ความคิดเห็นที่ 1
Chapter 17
" ตี๋อย่าพูดแบบนั้นสิ "
ตี๋ยิ้ม พูดตอบกับผม " พี่เวย์อย่าคิดมากสิ ดูทำหน้าดิ เศร้าเชียว "
จากนั้นก้มหน้ามาคุยใกล้ๆกับหน้าผม " ผมไม่อยากเห็นพี่ทำหน้าเศร้าแบบนี้ ยิ้มให้ผมหน่อยได้ไหม "
ตี๋มาจ้องหน้าซะใกล้แบบนี้ ผมเลยยิ้ม เขินๆให้
" แบบนี้ดีแล้ว เวลาพี่อยู่กับผม ไม่ต้องคิดหรอก ว่ามันจะเป็นยังไง แค่มีความสุขเวลาอยู่ด้วยกันก็โอเคแล้ว "
" ขอโท.. "
" ไม่ต้องขอโทษอะไรผมแล้วนะ เข้าใจไหมคับ "
" อืม "
หลายวันต่อมา ...
" เวย์ มาช่วยงานทางด้านนี้หน่อยเร็ว จะไม่ทันคิวแล้ว "
เสียงเรียกผมดังขึ้น ขณะที่อยู่งานเปิดตัวสินค้ายี่ห้อดังชิ้นหนึ่ง ที่ห้างสรรพสินค้า
ผมรับงานฟรีแลนซ์ ตัวนี้ เมื่อวานเอง เพราะเขาขาดคนที่จริงผมก็ปฏิเสธไปนานแล้วกับงานชิ้นนี้
แต่พอเกิดเรื่อง แล้วพี่เขายังมาตามให้เราไปทำอยู่ ก็เลยจำเป็นต้องมาทำ ( ไม่งั้น ไม่มีตังค์เลี้ยงดูตัวเอง ..และ เด็กๆ )
เวลามาทำงานที่อื่นก็ดีเหมือนกัน เพราะเวลายุ่งๆแล้ว ก็ไม่มีเวลาจะมาสนใจปัญหา ที่มันค้างคาอยู่
สมาธิอยู่กับงานอย่างเดียว แปลกดีเหมือนกัน เวลาทำงานกับคนอื่น กับการทำงานของตนเอง ทำไมตั้งสมาธิไม่ได้ก็ไม่รู้
หลังเลิกงาน ซึ่งก็ดึกมากแล้ว แต่พรุ่งนี้ ต้องเตรียมงานต่ออีก เพราะงานนี้ ต้องจัดต่อไปอีก อาทิตย์นึง
ผมเอง ก็บอกอาจารย์ไว้แล้ว ว่ามีงานอาจจะไปเรียนไม่ได้ อาจารย์ก็ไม่ว่าอะไร ( แปลกดีเหมือนกัน )
เพียงแต่ต้องตามเนื้อหาให้ทันเพื่อนๆ แล้วก้ให้แบ่งเวลาให้เป็น มัวแต่ทำงาน ไม่เรียน เดี๋ยวจะไม่จบเอา
กลับมาที่บ้าน หลายวันที่ผ่านมาผมก็เริ่มเก็บข้าวของไปบ้างแล้ว การ์ตูนชุด นิตยสารต่างๆ โปสเตอร์
cd เพลง dvd หนังต่างๆ เอามาเก็บรวบรวมไว้ ในกล่อง ของแต่งบ้านเล็กๆน้อยๆที่เป็นของผม
แม้ตอนนี้ ของมันจะอยู่ในกล่องแล้ว ผมก็ยัง รื้อเข้าๆ ออกๆ ไปมา ไม่อยากย้ายไปไหนเลย เฮ้อ...
โดลงนอนบนเตียง ว่าจะพักสักแปป ค่อยลุกมาอาบน้ำ...
