ความคิดเห็นที่ 1 ว่าแล้วก็ไม่รู้จะมายืนคิดอยู่ทำไม นั่น นางร้ายออกมาแล้ว แถมทำท่าจะพุ่งเข้าตบนางเอกโทษฐานที่ไปยืนให้พระเอกจูบ แล้วตบ เพื่อที่จะได้โดนจูบอีกที เฮ้อ...กลับไปชงหมี่กึ่งสำเร็จรูปกินดีกว่า เคราะห์ยังดีที่ใต้ตึกมีตู้กดน้ำร้อนของคนเฝ้ายามอยู่ ไม่งั้นผมคงได้จ่ายค่าไฟต้มน้ำชงมาม่าให้ได้ปวดหัวช่วงโค้งสุดท้ายปลายเดือนอีกเป็นแน่ คิดสะระตะแล้วก็หันหัวออกไปจากหน้าร้าน ไอ้คุณพนักงานก็เมียงมองมาหลายทีแล้ว สงสัยกลัวผมแอบเดินไปฉกคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ครุ่นล่าตัวใหม่ของร้านเข้ากระเป๋าหรือเปล่า โธ่ถัง เอาไปก็เปลืองไฟเปล่าๆ ไม่เข้าใจคนมีเงินเหลือกินเหลือใช้จริงๆ คอมพิวเตอร์อะไรราคาปาไปเจ็ดแปดหมื่น โฆษณาว่าแบตเตอรี่อยู่ได้นานอย่างนั้นอย่างนี้ รูปร่างสวยสด จอใสได้เทคโนโลยีล้ำอะไรก็ไม่รู้ ได้มันมาก็ต้องมาทำประกันสูญหายอีก สู้ไม่มีใช้อย่างผมดีกว่า สบายตัวกว่ากันเยอะ ยังไม่ทันได้โผล่พ้นมุมร้านก็เกือบสังเวยก้นกบกับพื้นห้างเสียแล้ว ผมชนสาวครับ สาวที่มีเนื้อหนังแน่นหนั่นและอวบหยุ่นไปด้วยชั้นไขมันกำลังอุ่นในหน้าหนาวราวๆ เกือบศูนย์องศา แถมดูเหมือนว่านั้นจะเป็นกันชนรอบตัวที่ดีเสียด้วย ค่าที่การกระแทกทำให้กลุ่มกระดูกที่มีหนังหุ้มพองามอย่างผมเด้งดึ๋งกลับออกมาได้โดยที่เจ้าตัวแทบไม่สะเทือน "อุ๊ย ขอโทษค่ะ มัวแต่ใจลอยเลยไม่ทันได้มอง" เธอคว้าแขนผมหมับจนแทบหัวคะมำตามแรงมหาศาลที่ฉุดกลับ คิดดูนะครับ เมื่อถูกแรงกระทำในแนวหนึ่งกะทันหันแล้วกลับมีแรงต้านดึงกลับมันจะทรมานขนาดไหน "อ่า ไม่เป็นไรครับ ผมก็มัวแต่ก้มหน้าก้มตา ไม่ได้มองคนเดินผ่านเองต่างหาก" จริงๆ แล้วผมไม่ได้ก้มหน้าก้มตา แต่ว่าหน้าทั้งหน้ามันอยู่ต่ำต่างหาก ดูสิ เธอยังต้องมองผมจากข้างบนเลย อันที่จริงเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงตัวสูงอะไรมากมาย แต่อย่างที่บอกว่าผมเตี้ยกว่ามาตรฐานชายไทยพอมาเจอไซส์ขนาดนี้เข้าไปเลยเสียเปรียบ แต่ด้วยความใหญ่โตขององค์ประกอบอื่นๆ ตามร่างกายของเธอทำให้ผมดูตัวเล็กจ้อยไปเลยเมื่อมายืนเทียบกันอย่างนี้ "มดก็ต้องขอโทษด้วยค่ะ อย่างนี้ทุกที นี่ดีนะว่าคราวนี้คุณไม่กระเด็น วันก่อนมดชนเพื่อนที่โรงงาน เล่นเอาเธอกระเด็นไปจุ้มปุ๊กกับพื้นเลยค่ะ หะเอิ๊กๆ" คุณมดหัวเราะตาหยี โคลงศีรษะเล็กน้อย ทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ เหมือนโลกมันสว่างไสวอย่างไรไม่รู้ โหนกแก้มที่กลมดิก บนผิวขาวตกกระนั่นก็ดูเข้ากันกับปากเล็กๆ ห่อๆ ชอบกล เอ ชักยังไงแล้วสิ "เอาเป็นว่า ทั้งผมและคุณก็ไม่ได้บุบสลายตรงไหน ร่างกายยังปกติดี คราวนี้ก็ไม่ต้องขอโทษแล้วล่ะครับ" ผมเลยต้องพูดแบบแบ่งรับแบ่งสู้ หากผมจะรับผิดทั้งหมดเธอคงจะไม่ยอมแน่ๆ แล้วผมก็จะท้องร้องหามาม่าอืดๆ ให้ได้อายกันไปตรงนี้ "งั้น มดขอตัวก่อนนะคะ" สาวชื่อเล็กสมดวงตาแต่ว่าไม่สมตัวก้มหัวเชิงลา ก่อนเดินด้วยขาสองข้างอันมั่นคงไปอีกทาง เอาล่ะ เลิกมองตามเสียที กลับไปหาอาหารราคาย่อมเยาประทังชีวิตดีกว่าเรา กว่าจะรู้ตัวผมก็มาเป็นขาประจำหน้าทีวีจอยักษ์นี่ทุกวันศุกร์เสียแล้ว เปล่าครับ ผมไม่ได้ติดละครเรื่องนี้หรือเรื่องไหน เพราะปกติผมก็ไม่มีทีวีดูอยู่แล้ว แต่ผมติดคนที่มายืนดูละครที่นี่ทุกวันศุกร์ต่างหาก "มดเป็นหัวหน้าไลน์ (line) น่ะค่ะ ทุกวันศุกร์มดต้องสรุปยอดผลิตประจำสัปดาห์ไว้ให้หัวหน้ามาเก็บไปรายงานอีกที เลยกลายเป็นว่าวันศุกร์อย่างนี้มดจะกลับไปไม่ทันดูละครที่หอพัก กว่าจะโหนรถเมล์กลับไปก็คงไปได้ครึ่งเรื่องแล้ว ที่ห้างนี้ใกล้กว่าเยอะ แถมปิดห้าทุ่ม พอทันดูตั้งแต่ตอนแรกๆ จนจบได้เลยล่ะ คุณยอดชอบดูเหมือนกันใช่ม้า สนุกมากๆ เลยนะเรื่องนี้" เธอหันมายิ้มตาหยีคุยกับผมตอนที่ตัดเข้าช่วงแนะนำผู้มีอุปการคุณของละคร หากเป็นเวลาละครกำลังแพร่ภาพ อย่าหวังครับว่าเธอจะสนใจผมมากไปกว่าคุณปรพล แต่เป็นแบบนั้นก็ดีนะ อย่างน้อยผมก็ได้อาศัยดูท่าทางเธอเวลาลุ้นพระเอกนางเอก อย่างเมื่อสัปดาห์ก่อนตอนตัวอิจฉาใส่ร้ายนางเอกให้พระเอกเข้าใจผิดนี่เธอแทบจะพุ่งเข้าทีวีไปตบนางร้ายนั่นเสียแล้วด้วยซ้ำ พอเวลาพระเอกใจอ่อนทำหวานกับนางเอกเธอก็ยืนเขินม้วนกลมอินไปกับนางเอก ดูคนดูละครสนุกกว่าเห็นๆ บันเทิงจริงๆ เมื่อมาถึงเวลาแยกจากตอนสี่ทุ่มครึ่ง พนักงานร้านเช่าเก็บของเรียบร้อยเตรียมกลับบ้านกันหมดแล้ว ปกติเราจะเอ่ยลากันตามมารยาทดีงามแล้วแยกย้ายกันโหนรถเมล์กลับทางใครทางมัน แต่วันนี้กลับมีบทสนทนาที่ต่างออกไป "เอ่อ คุณยอดคะ ไม่รู้ว่าคุณยอดมีเบอร์หรือเปล่า เผื่อวันไหนมดได้หยุดงานจะได้มาเจอกัน คุยเล่นกันบ้าง" เธอทำท่าเขินๆ ตอนขอเบอร์ผม แต่แล้วก็ต้องหน้าเสียเมื่อผมปฏิเสธไป ไม่ใช่ว่าหน้ายโสฯ อย่างผมจะหยิ่งอะไรหรอกนะ แต่ผมไม่มีโทรศัพท์มือถือนี่นา ไอ้ครั้นจะให้เบอร์ที่อพาร์ทเม้นต์ก็เกรงว่าจะลำบากพี่เฝ้ายามต้องปีนขึ้นบันไดสามชั้นมาตามผมไปรับข้างล่างอันเป็นจุดเดียวที่มีโทรศัพท์ทั้งตึก "ว้า เสียดายจัง ไม่เป็นไรค่ะ ไว้เจอกันศุกร์หน้าก็ได้เนอะ" คุณมดหัวเราะลงลูกคอทำตาหยีอย่างเป็นเอกลักษณ์ประจำตัว พร้อมจดเบอร์ใส่เศษกระดาษยื่นไว้ให้ผมเผื่อมีอะไรอยากคุย ก่อนลากลับไปทางใครทางมัน แต่ผมยังยืนกำกระดาษคิดอะไรบางอย่างอยู่ บางทีต้องไปทุบกระปุกหมูออมสิน (ที่ได้มาจากการรวมกันลงขันของเพื่อนในแผนกให้ของขวัญวันเกิด) ที่เก็บหอมรอมริบมาพักหนึ่งเพื่อซื้อโทรศัพท์มือสองถูกๆ สักเครื่อง อาจจะคุ้มถ้าจะได้ยินเสียงหัวเราะ หะ เอิ๊ก นั่นบ่อยๆ การตัดสินใจลงแรงเพียงน้อยนิดของผมมันช่างได้ผลกำไรกลับมาแสนคุ้ม เพียงแค่ช่วยแม่บ้านประจำออฟฟิตยกลังกระดาษหนักๆ ไม่กี่ลังลงบันไดห้องเก็บของก็ได้โทรศัพท์มาฟรีหนึ่งเครื่อง 'โอ๊ย ไม่ต้องๆ ไปซื้อทำไมเปลืองตังค์ เอาของป้าไปเลย ไปหาเบอร์เอา นี่ ป้าได้เครื่องใหม่จากไอ้ลูกชายมันมาแล้ว มันถูกหวยเลยซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่ให้แม่มัน เอานี่ไปใช้ดีกว่า เอาๆ ไม่ต้องเกรงใจ' ป้าแกบอกอย่างนั้นตอนผมพินอบพิเทารับมาด้วยยิ่งกว่าเต็มใจ ใครว่านิสัยดีไม่มีกำไรครับ นี่ล่ะ น้ำใจเล็กๆ ที่ให้กับคนรอบข้างแต่ได้สิ่งที่กลับมาน่าปลื้มใจขนาดไหน คุณเจ้าของบริษัทหล่อ รวย อนาคตเมียสวย มันจะได้รับรู้ความรู้สึกอย่างนี้หรือเปล่า โทรศัพท์ราคาพันกว่าบาทนี่มันทำให้ผมดีใจขนาดไหน แต่สำหรับพระเอกละครไทยคงไม่สะท้านปลายขนหน้าแข้งหรอก มันเลยทำให้ผมได้มาเดินสวนจตุจักรวันอาทิตย์กับคุณมดท่ามกลางไอร้อนและกลิ่นเหงื่อเปียกโชกที่แสนโรแมนติกของคนเดินดินหลังจากการโทรไปเซอไพรซ์ด้วยเบอร์ใหม่ที่ตั้งบูทแจกฟรีอยู่หน้าตลาดนัดประจำของผม สองคนหยินหยาง ด้วยความแตกต่างทางขนาดกว้างยาวสูงเดินคู่กันกะหนุงกะหนิง "คุณยอดหิวหรือยังคะ กินก๋วยเตี๋ยวกันไหม" เธอชี้ไปยังร้านก๋วยเตี๋ยวน้ำตกเนื้อให้ผมมองตามป้ายราคา โอ สิบห้าบาท แม่เจ้า! ยังมีก๋วยเตี๋ยวสิบห้าบาทให้ผมกินอยู่หรือนี่ เหลือบสายตาอย่างรวดเร็วมองร้านข้าวขาหมูข้างๆ ยี่สิบ ข้าวมันไก่ ยี่สิบห้า เยี่ยมครับ ผมเจอคนคอเดียวกับผมแล้ว เชื่อเถอะว่าเธอคิดก่อนเลือกแน่ๆ สาวโรงงานผลิตอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์อย่างเธอก็ต้องอาศัยรายได้เลี้ยงปากเลี้ยงท้องจากการทำโอทีหนักเหมือนกัน "โอ๊ะ!" ยังไม่ทันก้าวขาไปไหนผมก็โดนกระแทกเข้าให้อย่างจัง สาวสวยเฉี่ยวสายเดี่ยวกางเกงสั๊นสั้นเดินมากระแทกไหล่ผม นอกจากไม่ขอโทษแล้วยังมองเหยียดๆ เบะปากเคลือบสีส้มสดเยิ้มแวววาวเหมือนพวกปากเปียกตลอดเวลานั่นใส่อีกต่างหาก อาการอย่างนั้นทำให้ปฏิกิริยาโต้ตอบผมส่งออกไปอย่างกะทันหัน "ขอโทษครับ ผมไม่ทันมอง" แต่กิริยาตอบรับจากฝ่ายตรงข้ามมีแต่สีหน้ารำคาญแวบเดียวก่อนสะบัดหน้าพรืดเดินออกไป เฮ้อ เกิดมาไม่หล่อก็เงี้ย "ไปกินกันดีกว่าค่ะ" คุณมดร้องเรียกผมที่ยืนหูตกหางตกจิตใจห่อเหี่ยวให้ได้สติอีกครั้ง ร้านก๋วยเตี๋ยวที่ว่ากางโต๊ะสแตนเลสแบบพับได้ไว้สามสี่โต๊ะ เก้าอี้พลาสติกหัวโล้นสีน้ำเงินเข้มวางอยู่กระจัดกระจาย ผมจัดแจงให้คุณมดนั่งก่อนแล้วจึงนั่งลงบ้าง เมื่อรายการอาหารถูกส่งต่อถึงคนหน้าหม้อ (ก๋วยเตี๋ยว) ก็เป็นอันจบ <มีต่อค่ะ> จากคุณ : BestChild - [ 8 ส.ค. 51 01:42:48 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ระหว่างการกิน การซด และสูบเส้นเล็กของเราทั้งสอง ก็สามารถดำเนินไปได้แบบสีชมพูโดยแท้ คุณมดเธอเป็นผู้หญิงอารมณ์ขัน มองโลกในแง่ดี ขนาดผมเล่าเรื่องสมัยเรียน ปวช. ว่าจนกรอบขนาดต้องไปอาศัยวัดอยู่ขอข้าวก้นบาตรกิน พร้อมทั้งรับจ้างชาวบ้านร้านตลาดทำความสะอาดร้านเพื่อหาเงินมาช่วยค่าเล่าเรียนที่บ้านเธอยังมองว่าเป็นเรื่องดีได้เลย "มิน่าว่าทำไมคุณยอดถึงได้เป็นคนที่มีความอดทน อ่อนน้อมถ่อมตน และมีความเป็นสุภาพบุรุษอย่างนี้" เหตุผลของคำพูดนั่นทำให้ผมอึ้งไปสามวินาทีเต็ม เธอบอกว่าหลายครั้งหลายคราวที่เธอสังเกตเห็นว่าผมเป็นคนน่านับถือและน่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างในสังคมไทยขนาดไหน ตอนที่ถูกสาวชนแล้วมองเหยียดๆ นั่น แม้แต่เธอเองยังรู้สึกร้อนหน้า แต่ผมกลับใจเย็นแถมรับผิดทั้งที่ไม่ใช่เรื่อง "คุณยอดเป็นยิ่งกว่าพระเอกอีกค่ะ เอิ๊ก ๆ" ครับ พูดไปหัวเราะไป พอหยุดหัวเราะก็ก้มหน้าก้มตาม้วนเส้นเข้าปากเคี้ยวตุ้ยแก้มยุ้ยต่อ ให้ตายเถอะ ตั้งแต่เกิดมาเป็นตัวเป็นตนดำๆ แห้งๆ ก็เพิ่งมีคนมาพูดอย่างนี้กับผมนี่แหล่ะ ความราบรื่นทางการกินของเราก็ต้องมาสะดุดอีกครั้งเมื่อถึงคราวเรียกจ่ายตังค์ ทันทีที่คนเก็บเงินเดินมากดเครื่องคิดเลขอยู่หน้าโต๊ะ คุณมดก็ขยับตัวเปิดกระเป๋าสะพายใบละเก้าสิบเก้าบาทตลาดนัดเดียวกับผม (ตามที่เธอเล่า) ขึ้นมาค้นหาซองใส่เงิน แต่คาดว่าวัสดุที่มาทำเก้าอี้คงมีประสิทธิภาพไม่ดีนัก มันจึงไม่สามารถต้านทานน้ำหนักของคุณมดได้ เสียงดังแป้กแบบพลาสติกแตกทำเอาเราสาม (ผม คุณมด และเด็กเก็บเงิน) ชะงักไปพร้อมกัน ผมนึกโกรธตัวเองนักที่ชิงพูดมาไม่ทันไอ้เด็กนั่น "โหย เจ๊ นี่นั่งจนเก้าอี้พังเลยเหรอ พี่ชายเลี้ยงดีไปเปล่า เก้าอี้พังจะทำไง เจ๊เล่นตัวใหญ่ยังกะช้างขนาดนี้" คุณมดรีบลุกขึ้นยืนและควักเงินออกมาห้าสิบบาททำท่าจะยื่นให้เด็กคนนั้น แต่ผมรีบพูดแทรกขึ้นมาก่อน "น้องครับ เก้าอี้นี่เดี๋ยวพี่ชดใช้ให้ แต่อย่าพูดแบบนี้กับผู้หญิงจะได้ไหม มันไม่ดีเลย คุณมดเป็นผู้หญิงที่น่ารักมาก มากเกินกว่าจะมาพูดจาไม่ดีใส่นะ" ไอ้เด็กนั่นอ้าปากค้างมองผมอย่างทึ่งๆ "พี่ พี่ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ผมไหว้เลยเอ้า" มันทำท่าอย่างนั้นจริงๆ คุณมดยังยื่นเงินค้างไว้อยู่แต่ผมยกมือขึ้นห้ามพร้อมกับควักเงินออกมาเองหนึ่งร้อยบาทส่งให้เด็กนั่นแทน "เอ้า ค่าก๋วยเตี๋ยวสองชาม น้ำฟรี พี่รู้ ที่เหลือค่าเก้าอี้ เก้าอี้แบบนี้เห็นที่ตลาดนัดขายตัวแค่ห้าสิบ ที่เหลือไม่ต้องทอน... ไปกันเถอะครับ ไปดูอย่างอื่นกันดีกว่า" ผมรีบชวนคุณมดเดินออกมาจากจุดสะเทือนใจ ก่อนที่ใครต่อใครจะหัวเราะคิกคักกันมากไปกว่าที่เป็นอยู่นี้ งานกร่อยลงไปจริงๆ เมื่อเราเดินออกมาได้สักระยะแต่คุณมดกลับไม่เฮฮาน่ารักอย่างเคย ซึมเซาอย่างเห็นได้ชัด "คุณมดไม่สบายหรือเปล่า หรือว่าร้อน ไปหาที่เย็นๆ นั่งฝั่งโน้นดีกว่าไหม" ผมชักชวนเธอไปโซนติดแอร์ "มดสบายดีค่ะ" เธอตอบเสียงเบาแถมเรียบจนผมใจหาย "มดแค่นึกถึงเมื่อกี๊ที่ร้านก๋วยเตี๋ยว คุณยอดคงอายที่ต้องไปไหนกับมด" เธอก้มหน้าก้มตาพูดเหมือนน้อยอกน้อยใจในชะตาตัวเอง "ทำไมผมต้องอายล่ะครับ" "ก็มดอ้วนยังกับช้างน้ำ สวยก็ไม่สวย" "คุณมด" ผมเรียกชื่อเธอเพื่อให้ใบหน้าหมองๆ ตาแดงๆ เงยหน้ามามองผม "คนที่บอกว่าคุณไม่สวยคือคนที่ไม่ได้มองคุณรู้ไหม ถ้าหากเพียงมองคุณดีๆ รู้จักมองให้ถึงความเป็นตัวคุณแล้วก็จะรู้ว่าคุณน่ะสวย สวยยังกะนางสาวไทยแน่ะ" แอบหยอดมุกนิดหนึ่งให้เธอยิ้ม "อย่างน้อยก็ผมคนหนึ่งล่ะที่มองว่าคุณสวย น้ำหนักจะเป็นยังไงไม่เห็นเกี่ยว คุณสวยน่ารักแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นอย่าดูถูกตัวเอง คุณมดมีดีกว่าที่ใครเขาพูดกันนะ" เธอยิ้มขวยเขินสะเทิ้นอาย ม้วนไปม้วนมาจนผมกลัวว่าเธอจะกลมเป็นก้อนก่อนกลับบ้าน "ผมเสียอีก รูปชั่วตัวดำขนาดนี้ โชคดีที่มีผู้หญิงอย่างคุณมามองเห็นความดีในตัวผมนะ" "ใครว่าอย่างนั้น คุณยอดเป็นพระเอกนะรู้ไหม มดยังเอาไปคุยกับเพื่อนเลยว่าคุณยอดหล่อมากกกก..." เธอลากเสียงยาวจนผมเกือบเคลิ้มนึกว่าเป็นอย่างนั้นจริงๆ "เป็นพระเอกเรื่องสังข์ทองรึเปล่า" ผมแซวเพราะรู้ว่าเงาะป่าก็น่าดูประมาณผมนี่แหล่ะ "แหม อย่างน้อยก็ได้เป็นพระเอกนี่คะ เสียอย่างเดียวเท่านั้น" คุณมดยิ้มได้แล้ว กลับมาสดใสเหมือนเดิม "เสียตรงไหนครับ?" "เสียตรงถอดรูปไม่ได้เท่านั้นเอง หะเอิ๊ก หะเอิ๊ก" น่ารักจริงๆ รจนาของผม "งั้นเอาเป็นว่าศุกร์หน้าเราไปนั่งคุยกันที่สวนสาธารณะหน้าห้างดีกว่าเนอะ" จู่ๆ คุณมดก็เสนอเรื่องนี้ออกมา ซึ่งนั่นก็ทำให้ผมประหลาดใจยิ่ง คนอย่างเธอจะพรากจากไอ้หน้าหล่อในละครไปได้อย่างไร ยิ่งไคลแมกซ์อยู่ด้วย "อ้าว แล้วปรพลล่ะ" "ฮื้อ ช่างปะไรกับพระเอกในนิยาย ในละคร ก็มดมีพระเอกตัวจริงอยู่นี่ทั้งคนแล้วนี่นะ" ซึ้งไหมล่ะครับ สามสิบปีที่เกิดมาแบบมนุษย์เดินดินกินเงินเดือนขี้ปะติ๋วก็เพิ่งได้รู้วันนี้ว่าผมก็เป็นพระเอกคนหนึ่งเหมือนกัน  ว่าแล้วผมก็จูงมือรจนาหน้ากลมตาหยีให้ร่วมเดินไปด้วยกันบนทางแห่งชีวิตจริง ออกจะมีความสุขขนาดนี้ จะเอาอะไรกับละครเล่าครับ เนอะ ********************************************************** <จบแล้วค่า> ใครว่าไม่สวยไม่หล่อเป็นนางเอกพระเอกไม่ได้ นี่ จัดไปอย่าให้เสีย! **ลืมไป กลับมาให้เครดิตเสียงหัวเราะ "หะเอิ๊ก" จากคุณ ตัว (Z) ค่ะ ขอบพระคุณคร้าบ** แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 51 02:20:56 จากคุณ : BestChild - [ 8 ส.ค. 51 01:44:42 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบบบบบบบ -------------- ไม่รู้ทำไม อ่านตั้งแต่ต้นจนจบ หนมจีนก็ยังคิดว่านางเอกสวยน้า จากคุณ : หนมจีน - [ 8 ส.ค. 51 06:13:27 A:58.41.36.158 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาอ่านคั่นเวลาตามที่คนเขียนเกริ่นไว้ค่ะ จากคุณ : teansri - [ 8 ส.ค. 51 07:38:28 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อู๊ยยยย น่ารัก ถูกใจ ทั้งน้องมดพี่ยอด ลั้นลา มีฟามสุก จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 8 ส.ค. 51 08:26:07 ]

ความคิดเห็นที่ 6 น่ารักดีครับ มดสวยจริงๆด้วยแหละ จากคุณ : Cryptomnesia - [ 8 ส.ค. 51 08:56:26 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ชอบบบบบบบบบบบบ น้องมดเป็นคนสวยจริงๆ น้า อิอิ จากคุณ : waidhaya - [ 8 ส.ค. 51 09:31:37 ]

ความคิดเห็นที่ 8 .....รูปหล่อใจดำ..มีแยะไป.? จากคุณ : สวนดอก - [ 8 ส.ค. 51 10:11:10 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ถูกใจคะ  อยากให้มีนิยายอย่างนี้เยอะ ๆ จากคุณ : เอกจิตรา - [ 8 ส.ค. 51 10:52:56 ]

ความคิดเห็นที่ 10 น่าร้ากกก ถูกจายยยยย แปลว่าเรายังมีหวัง  (o_O)' ??? จากคุณ : Mnemosyne - [ 8 ส.ค. 51 11:35:33 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เหอๆๆๆ อิฉันคิดว่าอิฉันรู้จักคนคู่หนึ่งที่เป็นแบบนี้นะ ผู้หญิงอ้วน ผู้ชายผอมและตัวดำ พวกเขาน่ารักจริงๆ ค่ะ ^^ จากคุณ : ชญาลี - [ 8 ส.ค. 51 12:28:55 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ชอบจัง นี่และคนในความเป็นจริง โอ๊ย! อ่านแล้วอิน... จากคุณ : จโกระ&ลาชา - [ 8 ส.ค. 51 12:43:13 ]

ความคิดเห็นที่ 13 นางเอกสวยครับ จริง ๆ นะ จากคุณ : ปฤษณะ - [ 8 ส.ค. 51 13:27:29 ]

ความคิดเห็นที่ 14 น่ารักมากกกกกก ^_____^ (อ่านแล้วนึกถึงหน้าเจ้าของเสียงหัวเราะหะเอิ๊กมาเลยละ) จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 8 ส.ค. 51 15:05:40 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แหมๆ นางเอกออกจะน่ารัก ค่าลิขสิทธิ์เสียงหัวเราะอย่าลืมนะคะ หะเอิ๊กๆๆๆ จากคุณ : ตัว(Z) - [ 8 ส.ค. 51 15:29:47 ]

ความคิดเห็นที่ 16 น่ารักดีค่ะ ชอบจัง อยากให้มีคุณยอดตัวเป็นๆเหลือเกิน แบบ "ไม่หล่อ...แต่เป็นสุภาพบุรุษ" เนี่ย อ่านไปยิ้มไปได้ข้อคิดดีด้วย เป็นเรื่องที่แบบว่าเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้ในชีวิตจริง จากคุณ : แม่ใบบัว (Nrostahpan_My) - [ 8 ส.ค. 51 16:29:42 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านแล้วยิ้มเลยค่ะ จากคุณ : Paulo - [ 8 ส.ค. 51 18:12:09 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณหนมจีน - ก็สวยน่ะสิ ไม่งั้นคุณยอดจะชอบเหรอ หุ หุ คุณteansri - คั่นเวลาอะไรอะคะ เวลาออกตรวจหรือเปล่า คุณพีท - อารมณ์ดีจิงนะ ลั้นลา คุณCryptomnesia - เอ จริงเหรอ สวยจริงๆ อะ คุณwaidhaya - สงสัยนางเอกเรื่องนี้จะสวยกว่าน้องแพนแล้วมั้งนี่ คุณสวนดอก - ใช่ๆ ต้องมาเจอตัวจำใจขาวสะอาดนี่สิ เทพ! คุณเอกจิตรา - ก็อยากให้เยอะนะคะ หากแต่เวลาไม่เอื้ออำนวย แหะๆ คุณนีมี่ - เหอะๆ เริ่มรู้ละว่าทำไมใครๆ ก็บอกว่ามดสวย คุณชญาลี - คนรอบข้างเยอะแฮะ เป็นไง พระเอกเรื่องนี้อ่านแล้วไม่จิตตก ใช่มะคะ คุณจโกระ&ลาชา - เพราะอยากเอาเรื่องจริงมาเขียนให้ดูเลิศๆ นี่ละค่ะ คุณปฤษณะ - ถึงตอนนี้ก็เชื่อแล้วค่ะ สงสัยสวยจริงอย่างว่า หลายเสียงมั่กๆ คุณส้ม - ฮ่า ฮ่า ฮ่า นึกถึงหน้าเจ้าของเสียง คุณตัวซี - และแล้วเจ้าของลิขสิทธ์เสียงหัวเราะก็มาปรากฎตัว ก็มันน่ารัก จริงๆ นี่เนอะ คุณแม่ใบบัว - ถ้ามีตัวเป็นๆ เราก็คงไม่ได้รู้จักหรอกค่ะ เพราะหน้าไม่หล่อพ่อ ไม่โกงกิน (เฮ้ย!) คุณPaulo - แฮ่ แยกเขี้ยวด้วยค่ะ จากคุณ : BestChild - [ 8 ส.