เส้นตาย

ราส์ส กิโลหก

                 
ตู๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ......เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ แต่หัวใจของเจ้าของโทรศัพท์เต้นแรงจนแทบกระเด็นออกมานอกอก..

               
สมชายมองดูที่หน้าจอ..  เขาถอนหายใจอย่างโล่งอก  พร้อมกดปุ่มรับ.

               
“ฮัลโหล ! พี่สมชาย  อยู่ที่ไหน น่ะ !  ทำอะไรอยู่ทำไมยังไม่กลับบ้าน ดึกแล้วนะ” สมหญิงเมียของสมชายพูดด้วยความเป็นห่วง.

               
“ อ๋อ ! พอดีผู้จัดการเขต มาตรวจงานที่สาขา ยังตรวจไม่เสร็จไม่ต้องรอพี่ บอกลูกๆด้วย”

               
เขายังนั่งอยู่ในห้องทำงานคนเดียว ไม่มีใครมาตรวจงานอะไรทั้งนั้น เขาพูดปดสมหญิงเพราะไม่อยากให้เธอมารับรู้เรื่องที่กำลังประสบอยู่  มองดูนาฬิกาที่ข้อมือเกือบเที่ยงคืน  มีเวลาเหลืออีกไม่เกิน 12 ชั่วโมง..

             
“ สมชาย ! พรุ่งนี้เที่ยงตรงลื้อเตรียมเงิน 5 ล้านบาทคืนให้อั๊วด้วย และไม่ได้ขู่นะถ้าไม่ได้เงิน ปัญหาใหญ่แน่ !  และขอทวงเป็นครั้งสุดท้าย”..
เสียงนี้ยังคงก้องอยู่ในหูของเขาตั้งแต่เสี่ยกวงเจ้าหนี้โทรมาหาตั้งแต่เช้า.

         
เขาเอนตัวบนเก้าอี้ทำงาน หลับตานึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา..

         
สมชายทำงานอยู่ที่ธนาคารที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง  มีตำแหน่งเป็นถึงผู้จัดการสาขา เสี่ยกวงเป็นลูกค้ารายใหญ่มีเงินเข้าออกธนาคารจำนวนมาก และถือว่าเป็นผู้กว้างขวางคนหนึ่ง เพราะอาชีพของแกคือเจ้ามือหวยเถื่อน และปล่อยเงินกู้มีลูกน้องเหี้ยมๆเป็นฝูง..

           
เขาและเสี่ยกวงเริ่มรู้จักสนิทกัน เพราะฝ่ายหนึ่งเป็นผู้จัดการธนาคารอีกฝ่ายเป็นลูกค้ารายใหญ่ เสี่ยกวงมีเงินมาก อิทธิพลก็มาก และที่ตามมาก็คือความเหี้ยมโหด อันหลังนี่เป็นคุณสมบัติของพวกเจ้าพ่อทั้งหลาย..

           
วันหนึ่งทั้งสองคนนั่งกินกาแฟคุยกันเรื่องหุ้น ซึ่งสมชายมีความชำนาญและรอบรู้พอสมควร  จึงอธิบายคุยให้เสี่ยกวงฟังเกี่ยวผลกำไรจากหุ้น ทำให้แกสนใจและอาสาเป็นนายทุนออกเงินให้ก่อนเพื่อนำไปเล่นหุ้น เมื่อได้กำไรก็จะแบ่งเป็นเปอร์เซ็นต์ให้ การเล่นหุ้นก็ดำเนินมาด้วยดีสมชายมีรายได้จากผลกำไรที่เสี่ยกวงแบ่งให้เป็นเปอร์เซ็นต์ แต่มันน้อยมากเมื่อเทียบกันส่วนของเสี่ยกวง

           
ด้วยความโลภสมชายอยากจะยกฐานะเป็นหุ้นส่วน เขาจึงเอ่ยปากขอยืมเงินจากเสี่ยกวง  ซึ่งก็ไม่เป็นเรื่องยากเพราะการเล่นหุ้นที่ผ่านมาถือว่าประสบความสำเร็จมีรายได้จากผลกำไรหุ้นมากพอสมควร   เสี่ยกวงให้ยืมทันที ทั้งยังไม่ต้องมีหลักประกันอะไรพูดกันด้วยวาจาถือว่ารู้กันทั้งสองคน

