Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    อีกสักครั้ง

    อีกสักครั้ง... เป็นเรื่องสั้น ที่เขียนขึ้นเพราะฤทธิ์ข้างเคียงของยาล้วนๆ

    ถ้าหากว่าเนื้อหาไปบังเอิญเหมือนกับเรื่องราวความเป็นจริงของใครบางคน

    ผู้เขียนต้องขออภัยไว้ ณ.ที่นี่ด้วยค่ะ smile




    pinkrose อีกสักครั้ง pinkrose




    “  คุณติณณ์คะ ”

    ชายหนุ่มหันหลังกลับมาตามเสียงเรียกที่ยังคุ้นเคย  แม้ว่าครั้งสุดท้ายที่ได้ยินเสียงนี้ มันนานเหลือเกิน....ในความรู้สึกของเขา

    “ ปริม ... ผมดีใจจังที่ได้พบคุณอีก  สบายดีมั้ย”

    “ อืมม...ก็ สบายดีค่ะ ... แล้วคุณติณณ์ล่ะคะ”  

    หญิงสาวถามชายหนุ่มตรงหน้า ก่อนที่จะเอ่ยปากชวนเขาเข้าไปนั่งในร้านกาแฟเล็กๆแห่งหนึ่งริมฝั่งแม่น้ำเทมส์อันมีชื่อเสียงแถบเมืองวินด์เซอร์ ของประเทศอังกฤษ

    “ของดิฉันขอเป็นช็อคโกเล็ตร้อนนะคะ  ส่วนของคุณผู้ชายเอาคาปูชิโน่..เหมือนเดิมใช่มั้ยคะคุณติณณ์ ”


    ประโยคสุดท้ายที่เธอหันมาถามเขาก่อนที่พนักงานเสิร์ฟจะเดินจากไป ทำให้เขารู้สึกยินดีอยู่ลึกๆ ที่อย่างน้อยเธอยังจดจำเรื่องราวที่เกี่ยวกับเขาได้บ้าง

    ชายหนุ่มพยักหน้ารับ มองสบตาเธอเล็กน้อยก่อนที่จะหันไปมองสายน้ำที่กำลังไหลเอื่อย ทอดยาวไกลด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก


    หญิงสาวคนที่นั่งตรงกันข้ามกับเขาในตอนนี้ ไม่ได้แตกต่างไปจากหญิงสาวคนเดิมของเขาเมื่อหกปีก่อนนัก ผมสีดำเจือน้ำตาลเข้มของเธอยังคงปล่อยยาวสลวย  ใบหน้าอ่อนหวานรับกับจมูกโด่งสวยได้รูป อีกทั้งริมฝีปากบางๆคู่นั้น ยังคงอยู่ในความทรงจำของเขาเสมอ....หากแต่ความรู้สึกที่เขาสัมผัสได้จากดวงตาคู่สวยของเธอนี่ต่างหาก ... ที่ทำให้เขาจนไปด้วยคำพูดในตอนนี้  



    “ คุณติณณ์ มาเรื่องงาน หรือว่ามาพักผ่อนคะ”

    หญิงสาวเอ่ยขึ้น หลังจากที่ชายหนุ่มเงียบไปชั่วครู่

    “ ก็ทั้งสองอย่างครับ  พอดีมาทำธุระที่ปารีส...เลยแวะมาเยี่ยมปริมด้วย ”

    ชายหนุ่มตอบไม่ตรงกับความจริงเท่าไหร่นัก เพราะเธอต่างหาก ที่ทำให้เขาตัดสินใจมาที่นี่  

    หากแต่เพราะความสัมพันธ์ระหว่างคนทั้งสองที่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป  ทำให้ชายหนุ่มต้องหาเรื่องงานมาเป็นข้อแก้ตัวให้กับตัวเอง ที่ยอมพ่ายแพ้ต่อความเรียกร้องของหัวใจ ที่อยากจะพบเธอสักครั้ง..


    หลังจากที่เขาได้รับเชิญจากมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งของกรุงปารีส ให้เข้าร่วมงานเทศกาลดนตรีสากลในฐานะศิษย์เก่า  ชายหนุ่มจึงถือโอกาสมาพักผ่อนที่ลอนดอน ก่อนที่การแสดงจากนักดนตรีที่มีชื่อเสียงทั่วโลกจะเริ่มขึ้นภายในอีกสองวัน


    “ เหรอคะ..นึกว่าตั้งใจบินตรงมาเยี่ยมปริมเสียอีก ”

    หญิงสาวแกล้งพูดกับเขาพร้อมกับหัวเราะเล็กน้อย

    “ ถ้าผมบอกไปอย่างนั้น แล้วปริมจะเชื่อผมเหรอครับ”

    ชายหนุ่มตอบ ยิ้มอบอุ่นกลับไป ขณะที่มองรอยยิ้มจากเธอที่ยังคงอยู่ในความทรงจำของเขาเสมอ

    “ ก็คงเชื่อค่ะ เพราะบางครั้งคนเราก็อยากจะฟังเรื่องที่ไม่จริงบ้าง เผื่อว่าจะมีความสุขมากขึ้น”


    น้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเหงาในตอนท้ายของเธอ  ทำให้ชายหนุ่มมองเธอนิ่งนานด้วยความรู้สึกที่สับสน  ....


