ความคิดเห็นที่ 1 ก่อนเริ่มตอนใหม่ ฝากช่วยกันพิจารณาหน่อยคับ พอดีผมคิด คำเปรย เรื่องนี้ขึ้นมา อยากรู้ว่ามันโอเคไหมอ่ะ ความรักที่บางทีเราไม่รู้ว่า มันเกิดขึ้นกับชีวิตเราเมื่อไหร่ รวมไปถึง ปลายทางของความรักนั้นด้วย ว่าสุดท้าย จะลงเอยแบบไหน หากแต่ว่า ความรักบางประเภท ซึ่งคนจำนวนหนึ่ง ที่ต่างก็รู้ว่า สุดท้ายแล้ว จะจบลงอย่างไร เรื่องราวของความรัก ที่ทำให้คนสองคนได้รู้จักกัน สิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาหนึ่ง ที่ทำให้คนบางคนได้รู้จักกับความสุข แต่สุดท้าย เมื่อเขามองออกไปมอง สิ่งต่างๆที่อยู่รอบตัว สิ่งเหล่านั้นกลับทำให้ ความรักนั้น " ไม่มีทาง " เป็นจริงได้ ยิ่งเขารักมากเท่าไหร่ ยิ่งเป็นการทำร้ายคนที่เขารักมากแค่นั้น หากเป็นแบบนี้แล้ว เขาควรจะมีความรักอยู่ไหม.... - - - - - Chapter 20 ผมตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่... คนที่อยู่ข้างๆหายไปแล้ว ตี๋ไปไหนแล้วล่ะ ... ลุกขึ้นมามีกระดาษวางทิ้งไว้อยู่บนโต๊ะ - แล้วเจอกันที่คณะครับ - กลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ .. เอาเถอะ เดี๋ยวก็คงเจอกัน ลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ผมเดินดูรอบๆบ้าน เป็นครั้งสุดท้าย อีกไม่นาน มันก็จะเป็นของคนอื่นแล้ว (ถึงไม่รู้ว่า จะย้ายมาเมื่อไหร่) ออกมายืนหน้าบ้าน ค่อยๆ ปิดประตูรั้ว  ตัดใจหันหลังกลับ ขี่รถออกมาจากตรงนั้น -- -- -- " นี่ กรูอยู่กับเมิงได้ จริงๆนะ " ผมถามเพื่อน เนต เจ้าของห้องหอพักที่ผมจะอยู่ด้วย มันเองกำลังนั่งเล่นคอมอยู่ หลังจากได้ยินคำถามของผม ก็หันมามองหน้าแบบกวนๆ " เออ ก็แชร์ค่าห้องแล้ว จะเกรงใจทำไมอีกเนี่ย ถ้าเมิงมาอยู่ฟรีนั่นแหละ กรูถึงจะไล่ " เนตตอบผมหลังหันหน้าไปเล่นเกมต่อ " เปล่าก็กลัวเมิงอยากอยู่คนเดียวไง " " ไม่อ่ะ รอรวยก่อนค่อยซื้อคอนโดอยู่คนเดียว " ผมไม่ได้ถามอะไรต่อ หันอ่านหนังสือนอนเล่นอยู่บนเตียง หอที่อยู่ตอนนี้ ก็กว้างพอสมควร อยู่ได้สองคนสบายๆ เตียงก็แยกกันอยู่แล้ว มีระเบียงเล็กๆ พอตากผ้า หรือ นั่งเล่นได้ ราคาก็สบายๆ ไม่แพงมาก กับ เนต เพื่อนคนนี้ ก็รู้จักกันมาก่อนแล้ว เพราะเคยเรียนมัธยมมาด้วยกัน แต่ก็เพิ่งมาสนิทตอนเรียนมหาลัยด้วยกัน หน้าตาเหรอ ... ไม่รู้สิ เพื่อนกันอ่ะ เลยไม่รู้ว่า เป็นยังไง อาจจะดีก็ได้ แต่ หุ่นดีมาก เนื่องจากมันเป็นนักกีฬาบาสเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรอ่ะนะ ออ แล้วมันก็รู้ด้วยว่าเป็นเป็นอะไร