พอดีเป็นคนที่อ้างอิงถึงหน่วยงานราชการที่เฉพาะเจาะจงอยู่พอสมควร
ประมาณว่าอ่านแล้วรู้เลยว่าที่ไหน เช่น ฝูงบิน C-130 (ซึ่งมีฝูงเดียวในประเทศไทย เจาะจงมากๆ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมชอบเสี่ยงแบบนี้หลังจากรอดพ้นจาก นภานุภาพ มาได้คราวนี้มาดูกันว่าอุณากรรณจะรอดพ้นจาก ม่านเมฆา ไหม 555)
ปกติแล้วจะไม่ค่อยพาดพิงถึงในทางเสียหายหรือทำให้สถาบันนั้นเกิดความเสื่อมเสีย( หากตัวละครในอาชีพนั้นทำสิ่งไม่ดี ก็มักจะบรรยายหรือแทรกลงไปในบทสนทนาว่าเป็นพฤติกรรมของคนๆนั้นไม่เกี่ยวข้องกับหน่วยงานหรือสถาบันที่เขาสังกัดอยู่)
เมื่อนานมาแล้ว(ประมาณเกือบๆสี่ปีได้) เคยเขียนเรื่องสั้นไว้เรื่องหนึ่ง ในอีกสองปีต่อมาเกิดเรื่องการนำไปเผยแพร่และดัดแปลงเรื่องสั้นเรื่องนี้ก็เลยเข้าไปพูดคุยในเว็บแห่งหนึ่งปรากฏว่าเจ้าหน้าที่ในหน่วยงานที่อ้างถึงในเรื่อง(ซึ่งเป็นคนนำไปลงไว้)ได้ทักท้วงกลับมาว่า
"คุณเขียนถึงหน่วยงานของผมแต่ไม่เห็นทำหนังสือถึงหน่วยงานของผมเลย"
เรื่องราวในครั้งนั้นก็จบลงด้วยดีเพราะฝีมือการไกล่เกลี่ยของเว็บมาสเตอร์ น้องเขาเจ๋งมากๆค่ะเชื่อว่าคงเป็นนายทหารน้ำดีของกองทัพในอนาคตแน่ๆ น้องทำให้พี่เข้าใจคำว่า "การรบโดยไม่ใช้กำลังนำมาซึ่งชัยชนะอันยิ่งใหญ่" (เว่อร์ไปเปล่าคะ 555 ตอนนี้หัวเราะได้นะคะ แต่ตอนนั้นน่ะ ฮึ ! เลือดขึ้นหน้ามันเป็นอย่างนี้เอง ไม่รู้ว่าผู้มีอำนาจทั้งสองฝ่ายในกรณีพิพาทอันร้อนระอุแถบชายแดนจะเข้าใจถึงความหมายในถ้อยคำนี้ไหม แว้ก...หยิกกัดอีกแล้วตู คือบ้านหนูอยู่ใกล้ค่ะท่าน แต่บ้านพี่นัท-เปียร์รุสใกล้กว่า)
คราวนี้เรื่องเดิมก็เกิดขึ้นอีกครั้ง(เรื่องนี้มันขายดีจริงๆเป็นที่นิยมชะมัดเลย แต่ไม่เห็นมีสนพ.ไหนสนใจเลย แงๆ สงสัยคนเขียนคงเศร้า(แบบไส้แห้ง)คล้ายตอนจบของเรื่องแน่ๆ)และเรื่องราวก็ลงเอยด้วยดีเช่นเดิม สาวน้อยเจ้าของเว็บน่ารักมากๆที่ยอมเข้าใจและแก้ไขปัญหาให้ในทันที พอวางสายปุ๊บลบปั๊บ แถมเมื่อรู้ว่ามีโครงการจะนำเรื่องนี้ไปทำหนังสือทำมือเพื่อการกุศลน้องยังบอกด้วยว่า ถ้าพี่มีอะไรให้ช่วยเหลือพี่บอกหนูได้นะคะ หนูยินดี อยากบอกว่าตอนวางสายพี่ยังมีอคติกับหนูอยู่ แอบคิดว่าน้องคนนี้ประชดฉันหรือเปล่า แม้เสียงจะหวานปานน้ำผึ้งก็ตามเถอะ( แอบเป็นนางมารและเริ่มจะมองโลกในแง่ร้ายอย่างที่ใครบางคนอยากให้เป็นค่ะ)
ตัวอย่างสองกรณีข้างต้นคิดว่าตัวเองโชคดีที่ตกลงกันได้ และเจอคู่กรณีที่เข้าใจ จริงๆแล้วเรื่องมันคงจบไปตั้งแต่เกิดกรณีครั้งแรกเมื่อสองปีที่แล้ว หากสิ่งที่ตกตะกอนอยู่ในหัวใจและขุ่นค่อนขึ้นมาอีกเมื่อเกิดกรณีคล้ายคลึงกัน(ในวันนี้นี่เอง) ตะกอนที่ว่านั่นคือคำพูด
คุณเขียนถึงหน่วยงานของผมแต่ไม่เห็นทำหนังสือถึงหน่วยงานของผมเลย เคยถามเพื่อนร่วมอาชีพของเจ้าของคำพูดนี้ว่า
ต้องทำหนังสือขอไหม โดยหลักการจริงๆแล้วน่ะ เพื่อนมันบอกว่า
มันก็แค่คำพูดที่ยกขึ้นมาเพื่อหาความชอบธรรมให้กับการกระทำที่ผิดๆของตนเองเท่านั้น เขามีงานในหน้าที่ๆสำคัญกว่าเรื่องนี้เป็นร้อยเป็นพันเท่า (โอ...ตอบได้เยี่ยมมากเพื่อน ดูเป็นพระเอกมากอุดมการณ์ เรื่องหน้าจะดันให้เป็นพระเอกเลย 555)
ส่วนตัวแล้วรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระตามที่เพื่อนบอกค่ะ ถึงคำถามแล้วค่ะ (หน้านิ่วคิ้วขมวดกันใหญ่ว่ายัยคนนี้พล่ามอะไรและฉันทนอ่านได้ยังไงจนมาถึงบรรทัดนี้ 555)
อะแฮ่ม ! คำถามที่ว่านั้นคือ เรื่องสั้นเรื่องนั้นชื่ออะไรคะ 555 ล้อเล่นค่ะ (โฆษณาแฝงนะเนี่ยจะถูกจับไหมคะ ยังไงก็อย่าลืมอุดหนุนหนังสือการกุศลของหนูนะคะ แฮ่ๆ)
อยากรู้น่ะค่ะว่าโดยทางทฤษฏีแล้วเราต้องทำหนังสือขออย่างเป็นลายลักษณ์อักษรไหมคะในการเอ่ยอ้างถึงสถาบันนั้นๆ ในทางปฏิบัติคงเป็นเรื่องที่ทำได้ยากมากนิยายเรื่องหนึ่งอาจต้องทำจดหมายแจ้งเกือบยี่สิบฉบับก็เป็นได้
จากคุณ :
อุณากรรณ 
- [
5 ส.ค. 51 20:05:35
]
[กระทู้อยากคุยและอยากอู้ลงนิยาย]...ว่าด้วยหน่วยงานราชการที่อ้างถึงในงานเขียน...
