ความคิดเห็นที่ 1 รับทราบครับผม ดีขึ้นค่อยว่ากันเนอะ ห้ามอยู่คนเดียวเงียบ ๆ หรืออยู่เฉย ๆ แบบไม่มีอะไรทำด้วย ช่วงนี้น่ะ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 29 ส.ค. 51 00:41:47 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จริงอย่างที่คุณ ปิยะรักษ์ ว่าค่ะ ห้ามอยู่คนเดียว และหาอะไรทำ ถ้าเป็นไปได้ ไปไหนไกลๆเปลี่ยนสถานที่เปลี่ยนบรรยากาศซ้ำซากจำเจ ก็ช่วยได้เหมือนกัน ความจริงเขียนนิยายนี่ก็ช่วยได้เหมือนกันค่ะ ถ้ามีกะจิตกะใจจะเขียนนะคะ คือพอใจมาหมกมุ่นกับอะไรสักอย่าง ก็จะช่วยให้ลืมความวิตกกังวลฟุ้งซ่านไปได้สักระยะค่ะ ที่จริงพูดถึงเรื่องตายนี่น่ากลัวจริงๆด้วย ความกลัวที่เกี่ยวกับความตายนี่ไม่ใช่กลัว 'ความตาย' แต่กลัวเพราะไม่รู้มากกว่า คือไม่รู้ว่าตายแล้วเป็นยังไง ตายแล้วไปไหน เป็นแบบสูญสิ้นไปเลยหรือเปล่า แล้วคนข้างหลังจะเป็นยังไง เอ๊ะ! หรือว่าตัวเองชักจะฟุ้งซ่านไปแล้วเหมือนกัน จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 29 ส.ค. 51 00:49:19 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หายไวๆนะคะ ^_^ จากคุณ : something_pink - [ 29 ส.ค. 51 01:31:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เป็นกำลังใจให้พี่กอล์ฟคะ จากคุณ : mypim - [ 29 ส.ค. 51 07:45:49 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ้าว แล้วกัน ไม่เป็นไร ดีขึ้นเมื่อไหร่ก็ค่อยมาว่ากันนะ จากคุณ : BestChild - [ 29 ส.ค. 51 07:49:35 ]

ความคิดเห็นที่ 6 >> ที่จริงพูดถึงเรื่องตายนี่น่ากลัวจริงๆด้วย ความกลัวที่เกี่ยวกับความตายนี่ไม่ใช่กลัว 'ความตาย' แต่กลัวเพราะไม่รู้มากกว่า คือไม่รู้ว่าตายแล้วเป็นยังไง ตายแล้วไปไหน  ถ้าเป็นชาวพุทธ ลองศึกษาพระพุทธศาสนาดูดีๆสิ  คนเราไม่ได้กลัวตาย เพราะ "ไม่รู้ว่าตายแล้วเป็นยังไง"  แต่เรากลัวตาย เพราะเรา รู้ ต่างหาก  รู้ เพราะเคยมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน  รู้ว่า เป็นอย่างไร เพราะเป็นมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน  แต่เราก็ลืมหมด  ลองตั้งสติดีๆ รวบรวมสมาธินิดนึง นึกถึงตัวเราตอนนี้ดูดีๆ  ว่า เรากลัวอะไรที่มันไม่มีเหตุผลหรือไม่?  แล้วไล่เลียงดูช้าๆ ใจเย็นๆ .. ย้อนหลังเข้าไปในอดีต  บางทีอาจพบสาเหตุของความกลัวนั้น มันเกิดขึ้นตอนเรายังเล็กมาก "แทบจำความไม่ได้"  แทบจำความไม่ได้ ... เราจึงลืม  จำไม่ได้ ... แต่ความกลัวไม่เคยหายไปจากความทรงจำ  เรากลัวตาย เพราะเรารู้ .. ว่า ตายแล้วเป็นอย่างไร จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 29 ส.