แต่ก็อย่างที่เคยบอก ไม่เห็นจะมีเพื่อนผู้ชายคนไหน แคร์ว่าผมเป็นเลย สักพัก ผมก็ออกมาจากหอ ไปเคลียร์งานที่คณะต่อ ว่าจะไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดด้วย จอดรถใต้คณะเสร็จ เดินไปหาเพื่อนๆ ที่กำลังนั่งรวมกลุ่มกันอยู่ใต้ตึก อ่านหนังสือกันมั้ง หรือ ว่านั่งเมาท์กันหว่า " ว่าไง ย้ายไปอยู่หอไอ่เนตแล้วดิ " เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มนั้นถามขึ้นมา " อืม " " อ่ะนะ แหม ย้ายไปนี่ หวังอะไรหรือเปล่าจ๊ะ " เพื่อนผู้หญิงในกลุ่มแซวขึ้นมา " บ้า ไม่หรอก  เพื่อนกัน " " อ่ะค่ะ แหมรีบปฏิเสธเชียว " " เปล่าสักหน่อย ไม่คุยด้วยแล้ว ไปอ่านหนังสือ ห้องสมุดนะ ไปไหม " " เมื่อกี้ไป ไม่มีโต๊ะว่าง ไม่รู้ดิ ลองขึ้นไปก่อนละกัน ยังไง ก็จองเผื่อไว้ก่อน บ่ายๆ จะตามไปละกัน " ผมก็ออกมาจากตรงนั้ ไปซื้อน้ำเปล่าว่าจะแอบเอาเข้าห้องสมุดด้วย ขณะกำลังรอคิวอยู่นั่นเอง " พี่เวย์... " " อ่า ว่าไงซี " ทีเวลาแบบนี้ทำไมเจอกันง่ายจริง -*- " ไม่มีเรียนเหรอพี่ " " อืม พอดีมาอ่านหนังสือที่ห้องสุดน่ะ " " เหรอ .. เอ่อ พี่แล้วเที่ยงนี้..... " *bip *bip เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น " พี่รับโทรศัพท์ แปปนึงนะ ". " ว่าไงตี๋ อยู่ไหนเนี่ย " ตี๋โทรเข้ามาหาผมพอดี " พอดีวันนี้มีเรียนเช้า เลยต้องออกมาก่อน เดี๋ยวต้องไปเรียนต่ออีก ใกล้สอบแล้ว โดดไม่ได้เลย " " เสียงข้างนอกดังจัง อยู่อาคารเรียนรวมเหรอ " " อืม รออยู่หน้าห้องเนี่ย ยังไม่เปิดห้องเลย " " เที่ยงนี้กินข้าวด้วยกันไหม " " อืม ... ไว้ตอนเย็นได้ไหมพี่ พอดี ต้องเข้าlab ต่อ กลัวมาไม่ทันนะ " " ออๆ งั้นไม่เป็นไร ไปเรียนเถอะ เจอกันตอนเย็นนะ " ...พอวางโทรศัพท์ ผมกลับมาคุยกับซี ที่ยืนรออยู่ " เมื่อกี้ ซี ว่าไงนะ " " ออ ว่าเที่ยงนี้ พี่ ไปไหนหรือเปล่า " " ก็ไม่นะ กินข้าวแล้วก็กลับมาอ่านหนังสือต่อมั้ง ทำไมเหรอ " " งั้นกินข้าวด้วยกันไหม เที่ยงนี้ " " อืม..แต่ " " ไปนะ ไม่ได้กินข้าวด้วยกันตั้งนานแล้ว " " ก็ได้ แล้วเรามีเรียนไหมเนี่ย " " ก็เช้านี้เหลืออีกตัวนึง อีกทีนึงบ่ายสองเลย ยังไงพอเรียนเสร็จผมไปหาพี่ที่ห้องสมุดนะ " " อืม ไปเรียนเถอะ เลยเวลาแล้วนะ " " อ่า ลืมดูเลย ผมไปก่อนนะ " แล้วซีกลับออกไปเข้าเรียน ส่วนผมขึ้นไปบันไดอีกทาง -- -- -- -- " เป็นไงบ้าง " ซีถามผมขณะนั่งกินข้าวเที่ยวด้วยกัน อาหารตามสั่งหลัง ม. " ถามนี่ หมายถึงเรื่องไหนละ " " อะไรก็ได้ ผมแค่อยากรู้ว่าพี่เป็นยังไงบ้าง " " ก็ไม่มีอะไรหรอก ช่วงนี้ ก็มีแต่เรื่องสอบแหละมั้ง จะจบแล้วก็งี้แหละ แล้วเราล่ะ อ่านหนังสือบ้างหรือยัง " " อ่านแล้ว ของผมยิ่งเรียนเยอะกว่าพี่อีก " " ที่ริงมีแต่ตัวคณะแล้ว ก็ไม่ต้องเครียดมากก็ได้นี่ " " นั่นแหละยิ่งต้องระวัง อาจารย์แต่ละคนโหดๆทั้งนั้น " " อย่าไปกลัวดิ อาจารย์ที่จริงก็ใจดีกันทั้งนั้นแหละ " " แต่เรื่องคะแนนสอบมันไม่เกี่ยวนี่ ว่าใจดี หรือ ไม่ใจดีนะ " " มันก็ใช่อ่ะนะ " " พี่ไปอ่านหนังสือที่ไหนเหรอ ช่วงนี้ " " ก็ห้องสมุดไง " " หมายถึงตอนกลางคืน ออกไปอ่านที่ไหนบ้างหรือเปล่า " " ออ ก็ยังไม่รู้เลย ก็คงใต้คณะมั้ง ไม่ก็ ตามใต้หอ แล้วแต่ว่าเพื่อนพี่จะไปไหนกัน " " อืม เปล่า หรอก พอดีช่วงนี้ผมก็ลงมาอ่านใต้หอเหมือนกัน เลยว่าจะชวนพี่มาด้วย " " ดูก่อนแล้วกันนะ ถ้าไปอ่านก็คงได้เจอกันแหละ " " คับ " ... ไม่เข้าใจเลยแหะ ทำไม เวลาตั้งใจที่จะอยู่ด้วย  ก็ไม่ได้ดังใจ แต่พอเวลาที่จะตัดใจ กลับมาให้เจอกันง่ายๆ แบบนี้แล้วจะตัดใจได้ไหมเนี่ย คนยิ่งลืมยากๆอยู่ แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 51 20:00:01 จากคุณ : waven - [ 6 ก.ย. 51 16:23:50 ]

ความคิดเห็นที่ 2 - - -- - - -- - - ตกเย็น ผมไปหาตี๋ที่สนามบาส ตอนแรกก็ว่าจะให้ตี๋มาหาหลังจากเลิกเรียน กลายเป็นต้องแวะเข้าไปแก้ไขงานกับอาจารย์ เลยต้องให้ตี๋รอแทน เข้าไปเจอตี๋เล่นบาสฯ อยู่คนเดียว " อ่าว ไม่มีคนเล่นด้วยเหรอเนี่ย " " กลับไปกันหมดแล้ว ใกล้สอบเลยไปอ่านหนังสือกันหมด " " แล้วเราไม่อ่านหนังสือรอพี่แทนล่ะ " " ไม่เอาอ่ะ ขี้เกียจ ยังไม่มีอารมณ์ " " ซะงั้นนะ หิวยังไปหาอะไรกินกันไหม ทุ่มกว่าแล้ว " " อืม... " ตี๋ เลี้ยงลูกบาสฯ คิดไปมาสักพัก ก็ส่งบอลมาทางผม " ลองเล่นกับผมได้ป่าว " " ไม่เอาอะ ไม่ได้เล่นนานแล้ว "ผมก็ส่งบอลกลับไป " แปปเดียวเอง พนันกันก็ได้ เอางี้ ใครแพ้เลี้ยงข้าว " " ไม่เอา กติกาขี้โกง พี่ไม่ใช่นักบาสฯสักหน่อย แพ้เห็นๆอยู่แล้ว " ตี๋ส่งลูกมาทางผมอีกที " ผมต่อให้ด้วยไง พี่ ห้าลูก ผมสิบลูก ใคร ยิงได้ก่อนชนะ " ผมเดาะบอลเล่นๆ ไป ในใจไม่อยากเล่นเลย ขี้เกียจๆ " ไม่เอาอ่ะ " " สามลูกก็ได้ " " คนชนะ อยากกินอะไรต้องตามใจนะ " " เออ นะ เล่นหน่อยดิ นะ นะ " สิ้นเสียงคำตอบของตี๋ ผมชิง ชู๊ตลูกลงแป้นไปก่อนหนึ่งลูก " งั้น ตกลงเลยละกัน โอเคนะ หนึ่งลูกแล้ว " " อ่ะ เล่นงี้เลยเหรอ " ตี๋ตกใจไม่นึกว่าผม จะยิงลูกได้จากจุดที่ยืนอยู่ ที่จริงก็ไม่ได้ไกลจากแป้นเท่าไหร่ แต่ก็เกือบๆจะเส้นสามคะแนนแล้ว ผมเองก็ไม่นึกว่าจะลง ไม่ได้เล่นนานแล้ว แอบตกใจเหมือนกัน แต่ก็ยิ้มออกมานิดๆ (เนื่องจาก เป็นการเล่นที่ดูแล้ว -*- รับตัวเองไม่ได้ ขอข้ามไปเลยละกัน ...