ผมมีความเชื่อว่าวันไหนที่ฝนตก วันนั้นมักจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นเสมอ และผมก็คิดไม่ผิดจริงๆ
ผมกำลังนอนฝันหวานอยู่ในห้องพักขนาดเล็กอย่างมีความสุข อากาศกำลังเย็นสบาย ฝนที่ตกลงพรำๆไม่มีทีท่าว่าจะหยุด แต่เสียงกริ่งดังขึ้นขัดอารมณ์สุนทรีย์ของผมมาก


ผมซึ่งงัวเงียสุดฤทธิ์ลุกขึ้นมาส่องตาแมวหน้าประตูเพื่อดูว่าใครกันที่มารบกวนเราแต่เช้า (11.00 น.)  

ผู้หญิงหน้าตาน่ารัก อายุคงมากกว่าผมไม่เท่าไหร่ เธอยืนอยู่หน้าประตูห้องผม สีหน้าเธอดูกังวล ผมไม่ต้องคิดหน้าคิดหลังเลย คว้าลูกบิดประตูเปิดออกทันที

"สวัสดีครับ มีอะไรให้ช่วยไหม" ผมกล่าวหลังจากเปิดประตู ทีแรกเธอดูตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นผม แต่แล้วผมก็สังเกตุเห็นว่าเธอรู้สึกอึดอัด "เอ่อผมขอเวลาแต่งตัวแปปเดียวครับ" ผมอยู่ในบ๊อกเซอร์เพียงตัวเดียว ซึ่งนั่นต้องเป็นสาเหตุทำให้เธออึดอัดแน่นอน ไอเรารึ อายก็อาย แต่ลืมสำรวจตัวเองเสียได้ แย่จริง

ผมเอาน้ำเปล่ามาเสิร์ฟแขกที่มาเยือน เธอยังไม่มีอาการวางใจสักเท่าไหร่

"ผมจะเปิดประตูไว้แล้วกัน เผื่อว่าคุณจะสบายใจขึ้น" ผมเปิดประตูห้องเอาไว้ แล้วก็ได้ผล เธอดูไม่กังวลเหมือนตอนแรกเท่าไหร่ "เอาหละเข้าเรื่องดีกว่า คุณมีอะไรให้ผมช่วยหรือ" ผมถามตรงประเด็น

"คือลูกสาวฉันค่ะ" เธอเริ่มพูด เป็นเวลาเดียวกับที่ท้องฟ้าถล่มใส่ผม อะไรกันนี่เธอมีลูกแล้ว มันไม่จริงใช่ไหม ใครก็ได้บอกผมหน่อยว่ามันไม่จริง ไม่จริ๊ง "จะฟังต่อไหมค่ะ" เธอถาม คงเพราะเห็นอาการที่ผมแสดงออกไป เหมือนคนหมดอะไรตายอยาก นั่งอ้าปากหวอเหมือนคนไม่เต็ม

"ครับๆ เชิญต่อเลยครับ" ผมเก็บปากแล้วตีหน้าจริงจังทันที

"ลูกสาวฉันอายุ 16" เธอบอก ซึ่งทำผมช๊อกอีกครั้ง ลูกสาว อายุ 16 แล้วเจ้าหล่อนอายุเท่าไหร่กันแน่ฟะเนี่ย แต่ผมก็ยังเก็บอาการอยู่นะ

เธอเล่าว่าลูกของเธอติดเพื่อนมาก แต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะเข้าใจว่าเป็นธรรมดาของวัยรุ่น แต่นานวันเธอเริ่มสังเกตุเห็นลูกสาวมีพฤติกรรมแปลกๆ ลูกเธอเริ่มจะกลับบ้านดึก เงินที่เคยมีเก็บก็เริ่มหมด จนบางครั้งต้องออกปากขอแม่ทั้งๆที่ไม่เคยมาก่อน แล้วก็มักจะมีผู้ชายโทรศัพท์เข้ามือถือบ่อยๆ (ถึงตรงนี้ผมงงนิดหน่อยว่า ผู้ชายโทรหาลูกสาวแล้วแม่รู้ได้อย่างไร คำตอบที่ได้คือ เมื่อลูกเธอไม่อยู่หรือนอนแล้ว เธอจะแอบเช็คโทรศัพท์ของลูก ซึ่งบางครั้งก็ยังมีคนโทรมาหาตอนกลางดึก ซึ่งเธอก็รับสายแทน แต่พอรู้ว่าไม่ใช่ลูกเธอ ผู้ชายในสายก็บอกว่าโทรผิด เป็นอย่างนี้หลายครั้ง)

ผมเริ่มสงสัยในพฤติกรรมของลูกสาวของเธอเหมือนกัน แต่เรื่องนี้ผมทำคนเดียวคงลำบาก จึงขอเวลาเธอในการเตรียมการ 1 สัปดาห์ เมื่อตกลงกันเสร็จเรียบร้อย ผมก็เดินไปส่งเธอที่หน้าห้องเหมือนๆกับที่ทำกับลูกค้ารายอื่นๆ เมื่อเธอไปแล้ว ผมจึงเริ่มงานทันที

