เส้นทางนี้จะมีต้นตะขบเรียงรายอยู่หลายต้น บางครั้งผมก็เด็ดผลสีแดงสุกของมันมากินเล่น
ที่เด็ดมากินเล่นไม่ใช่เพราะผมชอบกิน
แต่เป็นเพราะแค่ผมสงสัยว่ารสชาติในตอนนี้จะอร่อยเหมือนกับตอนที่ผมปีนขึ้นไปกินผล
สีแดงเล็กๆแบบนี้บนกิ่งเล็กๆแบบนั้นได้หรือไม่
มันไม่อร่อยเหมือนตอนนั้นเลย

ผมไป-กลับผ่านทางนี้ทุกวัน
ผ่านซะจนไม่มีอะไรแปลกตา ทุกอย่างเป็นปกติอย่างที่เคยเป็น

เหมือนเช่นที่เคยเป็น ผมกำลังเดินผ่านทิวต้นตะขบ
ผมเห็นแมวตัวหนึ่งกำลังข้ามถนน ผมมองตามแมวตัวนั้นไป
มันวิ่งเข้าไปในอาคารโทรมๆหลังหนึ่ง
อาคารที่หลังคาเป็นสังกะสี
อาคารที่ก่ออิฐแต่ไม่ฉาบปูน
อาคารที่ตีไม้ระแนงเป็นช่องๆแทนผนัง
ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่ามีอาคารแบบนี้อยู่ระหว่างทางผ่านของผม
และผมเองก็ไม่ได้สนใจอาคารหลังนั้นเลย แต่ที่ผมเดินเข้าไปในนั้นเพราะผมแค่สงสัย
สงสัยว่าแมวตัวนั้นเป็นตัวเดียวกับที่มานอนที่เตียงผมหรือไม่...แค่นั้น

ผมนอนแผ่มองหลังคาสังกะสี
อาคารหลังคาสังกะสีตอนกลางวันจะร้อนมาก
แต่เพราะลมที่ลอดผ่านจากช่องของผนังไม้ระแนงเลยทำให้อากาศถ่ายเทได้ดี ไม่อึดอัด
ตัวผมเต็มไปด้วยเหงื่อ ผมเหนื่อยจนไม่อยากจะลุก นอนแผ่แบบนี้ให้ความรู้สึกที่ดีมากๆ
เธอเดินมานั่งแหมะตรงข้ามกับผม เราเอาขาเกี่ยวกัน
แล้วต่างคนต่างก็ซิทอัพ ก่อนจะเลิกฝึกซ้อม

เธอกับผม เราจับคู่ฝึกซ้อมกันอยู่เป็นประจำทุกเย็น
ที่เป็นอย่างนั้นเพราะตัวผมสูงกว่าเธอไม่มาก ในขณะที่คนอื่นไม่ตัวใหญ่กว่าก็ตัวเล็กกว่าเธอ
เราเลยเหมาะที่จะจับคู่ฝึกซ้อมกัน
เราจับคู่ผึกซ้อมกันเป็นเวลาหลายเดือน
เราจับคู่ฝึกซ้อมกันจนเราเริ่มนั่งคุยกันหลังฝึกซ้อมนานขึ้น
เราจับคู่ฝึกซ้อมกันจนเราเริ่มไปไหนมาไหนด้วยกัน

ผมมองที่มือของผม มือที่เคยจางจนเกือบหายไปจากโลก
ตอนนี้มือของผมกำลังกุมมือของเธอ
เราเดินกุมมือกันไปทุกที่ทุกแห่ง
เราเดินกุมมือกันจนกลายเป็นเรื่องปกติ
เราจะเดินกุมมือกันอย่างนี้ต่อไป เราหวังไว้อย่างนั้น

ผมละสายตาจากความสวยงามที่ผมเคยเฝ้ามองอยู่
ความสวยงามของความตาย
ผมกำลังจับจ้องต่อสิ่งที่สว่างไสว เจิดจ้า เบิกบานและอบอุ่น
สิ่งที่เร้าทรวงอกให้วาบหวาม ใจเต้นไม่เป็นส่ำ ไม่เป็นตัวของตัวเอง

ความรัก

เป็นเหมือนพันธนาการ ที่ยึดผมไว้ด้วยห้วงอารมณ์อันอ่อนหวานหวั่นไหว
พรากผมจากความอิสระ กักขังผมไว้ไม่ให้ไปไหน
หลอกล่อให้ผมหลงไหล วนเวียนอยู่ในวังวนนี้
วังวนอันแสนสุข

เหมือนตอนเรากำลังจ้องและเฝ้าคอยดอกไม้ที่กำลังเริ่มเบ่งบานอยู่
จู่ก็มีผีเสื้อบินมาเกาะที่ดอกไม้
ด้วยปีกอันแสนสวยน่าหลงไหลและท่วงท่าที่อ่อนช้อยพลิ้วไหว
เมื่อผีเสื้อบินออกไป เราก็หันหลังให้กับดอกไม้แล้วไล่ตามผีเสื้อไป
ท้องฟ้าสีครามปรากฎขึ้น เมื่อเราเงยหน้าขึ้นมองตามผีเสื้อที่บินสูง
ทุ่งหญ้าเขียวขจีปรากฏขึ้น เมื่อเรามองตามผีเสื้อที่บินเลียดพื้น
โลกปรากฏขึ้น เมื่อเราวิ่งไล่ตามผีเสื้อ

ผมหันหลังให้กับดอกไม้ที่ผมเฝ้ามองมาตั้งนานซะแล้ว

จากคุณ : garnet19th - [ 15 ก.ย. 51 14:03:53 A:58.147.38.17 X: TicketID:181655 ]