ความคิดเห็นที่ 1 ยังยืนหยัดอยู่ไย ไม่ตายจาก ตามแต่ตรากตรำตื่น เพราะฝืนฝัน ระริกรับรู้รอย ถ้อยจำนรรจ์ ที่ทบทวนทุกข์ทัน นับพันคราว ยิ้มแย้มยามหยอกเย้า เช้าจรดเย็น ลี่ลี้ลับหลบเล่น เป็นคนเหงา เงื้อมงุนงงเงื่อนงำ ค่ำยังเช้า จนจิตใจจับเจ่า เศร้าทั้งคืน เฝ้าฝักเฝ้าฝันใฝ่ ถึงใครหนอ ร้างรักเรารั้งรอ ท้อทั้งฝืน เรี่ยรายรินรินร่ำ น้ำตาชื้น ครุ่นคิดเครียดค่อนคืน ตื่นตานอน เกลียดโกรธกันก็กล่าว บอกเล่าบ้าง อย่าเย็นยะเยือกอย่าง เมื่อครั้งก่อน เคยเคียงครองคู่คั่น บรรจถรณ์ กาลกลับกลายเกลียดกร่อน ร้อนระทม ยังยืนหยัดอยู่ไย คนพ่ายรัก โหยหาห่วงหายหัก เพราะรักขม ทวงท้วงท่าทีที่ ฤดีตรม เปลือยปล่อยปลดปลงปม ขมซ้ำซ้ำ เงื้อมงุนงงเงื่อนงำ ค่ำยังเช้า น้อมนึกหนึ่งแนบเนา เศร้าระส่ำ อบอวลไออิ่มเอิบ กำเริบย้ำ รักร้างเราระร่ำ ระลึกรอ แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 51 18:29:24 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 51 18:10:56 จากคุณ : greeny pony - [ 26 ก.ย. 51 18:08:19 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีค่ะ คุณสุนันยา ส่งถ้อยมาราตรีนี้อย่าเหงา แม้เดือนดาวพราวฟ้าจะลาหาย เป็นเพียงเมฆแอบไว้ใช่ใจกลาย ยังคอยฉายแสงระยิบกระพริบพราว แม้เธอฉันจากไกลไม่พบหน้า ราวกับว่าห่างหายไม่รู้ข่าว แต่ใจคิดถึงเธออยู่ทุกคราว ในคืนหนาวยาวนานรานหัวใจ แค่ได้คิดถึงกันพลันอบอุ่น ความทรงจำอวลกรุ่นละมุนใส ด้วยผูกพันมั่นซึ้งตรึงหทัย ใกล้หัวใจไกลแค่ตา..อย่าเหงาเลย ปล. เหงาๆ เรามาวางแผนยึดครองโลกกันดีกว่า ^^ จากคุณ : Life's for Rent - [ 26 ก.ย. 51 19:54:47 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ...แดดรอนรอน ทอนแสง ร้อนแรงกล้า สุริยา ลาลับ กับเหลี่ยมเขา ฟ้าจวนย่ำ ค่ำเย็น เป็นสีเทา เมื่อยามเพรา เงาสลัว คลุมทั่วไป นกการ้อง เซ็งแซ่ อ้อแอ้เสียง ส่งสำเนียง อื้ออึง ถึงไหนไหน ดังสนั่น ลั่นระทึก ก้องพฤกษ์ไพร ต่างคลาไคล ไม่แชเชือน กลับเรือนนอน โอ้ยามนี้ มีเพียงเรา เปลี่ยวเหงาจิต ขาดคู่คิด สนิทใจ ให้ทอดถอน ต้องอยู่เดียว ร่อนเร่ พเนจร ไร้บรรจถรณ์ ร้อนอก กว่านกกา เกิดชาติหน้า ฉันใด ใคร่เป็นนก ไม่ระกำ ช้ำวิตก อกผวา มีคู่เรียง เคียงใจ บินไปมา ยามมืดมิด ใกล้นิทรา พาคู่นอน../ แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 51 20:12:41 จากคุณ : TuMan - [ 26 ก.ย. 51 20:09:22 ]

