ความคิดเห็นที่ 1 คุยในฐานะคนอ่านก็แล้วกัน เท่าที่อ่าน ๆ ดูแบบงง ๆ นิด ๆ พล็อตนี้ก็โอเคนี่คะ (อาจจะเป็นเพราะเป็นคนที่อ่านได้ทุกแนวอยู่แล้ว จบยังไงก็ได้ ต่อให้ตัวละครตายเป็นเบือ แต่เขียนดี ก็จะบอกว่า ดีอยู่นั่นแหละ) แต่พล็อตโอเคอย่างเดียวไม่ได้ ต้องมีอย่างอื่นประกอบด้วย ถึงจะบอกได้ว่า เรื่องที่เขียนออกมาใช้ได้ไหม น่าอ่านหรือไม่น่าอ่าน แต่ถ้าพูดถึงพล็อตโหลเนี่ย จะว่าไป หานิยายที่พล็อตไม่ซ้ำยากมากเลยนะคะ (ลอกข้อสอบคุณ Scottie ในกระทู้ของคุณ Cryptomnesia ข้างล่างมา ฮา) สำหรับตัวเอง พล็อตโหลไม่ใช่ปัญหาใหญ่ค่ะ องค์ประกอบต่าง ๆ ที่นำมาสร้างนิยายเรื่องหนึ่งขึ้นมา คือส่วนสำคัญที่จะทำให้เรื่องโหลหรือไม่โหล และอาจทำให้เรื่องน่าติดตามหรือไม่น่าติดตามยิ่งกว่าพล็อตที่แหวกแนวซะอีก คล้าย ๆ เราอยากกินข้าวผัดกะเพรา ไข่ดาวสักจาน มีร้านอยู่สามร้านที่ขายผัดกะเพรา ไข่ดาว แล้วเราเลือกเข้าร้าน ก. ไม่ใช่ ข หรือ ค ทั้ง ๆ ที่ผัดกะเพราของสามร้าน มีหมู มีกะเพรา มีไข่ดาวราดข้าวมาเหมือนกัน แต่เราเลือกของร้าน ก เพราะเขาใช้หมูชิ้น ๆ ผัดใบกะเพราจนสุก ไม่ใช่ผัดพอสลด เพื่อนเราอาจเลือกร้าน ข เพราะเขาใส่ใบกะเพราหลังปิดไฟ ทอดไข่ดาวจนกรอบ ผัดกะเพราเหมือนกัน แต่เทคนิคการทำต่างกัน รายละเอียดต่างกันนั่นแหละค่ะ การเขียนนิยายเรื่องหนึ่ง ถ้าเทียบกับการทำอาหาร เราอาจจะมีไอเดียว่าเอาไอ้โน่นผสมกับไอ้นี่ออกมาท่าจะดี แต่ถ้าเราไม่รู้เคมีอาหาร หรือไม่รู้หลัก ไม่รู้เทคนิค ไอ้ที่น่าจะดี มันอาจไม่ดีก็ได้ หรือบางทีอาหารที่หน้าตามันแปลกเกินไป คนกินก็แหยงที่จะกินเหมือนกันนะคะ นิยายพล็อตโหลไม่ได้หมายความว่า นิยายเรื่องนั้นเป็นนิยายไม่ดี แต่สาระที่อยู่ในนิยายต่างหาก คือ สิ่งที่จะบอกว่า นิยายเรื่องนั้นดีหรือไม่ดี และนิยายเรื่องไหนดีไม่ดี บางทีก็ขึ้นอยู่กับคนอ่านด้วยเหมือนกัน ว่าเห็นอย่างไร ส่วนตัวไม่ชอบนิยายตบจูบ หรือขายฉาก sexual harassment แล้วบอกว่านี่คือฉากโรแมนติก เรื่องไหนมีฉากประเภทนี้ ก็จะเกิดความรู้สึกไม่ชอบ ไม่อยากอ่านต่อแล้ว ต่อให้มีพล็อตแหวกแนวต่างจากเรื่องอื่น ๆ ในตลาดขนาดไหนก็ตาม ถ้าเทียบกับเรื่องพระเอกชาวไร่ นางเอกชาวเมือง พล็อตสุดแสนธรรมดา แต่มีความสมเหตุสมผล ให้ความรู้เรื่องการทำไร่ทำนาอย่างถูกต้อง ตัวเองก็ชอบและสบายใจที่จะอ่านเรื่องพล็อตโหลอย่างหลังนี่มากกว่าค่ะ ไป ๆ มา ๆ ไหงนอกเรื่องซะงั้น ว่าแล้วก็ยุส่งท้าย ถ้าอยากทราบว่า เรื่องที่เขียนโอเคหรือยังก็ลองเอาเรื่องมาลงที่ถนนนักเขียนดูสักตั้งสิคะ จะได้ความคิดเห็นข้อแนะนำดี ๆ จาก เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ชาวถนนฯ ไปเยอะเลยละ :) จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 1 ก.ย. 51 01:18:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จริง. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 1 ก.ย. 51 05:00:40 ]

