PANTIP.COM : W6867251 ความเหงา [เรื่องสั้น]

ความเหงา

ความเหงา

ราส์ส กิโลหก

“ เสียงลมพัดตึง เคล้าคลึงยอดตาล...............................” เสียงเพลงแว่วมาจากบ้านทางเหนือที่ห่างไกล..

อากาศเย็นเพราะเป็นหน้าหนาว ป้าแก้ว ถอดงอบออกจากหัว เมื่อเดินจากคันนามาถึงบริเวณหน้าบ้าน มุ่งไปที่แคร่ยาวซึ่งตั้งอยู่ใต้ต้นจามจุรีใหญ่ ที่แผ่กิ่งก้านครอบคลุมพื้นที่เป็นบริเวณกว้าง ใกล้ๆกันยังมีสระน้ำกว้างเหมือนทะเลสาบเล็กๆ...ลมหนาวพัดผ่านแผ่นน้ำดูเป็นแนวคลื่นเล็กๆ .น้ำในสระใสสะอาดมีใบบัวอยู่ทั่วไปฝักบัวชูสลอนอยู่เหนือน้ำ..จากริมตลิ่งมีสะพานไม้เก่าๆปักเป็นแนวอยู่ริมบ่อ แลดูเหมือนภาพวาดของจิตรกร...

แกเอามือที่หยาบกร้านจับงอบเก่าและขาดเป็นรูออกจากหัว วางบนพื้นแคร่พร้อมหย่อนตัวลงนั่งอย่างเหนื่อยล้าและท้อแท้ ลมหนาวพัดตะบึงผ่านท้องนาซึ่งมีแต่ซังข้าวที่ถูกเก็บเกี่ยวไปไม่นาน มากระทบใบหน้าที่เหี่ยวย่นเพราะความชรา ผมที่ขาวโพลนปลิวไปตามแรงลม ความเย็นจากลมหนาวแทรกผ่านเสื้อผ้าไปกระทบผิวหนังจนร่างกายหนาวสะท้านเพราะความเย็น เสียงกิ่งไม้ใบไม้ดังกราวเป็นช่วงๆทุกครั้งที่ลมกระแทกไปโดน เสียงดูเหมือนน่ากลัวแต่แกชินกับสิ่งรอบตัวเหล่านี้ เพราะมันเกิดกับแกมาหลายสิบปีแล้ว..

ลมแบบนี้มาทุกปีช่วงฤดูเก็บเกี่ยว ตั้งแต่จำความได้ แกผ่านลมผ่านหนาวแบบนี้ไม่ต่ำกว่า 60 ครั้ง ลมหนาวพวกนี้มันจะมาหาแกไม่เคยขาดแม้เพียงครั้งเดียว แกนั่งเหม่อมองออกไปที่ท้องทุ่งนาของตัวเอง ใจหวนนึกไปว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันมักจะวนเวียนกลับมาที่เดิมเสมอ จากพื้นนาที่แห้งผากเมื่อมีฝนตกลงมา ก็ไถนา ดำนา ปลูกข้าว น้ำเต็มผืนนากบเขียดร้องกันจนทุ่งนาสะเทือน เสียงปลาใหญ่ฮุบเหยื่อในตอนกลางคืน ต่อมาข้าวก็เขียวเต็มทุ่ง กลิ่นใบข้าวหอมเย็นอบอวนชวนให้ชื่นใจ ลมหนาวเริ่มมา ต้นข้าวเปลี่ยนเป็นสีเหลือง แปรสภาพจากทุ่งนาธรรมดาเป็นทุ่งรวงทอง มองดูเป็นเหมือนพรมสีทองผืนใหญ่..

ป้าแก้วทอดสายตามองออกไปไม่มีจุดหมาย ชีวิตของแกมีแต่ความเปล่าเปลี่ยวเงียบเหงา !!
ลุงบุญคู่ชีวิตได้ตายจากแกไปเมื่อหลายปีก่อน

เวลาไปทำบุญที่วัด พระท่านก็พร่ำสอนพร่ำบอกว่า การเกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องธรรมดา เป็นเรื่องธรรมชาติ แกก็พยายามคิดว่ามันเป็นอย่างที่พระพูด แต่ในความเป็นจริงการสูญเสียก็เป็นเรื่องที่สะเทือนใจอยู่มาก การทำใจก็ต้องใช้เวลา การผูกพันระหว่างผัวเมียหรือคนที่เรารักก็เป็นเรื่องธรรมชาติเหมือนกัน...

วงจรชีวิตที่ผ่านมา พระอาทิตย์ขึ้นแสงสว่างก็ มา พอพระอาทิตย์ตก แสงสว่างก็หายไป ความมืดมาแทน ทุกเมื่อเชื่อวันก็เป็นแบบนี้ ..

ความคิดแกล่องลอยไปถึงความตาย การเวียนว่ายตายเกิดเป็นเรื่องที่ต้องเจอต้องพบทุกคน ไม่มีใครหลีกหนีพ้น

ความตายบางครั้งก็ดูน่ากลัว แต่บางครั้งก็เป็นสิ่งที่ต้องการ...

ตะวันลับขอบฟ้าเหมือนทุกวัน ความมืดมาเยือน ลมแรงขึ้นพร้อมกับความหนาวเย็น.ที่เพิ่มขึ้น.

ป้าแก้วลุกขึ้นเดินหลบความหนาวเย็นเข้าไปในบ้าน…

พลางคิดว่าที่หลบไม่พ้นจริงๆก็คือความเหงานี่เอง...

เพราะต้องเจอมันทุกครั้งแม้เวลาที่หลับตาหรือลืมตา.....

จากคุณ : สวนดอก - [ 6 ส.ค. 51 15:55:58 ]