ปรอยฝนโปรยลงมา ผวาจิต
ฟ้ามืดมิด เดือนดับดาว ราวอับแสง
นึกถึงคืนหนหลัง ยังอ่อนแรง
เคยตะแคง เคียงเขนย เอยอุ่นใจ
แต่คืนนี้ ไม่มีใคร ที่เคยอุ่น
มือละมุน ที่เคยกอด เคยปลอบขัญ
ไม่มีแล้ว ความห่วงหา อาทรกัน
มาจากพลัน เพราะใครเขา เข้ามาเยือน
จากคนดี คนนี้ที่ เคยเป็นหนึ่ง
เป็นคนซึ่ง เธอห่วงหา พาสดใส
เป็นคนซึ่ง นำพาเธอ ก้าวไปไกล
เป็นคนซึ่ง พาหัวใจ เธอเปี่ยมเต็ม
จากวันนั้น เธอแปรผัน ฉันรันทด
รักเธอหมด ไม่เหลือใจ ให้ได้หวัง
เพียงเพราะเธอ มีอีกคน ซึ้งจริงจัง
ฝันร่วมหวัง เรามลาย หายลับลา
ต่อแต่นี้ ไม่มีเธอ ให้คิดถึง
ไม่มีเธอ ให้คำนึง ให้ฝันหา
ไม่มีเธอ ให้คอยซึ้ง ตรึงอุรา
ไม่มีแม้ คำร่ำลา ไม่มีเธอ
จากคุณ :
sandhurst 
- [
5 ส.ค. 51 22:00:04
]
- - - - จากคนดี คนนี้ที่ เคยเป็นหนึ่ง - - - -