" เวย์ เฮ้ย เปิดประตูหน่อยเร็ว " ว่าแล้ว ต้องไม่ได้พัก -*-
ผมลุกดูผ่านทางหน้าต่างบนห้องมาที่หน้าบ้าน นึกในใจไม่ได้นอนแน่เลยวันนี้
เพราะเพื่อนๆ ประมาณ 3-4 คนรออยู่หน้าบ้านแล้ว พร้อมกับอุปกรณ์การเมาทั้งหลาย
" อย่านะว่า พวกเมิงจะมา... " ยังไม่ทันพูดจบ
" เออ รู้แล้วก็เปิดประตูซะ " -*- ไม่ได้นอนจริงๆด้วย
ผมงัวเงียลงไปเปิดประตู ให้เพื่อนๆเข้ามา
" เนี่ย มาส่งท้ายให้เมิงเลยนะเนี่ย "
" ส่งท้ายอะไร "
" ก็เมิงจะย้ายบ้านไม่ใช่เหรอ "
" เออ "
" ป่ะๆ ไปนั่งก๊งกันดีกว่า "
" ไม่เอา กรูจานอน พรุ่งนี้ทำงานแต่เช้า "
" อะไรของเมิงเนี่ย เรียนก็ไม่ไป เพื่อนมาหายังไม่ร่วมสังสรรค์อีก "
" เมิงเมากันตั้งแต่ยังไม่ได้กินเลยเนี่ยนะ ดูพูดดิ เห็นใจหน่อยเหอะ "
" เออ กรูพูดไปงั้นแหละ เมิงไปนอนเหอะ เดี๋ยวที่เหลือ พวกกรูจัดการกันเอง "
" ตามใจเมิงละกัน "
ผมทิ้งเพื่อนๆ นั่งล้อมวงกันกินเหล้าไป ส่วนผมก็ปลีกตัวเข้านอนในห้อง ดีนะเนี่ยที่เป็นแบบเก็บเสียง ไม่งั้น
ยังไม่ทันจะได้หลับดีนัก ก็มีเพื่อนคนหนึ่งมาเคาะประตู
" นอนยังเวย์ "
" ยัง " ผมเปิดประตูให้เพื่อนเข้ามา ชื่อ เฟรนด์ คนนี้เป็นเพื่อนที่เรียนคณะเดียวกันแต่คนละสาขาวิชา
หน้าตาไม่เท่าไหร่ แต่หุ่นเฟิร์มมาก 55+ นะ แต่ก็แค่เพื่อนอ่ะแหละ
" เป็นไงมั่ง "
" ก็เรื่อยๆ ไม่ไปกินกับเขาเหรอ "
" เดี๋ยวค่อยไปก็ได้ ท่าจะอีกนาน "
ผมนอนเล่นบนเตียง ระหว่างนั้น เฟรนด์ก็เดินสำรวจของในห้องผมไปเรื่อยๆ ไป หยุดอยู่ตรงที่หน้าต่าง
" ไม่ค่อยได้เจอกันเลยนะ " เฟรนด์หันมาคุยกับผม
" ก็เรียนไม่เหมือนกันนี่ ทำไงได้ "
" ช่วงนี้มีปัญหาอะไรหรือเปล่า ... "
" ทำไมเหรอ "
" ก็พอรู้อะไรมานิดหน่อยนะ แล้วเป็นไงบ้างล่ะ "
" ไม่ได้เป็นอะไรหรอก คิดมากกันไปเองป่าว "
" รู้ไหมว่า เพื่อนเป็นห่วงนะ เวย์มีปัญหาอะไรก็บอกกันได้นะ "
" อืม รู้ แต่มันก็ปัญหาของเราเองทั้งนั้น ไม่อยากจะรบกวนใคร "
" คิดแบบนั้นได้ไง "
เฟรนด์พูดบ่นออกมาหลังจากที่ผมตอบไป แล้วก็พูดต่อ
" ชอบทำอะไรคนเดียวอยู่เรื่อยเลย ตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว "
" ยังไงเหรอ "
" ก็ ...นั่นแหละ หลายเรื่อง "
" อะไรหลายเรื่องเนี่ย พูดให้รู้เรื่องดิ "
" เอาน่า ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่า มันทำให้คนหลายๆคนรู้จักเวย์ "
" ไม่หรอกมั้ง "