ค. 51 07:58:20 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เห็นด้วยกับคุณแมวเหมียว บางทีการภาวนา มรณานุสสติ ก็ช่วยให้เรามีสติมากขึ้น จากคุณ : X RoBiN - [ 29 ส.ค. 51 08:24:40 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เข้าใจเลยค่ะ เพราะแค่เคยฝันว่าตาย ตื่นขึ้นมายังร้องไห้น้ำตาท่วม รู้เลยว่าตัวเรายังยึดติด ยังมีห่วงนั่นห่วงนี่อยู่มากมาย ทำเอาวันนั้นจิตตกไปเหมือนกันค่ะ พี่ที่ทำงานแนะนำให้อ่านบทพิจารณา “ตายก่อนตาย” ของพระไพศาล วิสาโล  สำหรับตัวเองช่วยให้ดีขึ้นได้นะคะ คุณตัว(Z) จะลองหาอ่านดู หรือลองคลายเครียดด้วยวิธีอื่นๆ ที่เพื่อนคนอื่น ๆ แนะนำ ยังไงขอให้ดีขึ้นไวไวค่ะ ^_^ จากคุณ : Paulo - [ 29 ส.ค. 51 08:31:00 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เป็นกำลังใจให้นะค่ะ จากคุณ : PiN.VE - [ 29 ส.ค. 51 08:43:28 ]

ความคิดเห็นที่ 10 รักษาสุขภาพด้วย แล้วก็หายเร็วๆนะคะ จากคุณ : chocolate_gateau (chocolate-gateau) - [ 29 ส.ค. 51 09:36:50 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เข้ามาเพื่อ หนึ่ง รับทราบ สอง มาบอกว่า เรื่องความตาย นี่เราพลิกวิกฤคเป็นโอกาส เปลี่ยนจากกังวลเป็นการเจริญมรรานุสติได้เลยนา (แต่ถ้าถึงขั้นจะละทางโลก ได้โปรดปลดปล่อยนิยายออกจาไหดองก่อน - จะฮากริบไหมนี่) สาม มาเสริมเรื่อง Depressed นิดนึงว่า การนอนผิดเวลาเป็นเวลานานๆอย่างเดียว ไม่ทำให้เกิดอาการผิดปกติของสารเคมีในสมองจนเป็นซึมเศร้าได้หรอก (ใครที่นอนผิดเวลาจากคนทั่วไปอย่าเพิ่งตกใจ พยาบาลประจำเวรดึกที่รู้จักหลายคนยังปกติดีอยู่) คาดว่าน่าจะมีเรื่องอื่นร่วมด้วย (แต่ไม่ถามล่ะ เรื่องส่วนตัว) เอาเป็นว่ามาให้กำลังใจกับการปรับตัวก็แล้วกัน แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 51 09:38:54 จากคุณ : Deckard - [ 29 ส.ค. 51 09:36:52 ]

ความคิดเห็นที่ 12 Kun ตัว(Z) make yourself busy naka .It's gonna help ka. get well soon naka Take your time .Don't worry.I can wait. จากคุณ : Tyra - [ 29 ส.ค. 51 09:55:43 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เป็นกำลังใจให้นะคะ คุณตัวZ จริงๆแล้วตัวเองตั้งใจควรจะตายตอนอายุ 77 ซึ่งตอนนั้นก็เหลือเวลาอีกหลายปี ตอนนี้ก็ยังเหลืออีกหลายปี เนื่องจากตัวเองเป็นคนที่ทำงานมาก รับภาระมาก ตอนนี้พยายามปลดภาระออกทั้งๆที่เป็นเรื่องในครอบครัว คนใกล้ชิดมากๆ ด้วยความคิดที่ว่าถ้าเราถือเขาไว้ ช่วยเขาไว้ เมื่อเราตายจริง เขาก็ต้องลำบาก ตอนนี้ปลดภาระให้เขารู้จักลำบาก เราคอยดูห่างๆ จนถึงหลับตาบ้างไม่รู้ไม่เห็นบ้าง ดีขึ้นเยอะค่ะ ถึงขนาดคิดอยู่เสมอว่า ความตายไม่น่ากลัวหรอก