..เรื่องบ้าๆ
คำเตือน เรื่องนี้เป็นเรื่องบ้าๆ ผิดศีลธรรม ผิดกฎหมาย ผิดในทุกสิ่งที่ควรจะผิด ไม่เหมาะสมทั้งบุคคล เวลา โอกาส สถานที่ ไม่มีอะไรที่ควรเอาเป็นแบบอย่าง ไม่มีอะไรที่ควรเก็บเอาไปคิด เป็นเพียงเรื่องบ้าๆเท่านั้น
เราจะลืมทุกเรื่องที่เกิดขึ้นนะคะ
ทุกเรื่องที่รัก เรื่องบ้าๆทุกเรื่อง
ผมลืมตาตื่นขึ้น คาดว่านี่น่าจะเป็นเวลาเช้า แสงแดดอ่อนส่องกระทบใบหน้าของหญิงชายคู่หนึ่งที่นั่งอยู่ข้างเตียง ใบหน้าของพวกเขา ช่างเคยคุ้นเหลือเกิน
อรุณสวัสดิ์จ้ะ เสียงหวานนุ่มนวลของฝ่ายหญิงเอ่ยทักทายขึ้นก่อน พลางรวบตัวผมเข้ากระชับในอ้อมแขน ช่างอบอุ่น อ่อนโยน แม้ไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร แต่ผม...ก็รู้สึกชอบเธอขึ้นมาแล้ว
หมดห่วงเสียที ริน ชายที่ยืนอยู่ข้างๆพูดขึ้นบ้าง พลางส่งยิ้มมาให้ รอยยิ้มสุขุม งดงาม แม้ดูเคร่งขรึม แต่ก็ไม่ได้ดุดัน เขาเดินเข้ามาและทำท่าจะรวบกอดตัวผมและหญิงสาว หากแต่ ณ วินาทีนั้น ....ผลผละหนี เหตุผลเดียวที่ก้องอยู่ในสมอง คนเหล่านี้....เป็นใครกัน
มีอะไรรึลูก หรือว่ายังโกรธพ่อกับแม่อยู่ หญิงผู้นี้เอ่ยด้วยเสียงเศร้าสร้อยทั้งน้ำตา กดดันให้รู้สึกเจ็บปวดตามไปด้วย นี่มันอะไรกันน่ะหรือ
คะ
เสียง ผมพยายามเปล่งเสียงออกมาจากลำคอที่แห้งผาก ใคร
ใครคือ..ลูกของพวกคุณ
แล้วผมล่ะ.....เป็นใคร
ท่ามกลางแสงตะวันสาดส่อง ในห้องสีขาวบนเตียงพยาบาล ผลลืมตาตื่นขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับความว่างเปล่า ชีวิตใหม่ กำลังจะเริ่มต้นขึ้น
รีบทานข้าวเช้าซะริน เดี๋ยวสายนะ คุณพ่อเอ่ยเตือนตามปกติ ทั้งที่เพิ่งจะเป็นเวลาหกโมงครึ่ง แต่ทุกคนในบ้านนี้ก็มาอยู่ล้อมรอบโต๊ะอาหารกันอย่างพร้อมหน้า เตาปิ้งขนมปัง คอนเฟล็ค นม แยม และเนย กาแฟส่งกลิ่นหอม คุณแม่กำลังทาแยมขนมปัง คุณพ่อกำลังจิบกาแฟอ่านหนังสือพิมพ์ ทุกอย่างปกติสุข
วันนี้คุณแม่กลับดึกรึเปล่าครับ ผมเอ่ยถาม และคุณแม่คนสวยก็ส่งยิ้มหวานกลับแทนคำตอบ.....กลับดึกสินะ ไม่ทันได้ถามไถ่ต่อไป เสียงคุณพ่อก็พูดขึ้นบ้าง
พ่อเองก็มีประชุมเหมือนกัน แม่กับรินนอนกันไปก่อนได้เลยนะ พ่อจะเอากุญแจสำรองไปด้วย จะได้ไม่ต้องลุกมาเปิดประตู งานยุ่งอีกสินะครับ...คุณพ่อ
งั้นผมต้องอยู่คนเดียวถึงกี่ทุ่มครับ
แม่จะกลับสัก 2 ทุ่มเองจ้ะ พอสอนเสร็จจะรีบกลับเลยนะ อยากทานอะไรเป็นพิเศษมั้ยริน
ไม่ครับ
. ผมยิ้มให้ ไม่ได้นึกอยากได้อะไรเป็นพิเศษ ทานอะไรเป็นพิเศษ แค่เพียงรู้เวลากลับบ้านของพวกท่าน ก็เพียงพอแล้ว
ดังเช่นทุกเช้า คุณพ่อขับรถมาส่งผมที่หน้าประตูโรงเรียน ก่อนจะวนรถไปส่งคุณแม่ และมุ่งหน้าไปที่บริษัท เป็นเรื่องดีนะ ที่เป็นแบบนี้ ครอบครัวเราเป็นครอบครัวเล็กๆครับ มีกันสามคน พ่อ แม่ ลูก ดูเหมือนผมจะเป็นลูกของพวกท่านจริงๆล่ะนะ มีรูปครอบครัวตั้งแต่ผมเกิดจนถึงประถม6 ในปัจจุบัน แต่ผมประสบอุบัติเหตุเลยความจำเสื่อม เรื่องมันก็มีเท่านี้แหละ คงไม่เป็นไรหรอก......เพิ่งเกิดมา 10 ปีเองนี่นา จะมีเรื่องอะไรให้จำนักหนากัน
จากคุณ :
newravana 
- [
8 ส.ค. 51 23:22:54
]
เรื่องบ้าๆ
