...มันก็เรื่องความรักงี่เง่า แบบที่คุณๆ ผมๆ พบอยู่ทุกวันนั่นแหละ.....ไม่มีอะไรแปลกใหม่หรอก
ใครบอกว่า"ฆ่าได้แต่อย่าหยาม"
บางอย่าง หยามก็หยามไป อย่ามาถึงกับฆ่า เหมือนเรื่องนี้.........
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
หยามได้แต่อย่าฆ่า
-----------------
ทำไมผมมานั่งอยู่ตรงนี้ คุณอยากรู้หรือ กระเถิบมาใกล้ๆ ผมก็อยากเล่าใครๆ อยู่เหมือนกัน เรื่องมันเกิดมานานมากแล้ว เริ่มตั้งแต่ตอนที่ผมยังไม่รู้จักเธอดี ตอนที่เธอยังหุ่นแน่งน้อย เปราะบาง น่าทะนุถนอม ชื่อเธอ คือวันลดา ให้ตายสิ แรกเพียงเห็นเธอเดินผ่าน ผมใจแทบขาด สายตาแสนหวาน ผมสวยพลิ้วประบ่า วงแขนกลมกลึง ปลีน่องชวนสัมผัส ทุกย่างก้าวของเธอเหมือนนางฟ้าลงมาโปรดสัตว์ที่ใจบาปหยาบช้าอย่างผมให้เลวทรามโสมมยิ่งขึ้น
เห็นกล่องปากกาสีชมพู กับสมุดปกแข็งสี้น้ำตาลวางอยู่แถวนี้มั้ยคะ เธอคงไม่รู้กิเลสที่เกาะหนาในใจของไอ้หนุ่มชั่วตรงหน้า ถึงได้ตัดสินใจหันกลับมาเปิดบทเจรจาออกมาก่อน แต่แน่นอน ปมที่ถูกสั่งสอนมาอย่างดีด้วยบรรพบุรุษสูงส่งในตระกูลเก่าแก่ ย่อมทำให้ผมแค่ส่งสายตาแห่งสุภาพชนพร้อมคำตอบแทนกระโดดกระชากเสื้อสีขาวบางๆ พอดีตัวของเธอกับกระโปรงสั้นเหนือเข่าให้หลุดไปซะ เมื่อกี้ผมเห็นครับ แต่มีผู้หญิงคนหนึ่งมาหยิบไป
โอ ไอ้ความชั่วร้ายเริ่มผุดออกมารุนแรงขึ้น เมื่อริมฝีปากบางๆ สีชมพูเคลือบสารแวววาวน่าลิ้มลองเผยคำพูดแสดงความแปลกใจออกมา คุณพอจะบอกได้มั้ยคะ ว่าเป็นใคร เธอแสร้งถามอย่างนั้นออกมาได้อย่างไร หรือว่าตั้งใจยั่วยวนให้การสนทนาไปในทางที่ผมต้องการสนองร่างกายเต็มทีแล้ว อย่าเพิ่งเลย อย่ารีบร้อน สัตว์สาวแสนสวยเอ๊ย กูจะรู้ได้ไงว่าคนหยิบไปคือใคร
แต่เธอคงมีมารยาจริตเพียงพอที่จะยิ้มแบบสาวน้อยวัยแรกรุ่นในซ่องโสเภณีชั้นสูงออกมาแก้เขินเพื่อตอกลึกให้ผมใกล้ดำดิ่งลงขุมอเวจียิ่งกว่าเดิม อุ๊ย หวิวขอโทษค่ะ หมายถึงว่า คนหยิบไปน่ะค่ะ รูปร่างหน้าตาเป็นยังไง แล้วเธอก็หัวเราะยกมือมาปกป้องปากแย้มยิ้มแต่ยังเห็นไรฟันขาว นังหญิงงามเมืองเอ๊ย ปากกับมือเนียนเรียวของเธอช่างเหมาะแก่การปฏิบัติงานอย่างอื่นเสียจริง แค่ชื่อเล่นแทนตัวเองก็ช่างเปิดเผยเหลือทน อยากให้แถวนี้มีมุมอับมืดสักแห่ง และกฎหมายเป็นเพียงแค่กระดาษจริงๆ
อ๋อ ผิวคล้ำ ผมยาว แต่งกายคล้ายคุณ แต่ไม่สวยเท่าครับ ผมตอบตามที่เห็นมาและหยอดท้ายแบบสุภาพชนที่พึงกระทำต่อหญิงสวยตามบรรทัดฐานของสังคมทั่วไป ได้ผล เธอทำท่าเขินอายได้อย่างเผาไหม้ทุกรูขุมขนแห่งตัณหาในสมองผมตามแบบที่ถูกฝึกมาอย่างสาวราคาแพงอีกครั้ง ขอบคุณค่ะ สงสัยจะเป็นเพื่อนหวิวเองค่ะ สายตาเธอส่องประกายใสแบบเนื้อสาว ยืนไหวกายน้อยๆ รีรอให้พรานล่าอย่างผมรุกเพื่อกะระยะทิศทางลูกศรก่อนง้างธนูให้แม่นๆ ผมแหวกพงหญ้าออกไปเพื่อเปิดทางให้ตัวเอง ผมชื่อกริช ครับ ดีใจที่ได้รู้จักคุณหวิว อยากจะบอกต่อไปว่า จะดีใจกว่านี้ถ้าเธอเปิดกระดุมเสื้อขาวให้เห็นอาหารพิษอันโอชะข้างใน แค่เนื้อหนังจะหวงไปทำไมกันเล่า
