“อยู่ด้วยนะ”  เป็นคำที่ฉันบอกเพื่อนตอนที่ฉันลาออกจากการเรียนหอการค้า  ความจริงฉันก็ไม่ใช่จะเรียนโง่อะไรหรอกนะ  ก็ไอ้วิชาเคมี  ภาษาซี  อื่น ๆในคณะวิทย์คอมเนี่ยะ  ไม่ได้อยู่ในหัวสมองเลยจริง  ๆ ที่เรียนก็เพราะเพื่อพ่อกับแม่  แต่สุดท้ายก็ไปไม่รอด

ฉันไม่รู้สึกอะไรหรอก  ก็แค่ไม่เรียนเอง  ไม่มีใครไล่  ไม่มีใครด่า  เพราะฉันชิงออกมาก่อนแม้ว่าฉันะจะทำคะแนนดีเป็นอันดับต้น  ๆก็ตาม  

เพื่อนที่ฉันไปอยู่ด้วยนั้นเรียนอยู่ที่ม.รามคำแหง  ไอ้รี่กะไอ้กอล์ฟ  เรียนรัฐศาสตร์  ส่วนไอ้ปัทเรียนเอแบค  คณะวิทย์คอมเหมือนฉัน

ตอนนั้นดูปัทจะรวยกว่าทุก  ๆ คนเพราะได้เรียนที่ม.เอกชนค่าเทอรมแพงหูฉี่  ตอนฉันมาเริ่มสมัครเรียนรามกก็เลือกคณะธุรกิจระหว่างประเทศ   อันที่จริงมันก็ไม่ได้อยากจะเรียนหรอกนะ  หลังจากที่ขอพ่อกับแม่ว่าไม่เรียนที่ม.หอการค้าแล้วก็บอกว่าเรียนคณะนี้จะได้ดูดีหน่อย  แต่แล้วก็ยากอ่ะ  เรียนได้เทอร์มเดียวตกเกือบทุกวิชาเลย  ลงไป8วิชาผ่านได้  ตัวเดียวคืออังกฤษ  แต่ก็นั่นแหละนะ  ฉันก็ยังไม่รู้อะไรอยู่ดี  ตกก็ตกไปเลย  เอาล่ะ  ฉันจะมาเล่าเรื่องราวให้ทุกคนได้รู้ว่าอะไรคือ  708  หยอดให้เสียวแล้วเลี้ยวกลับ  พอได้มาเรียนราม  ฉันเจอเพื่อนหลายแบบ  สังคมใหม่   ๆที่ไม่เคยรู้มาก่อนว่าการจะอยู่ในที่  ๆไม่มีใครคอยคุ้มครอง  ต้องแข้มแข็งและตัดสินใจได้  ไม่เหมือนฉัน


บทที่1  เพื่อนใหม่
เรียนที่รามเจอผู้คนมากมาย  ถ้าอยากมีเพื่อนที่สนิท  ๆ  ก็เข้าขมรม  หรือไม่ก็เข้าตามซุ้มต่าง  ๆ  ที่เขามีไว้ให้  ซุ้มก็มีหลายแบบนะ บางทีเป็นชื่อโรงเรียนเลย  บางทีก็ชื่อคณะ   หรือไม้ก็ชื่อจังหวัด  อยากจะเข้าซุ้มไหนก็เลือกเอาตามใจชอบ  สาวนฉันเหรอ  ก็เข้าซุ้มด่านขุนทด  ที่ได้เข้าเพราะเพื่อนที่คบกันมามันเรียนปี  2  แล้ว  ส่วนฉันเองก็เพิ่งเข้าปี1  เอง  เพื่อนชวนไปทำอะไรฉันทำหมดจริง  ๆ  แล้วก็ไม่ได้คิดว่าจะเข้าแต่ไอ้รี่นะสิ  ชอบพี่ต้องที่อยู่ซุ้มนี้  ครั้งแรกที่เจอพี่ต้อง  รู้สึกว่า  อาร์ทมากเลย  ผมยาว  สะพายกีตาร์  ร้องเพลงเพราะด้วย  หล่อดี  หน้าตาคมคาย  