1 สัปดาห์ต่อมา ลูกค้าสาวติดต่อผมมาอีก ผมจึงบอกว่าให้ทำใจเย็นตอนนี้แผนของผมดำเนินมาจนถึงขั้นตอนสุดท้ายแล้ว เธออยากรู้ผมจึงเล่าให้ฟังว่า

หลังจากที่เธอไปแล้ว ผมก็ลองติดต่อกับลูกสาวของเธอดู ซึ่งไม่ยากเลยหากคุณใช้อินเตอร์เน็ตเป็น ผมเปิดเว็บเพจที่วัยรุ่นนิยมมากเว็บหนึ่งขึ้นมาแล้วใช้ความพยายามหลายชั่วโมงในการค้นหาคนทีชื่อเดียวกันกับลูกสาวของลูกค้าซึ่งก็ต้องมานั่งดูอีกว่าเป็นคนไหนจากรูปที่ได้มา

เมื่อเจอแล้วผมก็ทำอย่างที่วัยรุ่นทำกันคือแลกเปลี่ยนข้อความ ส่งข้อความส่วนตัวถึงเป้าหมาย เช็คเพื่อนๆของเป้าหมายว่ามีใครบ้าง โดยคัดแยกคนที่หน้าตาหน้าสงสัยออกมาต่างหาก(ซึ่งเกือบทุกคนหน้าตาหน้าสงสัย)

ผมไล่อ่านความคิดเห็นทุกอัน ของทุกๆคน จนเจอข้อความนัดพบซึ่งจะมีเป็นระยะๆ ซึ่งผมก็เจออันล่าสุดซึ่งกำลังจะนัดกันอีกในคืนพรุ่งนี้ ผมจึงเนียนขอไปแจมด้วยตามประสาคนสอดรู้

จุดนัดพบเป็นผับแห่งหนึ่งกลางเมืองแต่ไม่มีรถไฟฟ้าผ่าน ซึ่งมันไกลจากบ้านผมพอสมควร ผมเซ็งกับรถที่ติดเป็นตังเม แต่เพื่องานเราต้องทำ และเมื่อเข้าไปในผับ ผมก็จะต้องสั่งเครื่องดื่มซึ่งนั่นจะทำให้งบผมบานปลาย ผมเริ่มมองหากลุ่มเป้าหมายทันที และไม่นานก็เจอจึงเนียนอีกครั้งบอกกับเด็กเสิร์ฟว่ามากับพวกนั้นอ่ะ

ผมเข้าไปนั่งร่วมโต๊ะกับกลุ่มเป้าหมาย ทุกคนมองผมงงๆ แต่ผมก็บอกชื่อที่ใช้ในเน็ตไป ทุกคนถึงเลิกสนใจผม หลายคนในกลุ่มยังไม่บรรลุนิติภาวะ (แล้วผับยอมให้เข้ามาได้ไง) ไม่นานเป้าหมายผมก็มา โอ้โห้เธอนี่ได้แม่เลย รูปร่างหน้าตาดี แต่ที่ผิดสังเกตุคือหน้าตาเธอไม่แจ่มใสเอาซะเลย

เมื่อทุกคนมากันครบ เราก็ย้ายไปยังโซนที่อโคจรที่สุด มืดที่สุด แล้วก็เริ่มกิจกรรมสุดโฉด (ผมใช้คำนี้คงไม่ผิด) คนที่ดูเหมือนหัวหน้าถุงที่บรรจุผงสีขาวข้างในออกมาจากเป้สะพายหลัง แล้วก็เริ่มแกะถุงแจกจ่ายไปยังคนอื่นๆ ผมก็รับมาเช่นกัน ในตอนแรกก็ยังงงอยู่ว่าจะเป็นสิ่งที่ผมคิดหรือเปล่า เพราะว่าเด็กแค่นี้ไม่น่าจะหามาได้ แต่เมื่อผมลงชิมดูแล้ว มันไม่ใช่ผงซักฟอกแน่นอน และก็ไม่ใช่แป้งมันด้วย มันคือผงขาว

เมื่อเล่าถึงตรงนี้ ลูกค้าถึงกับอุทานอย่างตกใจ "ไม่เป็นไรหรอกครับ ลูกคุณไม่ได้เสพยาหรอก เป็นเพราะเพื่อนชายเขามากกว่าที่เป็นต้นเหตุ" ผมปลอกใจก่อนจะเล่าต่อ

เป้าหมายของผมเธอไม่รับครับ และโดนต่อว่าด้วยคำหยาบจากคนที่เป็นหัวหน้าและคนอื่นๆนิดหน่อย ก่อนที่จะมีไอ้หนุ่มหน้าใส(ที่ตอนนี้มันจนทอดไข่ได้) ออกมาปกป้อง โดยบอกว่า เอามาระบายความเสี้ยน ผมถึงบางอ้อเลย สาเหตุที่กลับดึกเพราะอย่างนี้นี่เอง ผมถึงกับสงสารเด็กผู้หญิงคนนี้จริงๆ