ความคิดเห็นที่ 3 พล็อตก็เหมือนโน๊ตดนตรีที่มีซ้ำกันได้ แต่อยู่ที่ว่าเราตั้งใจลอกใครหรือเปล่าเท่านั้นเองครับ หากพล็อตที่เราคิดเอง เกิดซ้ำกับคนอื่น แต่หากเราคิดเองซะอย่าง รายละเอียดต่างๆ ย่อมไม่ซ้ำแน่ๆ ครับ เรื่องพล็อตที่คุณ จขกท ว่ามา พูดตรงๆ เลยก็คือไม่ได้หวือหวาอะไรนะครับ แม้จะบอกว่าต่างจากเรื่องหวานแหวววัยรุ่น แต่ก้ไม่ต่างจากนิยายทั่วไปอยู่ดี  ^^ อย่างกังวลเรื่องพล็อตซ้ำ พล็อตสูตร หรือพล็อตน่าเบื่อเกินไปเลยครับ การสร้างตัวละคร การบรรยาย การใช้ภาษา และบทสนทนาในเรื่อง ก็เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งในการเขียน (และอ่าน) นิยายนะครับ นิยายไม่ได้มีแต่พล็อตนี่ครับ หาเสน่ห์และจุดเด่นในงานเขียน (และเรื่องที่จะเล่า) ให้เจอ แล้วขัดเกลามันเลยครับ :) จากคุณ : silverqueen - [ 1 ก.ย. 51 09:22:05 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขา..... อ้าว คุณพจนารถฯไม่ได้เรียกเรานี่นา ฮา (แซวตัวเองก็ได้แฮะคนเรา  ^ ^") เข้าเรื่องๆ เมื่อคืนลองช่วยกันคิดกับคุณปิยะรักษ์และเพื่อนๆน้องๆอีกคนสองคน ว่าพล็อตอะไรบ้างที่ยังไม่มีคนเขียน. สรุปได้ว่า นึกไม่ออก เพราะถึงจะเปลี่ยนอาชีพพระเอกนางเอก บุคลิกตัวละครหรือตอนจบหักมุม ซ่อนเงื่อนแค่ไหน ขนาดเปลี่ยนให้พระเอกเป็นอะมีบา มาพบรักกับโปรโตซัวแล้ว พล็อตก็ยังวนเวียนอยู่เท่าที่มี ....ผัดกะเพราจะใส่ไก่ เนื้อ หมู ปลาหมึก หรือกุ้ง ก็เป็นผัดกะเพราอยู่ดี ฉันใดก็ฉันนั้น.... (ทำไมต้องยกผัดกะเพรานะส้ม มันหิวรู้ไหมเที่ยงๆเนี่ย) แต่ถ้าให้ตอบในฐานะคนอ่าน(ไม่เคยเขียนเลยตอบได้แค่คนอ่าน) นิยายแต่ละเรื่องแม้พล็อตจะเหมือนกัน แต่ถ้าอ่านแล้วรู้สึกว่ามัน"ต่าง" จากเรื่องอื่นๆได้ ก็ไม่รู้สึกว่าพล็อตมันซ้ำแล้วค่ะ อาการต่างที่ว่า มีทั้งอ่านแล้วให้อารมณ์ที่ต่างกัน และให้ข้อมูลอะไรที่เรายังไม่เคยรู้จากนิยายเรื่องอื่นๆ ความยากคงอยู่ที่ว่าทำยังไงให้มันต่างได้ นั่นก็น่าจะขึ้นอยู่กับการสะสมประสบการณ์ ทั้งจากการอ่าน การประสบเหตุการณ์ต่างๆด้วยตนเอง หรือเคยเห็นเคยได้ยินมา ถ้ามีต้นทุนอยู่เยอะโอกาสที่จะเลือกหยิบอะไรที่คนส่วนมากยังไม่เคยรู้เห็นมาเขียนก็สูงขึ้นค่ะ และทำให้นิยายเรื่องนั้น "ต่าง" จากเรื่องอื่นๆได้ มีความเห็นว่าที่รู้สึกว่านิยายระยะหลังๆนี้มันพล็อตตลาดซ้ำซาก น่าจะมาจากการไม่พยายามค้นข้อมูลเพิ่มเติมเลยของคนเขียนค่ะ (ไม่ได้จะว่าอะไรใครนะคะ ประมวลจากความรู้สึกตัวเองที่อ่านๆมา) มันทำให้มิติของตัวละครและเนื้อเรื่องไม่มีน้ำหนัก ก็เลยยิ่งหาความแตกต่างไม่ได้น่ะค่ะ จากคุณ : จริง - [ 1 ก.ย. 51 12:26:24 ]