ความคิดเห็นที่ 4  *        ใครกันหนอนิยามความเงียบเหงา       อีกความเศร้าชอกช้ำระกำสรวล     ช่างเปรียบเปรยเย้ยย้ำคำคร่ำครวญ        ปล่อยให้หวนคิดครุ่นวุ่นวายใจ       ยามเดียวดายไร้เขามาเคียงข้าง         ใจอ้างว้างเพ้อหาเขาอยู่ไหน         คิดถึงเราหรือเปล่าหรือมีใคร           เฝ้าถามไถ่ด้วยใจที่พะวง        คืนเหงาเปล่าร้างดาวคว้างฟ้า       เดือนหลบซบเมฆาพาไหลหลง         ปรารถนาให้รักเรามั่นยืนยง        ฝากคำส่งให้เขา....มิเหงาใจ . . . แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 51 05:28:58 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 51 05:27:08 จากคุณ : teansri - [ 27 ก.ย. 51 05:26:30 ]

ความคิดเห็นที่ 5 นึกว่ามี...แต่เรา...คืนเหงานี้ ที่แท้มี...คนพ่ายรัก...พักเป็นเพื่อน เรียกร้องร่ำ...ถึงความตาย...ใยลาเลือน เปรียบเปรยเหมือน...อยากเลือนหาย...ตายจากลา เพียงควาเหงา...คลัยคลาย...ใจคิดถึง จึงรำพึง...ความรวดร้าว...เฝ้าตามหา คู่เขนย...เคยชื่น...รื่นอุรา ยิ้มแย้มพา...หยอกเหย้า...เช้าจรดเย็น ความอาวรณ์...ห่วงหา...ยากชี้ให้ คนที่ไม่...เข้าใจ...ได้มองเห็น เกิดกับตวั...แล้วจะรู้...ความลำเค็ญ ที่ซ่อนเร้น...กับความเหงา...เศร้าเพียงใด เมื่อรักร้าง...ห่างหาย...กายเคยชิด ความรู้สึก...นึกคิด...ก็หวั่นไหว เมื่อความรัก...สูญสิ้นรส...หมดเยื่อใย ต้องหมองไหม้...ขื่นขม...ซมเศร้าทรวง โอ้อกเรา...เคยรัก...ภักดีมั่น มิเคยเปลี่ยน...แปรผัน...แม้วันล่วง กาลเวลา...มาพราก...จากแดดวง นานลุล่วง...ยังห่วงรัก...ปักฤดี แม้ว่ายัง...อยู่ได้...ใจขื่นขม ต้องตรอมตรม...สุดเหงา...เศร้าเหลือที่ มิอาจข่ม...หลับได้...ในราตรี ด้วยเห็นมี...แต่ภาพเธอ...เพ้อเดียวดาย เหมือนมีเธอ...โอบกอด...พร่ำพรอดรัก ใจสุดหัก...ลบเลือน...เจือนจากหาย เนื่องจากรัก...ที่มีอยู่...มิรู้คลาย แม้ชีพวาย...ใจรักมั่น...นั้นเพียงเธอ หวีดดีค่ะ คุณ   greeny pony สุนันยา  ยังอ่อนหัด เรื่อง กาพย์ กลอนอยู่มาก ตอบมั่วๆไป ถ้าผิดพลาด ประการใด ต้องขอ อภัย ด้วยนะคะ (แหะๆ อย่าว่ากันนะ) แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 51 10:23:15 จากคุณ : สุนันยา - [ 27 ก.ย. 51 08:01:38 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คืนเหงา คนเศร้ายังนั่งใจร้าวตรงนี้ มองไปทางไหนไม่มีใคร..