หากแสงไฟที่ทอทาบระนาบน้ำ
หนึ่งดวงย้ำ คือหนึ่งบ้านวิมารฝัน
คือหนึ่งคน ทนแม้ท้อถ่อฝ่าฟัน
เพื่อสายตาเว้าวอนนั้น...ส่งออกเล
มีกี่ดวงกันเล่าจับเจ่าอยู่
รอความหวังด้วยใจสู้หาไขว้เขว
คลื่นโยนเรือไร้เยื่อใยดั่งไกวเปล
คนตังเกยังตั้งมั่นบากบั่นคอย
มีกี่บ้านทรมานรอการกลับ
ในวันที่พายุขับ จนเศร้าหงอย
เสียงสวดมนต์ล้นทะลักฝากริ้วรอย
ผ่านหยดปรอย ของน้ำตาที่บ่าริน
มี่กี่ลำที่กลับบ้านอย่างบานชื่น
มี่กี่หลังที่เต็มกลืนเมื่อหวังสิ้น
สักกี่คนเฝ้าทนอดหมดดวงจินต์
สักกี่ฝันที่โผบินอย่างเปรมปรีดิ์
นับจากนี้จะเกิดมีเหตุการณ์ไหน
ลูกทะเลยังติดไฟ ล่องทุกที่
แบกความหวัง แสวงโชคอย่างยินดี
ทุกนาทีคงหยัดยืนสู้คลื่นลม
แล้วตัวเราจะมัวเศร้าทำไมอยู่
ลุกขึ้นสู้ กับความแพ้แม้ขื่นขม
พลาดครั้งเดียวใจห่อเหี่ยวเศร้าตรอมตรม
มันไม่สม กับที่เกิดประเสริฐเอย
จากคุณ :
คุณชายต้วน 
- [
6 ก.ย. 51 21:06:33
]
เรือ.......
- [
6 ก.ย. 51 21:49:48
]