คนในซุ่มนี้มาจากโคราชเกือบทุกคน  ก็ยกเว้นพวกเราไงที่เป็นคนใต้แต่มาเข้าซุ้มนี้  ได้เจอพี่โจ้  พี่เอก(น่ารากกกกกกกกกกก)   พี่โจนัส  คนนี้ไอ้กอล์ชอบ  พี่เอ๋  และอีกหลาย  ๆ  คน  ตอนแรกเราชอบพี่เอกมาเลย  แต่มารู้ทีหลังว่าเค้ามีอะไรกับรุ่นน้องแล้วเราเลยไม่ชอบ  

ต่อมาเพื่อนก็แซวว่าพี่โจ้ชอบฉัน  ฉันไม่เชื่อหรอก  แต่พอเจอแกก็คงจะจริง  ไม่กล้าสบตาฉัน  ยิ้ม  เหลือบมองฉันทีตาเยิ้มเลย  แต่ก็นั่นและนะ  ฉันก็ไม่กล้าทำลายมิตรภาพระหว่างเพื่อนกัน  ก็วางตัวเฉย  ๆ  ไม่ได้ให้ความหวังอะไรมากนัก

ไม่นานพี่เอ๋ก็เข้ามาในชีวิต เพื่อนไม่แซวหรอก  พี่แกมาเองเลย ซื้อขนม  ผลไม้มาฝากทุกทีที่มาหา  พี่เอ๋อยู่ปี  4  แล้ว  แต่ยังไม่จบเหลืออีกหลายเหน่วยกิจ  อาจเพราะคอยแต่มันมาจีบสาว  ๆ  อยู่  พี่เอ๋จีบทุกคนที่พี่แกรู้จัก  
พี่เอ๋ชอบเขม่นกับพี่โจ้  เพราะมาจีบฉันบางครั้งก็มาหาฉันพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย   พูดจาข่มกัน  แต่ดีนะที่ฉันไม่คิดจะหลอกใครก็เลยทำให้ห่าง  ๆ  กันไปเอง  

คนที่สวยที่สุดในกลุ่มก็คงจะเป็นไอ้รี่  มันเดินไปไหนมีแต่คนขอเบอร์  ฉันเลยได้อานิสงค์ไปด้วย  ได้รู้จักเพื่อนใหม่  ๆ  และได้มีสังคมแปลก  ๆ  ไปจากที่เคยรู้จัก  

ต่อมาไอ้รี่แนะนำฉันให้รู้จักกับชัย  ชัยเรียนเอแบค  และลงเรียนรามไว้ด้วย  จึงได้มาเจอกับเชอรี่  ครั้งแรกที่เห็นชัยก็รู้สึกชอบ  แต่รู้ว่าจีบไอ้รี่นี่อยู่ก็เลยเฉย  ๆไปเลย  มีอยู่ครั้งหนึง   ชัยมาหาไอ้รี่ที่อพาร์ทเมนท์ของพวกเรา  พาเพื่อนมาด้วย  ชื่อเล็ก  ชัยมานปวดขรี้  ห้องน้ำก็ไม่ดี  เลยคิดว่าคงไม่เป็นไร  แต่พอชัยออกมานะ  เจอปลาวาลนอนเกยตื้นอยู่  3  ตัว  555  รู้สึกอุจจาดตาจริง  ๆ  เลย

ชัยแนะนำเล็กให้รู้จัด  เล็กมีแฟนแล้ว  แต่ขอฉันเป็นกิ๊ก  ฉันปฏิเสธ  ฉันไม่ชอบแย่งของใคร  อันที่จริงอาจเพราะฉันชอบชัยต่างหาก  ไม่ได้ชอบเล็ก

ไม่นานแฟนของพี่ชายได้กอล์ฟมาขออยู่ด้วย  ตอนนี้ห้องเราก็มีกัน  5  คนพอดี  พี่ชายของกอล์ฟพักอยู่หลังราม  กับเพื่อนผู้ชายเลยส่งแฟนมาอยู่ดูแลไอ้กอล์ฟ  แต่คงไม่รู้หรอกว่าพอพี่หมวยเข้ามาชีวิตของพวกเราก็เริ่มเปลี่ยนไป

ปล.  พี่  ๆซุ้มด่านขุนทดก็พักอยู่หลังรามหลายคน