ความคิดเห็นที่ 5 Infinity Plot  ขอรับ อะไร อะไร ก็สามารถ เกิดขึ้นได้ ในโลกแห่ง จินตนาการ แล ในโลกแห่ง วรรณกรรม ว่างั้น มั้ยฮะ. แฮ่. . . . . . จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 1 ก.ย. 51 16:27:52 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คิดว่าคนเขียนส่วนใหญ่ ไม่มีใครอยากเขียนให้พล็อตซ้ำใครหรอกนะคะ แต่จะเขียนให้แหวกแนวยังไง ก็ต้องแหวกแบบพอรับกันได้ สำหรับตนเองก็ไม่ชอบเรื่องอะไรที่มันหวานๆมากๆเหมือนกัน อาจจะอ่านได้.. แต่ไม่ชอบเขียน (เพราะเขียนไม่ได้ ..ฮา) แนวพระเอกนางเอกกัดกัน .. ก็เขียนไม่ได้เหมือนกัน แต่จะว่าไป.. ถ้าเขียนสำนวนมันๆ มันก็อ่านแล้วสะใจดี ชอบเขียนนิยายที่มันเศร้าๆซึ้งๆ แต่ถ้าถามว่า ชอบอ่านไหม.. คงตอบว่า ไม่ชอบ (อ้าว..ไหงงั้น) แต่โดยสรุป.. ชอบแบบที่มันซึ้งๆมากกว่า ไม่จำเป็นต้องเศร้า แต่กินใจ (กลับๆๆ.. เริ่มออกทะเล -_-') สรุปเรื่องพล็อตที่บอกมา.. ถามว่าน่าสนใจไหม ก็น่าสนใจ แต่ถามว่าดีไหม.. นั่นคงต้องดูก่อน เพราะองค์ประกอบของนิยาย ออกมาดีหรือไม่ ไม่ได้อยู่แค่พล็อต เพราะพล็อตที่เรียบๆ ธรรมดาๆ แต่เขียนให้มันแปลกไม่เหมือนชาวบ้าน ก็มีหลายวิธี เช่นสำนวนแปลกออกไป ไม่เหมือนใคร สมบรรยากาศชวนอ่านชวนติดตาม หรือเทคนิคการดำเนินเรื่องแปลก ทำให้ลุ้นอ่านแบบวางไม่ลง หรือมีคำคม ปรัชญาลึกๆแทรกมาเป็นระยะ หรือมีประโยคเด็ดๆ ที่กินใจ บาดลึกให้จดจำ ทั้งหมดจะทำให้นิยายโดดเด่น ชวนติดตามได้ แม้ว่าพล็อตจะธรรมดาๆ เหมือนชาวบ้านก็ตาม ^________^ จากคุณ : kjb - [ 2 ก.ย. 51 20:45:32 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ฟุตบอลไม่เคยเปลี่ยนวิธีการเล่นมา 100 ปี 90 นาที แบ่งเป็นสองฝ่าย ใครยิงประตูได้มากกว่าก็ชนะ ฟุตบอลมีแค่นี้ แข่งกันซ้ำๆ ซากๆ แต่ทำไมเล่าถึงคนทั่วโลกดูมัน ก็เพราะเวลา 90 นาที มีอะไรเกิดขึ้นได้หลายแบบหลายอารมณ์ คนดูลีลาของนักเตะที่สุดมันส์ นิยายก็เช่นกันครับ ไม่ได้ต่างกัน พล็อตมันก็ซ้ำๆ วนอยู่แต่ในเรื่องของ รัก โลภ โกรธ และหลง ไม่มีอะไรนอกเหนือจากนี้ ไม่ว่านิยายจากประเทศไหนในโลก จากคุณ : ณัฐกร - [ 3 ก.ย. 51 20:36:21 ]

ความคิดเห็นที่ 8 พล๊อตเหมือนเดิม เรื่องแนวเดิม เพราะคนเขียนประสบการณ์ใกล้ๆกันไม่ค่อยต่าง เพราะเหตุนี้ ฮัมมิ่งเวย์ ถึงต้องออกทะเลไปหาปลาเพื่อค้นหาเรื่องราวที่เขาต้องการเขียน   จะเขียนอะไรเล่า ถึงพล๊อตเหมือน แต่ดันยืนมองจากมุมที่ต่าง ก็ให้อะไรที่ต่างออกไป   นิยาย...ไม่ใช่ทฤษฎีปรัชญา ที่คนค้นพบแล้วจะจบอยู่แค่นั้น  มันต้องแตก ต้องต่าง จากคุณ : ลิลิตฯ - [ 4 ก.ย. 51 18:10:10 ]