....  " วังเวง ! " ....

หลงทิศ  หลงทาง  ..  หมองหม่น
คืนวัน  มัวมนต์  ..  สับสน
ไร้ทิศ  ไร้ทาง  ..  วังวน
รอวัน  หลุดพัน  ..  วงเวียน

น้ำตา  ท่วมท้น  ในอก
วิตก  ไร้ร่อง  เสถียร
ควันหลง  เทียนหม่น  เลือนเลียน
รอกาล  แปรเปลี่ยน  ..  สันติธรรม

ประชา  แปลกแยก  ..  แตกคิด
ถูกผิด  ดำขาว  ..  ชอกช้ำ
โหมเติม  เพลิงเชื้อ  ..  เร่งทำ
ผู้นำ  ต่างชัก  ..  เพลิงใน

สงบ  สันติ  ..  เพียงพูด
เป็นสูตร  สำเร็จ  ..  ขานไข
กับสิ่ง  กระทำ  ..  ต่างไป
หวังใด  ผู้นำ  ..  หลงทาง

มุ่งหวัง  แบ่งสี  .. แบ่งพวก
ผนวก  อำนาจ !  ..  แบ่งข้าง
สงสาร  ประชาฯ  ..  เคว้งคว้าง
ยากจะ  ปล่อยวาง  ..  ร้าวใจ

หมองทิศ  หมองทาง  ..  สับสน
ผู้คน  ถมทุกข์  ..  หม่นไห้
ริบหรี่  เลือนสุข  ..  ท่วมไทย
ประเทศ  เหลือใด  ..  วังเวง !

...... + เสียงรำพึง + ......
3 กันยายน 2551 01:49 น.

จากคุณ : sarasiri - [ 3 ก.ย. 51 02:04:26 ]