ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 3 เพิ่งเข้าใจ (ตอนจบ) เหตุการณ์ทั้งหมดที่ผ่านมา เป็นสิ่งที่ปารีนั่งนึกขณะจัดข้าวของอยู่ในบ้านจีราน ซึ่งเธอย้ายมาอยู่หลังจากที่แต่งงานกันแล้ว “ทำอะไรอยู่นะปารี” จีรานเดินเข้ามาทัก แล้วก็ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา “อ๋อ จัดของอยู่นะตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่บ้านจีรานได้ 2 เดือนแล้วยังจัดของไม่หมดเลย” เธอบ่น “ดูซิ อัลบั้มรูปเก่าๆเต็มไปหมด จีรานเอาไปดูซิ” เธอกล่าวพร้อมกับส่งบรรดาอัลบั้มรูปของเธอให้จีรานไปดู จีรานรับไปดูแล้วก็ทักว่าคนโน้นคนนี้เป็นใคร ไปถ่ายกันที่ไหนมาบ้าง ปารีก็จัดของไปอธิบายไปพลาง สักพักเห็นจีรานเงียบๆไปเธอจึงหันไปดู ก็เห็นว่าเขานั่งหลับอยู่ที่โซฟา เธอค่อยๆเข้าไปจ้องมองดูใบหน้าอันคมเข้มและจมูกโด่งเป็นสันของเขาใกล้ๆ แล้วก็แกล้งเป่าลมเบาๆเข้าไปที่หูของเขา พร้อมกับกระซิบว่า“รักนะ” ทันทีทันใดนั้นเองจีรานก็ดึงร่างปารีมากอดไว้เป็นการแก้เผ็ด “ปล่อยนะๆ” ปารีร้องตกใจ แต่จีรานไม่ยอมปล่อยเอาแต่อมยิ้ม และจ้องมองดวงตากลมเป็นประกายกับผมสีน้ำตาลยาวสยายของเธอ “ไม่รักเขาแล้วมากอดทำไม”ปารีถามงอนๆ พร้อมกับขัดขืนเล็กน้อย “รักซิ ทำไมจะไม่รัก” เขารัดวงแขนให้แน่นขึ้นไปอีก แล้วสาวร่างบอบบางอย่างปารีก็เข้าไปอยู่ในวงแขนของชายร่างสูงใหญ่อย่างจีราน ใบหน้าเธอซบอยู่ที่อกของเขา “ต้องให้ถามก่อนทุกทีเลยถึงจะบอก” เธอเคืองนิดๆ เพราะจีรานไม่เคยบอกรักเธอก่อนเลย ว่าแล้วเธอก็เอานิ้วไปจี๋ที่รักแร้ของเขา เขาจั๊กจี๋ขึ้นมาและปล่อยตัวเธอในทันที “อะไรก็ไม่รู้” ปารีทำเป็นบ่นหลังจากหลุดจากอ้อมกอดของจีรานมาได้ แล้วเธอก็เก็บอัลบั้มที่จีรานดูไว้ ส่วนจีรานก็นั่งหลับต่อที่โซฟา ระหว่างที่เก็บนั้นเธอก็เปิดดูรูปไปพลาง เปิดไปเปิดมาดันไปเจอรูปตัวเองที่ถ่ายกับชายคนหนึ่งดูสนิทสนม เธอตกใจสุดขีด และสงสัยว่าจีรานจะเห็นรึเปล่านี่เธอลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่ามีรูปนี้อยู่ เธอกลัวจีรานจะเข้าใจผิดคิดว่าเธอมีใจให้คนอื่น หรือคิดว่าเป็นแฟนเก่าของเธอที่ยังลืมไม่ลง แล้วจะทำอย่างไรดีเธอกลัดกลุ้มไปหมด ค่ำนั้นขณะที่ทานอาหารกันอยู่ เธอยังติดใจและถามจีรานอีกครั้ง “จีรานดูรูปเก่าๆปารีแล้วเป็นไงบ้าง” “ก็สวยดี” เขากล่าวเรียบๆ “ดูหมดทุกรูปเลยเหรอ” เธออยากรู้ “ก็หมดนะซิ มีอะไรเหรอ” เขาชักสงสัย “เปล่าๆ เผื่อดูไม่หมดจะได้เอาให้ดูอีก” เธอเฉไฉ แล้วก็ทานข้าวต่อ ถ้าดูหมดก็แสดงว่าจีรานต้องเห็นรูปนี้แล้วแน่ๆ ที่แท้ชายคนนั้นคือเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งที่มาแอบชอบเธอแต่เธอไม่เคยคิดอะไรกับเขาเลยแม้แต่นิดเดียว เผอิญวันนั้นเป็นงานเลี้ยงวันปีใหม่ที่บริษัท เขาขอถ่ายรูปคู่กับเธอแล้วเขาดันเมาแอ๋เอนตัวมาโดนเธอ ภาพก็เลยออกมาเหมือนใกล้ชิดสนิทสนมอย่างที่เห็น คืนนั้นจีรานนอนหลับไปแล้วแต่ปารียังข่มตาไม่ลง