ความคิดเห็นที่ 1 ..................................................................... “สวัสดีครับ  ผมชื่อกฤษิกครับ เรียกว่าตาต้อมก็ได้ครับ ผมย้ายมาจากโรงเรียนรังสรรค์วิทยา จังหวัดนครสวรรค์ครับ ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนๆนะครับ  ฝากตัวด้วยครับ” แสงแดดสีทองทอดประกายทะลุเหล่าปุยเมฆ กระทบกับสีเขียวๆ ของต้นสนดูอบอุ่นนัก แต่ตอนนี้ย่างเข้าเดือนธันวาคม เข้าสู่หน้าหนาวเต็มตัวแล้ว แสงแดดก็ไม่ช่วยคลายความหนาวเท่าไรนัก ในหน้าร้อนจังหวัดตากเคยเป็นจังหวัดที่ร้อนที่สุด แต่หน้าหนาวก็หนาวไม่ธรรมดาเลยทีเดียว   ที่สนามบาสยังมีเด็กเล็กมาออกกำลังกายคลายความหนาว กันอยู่โดยมีเพื่อนๆต่างผลัดกันออกมานำออกกำลังกาย น่าจะคลายหนาวกันได้อยู่บ้าง ที่ห้องเรียนสายตาทุกสายตาในห้อง ป. 6/2 ต่างมองมาที่หน้าชั้นเรียน หลายคนเพ่งพินิจว่าเจ้านี่มันเป็นใครกันนะ มาทำอะไรที่ห้องเรียนฉัน อีกหลายคนเงยหน้าขึ้นมาดู แล้วก็ไม่ได้สนใจอะไร กลับไปคุยกับเพื่อนต่อเพราะไม่ได้เจอกันมาเกือบเดือน     "กฤษิกจะมาเรียนกับเราเพิ่มอีกหนึ่งคนนะ ขอให้ดูแลเพื่อนใหม่ดีๆด้วย" ครูปรางค์บอกกับเด็กๆ       "เอ้า.... มัวแต่มองกันอยู่นั่นแหล่ะ คอยดูแลเพื่อนใหม่ด้วยนะลูก กฤษิกเพิ่งย้ายมาใหม่ ยังไม่รู้จักอะไรที่นี่หรอก " “นู่น กฤษิกไปนั่งกับนิ่มสิมีที่ว่างอยู่ นิ่มตอนพักเที่ยงพาเพื่อนไปกินข้าวด้วยล่ะ ดูแลเพื่อนดีๆ อย่าให้เสียชื่อลูกครูปรางค์ล่ะ” ครูปรางค์บอกพร้อมกับชี้มือไปที่โต๊ะแถวๆหลังห้อง ซึ่งมีที่ว่างอยู่หนึ่งที่พอดี “นิ่มเค้าเป็นหัวหน้าห้อง มีอะไรก็บอกเค้าได้” ครูปรางค์ย้ำ ครูปรางค์สอนวิชา ส.ป.ช. พร้อมทั้งควบตำแหน่งครูประจำชั้น ป.5/2 และครูฝ่ายปกครองอีกด้วย ฉันเคยเจอกับครูแล้วหนึ่งครั้งเมื่อตอนมาสมัครเรียน ครูปรางค์ดูเป็นคนมีอายุ สูงประมาณ 165เซนติเมตร ใส่แว่นหนาเตอะ ที่แว่นมีสายห้อยคล้องคอ แต่เวลาที่ครูปรางค์สอน ครูปรางค์มักชอบถอดแว่นออก ฉันไม่เข้าใจจริงๆ  เคยถามครูครั้งหนึ่ง ครูปรางค์บอกว่าเวลาใส่แว่นจะเห็นหน้าเด็กๆไม่ชัด  ฉันก็ได้แต่งงในคำตอบถอดแว่นแล้วจะเห็นชัดได้อย่างไรกัน เวลาครูปรางค์ถอดแว่นสายตาครูปรางค์ดูอบอุ่นมาก แต่เมื่อไรที่ครูปรางค์ใส่แว่นจะดูน่าเกรงขามทีเดียว อาจเป็นเพราะด้วยที่ครูปรางค์เป็นคนเสียงดังด้วยเลยดูน่ากลัว แต่จริงๆแล้วครูปรางค์ใจดีมาก “หวัดดี นายชื่อกฤษิกหรอ ชื่อแปลกดีจัง เราชื่อนุ่มนิ่ม เรียกนิ่มเฉยๆก็ได้” เพื่อนร่วมโต๊ะเริ่มคุยกับฉันก่อน “หวัดดีครับนิ่ม เรียกเราตาต้อมก็ได้” ผมตอบกลับ พร้อมกับรอยยิ้มเล็กๆ “จ้าตาต้อม แล้วตกลงชื่อของตาต้อมแปลว่าอะไรหรอ เราไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย” “อ๋อ กฤษิกน่ะหรอ ยายเราเป็นคนตั้งให้ แปลว่าชาวนาน่ะ ยายบอกว่าตากับยายเป็นชาวนา แม่ตาต้อมก็เป็นชาวนามาก่อน ยายอยากให้เราภูมิใจว่าเราเป็นลูกชาวนา ไม่อยากให้เราลืมน่ะ ยังไงเราก็ไม่ลืมหรอกว่าเราเป็นลูกชาวนา” ผมบอกนิ่ม นิ่มเป็นเด็กผู้หญิงที่หน้าตาดีทีเดียว ตาหวาน ผิวขาวราวกับปุยนุ่น ผมสีดำสรวย ยาวถึงขอบเอว รูปร่างสูงสมส่วนผิดกับเด็กในชั้นเดียวกันที่ค่อนข้างตัวเล็ก นุ่นเป็นคนเรียนเก่ง สอบได้ที่หนึ่งของห้องมาโดยตลอด เลยได้รับความไว้วางใจจากเพื่อนๆให้เป็นหัวหน้าห้อง คอยรับคำสั่งจากครูปรางค์มาบอกเพื่อนๆอีกที   ครูปรางค์ชอบเรียกเด็กๆว่าลูก ครูบอกว่ารักทุกคนเหมือนลูก ครูปรางค์มักจะเดินมาพร้อมกับไม้เรียวเล็กๆเสมอ ครูไม่สนว่าจะมีกฎหมายห้ามใช้ไม้เรียวกับนักเรียนรึเปล่า แกจะบอกก่อนทำโทษเสมอว่า นายกได้ดีก็เพราะไม้เรียว ฉันก็ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า เพราะไม่เคยได้คุยกับนายกซักที แต่ก็ไม่เคยมีใครโกรธเคืองครูปรางค์เพราะโดนตีเลยซักคน เพราะที่โดนตีก็เพราะทำผิดจริงๆ ส่วนมากที่โดนครูปรางค์ทำโทษก็เพราะว่าไม่ยอมทำการบ้าน จากคุณ : คุณชายสะพายเป้ - [ 12 ก.ย. 51 21:14:44 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนกลางวันนิ่มพาฉันมากินข้าวด้วยกันที่โรงอาหาร นิ่มบอกว่าที่นี่จะซื้ออาหารหรือขนมต้องแลกคูปองก่อน นิ่มแลกคูปองมาสี่สิบบาท ได้สีแดงมาสองอัน สีขาวสี่อัน คูปองที่นี่จะเป็นพลาสติกกลมๆคล้ายกับเหรียญสิบแต่มี ขนาดใหญ่กว่าประมาณสองเท่า มีทั้งหมดสี่สี  สีเขียวมีค่าสิบห้าบาท  สีแดงสิบบาท สีขาวห้าบาท และสีเหลืองสอง บาท  ทั้งหมดจะมีราคาติดอยุ่ ส่วนอีกด้านจะมีคำว่า "มัธโนทัย" ติดอยู่ซึ่งเป็นชื่อโรงเรียน นิ่มส่งคูปองให้ฉันยี่สิบบาท ฉันส่งเงินสดกลับคืนให้นิ่ม แต่นิ่มบอกปัดบอกว่านิ่มจะเลี้ยงเพื่อนใหม่ ฉันเลยต้องจำยอม เพราะนิ่มยืนยันว่าจะเลี้ยง ฉันรับคูปองจากนิ่มมา  ฉันไปยืนนิ่งอยู่ท้ายๆแถวที่เค้าต่อกัน เพราะไม่รู้จะกินอะไรดี เห็นนิ่มเข้าแถวอยู่ที่ร้านก๋วยเตี๋ยวเลยเข้าไปหา นิ่มถามว่ากินข้าวซอยเป็นมั๊ย ฉันไม่เคยกินข้าวซอยมาก่อน นิ่มบอกให้ลองกินข้าวซอยไก่ร้านป้ามาอร่อยมาก ผมก็เลยได้กินข้าวซอยไก่ร้านป้ามาในเที่ยงนั้น ข้าวซอยไก่ดูน่ากินทีเดียวมีเส้นบะหมี่เหลืองแบนๆหนึ่งก้อน พร้อมด้วยน่องไก่ขนาดใหญ่หนึ่งน่อง ราดด้วยน้ำข้าวซอยสีเหลืองเข้มคล้ายสีของขมิ้น แกล้มด้วยกระเทียม และผักกาดดอง โรยหน้าด้วยหมี่เหลืองทอดกรอบ กลิ่นหอมชวนทาน ทั้งหมดใส่ในชามตราไก่ขนาดใหญ่ดูแล้วไม่น่าเชื่อว่าแค่สิบบาท นิ่มบอกนิ่มชอบกินข้าวซอย