ค. 51 20:48:22 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อ๊าา น่ารักจังค่ะ อย่างนี้แหละเนอะชีวิตจริง ^^ จากคุณ : โยษิตา - [ 9 ส.ค. 51 00:31:24 ]

ความคิดเห็นที่ 20 นี่ มันต้องอย่างนี้ เห็นเดินกันเยอะแยะ เว้นสักพักเอาอีกนะค้า ชุ่มชื่นหัวใจ ได้ความหวังดี อิอิ จากคุณ : scottie - [ 9 ส.ค. 51 13:31:06 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านแล้วนึกถึงเลขฐานสองแฮะ น่ารักจริงๆ คู่นี้ ^^ จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ 10 ส.ค. 51 00:56:51 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านแล้วอมยิ้ม ลัลล้า จากคุณ : สาวช่างถาม - [ 10 ส.ค. 51 18:05:23 ]

ความคิดเห็นที่ 23 น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก >_< จากคุณ : จริง - [ 10 ส.ค. 51 19:09:07 ]

ความคิดเห็นที่ 24 งาม. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 10 ส.ค. 51 22:14:25 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อุ๊ยยยย อ่านแล้วรู้สึกเลยว่า 2 คนนี้ เค้าน่ารักจัง ชอบค่ะ ชอบ จากคุณ : tato_jang - [ 11 ส.ค. 51 11:22:20 ]

ความคิดเห็นที่ 26 คุณโยษิตา - อ๊ะ สิ อยากมานานแล้วเรื่องแบบเนี้ย คุณscottie - ฮ่า ถูกใจละสิคะ เอามนุษย์ธรรมดามาเป็นตัวเอกมั่ง คุณโก้ - เลขฐานสอง! 0 1 0 1 เฮ่อๆๆ คุณสาวช่างถาม - ยิ้มกันจังๆ เลยก็ได้ อมไว้เมื่อยนะ คุณจริง - โดนใจไปอีกหนึ่ง คุณพจนารถ๓๒๒ - เป็นคำสั้นๆ ที่กินใจจริงๆ ค่ะ คุณtato_jang - เราก็อยากน่ารักมั่งอ่ะ ไม่เห็นมีแบบนี้บ้างเลย T T แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 51 21:43:32 จากคุณ : BestChild - [ 11 ส.ค. 51 19:58:59 ]

ความคิดเห็นที่ 27 มาอ่านค่ะ อ่านไปยิ้มไป น่ารักมากมาย ^^ จากคุณ : Life's for Rent - [ 11 ส.ค. 51 23:42:19 ]

ความคิดเห็นที่ 28 มีคนอ่านที่รักเข้ามาอีกคน คุณ Life's for Rent - ขอบคุณที่เข้ามาช่วยกันยิ้มค่ะ สโลแกนคล้ายๆ ใน โฆษณามันฝรั่งยี่ห้อนึงเลยแฮะ จากคุณ : BestChild - [ วันแม่แห่งชาติ 20:06:01 ]