ไม่มี นอนเหงาคนเดียวอีกที..นะเรา มาแจมค่ะ จากคุณ : คนเบื้องหลัง - [ 27 ก.ย. 51 09:03:33 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าหากแม้น...ราตรีนี้...มีเธออยู่ คลอเคล้าคู่...ดูดาว...ที่พราวใส ส่องแสงวาว...ระยิบ...กระพริบไกล คงสุขใจ...ได้กลิ่นกรุ่น...อุ่นรักเธอ ถ้าหากฟ้า...ไร้ดาว...พราวแสงส่อง ไม่หม่นหมอง...หากเธออยู่...คู่เสมอ หากดาวดับ...ลับลา...หาไม่เจอ ขอแค่เพียง...มีเธอ...อยู่เคียงกาย ความเหงาเศร้า...คงหาย...คลายทุกข์เข็ญ หากมีเธอ...ให้เห็น...เป็นที่หมาย มิเคยหวัง...แม้เดือนดาว...พราวแสงพราย ขอเพียงเธอ...มิหน่าย...ไปจากกัน หวัดดีค่ะคุณไลฟ์ฯ อย่าถึงขนาด ต้องยึดโลก เลยค่ะ เดี๋ยวมันจะยุ่ง ยิ่งกว่าเหงา นะคะ อิอิ จากคุณ : สุนันยา - [ 27 ก.ย. 51 09:41:28 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สุริยา...แสงอ่อน...ตอนพลบค่ำ เลื่อนลอยต่ำ...ย้ำลา...ฟ้าสดใส สกุณา....คืนรัง...ที่ห่างไกล คนเหงาใจ...อดสู...อยู่ลำพัง หากแม้นเป็น...เช่นนก...จะผกผิน จะโบยบิน...ข้ามถิ่น...มิสิ้นหวัง หากมีรัก...ช่วยเสริม...เติมพลัง จะพาเธอ...กลับรัง...หวังเคียงกาย ชีวิตจริง...ใยมิเป็น...เช่นปักษา ด้วยชะตา...พาเรา...เศร้าไม่หาย อนิจา...ตัวเรา...เหงาเดียวดาย ไร้คู่หมาย...คลายหม่น...ทนช้ำทรวง ครั้นยามดึก...สะอึกอื้น...ฝืนตาข่ม ความขื่นขม...โถมถา...น้ำตาล่วง โอ้ใจเอย...เฝ้าคะนึง...ถึงคู่ควง ด้วยห่วงหวง...ยามเธอหาย...ไกลสุดตา/... หวัดดีค่ะคุณ TuMan เกือบไม่จบ 555 ทำงานด้วย เขียนกลอนด้วย มึนจัง จากคุณ : สุนันยา - [ 27 ก.ย. 51 11:31:21 ]

ความคิดเห็นที่ 9 โอ..ใช่เลย...นิยาม...ความเงียบเหงา ที่ทำเรา...หมองหม่น...เกินทนไหว ยามนิทรา...ยังปวดร้าว...เศร้าดวงใจ คู่แนบชิด...สนิทใน...หายจากลา สุดจะข่ม...ใจหัก...เมื่อรักหาย ต้องเดียวดาย...สับสน...จนแทบบ้า คนเคยคู่...อยู่เรียง...เคียงข้างมา ลาลับหาย...ไกลตา...ให้อาดูร ที่รักจ๋า...อยู่ไหน...ใคร่อยากรู้ คิดถึงอยู่...มิรู้คลาย...มลายสูญ คิดถึงเมื่อ...สองเรา...เฝ้าเกื้อกูล ใจยังรัก...เทิดทูล...มิเปลี่ยนแปลง/... สวัวดีจ้ะ น้องเทียนสี ขอบคุณ ที่ร่วมแจมกัน เสมอมานะคะ จากคุณ : สุนันยา - [ 27 ก.