ผลการแข่ง ก็ แพ้ เห็นๆ  TT^TT ตี๋มันโกง มันโกง มันเป็นนักกีฬา ) " ตกลง จะกินอะไรละ " ผมนั่งลงบนสนามบาสฯ เหนื่อยอ่ะ ไม่ได้ออกกำลังกายแบบนี้มานาน " ตามสั่งหลัง ม.นี่ แหละ สงสารคนเลี้ยง ดูสภาพแล้ว ไม่ไหวๆ ฮะ ฮะ " ตี๋พูดพร้อมกับนั่งข้างๆผม ผมหันหลังไปเอนพิงกับตี๋ " เดี๋ยวค่อยไปได้ไหม .. เหนื่อยอ่ะ " ตี๋ เอื้อมมือมาลูบหัวผม " ไหวไหมเนี่ย " " แปปนึงไง แปปนึง " แล้วตี๋ก็ขยับตัวลุกขึ้น แล้วมานั่งยองๆด้านหน้าผม " ป่ะ เดี๋ยวให้ขี่หลังไป " " ไม่เอา อายคนอื่นเขา " " จะอายทำไม โดดขึ้นหลังมา" " หนักนะ " " ขึ้นมาเหอะ " " เอาจริงอ่ะ " " หรือจะให้อุ้มไป " " บ้า อย่าทำตกนะ " ผม ขึ้นเกาะหลังตี๋ ทำตัวไม่ถูกเลย ไม่เคยขี่หลังคนอื่นเล่นนานแล้ว ปกติเล่นกับเพื่อนยังไม่สั่นเท่านี้เลย " อะไร แค่ขี่หลัง ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย เกาะแน่นเชียว " เราเดินเล่นอยู่ที่คณะแบบนี้ สักพัก ก็ไปรอบๆ แถวนั้น ไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่ อาจจะ เป็นช่วงที่ทุกคนกำลังเตรียมตัวก่อนจะออกมาข้างนอกกันมั้ง ถ้าใครมาเห็นจะโดนว่าอะไรไหมเนี่ย อายอ่ะ... จะว่าไปแผ่นหลังตี๋นี่กว้างเหมือนกันนะเนี่ย อุ่นดีด้วย " เป็นไงชอบไหม ขี่หลังน่ะ " " ไม่รู้ดิ เสียวอ่ะ " " จะเสียวอะไร ยังไม่ได้ทำอะไรเลย " ผมตบหัวไปที " นี่! ทะลึ่งละ " " อะไรเล่า ก็พูดจริงนี่ แค่ขี่หลังเอง จะกลัวอะไร " " เออนะ... แล้ว หนักไหมเนี่ย " " สบายๆ พี่ตัวเบากว่าที่ผมคิดอีก ผู้ชายอะไรเนี่ย " " เออ ก็คนมันตัวเล็กนี่ " " พี่ไม่กินเยอะๆ อ่ะ จะได้ตัวใหญ่ขึ้นหน่อยไง " " ก็พยายามให้อ้วนอยู่ แต่น้ำหนักไม่ยอมขึ้นเลยเนี่ยสิ " " เครียดอะไรหรือเปล่า น้ำหนักถึงไม่ขึ้นนะ " " ไม่รู้สิ คงงั้นมั้ง " " ยังไม่หายเครียดอีกเหรอ " " มันก็มีเรื่อยๆนะ หมดเรื่องนั้นก็มีเรื่องนี้ ให้คิดตลอดเลย " " ไม่เหนื่อยบ้างเหรอ คิดแต่เรื่องหนักหัว " " ก็คิดมากจนชินแล้วมั้ง " " เฮ่ย คิดจนชินเนี่ยนะ เวอร์ไปป่าว " " ก็งั้นแหละ ไม่รู้ดิ แต่บางทีก็มีอารมณ์ที่ไม่อยากคิดเหมือนกันนะ " " แล้วทำได้ไหม " " ไม่ได้ ... ก็มันจะทำได้ไงละ พอเลิกคิดอะไรไป บางที ก็มีคนเอากลับมาให้ปวดหัวอีก ไม่จบสักที " " งั้น ตอนนี้ พี่คิดอะไรอยู่บ้าง " " ก็เรื่องรายงาน เรื่องสอบ เรื่องค่าใช้จ่าย " " อืม ... เหรอ " " ทำไมล่ะ ก็คิดเรื่องนี้จริงๆนี่ " " แล้วพี่ไม่คิดเรื่องผมบ้างเหรอ " ผมตอบกลับไปเสียงเบาๆพอได้ยิน " ..