    มีความสุขที่ได้มาพบเธออีกครั้ง ... เศร้าใจที่ไม่อาจแตะต้องสัมผัสเธอได้เมื่อครั้งก่อนเก่า  ....ทั้งๆที่ส่วนลึกในใจแล้ว เขาปรารถนาที่จะโอบกอด หญิงสาวเอาไว้ให้หายกับความคิดถึง ความห่วงหา อาทร ที่สะสมมาตลอดระยะเวลาที่แยกจากกัน....  และเสียใจ...ถ้าจะไม่ได้เจอเธออีกเลย...นับจากนี้


    “ ผมได้ข่าวว่าปริม ไม่ค่อยสบาย  อาการดีขึ้นบ้างมั้ยครับ ”


    เขาถามด้วยความรู้สึกและน้ำเสียงที่ห่วงใยเหมือนเดิม ... และหวังว่าเธอจะรับรู้มันได้

    “ ติณณ์กลายเป็นนักสืบไปตั้งแต่เมื่อไหร่คะเนี่ย”

    หญิงสาวถามพลางเสมองถ้วยกาแฟหอมกรุ่นของเขาที่เจ้าของยังไม่ได้แตะแม้สักนิดเดียว

    “  ... ผมรู้ก็แล้วกัน ”

    ชายหนุ่มพูด พร้อมกับมองสบสายตาเศร้าๆคู่นั้น... ที่เขารู้ว่า...เธอพยายามปิดซ่อนความรู้สึกบางอย่างเอาไว้


    “ เพื่อนคนไหนนะที่ชอบหักหลังปริม  เอาความลับไปเล่าให้ติณณ์ฟังอยู่บ่อยๆ ”   เธอถามอย่างไม่จริงจังนัก

    “ ผมก็แค่... ห่วง... แต่ถ้าเป็นเรื่องส่วนตัวที่ปริมไม่อยากให้รู้  ต้องขอโทษด้วยนะครับ ”

    จะว่าไปแล้วก็อดที่จะถามตัวเองไม่ได้  ทำไมเขาจะต้องมาคอยกังวลห่วงใยเธอเหมือนแต่ก่อน

    ชายหนุ่มพยายามเตือนตัวเองอยู่เสมอว่า  เธอมีคนอื่นที่คอยปกป้องดูแลเอาใจใส่  เธอไม่ใช่หญิงสาวคนเดิมที่ต้องการไออุ่น และกำลังใจในยามที่ท้อแท้จากเขาเหมือนครั้งที่เธอยังใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองไทยเมื่อหลายปีก่อน

    “ ขอบคุณนะคะ ที่เป็นห่วง แต่ปริมสบายดี  หมอที่รับไว้เป็นคนไข้ประจำ บอกว่าอาการคงจะดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ”


    ชายหนุ่มนิ่งฟังคำเธอพูดพร้อมด้วยเสียงถอนหายใจเบาๆด้วยความรู้สึกที่สับสน

    “ เขา... เอ่อ ..ดูแลปริมดีหรือเปล่า ”

    ติณณ์เอ่ยถามขึ้นในที่สุด หลังจากที่มองแหวนแต่งงานที่เธอสวมอยู่หลายครั้ง

    “  .......    ”   ปริมพยักหน้าแทนคำตอบ


    “ เออ.. ติณณ์มาถึงนี่ทั้งทีจะแวะไปเที่ยวปราสาทวินด์เซอร์มั้ยคะ  เดี๋ยวปริมพาไป อยู่ไม่ไกลหรอกค่ะ เดินไปไม่นานก็ถึงแล้วล่ะ”  

    หญิงสาวเปลี่ยนเรื่องพูดกับเขา

    “ อย่าเลยครับ  ลำบากปริมเปล่าๆ  แทนที่จะได้พักผ่อน กลับต้องมาเป็นไกด์พาผมเที่ยว”

    “ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ  เรื่องแค่นี้เอง  แหม.. มาวินด์เซอร์ทั้งที ไม่ไปถ่ายรูปปราสาทเก็บไว้เป็นที่ระลึก ใครเขาจะเชื่อล่ะคะ”

    ชายหนุ่มอยากจะบอกเธอว่า  สิ่งที่เขาอยากจะเก็บเอาไว้เป็นที่ระลึก คือภาพของหญิงสาว ที่บัดนี้เริ่มพูดคุยด้วยน้ำเสียงที่สดชื่นขึ้น ทำให้บรรยากาศระหว่างเขาและเธอดูเป็นกันเองมากกว่าเดิม แม้ว่ามันจะไม่เหมือนเดิมก็ตาม
    .
    .
    pinkrose  มีต่อค่ะ

     
     

    จากคุณ : teansri - [ 5 ก.ย. 51 20:22:23 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom