ความคิดเห็นที่ 1 “สา ... สา ...” ชัยชาญตกใจ “พี่รองใช่มั้ย ที่เป็นฆาตกร พี่ฆ่าพี่ใหญ่  แล้วสาวใช้ก็มาเห็น พี่เลยฆ่าเธอปิดปากอีกคน ผมได้ยินนะว่าพี่ทะเลาะกับพี่ใหญ่เรื่องมรดกของพ่อเสียงดัง มาริสาก็รู้ดี” “ให้มันน้อยๆ หน่อย นายชัย” ภูริแย้ง “นายออกไปตลาดจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ นายอาจจะแยกกันกับสาเดินตลาด กลับมาก่อคดีที่เคหาสน์ก่อนกลับไปอีกครั้งก็ได้” “พี่ลองไปถามคนขับรถสองแถวทั้งวินเลยก็ได้ แม่ค้าในตลาดด้วย พวกเขายืนยันได้ว่าผมอยู่กับสาตลอดเวลา” “ได้ ... คุณตำรวจ เชิญไปถามเลย!” ภูทำน้ำเสียงโมโห “ไม่ต้องหรอกค่ะ คุณตำรวจ ...” สาที่ได้สติหลังจากนายตำรวจคนหนึ่งเอาส้มโอมือให้ดมพูดอย่างช้าๆ “ฉันอยู่กับสามีตลอดเวลาจริงๆ พี่ภู สารักพี่นะ พี่มอบตัวซะเถอะ ...” “สา ...” ภูลากเสียงอย่างหมดหวัง ก่อนทรุดตัวนั่งลง “สารวัตรครับ! เราพบปืนติดที่เก็บเสียงอยู่ตรงพุ่มไม้ ตรงกับหน้าต่างห้องของพี่ชายคนโตพอดีครับ” นายตำรวจคนหนึ่งรีบมารายงานพร้อมอาวุธที่ใช้ในการก่อคดี “คุณภูริ สุสุขเสวี ผมขอจับคุณ” สารวัตรเริงฤทธิ์กล่าวพร้อมใส่กุญแจมือ ศพของพี่ชายคนโตและสาวใช้ถูกลำเลียงออกไปนอกเคหาสน์ ท่ามกลางความเศร้าโศกของสองสามีภรรยา “ไม่ใช่ ...” หมวดพอลพูดเบาๆ “คดีมันง่ายเกินไป พี่ชายคนโตถูกฆ่า พี่ชายคนรองโดนจับ ผลประโยชน์ก็ตกอยู่ที่สองสามีภรรยาอย่างลงตัว และถ้านายภูเป็นคนร้ายจริงๆ คนไม่ก่อคดีฆาตกรรมทั้งที่ตัวเองจะตกเป็นผู้ต้องสงสัยเพียงคนเดียวอย่างแน่นอน รวมทั้งคงจะไม่ซ่อนศพสาวใช้ในสถานที่เด่นสะดุดตาด้วย” มาริสาสักคงสะอื้นต่อไป เธอซบไหล่สามีมองดูคนในเครื่องแบบควบคุมคนเป็นพี่รองจากไป พอรถตำรวจเคลื่อนออกจากเคหาสน์ไปได้สักระยะ สารวัตรเริงฤทธิ์ก็สังเกตเห็นความผิดปกติบางอย่าง จำนวนคนในรถเท่าเดิม ทั้งที่มีนายภูริโดยสารมาเพิ่มอีกหนึ่งคน สารวัตรวัยกลางคนสอดส่ายสายตามอง จึงรพบว่า หมวดพอลไม่ได้นั่งรถกลับมาด้วย พอลเดินสำรวจห้องของสองสามีภรรยาโดยไม่ให้ทั้งสองรู้ตัวเขาไม่พบสิ่งใดผิดปกติ ก่อนตัดสินใจแอบย่องเข้าไปในห้องของพี่ชายคนรองซึ่งอยู่ติดกัน หมวดพอลก้มลงมองใต้เตียง เดินค้นไปดูของบางสิ่งในถังขยะ ก่อนอมยิ้มอย่างมีชัย ด้วยความเป็นห่วง สารวัตรเริงฤทธิ์จึงไม่รีรอที่จะกดโทรศัพท์โทรหาผู้หมวดใต้บังคับบัญชาทันที เสียงโทรศัพท์ของผู้หมวดหนุ่มดังขึ้น สองสามีภรรยาที่อยู่ในห้องรับแขกแหงนขึ้นไปมองยังชั้นสอง พอลยืนพิงระเบียงสบตากลับลงมาข้างหลังอย่างไม่สะทกสะท้าน “สารวัตร ... โทรมาได้จังหวะพอดีเลย วกรถกลับมาด่วนเลยครับ เราจับฆาตกรผิดตัว!” “แกถือสิทธิ์อะไรมาเสนอหน้าอยู่ในเคหาสน์ของฉัน” ชัยชาญรีบวิ่งขึ้นบันไดมาพร้อมตะโกนด่า “ก็สิทธิ์ในการเป็นหนึ่งในทีมตำรวจผู้สืบสวนคดีนี้ไง” พอลตอบ “พ่อตาย พี่ชายคนโตถูกฆ่า พี่ชายคนรองถูกจับ มรดกทั้งหมดก็จะตกอยู่ที่คุณสองคนทันที” “แกหมายความว่าไง แกจะหาว่าฉันกับสาเป็นฆาตกรอย่างงั้นเหรอ?” การสนทนาทั้งหมดสื่อสารผ่านโทรศัพท์มือถือที่พอลยังต่อสายถึงสารวัตรอยู่ “ไม่ใช่ทั้งคู่ครับ คุณคนเดียวต่างหาก คุณชัย” คำพูดของพอลทำให้มาริสาตกใจ “อะไรของเธอ มีคนตั้งมากมายเห็นว่า ชัยออกไปตลาดกับฉันตลอดเวลา เขาจะเป็นฆาตกรได้ยังไง?” คนเป็นภรรยาเถียงแทน “เลิกให้การเท็จได้แล้ว คุณมาริสา” หมวดพอลพูดต่อ “คุณมีความจำเป็นบางอย่างต้องปิดบังความจริงบางอย่างเพื่อช่วยสามีที่คุณรู้ดีว่าเขาคือฆาตกร ความจริงแล้วผู้หญิงที่ออกไปตลาดกับคุณชัย ไม่ใช่คุณ” รถตำรวจกลับมาจอดหน้าเคหาสน์อีกครั้ง ฝนเริ่มซาลง สารวัตรเริงฤทธิ์พานายภู พี่ชายคนรองของครอบครัวกลับเข้ามาในเคหาสน์ โดยยังไม่ปลดกุญแจมือออกให้ “ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ฉันแล้วคือใคร?” มาริสาโมโห “ก็สาวใช้ที่ถูกฆ่าตายไง” พอลยิ้ม “สามีคุณทำทีเป็นชวนคุณไปซื้อของ แต่จริงๆ ไม่ได้ชวน เขาทำเป็นว่าคุณไม่ไป เลยให้สาวใช้ไปแทนเป็นเพื่อนเพื่อสร้างหลักฐานที่อยู่ ให้คนในเมืองเข้าใจว่า สาวใช้คือภรรยา เพราะเสื้อกันฝนที่ปิดหน้าปิดตา และลักษณะของสาวใช้ก็คล้ายๆ คุณ ทั้งรูปร่าง ผิวพรรณ ซึ่งสามีคุณจงใจเลือกเธอมาเป็นสาวใช้หลังจากที่แม่บ้านคนเก่าลาออกไป เพื่อแผนการนี้โดยเฉพาะ” ชัยชาญตะลึง “สามีคุณกลับบ้านมาพร้อมสาวใช้ก่อนกำหนด เขาโทรมาหาคุณ อาจจะหลอกให้คุณรั้งพี่ชายคนรองให้อยู่ในห้องตลอดเวลา อาจจะบอกให้คุณเจรจาเรื่องมรดกกับเขา จากนั้นสามีคุณก็ฆ่าสาวใช้หมกศพไว้ในตระกร้าผ้า แล้วขึ้นไปยังชั้นสองเข้าไปฆ่าพี่ชายคนโตในห้อง ก่อนกลับออกนอกบ้านไปอีกครั้ง จากนั้นทำทีเป็นว่า แยกกันเดินกับสาวใช้ระหว่างทางแล้วเธอหายไป สามีคุณโทรศัพท์บอกให้คุณออกมาช่วยรับของที่หน้าเคหาสน์ แล้วทำทีเป็นว่าเพิ่งกลับมา ตัวคุณเองก็รู้ดีว่า สามีเป็นฆาตกรตัวจริง