การสนทนาผ่านปลายสาย ณ นาทีเหล่านั้น
ฉันเรียกมันว่าความตาย
...
"พี่เป็นแฟนพี่...หรอค๊ะ" ฉันใช้คำถาม แห่งความตายนี้ มาครั้งหนึ่งแล้ว
ไม่น่าเชื่อว่าฉันต้องได้ถามออกมาอีก
ฉันเคยตายมาแล้วครั้งหนึ่ง ไม่น่าเชื่อว่า คนเราจะตายได้ถึง 2 ครั้ง
มิหน่ำซ้ำ ฉันเป็นคนฆ่าตัวเองทั้ง 2 ครั้ง
....
..
พี่เป็นคนที่ฉัน รักมาก ทั้งรัก ทั้งนับถึอ ในคำพูด คำสอน
"ถนนนักเขียน" พี่ก็แนะนำให้ฉันมาดู
อะไรที่ดีดี เราจะส่งให้กันตลอด
เกือบๆ 1ปีที่เราคุยกัน แล้วพี่ ก็เปลี่ยนไป
นานวันฉันยิ่งคิดถึง แม้จะคิดว่าเค้าคงมีแฟนไปแล้ว..
แต่ฉันเดินเข้าหาความตานเอง
"พี่เป็นแฟนพี่มุกหรอค๊ะ " "ใช่ค่ะ"
"ใช่ค่ะ" คำเดียว จากปากใครก็ไม่รู้
.......ฉันตายไปในครั้งนั้น เพราะคำว่า "ใช่ค่ะ"
จากวันนั้น มันนานมาก เกือบๆ 2 ปีแล้วที่ฉันทำใจมา
ฉันเกือบจะลืมได้แล้ว
ถ้า
..
วันที่ 16 กค. ที่ผ่านมา
พี่โทรมา ฉันแทบจะตบหน้าตัวเองหลายครั้งๆ
พี่บอกว่า "เชื่อเถอะไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก คนเดิมนี่แหล่ะ"
เพียงพี่บอกว่า "ยังคงอยู่คนเดียว" แค่นี้เราก็คิดไปไกลว่าเค้าไม่มีใคร
...............และเป็นเหตุให้โทรหาพี่ในวันนี้
"พี่เป็นแฟนพี่...หรอค๊ะ" ฉันฆ่าตัวเองอีกครั้งด้วยคำถามนี้
"ใช่ค่ะ" และฉันก็ตายอีกครั้งด้วยคำตอบนี้
........
ใช่..พี่ยังคงอยู่คนเดียว จ่ายค่าห้องคนเดียว แต่วันนี้ พี่อยู่ 2 คน ที่ห้องแฟน
เหมือนวันนั้น ที่พี่อยู่คนเดียว แต่บังเอิญ แฟนมาหา..วิโง่เอง
..
...
....
ได้โปรดเถอะ ฉันคงไม่ตายอีก เป็นครั้งที่ 3 ใช่ไหม๊ มันเจ็บเหลือเกิน
ช่วยกลบฝังฉันที
"แม้เธอจะไม่เอ่ยคำจริงใดๆ ในตอนนี้
แต่หลังจากเม็ดดินสุดท้ายได้ปิดหน้าฉันแล้ว
ขอให้เธอได้เอ่ย ความจริงกับตัวเธอเองก็พอ"
แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 51 01:35:48
ก่อนตาย