ถ้าเราตาย เราหายห่วง เราไม่ต้องยึดติดกับอะไรอีก ตอนนี้ไม่ตายก็ทำในสิ่งที่อยากทำและสามารถทำได้ ทำให้ดีที่สุด ความตายมาถึงเมื่อไหร่ก็ยิ้มรับ จะขออโหสิกรรมทุกคนทุกอย่างก่อนตาย เราจะได้ไม่ต้องมีกรรมเวรต่อเนื่องไปในชาติหน้าถ้ามีจริง พระพุทธศาสนาก็สอนเราแบบนี้ อย่ายึดติดเลย ไม่มีอะไรเป็นของเรา ทุกอย่างเกิดแต่กรรม อย่างไรก็ดี สิ่งแวดล้อมของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ขอเป็นกำลังใจให้อยู่สู้ต่อไปนะคะ การทำลายตัวเองเป็นบาปยิ่ง มีคนต้องการคุณตัวZ มาให้ความสุขมากมาย จากคุณ : เฒ่าไม่เก่า - [ 29 ส.ค. 51 14:17:50 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผ่านมาอ่าน...   จากคุณ : ชายยอดนักทดลอง - [ 29 ส.ค. 51 14:31:33 ]

ความคิดเห็นที่ 15 หาอะไรทำให้ใจเบิกบาน หรือไม่ก็ลองคิดดูว่ามีอะไรที่อยากทำ แต่ยังไม่ได้ทำ จังหวะดีที่จะลอง .. ไหมนะ เล่นเกม .. ดีมั้ยนะ :) จากคุณ : scottie - [ 29 ส.ค. 51 15:19:51 ]

ความคิดเห็นที่ 16 โอ๋ๆๆๆ หายไวไวน้า หาหนังหาอะไรมาดูซะ (แต่อย่าดู CSI มันจะเครียดไป เอาอะไรฮาๆกว่านั้นหน่อย) ไว้อาทิตย์ไหนชีวิตพี่ว่างๆหน่อยนัดกันไปเที่ยวก็ได้นิ (กินกาแฟได้ไหมอ่ะแบบนี้ ถ้าไม่ได้ก็นัดร้านกาแฟแล้วหมีน้อยกินนมสดไปนะ) จากคุณ : จริง - [ 29 ส.ค. 51 15:30:10 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มาให้กำลังใจค่ะ คนเรามีอารมณ์อยู่สองอย่าง นั่นคือ ความรักและความหวาดกลัว ลองมองดูเถอะ เราต่างทำทุกอย่างด้วยอารมณ์ต่างๆที่มีต้นตอมาจาก อารมณ์สองอย่างนี้ ไม่ว่าเราจะใช้ชื่อมันเช่นไร ความกังวล ความไม่สบายใจความทุกข์ ล้วนมีต้นตอมาจากความกลัว ความหวาดกลัวคือ การไม่รู้ หากเรารู้ว่า สิ่งใดจะเกิดขึ้น เราจะไม่หวาดกลัว ลองนึกถึงตอนที่เรายังเด็ก เรากลัวหลายเรื่อง เช่นว่า คะแนนสอบอาจจะไม่ดี เพราะเราไม่รู้ การตายคือการกลับไปสู่ที่ที่เราจากมา ร่างกายเราเป็นองค์ประกอบของเซลล์นับร้อยล้านๆเซลล์ที่ตายไปแล้วสร้างขึ้นใหม่ทุกวัน จริงๆแล้วส่วนประกอบในร่างกายเราได้ตายทุกวันและสร้างขึ้นใหม่ทุกวันต่างหาก ดังนั้นความตายจึงไม่ใช่สิ่งที่เรากำลังประสบอยู่ทุกวันหรือ? ความตายจึงเป็นความงดงามหนึ่งของชีวิต เพราะเราทุกคนล้วนมีประสบการณ์แห่งการเกิดและตายมานานนัก เราต่างมาเพื่อค้นหาประสบการณ์ว่า เราคือใคร เกิดมาเพื่ออะไร เมื่อเราได้คำตอบ เราจะเบิกบานกับทุกวินาทีที่เราได้รับประสบการณ์ แม้แต่นาทีแห่งความตาย เพราะนาทีนั้น มันอาจแนบสนิทกับบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่เราต่างแสวงหาก็ได้ จงยิ้มรับและดื่มด่ำกับทุกนาทีแห่งชีวิต จงรู้ตื่นและเบิกบานราวชีวิตของคุณคือซิมโฟนี่บทหนึ่งแห่งจักรวาล จากคุณ : สาวช่างถาม - [ 29 ส.ค. 51 16:39:10 ]

ความคิดเห็นที่ 18 กลับมาแวะอ่านอีกที มีเรื่องที่อยากแจ้งสำหรับคนที่จะมาให้กำลังใจ จขกท. นิดนึงนะคะ ขอความกรุณาอย่าเพิ่งพูดหรืออธิบายเกี่ยวกับเรื่อง "ความตาย" ในกระทู้นี้เลยนะคะ เรื่องของเรื่อง มันไม่ใช่ปัญหาว่า เขาคิดเกี่ยวกับความตายยังไง แต่เป็นปัญหาว่า ตอนนี้ เขายังไม่พร้อมที่จะฟังคำ ๆ หรือคิดถึงคำ ๆ นี้ เพราะถ้ามีอะไรมาสะกิดนิดเดียวก็จะคิดเรื่องนี้ขึ้นมาทันที ตัวเองคุยกับเจ้าของกระทู้มาหลายวันแล้ว ก่อนที่เจ้าตัวจะตั้งกระทู้นี้ พยายามบอกว่า เฮ้ย ไอ้อาการที่แกเป็นน่ะ มันแก้ได้ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่พยายามย้ำหรือพูดถึงเรื่องที่เจ้าตัวคิดมาก เพราะดูท่าทีแล้ว เจ้าตัวยังไม่พร้อมสำหรับการคิดหรือรับฟังเรื่องนี้จริง ๆ ค่ะ การที่เขานำปัญหานี้ออกมาเล่าให้ทุกคนอ่านได้ ถือว่าเก่งมากแล้ว เพราะการเขียนสิ่งที่ตัวเองกังวลออกมาเท่ากับการย้ำให้กลับไปคิดเรื่องที่ตัวเองกลัวขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง การย้อนนึกและทำความเข้าใจในเรื่องที่ตัวเองกลัวเป็นวิธีหนึ่งที่จะแก้ไขอาการนี้ได้ แต่นี่ก็ไม่ใช่วิธีที่สามารถใช้ได้กับทุกคน เพราะพอถามว่า เขียนแล้วดีขึ้นไหม เจ้าตัวก็บอกว่า ยัง ระหว่างเขียนก็เริ่มจะจิตตกกับเรื่องเดิมขึ้นมาอีกแล้ว ให้ไปทำโน่นทำนี่ หาคนอยู่ด้วย ไม่ให้อยู่คนเดียวเงียบ ๆ จะได้ไม่คิดมาก การเข้าวัดเข้าวาอาจจะยังไม่เหมาะกับเจ้าตัวในตอนนี้สักเท่าไหร่ เพราะพูดถึงปั๊บ ก็แวบนึกขึ้นมาอีก ยังควบคุมความคิดตัวเองตรงนี้ได้ไม่ดีนัก ต้องรอให้เจ้าตัวนึกอยากจะพูดขึ้นมาก่อน แล้วถึงจะคุยเรื่องนี้ได้ แต่ถ้าเห็นไม่ไหวแล้วก็ต้องหยุด พาไปคุยเรื่องอื่นก่อน การจะจัดการกับปัญหานี้ได้ต้องอาศัยเวลามากอยู่สักหน่อย และสิ่งที่ จขกท. ต้องการมากที่สุดตอนนี้ คือ "เวลา" ต้องขอความกรุณาในเรื่องนี้จริง ๆ และขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับเรื่องนี้ด้วยนะคะ ป.ล. จขกท. ฝากขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจและทุกคำแนะนำด้วยค่ะ :) แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 51 18:19:59 จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 29 ส.ค. 51 18:12:18 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เห็นหัวข้อกระทู้แล้วไม่ค่อยสนใจ (ไม่ค่อยชอบป่วย) แต่พอเห็นชื่อคนป่วย แล้วเลยร่อนเข้ามาทักก๊าบ  ขอให้จิตหายตกไวๆ อย่าตกนาน ไม่งั้นเดี๋ยว ชวนมาบ้าด้วยกันซะเรย โฮะ โฮะ โฮะ (ภาษาวิบัติได้อี๊ก คุณพีท) จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 29 ส.