วันนี้
น้องสาว (สวย มาก) ฅนหนึ่ง
นัดผม
ไปคุยธุระ บางประการ
แลเลยคุยกันยาวความ
จนกระทั่งชวนกันไป
รับทานอาหารเย็นด้วยกัน
เธอเปน แม่สาว แบบที่เรียกว่า
เพื่อชีวิต น่ะ ขอรับ
เธอมาพบผม
ด้วยเสื้อเชิ้ตตาสะก๊อต ตัวโคร่ง โคร่ง
กางเกงยีนส์
รองเท้าผ้าใบ
เธอชวนผมมาคุยด้วย
ใน เรื่องของค่ายอาสาพัฒนาชนบท
ที่เธอเปนกรรมการอยู่
ในมหาวิทยาลัย
โดยที่เธอต้องการทราบ
วิธีการ
ในการนำเสนอร่วมกัน
ระหว่าง ชาวค่าย กับ ชาวบ้าน
ที่มากกว่า การที่ชาวค่าย
เพียงจะช่วยกันสร้าง
ศาลาประชาคม
ซึ่งเปนโครงงานหลัก
ของ งานค่าย ฯ ในครั้งนี้
เพียงนั้น
คือ เกี่ยวกับฝ่าย สพ.ชบ.
(ฝ่าย สัมพันธ์ชาวบ้าน นั่นแหละ ขอรับ)
ในกลวิธีการ Entertain
หรือ การมีส่วนร่วม
ระหว่าง
ชาวค่าย กับ ชาวบ้านในพื้นที่
ประมาณนั้นน่ะ ครับ
ซึ่งผมก็ได้ชี้แจง
แลเล่าประสบการณ์ของผม
ให้เธอฟัง
เพื่อจักได้นำไปเปนแนวทาง
ในการออกค่ายอาสา ฯ
ในครั้งนี้ ต่อไป
. . . . . . .
เหตุการณ์ดำเนินไปด้วยดี
เต็มไปด้วยความรู้สึกที่
เรียกว่า. . .อะไรนะ. . .
อ้อ. . .
เพื่อชีวิต. . .ไงฮะ. . .
. . . . . . .
การสนทนาจบด้วย รอยยิ้ม
และคำขอบคุณ จากน้องเขา
. . . . . . .
แลเมื่อเราลุกออกจากร้านที่รับทานข้าว
เดินมาอยู่ที่ ป้ายรถเมล์
ตอนนั้น ก็ใกล้ค่ำแล้ว
ผมจึงถามน้องเขาว่า
ไปแท็กซี่ไหมหนู
พี่จะนั่งไปเปนเพื่อน
แล้วพี่ก็กลับเองได้อยู่ดอก
เธอบอกว่า
หนูไปรถเมล์ ดีกว่าค่ะ
มีรถเมล์ผ่านทางนี้
ถึงบ้านหนูเลย
ผมเห็นท่าทางความเปนสาวมั่นของเธอแล้ว
ก็เลยบอกว่า ตามใจค่ะ
. . . . . . .
แลเมื่อรถเมล์สายที่ผ่านบ้านเธอ
วิ่งตระบึงมา
เธอก็ชะโงกออกไปโบกเอง
พอรถเมล์จอด
แน่นอนละ
ผมก็ก้าวขึ้นไป
เพื่อ ตามไปส่งเธอ
. . . . . . .
รถเมล์คันนั้น ไม่ว่างนัก
แลผมก็ กำสตางค์ค่าโดยสาร
สำหรับ สองฅนไว้เรียบร้อย
โดยอัตโนมัติ
. . . . . . .
ผมเอะใจ
ที่รถที่เรากำลังโดยสารอยู่
ก็วิ่งเลยไป
ป้ายแล้ว ป้ายเล่า
โดยที่ยังไม่มีวี่แวว
ของเสียงขยับกระบอกตั๋ว แกรก แกรก
ของกระเป๋า
เพื่อเก็บค่าโดยสาร ตามปกติเลย
. . . . . . .
กระทั่งลงป้ายบ้านเธอ
จึงก็ได้ร่ำลากัน
ผมได้ปรารภกับเธอว่า
แปลกไหมหนู
ทำไมเขาไม่เก็บตังค์เรา
เธอหันมายิ้มกับผม
อย่างหวานที่สุดในโลก
พลางกล่าวว่า
พี่ไม่เห็น สติคเกอร์ที่เขาติดไว้เหรอคะ
ว่า
รถเมล์ฟรี เพื่อประชาชน
ขอบคุณมากค่ะพี่
หนูเข้าบ้านละ
. . . . . . .
เมื่อเธอเข้าบ้านไปแล้ว
ผมจึงทรุดตัวลงนั่งที่ป้ายรถเมล์
เพื่อปลงสังเวชกับตัวเอง
ว่า โธ่เอ๋ย. . .ตาแก่
ก็รู้อยู่ทั้งรู้ ว่า
รัฐบาลท่านมีรถเมล์ฟรีให้ขึ้น
ตั้งแต่วันที่ ๑ สิงหาคม
ยังอุตส่าห์ลืม
กระทั่งไปตั้งข้อสังเกต กับน้องเขา
จนหน้าแตกแหกระเบิดระเบ้อ. . .
. . . . . . .
แต่ที่เจ็บใจมากไปกว่านั้น
ก็คือผมก้อเลย
ไ ม่ ไ ด้ อ อ ก ค่ า ร ถ เ ม ล์ ใ ห้ น้ อ ง เ ข า เ ล ย
เลย อด เปน สุภาพบุรุษเลย
ซะงั้น
ด้วยประการฉะนี้
ดังนี้ขอรับ.
แฮ่. . .
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
2 ส.ค. 51 03:14:37
]
๑ สิงหาคม - ด้วยความกรุณาจากรัฐบาล
