ความคิดเห็นที่ 1 “ สวัสดีครับน้องถั่วงอก นี่คงเป็นหนทางสุดท้ายสินะ!!ที่พี่ออมสินจะได้ใกล้ชิดกับน้องมากที่สุดและสามารถทำได้ดีที่สุดแล้ว ” นั่นคือข้อความที่ผมพยายามเรียบเรียงออกมาจากความรู้สึกที่หดหู่ภายใจใจของตัวเอง หลังจากที่อ่านข่าวหน้าหนึ่งในกรอบข่าวเล็กๆเมื่อเช้า .ทำให้ผมอดคิดถึงเด็กหนุ่มวัย 19 ปีที่รู้จักกันเพียงไม่นานขึ้นมาทันที แต่ตลอดเวลาที่เราได้รู้จักกันแทบจะนับคำได้ว่าเราพูดอะไรกันบ้าง “น้องถั่วงอก เข้ามานั่งด้านในก่อนสิ พี่ไก่ติดธุระอยู่เดี๋ยวคงตามมา” ผมออกไปรับน้องถั่วงอกที่หน้าห้องจัดเลี้ยงแห่งหนึ่ง หลังจากที่จบหลักสูตรอบรมผู้ประกอบการรายย่อย วันนี้เป็นการเลี้ยงฉลองกันในรุ่น โดยมีผมเป็นประธานฯรับผิดชอบงานทั้งหมด น้องถั่วงอกเป็นนักศึกษาปีหนึ่ง ผิวขาว  ผอมๆสูงประมาณ 170 ซม. หน้าตาน่ารัก ดวงตากลมโตดูสดใสสมวัย ความรู้สึกของผมสะดุดตั้งแต่พบน้องถั่วงอกครั้งแรกที่มหาวิทยาลัย ตอนนั้นน้องเขาสนิทสนมกับน้องไก่มากๆ เรียกได้ว่าเป็นเงาตามตัวกันเลย น้องไก่เป็นรุ่นพี่ที่จบแล้วแต่ต้องรับผิดชอบหน้าที่ประชาสัมพันธ์โครงการนี้ตลอดหลักสูตรที่เปิดอบรม ผมจะถูกน้องๆที่เข้าอบรมแซวเสมอๆเกี่ยวกับน้องถั่วงอก อาจเพราะสายตาเจ้าเล่ห์-เจ้าชู้ของผมก็เป็นได้ที่ชอบมองน้องเขาเสมอๆ แต่ความจริงแล้วผมอยากจะบอกเหลือเกินว่าผมถูกชะตาน้องเขาตั้งแต่แรกที่พบ แต่ไม่ได้หมายความว่าผมจะหลงรักน้องเขาอย่างพวกรักร่วมเพศ มันอธิบายไม่ถูกว่าคืออะไร? และเพราะการแซวของน้องๆในรุ่นนั้นนั่นเอง ที่เหมือนกำแพงหนากั้นความสัมพันธ์ระหว่างน้องถั่วงอกกับผมให้ห่างออกจากกัน  น้องถั่วงอกพยายามหลบผมตลอด และผมก็ทำได้เพียงส่งสายตามองดูอยู่ห่างๆ “ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมนั่งรอที่นี่ก่อนก็ได้” เสียงน้องถั่วงอกบอกกับผม โดยไม่ยอมสบตาด้วย ผมเดินเข้าไปใกล้ มันคงเป็นวันสุดท้ายที่ผมจะได้เห็นน้องเขาใกล้ชิดขนาดนี้ และคงเป็นครั้งแรกที่เราได้อยู่กันตามลำพังสองคน น้องถั่วงอกขยับตัวเล็กน้อย ผมยังคงบอกให้น้องเข้าไปในงาน เพราะทุกคนก็รู้จักน้องกันทุกคน ในที่สุดน้องถั่วงอกก็เข้าไปในงาน อาจเพราะไม่อยากอยู่กับผมตามลำพัง หรือเพราะทนลูกตื้อของผมไม่ได้กันแน่ไม่อาจทราบได้ (ต่อบทความด้านล่าง) จากคุณ : ออมสินไตตั้น - [ 24 ก.ย. 51 09:18:55 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คืนนั้นผมมีความสุขมาก แม้จะไม่ได้ใกล้ชิดกับน้องถั่วงอกมากมาย แต่เพราะผมได้เห็นรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของน้องเขาตลอดในสายตา หน้าที่ของน้องคือการเก็บรูปภาพบรรยากาศในงานเพื่อลงทำเนียบรุ่น  แม้รูปของผมจะมีน้อยที่สุดเมื่อนำมาโหลดดู ผมเข้าใจน้องถั่วงอกในเวลานั่นเป็นอย่างดีเพราะถ้ามีรูปผมเยอะก็จะถูกล้ออีก