามีคนอื่นมาลอกเลียน หรือหยิบงานเขียนของตัวเองไปใช้ได้ คนนั้นย่อมรู้สึกเสียใจและโกรธ เคืองเช่นกัน  ตรงนี้ผมคิดว่าคุณออมสินควรจะเข้าใจได้ ลองมองในแง่มุมของคุณพระนายฯ ก่อนที่จะไปตัดสินว่าเขามีเจตนา ไม่ดี (จากข้อมูลจำกัดที่มีอยู่) ลองนึกว่า เป็นไปได้มั้ย ที่คุณพระนายฯ จะเข้าใจและเชื่อว่างานของเขาถูกลอกเลียนหรือหยิบไปใช้ คุณออมสินอาจจะบอกว่าไม่ได้ลอก (อันนั้นอีกประเด็นหนึ่ง) จุดที่ผม อยากชี้คือ คนอื่นไม่มีใครรู้ และเป็นไปได้ ที่คุณพระนายฯ จะพิจารณา แล้วคิดว่าเป็นอย่างนั้นจริงๆ  ลองนึกถึงหัวอกคุณพระนายฯ ดู ก็จะเข้า ใจได้ไม่ยาก ว่าคนที่คิดว่าตัวเองถูกลอกจะรู้สึกโกรธเพียงใด ยิ่งเป็นคนที่เคยคุยกัน เคยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นเรื่องงานเขียนกัน อย่างที่คุณออมสินเล่าด้วยแล้ว  คุณออมสินเสียใจ ที่มิตรภาพที่หยิบ ยื่นให้ไป ถูกตอบแทนด้วยการทำร้าย  ลองเอาใจเขามาใส่ใจเรานะครับ ถ้าคุณพระนายฯ เองก็หยิบยื่นมิตรภาพให้คุณออมสิน แล้วกลับมาพบ (หรือคิด) ว่าโดนคุณออมสินลอกงาน (ไม่ว่าจะจริงหรือไม่) ลองคิดดู ว่าคุณพระนายฯ เอง ก็อาจจะรู้สึกว่ามิตรภาพที่หยิบยื่นให้คุณออมสิน ถูกทำร้ายเหมือนกันไม่ได้หรือ (2) ผมเห็นด้วยกับคุณออมสินในประเด็นที่ว่า ข้อความต้นๆ ของคุณพระ นายฯ ค่อนข้างรุนแรง และอาจจะทำให้คุณออมสินรู้สึกเสียใจมากๆ ว่าทำไมไม่คุยกันดีๆ ทำไมต้องมาเขียน "ฆ่า" กันแบบนี้  และผมก็เห็น ใจคุณออมสิน ที่อาจจะรู้สึกว่าเป็นฝ่ายโดนกระทำ แต่เมื่อคุณพระนายฯ ได้รับการตักเตือนจากเพื่อนๆ จนมีท่าทีที่โอนอ่อน ลง และออกมาเขียนเปิดทาง ว่าอยากให้คุณออมสินออกมาชี้แจง ถ้า หากคุณพระนายฯ เข้าใจผิด ก็ยินดีขอโทษ (คคห 20 กระทู้นู้น) ซึ่งเป็น ท่าทีที่อ่อนลงกว่าช่วงต้นมากแล้ว ผมรู้สึกว่าคุณออมสินจะด่วนตัดสิน ไปหน่อย ว่าการลดท่าทีลงของคุณพระนายฯ เป็นการ "เล่นแรงขึ้นใน คราบของคนดี" ลองนึกดูนะครับ ตอนช่วงต้น คุณออมสินเองรู้สึกเสียใจ ที่ถูกว่ากล่าว รุนแรง จนรู้สึกเหมือนกับว่าคุณพระนายฯ มีเจตนา "ฆ่า" กัน อยากให้ลองมองอีกมุมบ้าง ว่าถ้าคุณพระนายฯ เขาเย็นลง และลดท่าที ลงได้จริง คุณออมสินไป "กล่าวหา" เขาแบบนี้ มันเป็นการกระทำที่คุณ ออมสินเองก็ไม่ชอบใจและเสียใจไม่ใช่หรือครับ ลองคิดแบบนี้ดูบ้างมั้ยครับ ว่าคุณพระนายฯ มีเจตนาที่จะคุยกับคุณออม สินดีๆ จริงๆ  ถามว่าไม่มีช่องทางอื่นแล้วหรือ  คุณออมสินเองก็คงยอม รับว่า การ "คุยกัน" ช่วงหลังๆ มันไม่ค่อยเวิร์คเท่าไหร่ ต่างฝ่ายต่างสาด อารมณ์ใส่กัน  ในเมื่อเราเห็นข้อจำกัดตรงนั้นแล้ว คราวนี้เรามาลองคุย กันแบบไม่สาดอารมณ์ใส่กันดูบ้างมั้ยครับ (3) เรื่องส่วนตัวระหว่างคุณออมสินกับคุณพระนายฯ ในหลายประเด็น ไม่ว่าจะเรื่อง "ต้นเหตุที่แท้จริง" เรื่อง "ความเป็นลูกผู้ชาย" หรืออะไร ก็แล้วแต่  เป็นเรื่องของคนสองคนครับ  คนที่ถนนฯ นี้ ไม่ค่อยมาสนอก สนใจเรื่องทำนองนี้เท่าไหร่  ผมอยากเสนอแนะว่า ถ้ามีอะไรเพิ่มเติม จากเรื่องงานเขียน ขอให้เคลียร์กันเป็นการส่วนตัว ดีกว่าจะมีป่าวประกาศ ให้คนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องร่วมรับรู้ด้วยในที่สาธารณะแบบนี้นะครับ สิ่งที่คนบนถนนฯ สนใจมากกว่า คือเรื่องของมารยาทกับจรรยาบรรณ ของนักเขียน ซึ่งผมเคยเขียนอธิบายไว้ในเมลที่คุยกับคุณออมสินไป แล้ว  คนบนถนนฯ ยังรอที่จะฟังอยู่ ว่าข้อมูลทั้งสองฝ่ายเป็นอย่างไร และอยากให้คุณออมสินเข้าใจอีกอย่างว่า การออกมาตั้งคำถามว่า งาน ของคนอื่นลอกงานของเราหรือเปล่า ไม่ใช่สิ่งผิด และเป็นสิ่งที่นักเขียน สามารถทำได้ครับ  ในอนาคต เมื่อคุณออมสินเป็นนักเขียนที่เก่งแล้ว ก็อาจจะต้องมาตั้งคำถามแบบนี้เองก็ได้ (ไม่ได้แช่งนะครับ ไม่มีใคร อยากหรอกนะ เรื่องแบบนี้มีแต่ร้อนใจ แค่ชี้ให้เห็นความเป็นไปได้เฉยๆ) เพราะฉะนั้น เมื่อคำถามตั้งมาแล้ว คนในชุมชน (คือคนในถนนฯ สำหรับ กรณีนี้) ก็ยังรอคำตอบอยู่ครับ เพราะมันเป็นเรื่องสำคัญต่อการเติบโต ของแวดวงวรรณกรรมไทยเรา คุณออมสินก็รักการเขียน และอยากเริ่มเขียน คงเข้าใจความรู้สึกที่อยาก จะช่วยกันปกป้องวงการงานเขียนบ้านเราเหมือนกันใช่ไหมครับ จริงอยู่ ต้นกระทู้ของคุณพระนายฯ มีท่าทีรุนแรง และทำให้คุณออมสิน รู้สึกเหมือนจงใจ "ฆ่า" กัน  แต่ตอนนี้ในเมื่อคุณพระนายฯ ลดท่าที ยินดี พูดคุยอย่างไม่ใช้อารมณ์แล้ว  คุณออมสินจะเก็บเรื่องส่วนตัวระหว่าง คุณออมสินกับคุณพระนายฯ ไว้ก่อน (หรือไปเคลียร์กันข้างหลัง) แล้ว มาตอบคำถามที่เป็นประเด็นสำคัญของชุมชน คืองานสองชิ้นนี้ ได้รับ อิทธิพลจากการหรือไม่ แค่ไหน อย่างไร ดีมั้ยครับ (ต่อข้างล่าง) จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 26 ก.ค. 51 22:24:20 ]

ความคิดเห็นที่ 12 (4) เพราะฉะนั้น ผมอยากจะเสนอว่า ให้คุณออมสินทำใจ "มองข้าม" ข้อความช่วงต้นในกระทู้ของคุณพระนายไปก่อน  แล้วหันมาคุยกันที่ ประเด็นที่คนในถนนฯ รอฟังอยู่ คุณปิยะรักษ์ได้เสนอแก่คุณพระนายฯ ไว้ในกระทู้นู้น คคห 24 ว่าให้ ช่วยแยกแยะประเด็นเปรียบเทียบมา เพื่อให้ผู้ชมรอบนอกเห็นภาพชัด เจนยิ่งขึ้น ว่าตรงไหนที่คุณพระนายฯ เห็นว่าเหมือน และเพื่อให้คุณ ออมสินอธิบายได้ง่ายยิ่งขึ้น และตรงกับข้อสงสัย คนอื่นก็จะได้ช่วยกัน ทำความเข้าใจด้วย คุณพระนายได้ตอบไว้แล้ว ใน คคห 26 กระทู้นู้น  ส่วนรายละเอียด เปรียบเทียบกันเป็นช่วงๆ คุณพระนายฯ ได้แสดงไว้ใน คคห 3, 9, 17, 18, 21 และ 22 อยากย้ำกับคุณออมสินว่า การชี้ประเด็นใน คคห 26 และการคัดข้อความ มาเปรียบเทียบกันในหลายความเห็นข้างต้นของคุณพระนายฯ นี้ เป็น แนวปฏิบัติที่ใช้กันเป็นมาตรฐาน เมื่อเกิดกรณีคำถามแบบนี้ขึ้น ทั้งที่ ถนนฯ นี้ และในห้องสมุด พันทิป  ไม่ได้แสดงถึงเจตนาที่จะ "ฆ่า" กัน แต่อย่างใด และคนอ่านในถนนฯ ก็คุ้นเคยกับการแยกแยะประเด็น และการเปรียบ เทียบข้อความย่อหน้าต่อย่อหน้าแบบนี้ดี  (ทำมาแล้วหลายครั้ง) (5) ส่วนคำชี้แจงของคุณออมสินเอง ในช่องสีฟ้าหัวกระทู้นี้ ผมคงต้อง เรียนให้ทราบว่า มันยังคลุมเครือ และไม่ตอบอะไรให้ชัดเจนครับ มัน เลือนลางไป  คนถนนฯ ยังรอให้คุณออมสินอธิบายให้ชัดเจนกว่านี้อีก วิธีอธิบายก็อย่างที่บอกข้างต้น  เปิดดูประเด็นใน คคห 26 ของคุณ พระนายฯ แล้วตอบทีละประเด็น ว่าคุณออมสินคิดเห็นอย่างไร มีอันไหน ที่บังเอิญเหมือนกัน และมีอันไหนที่คุณออมสินศึกษาจากงานเขียนของ คุณพระนาย หรือหยิบมาใช้บ้างหรือเปล่า ข้อความที่เปรียบเทียบกันใน คคห 3, 9, 17, 18, 21 และ 22 ก็เป็น ประโยชน์ครับ  ถ้าคุณออมสินชี้ให้เห็นได้ว่า ข้อความที่ยกมาเทียบกัน ไม่ได้เหมือนกันในสาระสำคัญ หรือกลวิธีการเล่าใดๆ เลย คู่นั้นก็เป็น อันตกไป  แต่ถ้ามันมีส่วนคล้ายกันจริงๆ  คุณออมสินก็น่าจะอธิบายว่า มันบังเอิญคล้ายกัน หรือว่าเกิดจากสาเหตุอะไร เมื่อคุณออมสินออกมาชี้แจงให้เป็นประเด็นชัดเจนแล้ว  คนอ่านก็จะ สามารถรวบรวมข้อมูล และพิจารณาได้ ว่างานของคุณออมสิน ไปคล้าย กับงานของคุณพระนายฯ จริงหรือเปล่า คล้ายแค่ไหน น่าจะเป็นเพราะ อะไร แต่ถ้าคุณออมสินไม่ออกมาชี้แจง ในประเด็น ถึงจะบอกเล่า มูลเหตุที่แท้จริง ซึ่งเป็นเรื่องส่วนตัวของคนสองคน คนถนนฯ ก็เอามา ใช้ในการพิจารณางานเขียนไม่ได้ครับ ตรงนี้ เราพูดกันถึงเรื่อง "มารยาทและจรรยาบรรณ" ของคนเขียนงาน และเราสนใจวิเคราะห์กันที่ประเด็นตัวงานนะครับ (ไม่ใช่ว่าเพื่อนร่วมถนนฯ จะไม่ห่วงความรู้สึกกัน แต่นั่นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ที่ต้องดูแลไปพร้อมๆ กัน ไม่ใช่มัวแต่ดูแลความรู้สึกกัน จนไม่ได้คำตอบ ในคำถามที่เป็นสาระสำคัญนะครับ) ผมใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงเขียนเมลตอบคุณออมสินเมื่อคืน และอีกชั่วโมง เขียนความคิดเห็นนี้  คุณออมสินเคยบอกว่าเห็นผมเป็นเพื่อนร่วมทาง คนหนึ่ง  ผมอยากบอกว่า ที่ผมเขียนมายืดยาว และอาจจะดูเหมือน จุ้นจ้านสั่งสอนโดยไม่ได้ร้องขอนี้  ไม่ใช่เพราะผมอายุมากกว่า ไม่ใช่ เพราะผมอยู่ที่นี่มานานกว่า หรือเขียนหนังสือมานานกว่า แต่เป็นเพราะผมมองตัวเองเป็นเพื่อนของคนเขียนหนังสือที่นี่ เป็นเพื่อน ของคุณออมสิน เป็นเพื่อนของคุณพระนายฯ   เมื่อมีประเด็นคำถาม ระหว่างเพื่อน ผมก็อยากเห็นการพูดคุยให้เข้าใจกัน ไม่มีข้อกังขา โดยเฉพาะในเรื่องงานเขียน สำหรับในเรื่องส่วนตัว ผมก็หวังอยู่ว่า เมื่อคุณออมสินอารมณ์เย็นลง และพร้อมที่จะเปิดรับข้อมูล และตีความข้อมูลอย่างเอาใจเขามาใส่ใจ เรามากขึ้นแล้ว บางทีคุณออมสินกับคุณพระนายฯ อาจจะเข้าใจผิดกัน ไปเอง และอาจจะมีทางปรับความเข้าใจกันในเรื่องส่วนตัวได้ด้วย นอก เหนือจากประเด็นงานเขียนที่รอการอธิบายอยู่ คนเป็นเพื่อนกันทะเลาะกันบ้าง เป็นเรื่องธรรมดาครับ  แต่เมื่อทะเลาะ กันแล้ว ถ้าแต่ละฝ่ายละอารมณ์แล้วหันมาทำความเข้าใจกันได้ มิตรภาพ นั้นจะยิ่งเติบโตครับ ด้วยความปรารถนาดีของเพื่อนร่วมทางอีกคนนะครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 26 ก.ค. 51 22:24:47 ]

ความคิดเห็นที่ 13 โพสต์ตอบไปแล้ว เพิ่งเห็นที่กระทู้นู้น ว่าคุณออมสินไปตอบแล้ว ผมจะตาม ไปร่วมอ่านด้วยคนนะครับ  ดีใจที่คุณออมสินตัดสินใจไปอธิบายครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 26 ก.ค. 51 22:30:29 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผ่านมาอ่าน...   จากคุณ : ชายยอดนักทดลอง - [ 26 ก.ค. 51 22:46:00 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตอนนี้เกือบตีสอง ได้อ่านกระทู้นู้นแล้ว รู้สึกเหนื่อย และอยากไปนอนเต็มที่ ขอก๊อปข้อความจากกระทู้นู้นมาลงไว้ตรงนี้อีกแห่ง  นึกไม่ออกว่าทำไมต้อง ก๊อป สมองบี้ไปแล้ว แต่ความรู้สึกข้างในมันบอกว่าควรก๊อปก็ก๊อปละกัน เพิ่งตอบกระทู้คุณออมสินไป แต่หลังจากที่คุณออมสินมาตอบไว้แล้ว เลย ตามมาอ่านครับ  ตอนนี้ที่นี่ตีหนึ่งครึ่ง ผมอ่านไปแล้วทุกคำ แต่สารภาพว่า ยังไม่สามารถประมวลผลทั้งหมดได้ แต่เสียดายเหลือเกิน ที่คุณออมสินลงท้ายแบบนั้นในทุกหัวข้อ แล้วยังใน บทสรุปสุดท้ายอีก การใช้ท่าทีเหน็บแนมแกมประชดแบบนี้ ไม่ดีเลยครับ  ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ว่า คุณพระนายฯ "ยังคิดว่าลอกหรือเปล่า" เพราะคำว่า "ลอก" มันเป็นนามธรรม นัก ในประเด็นร้อนเมื่อปีก่อน คนหลายสิบก็จะตีกันตาย เพราะมีนิยาม มีเส้น แบ่งไม่เหมือนกัน การที่คุณออมสิน "ยอมรับว่าลอก" ส่งๆ ถ้ายังมีคน "คิดว่าลอก" ทำให้ถ้อย คำของคุณออมสินลดค่าลงไปอย่างน่าใจหาย  คนอ่านรู้สึกขัดใจครับ  คุณ ออมสินเขียนแบบนี้ เหมือนไม่ให้ความสำคัญกับวิจารณญานของคนมาอ่าน เลย  เหมือนบอกว่า (ขอโทษนะครับ แค่เปรียบเทียบให้ฟัง) "เธออยากจะ ให้ฉันลอกนักใช่มั้ย ด๊ายยยย ฉันจะบอกว่าฉันลอก เธอจะได้สบายใจ" เสียใจเหมือนกันครับ  คุณออมสินบอกว่า     "รักผู้อ่าน เคารพทุกความคิดเห็น รับผิดทุกประเด็นอย่างลูกผู้ชายครับ" การใช้ท่าทีในการตอบแบบนี้ ไม่แสดงว่าเคารพคนอ่านเลย และการ "รับผิด ทุกประเด็น" แบบปัดไปส่งๆ แบบนี้... ไม่เกี่ยวกับความเป็นลูกผู้ชายเลยครับ ตอนแรกผมเห็นคุณออมสินมาอธิบายตามหัวข้อแล้ว ก็นึกดีใจ คิดว่าคงจะ มีข้อมูลเพิ่มเติม และคนอ่านจะได้พิจารณากันด้วยเหตุด้วยผล  นึกละอาย ตัวเอง ว่าด่วนส่งข้อความในกระทู้คุณออมสินไปเสียก่อน ไม่ได้มารีเฟรช กระทู้นี้ตรวจสอบดูอีกที ตอนนี้ผมได้อ่านแล้ว แม้สมองจะบี้จนเก็บรายละเอียดไม่ได้ทั้งหมด เลยคิด ว่าข้อความที่ผมเขียนไว้ในกระทู้คุณออมสิน คงไม่ไร้ค่าเสียเลยทีเดียว ยัง มีอีกหลายประเด็นเหลือเกิน ที่ผมอยากขอ (ในฐานะเพื่อนร่วมทางคนหนึ่ง) ให้คุณออมสินลองกลับไปอ่านและพิจารณาอีกที ผมจะก๊อปข้อความนี้ไปลงไว้ที่กระทู้นู้นด้วยนะครับ  (จะตีสองแล้ว ไปนอน ด้วยความรู้สึกหดหู่จัง) แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 51 23:05:44 จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 26 ก.ค. 51 22:48:32 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อ้าว ลบหมดแล้ว??? จากคุณ : ลั่นทมสีแสด - [ 27 ก.ค. 51 18:25:31 ]

ความคิดเห็นที่ 17 โหพี่พีทวิเคราะห์ละเอียด แต่ผมก็มาไม่ทันอ่านข้างบนที่โดนลบเหมือนเคย หุๆๆๆ จากคุณ : X RoBiN - [ 27 ก.ค. 51 22:03:42 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ไหนๆ จขกท ก็ลบเองแล้ว จะช่วยลบกระทู้ให้เขาไหม (เขาคงไปเคลียร์กันเองต่อแล้วมั๊ง) จากคุณ : Deckard - [ 28 ก.ค. 51 06:38:26 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เขายังไม่เคลียร์กับผมหรอก ทั้งเมล์  หลังไมค์ แล้วก็โทร ไม่มีมาแต่ช่างในเมื่อมันจบไปแล้ว เขาก็ไม่กล้าที่จะลงคำชี้แจงและคำอธิบายไว้ โดยลบออกไปหมด ก็แสดงว่าเขาไม่อยากเคลียร์   แล้วผมก็ไม่จำเป็นจะเคลียร์อะไร แค่นี้ก็เห็นแล้วล่ะครับว่ายังไง  เอาให้มันจบๆไป แล้วกันครับให้เรื่องนี้มัน ค่อยๆไหลเลื่อนลงไปเองดีจนสุดกระทู้ดีกว่า แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 51 11:04:13 จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ 28 ก.ค. 51 10:53:14 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ตามอ่านตลอด แต่ไม่เคยเม้นท์เลยค่ะ ยอมรับว่าชื่นชมความมีน้ำใจของคุณพีทและพี่ ๆ หลาย ๆ คนมากค่ะ ที่พยายามช่วยเหลือทุก ๆ ฝ่าย ให้เคลียร์ปัญหาทุก ๆ อย่างทั้งหมด ยีนส์ขอเป็นกำลังใจให้ทุก ๆ ท่านนะคะ ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีนะคะ จากคุณ : roslita - [ 28 ก.ค. 51 12:35:33 ]