PANTIP.COM : W6931049 ฉันและเขา...เราต่างมองคนละมุม [งานประพันธ์อื่นๆ]

ความคิดเห็นที่ 2

พี่ไกรยังคงทำหน้าที่เป็นแฟนที่ดีอย่างเสมอต้นเสมอปลาย การเรียนฉันเข้าสู่ปีสาม ส่วนพี่ไกรจบแล้วและได้ทำงานที่บริษัทโฆษณามีชื่อเสียงแห่งหนึ่งแถวถนนเพชรบุรี บ่อยครั้งที่พี่ไกรมารับที่มหาวิทยาลัยและมาส่งถึงที่ห้องพัก ฉันอยู่หอพักในเทอมที่สอง ตอนนั้นฉันหาเหตุผลต่างๆกับทางบ้านเพื่อออกมาใช้ชีวิตในหอพัก เหตุผลหนึ่งที่จำได้คือใกล้มหาวิทยาลัยและทำรายงานเยอะไม่อยากกลับบ้านมืดๆค่ำๆ ได้ผลทีเดียวเป็นครั้งแรกที่ฉันต้องพูดโกหกแบบนี้กับครอบครัวเพราะอยากอยู่ใกล้ชิดกับพี่ไกร ฉันไม่รู้ว่าปล่อยตัวเผลอใจให้พี่ไกรเป็นครั้งแรกได้อย่างไร?รู้ตัวอีกครั้งก็มีครั้งที่สอง ที่สามตามมา และเป็นแบบนั้นตลอดจนฉันเรียนจบ
“ช่วงนี้พี่งานยุ่ง ไม่ว่างเลยจริงๆ อดทนอีกนิดนะปุ้ม เพื่ออนาคตของเราสองคนไงจ๊ะ”
ฉันหงุดหงิดทุกครั้งที่ช่วงหลังๆติดต่อพี่ไกรไม่ได้ ไม่ว่าจะทางโทรศัพท์มือถือ หรือที่พัก โทรไปที่ทำงานก็อ้างว่างานยุ่ง สัปดาห์หนึ่งฉันต้องเป็นฝ่ายรอเวลาที่พี่ไกรเป็นฝ่ายมาหา แม้ช่วงแรกๆพี่ไกรจะไปรับไปส่งฉันที่ทำงานแถวราชเทวีก็ตาม เพราะที่ทำงานของเราใกล้กัน แต่แล้วฉันก็ได้คำตอบในวันหนึ่งที่ฉันโทรนัดพี่ไกรไปทานข้าวกลางวันที่ห้างสรรพสินค้าแถวๆนั้น แต่พี่ไกรปฏิเสธเพราะมีงานด่วน ฉันจึงเปลี่ยนใจออกมาทานกับเพื่อนๆที่ห้างพันทิพย์แถวๆที่ทำงานของพี่ไกรแทน
ภาพที่ฉันเห็นกับสายตาของตัวเองคือพี่ไกรเดินโอบเอวผู้หญิงคนหนึ่งเฉียดหน้าฉันไปชนิดแค่กระจกใสของร้านกั้นกลางเท่านั้น...ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนวิญญาณจะออกจากร่างไร้เรี่ยวแรง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นความโกรธที่เริ่มทวีคูณขึ้น ฉันหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายภาพไว้แล้วรีบโทรหาพี่ไกรทันที และเหมือนเข็มหมุดเพียงเล่มเดียวที่ปักลึกตรงกลางหัวใจของฉันให้ติดตรึงกับร่างที่กำลังดับสลาย
“ผมกำลังเร่งงานครับ เดี๋ยวเสร็จแล้วจะรีบไปเสนอทันที”
เป็นคำพูดที่ไม่เกี่ยวกันเลย...กับคำถามของฉันว่า “พี่ไกรอยู่ที่ไหน?”จากนั้นฉันก็รอเวลาว่า เมื่อไหร่พี่ไกรจะมาหาฉัน และไม่นานเกินรอถัดมาอีกวันพี่ไกรโทรหาฉันด้วยน้ำเสียงหวานปานน้ำผึ้ง เราสองคนเผชิญหน้ากันด้วยความรู้สึกคนละอย่าง แต่สำหรับเขาฉันไม่รู้ว่าคิดอะไร รู้เพียงอย่างเดียวฉันโยนข้าวของพี่ไกรออกจากห้อง และบอกกับพี่ไกรว่าต่อไปนี้ไม่ต้องกลับมาให้เห็นหน้าอีก...ที่นี่ไม่มีต้อนรับอีกต่อไป พร้อมๆกับคืนแหวนสีทองวงนั้น ฉันเป็นคนถอดคืนให้ด้วยมือของฉันเอง....

“สำหรับผู้หญิง...ความรักมันยิ่งใหญ่....ถ้าหากว่ารักใคร จะเป็นจะตายก็ให้ได้ทุกอย่าง.....”

แต่สำหรับผู้ชายอย่างมัน....แม้ตายตรงหน้าหางตาของฉันก็จะไม่แลต่อไป...

แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 51 14:26:32

จากคุณ : ออมสิน (ออมสินไตตั้น) - [ 27 ส.ค. 51 14:09:11 ]