แต่ความโชคร้ายก็เริ่มหาตัวผมเจอ "เห้ยไม่อัพรึไงว่ะ" ไอ้หัวหน้าแก๊งตะโกนถามผมจากอีกฟากโต๊ะ

"ตัวนี้แรงว่ะ ไม่เคยลอง เดี๋ยวขอทำใจแปปนึง" ผมตอบ ซึ่งไอหัวหน้าแก๊งก็ไม่ได้ว่าอะไร

หลังจากที่ทุกคนเริ่มอัพยากันและเริ่มเมาย้วยแล้ว เหลือแค่ผมกับเป้าหมายเท่านั้น ผมจึงเริ่มเข้าไปคุยกะเธอ ซึ่งยากพอดู เพราะเพื่อนชายของเป้าหมายกันท่าอย่างกับสุนัขแม่ลูกอ่อน

"เฮ้ยยุ่ง...กับเด็กกู" เพื่อนชายของเป้าหมายตะคอกผม (คำที่ละไว้เป็นคำไม่สุภาพครับ)

ผมก็สวมวิญญาณขี้ยาที่เห็นในทีวีเลย "เฮ้ยมีของดีอย่าเก็บไว้คนเดียวสิว่ะ มันต้องแบ่งกัน" ผมทำเมา ซึ่งมันก็งงๆ "เคยดูเปล่า สองประตูพร้อมกันอ่ะ โคตรเสียวเลย" ผมตีบทแตกกระจุยจนมันเออออกับผม ผู้ชายคนอื่นๆที่ได้ยินก็เริ่มเห็นด้วยกับความคิดผม (แต่ละคนหน้าตาหื่นมาก รวมทั้งผมด้วย)

ผมให้เป้าหมายพาไปเข้าห้องน้ำ บอกว่าลุกไม่ไหวขาอ่อน ซึ่งกว่าเธอจะยอมผมต้องโชว์พาวร์หลายรอบจนคนอื่นเริ่มรำคาญ ทีแรกเธอก็กลัวๆ แต่เพื่อนชายเธอสั่งคำเดียว เธอลากผมขึ้นจากเก้าอี้ทันทีเลย

"ขอโทษนะน้อง พี่ไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้น" ผมบอกกับเด็กสาวเมื่อออกห่างจากกลุ่มขี้ยาแล้ว ตอนแรกเด็กสาวดูจะไม่เชื่อหู แต่พอผมย้ำอีกครั้งเธอจึงยอมเชื่อ

"พี่ไม่ได้เมาเหรอ" เธอแปลกใจ

"พี่อ่ะขั้นเทพไม่เมาง่ายๆหรอก แล้วพี่ก็ไม่ได้เล่นยาด้วย" ผมบอก และอธิบายให้เธอฟังว่าผมทำงานให้กับแม่ของเธอ เท่านั้นแหละครับ น้ำตานี่ไหลเป็นก๊อกเลย เด็กสาวร้องไห้โฮซึ่งทำให้คนรอบข้างหันมามอง ผมเลยทำตาโหดมองไปรอบๆ ทุกคนจึงเลิกสนใจ ผมปลอบเธอเพียงครู่เดียวก่อนจะอธิบายแผนให้เธอฟังจนเข้าใจ แล้วเราทั้งสองคนก็กลับไปที่โต๊ะ

"เฮ้ย ไอ้น้อง" ผมเรียกเพื่อนชายของเด็กสาว "พี่ให้ 5 พัน แลกกะแฟนน้องคืนนี้ได้ปะ" ผมกัดฟันพูดสุดยอด (เงินทั้งตัวยังมีไม่ถึงเลย) ซึ่งเพื่อนชายของเป้าหมายเมาไม่รู้เรื่องแล้วผมเลย ช่างมันฟะ  ผมจูงเป้าหมายออกจากผับทันที แต่ก่อนจะออกจากวงนี่ดิ หัวหน้ามันดันเงยหน้ามาเห็น

"เฮ้ยจะไปไหน" มันถาม ตามันก็หรี่ๆจนผมไม่รู้ว่ามันละเมอหรือเปล่า

"ก็รู้อยู่ กูทำที่นี่ไม่ได้" ผมทำหื่นๆใส่มันเลยเข้าใจ

"แล้วคราวหน้า" มันถาม

ตอนแรกผมก็งงๆ แต่เด็กสาวบอกว่า มันจะนัดอีก "เออ ก็เม้นมาแล้วกัน" ผมก็ตกลง

แล้วผมก็พาเด็กสาวไปส่งบ้าน โดยระหว่างทางเด็กสาวก็เล่าให้ผมฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้น เมื่อผมฟังแล้วถึงกับอึ้งอยากกลับไปอัดพวกมันให้ตายกันไปข้างหนึ่ง แต่ก็ต้องอดทนไว้ ระหว่างที่เล่าน้ำตาของเด็กสาวก็ไหลไม่หยุด ผมก็ได้แต่ปลอบและพร่ำบอกว่าแม่หนูต้องเข้าใจแน่ ตอนนี้กลับบ้านไปพักก่อน ส่วนเรื่องที่เหลือเดี๋ยวเฮียจัดการเอง