มีอยู่ช่วงหนึ่งที่น้องไก่เป็นคนถ่ายภาพในงาน น้องไก่พยายามถ่ายภาพของผมกับน้องถั่วงอก กว่าจะได้รูปคู่กันก็ทำเอาคนในงานลุ้นกันตัวโก่ง และนั่นคงเป็นภาพสุดท้ายจริงๆที่ผมได้เห็นน้องเขา เพราะต่อมาผมทราบข่าวว่าน้องถั่วงอกกับน้องไก่มีเรื่องไม่เข้าใจกัน และบาดหมางกันไปในที่สุด ผมไม่ทราบว่าเป็นเรื่องอะไร? รู้เพียงว่าน้องไก่มีเวลาให้กับแฟนมากเกินไป โดยทิ้งให้น้องถั่วงอกเหงาลำพัง ยิ่งช่วงนั้นทางมหาวิทยาลัยปิดภาคเรียนพอดี จึงเป็นระยะเวลาที่ทำให้น้องถั่วงอกปิดกั้นตัวเองอยู่ในโลกส่วนตัวที่บ้าน ไม่ยอมพบหน้าใคร ส่วนน้องไก่ก็ตัดสินใจไปเรียนต่อปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เรื่องของทั้งสองคนยังเป็นปริศนาให้กับผมมาโดยตลอด แม้ในเวลาต่อมาผมจะไม่ได้เจอหน้าน้องทั้งสองคนอีกเลยก็ตาม จะมีเพียงน้องไก่ที่อีเมลล์ส่งข่าวถึงผมเป็นระยะแต่ไม่บ่อยนัก และข่าวล่าสุดทำให้ผมต้องสะเทือนใจจนทุกวันนี้ จากน้องนักศึกษาคนหนึ่งว่า น้องถั่วงอกเป็นมะเร็ง !! ผมรีบส่งอีเมลล์ฉบับนี้ถึงน้องไก่ทันทีเพราะผมไม่มีทั้งเบอร์โทรศัพท์และอีเมลล์ของน้องถั่วงอก (ต่อบทความด้านล่าง) จากคุณ : ออมสินไตตั้น - [ 24 ก.ย. 51 09:27:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ถึงน้องไก่ เป็นเดือนแล้วที่ไม่ได้ส่งข่าวคราวพูดคุยกัน เพราะอยากให้น้องไก่ปรับตัวกับสิ่งแวดล้อมใหม่ๆ ตอนนี้คงเข้าที่ มีเพื่อนมากมายแล้วสิครับ เพราะผมก็ติดตามข่าวบ้างเล็กน้อยที่ hi5 ของน้องไก่ คงทราบใช่ไหมครับ?ว่าเมลล์ฉบับนี้ผมต้องถามเรื่องหนึ่ง ใช่ครับ!! เรื่องของน้องถั่วงอก สำคัญต่อจิตใจผมมากทีเดียว ด้วยอะไรนั้นก็ยากจะอธิบาย ขอเก็บไว้ข้างในใจคนเดียวล่ะกัน พูดไปเดี๋ยวก็ไม่พ้นแนวY แต่มันก็จนใจจะอธิบายออกมาได้ มีทางใดบ้างครับที่ผมจะไปเยี่ยมและให้กำลังใจน้องถั่วงอกได้ น้องไก่พอจะช่วยได้ไหม? ก่อนที่อะไรจะสายเกินไปและคาใจผมตลอด ทุกวันนี้จะมีประโยชน์อะไรครับกับการส่งใจให้น้องเขาโดยที่อีกฝ่ายไม่รับรู้ ขอร้องนะครับ บางอย่างก็ไม่สามารถอธิบายได้ ขอบคุณล่วงหน้าครับ อาจารย์ออม นั่นคือครั้งแรกที่ผมอีเมลล์ไปถึงน้องไก่เรื่องของน้องถั่วงอก เพราะอย่างที่บอกทั้งสองคนสนิทกันมาก เพียงอึดใจเดียวผมก็ได้รับข้อความตอบกลับมาจากฝ่ายตรงข้าม แม้อ่านข้อความจบแล้ว ผมกลับรู้สึกเหมือนว่าถูกปิดกั้นอย่างบอกไม่ถูก หรือกำแพงนั้นยังไม่พังทลายลง มันเกิดอะไรขึ้นกับผมและน้องถั่วงอกกันแน่!! “ สวัสดีครับอาจารย์ ตอนนี้น้องยังไม่อยากที่จะพบหรือเจอใครอ่ะครับ เพื่อนๆโทรไปน้องก็จะไม่รับสายเท่าไร ช่วงนี้น้องจะหงุดหงิดง่าย ก็รักษาตัวที่บ้านที่ กรุงเทพ บางช่วงก็ขึ้นมารักษาตัวที่พิษณุโลก บางทีน้องก็ดื้อกลับไปเรียนก็มี ไว้สักพักดีกว่า เดี๋ยวไก่จะพลอยโดนไปด้วย ก็อย่างที่บอกแหละครับอาการดีขึ้นเยอะแล้ว ความจริงไก่ก็รู้ตั้งแต่ทำโครงการแล้ว