ค. 51 19:46:09 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ไปโดดบันจี้จั๊มกันดีกว่า หมีใหญ่ จากคุณ : ไอ้มู๋ไร้อมฯ - [ 29 ส.ค. 51 20:02:07 A:124.122.160.147 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 พักผ่อนมากๆ หายเร็วๆนะคะ จากคุณ : teansri - [ 29 ส.ค. 51 20:32:27 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อื้ม...เคยดูรายการทีวีชื่อคู่มือสุขภาพ เป็นของญี่ปุ่น ออกอากาศทางยูบีซี เป็นรายการที่นำโรคแปลก ๆ ที่ไม่ค่อยคุ้นหู หรือโรคเกี่ยวกับคนเมือง เช่นโรคเบาหวานชั่วคราว  โรคมะเร็งผิวหนังที่ฝ่าเท้า หนึ่งในโรคนั้นที่น่าจะเกี่ยวข้องกับกรณีนี้ก็คือ โรคนาฬิกานอนบกพร่อง ต้องอธิบายลักษณะการนอนของมนุษย์ก่อน  หลายคนอาจจะไม่เคยสงสัย ว่าทำไมพอกลางคืนแล้วเราถึงง่วงนอน  นั่นก็เป็นว่าสมองจะหลั่งฮอร์โมน ตัวหนึ่งออกมา  ทำให้คนเรารู้สึกง่วงนอน  โดยฮอร์โมนตัวนี้จะสัมพันธ์ กับเวลาการนอนของแต่ละคน โดยมากจะหลั่งช่วงตั้งแต่สามทุ่มเป็นต้นไป ในรายการเรียกว่า  นาฬิกาการนอนของมนุษย์ แต่ถ้าเรานอนผิดเวลาเช่น  ไม่นอนตั้งแต่สี่ทุ่ม  แต่ไปนอนหลังเที่ยงคืนแทน หรือไปนอนใกล้เช้า  บ่อยเข้าการหลั่งฮอร์โมนตัวนี้ก็จะผิดปกติ  คือจะไป หลั่งในตอนกลางวันแทน  มีผลทำให้ร่างกายเกิดทำงานผิดปกติ ผลของโรคนี้ก็คือ ในระยะยาวจะทำให้กลายเป็นโรคซึมเศร้า ถึงขั้นฆ่าตัวตายได้  ซึ่งคนญี่ปุ่นเป็นกันมาก  และมีหลายคนฆ่าตัวตายจริง ๆ สิ่งที่ต้องควรระวังคือ  เมื่อนาฬิกาการนอนผิดเพื้ยนไปแล้ว  อย่าพยายามหัก ดิบ  ด้วยการกลับมานอนในตอนกลางคืน โดยเด็ดขาด  เพราะจะยิ่งทำให้ อาการของโรคแย่ลง แต่ให้ปรับทีละน้อยด้วยการเลื่อนเวลานอนขึ้นมาทีละนิด  ซึ่งเรื่องนี้ควรควบคู่ไปการพบจิตแพทย์   อันนี้เขียนจากความทรงจำที่ได้ดูมานะคะ  ตอนนั้นเคสศึกษาของเรื่องนี้ เป็นคนทำงานที่ติดซีรีย์เกาหลี จนเข้านอนตอนรุ่งสางบ่อย ๆ แล้วมีผลทำให้ไปง่วงนอนที่ทำงาน จนเกือบถูกไล่ออก  ก็เลยพยายาม ปรับมาเข้านอนตอนหัวค่ำ  ผลของทำเช่นนี้  ทำให้กลายเป็นโรคซึมเศร้า อย่างรุนแรง  เพราะความไม่เข้าใจในปัญหา  จนในที่สุดไม่ยอมออกมาพบ หน้าผู้คน  และเก็บตัวอยู่ตามลำพัง อีกโรคที่น่ากลัวซึ่งน่าจะเกี่ยวกับคนทำงานหน้าคอมนานก็คือ โรคเกี่ยวกับ หมอนรองกระดูก (จำชื่อโรคไม่ได้แม่นนัก) อาการนี้จะเกิดกับคน ที่นั่งทำงานเป็นเวลานาน ๆ แล้วนั่งหลังค่อม  การรับน้ำหนักของกระดูกสันหลัง ผิดเพี้ยนไป  จนกระทั่งมีผลต่อการเคลื่อนไหว  กรณีที่ร้ายแรงคือเป็น อัมพฤกษ์ไปเลย  ซึ่งจอยมีเพื่อนเป็นโรคนี้แล้ว