เธออยากอ้อน..
ก็เลยเขียนกลอน มาให้อ่าน
หวังว่าหน้าจะบาน
และยิ้มหวาน ได้อีกครา

ดีใจไหม...
ที่อยากอ้อนเมื่อไหร่  ก็มาหา
แม้ไม่ได้มองตา
แต่ยังเขียนกลอนมา..ให้ชื่นใจ

ยิ้มสวยๆ...
รับรู้ไว้ด้วย...ว่าอยู่ไหน
ก็คิดถึง...ห่วงใย
ไม่เคยห่างไป...ไกลๆเลย

ยังอยู่ตรงนี้...
มองมาสิ...เห็นไหมเอ่ย
นั่งยิ้มให้อยู่เลย...
ไม่เคยเฉยเมย ...เลยนะจ๊ะ

อย่ากล่าวหา..ว่าห่างหาย
แค่เพียงห่างกาย..ก็งอนล่ะ
ไม่ดีหรอกนะจ๊ะ..
เห็นไหมล่ะ...มาง้อแล้ว

ยิ้มนะยิ้ม...
แก้มอิ่ม...เพริดแพร้ว
จะยอมเป็นลูกหมา ลูกหมูหรือ ลูกแมว
ก็ยอมเป็นแล้ว..ถ้าหายงอน

นั่งอยู่ตรงนี้...
ถ้าคนดี ยังอยากอ้อน..
ก็จะส่งไปเป็นบทกลอน
คนอยากอ้อน...หายงอนนะ

"คนชื่อขลุ่ยเขียน"
13 กันยา 51 ปทุม.

จากคุณ : รักไม่จำเป็นต้องพูด - [ 13 ก.ย. 51 18:13:21 ]