ความคิดเห็นที่ 1 ขอมาให้คำปลอบใจแบบคนชอบเขียนนะคะ ตัวเองก็เคยเขียนแบบปล่อยแสงใส่...จบเหมือนกัน 555 แล้วก็ค่อยๆเพิ่มเป็นแสงสี ม่วงเขียวเหลืองแดงไปเรื่อยๆ อ่านเจอเรื่องที่คนอื่นเขียน เฮ้ย เหมือนเรื่องที่เรากำลังจะเขียนเลย ก็มี แต่ถ้าเราชอบที่จะทำ รักที่จะเขียน และแน่ใจว่านี่คือของของเรา ก็ทำต่อไปซิคะ ค่อยๆ เรียนรู้ค่อยๆ ขัดเกลางานของตัวเองไป ...เป็นคำปลอบใจที่พอจะนำไปใช้ได้หรือเปล่าก็ไม่ทราบนะคะ... จากคุณ : pajan - [ 12 ก.ย. 51 12:19:22 ]

ความคิดเห็นที่ 2 นักเขียนสมัครเล่นไปอ่านงานของนักเขียนอาชีพ จะเกิดอาการสองอย่าง 1. จิตตก หดหู ฉันไม่มีวันเขียนแบบนี้ได้แน่ เลิก! จบ! 2. ฮึดสู้ ฉันต้องทำให้ได้ ฉันต้องทำได้ดีกว่าด้วย เขียน! สู้! จากคุณ : เด็กหญิงเงือกน้อย - [ 12 ก.ย. 51 12:40:43 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แหะเคยเขียนแต่วิทยานิพนธ์ จะปลอบถูกไหมเนี่ย มันก็ขึ้นอยู่กับว่า ถ้าอาการจิตตกมาจากรู้สึกว่า คงไม่สามารถเขียนได้แบบนั้นแน่ๆ ถ้าเช่นนี้ก็คงต้องบอกว่านั่นเป็นความคิดที่ผิด หรือไม่ก็อาจจะต้องไปทบทวนตัวเองอีกทีว่ารักการเขียนมากแค่ไหน คำว่าทำไม่ได้ ไม่ได้หยุดแค่ทำไม่ได้นะคะ มันพัฒนาไปจนเป็นคำว่าทำได้ ได้ คนที่เค้าบรรยายได้ดี ก็ใช่ว่าจะดีเลยตั้งแต่ครั้งแรก ถ้าไม่เริ่มก้าวขาก่อน ก็คงขึ้นบันไดไม่ได้ (ใช้ลิฟท์ก็ยังต้องก้าวขาเข้าไปในลิฟท์) ดังนั้นถ้ารักจะเขียนจริงๆก็เขียน อยากให้คนช่วยอ่านก็เอามาลงที่ถนนนี่ หรือที่ไหนๆก็ได้ค่ะ ฝึกเขียนไป ลองไปเรื่อยๆหาแนวทางการบรรยายของตัวเองไป สะสมประสบการณ์จากความเห็นคนอ่าน จากสิ่งที่ตัวเองอ่าน สักวันมันต้องดีขึ้นได้สิน่า ที่เคยเห็นๆมา คนที่รักการเขียนจริงๆ ก็เคยผ่านเหตุการณ์ทำนองนี้มากันเกือบทั้งนั้น อาจจะจิตตกๆ ไปสักพัก(แล้วก็ดองนิยายๆๆๆ) สักพักก็กลับมาเขียนต่อเหมือนเดิม ไม่รู้สินะ ยังรู้สึกว่าการเขียนอะไรสักอย่าง น่าจะเป็นการเทียบกับสิ่งที่ตัวเองเคยทำได้ว่าเราพัฒนาไปแค่ไหน มากกว่าไปเทียบกับคนอื่นน่ะค่ะ พัฒนาให้เป็นตัวของตัวเอง มีงานเขียนแบบที่ตัวเองอยากเขียนน่าจะดีที่สุด จะไปเขียนให้ได้ให้เหมือนคนอื่นไปทำไมกัน จากคุณ : จริง - [ 12 ก.