           
หุ้นก็คือหุ้น  เอาอะไรแน่นอนไม่ได้ เล่นกันเพลินเพราะเงินทุนจากเสี่ยกวงหนาปึ๊ก  เพราะชะล่าใจจนเกิดการผิดพลาดคือเจ๊ง !  เสียเงินจากการเล่นหุ้นไปถึง 10 ล้านบาท เสี่ยกวงร้องจ๊าก  ถอดใจไม่เล่นต่อไม่ว่าสมชายจะอ้อนวอนยกแม่น้ำทั้งห้ามากล่อม  แต่แกไม่เอาท่าเดียว  ทั้งยังคิดบัญชีกับสมชายในฐานะหุ้นส่วนต้องรับผิดชอบร่วมกัน คือต้องเอาเงินมาใช้คืน 5 ล้านบาท

             
เงิน 5 ล้านไม่ใช่ 5 บาทสมชายจะมีปัญญาไปหาที่ไหน นอกจากต้องวางแผนปล้นธนาคารตัวเอง  แต่มองสาระรูปแล้ว อย่าว่าแต่ปล้นเลยไปวิ่งราวทรัพย์ก็คงไม่ไหว..

           
จากความสัมพันธ์ที่แนบแน่น ชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้ เริ่มสั่นคลอนเพราะเงิน 5 ล้านบาท เวลาล่วงเลยมานาน สมชายก็หาเงินมาใช้หนี้ไม่ได้ เพราะเขาไม่มีรายได้อย่างอื่นนอกจากเงินเดือน แต่ละเดือนก็ต้องใช้ต้องกินไม่ใช่ปากเดียวท้องเดียวทั้งลูกทั้งเมีย ต่อให้อีก 10 ชาติก็คงหาเงิน 5 ล้านไม่ได้.

             
เสี่ยกวง ลายเสือเริ่มออกเริ่มขู่เริ่มคำราม  และวันขีดเส้นตายก็ถูกกำหนดขึ้น..

           
สมชายตื่นจาก ภวังค์ ..ลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะกาแฟจัดการหยิบแก้วเพื่อชงกาแฟกินเป็นแก้วที่ 4 นับตั้งแต่ช่วงหัวค่ำ  ชงเสร็จเดินกลับมานั่งที่เดิม  สมองเริ่มปวดตึบ เขาจะทำยังไง ? การยืมเงินไม่มีหลักฐานก็จริงแต่สำหรับเสี่ยกวงไม่ใช่ปัญหาใหญ่ เพราะคนๆนี้มันใช้อาญาเถื่อนเสมอ

           
เหม่อมองไปที่ด้านหน้าของธนาคารประตูกระจกแต่แข็งแรงยังปิดสนิทเหมือนเดิม ร.ป.ภ.ของธนาคารนั่งอยู่บนเก้าอี้   ด้านนอกประตูที่ปากเป่ามะเร็งแดงวาบๆ..

         
มองไปที่ตู้เชฟธนาคารคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย  ก่อนจะคิดอะไรมากไปกว่านั้นเขารีบสลัดหัวไล่มันออกไป

         
เปิดลิ้นชักโต๊ะทำงาน วัตถุดำเมื่อม  มันคือปืนพกสั้นขนาด .38  วางนิ่งอยู่เหมือนไม่มีพิษสงอะไร  ไม่เอาเขาคิดในใจแล้วรีบปิดเพราะใบหน้าลูกเมียลอยวนเวียนเข้ามา

         
ฤทธิ์ของกาแฟแก้วที่ 4   เปลืกตาแข็งไม่มีความง่วงมารบกวน ดูนาฬิกา เกือบตี 2 แล้วเขายังคิดว่าอยากให้เวลามันหยุดอยู่แค่นี้ ไม่อยากให้เดินต่อจนถึงเที่ยงพรุ่งนี้   พร้อมกับหัวเราะกับตัวเองเบาๆกับความคิด บ้าๆ

       
เขาหยิบโทรศัพท์มือถือมากดปุ่มปิดเครื่องเพราะไม่อยากให้ใครโทรมาหาอีก โดยเฉพาะสมหญิงเมียคู่ยาก

       
หรือหนี ! ความคิดใหม่ผุดขึ้นมา  เพราะบ้านเดิมของเขาอยู่ทางภาคเหนือใกล้ชายแดนพม่า แต่คงไม่ทันแล้วยังนึกเจ็บใจว่าทำไมมาคิดได้ตอนนี้  แต่คิดอีกทีก็คงเป็นไปไม่ได้ลูกเมียจะไปอยู่ไปกินยังไง ? หรือจะหนีไปคนเดียว ? ก็อีกแหละ เสี่ยกวง  คงไปเล่นงานลูกเมียแทนแน่  ..