ย. 51 12:07:45 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คืนเหงา.. เห็นคนเศร้า นั่งอยู่  ให้หวั่นไหว โอ้คนรัก ของเธอ คงห่างไกล จึงปวดใจ เหมือนเรา เศร้า อีกคน หวัดดีค่ะ คุณ คนเบื้องหลัง ขอบคุณ ที่ร่วมแจม นะคะ จากคุณ : สุนันยา - [ 27 ก.ย. 51 12:18:10 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ในคืนหม่นคนเหงาเศร้าสร้อยนัก ต้องร้างรักแรมไกลไม่กลับหวน ยามราตรีเหน็บหนาวร้าวรัญจวน คิดทบทวนเรื่องราวคราวรักจาง ต้องกลืนกล้ำน้ำตามานานเนิ่น ปล่อยเขาเดินจากไปไม่ขัดขวาง หากไร้รักสิ้นแล้วซึ่งแนวทาง สิ้นทุกอย่างเมื่อใจต้องไร้รัก เมื่อไรหนอความเหงาจะถูกกลบ คิดเลือนลบอดีตลงคงยากหนัก ต้องทนอยู่กับความเหงาแสนเศร้านัก โอ้ใครจักเยียวยารักษาใจ../ สวัสดีค่ะ คุณสุนันยา.. เหงาเป็นเพื่อนค่ะ.. จากคุณ : คุณแม่ใจดี - [ 28 ก.ย. 51 09:58:57 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ก็คนใจ ช้ำช้ำ ย้ำถ้อยกล่าว ในคืนเหงา ร้าวราน พานหวั่นไหว ด้วยรักเอย มิสม ขมขื่นใจ จะมีรัก ครั้งใหม่ ให้หวั่นกลัว ด้วยภาพเก่า ครั้งก่อน ย้อนอดีต เหมือนมีดกรีด เป็นแผล แลเต็มทั่ว ครั้นแผลหาย มีแผลเป็น เห็นเต็มตัว ใจสั่นรัว กระส่ายสับ มิหลับตา ต้องขอโทษ คุณแม่ ใจดียิ่ง มิอาจทิ้ง อดีดร้าว เศร้าหนักหนา ต้องพาแม่ มาเงาเพื่อน สุนันยา อนิจา เมื่อไหร่พา ให้สุขใจ/... ขอโทษ คุณแม่ฯ สักร้อยครั้ง พันครั้ง นะคะ ที่ไม่หายเหงา ซะที   ต้องทำให้คุณ แม่ พลอยเหงาไปด้วย นะๆๆๆ จากคุณ : สุนันยา - [ 28 ก.ย. 51 10:49:21 ]

ความคิดเห็นที่ 13 หวังว่าความเหงาจักลบเลือน จะคอยอยู่เป็นเพื่อนไม่ห่างหาย ตราบถึงวันเธอสุขความทุกข์คลาย เพื่อจะได้สุขใจไปด้วยกัน../ จริงๆนะเออ.. จากคุณ : คุณแม่ใจดี - [ 28 ก.ย. 51 13:20:28 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผ่านมาอ่าน...   จากคุณ : ชายยอดนักทดลอง - [ 28 ก.ย. 51 13:31:59 ]

ความคิดเห็นที่ 15 หวัดดีอีกครั้งค่ะคุณแม่ ต้องเดินบน ถนน คนสิ้นหวัง ต้องหันหลัง ให้ความสุข เพราะทุกข์ถม คงมิหมด ความเหงา และเศร้าตรม คงต้องซม ซึมเซา เหงาต่อไป/... สงสัย คุณแม่ จะต้อง ผิดหวัง แล้วค่ะ แต่...เอ  ก็ไม่แน่นะคะ ... ................................................... หวัดดีค่ะ คุชาย ยอดนักทดลอง เมื่อไหร่ จะทดลอง แต่งกลอนแจม บ้างเล่าคะ แบบว่า  อยากอ่าน อ่ะค่ะ จากคุณ : สุนันยา - [ 28 ก.ย. 51 19:30:35 ]