อาการก็คือนั่งไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้  แม้กระทั่งใส่ชั้นในของตัวเอง  ต้องกายภาพบำบัด เพราะฉะนั้นต้องระวังท่านั่งทำงานให้ดี  และถ้าปวดตรงหัวไหล่ แนะนำ ให้ไปนอน  เพื่อแบ่งเบาภาระของกระดูกสันหลังส่วนหลังลงไป เนื่องจากการนอน  คือการกระจายน้ำหนักส่วนหัวลงสู่หมอน  ทำให้ กระดูกสันหลังไม่ต้องรับน้ำหนักค่ะ ด้วยความปรารถนาดีจากเพื่อนร่วมถนน จากคุณ : ตอกะจอ - [ 29 ส.ค. 51 21:18:12 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ใจเย็นๆน่อ เรื่องแบบนี้ใครก็เคยเป็น พยายามหาของอร่อยๆกิน อย่าอยู่ติดบ้าน ขุดหนังสือเล่มโปรดที่จบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง อ่านแล้วยิ้มได้ทั้งเรื่องมาอ่าน ไม่ก็เปลี่ยนบรรยากาศหาเรื่องเที่ยว ไปเยี่ยมเยือนเพื่อนฝูง ถือซะว่าเป็นโอกาสพักร้อนตามใจตัวเองเสียบ้าง สู้ๆนะ จากคุณ : ทินา - [ 29 ส.ค. 51 23:02:15 ]

ความคิดเห็นที่ 24 มาให้กำลังใจจขกท.ค่ะ มีวิธีนึงเคยอ่านเจอในพันทิปเนี่ยแหละค่ะ แต่จำไม่ได้ว่าใครแนะนำ แหะๆ คือให้เขียนสิ่งดีๆที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน วันละ 5 อย่างทุกวันอ่ะค่ะ ไม่ว่าจะเรื่องเล็กน้อยแค่ไหน หรือเรื่องที่คนอื่นมองว่าธรรมดาก็ตาม ถ้าเรารู้สึกดีก็นับได้ค่ะ เคยทำตอนช่วงจิตตกมากๆอยู่พักนึง รู้สึกดีขึ้นจริงๆนะคะ (แต่พอรู้สึกดีขึ้นก็ขี้เกียจทำต่อ ตอนนี้ก็เลย... 555) จากคุณ : TSURUGI - [ 30 ส.ค. 51 01:49:05 ]

ความคิดเห็นที่ 25 หายเร็ว ๆ นะคะ ไม่อยากเห็นคุณตัว(Z) เป็นบ้าเหมือนกัน เดี๋ยวไม่มีคนเขียนนิยายให้อ่าน(ล้อเล่นนะคะ อย่าคิดมาซี่ -__-) เอาใจช่วยเสมอค่า อย่าคิดมาก ๆ จากคุณ : Aree-Yong - [ 30 ส.ค. 51 18:30:47 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ทราบข่าวแล้วเป็นห่วงจัง อาการนี้ทำให้คิดมากแล้วก็เครียดด้วย หาจิตแพทย์ยังไงก็ต้องปรับเปลี่ยนพฤติกรรมแล้วก็ทานยาประกอบใช่เปล่าค่ะ ส่วนเพื่อนๆในเว๊บก็ขอเป็นกำลังใจ ให้ภาวะจิตใจแข็งแรงในเร็ววันจ๊ะ จุ๊บๆๆ จากคุณ : ออร่า - [ 31 ส.ค. 51 08:20:05 A:125.24.140.189 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 หายป่วยไวๆนะคะ เอาใจช่วย ^ ^ จากคุณ : แค่ก้อนหินที่อยากบินได้ - [ 1 ก.ย. 51 12:00:26 ]

ความคิดเห็นที่ 28 แวะมาบอกข่าวว่าตอนนี้ดีขึ้นบ้างแล้วค่ะ แต่ยังคงเวิ่นเว้ออยู่เป็นบางช่วง ตอนนี้กำลังพยายามจะกลับมาเขียนนิยายให้ได้ไวที่สุดอยู่ เพราะกลัวว่า ถ้าทิ้งไปนานจะขี้เกียจจนสนิมเกาะเสียก่อน ขอบคุณสำหรับทุกความห่วงใยและกำลังใจที่ให้มานะคะ ขอบคุณมากค่ะ คนอ่านค่ะ :) จากคุณ : ตัว(Z) - [ 3 ก.ย. 51 00:33:40 ]