อยากเขียนกลอนอ่อนหวาน--ให้อ่านนัก
และอยากบอกรัก-สักพันหน
แต่กลัวความห่างไกล-เปลี่ยนใจคน
ไม่อยากทน อยากทุกข์ ไม่หนุกเลย
รู้ว่าเป็นคนดีที่น่ารัก
และไม่อยากเพียงรู้จัก--กันเฉยๆ
แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย
นอกจากทำเฉยเมย-- ละเลยไป
เหมือนไม่สนใจ--ไม่รับรู้
แต่ที่เป็นอยู่ นั่งร้องไห้
เสียใจเหลือเกิน เสียใจ
ทุกอย่างสายไป ไกลกว่าเดิม
กลอนรักก็ไม่อ่อนหวาน
ดอกไม้ผลิบานแต่แรกเริ่ม
ก็หลุดร่วง โรยหล่นบนทางเดิม
ที่เพิ่มเติม ไม่เคยลด หยดน้ำตา
จริงๆคิดถึงที่สุด--สุดคิดถึง
ทุกอย่างยังตราตรึงยังห่วงหา
ถ้าเป็นไปได้ให้กลับมา
อยู่ใกล้ตา กว่านี้ จะดีใจ
แล้วจะเขียนกลอนหวานให้อ่านอีก
ไม่มีวันหลบหลีกหนีไปไหน
เพียงแต่ตอนนี้ไม่มีใจ
กลอนเลยไม่ อ่อนหวาน--- อ่านได้นะ
"คนชื่อขลุ่ยเขียน"
ปทุมธานี 51
จากคุณ :
รักไม่จำเป็นต้องพูด 
- [
5 ส.ค. 51 13:09:15
]
แล้วจะเขียนกลอนหวานให้อ่านอีก
