ฉากชีวิต
ฤๅจะถึงจุดจบ
เพทาย
ก่อนจะถึงวันแม่แห่งชาติหนึ่งวัน ผมก็เอากลอนเก่ามาอ่านแล้วก็ดัดแปลง คือเดิมมีอยู่สี่บท ก็แยกออกเป็นสองส่วน สองบทแรกก็เขียนต่อบทสามบทสี่ ส่วนสองบทหลังก็เขียนเพิ่มบทหนึ่งบทสองเข้าไปให้ถูกต้องตามสัมผัส ตั้งชื่อว่า แม่ (๑) เอาไปวางในถนนนักเขียน ห้องสมุดพันทิป ส่วน แม่ (๒) เอาไปวางในห้องไร้สังกัด http://www.pantip.com/cafe/isolate/topic/M6882979/M6882979.html
บทที่วางในไร้สังกัดมีผู้อ่านสนใจเข้ามาอ่าน มากกว่าบทที่วางในถนนนักเขียน และมีความเห็นช่องที่เจ็ด เอาภาพมาลงอย่างเดียว เป็นภาพที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต ทั้งภาพจริงและภาพถ่าย เป็นภาพของทารกน้อย กำลังคลอดเลื่อนผ่านครรภ์มารดา ออกมาเพียงแค่หน้าอก หัวหูหน้าตาเนื้อตัวเลอะเทอะไปด้วยน้ำคร่ำเป็นเมือก
ผมสนใจว่ากล้องถ่ายรูปสมัยนี้เขาโคลสอัปกันได้ใกล้ชิดถึงเพียงนี้เชียวหรือ เพราะในขณะนั้นแพทย์และพยาบาล ย่อมจะกำลังช่วยกันทำงาน ระเกะระกะอยู่ข้างเตียงคลอดนั้นตลอดเวลา และเขาก็คงไม่หยุดให้ถ่ายภาพเป็นแน่ การเกิดนั้นน่าจะต้องดำเนินไปตามวิถีทาง ตั้งแต่ต้นจนจบ โดยราบรื่นไม่ขาดตอน ผู้ถ่ายภาพก็คงจะเป็นพ่อของเด็กทารกนั้นเอง ซึ่งสมัยโบราณไม่เคยได้รับอนุญาตเข้าไปยุ่มย่ามในห้องคลอดนี้เลย
ภาพนี้จึงเป็นภาพที่ผู้ดูจะจินตนาการ ถึงพระคุณของแม่ ผู้เฝ้าทนุถนอมครรภ์มาจนครบกำหนด และต้องทนต่อความเจ็บปวดรวดร้าวแทบว่าจะขาดใจ ในขณะที่ลูกกำลังเคลื่อนออกมาดูโลกนี้ เป็นภาพที่บอกเรื่องราวได้กระจ่างชัดยิ่งกว่าคำบอกเล่าสักร้อยคำ หรือหนังสือสักพันหน้า
ผมคิดถึงแม่ทุกคนในโลกนี้ และขอคารวะด้วยความรู้สึกกตัญญูอย่างสุดซึ้ง ไม่มีที่เปรียบปาน
แล้วจึงเกิดความอยากที่จะบรรยาย ถ่ายทอดความรู้สึกอันนี้ ออกมาสู่ผู้อื่นทางตัวหนังสือที่ผมเขียนอยู่เป็นประจำ แม้จะเพียงหน้าสองหน้าก็ยังดี
เพื่อนนักเขียนเรื่องสยองขวัญคนหนึ่งของผม เคยปรารภกับผมว่าทำไมผมจึงไม่เขียนเรื่องใหม่ ๆ ออกมา ผมก็รับสารภาพอย่างไม่อายว่า ผมหมดความสามารถเสียแล้ว แม้จะเที่ยวจดสิ่งที่ประสบพบเห็นตามทางที่ผมผ่าน แต่ก็เขียนให้เป็นเรื่องราวได้อย่างยากเย็น เพราะอายุมากจนสมองเสื่อมไปแล้ว ในกรณีนี้ก็เช่นเดียวกัน ผมซาบซึ้งกับภาพนั้นเป็นอันมาก อยากจะเขียนถึงความรู้สึกของทารกคนนั้น ในขณะนั้น แต่ก็ไม่สามารถจะทบทวนถึงความคิดของตนเอง ขณะที่กำลังอยู่ในสถานการณ์เช่นนั้นได้ และไม่เคยเป็นทั้งผู้ตั้งท้องและผู้คลอดมาก่อนเลยในชีวิต
คืนนั้นผมพยายามจะนึกถึงโครงเรื่องสั้น ที่จะนำเอาฉากจากภาพนั้นเข้าไปแทรกในเรื่อง และก็นึกถึงเพื่อนนักเขียนเรื่องสยองขวัญของผม ถ้าเป็นสำนวนของเขา ก็น่าจะได้เรื่องราวที่ตื่นเต้นน่าประทับใจมาฝากผู้อ่านอย่างแน่นอน
รุ่งขึ้นอีกวันหนึ่งผมจึงลงมือเขียน และได้แก้ไขเปลี่ยนแปลงอยู่หลายครั้งหลายหนเพราะไม่ถูกใจ แล้วก็ทิ้งไว้อีกคืนหนึ่ง รุ่งขึ้นจึงเอามาปรับปรุงตัดเติมเสริมต่อ แล้วก็พักไว้เป็นคืนที่สอง รุ่งขึ้นเช้าวันที่สามจึงนำมาวางไว้ในถนนนักเขียน เพราะไม่รู้จะแก้ไขให้ดีกว่านี้ได้อย่างไร แต่ก็มีผู้สนใจเข้ามาอ่านกันหลายท่าน แล้วก็พากันงงงวยว่า ผมเขียนเรื่องที่แปลกไปจากเรื่องธรรมดาที่เคยเล่ามาในชุดฉากชีวิต
ผมเพียงแต่อยากจะเสนอว่า คำปรารภของเพื่อนผมนั้น ผมสนองได้แค่นี้เอง เรื่องสั้นที่ว่านี้ก็คือเรื่อง จุดจบ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W6888866/W6888866.html
ซึ่งอาจจะเป็นจุดจบของผมเองก็เป็นได้
##############
แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 51 13:10:48
จากคุณ :
เจียวต้าย 
- [
16 ส.ค. 51 12:34:32
]
ฤๅจะถึงจุดจบ (ฉากชีวิต)
