ความคิดเห็นที่ 1 บางครั้งเราไม่ทันตั้งตัวค่ะ  อาจทำไปโดยคิดน้อยไปหน่อย(ในตอนนั้น) มันก็คงเหมือนหลายๆเรื่องที่เรามาเสียใจทีหลัง น่าจะอย่างนั้น....น่าจะอย่างนี้........ อย่าคิดมากไปเลย ต่อไปก็พยายามฝึกให้ฉับไวเข้าไว้ คราวหน้าถ้าเจออีก ไม่ว่าเพื่อนคนนี้หรือคนไหนในสภาพไหน คุณจะทักทายเขาอย่างไร เตรียมใจไว้เลยค่ะ..และรีบทำตามที่ตั้งใจไว้ให้ได้ ครั้งแรกไม่เป็นไร  ครั้งที่สองจะไม่พลาดอีก..นะคะ (ที่จริงมันก็ไม่ได้เป็นเรื่องผิดมากมาย ทำให้ให้สบายดีกว่าค่ะ) ดิฉันก็มีประสบการณ์คล้ายๆอย่างนี้  ลงรถไฟกลับบ้านที่ต่างจังหวัด ได้ยินใครจะโกนเรียกชื่อจากช่องขายตั๋วแหวกอากาศมา ....เสียงดังมาก..........ชาวบ้านที่รอรถอยู่หันมามองกันเป็นสองตา...... ..ทำหน้าไม่ถูกเลย... คนเรียกเป็นเพื่อนชายสมัยมัธยมค่ะ รวมความแล้วตอนนี้มันเป็นพนักงานขายตั๋วรถไฟ (ตอนเรียนนั้น เป็นตำแหน่งของพ่อ มันสืบทอดมรดกได้ดีมาก...) ฟังเรื่องของคุณเลยคิดถึงเรื่องตัวเองแบบขำๆขึ้นมาได้ จากคุณ : จุดตานิด - [ 2 ก.ย. 51 23:04:29 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คำขอโทษ พอหรือไม่..ใจไคร่รู้   แต่อ่านดู ถ้อยคำนึง..ให้ซึ่งหวัง   กาลคราวหน้า แม้ได้พบ..มิปิดบัง   ขอนั่งฟัง ถอ้ยคำเธอ..อย่างตั้งใจ        เราก็ต่างก็รู้ดีว่า ความทรงจำเป็นสิ่งเดียวที่จะช่วยให้เรายิ้มได้ แต่บางครั้งความทรงจำก็เป็นอีกสิ่งหนึ่ง ที่จะบอกว่าคนๆนั้นมีความละเอียดออ่นในห้วงสำนึกแห่ง"มิตรภาพ"มากน้อยแค่ใหน..ได้นั่งลงอ่าน ความเรียงบทนี้ สิ่งแรกที่รูสึกได้เมื่ออ่านจบลง..ผู้เขียนมีความละเอียดออ่นและไม่ละเลย..นั่นมิได้หมายความว่า เป็นผู้หญิงแล้วจะมีสิ่งนี้มากพอทุกคน ความเรียงบทนี้เป็นสิ่งหนึ่งที่สะทอ้นความจริงที่ว่า บางชั่วขณะ..เราทั้งหลายล้วนอยู่ท่ามกลาง รอยต่อแห่งความดีกับความเฉยเมย..สำนึกเกิดขึ้นจากการที่เราเชื่อแล้วทำสิ่งนั้นบ่อยๆ รอบๆตัวเรา ช่างมีแต่ความเร่งรีบ..เวลาแห่งสำนึกก็เลยน้อยลงตามไปด้วย  ขออภัยหากบางความหมายหรือมุมมองอาจต่างกัน... ถ้อยคำหนึ่ง ให้ซึ่งหวัง..ว่าคำนึง ความเรียงซึ้ง แสนตรงจิต..มิผิดหวัง หากโลกนี้ ถ้อยที่ถ้อยฯ..เช่นดังคำ โลกมิต้อง ทุกข์ชอกช้ำ..ทวีไป ดั่งไฟลน จากคุณ : คนซ่อมเรือ - [ 2 ก.ย. 51 23:38:16 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีค่ะ คุณจุดตานิด และ คุณคนซ่อมเรือ คุณจุดตานิดคะ ขอบคุณค่ะ ที่เข้ามาพูดคุย ร่วมแสดงความคิดเห็น และบอกเล่าเรื่องราวขำๆ อ่านแล้วก็ยิ้มไปด้วยค่ะ คุณคนซ่อมเรือคะ เห็นด้วยกับคุณค่ะที่ว่า หากถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน โลกเรา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมืองไทยเราคงไม่วุ่นวายมากเท่าทุกวันนี้หรอกเนอะ ร่วมส่งแรงใจให้ไทยได้กลับมาสงบสุขกว่านี้ไว ๆ ด้วยคนค่ะ แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 51 12:17:40 จากคุณ : กันย์นลิน - [ 3 ก.ย. 51 11:24:15 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สนับสนุนคุณจุดตานิดครับ ผมว่ามันคงเป็นอาการตกใจ ตกตะลึง ตั้งตัวไม่ทันล่ะนะ ซึ่งไม่แปลกเลย ในชีวิตของผม เคยเห็นสถานการณ์ที่ผู้ใหญ่ๆ เรานี่แหละ ตั้งสติไม่ทัน และไม่สามารถตอบสนองเหตุการณ์ได้อย่างที่ตัวเองคิดว่าควรจะเป็นได้ ผ่านไปแล้วก็แล้วไป เพื่อนคนนั้นอาจจะยังทำงานอยู่ที่ย่านเดิมๆ โอกาสทักทาย คราวหน้า ต้องมีแน่นอนครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 3 ก.