ทุ่งนาแดน แสนตอ ขอเอ่ยอ้าง
ว่าหนึ่งนางลาลับ มิกลับหลัง
ปล่อยดงถ่าน บ้านแก่ง เป็นแอ่งวัง
หนึ่งนารั้ง ร้างรวง เพราะห่วงใย
ประกาศทั่ว ทิศา ว่าข้าโหย
รวงลีบโรย แค่คว้าเคียว เกี่ยวบ่ไหว
เดินละเมอ เผลอระอา ถึงท่าชัย
นางอยู่ไหน ไยมิกลับ มารับขวัญ
ข้าวตั้งท้อง มองอร่าม งามเช่นเก่า
เหมือนมีเจ้า ร่วมเรียง อยู่เคียงคั่น
วอนพระร่วง ผดุงธรรม นำเจ้านั้น
คืนหากัน กลับนา เถิดหนานวล
สารจิต ตั้งจิต แค่ติดถึง
แค่คำหนึ่ง สัญญาไว้ ไยมิหวน
ทั้งสามหลุม วังหน้า มาชักชวน
ให้ไคร่ครวญ รักครั้ง ที่ยังหวาน
ต่อให้สาวหาดเสี้ยว มาเกี่ยวรัก
ก็มิหักใจ ให้ใคร ในสถาน
ทั้งแม่สำ โบสถ์ขาด หาดสะพาน
ยังต้องการ รอแต่เธอ เสมอไป
หนุ่มกรุงเก่า เฝ้าขอ ออเซาะรัก
กับทรวกหัก กลวงเกลี้ยง เพียงเหลวไหล
สาวกรุงเก่า ระเริงรุ่ง ณ กรุงไกล
ลืมศรีสัชชนาลัย ไปแล้วหรือ
ไม่มีอะไรหรอกครับ มาแต่งกลอน วอนบ้านเกิด ให้คน อยู่ไกล คิดถึงบ้าน เล่น ๆ น่ะ อิ อิ
แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 51 12:18:14
แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 51 12:17:24
แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 51 12:16:59
**ฝนสั่งฟ้า...อย่าลาจาก**
- [
23 ก.ย. 51 15:54:47
]
