หลายคนคงต้องเจอ และยังคงทำอย่างนั้น เราทำสิ่งที่เหมือนเดิมในทุกๆ วัน ทำซ้ำๆ ย้ำๆ เกือบจะเหมือนเดิมแตกต่างแค่เวลา จำได้ไหมครั้งสุดท้ายที่คุณฝันอย่างมีความสุข แต่พอตื่นขึ้นมาแล้วก็ลืมมันไป..
จำได้ไหม ในค่ำคืนที่ฝันร้าย คุณกลับจดจำ แล้วสามารถเล่ามันได้ซ้ำไปซ้ำมาอย่างแม่นยำ....คุณคงลืมไปแล้วว่าครั้งสุดท้ายที่คุณหลับสนิท คือตอนไหน ไม่ต้องผวาตกใจตื่นขึ้นมาตอนกลางคืน แล้วก็ไม่อยากจะหลับอีก เพราะกลัวว่าจะฝันเรื่องเดิมๆ ที่มันเลวร้าย....
วันไหนที่คุณตื่นขึ้นมา แล้วพบว่าเป็นวันที่อากาศดีที่สุด เป็นเช้ามหัศจรรย์ แต่ ความรู้สึกนั้นก็ชั่ววูบที่คุณรู้สึก จากนั้นคุณก็ทำได้เพียงลุกจากที่นอนส่องกระจก มองหน้าตัวเองว่าโทรมไหม หรือว่ามีสิวหรือป่าว แล้วอีกหลายลำดับต่อไป ก็คงไม่ต้องพูดถึง จนกระทั้งก้าวสุดท้ายที่ก้าวพ้นประตูบ้าน ...
สถานที่ที่เราใช้เวลาเกือบจะทั้งชีวิต (เกือบทั้งชีวิต) เดินเข้าเดินออก ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนสวมบทบาท และหน้าที่แตกต่าง แต่แปลกใหม่เรื่อย ไป....จำได้ไหม คุณเปลี่ยนนายไปแล้วกี่คน และจำได้ไหม แฟนคนแรกที่กล่าวคำพูดสุดท้าย ตอนที่ล่ำลาคุณ ด้วยประโยคไหนมันยังคงประทับใจ หรือน่าลืมเลือนกันล่ะ... จำได้ไหมคุณใส่เสื้อผ้า SIZE S ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่..และอีกหลายเรื่องที่น่าจำ และไม่อยากจำ...
หลังเลิกงาน สถานที่ที่คุณอยากจะไปและ สิ่งที่คุณอยากจะทำ คนที่คุณอยากจะเจอ จำได้ไหม สิ่งเหล่านี้ ...คุณได้ทำตามใจตัวเองหรือยัง....
มีใครคนหนึ่งบอกฉันว่า เหตุการณ์เหล่านี้มัน ก็เป็นเพียงแค่ " วงจรอุบาทว์" น่าจดจำ และน่าลืมเลือน ต่างเหตุการณ์ ต่างความรู้สึก แต่วนเวียนเรื่องเดิมไม่รู้จบ...ใครคนหนึ่งยังคงบอกด้วยอาการติดตลกว่ามันสมควรถูกเรียกอย่างนั้นจริงๆ ไม่มีใครไม่เคยวนซ้ำไปซ้ำมากับสิ่งเหล่านี้...แต่ในวงจรนี้ก็ยังคงมีสิ่งที่น่าจดจำบ้าง และบางครั้งก็ควรลืมๆมันไป ...
เชื่อไหมคนที่เราเคยอยากจดจำเค้าที่สุดเมื่อถึง ณ เวลาหนึ่งเมื่อวงจรถูกคลายตัว คนๆนั้นก็อาจกลายเป็นคนที่น่าลืมเลือนที่สุด และในบางเรื่องที่เราเคยทำร่วมกับใครอีกคนอย่างมีความหมาย และอย่างมีความสุข เมื่อมันผ่านไปด้วยเงือนไข ของความไม่เข้าใจ และความแตกแยก มันก็จะกลายเป็นเหตุการณ์เลวร้ายในบันดล...
จะยังไงก็แล้วแต่ สิ่งที่เรายังต้องดำเนินไปอย่างซ้ำๆ ก็คือตื่นมาตอนเช้าทำกิจวัตร ก้าวขาออกจากบ้านถึงที่ทำงาน กินข้าว ดื่มกาแฟ มีเพื่อนๆ และงานที่เราอาจจะสนุกหรือทุกข์กับมัน แล้วแต่บทบาท และหน้าที่พอถึงเวลาเลิกงานเราก็ไปในที่ที่อยากไป แต่สุดท้ายที่ที่เราจะต้องกลับก็คือ "บ้าน" เจอหน้าครอบครัว และทำในสิ่งที่เราอยากทำ อาบน้ำ (บางคนก็ไม่อาบน้ำ ค่ะ) เข้านอนหลับฝัน แล้วก็วนซ้ำอีกรอบอยู่อย่างนี้....(หรือว่า ไม่มีใครเคย ทำตัวแบบนี้ กัน ... แสดงว่าต้อง เป็น "ผู้วิเศษ" แน่ๆ เลย ...
จะอย่างไรก็ตามใครคนนั้นก็ยังคงบอกฉัน ว่ามันก็แค่วงจรอุบาทว์น่ามีความสุขกับวงจรนี้สิ ถึงชื่อเรียกจะทรยศกับความรู้สึกบ้างแต่มันก็เป็นจริงนะ...
บ้านไม่ใช่ที่ทำงาน แต่เป็นที่ที่มากมายด้วยความหมายของทั้งชีวิต ส่วนที่ทำงานไม่ใช่บ้านแต่เป็นที่ล่อเลี้ยงจุนเจือเรา ที่ที่เกือบจะเป็นทั้งหมดของชีวิต แล้วเราอยากอยู่ที่ไหน...
แล้ววันนี้ คุณยังอยากเป็นคนธรรมดาที่วกวนกับวงจรอุบาทว์แต่มีคำว่า "บ้าน" ให้จดจำ หรือว่าคุณกำลังทำตัวเป็น " ผู้วิเศษ " ....
***ขอคำแนะนำงานเขียนด้วยนะค่ะ***
พึ่งเริ่มหัดเตาะแตะค่ะ..หุหุ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีดีค่ะ
จากคุณ :
สายลมเปลี่ยนทิศ..
- [
2 ส.ค. 51 19:45:26
A:202.149.25.233 X: TicketID:166738
]
วงจรอุบาทว์