เธอนึกในใจจีรานเห็นภาพแต่ไม่ยักกะถามสักคำว่าเป็นใคร เธอนึกขอบใจที่เขาไม่เอาเรื่องเอาราวกับเธอ แล้วเธอก็เกิดความรู้สึกชื่นชมจีรานที่มีใจคอหนักแน่นเหมือนที่แม่บอกว่าการครองชีวิตคู่นั้นต้องพกหินจริงๆ การกระทำของจีรานเป็นเหมือนกระจกให้เธอสะท้อนมองย้อนตัวเอง การที่เธอไปฉีกการ์ดที่ร่าให้จีรานช่างเป็นการกระทำที่น่าเกลียด เธอต่อว่าและคาดคั้นเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย เธอรู้สึกเสียใจกับพฤติกรรมของตัวเองและนึกขอโทษเขาอยู่ในใจ ต่อแต่นี้ไปเธอจะเข้มแข็งไม่ระแวงไร้สาระอีกแล้ว จีรานเข้มแข็งและให้เกียรติเธอ เธอก็ต้องทำได้เช่นกัน แต่อีกใจหนึ่งเธอก็ดันแอบนึกน้อยใจว่าเขาไม่หึงเธอเลยหรือนี่ เขารักเธอรึเปล่านี่ เธอตั้งคำถามอยู่ในใจ หลังจากนั้นผ่านไป 6 เดือนก็ถึงวันแห่งความปลื้มปีติของปารี มันเป็นวันที่เธอต้องไปซ้อมใหญ่วันรับปริญญาโท โดยมีจีรานสัญญาไว้ว่าจะเป็นตากล้อง เธอตื่นนอนตั้งแต่ตีห้าเพราะมีกำหนดถ่ายรูปหมู่ที่มหาวิทยาลัยในตอนเช้าตรู่ แล้วเธอหันไปปลุกจีราน “จีรานตื่นได้แล้ว” ปารีเรียกพร้อมกับเขย่าตัวเขาเบาๆ แต่แล้วเธอก็รู้สึกว่าจีรานตัวร้อนๆ “จีรานเป็นอะไร ทำไมตัวร้อนจัง” เธอตกใจ “ไม่เป็นไรมากหรอก มีไข้นิดหน่อยสงสัยโดนฝนเมื่อวาน” เขาบอกพร้อมกับจะลุกขึ้น “โหใครจะถ่ายรูปให้ละเนี่ย แต่ไงจีรานก็นอนพักไปเหอะ ปารีไปคนเดียวก็ได้” เธอบ่นเซ็งๆ พร้อมกับห่มผ้าให้เขา แล้วเธอก็ไปอาบน้ำแต่งตัวเสร็จประมาณตีห้าครึ่ง มองออกไปข้างนอกท้องฟ้าก็ยังมืดๆอยู่ เธอไม่กล้าเดินไปเรียกแท็กซี่หน้าปากซอยคนเดียวจึงตัดสินใจโทรศัพท์ไปเรียกแท็กซี่ให้มารับไปที่มหาวิทยาลัยเพราะเธอขับรถไม่เป็น นั่งรอที่เฉลียงสัก 15 นาทีรถก็มาถึง ขณะที่เธอขึ้นไปนั่งบนรถก็ปรากฏว่าจีรานวิ่งกระหืดกระหอบตามมาขึ้นรถด้วย “จีรานมาทำไม” เธอดุเขาด้วยความเป็นห่วง “สัญญาก็เป็นสัญญา บอกว่าจะถ่ายให้ก็ต้องถ่าย” เขาบอก “แล้วดีขึ้นแล้วเหรอ” เธอถาม “กินยาแก้ไข้แล้ว เรื่องแค่นี้นิดหน่อย” เขาทำเป็นแข็งแรง ลึกๆปารีก็แอบดีใจที่จีรานมาด้วย เมื่อไปถึงมหาวิทยาลัยปารีก็ถ่ายรูปกับเพื่อนรวมทั้งถ่ายกับจีรานด้วย สักพักเธอก็ไปตั้งแถวขึ้นอัฒจรรย์เพื่อถ่ายรูปหมู่ เมื่อถ่ายเสร็จปรากฏว่าต้องจองรูปและจ่ายเงินทันที เธอและจีรานเตรียมเงินมาไม่พอจึงต้องไปกดตู้เอทีเอ็มในมหาวิทยาลัยซึ่งก็ดันเงินหมดตู้อีก เธอจึงต้องเดินออกไปกดเอทีเอ็มนอกมหาวิทยาลัย ในขณะที่ร้องเท้าเจ้ากรรมก็ดันกัดอีกทำให้เธออารมณ์เสียและหงุดหงิด หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยเธอก็มาหาจีรานที่นั่งรออยู่ใต้ตึกคณะ เธอรู้สึกเหนื่อยล้าสุดๆและเห็นเขาหน้าแดงๆเหมือนไข้ขึ้นจึงตัดสินใจพาเขากลับบ้าน ตัวเธอเองก็จะได้แวะไปงีบด้วย เพราะที่บ้านกับมหาวิทยาลัยก็ไม่ไกลกันมาก แล้วเธอค่อยกลับมาซ้อมรับปริญญาใหม่ในช่วงบ่ายแก่ๆ เมื่อมาถึงบ้านปารีก็บอกจีรานว่าไม่ต้องออกไปมหาวิทยาลัยกับเธอในช่วงบ่ายแล้ว