แต่ด้วยความรักสามี คุณจึงต้องปกป้องเขา แล้วปล่อยให้พี่ชายคนรองรับผิดแทน เพราะเมื่อสามีคุณได้มรดกมา คุณก็ได้ผลประโยชน์เช่นเดียวกัน” “ไม่จริง ... ผมไม่ได้ทำ ผมไม่ได้ทำ” ชัยชาญโวยวาย ในขณะที่มาริสาวิ่งไปโอบกอดสามี “โถ ... คุณคะ คุณไม่น่าทำแบบนี้เลย” “ปล่อยตัวนายภูริ” สารวัตรเริงฤทธิ์ออกคำสั่งอีกครั้ง นายตำรวจปลดกุญแจมือออกจากข้อมือของพี่ชายคนรอง ภูริวิ่งตรงเข้าไปหา ทำท่าง้างมือจะหวดหมัดเข้าใส่น้องชายคนเล็ก แต่ตำรวจคนอื่นๆ ห้ามไว้ได้ทัน “คุณชัยชาญ สุสุขเสวี ผมขอจับคุณ” กุญแจมืออันเดิมย้ายจากที่คล้องมือคนพี่มาเป็นคนน้อง สารวัตรเริงฤทธิ์กล่าวขอโทษภูริ ตำรวจทุกนายจะกล่าวอำลาผู้บริสุทธิ์ทั้งสองคนพร้อมเดินออกจากบ้านไป พร้อมทั้งหมวดพอล ยอดนักสืบคนเก่งด้วย ประตูเคหาสน์ถูกปิดลงอีกครั้ง คนเป็นพี่เขยกับน้องสมัยได้แค่ยืนฟังเสียงรถตำรวจแล่นจากไป ก่อนที่จะหัวเราะพร้อมกันเสียงดัง ... “เป็นอย่างที่ผมคิดจริงๆ ด้วย คุณภูริและคุณมาริสา ฆาตกรตัวจริง!” ประตูเคหาสน์เปิดออกอีกครั้ง ผู้หมวดพอลยืนยิ้มอยู่เบื้องหน้าของคนทั้งสอง พร้อมเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ยังอยู่กับครบทีม มีเพียงตำรวจนายหนึ่งที่แกล้งขับรถตำรวจออกไปและขับกลับมาใหม่ “หมายความว่าไง คุณผู้หมวด” ภูริโวยวาย “ก็เมื่อกี้คุณบอกเองว่า น้องเล็กเป็นฆาตกร” “นั่นคือ ... แผนของคุณกับมาริสาต่างหาก คุณภูริ” หมวดธนพลเอ่ย “คุณพี่เขยกับน้องสะใภ้ ชู้รักแห่งตระกูลสุสุขเสวี” “บ้า ...” มาริสาเลิกลั่ก “แกพูดอะไรของแก!” “คุณสองคนน่ะ แอบเป็นชู้กันอย่างลับๆ โดยที่คุณชัยชาญไม่เคยรู้มาก่อน” พอลอธิบาย “พวกคุณวางแผนจะฆ่าพี่ชายคนโตและใส่ความให้คุณชัยชาญโดยไม่ให้ใครรู้ว่าคุณสองคนมีความสัมพันธ์ลับกัน คุณสองคนร่วมกันคิดแผนขึ้นมาแผนหนึ่ง แล้วนำแผนนี้ให้มาริสาไปบอกกับสามี นั่นคือ แผนให้คุณชัยชาญสับสวิสต์ไฟลงเพื่อให้คฤหาสน์ไฟดับในวันที่ฝนทำท่าจะตกถึงเช้า ฤดูมรสุมเช่นนี้ การที่ฝนจะตกกระหน่ำต่อเนื่องจนถึงเช้าก็เป็นไปได้มาก คุณต้องเลือกลงมือวันที่ฝนตกกระหน่ำ เพราะมีอุบายบางอย่างที่จะใช้ตบตาได้เฉพาะวันที่ฝนตกเท่านั้น” “อุบายอะไร!” มาริสาตวาดเสียงดัง แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 51 15:12:57 จากคุณ : รตกร (รตกร) - [ 23 ส.ค. 51 03:55:24 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “อุบายที่ให้สามีของคุณพาสาวใช้ไปซื้อของในวันที่ฝนตกยังไงล่ะ” พอลยิ้ม “สาวใช้คนใหม่ที่คุณเลือกเข้ามาคนนี้ รูปร่าง สัดส่วน ความสูงคล้ายคุณทุกประการ เพื่อให้คนเข้าใจผิดว่า คุณออกไปซื้อของกับสามี เป็นวิธีการสร้างหลักฐานที่อยู่ที่แยบคายจริงๆ จากนั้นคุณก็อาสาฆ่าพี่ชายคนโตกับสาวใช้ทิ้งเอง เพื่อทำเป็นว่าเหลือพี่ชายคนรองอยู่ในบ้านเพียงคนเดียว แล้วเขาจะโดนกล่าวหาว่าเป็นฆาตกรโดยไม่ต้องสงสัย” “แล้วคิดเหรอว่า สามีฉันจะทำตาม” สายังคงเถียง “แน่นอน ... เพราะผลประโยชน์ที่ได้รับจากแผนการครั้งนี้ มันช่างเย้ายวนเหมือนกลิ่นขนมที่หอมหวาน เพราะถ้าแผนการครั้งนี้ตบตาตำรวจได้สำเร็จ นายภูริพี่ชายคนลองจะถูกจับ แล้วคุณกับสามีของคุณก็จะได้รับมรดกไปเต็มๆ” “สรุปว่าคุณจะบอกว่า มาริสา เป็นคนร้าย ไม่ใช่ ชัยชาญ” ภูริถาม “อย่ามาทำเป็นไขสือครับ คุณภูริ ผมยังไม่ได้บอกว่า คุณมาริสาเป็นคนลงมือฆ่าคุณเอกสิทธิ์จริงๆ” พอลพูดต่อไป “คุณมาริสาหลอกให้คุณชัยชาญทำตามแผนทุกอย่าง สุดท้ายผลกลับตาลปัตรกลายเป็นว่านักสืบอย่างผมไขคดีให้สามีของคุณเป็นคนร้ายทั้งที่เขาไม่ได้ทำผิดอะไร คุณทำเป็นไปกอดเขาด้วยความเสียใจ ความจริงแล้วคุณกระซิบกับเขาว่า ยอมให้โดนจับไปก่อน เดี๋ยวที่เหลือฉันจัดการเองไม่ต้องเป็นห่วง  คุณชัยชาญก็ทำตามโดยไม่นึกเลยว่า คนเป็นภรรยากับคนเป็นพี่ชายของเขาได้สร้างแผนตลบหลังไว้” “แผนตลบหลังอย่างนั้นเหรอ?” สารวัตรเริงฤทธิ์ทำน้ำเสียงตกใจ “ใช่ครับ ... เป็นแผนตลบหลังที่ซับซ้อนขึ้นมาอีกชั้นหนึ่ง” พอลพูดเชิงกล่าวชม “ระหว่างที่คุณชัยชาญออกไปตลาดกับสาวใช้ คุณภูริก็ฆ่าคุณเอกสิทธิ์ทิ้ง แล้วใช้ชีวิตอยู่ในเคหาสน์กับคุณมาริสาอย่างปกติ รอเวลาที่คุณชัยชาญกับสาวใช้กลับมา คุณมาริสาวางแผนกับชัยชาญไว้ว่า ‘ถ้ากลับมาให้คุณบอกให้สาวใช้กลับเข้าไปในครัวทางประตูหลัง แล้วโทรเรียกให้ฉันออกไปช่วยขนของ’ จากนั้น คุณมาริสาก็ใส่เสื้อกันฝนแบบเดียวกับสาวใช้ ออกจากบ้านไปแล้วกลับเข้ามาทางประตูหลังเพื่อฆ่าเธอ” “งั้นหมายความว่า การที่เราสงสัยว่าแผนการของชายชัญเป็นแผนการใส่ความนายภูริ ก็อยู่ในความคาดหมายของคุณภูริกับคุณมาริสาแต่แรกแล้วสิ“ สารวัตรถามต่อ “ใช่แล้วครับ สารวัตร ... ทั้งคุณภูริและคุณมาริสาผู้เป็นฆาตกรตัวจริงมั่นใจว่า ทางตำรวจต้องสงสัยแน่ๆ เกี่ยวกับเรื่องแผนการที่มาริสาวางไว้ให้คุณชัยชาญใส่ร้ายคุณภูริ เพราะแผนการที่โยนความผิดให้คุณภูริเป็นฆาตกรมันตื้นเกินไป ฆาตกรที่ไหนจะวางแผนให้ตัวเองกลายเป็นผู้สงสัยเพียงหนึ่งเดียวในคดีฆาตกรรม คุณคิดว่าทางตำรวจต้องไม่ปักใจเชื่อและเร่งตรวจสอบความจริงของคดีแน่ๆ คุณเห็นผมแอบเดินขึ้นบันไดไม่ยอมกลับออกไปพร้อมคนอื่นตั้งแต่แรกแล้ว คุณมาริสา” “แล้วถ้าตำรวจอย่างพวกเธอเกิดซื่อบื่อ ไม่คิดแบบนั้นล่ะ คุณภูริก็จะโดนจับโดยไม่มีข้อโต้แย้งน่ะสิ” มาริสาทำน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ “อุบายสำหรับเรื่องนี้มันก็ไม่ได้ยากเกินไปเช่นกัน” พอลตอบ “ถ้าผมเกิดไม่เอะใจเกี่ยวกับแผนการตื้นๆ ที่โยนความผิดให้คุณภูริ คุณก็เตรียมให้คุณภูรินั่นแหละ เป็นคนพูดว่าระหว่างถูกควบคุมตัวในทำนองว่า ‘ทำไมผมต้องก่อคดีแล้วทำให้ตัวเองกลายเป็นผู้ต้องสงสัยเพียงหนึ่งเดียว’ รวมทั้งบอกว่า ‘ระหว่างที่ผมกำลังคุยเรื่องมรดกกับมาริสา ผมได้ยินสียงฝีเท้าหน้าห้อง มันต้องเป็นฝีมือของคนร้ายตัวจริงแน่ๆ เลย แบบนั้นก็มีโอกาสที่ชัยชาญจะเป็นคนร้ายไม่ใช่หรือ?’ และถ้าคุณภูริทำเป็นนึกแผนฆาตกรรมของชัยชาญออกตามที่ผมพูดไปในตอนแรก เพียงเท่านี้ ตำรวจก็จะเบี่ยงความสนใจเชื่อคุณภูริมากขึ้น แล้วคิดว่า คุณชัยชาญเป็นคนร้ายตัวจริงที่ก่อเหตุฆาตกรรมและใส่ร้ายคุณอย่างแน่นอน” “แล้วเธอรู้ได้ไงว่า ทั้งหมดเป็นฝีมือของฉันกับมาริสา มันอาจจะเป็นแค่แผนการเลื่อนลอยที่ผู้หมวดอย่างคุณจินตนาการขึ้นมาเองก็ได้” ภูริถาม “ก็เพราะว่าความมักมากของพวกคุณสองคนยังไงล่ะ” พอลตอบทำให้ทั้งสองคนนิ่งอึ้ง “ระหว่างที่คุณฆ่าพี่ชายคนโตเสร็จแล้วรอน้องชายคนเล็กกลับมา คุณไม่ได้อยู่ในเคหาสน์เฉยๆ แต่คุณมีความสัมพันธ์ลับกันต่างหาก ยกทรงของผู้หญิงที่ตกอยู่ใต้เตียงของชายโสด ตรวจสอบแป๊บเดียวก็รู้ครับว่าเป็นของใคร รวมทั้งถุงยางอนามัยใช้แล้วที่อยู่ในถังขยะในห้องของคุณ ทั้งสองคือ สิ่งที่ทำให้ผมเอะใจในความสัมพันธ์ที่เกินเลยของคุณทั้งสอง ถ้าคุณยับยั้งชั่งใจ คำนึงถึงคุณธรรม ศีลธรรมมากกว่าความต้องการทางธรรมชาติ แผนการฆาตกรรมของคุณในครั้งนี้ ก็จะลุล่วงและไม่มีใครสงสัยในความสัมพันธ์ของคุณทั้งสองคนแน่นอน” “พูดมาปาวๆ แล้วไหนล่ะ หลักฐานว่าฉันกับมาริสาเป็นคนร้าย” ภูริยังคงไม่ยอมรับ “พอเถอะ พี่ภู” มาริสาเอ่ย “ตอนที่พี่ลงมือฆ่าพี่ใหญ่ เสื้อกันฝนที่พี่ใช้กันคราบเขม่าดินปืน มันเป็นตัวเดียวกับที่ฉันใช้ แล้วพอพี่เดินกลับเข้ามาในห้อง ฉันก็โอบกอดพี่ทันที กิเลสตัณหาทำให้เราทั้งสองต่างลืมระมัดระวังตัว คงมีคราบเขม่าติดที่เสื้อผ้าของฉันแน่ๆ พอฉันแต่งตัวเตรียมลงมือฆ่าสาวใช้ พี่ก็กอดฉันทั้งที่อยู่ในชุดกันฝนอีก คราบเขม่าดินปืนก็คงติดที่เสื้อผ้าพี่เช่นกัน เรายอมรับผิดเถอะ อย่าให้ฉันรู้สึกแย่ไปกว่านี้เลย” “เสื้อกันฝนนั่นก็คงยังอยู่ในเคหาสน์หลังนี้” พอลพูดต่อ “ไม่แน่ การหัวใจวายตายของคุณพ่อพวกคุณเมื่อหลายวันก่อน ก็เป็นฝีมือของพวกคุณ เพราะคุณวางแผนฆาตกรรมทั้งหมดตั้งแต่จ้างแม่บ้านคนใหม่เข้ามาแล้ว มันไม่น่าจะเป็นไปได้ที่อยู่ๆ คุณพ่อของคุณจะมาหัวใจวายกะทันหัน นอกเสียจากว่ามันเป็นความจงใจของคุณทั้งสอง” “หนอย ... นังแพศยา แกตลบหลังฉัน นังเลว แกตาย!” ชัยชาญโวยวาย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะกุญแจมือที่คล้องอยู่ สารวัตรเริงฤทธิ์ใช้กุญแจมือสองอันจับกุมภูริและมาริสาและออกคำสั่งให้นายตำรวจพาเขาทั้งสองไปที่รถ ก่อนไขกุญแจมือปล่อยตัวชัยชาญ พร้อมเชิญไปให้ปากคำที่โรงพัก ระหว่างเดินไป พอลสังเกตเห็นรอยยิ้มของชัยชาญ ‘คุณคงดีใจสินะ เพราะสุดท้ายมรดกทั้งหมดก็จะตกเป็นของคุณ’ พอลกระซิบข้างหูคนเพิ่งพ้นผิดเบาๆ “ผมรู้ว่าคุณรู้ว่าพี่ชายคุณกับภรรยาคุณวางแผนตลบหลังคุณแต่แรก ยินดีด้วยครับ คุณฆาตกรเลือดเย็น ที่ยืมมือคนอื่นเป็นอาวุธที่ใช้ในการลงมือ เพราะถ้าคุณรักภรรยาคุณจริงๆ คุณคงไม่ปล่อยให้เขาลงมือฆ่าคนเพียงลำพังหรอก คุณชัยชาญ” แล้วหมวดพอลก็เดินนำหน้าขึ้นรถตำรวจไปโดยไม่หันหลังกลับมามอง แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 51 15:17:07 แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 51 15:13:58 จากคุณ : รตกร (รตกร) - [ 23 ส.ค. 51 03:55:44 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เคาะเว้นบรรทัดหน่อยนะคะ แล้วจะกลับมาอ่านใหม่ค่ะ  ... คนแก่ตาลายค่ะ จากคุณ : teansri - [ 23 ส.