" จริงไม่จริงก็รู้อยู่แล้วนี่ เข้าคณะทีกว่าจะเดินถึงห้องเรียน มีแต่คนทัก "
" 55+ ก็นิดหน่อยเอง "
" นี่ เอาเป็นว่า จากนี้ไป ถ้ามีปัญหาอะไรก็บอกกันบ้างนะ "
" คงไม่มีปัญหาอะไร มากกว่านี้แล้วล่ะ "
" เออน่า ถ้าไง เราลงไปข้างล่างก่อนนะ "
" อืม ขอบคุณนะ " พอเฟรนด์ กำลังจะเดินออกประตูห้อง ผมเลยลุกมาจะปิดประตู
" ออ เวย์ อีกอย่างหนึ่ง " เฟรนด์หันหลังกลับมาพูด
" อะไร.. " พูดไม่ทันจบ ก็เข้ากอดผมเฉยเลย ตกใจมาก (แต่ก็ไม่ได้ขัดอะไรนะ ..แหะๆ )
" เสียดายนะ เวย์น่าจะเป็นผู้หญิงนะเนี่ย เราจะได้ .. "
หา .. หมายความว่าไงเนี่ย อะไร อะไร งง
" เฟรนด์ ทำอะไรเนี่ย " ผมตอบหลังจากที่ คลายออกจากกอดของเฟรนด์
" ยังไง เฟรนด์ก็ยังมีเพื่อนๆนะ ถ้ามีปัญหาอะไร คุยกับเราได้นะ เราอยากช่วยเวย์ "
" ขอบคุณนะ " ผมยังตอบด้วยอาการงงๆ ส่วนเฟรนด์ก็ออกไปรวมกลุ่มกับพวกข้างล่าง
-*- ไม่อยากจะคิดเลยนะว่า ไอ่นี่มันจะ... นี่กรูไปเสน่ห์แรงแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย มีคนแอบชอบด้วย
เอาเหอะ มันก็แค่นั้น ( แม้ในใจอยากไปร่วมมอมเหล้ามันต่อก็ตาม 55+ )
นอนดีกว่า พรุ่งนี้ต้องไปแต่เช้าอีก...
เช้าตรู่วันต่อมา ผมนัดกันตั้งแต่ 6โมงเช้า เพราะต้องเตรียมของจากที่ทำงานไปที่ห้างฯอีก
กำลังจะออกบ้าน เจอเฟรนด์อาบน้ำเสร็จออกมาจากห้องน้ำพอดี ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว *0*(หุ่นน่ากินจังเลย เย้ย)
" อ่าวเวย์ จะออกไปแต่เช้าเลยเหรอ "
" อืม พอดีต้องไปทำงานน่ะ "
" แล้วไม่มีเรียนเหรอ "
" มี แต่ไม่ไป พอดีขออาจารย์ไว้แล้วนะ "
" งั้น รอแปปนึงได้ไหม พอดี จะออกไปด้วย ไม่มีรถอ่ะ "
" ออได้ๆ "
เฟรนด์ เอาเสื้อผ้าจากกระเป๋าเข้าไปแต่งตัว ไม่นานก็ออกมา
ผมไปส่งเฟรนด์ที่หอ ซึ่งอยู่ห่างมหาลัยไปพอสมควร
แล้วผมก็แยกไปทำงานต่อ
" ตี๋ วันนี้ว่างไหม ไปกินข้าวเย็นกันป่ะ " ผมโทรหาตี๋ ขณะที่ทำงานอยู่ เนื่องจากเย็นนี้ ไม่มี Event อะไรเป็นพิเศษ
สามารถแยกย้ายกันไปพักผ่อนได้เร็วขึ้น (แต่อีกวันต้องตื่นเช้าเหมือนเดิม เหอๆ)
" จริงเหรอ นานๆ พี่จะเป็นคนชวนไปกินข้าวนะเนี่ย "
" อะไร ก็ออกจะบ่อยไป "
" ไม่อ่ะ ทีไปทุกที ผมชวนก่อนทั้งนั้นอ่ะนะ "
" จะไปไม่ไป "
" โอ๋ๆ แค่นี้ ทำเคือง ไปซิคับ กี่โมงอ่ะ ให้ไปรับไหม "
" ออ ไม่เปนไร งั้น ... พี่รอที่บ้านนะ "
" ...-*- สรุปให้ไปรับกี่โมงเนี่ย "
จากคุณ :
waven  
- [
9 ส.ค. 51 20:32:30
]
|
|
|