ย. 51 13:08:09 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แนะนำอย่างเป็นกลาง ไม่ฝักไผ่ฝ่ายใด (กำลังฮิต) ออกตัวก่อนว่าเป็นมือสมัครเล่นน้อ... เราคิดว่าคุณน้องคุณช่วยหน่อยนะ กำลังเข้าใจผิดล่ะ การเขียนเรื่องหรือเล่าเรื่อง ไม่ใช่เกมส์ออนไลน์ ประเด็นสำคัญอยู่ที่เนื้อหา บทสนทนา การเล่าเรื่อง และ ฯลฯ แต่ไม่ใช่อยู่ที่สเปเชี่ยลเอฟเฟ็คค่ะ เพราะส่วนนี้เราถือว่าเป็นแค่ประกอบไม่ใช่เนื้อหาหลักที่จะต้องกังวล (มั้ง) การบรรยายมากหรือน้อย ไม่ใช่ปัญหา หากใช้คำได้ตรงและสามารถสื่อ 'สาร' ออกมาได้อย่างที่อยากจะเล่า... บางเรื่องบรรยายน้อยแต่กินใจความมาก...เปรียบเหมือนมวยหมัดหนัก บางเรื่องยิ่งบรรยายมากยิ่งอินมาก...เปรียบเหมือนมวยลีลายิ่งต่อยยิ่งพริ้ว แล้วแต่เทคนิคของแต่ละคนนะ...เราว่า อาการ (อยาก) เป็นนักเขียนที่ดี ต้องมีพื้นฐานจากการเป็นนัก (ช่าง) อ่านเป็นเรื่องที่ถูกต้องนะคะ จากนั้นค่อยมาคิดอีกครั้งว่ายังอยากเขียนอยู่หรือไม่ จากคุณ : run saya (run saya) - [ 12 ก.ย. 51 13:16:58 ]

ความคิดเห็นที่ 5 บอกว่า...น้องเขาได้อะไรเยอะแยะจากสิ่งที่เขาอ่าน... อย่างน้อยก็รู้ว่าเขาปล่อยแสงน้อยไปละนะ...(ฮา) เอาเป็นว่า...ถ้าเขาไม่อ่านของคนอื่น เขาก็จะยังไม่รู้ว่านิยายเขาขาดอะไรบ้าง แล้วถ้าคนอื่นอาจมีจินตนาการที่น้องเขาไม่มี... แต่น้องเขาก็อาจมีจิตนาการอื่นไม่มีเช่นกันค่ะ :D เหนื่อยก็พัก...ท้อก็หยุดไว้ก่อน หายเมื่อไหร่ค่อยลุกขึ้นเขียนใหม่ เรามีคำพูดปลอบใจตัวเองเวลาที่ท้อว่า... "คนเก่ง ๆ และประสบผลสำเร็จในตอนนี้... อดีตเขาก็คงมีจุดเริ่มต้นเหมือนกับเรานี่แหล่ะ เขาก็ต้องมีวันที่หัดเขียนเหมือนกัน...สู้ ๆ เฟ้ย" จากคุณ : adel_ew - [ 12 ก.ย. 51 13:23:02 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ไม่ค่อยได้ปล่อยแสงในนวนิยายของตัวเองเท่าไหร่ค่ะ (ก็คนละแนวกับปล่อยแสงนั้นแหละ) แต่...อยากบอกน้องเขาว่า...อย่าเพิ่งท้อล่ะ ยังไงก็เขียนไปเรื่อยๆ เขียน แล้วนำกลับมาอ่านของตัวเอง ดูว่ามีส่วนไหนขาดไป ส่วนไหนเกินมา ไม่มีใครเขียนได้ดีตั้งแต่แรกเริ่มหรอกค่ะ ประสบการณ์ และการตั้งใจ ขยัน มั่นฝึกฝน ไม่ใช่แต่ว่าจะเขียนอย่างเดียว การอ่านก็ด้วย นั่นแหละจะนำน้องไปสู่ความสำเร็จได้ค่ะ เป็นกำลังใจให้ จากคุณ : เม-ดา - [ 12 ก.