"พี่ขาซื้อไม่ขีดไฟหนูหน่อยค่ะ" เสียงเจื้อยแจ้วของเด็กสาวหมวยคนหนึ่งร้องเรียกผู้คนที่ผ่านไปมาให้ซื้อไม้ขีดไฟในกล่องตราพญานาคที่เธอแบกอยู่บนบ่า

  "น้องพี่มีไฟแช๊คแล้ว ปล่อยพี่เถอะ"ชายคนหนึ่งพยายามแกะตัวเธอที่เกาะขาของเขาอยู่แน่น จนเขาต้องใช้ไฟแช๊คลนเธอจึงยอมปล่อย

  เด็กสาวร้องเรียกให้ผู้คนที่ผ่านไปมาสนใจในตัวเธอ เธอจะได้ขายไฟขีดไฟกล่องสุดท้ายให้หมด เธอพยายามเต้นและร้องเพลงของวงไชน่าดอลล์เผื่อว่าคนจะสงสาร แต่อนิจจามีแต่แมวมองมาแจกนามบัตรให้เธอเต็มไปหมด

  สาวน้อยได้แต่เก็บเอานามบัตรเหล่านั้นมาพับใส่มือ แล้วค่อยๆฉีกจนเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เธอเก็บเศษกระดาษมากำรวมกัน ว่าคาถาใส่เศษกระดาษในมือแล้วพลันเมื่อคลี่กระดาษออกมาก็กลายเป็นเสื้อกันหนาวกระดาษให้เธอได้สวมใส่ ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต่างชอบอกชอบใจกันใหญ่ แต่เมื่อเธอเอ่ยปากจะขายไม้ขีดไฟพวกเขาเหล่านั้นก็เดินจากไป
  เด็กสาวผู้น่าสงสารจำใจเดินแบกกล่องไม้ขีดไฟตราพญานาคขนาด50x50เซนติเมตรเดินฝ่าอากาศหนาวของเมืองเชียงใหม่ไปอย่างไม่มีจุดหมาย

  เดินต่อไปได้ไม่นานความหนาวเหน็บก็เข้ามาเกาะกินขาเธอ พยายามไล่เท่าไรมันก็ไม่ไป จนเธอต้องหยิบไม้ขีดในกล่องมาไล่หวดพวกมันทีละตัว
ความหนาวเหน็บที่เกาะกินอยู่จึงได้หายไป แต่เธอก็ต้องเสียขาไปข้างหนึ่ง
เธอเดินลากขาไปจนถึงข้างร้านแก้ส
  แล้วเด็กสาวก็หมดแรงนอนเป็นลม ล้มพับอยู่ตรงนั้น เธอล้มพับเป็นรูปนกกระเรียนเพราะเป็นนกที่คุณย่าของเธอชอบพับให้เป็นประจำ
  จิตใจเธอคิดลอยไปถึงคุณย่า "ถ้าตอนนี้คุณย่ายังอยู่ หนูก็คงไปแรดกลางคืนได้ โธ่!คุณย่าจ๋า หนูคิดถึงย่าเหลือเกิน" สาวน้อยวัยเจ็ดขวบรำพันกับตัวเอง
  "ย่าจ๋าหนูหนาวเหลือเกิน หนูอยากได้ความอบอุ่น" ทันใดนั้นก็มีผู้ชายรูปหล่อร่างกายกำยำเดินผ่านมา
  "ไม่ใช่แบบนั้นจ้ะย่า"เธอพูด
  ระหว่างที่เธอรำพันอยู่นั้น เธอก็เห็นผู้ชายฝั่งถนนตรงกันข้าม300เมตรกำลังจุดบุหรี่สูบอยู่ เด็กน้อยเกิดพุทธิปัญญาคว้าไม้ขีดไฟตราพญานาคในกล่องออกมาจุดให้ความอบอุ่นทันที พร้อมๆกับเสียงร้องแบบเอ็กโค่ของชายคนหนึ่ง
  "จย่า~นาว้อย~อี~หลู"อ๋อ!อาแป๊ะเจ้าของร้านแก้สนั่นเอง

   "บรึม" เสียงระเบิดดังกึกก้องไปทั้งจังหวัด ใหญ่ไป ดังกึกก้องไปทั้งอำเภอ ร่างเด็กสาวถูกระเบิดปลิวไปยังถนนตรงกันข้ามกระเด็นเข้าไปในปั้มน้ำมัน โดนเด็กปั้มที่กำลังเติมน้ำมันอยู่ น้ำมันจากหัวจ่ายไหลนองเต็มพื้น
   เด็กสาวพาร่างที่มีไฟลุกท่วมออกมาให้ห่างจากหัวจ่ายน้ำมัน แต่อนิจจาเธอลืมไปว่าเธอมีขาข้างเดียว
   ไม่นานปั้มน้ำมันก็ระเบิดเป็นจุล ผู้คนหนีตายอลหม่านร่างของเด็กน้อยลอยละลิ่วไปอีกครั้ง คราวนี้มันลอยสูงไปจนเกือบถึงดวงจันทร์ ก่อนที่สติของเด็กน้อยกำลังจะหลุดลอยไป เธอก็เห็นภาพคุณยายของเธอยิ้มน้อยๆให้เธอพร้อมพูดว่า"อีเด็กโง่ สอนกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเล่นไฟ"
   และด้วยอานิสงค์อันประเสริฐ เด้กน้อยจึงไปเกิดเป็นดาว(หาง)

แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 51 17:20:18