คุณกริชเรียนคณะนี้ด้วยหรือคะ ปีไหนเอ่ย จะมาถามทำไม ผมแน่ใจตอนนั้นเอง ว่าเธอเต็มใจรับพรานใจเปี่ยมด้วยกามา หรือหลงในรูปงามของหนุ่มท่าทางตระกูลสูงเข้าไปไว้กลางใจแล้ว แล้วเรื่องอะไรผมจะถอย แต่ไม่ปล่อยลูกศรซะทีเดียว ปล่อยไปตอนนี้ถ้าไม่โดนที่สำคัญ เธอจะบาดเจ็บ และเปลืองกระสุนปืนอีกครั้งที่ต้องทำให้เธอตายอย่างถาวรในกำมือผมไงล่ะ ผมรออีกหน่อยดีกว่า คณะอื่นครับ แต่มาลงเรียนวิชานี้ด้วย ผมลงเรียนครั้งที่สามแล้ว หวิวจะเรียกผมว่า พี่ ก็ได้ ครับ เธอยิ่งโปรยจริตใส่เทพบุตรภายนอกอย่างผมยิ่งขึ้น ค่ะ พี่กริช หวิวว่าเราเข้าห้องเรียนเลยดีกว่า ได้เวลาแล้ว โอ๊ย ดูเธอซี ใจจะขาด สนิทชิดเชื้อเร็วจริงนะ ได้เวลาปีนเขาแห่งสเน่หาน่ะสิ
ครับ พี่กลัวจะเหลือแต่ที่นั่งข้างหน้า คำพูดครั้งแรกที่ออกจากใจจริงของผม แต่กลับทำเธอหัวเราะร่วน อุ๊ย พี่ตลกจัง ผมอยากจะเปลี่ยนเสียงนี้เป็นเสียงอื่นๆ ยามที่อยู่ในที่ลับตากับผมเสียจริง มันจะรัญจวนใจแค่ไหนกันนะ เธอเดินเหมือนจะคลอเคลียไหล่ผมเข้าไปทุกที กลิ่นผู้หญิงนี่มันช่างมีฤทธิ์พอๆ กับสารเคมีกระตุ้นประสาทหลือเกิน หวิว มานั่งตรงนี้ จองที่ไว้แล้ว มีเสียงเรียกเธอจากไป มันน่าเจ็บใจจริง คนที่หยิบกล่องปากกาเธอนั่นเอง เธอคงเหมือนนกป่างี่เง่าที่บินมากระซิบบอกให้เนื้อหนีนายพราน ไม่มีทางเสียล่ะ
พี่ไปนั่งด้วยคนนะครับ ผมไม่ใช่พรานที่สืบเชื้อหมู่ไพร่ ผมมีตระกูลผมย่อมช่ำชองในการสร้างมิตรเพื่อตัวเองมากกว่าพวกชั้นต่ำเหล่านั้น ใครน่ะ หวิว นกป่าอยากรู้ด้วยสายตาที่ชื่นชมกับภาพลักษณ์ของผมอีกคน พี่ชื่อกริชครับ สาวๆ ให้พี่นั่งด้วยคนนะ ไม่งั้นพี่ซ้ำชั้นอีกปีแน่ นายพรานที่ดีเมื่อรู้ว่าเหยื่ออยู่ตรงไหน ก็ต้องทำให้เชื่อฟังและตายใจด้วยเสียงหัวเราะ หลักการง่ายๆ ทำให้หญิงสูงศักดิ์ยอมกลายเป็นกระต่ายโง่มาเยอะนักต่อนัก
หลังจากวันนั้นผมก็ยิ่งมั่นใจว่าสถาบันหญิงงามเมืองที่ได้เธอฝึกมาอย่างดีเป็นเกราะหุ้มระดับมีคุณภาพพอสมควร จะอ้างว่าสั่งสอนมาด้วยผู้ให้กำเนิด แวดวงการศึกษา หรือศีลธรรมจรรยาในสังคมก็แล้วแต่จะ:-)กันไป ผมเชื่อว่าเธออยากลงนรกอเวจีอันแสนหวานกับเทพบุตรมักมากเช่นกัน เพราะเธอสร้างภาพเหล่านั้นขึ้นมาให้ผมคิดเอง ภาพที่น้ำตาเธอไหลเพียงแค่เพราะผมทำเป็นลืมเวลาเลิกเรียนของเธอ เกาะไหล่ผมทุกครั้งที่เดินสะดุดเศษหินเศษไม้ชิ้นเล็กๆ วี๊ดว๊ายกับหนังผีหลอกเด็ก ร่วมกิจกรรมสร้างสรรค์สังคมเพื่อทำคะแนนให้ผมเห็นค่า แสร้งปัดป่ายมือยามผมพยายามเสพความสุขในการแตะเนื้อต้องตัวนิดหน่อย ภาพเหล่านี้บอกว่าเธอพยายามโก่งราคาของตัวเองให้สูงที่สุดไงล่ะ เธอได้ราคาแน่ๆ แต่คนตัดสินราคาคือผู้ซื้ออย่างผมตะหาก มิใช่ผู้ขายอย่างสินค้าอื่นๆ
---------------ต่อ คห. 1----------------
แก้ไขเมื่อ 25 ก.ย. 51 12:44:55
จากคุณ :
rainfull 
- [
24 ก.ย. 51 15:42:36
]
หยามได้ แต่อย่าฆ่า (ตอนเดียวจบ)
- [
24 ก.ย. 51 16:26:06
]