ค. 51 07:09:00 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาช่วย.. พลิกแผนซ้อน ซ่อนแผนฆาตกรรม รถยุโรปสีดำคันงามแล่นฝ่าพายุฝนมุ่งตรงสู่เคหาสน์หลังใหญ่ย่านชานเมือง เมื่อถึงหน้าที่หมาย เครื่องยนต์ดับลงสนิท ทั้งสี่ชีวิตต่างมองดูสภาพอากาศที่ไม่สู้ดีอย่างหมดหวัง ‘มาริสา สุสุขเสวี’ ผู้หญิงคนเดียวในรถโทรศัพท์เรียก ‘แก้ว’ เด็กรับใช้ให้เปิดประตูเคหาสน์ และนำร่มมาให้พอรับคนเป็นเจ้านายทั้งสี่คน เมฆฝนดำ รถสีดำ ชุดที่ทุกชีวิตสวมอยู่ก็ดำสนิท ราวกับทุกอย่างเป็นใจที่จะร่วมไว้อาลัยสำหรับการจากไปของ ‘อภิชาติ สุสุขเสวี’ มหาเศรษฐีชื่อดังเจ้าของกิจการวัสดุก่อสร้าง ‘ทรัวแอสเว’ ท่านเป็นโรคหัวใจ ตลอดเวลาที่มีชีวิตอยู่ สมาชิกทุกคนในบ้านก็ประคับประคองอาการป่วยของท่านมาตลอด แต่ไม่มีใครคิดเลยว่าท่านจะด่วนจากไปในเวลาอันรวดเร็วเช่นนี้ มาริสาเป็นเพียงสะใภ้ที่แต่งเข้าบ้าน แท้จริงแล้ว ‘อภิชาติ สุสุขเสวี’ มีทายาททั้งหมดสามคน คือ ‘เอกสิทธิ์ สุสุขเสวี’ ลูกชายคนโตรูปร่างล่ำสัน ‘ภูริ’ ลูกชายคนรองรูปร่างสูงโปร่ง และ ‘ชัยชาญ’ ลูกชายคนสุดท้องรูปร่างสมส่วน ซึ่งเป็นสามีของมาริสานั่นเอง การเสียชีวิตของอภิชาติ ทั้งตำรวจและแพทย์ต่างลงความเห็นเป็นเสียงเดียวกันว่า สาเหตุการตายคือ หัวใจวาย และสาเหตุของอาการหัวใจวาย คือ ความตกใจกลัวกับบางสิ่งบางอย่าง ซึ่งสอดคล้องกับคำให้การของเอกสิทธิ์ที่ว่า ‘หลังๆ คุณพ่อบอกว่า พบเห็นคุณแม่มาชวนให้ไปอยู่ด้วยกันบ่อยๆ’ คำให้การของภรากรที่ว่า ‘คุณพ่อชอบบอกว่าเห็นภาพวิญญาณของคุณแม่มาหา’ และคำให้การของชัยชาญ กับ มาริสา ที่ว่า ‘คุณพ่อมักพูดเสมอ บอกให้เราสองคนมีหลานให้ท่านอุ้มเร็วๆ เพราะไม่รู้ว่าคุณแม่จะมาพาคุณพ่อไปเมื่อไหร่’ และเหตุการณ์ทุกอย่างก็คงจบลงด้วยดี ถ้าช่วงบ่ายของวันรุ่งขึ้น ภูริ พี่ชายคนรองไม่ได้พบศพที่สอง ฝนยังคงตกกระหน่ำตั้งแต่เมื่อคืนจนกระทั่งช่วงสายของวันนี้ ชัยชาญตื่นก่อนใคร ออกจากห้อง เดินเลาะลงบันไดและตรงไปยังห้องครัวทั้งที่ยังอยู่ในชุดนอน เมื่อเปิดประตูตู้เย็นออกและพบว่าไม่มีไฟส่องสว่างให้เห็นสิ่งต่างๆ ในตู้เช่นทุกวัน ความเย็นเหือดหาย คล้ายว่าของข้างในเน่าเสีย “แก้ว!” เสียงตะโกนเรียกเด็กรับใช้ดังขึ้น “แก้ว! อยู่ไหน มานี่สิ” “ค่า ... คุณชัย” สาวใช้วิ่งออกมาด้วยท่าทางไร้เรี่ยวแรง ดูก็รู้ว่าเธอเพิ่งตื่นนอน “ไฟดับตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ของในตู้เย็นเน่าหมดแล้ว แบบนี้จะกินอะไรกัน” “ว้าย ... จริงเหรอคะ” สาวใช้หลุดจากภวังค์แห่งความง่วงหง่าวหาวนอน “ตายจริง แย่แล้วๆ แบบนี้จะทำยังไงดีคะ” “เธอเก็บของไปทิ้ง ... เดี๋ยวฉันจะชวนคุณสาออกไปซื้อกับข้าวข้างนอกเอง” ประตูเคหาสน์เปิดออกช้าๆ ทั้งชัยชาญและผู้หญิงข้างกายต่างสวมเสื้อกันฝน ตลาดไม่ได้อยู่ไกลจากเคหาสน์นัก พวกเขาทั้งสองจึงคิดว่า การนั่งรถสองแถวที่แล่นผ่านหน้าเคหาสน์อยู่เรื่อยๆ จะเป็นการสะดวกการที่จะนำรถยุโรปคันหรูออกไป เพราะในตลาดสดไม่ได้มีที่จอดรถที่เพียงพอนัก ทั้งสองเดินฝ่าสายฝนพรำออกไป โดยหารู้ไม่ว่า ภูริ พี่ชายคนรอง กำลังมองคนทั้งสองผ่านหน้าต่างห้องนอนอย่างมีเลศนัย ครึ่งชั่วโมงต่อมา ... ท่ามกลางความมืดสลัวและความเงียบงันของเคหาสน์ ประตูห้องของเอกสิทธิ์ถูกเปิดออกช้าๆ พี่ชายคนโตคนนี้กำลังนั่งเขียนจดหมายอยู่บนโต๊ะทำงานของตน “ว่าไง ... มีธุระอะไร” นายเอกกล่าวขึ้นโดยไม่หันหลังกลับมามอง กระบอกปืนติดเครื่องเก็บเสียงเล็งมายังท้ายทอยออกเขา กระสุนพุ่งทะลุกระโหลกศีรษะพุ่งออกมาทางหน้าผาก นายเอกสิทธิ์หน้าฟุบลงกับโต๊ะ เลือดไหลเป็นทางยาว เขาเสียชีวิตในทันที “แก้ว แก้ว ...” ภูริตะโกนเรียกเด็กรับใช้ “แก้ว อยู่ไหน มานี่สิ” ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ จากสาวใช้ “แก้ว ...” “มีอะไรเหรอ ... พี่รอง” ชัยชาญน้องคนสุดท้ายเปิดประตูเข้ามาพร้อมข้าวของพะรุงพะรัง “ไฟมาหรือยังล่ะ พี่ภู” มาริสาวางถุงวัตถุดิบทำอาหารลง ก่อนถอดเสื้อกันฝนออก “ยังไม่มาเลย ชัย” ภูริตอบ “แก้วเองก็หายไปไหนไม่รู้ เรียกก็ไม่ตอบ” “อาจจะอยู่ข้างบนก็ได้ เดี๋ยวฉันขึ้นไปดูเอง” มาริสาหยิบเอาของที่กองไว้บนพื้นสักครู่เดินเข้าไปวางบนโต๊ะทานข้าวในครัว ก่อนเดินกลับออกมาแล้วขึ้นไปยังบันได “แก้ว ... แก้ว ... อยู่ไหน?” เสียงที่ได้ยินกลับมาเป็นเพียงเสียงสะท้อนของมาริสาเอง “แก้ว ... แก้ว ...” มาริสารู้สึกสะดุดตาทันทีที่ห้องของเอกสิทธิ์เปิดประตูทิ้งไว้ เธอรีบเดินตรงไปทันที “พี่เอกคะ เห็นแก้ว...” เธอพูดยังไม่ทันจบประโยคก็ส่งเสียงกรีดร้องดังลั่น เสียงฝีเท้าหนักๆ วิ่งขึ้นมาตามบันไดของเคหาสน์ “เกิดอะไรขึ้น ยัยสา!” นิ้วเรียวบางชี้เข้าไปในห้อง เมื่อสองพี่น้องหันเข้าไปมอง ก็เห็นร่างไร้วิญญาณของนายเอกสิทธิ์ ฟุบหน้าลงกับโต๊ะจมกองเลือดอยู่ คนเป็นพี่รองรีบวิ่งเข้าไปในห้องทันที เมื่อจับร่างของนายเอกหงายขึ้น ทำให้มั่นใจได้เลยว่า เขาตายแล้ว! ฝนยังไม่หยุดตกเ พียงแต่พรำๆ หาได้กระหน่ำดั่งเมื่อก่อนเกิดเหตุ ที่จอดอยู่หน้าเคหาสน์สุสุขเสวี นอกจากรถยุโรปคันหรูของครอบครัวนี้ก็มีรถตำรวจและรถพยาบาลอย่างละคัน สารวัตรเริงฤทธิ์ใช้ผ้าเช็ดตัวที่เจ้าของบ้านเตรียมให้เช็ดน้ำเนื้อตัวที่เปียกฝนระหว่างเดินจากรถมายังบ้าน ชัยและสานำทางคณะตำรวจไปยังห้องที่เกิดเหตุ “ผู้ตายชื่อนายเอกสิทธิ์ สุสุขเสวี อายุ 35 ปี เป็นลูกชายคนโตของครอบครัว” สารวัตรกล่าว ภู ชัยและสาพยักหน้าแทนคำตอบว่า ‘ใช่!’ “คุณพ่อของพวกคุณเพิ่งเสียชีวิตเมื่อไม่นานสินะครับ” ผู้หมวดธนพล ศิริวงศ์นุวัฒน์ หรือที่ใครๆ รู้จักกันในนาม หมวดพอล เอ่ยขึ้น เขาเป็นเด็กหนุ่มผิวขาวสะอ้าน คิ้วเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ปากเรียวบาง ถือเป็นคนหน้าตาดีคนหนึ่งเลยทีเดียว “ครับ!” ชัยชาญตอบ “คุณรู้ได้ยังไงล่ะครับ” “ดูจากการชุดดำสำหรับไว้ทุกข์ที่กองรวมกันอยู่ในตระกร้าผ้าตรงประตูครัว” หมวดพอลตอบ “แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าคนที่จากไปคือคุณพ่อ” ภูริถาม “ที่ผมรู้ว่าเป็นคุณพ่อของพวกคุณ ก็เพราะว่าที่ห้องรับแขกมีรูปถ่ายครอบครัวของพวกคุณที่ค่อนข้างใหม่ติดอยู่ตรงฝาผนัง แต่ไม่มีคุณแม่อยู่ในรูป และรูปคุณแม่ของพวกคุณที่มีคำว่าชาตะ มรณะ ก็แขวนอยู่หน้าห้องพระนั่น ถ้าสามหนุ่มหนึ่งสาวในภาพถ่าย คือ สามหนุ่มที่น้องที่หน้าตาละม้ายคล้ายกันและสะใภ้ที่แต่งเข้าบ้านอีกหนึ่ง คนที่หายไปจากรูปก็คือ คุณพ่อของพวกคุณนั่นเอง” “ตำรวจสมัยนี้เก่งยังกับนักสืบ” มาริสากล่าว “แต่ความเก่งกาจของคุณคงไม่จำเป็นสำหรับคดีฆาตกรรมในครั้งนี้ เพราะพอฉันกับสามีกลับมาจากข้างนอกก็พบศพพี่ใหญ่ ข้าวของก็ไม่ได้กระจัดกระจาย ไม่มีรอยเท้าจากนอกบ้านด้วย แสดงว่า คนร้ายคือคนที่อยู่ในบ้านขณะนั้น ซึ่งก็คือ พี่รอง พี่นั่นแหละ!” “จะบ้าเหรอ สา” ผู้ถูกกล่าวหารีบแก้ตัว “เธอเอาอะไรมาพูด ฉันอยู่ในบ้าน ... เอ่อ ... คนเดียวก็จริง แต่ฉันไม่ได้ฆ่าพี่ใหญ่นะ” “ไม่จริงใช่มั้ย ... พี่ฆ่าพี่ใหญ่ทำไม พี่รอง” ชัยพูดด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด “เฮ้ย ... น้องเล็ก นายคิดว่าพี่ฆ่าเหรอ ตั้งแต่ตื่นมาพี่ยังไม่ได้เจอพี่ใหญ่เลย ก็คิดว่าเขาคงยังนอนอยู่บนห้อง ไม่คิดว่าเขาจะถูกฆ่าตายแบบนี้” “จริงสิ ... นอกจากพี่รอง ยังมีแก้วอีกคน ที่อยู่ในเคหาสน์นี้ในระหว่างที่เราสองคนไม่อยู่” ชัยนึกขึ้นได้ “ใครกันครับ แก้ว ...” สารวัตรเริงฤทธิ์สงสัย “สาวใช้ครับ” ภูกล่าว “เพิ่งรับเข้ามาใหม่ไม่นานนี้เองหลังจากที่คนเก่าลาออกไป” “ประมาณกี่เดือนครับ” สารวัตรเริงฤทธิ์หันไปถามภูต่อ “ยังไม่ถึงเดือนเลย ยี่สิบกว่าวันเห็นจะได้” “ก็มีสิทธิ์เป็นไปได้สูงว่าสาวใช้คนนั้นเป็นคนร้าย ลองกระจายกำลังค้นหาทั่วเคหาสน์ก่อนดีกว่า” สารวัตรออกคำสั่ง เจ้าหน้าที่ตำรวจทุกนายรวมทั้งหมวดพอลขานรับและออกทำหน้าที่ทันที หมวดธนพลซอยเท้าลงบันไดอย่างรวดเร็ว เขามองกลับไปที่ตระกร้าผ้าหน้าห้องครัวอีกครั้ง และรู้สึกผิดสังเกต “มีอะไรหรือเปล่าครับ ผู้หมวด” นายตำรวจคนหนึ่งซึ่งเดินมาพร้อมกันเอ่ยทัก “ถ้ามีน่ะ มีแน่ ...” หมวดพอลรีบวิ่งตรงไปยังตระกร้าผ้า “สมาชิกในบ้านมีอยู่ไม่กี่คน แต่ผ้าในตระกร้าล้นพะเนินขึ้นมาจนน่ากลัว ครอบครัวที่มีคนใช้อยู่ด้วย ไม่น่าเก็บผ้าที่จะซักค้างไว้หลายวันเช่นนี้ เหตุเดียวที่ผ้าในตระกร้าจะล้นออกมาก็คือ ...” พอลใช้มืทั้งสองข้างโกยผ้าขึ้นมาในอ้อมอก ชายเสื้อผืนหนึ่งเกี่ยวกับขอบตระกร้า ทำให้ตระกร้าใบใหญ่นั้นล้มลง “มีศพของสาวใช้ซ่อนอยู่ในตระกร้าผ้านั่นไง!” นักสืบหนุ่มเอ่ยพร้อมกับจังหวะที่ศพปรากฏต่อหน้าทุกคน เสียงอึกทึกครึกโครมทำให้ทุกคนรีบวิ่งลงมาดู มาริสากรีดร้องเสียงดังลั่น รอยกระสุนกลางหน้าผากบอกให้รู้ว่าเธอโดนยิงแสกหน้า “ใครกัน ใครที่ทำแบบนี้ ...” มาริสาพูดด้วยความหวาดกลัว ก่อนเป็นลมล้มลง โชคดีที่ชัยประคองไว้ทันเวลา จากคุณ : pamaano - [ 23 ส.ค. 51 09:11:15 ]

ความคิดเห็นที่ 5 “สา ... สา ...” ชัยชาญตกใจ “พี่รองใช่มั้ย ที่เป็นฆาตกร พี่ฆ่าพี่ใหญ่  แล้วสาวใช้ก็มาเห็น พี่เลยฆ่าเธอปิดปากอีกคน ผมได้ยินนะว่าพี่ทะเลาะกับพี่ใหญ่เรื่องมรดกของพ่อเสียงดัง มาริสาก็รู้ดี” “ให้มันน้อยๆ หน่อย นายชัย” ภูริแย้ง “นายออกไปตลาดจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ นายอาจจะแยกกันกับสาเดินตลาด กลับมาก่อคดีที่เคหาสน์ก่อนกลับไปอีกครั้งก็ได้” “พี่ลองไปถามคนขับรถสองแถวทั้งวินเลยก็ได้ แม่ค้าในตลาดด้วย พวกเขายืนยันได้ว่าผมอยู่กับสาตลอดเวลา” “ได้ ... คุณตำรวจ เชิญไปถามเลย!” ภูทำน้ำเสียงโมโห “ไม่ต้องหรอกค่ะ คุณตำรวจ ...” สาที่ได้สติหลังจากนายตำรวจคนหนึ่งเอาส้มโอมือให้ดมพูดอย่างช้าๆ “ฉันอยู่กับสามีตลอดเวลาจริงๆ พี่ภู สารักพี่นะ พี่มอบตัวซะเถอะ ...” “สา ...” ภูลากเสียงอย่างหมดหวัง ก่อนทรุดตัวนั่งลง “สารวัตรครับ! เราพบปืนติดที่เก็บเสียงอยู่ตรงพุ่มไม้ ตรงกับหน้าต่างห้องของพี่ชายคนโตพอดีครับ” นายตำรวจคนหนึ่งรีบมารายงานพร้อมอาวุธที่ใช้ในการก่อคดี “คุณภูริ สุสุขเสวี ผมขอจับคุณ” สารวัตรเริงฤทธิ์กล่าวพร้อมใส่กุญแจมือ ศพของพี่ชายคนโตและสาวใช้ถูกลำเลียงออกไปนอกเคหาสน์ ท่ามกลางความเศร้าโศกของสองสามีภรรยา “ไม่ใช่ ...” หมวดพอลพูดเบาๆ “คดีมันง่ายเกินไป พี่ชายคนโตถูกฆ่า พี่ชายคนรองโดนจับ ผลประโยชน์ก็ตกอยู่ที่สองสามีภรรยาอย่างลงตัว และถ้านายภูเป็นคนร้ายจริงๆ คนไม่ก่อคดีฆาตกรรมทั้งที่ตัวเองจะตกเป็นผู้ต้องสงสัยเพียงคนเดียวอย่างแน่นอน รวมทั้งคงจะไม่ซ่อนศพสาวใช้ในสถานที่เด่นสะดุดตาด้วย” มาริสาสักคงสะอื้นต่อไป เธอซบไหล่สามีมองดูคนในเครื่องแบบควบคุมคนเป็นพี่รองจากไป พอรถตำรวจเคลื่อนออกจากเคหาสน์ไปได้สักระยะ สารวัตรเริงฤทธิ์ก็สังเกตเห็นความผิดปกติบางอย่าง... จำนวนคนในรถเท่าเดิม ทั้งที่มีนายภูริโดยสารมาเพิ่มอีกหนึ่งคน สารวัตรวัยกลางคนสอดส่ายสายตามอง จึงรพบว่า หมวดพอลไม่ได้นั่งรถกลับมาด้วย พอลเดินสำรวจห้องของสองสามีภรรยาโดยไม่ให้ทั้งสองรู้ตัวเขาไม่พบสิ่งใดผิดปกติ ก่อนตัดสินใจแอบย่องเข้าไปในห้องของพี่ชายคนรองซึ่งอยู่ติดกัน หมวดพอลก้มลงมองใต้เตียง เดินค้นไปดูของบางสิ่งในถังขยะ ก่อนอมยิ้มอย่างมีชัย ด้วยความเป็นห่วง สารวัตรเริงฤทธิ์จึงไม่รีรอที่จะกดโทรศัพท์โทรหาผู้หมวดใต้บังคับบัญชาทันที เสียงโทรศัพท์ของผู้หมวดหนุ่มดังขึ้น สองสามีภรรยาที่อยู่ในห้องรับแขกแหงนขึ้นไปมองยังชั้นสอง พอลยืนพิงระเบียงสบตากลับลงมาข้างหลังอย่างไม่สะทกสะท้าน “สารวัตร ... โทรมาได้จังหวะพอดีเลย วกรถกลับมาด่วนเลยครับ เราจับฆาตกรผิดตัว!” “แกถือสิทธิ์อะไรมาเสนอหน้าอยู่ในเคหาสน์ของฉัน” ชัยชาญรีบวิ่งขึ้นบันไดมาพร้อมตะโกนด่า “ก็สิทธิ์ในการเป็นหนึ่งในทีมตำรวจผู้สืบสวนคดีนี้ไง” พอลตอบ “พ่อตาย พี่ชายคนโตถูกฆ่า พี่ชายคนรองถูกจับ มรดกทั้งหมดก็จะตกอยู่ที่คุณสองคนทันที” “แกหมายความว่าไง แกจะหาว่าฉันกับสาเป็นฆาตกรอย่างงั้นเหรอ?” การสนทนาทั้งหมดสื่อสารผ่านโทรศัพท์มือถือที่พอลยังต่อสายถึงสารวัตรอยู่ “ไม่ใช่ทั้งคู่ครับ คุณคนเดียวต่างหาก คุณชัย” คำพูดของพอลทำให้มาริสาตกใจ “อะไรของเธอ มีคนตั้งมากมายเห็นว่า ชัยออกไปตลาดกับฉันตลอดเวลา เขาจะเป็นฆาตกรได้ยังไง?” คนเป็นภรรยาเถียงแทน “เลิกให้การเท็จได้แล้ว คุณมาริสา” หมวดพอลพูดต่อ “คุณมีความจำเป็นบางอย่างต้องปิดบังความจริงบางอย่างเพื่อช่วยสามีที่คุณรู้ดีว่าเขาคือฆาตกร ความจริงแล้วผู้หญิงที่ออกไปตลาดกับคุณชัย ไม่ใช่คุณ” รถตำรวจกลับมาจอดหน้าเคหาสน์อีกครั้ง ฝนเริ่มซาลง สารวัตรเริงฤทธิ์พานายภู พี่ชายคนรองของครอบครัวกลับเข้ามาในเคหาสน์ โดยยังไม่ปลดกุญแจมือออกให้ “ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ฉันแล้วคือใคร?” มาริสาโมโห “ก็สาวใช้ที่ถูกฆ่าตายไง” พอลยิ้ม “สามีคุณทำทีเป็นชวนคุณไปซื้อของ แต่จริงๆ ไม่ได้ชวน เขาทำเป็นว่าคุณไม่ไป เลยให้สาวใช้ไปแทนเป็นเพื่อนเพื่อสร้างหลักฐานที่อยู่ ให้คนในเมืองเข้าใจว่า สาวใช้คือภรรยา เพราะเสื้อกันฝนที่ปิดหน้าปิดตา และลักษณะของสาวใช้ก็คล้ายๆ คุณ ทั้งรูปร่าง ผิวพรรณ ซึ่งสามีคุณจงใจเลือกเธอมาเป็นสาวใช้หลังจากที่แม่บ้านคนเก่าลาออกไป เพื่อแผนการนี้โดยเฉพาะ” ชัยชาญตะลึง “สามีคุณกลับบ้านมาพร้อมสาวใช้ก่อนกำหนด เขาโทรมาหาคุณ อาจจะหลอกให้คุณรั้งพี่ชายคนรองให้อยู่ในห้องตลอดเวลา อาจจะบอกให้คุณเจรจาเรื่องมรดกกับเขา จากนั้นสามีคุณก็ฆ่าสาวใช้หมกศพไว้ในตระกร้าผ้า แล้วขึ้นไปยังชั้นสองเข้าไปฆ่าพี่ชายคนโตในห้อง ก่อนกลับออกนอกบ้านไปอีกครั้ง จากนั้นทำทีเป็นว่า แยกกันเดินกับสาวใช้ระหว่างทางแล้วเธอหายไป สามีคุณโทรศัพท์บอกให้คุณออกมาช่วยรับของที่หน้าเคหาสน์ แล้วทำทีเป็นว่าเพิ่งกลับมา ตัวคุณเองก็รู้ดีว่า สามีเป็นฆาตกรตัวจริง แต่ด้วยความรักสามี คุณจึงต้องปกป้องเขา แล้วปล่อยให้พี่ชายคนรองรับผิดแทน เพราะเมื่อสามีคุณได้มรดกมา คุณก็ได้ผลประโยชน์เช่นเดียวกัน” “ไม่จริง ... ผมไม่ได้ทำ ผมไม่ได้ทำ” ชัยชาญโวยวาย ในขณะที่มาริสาวิ่งไปโอบกอดสามี “โถ ... คุณคะ คุณไม่น่าทำแบบนี้เลย” “ปล่อยตัวนายภูริ” สารวัตรเริงฤทธิ์ออกคำสั่งอีกครั้ง นายตำรวจปลดกุญแจมือออกจากข้อมือของพี่ชายคนรอง ภูริวิ่งตรงเข้าไปหา ทำท่าง้างมือจะหวดหมัดเข้าใส่น้องชายคนเล็ก แต่ตำรวจคนอื่นๆ ห้ามไว้ได้ทัน “คุณชัยชาญ สุสุขเสวี ผมขอจับคุณ” กุญแจมืออันเดิมย้ายจากที่คล้องมือคนพี่มาเป็นคนน้อง สารวัตรเริงฤทธิ์กล่าวขอโทษภูริ ตำรวจทุกนายจะกล่าวอำลาผู้บริสุทธิ์ทั้งสองคนพร้อมเดินออกจากบ้านไป พร้อมทั้งหมวดพอล ยอดนักสืบคนเก่งด้วย ประตูเคหาสน์ถูกปิดลงอีกครั้ง คนเป็นพี่เขยกับน้องสมัยได้แค่ยืนฟังเสียงรถตำรวจแล่นจากไป ก่อนที่จะหัวเราะพร้อมกันเสียงดัง ... “เป็นอย่างที่ผมคิดจริงๆ ด้วย คุณภูริและคุณมาริสา ฆาตกรตัวจริง!” ประตูเคหาสน์เปิดออกอีกครั้ง ผู้หมวดพอลยืนยิ้มอยู่เบื้องหน้าของคนทั้งสอง