ไปกินที่ไหนมาก็อร่อยสู้ป้ามาไม่ได้ นิ่มพาไปนั่งที่ประจำของนิ่มเป็นโต๊ะไม้หินอ่อนสีเขียวอยู่ ใต้ต้นหูกวางขนาดใหญ่ ข้างๆเป็นสนามเด็กเล่นของเด็กอนุบาล ที่ต้นหูกวางมีป้ายไม้สีขาวขนาดเล็กติดอยู่บนป้ายเขียนด้วยสีแดงว่า "Age Quod Agis จะทำสิ่งใด จงทำให้ดี” ผมมารู้ทีหลังจากนิ่มว่านี่เป็นคำขวัญของโรงเรียน “เออ... ตาต้อม ทำไมตาต้อมถึงย้ายมาอยู่ที่นี่ล่ะ ” นิ่มถาม “อ๋อ เราย้ายมาอยู่กับพ่อกับแม่น่ะ พ่อแม่เรามาทำงานที่จังหวัดตากตั้งนานแล้ว ก่อนหน้านี้เราอยู่กับยายที่นครสวรรค์ แม่อยากให้เรามาอยู่ด้วยกัน แม่คงคิดว่าเราเริ่มโตแล้ว คงกลัวเราเหลวไหลน่ะ เพราะไม่มีผู้ใหญ่ดูแล ยายก็แก่แล้ว” ฉันตอบนิ่มพร้อมกับเช็ดเหงื่อ ด้วยความเผ็ดของข้าวซอย เมื่อกี้คงใส่พริกเผามากไปหน่อย “เผ็ดหรอต้อม เดี๋ยวเราไปซื้อน้ำมาให้นะ” ไม่ทันได้พูดอะไร นิ่มก็รีบลุกพรวดออกไป ฉันนี่แย่จริงๆ นิ่มบอกว่าที่ห้องเราทุกคนจะมีหน้าที่ทำดูแลห้อง แต่ละคนก็มีหน้าที่ไม่เหมือนกัน เช่น เช็ดโต๊ะ กวาดห้อง เช็ดกระดาน ถูพื้น เขียนวันที่ แล้วแต่ว่าใครจะได้รับมอบหมายอะไร ถ้าเกิดใครไม่ทำหรือลืมก็จะโดนเพิ่มหน้าที่อีกหนึ่งอย่าง แต่ถ้าใครทำดีมาตลอดไม่เคยละเลยครูปรางค์ก็จะให้สิทธิกับคนนั้นที่จะสามารถเลือกงานที่จะทำได้ ทุกคนจึงไม่มีใครละเลยการปฎิบัติหน้าที่ของตัวเองเพราะกลัวโดนเพิ่มหน้าที่   แนวคิดนี้เป็นของครูปรางค์ ครูบอกว่าถึงจะเป็นเด็กก็ต้องมีหน้าที่ และต้องทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด ต้องมีความรับผิดชอบ ครูบอกอีกว่าถ้าแค่นี้ยังรับผิดชอบตัวเองไม่ได้ แล้วโตไปมีหน้าที่ที่มากกว่านี้ ใหญ่กว่านี้ จะรับผิดชอบได้อย่างไร  นิ่มบอกว่าฉันยังไม่มีหน้าที่รับผิดชอบเดี๋ยวจะไปปรึกษาครูปรางค์ก่อนแล้วจะหมอบหมายให้ พ่อเคยบอกฉันเหมือนกันเรื่องหน้าที่และสิทธิ พ่อบอกฉันว่า ต้องแยกคำว่าสิทธิและหน้าที่ให้ออก พ่อบอกว่า สิทธิคือ อำนาจอันชอบธรรมของเรา ที่เราน่าจะทำได้ โดยที่ขึ้นอยู่กับเราว่าจะทำรึเปล่า ทำก็ได้ ไม่ทำก็ได้ โดยที่เราต้องไม่ไปเบียดเบียนคนอื่น  ส่วนหน้าที่นั้นเป็นสิ่งที่เราต้องทำ  ทุกคนมีหน้าที่ พ่อเคยท่องกลอนให้ฉันฟังว่า “หน้าที่ชาวประมง คือหาปลา หน้าที่พ่อค้า คือหาผลกำไร หน้าที่ศิลปิน คือสร้างศิลปะ หน้าที่พระ คือสอนธรรม” หน้าที่......เรา คือ...............? เราต้องรู้ตัวของเราว่าหน้าที่ของเราคืออะไร เราจะไปเรียกร้องสิทธิของเราไม่ได้ถ้าเรายังไม่ทำหน้าที่ของเราให้ดีซะก่อน พ่อเปรียบเทียบให้ฟังว่า  ทุกคนมีหน้าที่ต้องไปเลือกตั้ง ถ้าเราไม่ไปเราก็จะถูกตัดสิทธิ์บางอย่าง พ่อบอกทุกวันนี้มีคนหลายคนละเลยหน้าที่ของตนเอง คนขับรถไฟไม่ยอมขับรถไฟ พนักงานการไฟฟ้า ประปา ไม่ยอมไปทำงาน นักศึกษาไม่ยอมไปเรียน ทำให้คนอื่นเดือนร้อน พ่อบอกเค้าทำไม่ถูก แล้วฉันก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ตกลงสิทธิและหน้าที่มันมีขอบเขตแค่ไหน.......? ................................................................................ . จากคุณ : คุณชายสะพายเป้ - [ 12 ก.ย. 51 21:18:43 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ..................................................................... อ่านยากจังเลย ผมจัดระเบียบข้อความไม่เก่งน่ะครับ คนที่จะอ่านก็ขอโทษด้วยนะครับที่อ่านยาก ..................................................................... จากคุณ : คุณชายสะพายเป้ - [ 12 ก.ย. 51 21:19:54 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อ่านยากจังเลยครับ (แซว แหะๆ - - แต่ชื่อ กฤษิก อ่านยากจริงๆนะ) นอกเรื่อง : จำได้ว่า เมื่อก่อนตอนเรียนประถม เคยเพียงกับลูกพี่ลูกน้องว่า ทำไมบางโรงเรียนใช้ ป. X/X บางโรงเรียนใช้ ป. X.X (หลาย X เหลือเกินเรา) ตอนนั้นเถียงกันอย่างจริงจังเลยทีเดียว แต่ตอนนี้ลืมไปแล้วครับว่าทำไม? (แล้วจะบอกทำไม?? งงกับตัวเอง) เข้าเรื่อง : หน้าที่ของเราคือ..... อืม ขอกลับไปคิดก่อนนะครับ แหะๆ... ไปแล้ววว... จากคุณ : ชยสกล - [ 12 ก.ย. 51 23:16:48 A:118.172.66.105 X: TicketID:187178 ]

ความคิดเห็นที่ 5 กฤษิก อ่านว่า กริ-สิก ครับผม จากคุณ : คุณชายสะพายเป้ - [ 12 ก.ย. 51 23:27:53 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ชื่ออ่านยากจริงๆ ด้วย จากคุณ : scottie - [ 13 ก.ย. 51 02:00:56 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เว้นบรรทัดว่างระหว่างย่อหน้าแบบนี้ ก็ช่วยได้มากแล้วล่ะครับ ไม่ตาลายแล้ว ชื่อกฤษิก เพราะจริงๆ ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย คงไม่ซ้ำมั้งเนี่ย ความหมายก็ดีนะครับ สมัยเด็กๆ โรงเรียนผมใช้เงินพลาสติกแบบนี้เหมือนกัน เรียกว่า ชิป ตอนนั้นไม่รู้หรอกครับ ว่าแปลว่าอะไร มีสีแดงกับสีน้ำเงิน  สีแดงสองบาท สีน้ำเงินหนึ่งบาท (โอ้ เราแก่จัง ค่าเงินสมัยนั้น...) ตอนผมเข้าเรียนใหม่ๆ (ป.1) นะ ชิปทุกอันสึกกร่อนยังกะอมยิ้มที่ถูกอม  จนอยู่ไปตั้งหลายปี โรงเรียนเขาถึงทำชิปใหม่ ขอบคมสวยเชียว เพิ่งรู้ว่ามันต้องหน้าตาแบบนี้เอง ฮ่าๆๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 13 ก.ย. 51 21:23:42 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านแล้วร้สึกดีจังนิ เหมือนนึกถึงสมัยเด็กๆ จากคุณ : กริชครับผม - [ 15 ก.ย. 51 09:58:42 ]