ถามอะไรเนี่ย  ก็อยู่ด้วยกันแล้ว จะให้คิดอะไรอีก " " ผมก็อยากให้พี่คิดถึงผมบ้างไง " " ไม่รู้ " " หิวยัง ไปหาไรกินกันดีกว่า " " งั้นปล่อยพี่ลงได้แล้ว ไปเอารถกัน " " อืม... ยังไม่ปล่อยได้ป่ะ อยู่อย่างนี้ก่อน " " อ่า.. หายเหนื่อยแล้ว เดินเองได้  " " ไม่เอา " แล้ว ตี๋ก็ออกตัววิ่งไป ที่โรงจอดรถ ทั้งๆ ที่ แบกผมไว้อยู่ จนมาปล่อยที่รถพอดี " เดี๋ยวก็ปวดหลังหรอก เล่นอะไรนี่ " " ก็ถ้าผมเป็นอะไร พี่ก็รับผิดชอบด้วยละกัน " " อ่าวได้ไงอ่ะ พี่ไม่ได้ขอขี่นะ มาบังคับแล้วจะให้พี่รับผิดขอบได้ไง " " ค้าบ ... แต่ก็ยังดี ยังอุตส่าห์เป็นห่วงผมด้วย " บอกแถมส่งสายตาอ้อนผมอีก ... " เออ พอเลยๆ ไปหาไรกินเถอะ หิวแล้ว " ผมเปลี่ยนใจเอาของก็กลับมาไว้ที่หอก่อน ตี๋นั่งรอผมอยู่ใต้หอ " เออ เวย์ คืนนี้กรูไปเที่ยวนะ ไปด้วยกันป่ะ " เนต ที่นอนอ่านการ์ตูนอยู่บนเตียง ทักผม หลังจากเข้าที่เข้าห้องมา " ไม่อ่ะ ว่าจะไปอ่านหนังสือ " ที่จริงก็อยากไปนะ แต่ว่าวันนี้ยังไม่มีอารมณ์เที่ยวเลย " ลืมไป ว่ามีคนต้องดูแล ใช่ป่าว " " ไปเอามาจากไหน " " รุ่นน้องชมรมกรูตั้งสองคน ไม่รู้ได้ไง " " เออ รู้ดีนะ เมิงอ่ะ " " เออนะ อย่ามาทำเตียงกรูเปื้อนละกัน " " ไอ่บ้า...นี่ แล้ว กินไรยังเนี่ย " " ยังเลย ค่อยออกไปกินทีเดียว ตอนเที่ยว " " ออกไปกินด้วยกันไหมล่ะ " " ตอนนี้เหรอ อืม.. แล้วเมิงไปกับใครล่ะ " " ก็..ไปกับ ตี๋ อ่ะ " " แน่ะ ยังจะมาชวนกรูไปอีก เมิงไปเหอะ กรูหากินเองได้ " " ไปด้วยกันได้ ไม่มีอะไรสักหน่อย " " เอาจริงดิ อืม งั้นไปก็ไป " -  --- TO *** BE *** CONTINUE  ***   --- - จากคุณ : waven - [ 6 ก.ย. 51 16:25:50 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อิอิ น่าจะมีความสุขแล้วนิ จากคุณ : กริชครับผม - [ 6 ก.ย. 51 18:08:15 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อิอิอิ  หวานๆๆ  ขี่คอด้วยอ่ะ  อิจฉาวุ้ย จากคุณ : ปฤษณะ - [ 7 ก.ย. 51 14:59:58 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านตั้งนานแล้ว ไม่ได้มาเม้นอ่ะ เนื่องจากใกล้สอบ แถมยังไปม๊อบหน้าทำเนียบซะนาน คำโปรยอ่ะดีแล้วจ้า แต่น่าหมั่นใส้ พี่เวย์ คนเขียนอ่ะ ชึๆๆๆๆๆ เขียนต่อได้ละนะ ก่อนสอบๆ จากคุณ : เบนนี่ทักกี้ - [ 17 ก.ย. 51 12:08:07 ]