ย. 51 15:34:24 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่เคยเขียนนิยายปล่อยแสงเหมือนกันค่ะ แต่ถ้าเป็นฉากอื่นๆ ก็มีเหมือนกัน ที่ได้อ่านของคนอื่นแล้วคิดว่า บรรยายสุดยอดมากๆ เช่น ฉากเศร้า ฉากหวานแหว๋ว กลับไปอ่านของตัวเอง ทำไมมันแย่แบบนี้ แต่ก็ฮึดสู้ค่ะ ทุกคนย่อมมีสไตล์ของตัวเอง ค่อยๆ หาไป บางทีเราอาจจะปล่อยแสง..จบ แต่โดนใจใครหลายคนก็ได้นะคะ เป็นกำลังใจให้น้องเจ้าของกระทู้ค่ะ -- เพิ่งมุดมาจากกองงาน เหนื่อยมากๆ แฮ่กๆๆ จากคุณ : ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี - [ 12 ก.ย. 51 16:54:39 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อาจจะเป็นอารมณ์ชั่วขณะมั้งครับ คนเขียนต้องเคยเป็นแบบนี้กันทุกคนจริงๆ แหละ เพื่อนๆ มีคำแนะนำมาฝากมากมาย ถ้าบอกแล้วน้องเขายังไม่จิตฟูก็ไม่ต้องตกใจ นะครับ  ของอย่างนี้บางทีมันต้องใช้เวลา  ถ้ารักการเขียนจริงๆ อดไม่ไหวหรอก เดี๋ยวก็ต้องกลับมาเขียนอีกครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 12 ก.ย. 51 21:14:28 ]

ความคิดเห็นที่ 9 บอกน้องให้เขาอ่านต่อไป เดี๋ยวอยากเขียน ก็มาเขียนต่อเองแหละ จากคุณ : Deckard - [ 13 ก.ย. 51 00:19:29 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ช่าย อ่านไว้ก่อน เดี๋ยวจะฮึดสู้อีกแน่ๆ จากคุณ : scottie - [ 13 ก.ย. 51 02:19:32 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ^^ เขียนเรื่อยๆ เดี๋ยวรายละเอียดก็ออกมามากขึ้นเรื่อยๆ เอง(มั้ง)ครับ จากคุณ : KTH (KTHc) - [ 13 ก.ย. 51 15:16:24 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เมื่อสมัยหนุ่ม ๆ ที่ กระผม ยังห้าว ๆ อยู่ (เช็คอายุเอาเองนะ ขอรับ) เคย บังอาจ ไปถาม คุณครู อาจินต์ ปัญจพรรค์ (ณ ปัจจุบัน ท่านเปน ศิลปินแห่งชาติ สาขา วรรณกรรม) คือ ทะลึ่ง ไปถามท่านว่า ท่าน บ.ก. ครับ (สมัยนั้น ท่านยังดำรงตำแหน่งเปน  บรรณาธิการ นิตยสาร ฟ้าเมืองไทย) ผมชอบ อ่านหนังสือ แล้วก็ชอบอ่าน งานเขียน ของท่าน บ.ก. มาก จึงขออนุญาต เรียนถามท่านว่า ถ้า ผมอยากจะเขียนหนังสือให้ได้อย่างท่าน บ้าง ผมต้องเริ่มต้น ยังไงดีครับ ท่าน อาจินต์ ปัญจพรรค์ ศิลปินแห่งชาติ ตอบกระผมมา เพียง พยางค์เดียว ว่า เ ขี ย น . ดังนี้ ขอรับ. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 13 ก.