น้องคนนั้นสวยเป็นบ้าเลยว่ะ!! ต้องจีบ
นั่นเป็นคำพูดแรกที่ผมได้เห็นปุ้ม...ผู้หญิงที่เรียนอยู่คณะเดียวกับผม เร็วยิ่งกว่าความคิดผมบอกกับเพื่อนในกลุ่มว่าขอผมเป็นพี่รหัสเอง...
ผู้หญิงคนนี้ข้าขอ
และผมก็ได้เป็นพี่รหัสสมความต้องใจและเป็นที่คาดหมายของกลุ่มเพื่อนๆที่รอลุ้นว่าแผนพิชิตน้องใหม่คนนี้จะสำเร็จไหม? เป็นธรรมดาของผมที่เพื่อนๆในกลุ่มรู้จักดีผมเองก็เป็นหนึ่งศิษย์เอกขุนแผน แต่แหม!!การจีบผู้หญิงมันก็ต้องมีชั้นเชิงกันบ้าง ให้ผู้หญิงตายใจ ยิ่งผู้หญิงคนนี้ดูคุณหนู และใสซื่อแบบน้องปุ้มมันต้องแผนช้าๆได้พร้าเล่มงาม อันดับแรก โชว์ความเป็นสุภาพบุรุษ สร้างความประทับใจตั้งแต่แรกเห็น...เป็นไงหล่ะ!!ได้ผลยอมคุยด้วยแล้ว ผู้หญิงให้เบอร์โทรก็เท่ากับว่ามีใจให้แล้วตามตำราว่างั้น...
ท่าทางบ้านจะรวยเสียด้วย เพราะดูหลังใหญ่โอ่อ่า...แบบนี้หากทางบ้านเขารู้ว่าผมไปเกาะแกะลูกสาวเขาคงไม่ได้เรื่องแน่ ผมจึงหว่านล้อมให้ปุ้ยย้ายออกมาเช่าหอนอกดีกว่า เรื่องนี้ต้องลงทุนกันหน่อยเพื่อหยั่งเชิง ผมพาปุ้ยไปรับแหวนทองวงเล็กๆที่สลักชื่อว่า ปุ้มกับไกร ลงในแหวนวงนั้น ดูจากสีหน้าของปุ้มแล้ว เธอคงถูกใจกับสิ่งที่ผมลงทุนให้ นี่ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วที่ผมไม่ได้สัมผัสแม้แต่ปลายเส้นผม แถมอีกไม่กี่วันทางมหาวิทยาลัยก็จะหยุดยาวอีก ต้องรีบทำคะแนน
ปุ้ม...เป็นแฟนพี่นะ พี่สัญญาจะรักและซื่อสัตย์กับปุ้มคนเดียว
กว่าผมจะพูดประโยคนี้ออกไปได้ต้องมองซ้ายที ขวาทีกลัวมีคนอื่นผ่านมาได้ยิน เพราะมันแสนจะเลี่ยนและน้ำเน่ามากๆ แต่ผมก็ไม่พูดเปล่าๆหอมแก้มเธอไปฟอดใหญ่...อะไรว้า...ไม่มีปฏิเสธด้วยร้อยทั้งร้อย...เสร็จตรู ผมมั่นใจแบบนั้น ตอนนี้ปุ้มก็ไม่ต่างอะไรกับลูกไก่ในกำมือของผม....แรกๆต้องทำตัวดีๆให้ผู้หญิงเขาตายใจ ผมเองก็ผ่านผู้หญิงมาไม่ใช่น้อย ส่วนมากผู้หญิงจะตกหลุมพรางที่ผมขุดไว้ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษ เอาใจเก่งๆ พูดเพราะๆ และเสมอต้นเสมอปลาย
...โดยเฉพาะปุ้มคนนี้ที่หลงรักผมหัวปรักหัวปรำ กว่าเธอจะใจอ่อนให้ผมได้ก็ทำเอาเสียเวลาไปเป็นปีๆ ยิ่งเล่นตัวแบบนี้ยิ่งท้าทายสำหรับผม...