ให้เขากินยาและนอนพักผ่อนซะเพราะเธอซ้อมเสร็จก็จะรีบกลับบ้านไม่มีอะไรมาก และขณะที่ปารีนั่งถอดรองเท้าอยู่นั้น จีรานก็มองไปที่รองเท้าของปารีและเอ่ยขึ้นมาว่า “รองเท้าเลอะหมดแล้ว” จีรานมองไปที่ร้องเท้าที่เต็มไปด้วยขี้โคลน ซึ่งเกิดจากการที่ปารีเดินย่ำในสนามหญ้าขณะขึ้นอัฒจรรย์นั่นเอง ปารีได้ยินแต่ก็ทำเป็นไม่สนใจ “อย่าลืมเช็ดก่อนออกจากบ้านละ” เขาเตือนด้วยความที่เป็นคนรักความเป็นระเบียบเรียบร้อย “ไม่เห็นเป็นไรเลย ไม่มีคนมองหรอก จีรานนี่ชอบมาวุ่นวายอยู่เรื่อย” เธอกล่าวเคืองๆ อีกทั้งรู้สึกเหน็ดเหนื่อยและก็หงุดหงิด แถมร้องเท้ายังมากัดจนอยากจะขว้างทิ้ง แล้วเธอก็สะบัดก้นเข้าห้องนอนไปอย่างอารมณ์เสีย เธองีบไปได้สักสองชั่วโมงนาฬิกาปลุกก็ดังขึ้น เธอรีบอาบน้ำแต่งตัว พอออกมาจากห้องนอนก็เห็นจีรานนอนหลับอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขก เธอนึกในใจจีรานนี่ขี้เซาจริงๆ นอนหลับไม่รู้เรื่องใครจะไปใครจะมา เธอเอาหลังมือแตะหน้าผากเขาก็พบว่าไข้ลดลงแล้ว เธอบอกเขาเบาๆว่าไปก่อนนะเขารู้สึกตัวพยักหน้ารับรู้สลึมสลือ แล้วเธอก็เปิดประตูบ้านออกไปใส่ร้องเท้าก็พบว่ามันดำมันเงางาม เธอประหลาดใจนี่จีรานขัดรองเท้าให้เธอหรือนี่ เธอกลับมามองหน้าจีรานที่หลับตาพริ้มอยู่ สิ่งเล็กๆน้อยๆที่เขาทำให้เธอ มันทำให้เธอประทับใจเป็นที่สุด ต่อไปนี้เธอจะไม่สงสัยในความรักที่เขามีให้เธออีกต่อไปแล้วแม้เขาจะไม่พูดมันออกมาก็ตาม เพราะเธอเข้าใจแล้วว่าสิ่งที่เขาทำทั้งหมดก็เพราะว่าเขารักเธอ ต่อนี้ไปเธอสัญญากับตัวเองว่าจะทำแต่สิ่งดีๆกับเขา เธอเดินออกจากบ้านไปพร้อมกับน้ำตาที่เอ่อล้นขึ้นมาด้วยความซาบซึ้งใจ จบแล้วค่ะ จากคุณ : ษิภา - [ 9 ก.ย. 51 15:11:44 A:203.209.118.171 X: TicketID:022635 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จบลงด้วยดีนะครับ  ขอให้รักกันมากๆ เพี้ยงสาธุ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 9 ก.ย. 51 20:00:27 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณคุณพีทคุงมากๆเลยคะที่มาอ่านและก็อวยพรให้(พระนาง)ซะด้วย จากคุณ : ษิภา - [ 9 ก.ย. 51 20:54:45 A:61.91.163.191 X: TicketID:022635 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อืม .. น่าจะขยายและเกลาให้ยาวและลื่นกว่านี้ได้นะคะ สู้ๆ จากคุณ : scottie - [ 9 ก.ย. 51 23:01:00 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ลืมทำลิ้งก์ตอนเก่าให้ครับ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W6956560/W6956560.html จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 10 ก.ย. 51 09:28:45 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณคุณscottie มากๆคะที่ช่วยแนะนำ แล้วจะพยายามต่อไปคะ ขอบคุณคุณพีทคุงอีกครั้งที่กรุณามาทำลิ้งให้นะคะ แบบว่าษิภาทำไมลิ้งค์เป็นนะคะ จากคุณ : ษิภา - [ 10 ก.ย. 51 16:01:38 A:203.209.118.197 X: TicketID:022635 ]