แต่เป็นความต้องการของน้องเอง ก็เลยไม่ได้บอกใคร ช่วงนั้นไก่ถึงไป กทม บ่อยๆ ก็ไปหาน้องนั่นเอง ช่วงนี้ไม่ได้ลงไปเพราะไก่เตรียมตัวสอบ แต่น้องไม่อยากให้คนรบกวนเยอะเท่านั้นเอง ” ทุกวันนี้ผมต้องเป็นฝ่ายนั่งรอข่าวคราวของน้องถั่วงอกตลอดเวลา เห็นข่าวการเสียชีวิตของคนมีชื่อเสียงต่างๆที่เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งทุกครั้งคราใด หัวใจของผมห่อเหี่ยวเหลือเกิน ใกล้เข้ามาแล้วใช่ไหม? ผมจะนั่งรอแบบนี้ต่อไปใช่ไหม? มันมีหนทางใดบ้างที่ผมจะติดต่อกับน้องถั่วงอกได้ ในเมื่อเส้นทางของผมถูกปิดลงแบบนี้ เพื่อนๆที่สนิท รวมถึงประวัติจากทางมหาวิทยาลัยถูกปิดหมด ไม่สามารถขอทราบได้ ผมอยากบอกเหลือเกินว่า ผมรักถั่วงอกนะ ความรู้สึกว่ารักอย่างน้องชาย ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะคิดเกินกว่านี้ ไม่รู้สิ!!ผมผูกพันกับน้องนะ ขอรับฟังความในใจของพี่ชายคนนี้ด้วยเถอะ ด้วยสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่มีจริงในสากลโลก ขอโปรดช่วยยื้อชีวิตน้องของผมด้วยเถอะครับ ผมคงทนไม่ไหวเมื่อถึงวันที่ต้องทราบข่าวนั้น .ขอสักครั้งได้ไหม?ที่พี่ชายคนนี้จะไปเยี่ยมเยียนและให้กำลังใจน้องชายอย่างใกล้ชิด “เราอย่าดื้อให้มากนัก รู้ไหมเจ้าถั่วงอกน้องรักของพี่? งอแงอยากไปมหาวิทยาลัยตลอดเลย พี่ชายอยากให้เราอยู่กับครอบครัวให้มากที่สุด เชื่อพี่สักครั้งได้ไหม?...เจ้าเด็กโง่ของพี่” ทั้งหมดนี้เขียนจากเรื่องจริงทั้งสิ้น เป็นความรู้สึกที่ไม่สบายใจนัก เมื่อได้ทราบข่าวของคนที่ผมรู้สึกดีๆด้วยแต่ไม่สามารถเป็นกำลังใจให้ได้แม้แต่คำพูดจากปาก...ขอให้จดหมายฉบับนี้ส่งผ่านความรู้สึกถึง "น้องถั่วงอก"ด้วยนะครับ หมายเหตุ...."น้องถั่วงอก" คือชื่อเรียกเล่นๆที่ผมใช้เรียก"น้องXXX" เขาจริงๆ ด้วยรูปพรรณสัณฐานของน้องที่ผิวขาว หน้าตาน่ารัก ผอมสูงกำลังดีสไตล์วัยรุ่นเกาหลี จึงเรียกน้องเขาว่าถั่วงอกตั้งแต่นั้นมา จากคุณ : ออมสินไตตั้น - [ 24 ก.ย. 51 09:33:43 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เศร้าจังค่ะ เห็นใจทั้งสองคนเลย จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 24 ก.ย. 51 10:50:00 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แวะมาอ่านก่อนจ้า เผลอหลับไปตอนสามทุ่ม มาตื่นเอาตอนนี้ แต่มาอ่านแน่นอนจ้า เศร้ามากๆ เลยจ้า พี่อ่านน้ำตาแทบไหล คิดถึงเพื่อนสุดรักจับใจ ยิ่งดึกมันยิ่งคิดถึงนะ ยิ่งช่วงนี้ฝันเห็นเพื่อนบ่อย ๆ จนบางครั้งขนลุกซู่เลยแหละ พี่ขอมอบกำลังใจให้น้องถั่วงอกนะจ้ะ ขอให้ปาฏิหารย์มีจริงนะจ้ะ น้องถั่วงอกสู้ ๆๆ จากคุณ : roslita - [ 24 ก.ย. 51 11:42:33 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาอ่านครับ จากคุณ : KTH (KTHc) - [ 25 ก.ย. 51 12:08:13 ]