ทำ ไม หัว ใจ ฉัน มัน อ่อน แอ เหลือ เกิน
เป็นคำถาม ที่ฉัน เฝ้าถามตัวเอง บ่อยๆ ...
ทำไมฉันต้องถามดัวเองน่ะหรอ .... คำตอบก็คงเป็นประโยคนั้นอยู่ดี
เพราะ หัวใจฉันมันอ่อนแอ เหลือเกิน จริงๆๆ
.................................................................................................
เหลียวมองนาฬิกา ที่เดินอยู่เป็นเพื่อนตรงผนังห้อง บอกเวลา 00.40
ดึกแล้ว... แต่ฉันยังนั่งอยู่ริมกระจก มองไปรอบๆ ตัว ไฟหลายๆที่ ดับไปแล้ว
บางห้อง ก็ยังมีไฟ สลัว ๆ แอบคิดไปว่า เขาเหล่านั้นทำอะไรอยู่นะ ถึงยังไม่หลับไม่นอน
เขามานั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย เหมือน เรามั้ยนะ เอ.. รึว่าเขาทำอะไรกัน
... สมองมันคิดอะไรก็ไม่รู้ไปเรื่อยเปื่อย ... ก็แค่อยากบอกกับตัวเองว่า
เราไม่ได้อยู่คนเดียวซะหน่อย ..อย่างน้อยๆ ก็มีนาฬิกา เดินเป็นเพื่อน .....
ท่ามกลางเมืองใหญ่ ตึกสูงใจกลางเมือง มองไปทางไหนก็ดูอ้างว้าง ...
ปิดไฟในห้อง ปล่อยความคิดลอยวนอยู่กับความมืดมิด .. เปิดเพลงเบาๆ
แต่ละเพลง ช่างเรียกน้ำตาได้มากมาย วางโทรศัพท์ไว้ใกล้ๆ ตัว เผื่อจะมีใครโทรเข้ามา .....
เหลือบมองนาฬิกา ตี 1 แล้วซิ เราก็ยังคงนั่งดูที่มุมเดิมๆ
มองความเปลี่ยนแปลงของผู้คนรอบๆ ตัว ไฟก็ทยอยปิดลง ไปเรื่อยๆ
เหงามั้ย ... ถามตัวเอง ......เหนื่อยมั้ย ... ถามตัวเองอีกครั้ง แต่... ก็ไม่ได้คำตอบอยู่ดี ....
เพราะเราไม่รู้เหมือนกันว่า เราเหงามั้ย เหนื่อยมั้ย ......
และ เมื่อไหร่ที่หัวใจจะหายอ่อนแอซะที เป็นคำถาม ที่เฝ้าถามตัวเองเสมอ
บางที เราก็ไม่เหงานะ ยังมีใครคนหนึ่งให้โทรหา บอกเล่าความเป็นไป
ในแต่ละวัน แต่..บางทีทำไมเรารู้สึกอ้างว้างทุกครั้ง ที่พูดคุยกับเขาคนนั้น
เหนื่อยมั้ย ...บางทีก็เหนื่อยนะ ที่เฝ้าทำอะไรเพื่อเขาแบบนี้ โดยที่เขาไม่เคยใส่ใจ มันเลย
เรากลายเป็นแค่ตัวอะไรซักอย่าง เป็นของตาย....สำหรับเขาก็เท่านั้นเอง
เมื่อไหร่จะเดินจากเขาได้ซะที ...... ก็ยังสงสัยตัวเองอยู่ว่า อยู่ทำไม
ในเมื่อทุกวันนี้ มีความสุข อยู่บนความทุกข์ของตัวเองไปวันๆ แล้วเราจะอยู่ไปเพื่ออะไร ...
ก็เป็นคำถามที่เฝ้าถามตัวเองอยู่บ่อยๆ แต่เราไม่สามารถตอบคำถามได้เลย แม้แต่ครั้งเดียว ...
ชีวิต ในแต่ละวัน จึงมีแต่ รอย ยิ้ม บน คราบ น้ำ ตา เท่านั้นเอง ..... มีแค่นี้จริงๆๆๆ
ตี 1 กว่า เสียงโทรศัพท์ทำลายความเงียบ ดังมา 2 ครั้ง เพื่อ Miss call ให้รู้ว่า
เขาถึงห้องแล้วนะ อยากโทรกลับ แต่...มันก็ได้แค่อยากแค่นั้น
เพราะไม่รู้ว่า ถ้าโทรกลับไป อาการน้อยใจอะไรจะมาจุกอยู่ตรงท่อของความรู้สึกอีก
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเบอร์ ที่คุ้นเคย ไม่ต้องเมมไว้ ก็จำได้ขึ้นใจ ....