ไอ้ที่ไปรับไปส่งนั้น ผมไม่ได้คิดมากมายอะไรสักนิด...มันก็แค่การประกาศตัวเป็นนัยๆว่าผู้หญิงคนนี้มีเจ้าของแล้ว...ใครอย่ามายุ่ง เรื่องอะไรจะต้องไปคอยแข่งขันกับคนอื่นให้ ขืนชักช้าเป็นเทพบุตรแบบนี้มันจะเสียชื่อหมด ว่าแล้วผมก็คิดจัดการเสียเวลา..ตอนนั้นผมถือหนังสือไปที่หอของปุ้ยทำทีไม่เข้าใจวิชาเรียนให้ปุ้มช่วยติวให้...จนดึกผมจึงขอค้างที่หอด้วย แรกๆปุ้มไม่ยอมไล่ให้ผมกลับที่พักอย่างเดียวจนผมต้องยื่นประโยคเด็ด
ปุ้มไม่ไว้ใจพี่ใช่มั้ย...ไม่เชื่อใจพี่เลยใช่มั้ย... แล้วแกล้งชักสีหน้าไม่พอใจผสมกับอาการงอนเล็กน้อย เท่านั้นแหละ!!ปุ้ยจัดการปูที่หลับที่นอนทันที...เสือซ่อนเล็บอย่างผมมองอย่างกระหยิ่มในใจ ชายหญิงอยู่ภายในห้องเดียวกัน และคบกันเป็นแฟน...มีหรือที่จะปล่อยโอกาสงามๆแบบนี้ให้หลุดลอยไปได้...และมันก็เป็นเจตนาแต่แรกของผมอยู่แล้วนี่นา...ทุกอย่างเป็นไปตามความต้องการของผมทุกอย่าง เช้าวันต่อมา ผมก็แสดงความเป็นสุภาพบุรุษปลอบโยนปุ้มสารพัด....
ผมนั่งมองปฎิทินการศึกษาเหลือเวลาอีกไม่นานผมก็จบแล้ว ช่วงนี้ปุ้มดูจะตามติดผมแจ จนน่ารำคาญ เดี๋ยวโทรหา..เดี๋ยวโทรตาม...น่าเบื่อที่สุดแต่ผมก็ยอมเพราะผู้หญิงอย่างปุ้มมีอะไรที่ผู้หญิงคนอื่นไม่มี...นั่นคือเธอเป็นคนแรกสำหรับผม...ผมภูมิใจตัวเธอเพียงแค่นี้...แต่แล้วความภูมิใจของผมก็หมดลงเมื่อผมได้รู้จักกับแหม่ม..สาวสวยมีเสน่ห์และเปรี้ยวเข็ดฟันหลังจากที่ผมเข้าทำงานในบริษัทโฆษณาได้ไม่นาน แหม่มอยู่ฝ่าย AE. คราวนี้ดูเธอจะเป็นฝ่ายโปรยเสน่ห์ให้กับผมก่อน...
มีหรือที่ชาติเสืออย่างผมจะทิ้งลาย...ผมและแหม่มเราสองคนต่างตอบสนองความต้องการของกันและกันในเวลาต่อมา โดยไม่ต้องเสียเวลาเรียนรู้กันมากมาย เพียงแค่มองตาก็รู้ใจแล้ว...วันนี้แหม่มชวนผมออกไปทานอาหารที่ห้างสรรพสินค้าฝั่งตรงข้ามบริษัท เราเดินคลอเคลียไปด้วยกันอย่างไม่อายสายตาของใคร...และทุกครั้งที่อยู่กับแหม่ม...ผมลืมใครบางคนไปเลย...และผมพร้อมแล้วที่จะคบหากับแหม่มอย่างคนรู้ใจ ซึ่งก็ไม่ใช่คนรัก...ผู้ชายอย่างผมจะรักใครเป็น....ความรักมันไม่มีจริง และผู้ชายดีๆมันก็มีแค่ในนิยายเท่านั้น...ของแบบนี้ไม่มีใครได้ใครเสีย...มีแต่ได้กับได้ทั้งสองฝ่าย
วันต่อมาผมจึงโทรไปนัดปุ้มให้เลิกโทรหาผมเสียที...และถือโอกาสบอกเลิกกับเธอเสียเลย...คนสวยๆอย่างปุ้มคงหาแฟนใหม่ได้ไม่ยาก...แม้วันนั้นปุ้มจะเสียใจอยู่บ้างแต่น้ำตาของปุ้มคงไม่ทำให้ผมใจอ่อนลงได้...ผู้หญิงอย่างปุ้ม ก็ไม่ต่างอะไรกับดอกไม้ ที่ผมเด็ดมาดอมดมและปักไว้ในแจกัน หากมันไม่สดชื่นหรือกลิ่นของดอกไม้นั้นหมดความเย้ายวนก็ควรทิ้งไป.....ยังมีดอกไม้อีกมากมายที่ต้องการคู่ควรกับแจกันเลี่ยมทองนี้....
จากคุณ :
ออมสินไตตั้น
- [
28 ส.ค. 51 08:53:58
]