ย. 51 19:32:16 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อาจจะมีโอกาสได้เจอกันอีกก็ได้นะ จากคุณ : scottie - [ 3 ก.ย. 51 22:26:05 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีค่ะ คุณพีทคุง และคุณ scottie ขอบคุณ สำหรับถ้อยคำกำลังใจที่มีให้นะคะ :-) เข้ามาท่องเที่ยวกับหลากหลายเรื่องราวผ่านทางตัวหนังสือจากพันทิป  มาได้ระยะนึงแล้วล่ะคะ.. ได้อ่านเรื่องราวที่หลายๆท่านขีดเขียนไว้ ได้เห็นถึงมิตรภาพผ่านทางตัวหนังสือแล้ว...รู้สึกดีจังค่ะ ตัวเองเพิ่งจะสมัครสมาชิกสดๆ ร้อนๆ ก็เลยได้ระบายสิ่งที่คั่งค้างอยู่ในใจผ่านออกมาทางตัวหนังสือไปหนึ่งเรื่อง (พูดเหมือนมีหลายเรื่องเลยเนอะ) แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 51 23:02:13 จากคุณ : กันย์นลิน - [ 3 ก.ย. 51 23:00:27 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มันคงเป็นความรู้สึกเดียวกับเจอคนที่รู้จักแล้วไม่อยากเข้าไปทัก ก็เลยเลือกที่จะเดินเลี่ยง ถามตัวเองดูว่าทำไมถึงเกิดความรู้สึกผิดขึ้นมา เพราะความสงสารเขา เพราะรู้สึกว่าตัวเองสร้างความแตกต่างระหว่างกัน เพราะรู้สึกไม่ยอมรับตัวตนของเขา เพื่อนเกิดจากการยอมรับการมีตัวตนซึ่งกันและกัน ถ้าก้าวผ่านจุดนี้มาได้ ก็ไม่ยากเลิยที่จะ เอ่ยคำทักทายกัน จากคุณ : garnet19th - [ 4 ก.ย. 51 13:04:59 A:118.173.245.216 X: TicketID:181655 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณกันย์ฯ ครับ มีหลายเรื่องสิดี ทำให้มีวัตถุดิบมาเขียนเยอะ  ผมอะไม่ค่อยมีเรื่อง บางทีเวลาอยากเขียนแล้วไม่รู้จะเขียนอะไร อึดอัด ฮ่าๆๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 4 ก.ย. 51 17:30:46 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คุณพีทคุง อยากมีเรื่องมั๊ยล่ะคะ ????? แบบว่า แถวบ้าน เวลามีหมอลำแล้วเกิดการมั่วหน้าฮ่าน(วัยสะรุ่นเต้นกันหน้าเวที เกิดอาการมองหน้าหาเรื่อง แล้วลงเอยด้วยการตะลุมบอนกัน)   จากนั้นก็.....   มีเรื่องทู๊กกกกก ทีเลยค่ะ ไปมะคะ??? จะพาไป ฮ่า ฮ่า เอิ๊กกกก  ล้อเล่นนะค๊า.... อย่าโกรธกันน๊า.... แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 51 00:27:16 จากคุณ : กันย์นลิน - [ 5 ก.ย. 51 23:56:19 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มั่วหน้าฮ่าน? -"- เราสิเป็น อาการประมาณนี้ แต่อันนั้นเราก็พอรู้ว่าทำไม ส่วนใหญ่ที่เราไม่ค่อยทักใครเพราะว่าเราขี้อาย น่ะค่ะ เขินง่าย เจอใครก็อาย ไม่ทัก งึมๆ กรี๊ด แค่มาเขียนยังอายเลยเนี่ย >///< จากคุณ : BestChild - [ 6 ก.ย. 51 15:02:35 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีค่า คุณ BestChild ลุ้นคุณแทนกะคุณหนูเพชรมาตลอดเลย ขอบอกว่า..... อ่านช่วงแรกจบ อารมณ์สะดุด อ๊าววว... ไหงงี้ล่ะคะ  คุณ BestChild  เหตุใดคุณช่างกล้า (ทำร้ายจิตใจคนอ่าน)  เยี่ยงนี้ละคะ ดีนะที่มีให้อ่านต่อจนจบ ไม่งั้นสงสัยทู้คุณ BestChild ระเบิดแน่ เพราะเดี๋ยนจะเป็นคนนึงที่จะเป็นแนวร่วมในการวางระเบิดในทู้ของคุณอ่ะนะ อ่านจบแล้ว... ยิ้มค่ะ อยากเป็นคุณหนูเพชร... แต่คงเป็นไม่ได้ฮ่ะ เพราะคุณเธอซ่าก๋ากั่นขนาดหนัก ในขณะที่เดี๋ยนก็เป็นคนขี้อายเหมืองกังฮ่า หุ หุ หุ (หัวเราะแบบอายๆ) อืมมม!!!! นะ คงเป็นเพราะเราเองก็ขี้อายด้วยมั๊งคะ แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 51 20:11:13 แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 51 18:26:23 จากคุณ : กันย์นลิน - [ 6 ก.ย. 51 18:24:33 ]