ย. 51 16:53:28 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ^ เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ นิยายปล่อยแสง  ก็ใช่ว่า แสงต้องเหมือนกันทุกเล่ม นิยายต้องเหมือนกันทุกเรื่อง   ลักษณะของภาษาดิ้นไปตามแต่บรรยากาศและพื้นฐานของคนเขียนแต่ละคน เหมือนนิยายที่ชอบเขียนกันนั่นละ ฉากโป๊ๆ  คนโตๆแล้วใครเขาก็รู้ว่าอะไรมันมาจากไหน แต่ทำไม๊ ถึงยังชอบอ่าน    ส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีใครอยากรู้หรอก  ว่า 1-2-3-4 เป็นอย่างไร เพราะมันก็รู้ๆกันอยู่ (แฮ่ม)   แต่ไอ้ที่อยากรู้จนถึงขั้นต้องซื้อมาอ่าน  คือการส่งทอด แฟนตาซีที่มันซ่อนเร้นอยู่ในจินตนาการที่เกิดจากระหว่างตัวอักษร ที่จะสามารถสะกดคนอ่าน ให้เตลิศไปตามภาพฝันที่เราวาง นั่นต่างหาก แค่คิดถึงลำแสง  มีให้วาดได้ตั้งเยอะ   ลำแสง  แท่งเป็นประกาย  จุดสว่างในความมืด    สารพัด  ที่จะเปรียบเปรย   ปัญหาอยู่ที่ ความอยากที่จะเขียน ยังมีอยู่ไ หม   พอหยุดเขียนก็หยุดฝันค่ะ   ถ้ายังฝัน ก็ต้องเขียน  ....แค่นั้นเอง จากคุณ : โตมิโต กูโชว์ดะ - [ 13 ก.ย. 51 17:59:56 ]

ความคิดเห็นที่ 14 จขกท..เองค่ะ ให้น้องเขาอ่านคำตอบที่ทุกคนให้มา... .....แอบเห็นน้องร้องไห้ด้วย.......... ขอบคุณทุกคนนะคะ จากคุณ : จขกท - [ 13 ก.ย. 51 18:57:37 A:202.91.19.192 X: TicketID:146799 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เห็นคนอื่นเขาบอกไปหมดแล้ว ก็เลยให้ได้แต่กำลังใจ สู้เขานะ... ไอ้มดเอ็ก!! จากคุณ : ไอ้มู๋ไร้อมฯ - [ 15 ก.ย. 51 21:35:00 A:124.121.208.50 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 อืมม... จะว่าอย่างไรดีนะ กรณีอย่างนี้ เจ้านัทก็เคยเป็นนะ เค้าเรียกว่า ช่วงจิตตก... ตกไปสามเดือน เขียนอะไรไม่ออกสักคำเดียว ต้นเหตุอาจจะไม่ได้เกิดจากสิ่งเดียวกัน แต่ก็ทำให้เขียน อะไรไม่ออก เพราะคำพูดประโยคนั้น จากคน ๆ เดียว แต่โชคดีที่มีเพื่อนดี ๆ หลายคน ที่คอยบอกโน่นบอกนี่ แนะโน่นแนะนี่ จนท้ายสุด ก็กลับมาเขียนใหม่อีกครั้ง... ส่วนเรื่องสำนวนนั้น... ไม่มีใครเขียนได้สำนวนดี ๆ งาม ๆ มาได้ตั้งแต่เกิดหรอกค่ะ คนเราก็ต้องฝึกต้องหัดมาก่อนทั้งนั้น ค่อย ๆ ใช้เวลาเพาะบ่มตัวเอง หากว่ารักที่จะเป็นนักเขียนแล้ว ท้อไม่ได้ค่ะ.... ความพยายามเท่านั้นที่จะช่วยให้เราทำงานที่เรารักต่อไปได้ และเวลาก็จะคอยขัดเกลาให้เราดีขึ้น อย่ารีบร้อนค่ะค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไป ไม่มีใครทำความฝันตัวเองให้เสร็จภายในวันเดียวหรอกค่ะ ยังไงก็ฝากบอกน้องเค้าให้ สู้ ๆ แล้วกันนะคะ... จากคุณ : เปียร์รุส - [ 16 ก.