       
หนีไปคนเดียว !  เขาคิดถึงคำนี้อีกครั้ง พร้อมนึกถึงเจ้าสีดำที่นอนเงียบอยู่ในลิ้นชัก มันเป็นสิ่งที่จะนำเค้าหนีไปที่ซึ่งเสี่ยกวงตามไปไม่ได้.. บางครั้งความตายก็ยุติปัญหาต่างๆได้...เขาคิดวนไปวนมาคิดไปร้อยแปด ไม่มีจุดจบจนฟ้าสางโดยไม่รู้ตัว เสียงรถวิ่ง เสียงแตรรถ เสียงเร่งเครื่องยนต์ เข้ามาแทนความเงียบ..

       
เขานึกอะไรออกแล้ว !  รีบลุกขึ้นยืนเปิดลิ้นชักหยิบเจ้าวัตถุสีดำเสียบเข้าที่เอวด้านขวา  “ไปกันให้หมด”เขาพูดกับตัวเอง   มองไปที่โทรศัพท์มือถือราคาแพงที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานอย่างไม่แยแส ..ยังคิดติดตลกเอาไว้ให้เสี่ยกวง  ไว้ดูต่างหน้าแล้วกัน.  

       
การจราจรช่วงเช้าๆรถไม่ติด  ขับผ่านตลาดแห่งหนึ่งเห็นพระสงฆ์ยืนรอรับบิณฑบาตจากญาติโยมอยู่ข้างถนน เขาจอดรถใกล้ๆที่พระยืนอยู่  พร้อมเดินลงไป ซื้อของจากร้านค้าแถวนั้นทำบุญไปกับพระ..

     
กลับเข้ามาที่รถ ที่เบาะคนขับเขาชักปืนจากเอวตรวจดูความเรียบร้อย  กระสุนอยู่ในรังเพลิงครบ

     
เขาถึงบ้านพักเกือบ 6 โมงเช้าไม่เอารถเข้าบ้านจอดที่ริมถนนหน้าบ้าน ตอนนี้เขาบ้าไปแล้ว เขาวางแผนจะยิงที่หัวสมหญิงเมียรักก่อน คนต่อไปจะเป็นลูกชายอายุ 4 ขวบและลูกสุดท้องผู้หญิง เพียงขวบเดียว และเขาจะเป็นคนสุดท้าย

       
เดินลงจากรถ ปีนประตูรั้วเข้าไปในบ้าน มือแตะปืนที่เอวตลอดเหมือนกลัวหล่นหาย ..เขาเคยไปรับการฝึกยิงปืนมาบ้างตอนอบรมผู้จัดการทั่วประเทศ..

     
“อโหสิให้พี่ด้วยนะ สมหญิง และลูกๆด้วย พ่อรักทุกคน” เขาพึมพำกับตัวเองเบาๆ น้ำตาไหลออกมาอาบแก้ม..
     

เดินถึงประตูบ้าน ผิดคาดเพราะสมหญิงตื่นแล้วเธอมองเห็นสมชายจึงรีบเปิดประตูออกมา..

   
เขาเอามือล้วงไปเอวมือกำด้ามปืน  เพื่อจะดึงออกมา  คิดเปลี่ยนแผนคงต้องยิงสมหญิง ตรงประตูบ้านแทน..

   
สมหญิงเปิดประตูออกมาก่อน เธอตะโกนด้วยความแปลกใจ  “พี่ๆ  ไปอยู่ที่ไหนมาโทรศัพท์ก็ไม่เปิด  เมียเสี่ยกวงโทรตามหาตั้งแต่ ตี 2  ตอนนี้เสี่ยกวงตายแล้ว เขาเชิญให้พี่ไปรดน้ำศพด้วย เย็นนี้”...

     
สมชายหงายท้อง นอนยาวเหยียดเพราะไม่ได้นอนทั้งคืน....  


วันต่อมา..
สมชายกลับถึงบ้าน พร้อมถุงกระดาษขนาดใหญ่. เขาเทของที่อยู่ภายในออกมากองอยู่ที่สนามหญ้าหน้าบ้าน. จัดเรียงให้เป็นปึกๆ นับได้ 5 ล้านบาทไม่ขาดไม่เกิน


“ เสี่ยกวงครับ !  ผมเอาเงินมาใช้ให้แล้วนะ อย่ามีเวรมีกรรมต่อกันเลย” พูดจบพร้อมกับเอาไม้ขีดไฟจุดไฟลุกโพลงควันสีขาวลอยสู่เบื้องสูง  เขายืนดูจนไฟไหม้หมดกอง....