เบอร์นี้ ที่เราห่วงใย เบอร์นี้ที่เราส่ง SMS หาบ่อยๆ เบอร์นี้ที่เราบอกรักทุกวัน
แล้วก็เบอร์นี้อีกเหมือนกัน ที่ไม่เคยให้คำตอบอะไรกะเราเลย
เบอร์นี้อีกเหมือนกัน ที่ไม่เคยห่วงใยเราเอาซะเลย ทั้งๆที่บอกว่า เรามีค่ากะเขามากมาย ...............
นั่งมองเบอร์ไป เจ้าน้ำตาก็ไหลมาอยุ่เป็นเพื่อน... อาการน้อยใจเกิดขึ้นอีกแล้ว ...
น้อยใจมากมายจริงๆ กับชีวิตที่เป็นอยู่ในแต่ละวัน ....
ด้วยความรู้สึกที่ว่า เราคือตัวอะไร ที่มันฝังอยู่ในหัวนั่นเอง
ตี 3 ก็แล้ว ล้มตัวลงนอนก็หลายครั้ง แต่..1 สมอง 2 ตา ก็ไม่ยอมหลับ ....
ยังคงคิดแต่ว่า ตกลงเราจะทำยังไงดี ..... เขาเห็นเราเป็นตัวอะไรกันแน่
คำถามเหล่านี้ กับ ความรู้สึกน้อยใจ วนเวียนอยู่ในสมองตลอดเวลา
เสียงโทรศัทพ์ดังอยู่ข้างตัวอีกครั้ง เหลือบมองเวลา 04.10 เบอร์เดิมอีกนั่นแหละ
Miss call มา เพื่อบอกให้รู้ว่า จะนอนแล้วนะ ..... เราก็ได้แต่นั่งมอง...แบบนั้น .....
มองพร้อมๆ กับน้ำตาที่ไหลออกมามากมาย
04.44 Miss call กลับไป .... แค่อยากให้เขารู้ว่า ในเวลาที่เขาไม่หลับไม่นอน
ยังมีคนๆหนึ่ง อยู่เป็นเพื่อนเขาเสมอ แม้แต่เวลาที่เขาหลับไหลไปแล้ว ...
ก็ยังมีใครคนหนึ่ง คิดถึงเขามากมาย เหมือนเดิม
โดยที่ ก็รู้ว่าเขาไม่เคย สนใจ ใส่ใจมันหรอก ว่า เราจะรู้สึกยังไง.....
แต่เราก็แค่อยาก บอกให้เขารู้เท่านั้นเอง.........
นี่ไง เรา ... ตรงๆ ซื่อๆ หวานไม่เป็น อยากได้อะไร อยากทำอะไร ก็ทำไปตามความรู้สึกตัวเอง
จนกลายเป็น รั้น อยากเอาชนะ ทั้งๆ ที่จริงๆแล้ว ทุกอย่าง มาจากคำแค่ 2 คำ
คือ รัก และ ห่วง แค่นี้เอง จริงๆๆๆๆ ...
แต่... เขาก็คงได้แค่รับรู้..และคงแอบสมเพชอยู่ในใจว่า
อย่างน้อยๆ ชีวิตเค๊าก็มีผู้หญิงโง่ๆ คนหนึ่ง .....
เฝ้าห่วง เฝ้ารัก เฝ้าหวังดีกับเขาอยู่เสมอ ไม่ว่าเขาจะทำอะไรให้ก็ตาม ....
05.00 แอร์ดับไปแล้ว ตั้งเวลาปิดไว้ตั้งแต่ตอนเย็น ... พยายามล้มตัวนอนให้ได้ ...
เพื่อที่จะตื่นมาทำงานต่อในวันต่อไป ..... เผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ...
รู้แต่ว่าตื่นมาอีกที เวลา 06.40 เพื่อที่จะมาอาบน้ำ แต่งตัว ไปทำงาน ....
เช็ดคราบน้ำตาที่แห้งติดอยู่บนหน้า .. แล้วมานั่งคิดว่า ...
...... " ฉันจะต้องหลับไปพร้อมๆ กับน้ำตา อีกนานแค่ไหนกัน .......
อาบน้ำ ล้างหน้าล้างตา แล้วบอกตัวเองว่า ยิ้มซิ แค่ก้าวออกจากห้อง
ก็ต้องเจอผู้คนมากมายละ ต้องยิ้มเข้าไว้ ... เพื่อบอกใครต่อใครว่า
" ฉั น ส บ า ย ดี ฉั น ไ ม่ เ ป็ น ไ ร ซ ะ ห น่ อ ย "
ทั้งที่ ในใจ ร้องไห้ มากมาย จริงๆๆๆ ......
http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=like-2-hear-from-u
แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 51 10:44:51
จากคุณ :
like 2 hear from u 
- [
30 ก.ค. 51 11:45:03
]
รอยยิ้มบนคราบน้ำตา ..