ย. 51 21:30:30 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตอนนี้กำลังรู้สึกเหมือนน้องคุณเจ้าของกระทู้เลย แต่อย่างที่คุณพีทคุงพูด ถ้ารักจริงๆมันเลิกไม่ได้หรอกค่ะ จากคุณ : wormearth - [ 18 ก.ย. 51 19:57:09 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ไม่มีใครเขียนเก่งตั้งแต่แรกครับ  ต้องหัดและปรับปรุงให้ดีขึ้น  ไม่ใช่แค่พัฒนาเป็นปีๆ  แต่หลายๆปีหรือหลายสิบปี นักเขียนทั้งมืออาชีพและไม่อาชีพที่นี่ล้วนต้องเคยผ่านช่วงเวลาลองผิดลองถูก  เขียนได้ดีบ้างไม่ดีบ้าง  ฮึดสู้และท้อถอยสลับกันตลอดแม้กระทั่งได้เป็นนักเขียนเต็มตัวแล้วก็ตาม เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : ธามาดา - [ 21 ก.ย. 51 17:22:35 ]

ความคิดเห็นที่ 19 T^T นิยายแต่ละเรื่องมันไม่ได้สนุกเพราะปล่อยแสงได้สวยงามน่อ... ดู'สุดขอบจักรวาล'ซิ...ปล่อยแสงไม่ได้ละเอียดละอออะไรมากมาย แล้วดังมั้ยล่ะ จากคุณ : อสิตา - [ 24 ก.ย. 51 01:01:37 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เข้ามาตอบเป็นครั้งแรกค่ะ อยากบอกว่ามีอาการแบบนี้เหมือนกันค่ะ เป็นมากๆเวลามานั่งอ่านงานของนักเขียนใหม่ในนี้ อ่านแล้วมันตกใจว่านี่มือสมัครเล่นเขายังขนาดนี้กันเลยเหรอ ถ้าเป็นพวกมืออาชีพเรายังพอปลอบใจตัวเองว่าเขาเก๋า เขียนมานาน ไม่ต้องไปเปรียบเทียบ แต่อ่านงานของหลายคนในนี้แล้ว เกิดอาการจิตตก (ตกใจกล้ว) จนไม่กล้าเขียนเหมือนน้องที่จขกทรู้จักนั่นล่ะค่ะ แนะนำให้ลองไปอ่านกระทู้ของคุณณัฐกรเรื่อง "ความกลัวสิบอย่างของนักเขียน..." แล้วก็ "หุบปากแล้วเขียนไป เคล็ดไม่ลับสำหรับนักอยากเขียน" ของคุณปิยะรักษ์ค่ะ อ่านแล้วอาจช่วยให้ฮึดสู้ใหม่ได้นะคะ (สำหรับหมูอมโรคอ่านแล้วจิตฟูขึ้นทันทีเลยค่ะ) แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 51 22:06:57 จากคุณ : หมูอมโรค - [ 26 ก.ย. 51 21:35:32 ]

ความคิดเห็นที่ 21 สู้ ๆ นะ ใจของเราเท่านั้นค่ะ สู้กับใจเราสิ และคนรอบข้างต้องส่งเสริมอืม เป็นกำลังใจให้ค่ะ อยากเป็นนักเขียนที่ดีเหมือนกันค่ะ จากคุณ : หมูอ้วน (taykuji) - [ 6 พ.ย. 51 10:16:45 ]