พร้อมเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ยังอยู่กับครบทีม มีเพียงตำรวจนายหนึ่งที่แกล้งขับรถตำรวจออกไปและขับกลับมาใหม่ “หมายความว่าไง คุณผู้หมวด” ภูริโวยวาย “ก็เมื่อกี้คุณบอกเองว่า น้องเล็กเป็นฆาตกร” “นั่นคือ ... แผนของคุณกับมาริสาต่างหาก คุณภูริ” หมวดธนพลเอ่ย “คุณพี่เขยกับน้องสะใภ้ ชู้รักแห่งตระกูลสุสุขเสวี” “บ้า ...” มาริสาเลิกลั่ก “แกพูดอะไรของแก!” “คุณสองคนน่ะ แอบเป็นชู้กันอย่างลับๆ โดยที่คุณชัยชาญไม่เคยรู้มาก่อน” พอลอธิบาย “พวกคุณวางแผนจะฆ่าพี่ชายคนโตและใส่ความให้คุณชัยชาญโดยไม่ให้ใครรู้ว่าคุณสองคนมีความสัมพันธ์ลับกัน คุณสองคนร่วมกันคิดแผนขึ้นมาแผนหนึ่ง แล้วนำแผนนี้ให้มาริสาไปบอกกับสามี นั่นคือ แผนให้คุณชัยชาญสับสวิสต์ไฟลงเพื่อให้คฤหาสน์ไฟดับในวันที่ฝนทำท่าจะตกถึงเช้า ฤดูมรสุมเช่นนี้ การที่ฝนจะตกกระหน่ำต่อเนื่องจนถึงเช้าก็เป็นไปได้มาก คุณต้องเลือกลงมือวันที่ฝนตกกระหน่ำ เพราะมีอุบายบางอย่างที่จะใช้ตบตาได้เฉพาะวันที่ฝนตกเท่านั้น” “อุบายอะไร!” มาริสาตวาดเสียงดัง จากคุณ : pamaano - [ 23 ส.ค. 51 09:14:36 ]

ความคิดเห็นที่ 6 “อุบายที่ให้สามีของคุณพาสาวใช้ไปซื้อของในวันที่ฝนตกยังไงล่ะ” พอลยิ้ม “สาวใช้คนใหม่ที่คุณเลือกเข้ามาคนนี้ รูปร่าง สัดส่วน ความสูงคล้ายคุณทุกประการ เพื่อให้คนเข้าใจผิดว่า คุณออกไปซื้อของกับสามี เป็นวิธีการสร้างหลักฐานที่อยู่ที่แยบคายจริงๆ จากนั้นคุณก็อาสาฆ่าพี่ชายคนโตกับสาวใช้ทิ้งเอง เพื่อทำเป็นว่าเหลือพี่ชายคนรองอยู่ในบ้านเพียงคนเดียว แล้วเขาจะโดนกล่าวหาว่าเป็นฆาตกรโดยไม่ต้องสงสัย” “แล้วคิดเหรอว่า สามีฉันจะทำตาม” สายังคงเถียง “แน่นอน ... เพราะผลประโยชน์ที่ได้รับจากแผนการครั้งนี้ มันช่างเย้ายวนเหมือนกลิ่นขนมที่หอมหวาน เพราะถ้าแผนการครั้งนี้ตบตาตำรวจได้สำเร็จ นายภูริพี่ชายคนลองจะถูกจับ แล้วคุณกับสามีของคุณก็จะได้รับมรดกไปเต็มๆ” “สรุปว่าคุณจะบอกว่า มาริสา เป็นคนร้าย ไม่ใช่ ชัยชาญ” ภูริถาม “อย่ามาทำเป็นไขสือครับ คุณภูริ ผมยังไม่ได้บอกว่า คุณมาริสาเป็นคนลงมือฆ่าคุณเอกสิทธิ์จริงๆ” พอลพูดต่อไป “คุณมาริสาหลอกให้คุณชัยชาญทำตามแผนทุกอย่าง สุดท้ายผลกลับตาลปัตรกลายเป็นว่านักสืบอย่างผมไขคดีให้สามีของคุณเป็นคนร้ายทั้งที่เขาไม่ได้ทำผิดอะไร คุณทำเป็นไปกอดเขาด้วยความเสียใจ ความจริงแล้วคุณกระซิบกับเขาว่า ยอมให้โดนจับไปก่อน เดี๋ยวที่เหลือฉันจัดการเองไม่ต้องเป็นห่วง  คุณชัยชาญก็ทำตามโดยไม่นึกเลยว่า คนเป็นภรรยากับคนเป็นพี่ชายของเขาได้สร้างแผนตลบหลังไว้” “แผนตลบหลังอย่างนั้นเหรอ?” สารวัตรเริงฤทธิ์ทำน้ำเสียงตกใจ “ใช่ครับ ... เป็นแผนตลบหลังที่ซับซ้อนขึ้นมาอีกชั้นหนึ่ง” ผมพูดเชิงกล่าวชม “ระหว่างที่คุณชัยชาญออกไปตลาดกับสาวใช้ คุณภูริก็ฆ่าคุณเอกสิทธิ์ทิ้ง แล้วใช้ชีวิตอยู่ในเคหาสน์กับคุณมาริสาอย่างปกติ รอเวลาที่คุณชัยชาญกับสาวใช้กลับมา คุณมาริสาวางแผนกับชัยชาญไว้ว่า ‘ถ้ากลับมาให้คุณบอกให้สาวใช้กลับเข้าไปในครัวทางประตูหลัง แล้วโทรเรียกให้ฉันออกไปช่วยขนของ’ จากนั้น คุณมาริสาก็ใส่เสื้อกันฝนแบบเดียวกับสาวใช้ ออกจากบ้านไปแล้วกลับเข้ามาทางประตูหลังเพื่อฆ่าเธอ” “งั้นหมายความว่า การที่เราสงสัยว่าแผนการของชายชัญเป็นแผนการใส่ความนายภูริ ก็อยู่ในความคาดหมายของคุณภูริกับคุณมาริสาแต่แรกแล้วสิ“ สารวัตรถามต่อ “ใช่แล้วครับ สารวัตร ... ทั้งคุณภูริและคุณมาริสาผู้เป็นฆาตกรตัวจริงมั่นใจว่า ทางตำรวจต้องสงสัยแน่ๆ เกี่ยวกับเรื่องแผนการที่มาริสาวางไว้ให้คุณชัยชาญใส่ร้ายคุณภูริ เพราะแผนการที่โยนความผิดให้คุณภูริเป็นฆาตกรมันตื้นเกินไป ฆาตกรที่ไหนจะวางแผนให้ตัวเองกลายเป็นผู้สงสัยเพียงหนึ่งเดียวในคดีฆาตกรรม คุณคิดว่าทางตำรวจต้องไม่ปักใจเชื่อและเร่งตรวจสอบความจริงของคดีแน่ๆ คุณเห็นผมแอบเดินขึ้นบันไดไม่ยอมกลับออกไปพร้อมคนอื่นตั้งแต่แรกแล้ว คุณมาริสา” “แล้วถ้าตำรวจอย่างพวกเธอเกิดซื่อบื่อ ไม่คิดแบบนั้นล่ะ คุณภูริก็จะโดนจับโดยไม่มีข้อโต้แย้งน่ะสิ” มาริสาทำน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ “อุบายสำหรับเรื่องนี้มันก็ไม่ได้ยากเกินไปเช่นกัน” พอลตอบ “ถ้าผมเกิดไม่เอะใจเกี่ยวกับแผนการตื้นๆ ที่โยนความผิดให้คุณภูริ คุณก็เตรียมให้คุณภูรินั่นแหละ เป็นคนพูดว่าระหว่างถูกควบคุมตัวในทำนองว่า ‘ทำไมผมต้องก่อคดีแล้วทำให้ตัวเองกลายเป็นผู้ต้องสงสัยเพียงหนึ่งเดียว’ รวมทั้งบอกว่า ‘ระหว่างที่ผมกำลังคุยเรื่องมรดกกับมาริสา ผมได้ยินสียงฝีเท้าหน้าห้อง มันต้องเป็นฝีมือของคนร้ายตัวจริงแน่ๆ เลย แบบนั้นก็มีโอกาสที่ชัยชาญจะเป็นคนร้ายไม่ใช่หรือ?’ และถ้าคุณภูริทำเป็นนึกแผนฆาตกรรมของชัยชาญออกตามที่ผมพูดไปในตอนแรก เพียงเท่านี้ ตำรวจก็จะเบี่ยงความสนใจเชื่อคุณภูริมากขึ้น แล้วคิดว่า คุณชัยชาญเป็นคนร้ายตัวจริงที่ก่อเหตุฆาตกรรมและใส่ร้ายคุณอย่างแน่นอน” “แล้วเธอรู้ได้ไงว่า ทั้งหมดเป็นฝีมือของฉันกับมาริสา มันอาจจะเป็นแค่แผนการเลื่อนลอยที่ผู้หมวดอย่างคุณจินตนาการขึ้นมาเองก็ได้” ภูริถาม “ก็เพราะว่าความมักมากของพวกคุณสองคนยังไงล่ะ” พอลตอบทำให้ทั้งสองคนนิ่งอึ้ง “ระหว่างที่คุณฆ่าพี่ชายคนโตเสร็จแล้วรอน้องชายคนเล็กกลับมา คุณไม่ได้อยู่ในเคหาสน์เฉยๆ แต่คุณมีความสัมพันธ์ลับกันต่างหาก ยกทรงของผู้หญิงที่ตกอยู่ใต้เตียงของชายโสด ตรวจสอบแป๊บเดียวก็รู้ครับว่าเป็นของใคร รวมทั้งถุงยางอนามัยใช้แล้วที่อยู่ในถังขยะในห้องของคุณ ทั้งสองคือ สิ่งที่ทำให้ผมเอะใจในความสัมพันธ์ที่เกินเลยของคุณทั้งสอง ถ้าคุณยับยั้งชั่งใจ คำนึงถึงคุณธรรม ศีลธรรมมากกว่าความต้องการทางธรรมชาติ แผนการฆาตกรรมของคุณในครั้งนี้ ก็จะลุล่วงและไม่มีใครสงสัยในความสัมพันธ์ของคุณทั้งสองคนแน่นอน” “พูดมาปาวๆ แล้วไหนล่ะ หลักฐานว่าฉันกับมาริสาเป็นคนร้าย” ภูริยังคงไม่ยอมรับ “พอเถอะ พี่ภู” มาริสาเอ่ย “ตอนที่พี่ลงมือฆ่าพี่ใหญ่ เสื้อกันฝนที่พี่ใช้กันคราบเขม่าดินปืน มันเป็นตัวเดียวกับที่ฉันใช้ แล้วพอพี่เดินกลับเข้ามาในห้อง ฉันก็โอบกอดพี่ทันที กิเลสตัณหาทำให้เราทั้งสองต่างลืมระมัดระวังตัว คงมีคราบเขม่าติดที่เสื้อผ้าของฉันแน่ๆ พอฉันแต่งตัวเตรียมลงมือฆ่าสาวใช้ พี่ก็กอดฉันทั้งที่อยู่ในชุดกันฝนอีก คราบเขม่าดินปืนก็คงติดที่เสื้อผ้าพี่เช่นกัน เรายอมรับผิดเถอะ อย่าให้ฉันรู้สึกแย่ไปกว่านี้เลย” “เสื้อกันฝนนั่นก็คงยังอยู่ในเคหาสน์หลังนี้” พอลพูดต่อ “ไม่แน่ การหัวใจวายตายของคุณพ่อพวกคุณเมื่อหลายวันก่อน ก็เป็นฝีมือของพวกคุณ เพราะคุณวางแผนฆาตกรรมทั้งหมดตั้งแต่จ้างแม่บ้านคนใหม่เข้ามาแล้ว มันไม่น่าจะเป็นไปได้ที่อยู่ๆ คุณพ่อของคุณจะมาหัวใจวายกะทันหัน นอกเสียจากว่ามันเป็นความจงใจของคุณทั้งสอง” “หนอย ... นังแพศยา แกตลบหลังฉัน นังเลว แกตาย!” ชัยชาญโวยวาย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะกุญแจมือที่คล้องอยู่ สารวัตรเริงฤทธิ์ใช้กุญแจมือสองอันจับกุมภูริและมาริสาและออกคำสั่งให้นายตำรวจพาเขาทั้งสองไปที่รถ ก่อนไขกุญแจมือปล่อยตัวชัยชาญ พร้อมเชิญไปให้ปากคำที่โรงพัก ระหว่างเดินไป พอลสังเกตเห็นรอยยิ้มของชัยชาญ ‘คุณคงดีใจสินะ เพราะสุดท้ายมรดกทั้งหมดก็จะตกเป็นของคุณ’ พอลกระซิบข้างหูคนเพิ่งพ้นผิดเบาๆ “ผมรู้ว่าคุณรู้ว่าพี่ชายคุณกับภรรยาคุณวางแผนตลบหลังคุณแต่แรก ยินดีด้วยครับ คุณฆาตกรเลือดเย็น ที่ยืมมือคนอื่นเป็นอาวุธที่ใช้ในการลงมือ เพราะถ้าคุณรักภรรยาคุณจริงๆ คุณคงไม่ปล่อยให้เขาลงมือฆ่าคนเพียงลำพังหรอก คุณชัยชาญ” แล้วหมวดพอลก็เดินนำหน้าขึ้นรถตำรวจไปโดยไม่หันหลังกลับมามอง จากคุณ : pamaano - [ 23 ส.ค. 51 09:17:40 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สนุกมาก แต่ตาลายหมดเลย จากคุณ : ลี้อาเฮง - [ 23 ส.ค. 51 11:10:33 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ซ้อนกันไปมาทีเดียว ตู้เย็นไฟดับคืนเดียว ไม่ถึงกับเน่ามังคะ จากคุณ : scottie - [ 23 ส.ค. 51 11:58:02 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณคุณ pamaano ด้วยครับ อ่านง่ายขึ้นเยอะเลย ไม่งั้นคงตาลาย ก่อนอ่านจบ อิๆๆ ซ้อนกันได้สนุกดีทีเดียวครับ แอบสงสัยว่า นายพอลกับนายชัยชาญเนี่ย เอ่อ... "รู้กัน" หรือเปล่า เจอบางข้อความครับ     คำให้การของภรากรที่ว่า ‘คุณพ่อชอบบอกว่าเห็นภาพวิญญาณของ     คุณแม่มาหา’ ภรากร คือภูริหรือเปล่าเอ่ย     “ใช่ครับ ... เป็นแผนตลบหลังที่ซับซ้อนขึ้นมาอีกชั้นหนึ่ง”     ผมพูดเชิงกล่าวชม ผม คือพอลหรือเปล่าครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 23 ส.ค. 51 14:39:40 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สรุปแล้ว ก็พอกันทั้งบ้าน ซับซ้อนสมชื่อเรื่องจริง ๆ ค่ะ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 23 ส.ค. 51 16:19:03 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มาอ่านครับ และชื่นใจกับน้ำใจของนักอ่านที่ปรับเปลี่ยนให้อ่านได้สะดวกขึ้นครับ จากคุณ : GTW - [ 23 ส.ค. 51 19:00:07 ]

ความคิดเห็นที่ 12 teansri - ขอโทษครับ รีบลงไปหน่อย ลืมเคาะเลย ตอนนี้เคาะให้แล้ว pamaano - ขอบคุณครับ เคาะแล้วอ่านง่ายกว่าผมเคาะอีก ลี้อาเฮง - ขอบคุณครับ scottie - เดี๋ยวขอเช็คอีกที เพราะหลายคนบอกว่า เน่าเฉพาะของคาว อ่ะครับ คุณพีทคุง - ขอบคุณครับ สำหรับคำชม ข้อสงสัยนั้น ให้คนอ่านคิดเองครับ อิอิ ส่วนคำผิดที่ท้วงมา แก้ไขแล้วครับ ปิยะรักษ์ - ขอบคุณมากครับ ดีใจ ที่เป็นครั้งแรกที่ไม่โดนคุณปิยะรักษ์ติ GTW - คิดถึง อ. เป็นการส่วนตัวครับ จากคุณ : รตกร (รตกร) - [ 27 ส.ค. 51 00:04:58 ]